Anekdotes...
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Ik had niks te doen en zat hier maar te zitten denken. Denken kan vermoeiend zijn. Proberen aan niets te denken ook. Dus dacht ik toch zo een beetje over vroeger. Ik begon warempel zo een beetje die teksten te herlezen van zoveel jaren geleden. Onder andere hier, in deze topic zit een pak geschreven geschiedenis. Over dat afdwalen, de reisverhalen. De bende van..enz,
Jongens toch, wij hebben hier toen nachtjes gesleten. Dat herlezen zal nog een beetje moeten worden uitgesteld. Daarstraks riep mijn Indianenvrouw, “of ik mijn pilleken al had ingenomen”. Ik heb dat dan maar gedaan.
Schrijven, zal er voor het eerste uurtje niet bijzitten. Ik heb vergeten vragen, welke kleur dit pilletje weeral heeft, en ik heb zo de indruk, dat mijn bloeddruk maar niet wil dalen!
Dedju! Moet ik daarvoor zo oud geworden zijn?
Jongens toch, wij hebben hier toen nachtjes gesleten. Dat herlezen zal nog een beetje moeten worden uitgesteld. Daarstraks riep mijn Indianenvrouw, “of ik mijn pilleken al had ingenomen”. Ik heb dat dan maar gedaan.
Schrijven, zal er voor het eerste uurtje niet bijzitten. Ik heb vergeten vragen, welke kleur dit pilletje weeral heeft, en ik heb zo de indruk, dat mijn bloeddruk maar niet wil dalen!
Dedju! Moet ik daarvoor zo oud geworden zijn?
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Aan alle vakanties komt een eind. Eén eind, in tegenstelling tot een worst die er twee bezit. Dat zal iedere vakantieganger kunnen beamen.
Maar als per toeval uw naam Albert II is, en je bent getrouwd met een zekere Paola di Calabria, dan komt er aan uw vakantie nooit een einde...
Dan is het een never-ending story.
Maar soit, dan komt zo’n vakantieganger (of vakantiegangster - tof woord! ) terug naar huis, enkele kilootjes zwaarder dan hij/zij vertrokken is.
En dat is een tamelijk onbegrijpelijk iets. Want hebben die vele baantjes die getrokken werden in het zwembad dan gene ene fluit uitgehaald?
Schijnbaar niet, die porties ongebreideld vreten overgoten met de nodige wijn hebben het pleit gewonnen, hebben de weegschaal doen doorslaan.
Maar éénmaal thuis neemt hij/zij het stellige voornemen daar eens gauw komaf mee te maken. zie!
Dat wilt echter om de dooie donder maar slecht lukken. ‘s Morgens een halfuurtje op de hometrainer geeft geen zichtbaar resultaat, een sneetje brood minder ‘s middags helpt al evenmin.
De salami vervangen door platte kaas., een glaasje mineraal water ipv. een glaasje wijn bij de petatjes, allemaal niks gekort.
De artikeltjes indachtig die ik vroeger hier in deze onvolprezen rubriek heb gelezen van Kwezel, over haar escapades met de koersfiets, ik begon sterk te overwegen me zo’n stalen ros aan te schaffen.
Een stalen ros bij manier van spreken, misschien imeer een aluminium ezel?
Want neem ze allemaal onder de loupe, Tom Boonen of Philippe Gilbert, Peter Sagan of Sven Nijs, - ongetwijfeld zijn er slikkers bij-, maar er is er toch gene enkele met overgewicht of een hangbuik.
Aan een fiets in carbon wou ik mij niet wagen, aangezien ik me voor die aankoopprijs algauw een middelgrote auto kan aanschaffen.
Laat het nu niet waar zijn, op een tweedehands site zie ik een advertentie
‘wegens sterfgeval koersfiets te koop, in prima staat’
En alsof het zo door één of andere goddelijke macht is voorbeschikt, het adres is amper twee straten verder.
De weduwe is een heel vriendelijke dame, haar echtgenoot heeft de strijd tegen kanker verloren nu precies één jaar geleden. Na amper drie maanden op amper 56-jarige leeftijd.
De fiets is wel niet het nieuwste model, de versnellingen zijn niet te bedienen aan het stuur, neen verdorie het hendeltje daarvoor staat aan het kader, -of moet ik frame zeggen?- maar de fiets is duidelijk goed onderhouden door de vorige eigenaar.
