Anekdotes...
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Wat het centraal station is voor de treinen, is de Rooseveltplaats (of Victoriaplaats voor de ECHTE Antwerpse senioren) voor de bussen.
Vroeger waren het de boerentrams die hier hun terminus hadden, nu zijn het allemaal vuile gassen verspreidende autobussen. Van een stompzinnig beleid gesproken...
In mijn jonge jaren was ik woonachtig iets ten Noorden van Antwerpen, zodat ik steeds moest maken niet de laatste tram te missen, of ik kon te voet naar huis.
Er was een eetgelegenheid vlakbij de haltes, waar je aan de open raam fritjes of wafels of smoutebollen kon kopen.
Frit met mayonaise is een onderdeel van de opvoeding van een goeie Belg, en voor de zoveelste keer staan wij daar op een Zaterdagavond te wachten tot het onze beurt was.
De klant voor ons vroeg om extra veel zout op zijn fritten te doen. Wat de verkoper dus deed. Maar schijnbaar nog niet genoeg naar de zin van de klant, want die neemt eigenhandig de zoutbus ter hand en kiepert lustig op zijn pak fritten, waarna hij voldaan wegwandeld.
Ik dacht eerst dat de verkoper een hartaanval kreeg of iets dergelijks, want de man stikte bijna.
Van het lachen, want hij kreeg het bijna niet gezegd
"Die had de bus met bloemsuiker vast inplaats van het zout..."
Vroeger waren het de boerentrams die hier hun terminus hadden, nu zijn het allemaal vuile gassen verspreidende autobussen. Van een stompzinnig beleid gesproken...
In mijn jonge jaren was ik woonachtig iets ten Noorden van Antwerpen, zodat ik steeds moest maken niet de laatste tram te missen, of ik kon te voet naar huis.
Er was een eetgelegenheid vlakbij de haltes, waar je aan de open raam fritjes of wafels of smoutebollen kon kopen.
Frit met mayonaise is een onderdeel van de opvoeding van een goeie Belg, en voor de zoveelste keer staan wij daar op een Zaterdagavond te wachten tot het onze beurt was.
De klant voor ons vroeg om extra veel zout op zijn fritten te doen. Wat de verkoper dus deed. Maar schijnbaar nog niet genoeg naar de zin van de klant, want die neemt eigenhandig de zoutbus ter hand en kiepert lustig op zijn pak fritten, waarna hij voldaan wegwandeld.
Ik dacht eerst dat de verkoper een hartaanval kreeg of iets dergelijks, want de man stikte bijna.
Van het lachen, want hij kreeg het bijna niet gezegd
"Die had de bus met bloemsuiker vast inplaats van het zout..."
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Den tram, als ik me niet vergis "Lijn 41" draaide aan de Rooseveltplaats terug richting Turnhoutse poort. Je kon toen kiezen tussen de zgn. sneltram (een equivalent van de huidige snelbus) die stopte toen enkel tussen Turnhout en Antwerpen te Oostmalle en te Schilde; die was meer gestroomlijnd, maar die verkoos ik niet omwille van het gebrek aan "hygiene". Daarin kon je enkel zitten en staan; die had alleen harmonicadeuren en gechromeerde palen als in een stripteasebar. Maar den boemeltram, dat was pas "luxe". Slechts één stel van twee wagons, en daar moest je het dan mee doen. Ik verkoos echter steeds de laatste wagon; die was toen "derde klas". Geen luxe, houten banken, starre ramen, géén palen in de gangpad maar wél aan voor- en achterkant een terras. Die lounche werd enkel afgesloten door schuifdeuren; die je in de zomer kon blokeren met een metalen deurstang. Die boerentram stopte aan elke halte en bleef aan de terminus te Oostmalle soms wel een twintigtal minuten staan om de kruiselings passerende sneltrams door te laten. Toen was er aan de stelplaats te Oostmalle ook een frietkot, waar je -voor een prikje- drank kon verkrijgen; en in de winter heerlijke smoutebollen. Het traject tussen Schilde en Wijnegem, langs de bomenrij, was daarom een geliefd toilettraject. Menige passagier heeft die kant van de weg benut om zijn behoefte te doen vanop het achterste terras van Lijn 41... het was daar één bruine lijn... 