Voor de prijs moet ik het niet laten, voor amper enkele tietallen eurootjes krijgt het vehikel een nieuwe eigenaar....
Een valhelm en een koerstenue krijg ik er dan nog bovenop.
Alras ondervind ik proefondervindelijk dat met een koersfiets een veel grotere snelheid te ontwikkelen valt dan met met een doordeweekse doodgewone fiets, een feit dat Kwezel reeds aanhaalde in vorige berichtgevingen.
Maar da’s voor de volgende keer, ik zit hier meet tranende ogen, een lopende neus en barstende hoofdpijn. Ik zie zelfs niet meer wat ik op het toetsenbord aan het rammen ben...
Maar als per toeval uw naam Albert II is, en je bent getrouwd met een zekere Paola di Calabria, dan komt er aan uw vakantie nooit een einde...
Dan is het een never-ending story.
Maar soit, dan komt zo’n vakantieganger (of vakantiegangster - tof woord! ) terug naar huis, enkele kilootjes zwaarder dan hij/zij vertrokken is.
En dat is een tamelijk onbegrijpelijk iets. Want hebben die vele baantjes die getrokken werden in het zwembad dan gene ene fluit uitgehaald?
Schijnbaar niet, die porties ongebreideld vreten overgoten met de nodige wijn hebben het pleit gewonnen, hebben de weegschaal doen doorslaan.
Maar éénmaal thuis neemt hij/zij het stellige voornemen daar eens gauw komaf mee te maken. zie!
Dat wilt echter om de dooie donder maar slecht lukken. ‘s Morgens een halfuurtje op de hometrainer geeft geen zichtbaar resultaat, een sneetje brood minder ‘s middags helpt al evenmin.
De salami vervangen door platte kaas., een glaasje mineraal water ipv. een glaasje wijn bij de petatjes, allemaal niks gekort.
De artikeltjes indachtig die ik vroeger hier in deze onvolprezen rubriek heb gelezen van Kwezel, over haar escapades met de koersfiets, ik begon sterk te overwegen me zo’n stalen ros aan te schaffen.
Een stalen ros bij manier van spreken, misschien imeer een aluminium ezel?
Want neem ze allemaal onder de loupe, Tom Boonen of Philippe Gilbert, Peter Sagan of Sven Nijs, - ongetwijfeld zijn er slikkers bij-, maar er is er toch gene enkele met overgewicht of een hangbuik.
Aan een fiets in carbon wou ik mij niet wagen, aangezien ik me voor die aankoopprijs algauw een middelgrote auto kan aanschaffen.
Laat het nu niet waar zijn, op een tweedehands site zie ik een advertentie
‘wegens sterfgeval koersfiets te koop, in prima staat’
En alsof het zo door één of andere goddelijke macht is voorbeschikt, het adres is amper twee straten verder.
De weduwe is een heel vriendelijke dame, haar echtgenoot heeft de strijd tegen kanker verloren nu precies één jaar geleden. Na amper drie maanden op amper 56-jarige leeftijd.
De fiets is wel niet het nieuwste model, de versnellingen zijn niet te bedienen aan het stuur, neen verdorie het hendeltje daarvoor staat aan het kader, -of moet ik frame zeggen?- maar de fiets is duidelijk goed onderhouden door de vorige eigenaar.
Voor de prijs moet ik het niet laten, voor amper enkele tietallen eurootjes krijgt het vehikel een nieuwe eigenaar....
Een valhelm en een koerstenue krijg ik er dan nog bovenop.
Alras ondervind ik proefondervindelijk dat met een koersfiets een veel grotere snelheid te ontwikkelen valt dan met met een doordeweekse doodgewone fiets, een feit dat Kwezel reeds aanhaalde in vorige berichtgevingen.
Maar da’s voor de volgende keer, ik zit hier meet tranende ogen, een lopende neus en barstende hoofdpijn. Ik zie zelfs niet meer wat ik op het toetsenbord aan het rammen ben...
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
ED. - Lid geworden op: 16 okt 2003, 19:20
Lap! Het zal je maar overkomen. “ Terug het zot in je kop krijgen” zegt een oud Vlaams spreekwoord. Een fiets kopen, en dan nog een verouderd vehikel, dat nog niet op 220 Volt rijdt, tot daar nog aan toe. Je hebt altijd van die van die uitdagers van het lot, die van niemendal schrik hebben en die, nog altijd, denken de geluidsmuur te kunnen overschrijden, met of zonder pispot op hun kop. Ikzelf hou het bij mijn auto’s. Jawel, in het meervoud! Mijn madam heeft altijd haar eigen melkkoe gehad. Ik ook. En nu, na bijna twee jaar inactiviteit, kan ik van mijn roestbak toch geen afscheid nemen,zeker? Alléz, een roestbak is het nu ook niet direct. Niet dat hij nog ruikt als nieuw, maar hij is nog maar twintig jaar oud! Is het de nostalgie die spreekt? Het zou kunnen. Mocht dat stuk ijzer kunnen spreken, men zou er een boek kunnen over schrijven. Op al die jaren zijn er maar drie blutsen aan overgebleven. Een keer, toen een paaltje tegen mij is gereden. Twee andere deuken die ik wijt, aan de zure regen of een zware hagelslag. Heel goed weet ik dat niet meer. Op een morgen, bij het ontwaken, waren die daar ineens!
Nu toevallig mocht ik deze week naar de schouwing. Die mannen bekeken mij van kop tot teen, keken terwijl naar mijn kilometerteller en vroegen me, hoe dikwijls ik getankt had in het afgelopen jaar. Nu ja, een mens kan niet alles onthouden. Ik dacht zo een keer of drie. Veel meer zal het niet geweest zijn. Bij nader toezicht heb ik op één jaar iets méér dan driehonderd kilometer afgelegd. Eén keer getankt en die benzinetank, is nog halfvol. De andere kilometers heb ik dan maar met de vrouw haar auto afgelegd.
Nu is het beslist. Hij gaat weg! Ik zet hem te koop! Ik ga mijn nummerplaat binnensturen, verzekeringen en belastingen opzeggen. Hij moet uit mijn ogen. Ik ga hem op een hoofdbaan zetten met een plakkaatje op de voorruit, “ gratis te pikken” of iets in die zin. Ik ga hem eerst nog eens goed doen blinken. Kwestie, dat ze hem willen pikken. Een mens moet toch iets over hebben voor de gegadigden onder ons. Misschien, ga ik hem laten invetten en wachten, tot aan zijn vijfentwintigste verjaardag. Dan is hij zoals ik, een oldtimer. Maar dan wel ene waar alle stukken nog treffelijk goed van zijn. Mijn eigen remmen, uitlaat en zeker mijn ophanging zijn al wat meer versleten dan die van mijn auto. Aan het gebrek aan doorsmering, zal het niet gelegen hebben. Maar goed. Ik ben dan ook geen Japanner!
Wel, ik ga mij dan misschien ook maar een fiets kopen. Maar dan wel ene op butagas of nen elektrieken. Zeker ene met een snelheidsbeperking erop. Toch plezant, als ge uw eigen kent,hé?. Dat je van jezelf weet, dat je anders niet tegen te houden bent!
Ter info:
http://www.nieuwsblad.be/article/detail ... 7_00983836
Nu toevallig mocht ik deze week naar de schouwing. Die mannen bekeken mij van kop tot teen, keken terwijl naar mijn kilometerteller en vroegen me, hoe dikwijls ik getankt had in het afgelopen jaar. Nu ja, een mens kan niet alles onthouden. Ik dacht zo een keer of drie. Veel meer zal het niet geweest zijn. Bij nader toezicht heb ik op één jaar iets méér dan driehonderd kilometer afgelegd. Eén keer getankt en die benzinetank, is nog halfvol. De andere kilometers heb ik dan maar met de vrouw haar auto afgelegd.
Nu is het beslist. Hij gaat weg! Ik zet hem te koop! Ik ga mijn nummerplaat binnensturen, verzekeringen en belastingen opzeggen. Hij moet uit mijn ogen. Ik ga hem op een hoofdbaan zetten met een plakkaatje op de voorruit, “ gratis te pikken” of iets in die zin. Ik ga hem eerst nog eens goed doen blinken. Kwestie, dat ze hem willen pikken. Een mens moet toch iets over hebben voor de gegadigden onder ons. Misschien, ga ik hem laten invetten en wachten, tot aan zijn vijfentwintigste verjaardag. Dan is hij zoals ik, een oldtimer. Maar dan wel ene waar alle stukken nog treffelijk goed van zijn. Mijn eigen remmen, uitlaat en zeker mijn ophanging zijn al wat meer versleten dan die van mijn auto. Aan het gebrek aan doorsmering, zal het niet gelegen hebben. Maar goed. Ik ben dan ook geen Japanner!