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Antwerpen.
Als niet Antwerpenaar was deze stad, in mijn jeugdjaren, toch een tweede thuis voor mij. Ik heb daar de schone meiskens leren kennen en de Ferre, jawel die van de Muze heeft me leren zuipen. Het kiekenkot was toen voor ons het luxe restaurant wanneer we, weeral eens, boven ons theewater waren. Plezante jaren waren het. Af en toe denk ik er nog eens met weemoed aan terug. Ik als oost-Vlaming kon met heel Antwerpen overweg. Nooit ambras, maar wel veel vrienden gemaakt. Nu weet ik niet hoe dat zit met de andere Vlamingen. Maar, wie een paar dagen in Antwerpen bleef plakken, die sprak zonder mankeren het Antwerpse dialect. Dé wereldtaal bij uitstek!
Wanneer ik er nu terugkeer voelt het toch wel wat anders aan. Er is iets stuk aan die plezante stad waarvan iedere bewoner denkt, dat dit het middelpunt van de wereld is! Tja, het was een plezierige tijd. Nu ben ik al méér dan 34 jaar een Brussel-Halle-Vilvoorder. Een pajottenlander die soms eens, met heimwee, terugdenkt aan die mooie vervlogen dagen in het schippers - en andere duistere kwartieren! Nu, na zovele jaren is mijn Antwerpverslaving over. Het zou ook kunnen, dat ik normaal ben geworden iets, wat tot nu toe sterk betwijfeld wordt. Zeker, wanneer ik nog eens begin te zingen over "de lichtjes van de Schelde"
Ik herinner mij een keer, dat ik ergens aan een cafe die de naam "De Leeuw van Vlaanderen" droeg op een rustbank ging staan en uit volle borst het lied met dezelfde titel begon te zingen. Ik was toen al getrouwd en mijn halve trouwboek dacht, dat ze mij in den Amigo gingen steken! Niets was minder waar! Ik kreeg zelfs nog applaus van de omstanders! Was het uit compassie of omdat ik zo schoon kon zingen? Niemand die het wist! Maar opeens, was ik honderdvijfentwintig frank rijker! Er was zelfs een fotograaf die mij om een handtekening vroeg. Wat ik dan ook met graagte deed.... Een week later kreeg ik zijn factuurke om de foto's te betalen!
Maar die japanners! Die konden er geen genoeg van krijgen om mij te fotograferen. Waarschijnlijk dachten zij, dat ik gene gewone was! En gelijk dat ze hadden want ik voelde mij toen terug - met hart en ziel - een geadopteerde Antwerpenaar!
Als niet Antwerpenaar was deze stad, in mijn jeugdjaren, toch een tweede thuis voor mij. Ik heb daar de schone meiskens leren kennen en de Ferre, jawel die van de Muze heeft me leren zuipen. Het kiekenkot was toen voor ons het luxe restaurant wanneer we, weeral eens, boven ons theewater waren. Plezante jaren waren het. Af en toe denk ik er nog eens met weemoed aan terug. Ik als oost-Vlaming kon met heel Antwerpen overweg. Nooit ambras, maar wel veel vrienden gemaakt. Nu weet ik niet hoe dat zit met de andere Vlamingen. Maar, wie een paar dagen in Antwerpen bleef plakken, die sprak zonder mankeren het Antwerpse dialect. Dé wereldtaal bij uitstek!
Wanneer ik er nu terugkeer voelt het toch wel wat anders aan. Er is iets stuk aan die plezante stad waarvan iedere bewoner denkt, dat dit het middelpunt van de wereld is! Tja, het was een plezierige tijd. Nu ben ik al méér dan 34 jaar een Brussel-Halle-Vilvoorder. Een pajottenlander die soms eens, met heimwee, terugdenkt aan die mooie vervlogen dagen in het schippers - en andere duistere kwartieren! Nu, na zovele jaren is mijn Antwerpverslaving over. Het zou ook kunnen, dat ik normaal ben geworden iets, wat tot nu toe sterk betwijfeld wordt. Zeker, wanneer ik nog eens begin te zingen over "de lichtjes van de Schelde"
Ik herinner mij een keer, dat ik ergens aan een cafe die de naam "De Leeuw van Vlaanderen" droeg op een rustbank ging staan en uit volle borst het lied met dezelfde titel begon te zingen. Ik was toen al getrouwd en mijn halve trouwboek dacht, dat ze mij in den Amigo gingen steken! Niets was minder waar! Ik kreeg zelfs nog applaus van de omstanders! Was het uit compassie of omdat ik zo schoon kon zingen? Niemand die het wist! Maar opeens, was ik honderdvijfentwintig frank rijker! Er was zelfs een fotograaf die mij om een handtekening vroeg. Wat ik dan ook met graagte deed.... Een week later kreeg ik zijn factuurke om de foto's te betalen!
Maar die japanners! Die konden er geen genoeg van krijgen om mij te fotograferen. Waarschijnlijk dachten zij, dat ik gene gewone was! En gelijk dat ze hadden want ik voelde mij toen terug - met hart en ziel - een geadopteerde Antwerpenaar!
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Aantwaarpe... De lange Wapper, de Ferre en Wannes, de Strangers. Die cultuur is -spijtig genoeg- vervlogen tijd. Ik kan ED bijtreden, maar ik moet daarbij toegeven dat het kiekenkot voor mij destijds taboe was. Daar mochten wij, bedienden van de Meirbrug, niet binnenkomen. Waarom ? Dat weet ik nog steeds niet. Nochthans lag dit cafeetje in mijne rayon. Van de Meir tot aan de Tavernierskaai en noordelijker mocht ik toen de stad afschuimen; maar bij de Ferre mocht ik niet binnen. Alle obscure gelegenheden vanaf het Vleeschhuis... daar werd niets over gezegd, maar schuin langs de Katedraal weg, waar de tram langsdraaide, dat mocht niet !
Nu na al die jaren zou ik nog wel eens collega's willen tegenkomen die me konden verklaren waarom de Muze toen te mijden was.
Nu na al die jaren zou ik nog wel eens collega's willen tegenkomen die me konden verklaren waarom de Muze toen te mijden was.
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Bij de Ferre kwam alleen het langharig gespuis met een halve bloementuil in het haar en met een mooie " mokkel" in de armen. En ja, men dronk daar allemaal uit het flesje! Serieuze mensen zag men daar weinig. Ik kende er wel die zich speciaal verkleden om niet op te vallen tussen dat “raar volk”. Dat noemden wij de toeristen, de kijklustigen. Diegenen die ook al eens hun voet op een bak bier wilden zetten terwijl ze, onder begeleiding van drie gitaarakkoorden: Do, Fa en sol 7 met den hoop konden meezingen. Ergens, heel in de verte van de vergane jaren, ben ik blijven plakken in de jaren zestig waar veel mocht en weinig moest.En toch, in die tijd werd er heel wat minder miserie gemaakt! Liefde, sex ,rock and roll en flower power, weet je nog? Over de Ferre gesproken: wie herinnerd zich niet het “speciale” kerstoptreden dat hij ooit heeft gegeven op het koninklijk paleis,dit met een bak bier onder zijn voeten? "Weddenschap gewonnen", zei hij! Het was een krak! Een hele speciale! Spijtig genoeg, kon hij zijn centen niet beheren en kon zijn lever niet zwemmen! 
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Alle moeite voor niets, maar ik mocht toch meereizen. Met vier waren we opgetrommeld om ergens onze eer te gaan verdedigen, om verdiensten binnen te rijven. Maar er moest wel een inzet betaald worden. Dat niet elk schot in de roos belandt bleek na de eindtelling wel. Onze inzet werd evenwel ruimschoots vergoed.