Wel, ik ga mij dan misschien ook maar een fiets kopen. Maar dan wel ene op butagas of nen elektrieken. Zeker ene met een snelheidsbeperking erop. Toch plezant, als ge uw eigen kent,hé?. Dat je van jezelf weet, dat je anders niet tegen te houden bent!
Ter info:
http://www.nieuwsblad.be/article/detail ... 7_00983836
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Een toffe anecdote Ed.!
Buiten de wekelijkse boodschappen, de jaarlijkse reis naar Spanje en af en toe naar onze zoon in de Ardennen rij ik ook nooit met de wagen. En niet vergeten, af en toe naar Blankenbarrege, mijn eega haar tweede thuis.
De kans dat wij elkaar ooit tegenkomen op onze tweewieler is uitermate klein, maar alleen bergen en bomen komen mekaar nooit tegen zegt het spreekwoord...
Mijn gemiddelde snelheid op mijn gewone fiets bedraagt zo’n 20Km/u.
Soms meer, soms minder.
Met die koersfiets onder mijn gat is dat algauw 30Km/u., soms meer, soms minder.
Dat is natuurlijk veel minder dan doorwinterde bikers presteren, maar voor een oude rakker vind ik het niet slecht.
Dat gebogen stuur, zodat je dubbelgebogen voorover hangt, is vooreerst niks voor mij, mijn ruggetje gaat al heel wat jaartjes mee en is niet meer zo soepel zoals die van Cancellara, om zomaar iemand te noemen. Ik had ook Boonen kunnen schrijven, maar het moet niet altijd over dezelfden gaan, dus is het Cancellara, die sympathieke kerel uit Zwitserland, het land waar ze het niet zo begrepen hebben op al die inwijkelingen, dit in tegenstelling tot het gastvrije Belgikske.
Dus rij ik met de handen bovenop het stuur. Ipv. stuur zou ik guidon kunnen zeggen, maar er loopt op Seniorennet, met name in de afdeling nieuws, al iemand rond met deze naam en ik moet oppassen geen plagiaat te plegen.
Nu duurt het slechts een fractie van een seconde om de handen te verplaatsen in een positie dat de remmen kunnen bediend worden, maar die fractie was er teveel aan, die keer dat ik juist een afdaling van een viaduct achter de rug had, en de wind vanachter...
45 Km/u. stond er op mijn snelheidsmeter, kilometrique in het Vlaams.
‘Is it a bird, is it a plane?’ de welbekende introductie van Superman is nu van toepassing op Zandman.
Maar spijtig genoeg staan er op fietspaden geen signaalpalen, zoals er voor automobilisten wel te pas en te onpas naast de weg staan.
Het bushokje had ik natuurlijk wel zien staan, en ook het feit dat het fietspad er met een bocht naar links omheen ging.
Maar dat na dat hokje er een scherpe bocht terug naar rechts ging, had ik misschien wel kunnen en moeten vermoeden, maar waarschijnlijk was ik iets of wat bezeten door mijn nooit eerder bereikte snelheid, ik kon die bocht niet nemen zonder tegen de vlakte te smakken met klikken en klakken. (weergaloos rijmpje)
Dus ging ik logischerwijze rechtdoor, het bos in...
Een boomstam kon ik met de nodige dosis geluk nog juist ontwijken, -al had ik naderhand last van een ontvelde en pijnlijke schouder,- en dan had ik eindelijk de remmen vast. Zo’n meter of 3 stak ik met mijn fietsje in het kreupelhout.
Gelukkig was er geen levende ziel te bespeuren die mijn stommiteit had opgemerkt.
Als je dus de volgende maal dat stomme liedje van wijlen Toon Hermans hoort,
‘Wat ruist er door het struikgewas?’
Dan mag je geredelijk aannemen dat het Zandman was die hij bezongen heeft.
Buiten de wekelijkse boodschappen, de jaarlijkse reis naar Spanje en af en toe naar onze zoon in de Ardennen rij ik ook nooit met de wagen. En niet vergeten, af en toe naar Blankenbarrege, mijn eega haar tweede thuis.
De kans dat wij elkaar ooit tegenkomen op onze tweewieler is uitermate klein, maar alleen bergen en bomen komen mekaar nooit tegen zegt het spreekwoord...