Op de agenda stond een prijsschieting. Zelf was ik voor de eerste keer op verplaatsing, dat mag dan als excuus dienen; elke andere wip was mij vreemd. Gelukkig was onze Sebastiaan erbij, want die kan schieten. Hij heeft, verdiend, de eer van ons clubke verdedigd, de hoofdvogel neergehaald. De ouderdomsdeken had alle moeite van de wereld om toch één pluimke eraf te krijgen; hij bleef bosjesman tot de eindronde. En dan knalt hij er nog, als afsluiter, de tweede in rang af. Hij tevreden, ik niet. Heel die vieruren durende marteling dwarrelde na mijn pijlen slechts losse pluimkes van de wip. Hadden ze die pennekens erop genageld of zo... Ik mocht met de pluimen gaan lopen, maar de punten waren voor een ander...
Op de agenda stond een prijsschieting. Zelf was ik voor de eerste keer op verplaatsing, dat mag dan als excuus dienen; elke andere wip was mij vreemd. Gelukkig was onze Sebastiaan erbij, want die kan schieten. Hij heeft, verdiend, de eer van ons clubke verdedigd, de hoofdvogel neergehaald. De ouderdomsdeken had alle moeite van de wereld om toch één pluimke eraf te krijgen; hij bleef bosjesman tot de eindronde. En dan knalt hij er nog, als afsluiter, de tweede in rang af. Hij tevreden, ik niet. Heel die vieruren durende marteling dwarrelde na mijn pijlen slechts losse pluimkes van de wip. Hadden ze die pennekens erop genageld of zo... Ik mocht met de pluimen gaan lopen, maar de punten waren voor een ander...
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Wel hier sta ik dan met lege handen.
Nadat ik in "Afdwalen kolder deel 1" mijn kansen op de heilige stoel helemaal verkwanseld heb door mijn kap over de haag te smijten, zou ik nu zonder enige twijfel bij de kanshebbers geweest zijn. Bij de top-10, laat ons zeggen, om de nieuwe paus te worden...
Maar nee, ik moest zonodig mij volledig gaan wijden aan vrouw en kind, aan Kwezel dus!
En nu die mij ook als een baksteen heeft laten vallen, sta ik hier zonder toekomstperspectief, zonder enige hoop, zoals ik al zei met lege handen.
Zijn jullie dan verwonderd dat er van mijnentwege niet veel epistels meer verschijnen?
Wat nut heeft het allemaal, schrijven voor hooguit 25 mensen, terwijl er vier miljoen aan mijn voeten hadden kunnen liggen, en mijn schrijfsels op honderduizend exemplaren gedrukt zouden geweest zijn?
Enfin, nu kardinaal Joos ook reeds naar het huis van zijn vader is teruggekeerd, (en dat was na mij DE grote kanshebber!) blijft ons niets anders over dan te duimen voor Danneels.
Ik lik inmiddels mijn wonden wel...
Nadat ik in "Afdwalen kolder deel 1" mijn kansen op de heilige stoel helemaal verkwanseld heb door mijn kap over de haag te smijten, zou ik nu zonder enige twijfel bij de kanshebbers geweest zijn. Bij de top-10, laat ons zeggen, om de nieuwe paus te worden...
Maar nee, ik moest zonodig mij volledig gaan wijden aan vrouw en kind, aan Kwezel dus!
En nu die mij ook als een baksteen heeft laten vallen, sta ik hier zonder toekomstperspectief, zonder enige hoop, zoals ik al zei met lege handen.
Zijn jullie dan verwonderd dat er van mijnentwege niet veel epistels meer verschijnen?
Wat nut heeft het allemaal, schrijven voor hooguit 25 mensen, terwijl er vier miljoen aan mijn voeten hadden kunnen liggen, en mijn schrijfsels op honderduizend exemplaren gedrukt zouden geweest zijn?
Enfin, nu kardinaal Joos ook reeds naar het huis van zijn vader is teruggekeerd, (en dat was na mij DE grote kanshebber!) blijft ons niets anders over dan te duimen voor Danneels.
Ik lik inmiddels mijn wonden wel...
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Welaan Zandmannetje, lik je wonden maar -zou ik zeggen-. Je moet het grotendeels aan je eigen gereidheid gaan zoeken. Een nieuwe bijbel willen opstellen, in samenwerking met Dorus, legt je wel windeieren; ik zou bijna durven stellen "kalkeieren". Je verhart daarbij in je boosheid en verkwanselt het geluk samen met Kwezel de plaasteren pilasters te bijten.
Ik benijd je niet, verre van. Ik ben ook niet fietsminnend, heb ook last met een fourche (of hoe je de vork aan de steel ziet), maar zou -om de lieve vrede- maar afzien van het aaneenbrouwen van des Koninck's kansels, waar geen van jouw vermeende 4 miljoen aanhangers op verkikkerd zijn. Let wel, bouw een goed einde aan je kolderbijbel of je zou de analen in kunnen gaan als de tweede Beethoven, maar dan op literair gebied.
Je had wel tussen de regels kunnen lezen destijds; noch Strop, Brombeer of Ed en mezelf, aasden op de eretitel van paus. Had daarmee doorgegaan, was die ballon waarschijnlijk niet afgegaan.
Begraaf de strijdbijl die je met mij had aangegaan, en je had een mooie toekomst voor je... maar ja, die stenen liggen er nog; je moet al een hele ke... l (sorry drommedaris) zijn om de ezel na te bootsen.
Het is nooit te laat om je zonden in te zien...
TLL
Ik benijd je niet, verre van. Ik ben ook niet fietsminnend, heb ook last met een fourche (of hoe je de vork aan de steel ziet), maar zou -om de lieve vrede- maar afzien van het aaneenbrouwen van des Koninck's kansels, waar geen van jouw vermeende 4 miljoen aanhangers op verkikkerd zijn. Let wel, bouw een goed einde aan je kolderbijbel of je zou de analen in kunnen gaan als de tweede Beethoven, maar dan op literair gebied.
Je had wel tussen de regels kunnen lezen destijds; noch Strop, Brombeer of Ed en mezelf, aasden op de eretitel van paus. Had daarmee doorgegaan, was die ballon waarschijnlijk niet afgegaan.
Begraaf de strijdbijl die je met mij had aangegaan, en je had een mooie toekomst voor je... maar ja, die stenen liggen er nog; je moet al een hele ke... l (sorry drommedaris) zijn om de ezel na te bootsen.
Het is nooit te laat om je zonden in te zien...
TLL
-
Klaartje - Lid geworden op: 27 jan 2005, 17:22
- Locatie: Brecht
>Vier broers verlieten het ouderlijk huis om te gaan studeren..
> > > > Alle vier werden succesvolle, welgestelde dokters en advocaten..
> > > > Op een dag komen ze bij elkaar, en gaan uit eten, ze vertellen
>elkaar
> > > > welke mooie cadeaus ze hun oude moeder, die ver weg in een andere
>stad
> > > > woont, met Kerstmis hebben gegeven...
> > > > De eerste broer zegt: "Ik heb een groot huis voor mamma laten
>bouwen."
> > > > De tweede broer zegt: "Ik heb voor honderd duizend euro een filmzaal
>in
> > > > dat huis voor haar laten inrichten."
> > > > De derde zegt: "Ik heb mijn Mercedes dealer opdracht gegeven om een
>luxe
> > > > cabriolet bij haar af te leveren."
> > > > De vierde broer zegt:
> > > > "Wel, jullie weten hoe graag mamma de Bijbel leest, omdat haar ogen
>zo
> > > > slecht geworden zijn kan ze dat niet meer doen, ik kwam onlangs een
> > > > priester tegen, die me vertelde over een papagaai, die de hele
>Bijbel
> > kan
> > > > opzeggen.
> > > > Het heeft twintig paters 12 jaar gekost om het hem allemaal te
>leren,
> > maar
> > > > nu is ie zó goed, dat je alleen maar het hoofdstuk en vers hoeft te
> > > > noemen, en hij zegt het op.
> > > > Ik heb moeten beloven dat ik twintig jaar lang ieder jaar honderd
> > duizend
> > > > euro aan de kerk zal geven om hem te krijgen, maar ik vond dat mamma
>dat
> > > > dubbel en dwars waard is.
> > > > Kerstmis is voorbij, en mamma stuurt haar jongens een
>bedankbriefje...
> > > >
> > > > Aan de eerste schrijft ze: "Jan, het huis dat je voor me gebouwd
>hebt,
> > is
> > > > zó enorm groot, dat ik er maar één kamer van gebruik, al moet ik wèl
>het
> > > > hele godganse huis schóónhouden. Niettemin, wel bedankt!"