Mijn gemiddelde snelheid op mijn gewone fiets bedraagt zo’n 20Km/u.
Soms meer, soms minder.
Met die koersfiets onder mijn gat is dat algauw 30Km/u., soms meer, soms minder.
Dat is natuurlijk veel minder dan doorwinterde bikers presteren, maar voor een oude rakker vind ik het niet slecht.
Dat gebogen stuur, zodat je dubbelgebogen voorover hangt, is vooreerst niks voor mij, mijn ruggetje gaat al heel wat jaartjes mee en is niet meer zo soepel zoals die van Cancellara, om zomaar iemand te noemen. Ik had ook Boonen kunnen schrijven, maar het moet niet altijd over dezelfden gaan, dus is het Cancellara, die sympathieke kerel uit Zwitserland, het land waar ze het niet zo begrepen hebben op al die inwijkelingen, dit in tegenstelling tot het gastvrije Belgikske.
Dus rij ik met de handen bovenop het stuur. Ipv. stuur zou ik guidon kunnen zeggen, maar er loopt op Seniorennet, met name in de afdeling nieuws, al iemand rond met deze naam en ik moet oppassen geen plagiaat te plegen.
Nu duurt het slechts een fractie van een seconde om de handen te verplaatsen in een positie dat de remmen kunnen bediend worden, maar die fractie was er teveel aan, die keer dat ik juist een afdaling van een viaduct achter de rug had, en de wind vanachter...
45 Km/u. stond er op mijn snelheidsmeter, kilometrique in het Vlaams.
‘Is it a bird, is it a plane?’ de welbekende introductie van Superman is nu van toepassing op Zandman.
Maar spijtig genoeg staan er op fietspaden geen signaalpalen, zoals er voor automobilisten wel te pas en te onpas naast de weg staan.
Het bushokje had ik natuurlijk wel zien staan, en ook het feit dat het fietspad er met een bocht naar links omheen ging.
Maar dat na dat hokje er een scherpe bocht terug naar rechts ging, had ik misschien wel kunnen en moeten vermoeden, maar waarschijnlijk was ik iets of wat bezeten door mijn nooit eerder bereikte snelheid, ik kon die bocht niet nemen zonder tegen de vlakte te smakken met klikken en klakken. (weergaloos rijmpje)
Dus ging ik logischerwijze rechtdoor, het bos in...
Een boomstam kon ik met de nodige dosis geluk nog juist ontwijken, -al had ik naderhand last van een ontvelde en pijnlijke schouder,- en dan had ik eindelijk de remmen vast. Zo’n meter of 3 stak ik met mijn fietsje in het kreupelhout.
Gelukkig was er geen levende ziel te bespeuren die mijn stommiteit had opgemerkt.
Als je dus de volgende maal dat stomme liedje van wijlen Toon Hermans hoort,
‘Wat ruist er door het struikgewas?’
Dan mag je geredelijk aannemen dat het Zandman was die hij bezongen heeft.
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
kwezelein - Lid geworden op: 13 aug 2011, 22:37
Zandman op een beugelfiets? Ben je niet wat oud geworden om met zulke fiets nog te crossen? 
Of was het in je jeugd?
Ik kan mijn eigen tuimelpartijen nog goed herinneren. Iemand had de kasseien overgoten met olie in Tielrode, en iedereen voor mij viel op een hoop. Natuurlijk bang, boem, ik boven op de hoop, maanden last gehad van een scheurke in de armspier.
Ook bleef mijn voorwiel met de smalle banden, gewoon ergens in een gleuf zich parkeren. Pats, boem, tegen mijn voorligger op, even het noorden kwijt maar toch nog op de fiets gesprongen.
Hoeveel keren er iemand van zijn eigendom afgereden kwam zonder eerst naar links te kijken, niet te tellen.
Tot nu toe heb ik een goede engelbewaarder gehad, hout vasthouden zou ik zeggen.
Of was het in je jeugd?
Ik kan mijn eigen tuimelpartijen nog goed herinneren. Iemand had de kasseien overgoten met olie in Tielrode, en iedereen voor mij viel op een hoop. Natuurlijk bang, boem, ik boven op de hoop, maanden last gehad van een scheurke in de armspier.