> > > > Aan de tweede: "Piet, ik ben te oud om op reis te gaan, en mijn
> > > > boodschappen worden thuis bezorgd, dus de Mercedes staat buiten te
> > > > roesten. Maar het was een aardig idee.Wel bedankt!"
> > > > De derde kreeg te horen: "Karel, die filmzaal heeft Dolby geluid, en
>er
> > > > kunnen wel 50 mensen in. Prachtig!
> > > > Maar al mijn vrienden en kennissen zijn dood, ik ben stokdoof, en
> > > > praktisch blind, dus ik kom er nooit.
> > > > Maar bedankt voor de goede bedoeling!"
> > > > En de vierde...:
> > > > "Mijn lieve Henkie, jij bent de enige zoon, die genoeg om me geeft
>om
> > iets
> > > > te bedenken waar je me écht een groot plezier mee kon doen!
> > > > De kip was héérlijk! Héél hartelijk bedankt!"
> > > > Alle vier werden succesvolle, welgestelde dokters en advocaten..
> > > > Op een dag komen ze bij elkaar, en gaan uit eten, ze vertellen
>elkaar
> > > > welke mooie cadeaus ze hun oude moeder, die ver weg in een andere
>stad
> > > > woont, met Kerstmis hebben gegeven...
> > > > De eerste broer zegt: "Ik heb een groot huis voor mamma laten
>bouwen."
> > > > De tweede broer zegt: "Ik heb voor honderd duizend euro een filmzaal
>in
> > > > dat huis voor haar laten inrichten."
> > > > De derde zegt: "Ik heb mijn Mercedes dealer opdracht gegeven om een
>luxe
> > > > cabriolet bij haar af te leveren."
> > > > De vierde broer zegt:
> > > > "Wel, jullie weten hoe graag mamma de Bijbel leest, omdat haar ogen
>zo
> > > > slecht geworden zijn kan ze dat niet meer doen, ik kwam onlangs een
> > > > priester tegen, die me vertelde over een papagaai, die de hele
>Bijbel
> > kan
> > > > opzeggen.
> > > > Het heeft twintig paters 12 jaar gekost om het hem allemaal te
>leren,
> > maar
> > > > nu is ie zó goed, dat je alleen maar het hoofdstuk en vers hoeft te
> > > > noemen, en hij zegt het op.
> > > > Ik heb moeten beloven dat ik twintig jaar lang ieder jaar honderd
> > duizend
> > > > euro aan de kerk zal geven om hem te krijgen, maar ik vond dat mamma
>dat
> > > > dubbel en dwars waard is.
> > > > Kerstmis is voorbij, en mamma stuurt haar jongens een
>bedankbriefje...
> > > >
> > > > Aan de eerste schrijft ze: "Jan, het huis dat je voor me gebouwd
>hebt,
> > is
> > > > zó enorm groot, dat ik er maar één kamer van gebruik, al moet ik wèl
>het
> > > > hele godganse huis schóónhouden. Niettemin, wel bedankt!"
> > > > Aan de tweede: "Piet, ik ben te oud om op reis te gaan, en mijn
> > > > boodschappen worden thuis bezorgd, dus de Mercedes staat buiten te
> > > > roesten. Maar het was een aardig idee.Wel bedankt!"
> > > > De derde kreeg te horen: "Karel, die filmzaal heeft Dolby geluid, en
>er
> > > > kunnen wel 50 mensen in. Prachtig!
> > > > Maar al mijn vrienden en kennissen zijn dood, ik ben stokdoof, en
> > > > praktisch blind, dus ik kom er nooit.
> > > > Maar bedankt voor de goede bedoeling!"
> > > > En de vierde...:
> > > > "Mijn lieve Henkie, jij bent de enige zoon, die genoeg om me geeft
>om
> > iets
> > > > te bedenken waar je me écht een groot plezier mee kon doen!
> > > > De kip was héérlijk! Héél hartelijk bedankt!"
"Een vriend is iemand, die als hij je een hand geeft eigenlijk je hart aanraakt."