Ook bleef mijn voorwiel met de smalle banden, gewoon ergens in een gleuf zich parkeren. Pats, boem, tegen mijn voorligger op, even het noorden kwijt maar toch nog op de fiets gesprongen.
Hoeveel keren er iemand van zijn eigendom afgereden kwam zonder eerst naar links te kijken, niet te tellen.
Tot nu toe heb ik een goede engelbewaarder gehad, hout vasthouden zou ik zeggen.
niks is eeuwig!
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Tof Sebastian, zolang je maar niet insuniëert dat ik dat ben?
Lieve Kwezelein,
Aan jouw niveau zal ik nooit geraken, dat is een waarheid als een koe.
Waar dat stomme gezegde overigens vandaan komt, is mij een raadsel. Buiten het feit dat een koe melk produceert, en scheten laat die het milieu grondig verpesten, is er aan zo’n beest niet veel waars aan, vind ik ten persoonlijke titel. Al vond ik hun gezamenlijke prestatie enkele weken geleden door het opblazen van het dak van hun schuur wel het ‘Guiness book of records’ waard.
Misschien een hint voor de minister van landsverdediging, de weledele en welbespraakte heer De Crem, om een grote veestapel aan te kopen ipv tanks en vliegtuigen? Een paar duizend koeien afsturen op de potentiële vijand, na ze tussen het gras dat ze vreten grote hoeveelheden bruine bonen te mengen, zal ongetwijfeld een explosief effect hebben. Daar zal deze potentiële vijand niet van terughebben. ..
Overigens zullen we bedoelde heer De Crem ongetwijfeld na de komende verkiezingen nog op dat postje aantreffen. Want de dikbetaalde jobkes zijn al allemaal verpatst, hoe ook de uitslag van de verkiezing zal zijn. De politiek komt mij onderhand de strot uit, inzoverre ik er telkens voor zorg tijdens de kiesperiode in het buitenland te vertoeven.
Want ik kan mij aan de indruk niet ontdoen, dat welke partij ook aan het bestuur zit, eerst voor zijn eigen vlaams of waals belang zorgt en dan misschien voor dat van Jan met de pet.
Ou, pour le wallons le même chose, Jean avec le bouchon
.
Tijd om naar die fiets terug te keren, ik moet nog veel bijleren. Zo ander andere rekening houden met de wind. Verleden week op een zonnige dag rij ik op mijn favoriete route, het jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel.
Het gaat zo lekker, moeiteloos haal ik mijn 30Km/u. en ga er zelfs nog over. Na zo’n uurtje rijden acht ik het welletjes en keer om.
En potverdorie nog aan toe, het is weer van dattum. Als je met dezelfde snelheid rijd zoals de wind waait, word je dat gewoon niet gewaar, maar van zodra je omkeert en die wind blaast in je facie…De terugrit duurde eens zo lang, en mijn pijp was volledig en compleet uitgedoofd bij thuiskomst...
Lieve Kwezelein,
Aan jouw niveau zal ik nooit geraken, dat is een waarheid als een koe.
Waar dat stomme gezegde overigens vandaan komt, is mij een raadsel. Buiten het feit dat een koe melk produceert, en scheten laat die het milieu grondig verpesten, is er aan zo’n beest niet veel waars aan, vind ik ten persoonlijke titel. Al vond ik hun gezamenlijke prestatie enkele weken geleden door het opblazen van het dak van hun schuur wel het ‘Guiness book of records’ waard.
Misschien een hint voor de minister van landsverdediging, de weledele en welbespraakte heer De Crem, om een grote veestapel aan te kopen ipv tanks en vliegtuigen? Een paar duizend koeien afsturen op de potentiële vijand, na ze tussen het gras dat ze vreten grote hoeveelheden bruine bonen te mengen, zal ongetwijfeld een explosief effect hebben. Daar zal deze potentiële vijand niet van terughebben. ..
Overigens zullen we bedoelde heer De Crem ongetwijfeld na de komende verkiezingen nog op dat postje aantreffen. Want de dikbetaalde jobkes zijn al allemaal verpatst, hoe ook de uitslag van de verkiezing zal zijn. De politiek komt mij onderhand de strot uit, inzoverre ik er telkens voor zorg tijdens de kiesperiode in het buitenland te vertoeven.
Want ik kan mij aan de indruk niet ontdoen, dat welke partij ook aan het bestuur zit, eerst voor zijn eigen vlaams of waals belang zorgt en dan misschien voor dat van Jan met de pet.