Auteur: Gabriel Garcia Marquez
Auteur: Gabriel Garcia Marquez
-
hermano - Lid geworden op: 17 mei 2004, 21:11
- Locatie: Aangespoelde
Zoiets moet je tegenkomen. Voor het werk opgevorderd naar Brussel, lekker in de kou, treintje op, treintje af, blik op de klok, verdorie al zo laat ... Brussel-Centraal (Bruxelles central) uit, natuurlijk langs de verkeerde kant, wie gaat er nu naar Centre-Centrum als je omhoog moet richting Wetstraat en verder? Ik natuurlijk, te lang geleden, dat komt ervan als je in een stadje werkt dat zich ook de naam grootstad aanmeet, vergane glorie van lang geleden, dan loop je in de hoofdstad van alle Belgen verloren.
Toch vond ik de Koloniënstraat-rue des Colonies, omhoog tot in de Koningsstraat-rue royale, op weg naar de Kruidtuin-Botanique, en dan riskeer ik het om een stukje af te steken in de richting Madouplein-place Madou rechtsaf via de Onderwijsstraat-rue de l'enseignement en daar stond hij. Onverwachts, in volle glorie, opvallend tussen een Aziaat en een Italiaanse pizza, maar wel kleiner dan ik dacht. Wie stond daar, over wie hebben we het eigenlijk, wel over TLL natuurlijk, ofwel was hij het zelf, ofwel was het een broer van hem, Telloorlekker, Onderwijsstraat 25, Den Talurelekker. Ik was zo verbaasd dat ik vergat om hem goeiendag te zeggen, ik liep gewoon door, helemaal van mijn melk, ik ben zelfs niet gaan binnenloeren of ik 'hem' daar niet zag, of het binnen misschien ingericht was als liggende wip alhoewel het er meer uitzag als een restaurantje ...
Telloorlekker, heb jij familie in Brussel?
Toch vond ik de Koloniënstraat-rue des Colonies, omhoog tot in de Koningsstraat-rue royale, op weg naar de Kruidtuin-Botanique, en dan riskeer ik het om een stukje af te steken in de richting Madouplein-place Madou rechtsaf via de Onderwijsstraat-rue de l'enseignement en daar stond hij. Onverwachts, in volle glorie, opvallend tussen een Aziaat en een Italiaanse pizza, maar wel kleiner dan ik dacht. Wie stond daar, over wie hebben we het eigenlijk, wel over TLL natuurlijk, ofwel was hij het zelf, ofwel was het een broer van hem, Telloorlekker, Onderwijsstraat 25, Den Talurelekker. Ik was zo verbaasd dat ik vergat om hem goeiendag te zeggen, ik liep gewoon door, helemaal van mijn melk, ik ben zelfs niet gaan binnenloeren of ik 'hem' daar niet zag, of het binnen misschien ingericht was als liggende wip alhoewel het er meer uitzag als een restaurantje ...
Telloorlekker, heb jij familie in Brussel?
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Bedankt voor de routeplanner Hermano! Volgende week zal ik die bergop ook eens doen om dat wereldwonder eens te gaan bekijken. Je bent toch zeker, dat het een restaurant is en geen, "kabardoesken"? In het laatste geval, zal ik zeker eens binnen moeten gaan. Kwestie om mijn gezonde nieuwsgierigheid te... bevredigen! Anderzijds, je bent toch zeker van uwe weg, hé? Niet in een cirkeltje gelopen ofzo, en vol bewondering blijven staan kijken naar Manneken pis?
-
hermano - Lid geworden op: 17 mei 2004, 21:11
- Locatie: Aangespoelde
Ed, mijn beschrijving van in de Koningsstraat-rue royale is correct, Onderwijsstraat 25, rechterkant van de straat, 25, rue de l'enseignement, tussen een Aziaat en een pizza, kruispunt over, je passeert het circus royal koninklijke cirque en zo voort tot op het Vrijheidsplein place de la liberté en via de rue des cultes Eredienststraat (is dat geen Eredienstenstraat?) kom je op de laan uit tegenover de Madoutoren tour Madou.