Ou, pour le wallons le même chose, Jean avec le bouchon
.
Tijd om naar die fiets terug te keren, ik moet nog veel bijleren. Zo ander andere rekening houden met de wind. Verleden week op een zonnige dag rij ik op mijn favoriete route, het jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel.
Het gaat zo lekker, moeiteloos haal ik mijn 30Km/u. en ga er zelfs nog over. Na zo’n uurtje rijden acht ik het welletjes en keer om.
En potverdorie nog aan toe, het is weer van dattum. Als je met dezelfde snelheid rijd zoals de wind waait, word je dat gewoon niet gewaar, maar van zodra je omkeert en die wind blaast in je facie…De terugrit duurde eens zo lang, en mijn pijp was volledig en compleet uitgedoofd bij thuiskomst...
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
kwezelein - Lid geworden op: 13 aug 2011, 22:37
Ach ZM, klaag toch niet over een beetje wind. Je moet je voeten recht en vlak op de trappers zetten, eerst je tenen het werk laten doen, je lichaam meer naar voren nijgen, zodat de wind over je heen gaat. Anders achter iemand te kruipen, en vooral niet het kanaal in waaien!
Zondag heb ik de heuvels van Margraten verkend. Ze lagen er nog altijd hetzelfde als jaren geleden. Poepdruk was het er, iedereen had precies hetzelfde idee om kuitenbijters op te zoeken.
Wanneer je denkt dat het einde ervan in zicht is, krijg je een nieuwe voor de wielen maar het lukt nog altijd aardig.
Alleen hou ik niet van die mensen die eens komen zien wat er op je shirt te lezen staat. Schakelen en een tempo hoger gaan is dan het beste en ze een poepje laten ruiken.
Zondag heb ik de heuvels van Margraten verkend. Ze lagen er nog altijd hetzelfde als jaren geleden. Poepdruk was het er, iedereen had precies hetzelfde idee om kuitenbijters op te zoeken.
Wanneer je denkt dat het einde ervan in zicht is, krijg je een nieuwe voor de wielen maar het lukt nog altijd aardig.
Alleen hou ik niet van die mensen die eens komen zien wat er op je shirt te lezen staat. Schakelen en een tempo hoger gaan is dan het beste en ze een poepje laten ruiken.
niks is eeuwig!
-
Fazal
Ik heb voor de zoveelste keer, en nog maar eens, de heuveltjes van Erika verkend.
Dat vermoeit en verveelt mij (nog altijd) niet.
En eerlijk gezegd, ze zien er in mijn ogen althans, 'nog altijd' even mooi uit als weleer.
Maar, in de eerstkomende lente, hou ik mij voor, nog eens mijn stalen ros te beklimmen.
Er zijn, ik weet het zeker, dat er nog altijd heuveltjes zijn, dat ik tot nog toe nog altijd niet heb gezien. Och arme, mijn arme benen, maar, ik heb het er voor over!!
Dat vermoeit en verveelt mij (nog altijd) niet.
En eerlijk gezegd, ze zien er in mijn ogen althans, 'nog altijd' even mooi uit als weleer.
Maar, in de eerstkomende lente, hou ik mij voor, nog eens mijn stalen ros te beklimmen.
Er zijn, ik weet het zeker, dat er nog altijd heuveltjes zijn, dat ik tot nog toe nog altijd niet heb gezien. Och arme, mijn arme benen, maar, ik heb het er voor over!!
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Mijn verwachtingen zijn niet hooggespannen, maar ik waag het er maar op.
Bevinden er zich op dit forum snotexperts, als het ware professoren in de snotkunde?
Al weet ik niet eens met zekerheid of deze tak wel wordt onderwezen op de universiteit.
Want de zaak is deze, sinds een vijftal dagen zit ik opgescheept met een zware verkoudheid, en de snot loopt op dezelfde wijze uit mijn neus zoals het bier uit de tapkraan van café 'De Bonte Os'
Zo ongeveer een emmer van 8 liter zal wel gevuld zijn geraakt sindsdien.
En nu, want ik ben een nieuwsgierig bazeke, wou ik toch eens weten waar die snot nu eigenlijk vandaan komt, en welk nut dat nu eigenlijk heeft?