Bedankt voor het vertrouwen als gids en in mijn kunde om onderscheid te maken tussen cabardouches en restaurants! Dat krikt mijn vertrouwen terug op zie, mijn weekend kan weeral niet meer stuk. Oei, morgen is het nog maar vrijdag maar ik heb verlof en ik ga deze keer Gent verkennen, samen met de wederhelft eerst om 11.00 uur naar de Floraliën (hoe is dat in het Gents????) en dan een hapje gaan eten met mijn kotdochter aldaar.
Bedankt voor het vertrouwen als gids en in mijn kunde om onderscheid te maken tussen cabardouches en restaurants! Dat krikt mijn vertrouwen terug op zie, mijn weekend kan weeral niet meer stuk. Oei, morgen is het nog maar vrijdag maar ik heb verlof en ik ga deze keer Gent verkennen, samen met de wederhelft eerst om 11.00 uur naar de Floraliën (hoe is dat in het Gents????) en dan een hapje gaan eten met mijn kotdochter aldaar.
-
mira - Moderator SeniorenNet
- Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
- Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee
. . . . .(*)Zie "Het Duel"(*)Telloorlekker schreef:Nog een geluk dat alles op een ex-ekwo was uitgedraaid en alle aandacht naar onze miss M&M werd afgeleid. Ik kon het niet langer meer inhouden, en moest zonodig... dus glipte ik er maar meteen tussenuit. Maar ik heb buiten de waard gerekend, wist ik veel dat ze in het Circus geen meerherentoilet hebben maar een egoistische elk voor zich. Ik kan dit dus niet neerpennen op het podium, ik beschilder hier de muren mee teneinde mij, na het zieltogen, de ware toedracht achter te laten. Welke onverlaat de sluiting van toiletdeuren aan de buitenkant aanbrengt zal wel Hassan heten. De klusjesman van dat Circus kan al evengoed met Guyke op pad... ze weten beiden maar amper wat "overlast" is. De ene heeft al moeite met "onverwijld" en de andere verdenkt de pers een schrijffout voor "overlaatst". Dat heb je in zo'n Babylon waar dat Circus de plak zwaait. Ondertussen....
... en ondertussen is Telloorlekker zijn zaakjes gaan regelen
. . . . .
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Mira bedankt voor die annonce; onderwijl kan ik Ed en Hermano gerust stellen; ik heb geen "zaakjes" in Brussel. Ik ben daar niet thuis. Het enige traject dat ik daar heb - om de 3 weken destijds - afgelegd lag tussen het station "Nord" en die toren op het einde van de stationsgebouwen, verder moest ik niet zijn. Toegegeven, dat weerkerend ritueel had ook andere gevolgen; in de weekends was het wel eens straatje-om richting Marollen, maar meer heb ik daar niet genoten. Dat was toenertijd voor mijn werkzaamheden bij International Bollekens Machines. Om toen zaakjes te beginnen had ik helemaal geen trek, ik had het zo al druk genoeg met klantenbezoek, programmering en cursussen volgen. Dat ik dat daar drie jaar heb volgehouden verwondert mij nu nog steeds. Maar dat is dan ook het énige waar ik die ziekte heb van overgehouden, het computervirus.
En om één en andere iets meer bij te brengen; ik heb daar zelfs geen familie (bij mij weten). Maar als toevalligheid kan ik wel zeggen dat daar in de omgeving wel een naamgenoot moet wonen (mijn échte naam dan wel). Anderlecht is ook Brussel -van hieruit-. En daar moet één of andere directeur in de automobielbranche mijn naam gejat hebben. Ooit toch een brochuurke ontvangen met die ondertekening. Zou het toch kunnen dat ik ergens familie heb in die buurt ?
TLL
En om één en andere iets meer bij te brengen; ik heb daar zelfs geen familie (bij mij weten). Maar als toevalligheid kan ik wel zeggen dat daar in de omgeving wel een naamgenoot moet wonen (mijn échte naam dan wel). Anderlecht is ook Brussel -van hieruit-. En daar moet één of andere directeur in de automobielbranche mijn naam gejat hebben. Ooit toch een brochuurke ontvangen met die ondertekening. Zou het toch kunnen dat ik ergens familie heb in die buurt ?
TLL