Waar de snot naartoe gaat weet ik wel, de vuilbak puilt uit van de papieren zakdoekjes en is binnen een straal van zes meter verboden gebied vanwege besmettingsgevaar. Net zoals ikzelve trouwens een papier heb opgespeld gekregen waarop in het groot BESMETTINGSGEVAAR, ik ben zelfs bang mensen het virus doorheen de telefoonlijn te sturen.
Volgens de wetten van de natuurkunde valt alles naar beneden, en tussen natuurkundige wetten heb ik nog nooit een speld tussen gekregen, en dus zou die snot van hogerop komen.
Hogerop bevinden zich slechts de hersenen, enfin bij de meeste mensen toch. Bij sommigen zit deze grijze massa ergens onderaan.
Mijn eega gaat ervan uit dat de vloeistof waarin mijn hersenen ronddrijven en die voor een constante smering zorgen, nu stilaan verdwenen is zodat er drooglegging dreigt.
Dus ik ga met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid flippen binnenkort, daarom nog gauw dit schrijven...
Of zou er redding zijn door veel te drinken?
Een kennis die daarstraks even langs kwam, riep me vanop de veilige zesmeterafstand toe "drinkt een goei borrel"
En nu heeft hij twijfel in mijn hart gezaaid. Want al die keelsprays en die longbalsemsiroop helpt de ballen niet!
Bevinden er zich op dit forum snotexperts, als het ware professoren in de snotkunde?
Al weet ik niet eens met zekerheid of deze tak wel wordt onderwezen op de universiteit.
Want de zaak is deze, sinds een vijftal dagen zit ik opgescheept met een zware verkoudheid, en de snot loopt op dezelfde wijze uit mijn neus zoals het bier uit de tapkraan van café 'De Bonte Os'
Zo ongeveer een emmer van 8 liter zal wel gevuld zijn geraakt sindsdien.
En nu, want ik ben een nieuwsgierig bazeke, wou ik toch eens weten waar die snot nu eigenlijk vandaan komt, en welk nut dat nu eigenlijk heeft?
Waar de snot naartoe gaat weet ik wel, de vuilbak puilt uit van de papieren zakdoekjes en is binnen een straal van zes meter verboden gebied vanwege besmettingsgevaar. Net zoals ikzelve trouwens een papier heb opgespeld gekregen waarop in het groot BESMETTINGSGEVAAR, ik ben zelfs bang mensen het virus doorheen de telefoonlijn te sturen.
Volgens de wetten van de natuurkunde valt alles naar beneden, en tussen natuurkundige wetten heb ik nog nooit een speld tussen gekregen, en dus zou die snot van hogerop komen.
Hogerop bevinden zich slechts de hersenen, enfin bij de meeste mensen toch. Bij sommigen zit deze grijze massa ergens onderaan.
Mijn eega gaat ervan uit dat de vloeistof waarin mijn hersenen ronddrijven en die voor een constante smering zorgen, nu stilaan verdwenen is zodat er drooglegging dreigt.
Dus ik ga met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid flippen binnenkort, daarom nog gauw dit schrijven...
Of zou er redding zijn door veel te drinken?
Een kennis die daarstraks even langs kwam, riep me vanop de veilige zesmeterafstand toe "drinkt een goei borrel"
En nu heeft hij twijfel in mijn hart gezaaid. Want al die keelsprays en die longbalsemsiroop helpt de ballen niet!
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Potverdikkeme, begin ik me daar de vorige posting met het idee in het achterhoofd om eens een geweldige one-liner op de wereld los te laten, zoiets dat in de geesten van de mensen blijft hangen, iets in de trant van
'To beat or not to beat' van Winston Churchill, en vergeet ik hem toch wel te debiteren zeker!
Te wijten aan een moment van zinsverbijstering of beginnende dementie, of gewoon afstomping door de verkoudheid in kwestie?
Dat geeft me de kans hem nu ten berde te brengen:
IK WIL LIEFST GEEN SNOTNEUS HEBBEN, MAAR IK ZOU ER TERUG EEN WILLEN ZIJN.
'To beat or not to beat' van Winston Churchill, en vergeet ik hem toch wel te debiteren zeker!
Te wijten aan een moment van zinsverbijstering of beginnende dementie, of gewoon afstomping door de verkoudheid in kwestie?
Dat geeft me de kans hem nu ten berde te brengen:
IK WIL LIEFST GEEN SNOTNEUS HEBBEN, MAAR IK ZOU ER TERUG EEN WILLEN ZIJN.
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !