V.I.P.
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
Enige lectuur voor tijdens de komkommerperiode.
De VIP
Het letterwoord VIP staat voor de Engelse afkorting van Very Important Person. In onze taal “een zeer belangrijk persoon”. Zonder onderscheid van geslacht of gender, dus helemaal correct. De vraag die men zich hierbij kan stellen is : “Zeer belangrijk voor wie ?”
Laat het me zo stellen : misschien, ik hoop het althans, ben ik een VIP voor mijn vrouw of voor mijn broers en zuster, maar misschien al wat minder V(Very) voor mijn buren en al helemaal niet meer I (Important) voor de rest van de wereld. Alles hangt af van hoe men de belangrijkheid van de persoon in kwestie aanschouwt. Voor de meesten onder hen ben ik een gewone P (persoon).
Niettemin toch enige bedenkingen bij die VIPs die zich deze status mogen aanmeten.
In mijn meest fantastische dromen zie ik mezelf reeds door het leven lopen als een Minister. Een functie die beschouwd mag worden als behorend bij een VIP-status, met chauffeur en kabinetsmedewerkers om me heen. Pakweg, zoals in Nederland, Minister van Stikstof, of zoals hier, Staatssecretaris voor PFis,PFas en PFos. Niet dat ik daar al veel over weet maar men leert al doende.
Uiteraard zal ik uitleg en lezingen moeten geven bij allerlei instanties die niet opgezet zijn met mijn visie over onze toestand hier, in verband met de al dan niet aanwezigheid van PFis, PFas en PFos in onze contreien. Het incasseren van overrijpe tomaten en dito eieren behoort bij de risico’s van het vak. Bij aankomst aan de zaal waar ik mijn zienswijze wens te verdedigen, worden onze auto’s netjes op het parkeerterrein geloodst waarbij de bediende (P) me de vraag stelt of ik wel degelijk de VIP in kwestie ben. (Hij /zij dient er voor te zorgen dat mijn bagage terecht komt in de voor mij voorziene ministeriële suite, vandaar de vraag). Dit is de meest moeilijke vraag. Zeer zeker ben ik wel op de hoogte van mijn status, maar hoe antwoord je op dergelijke vraag ? Zeg ik “ja” tegen het povere “P”-tje, dan geef ik toe dat ik me van die status bewust ben en word ik direct, in zijn/haar ogen, beschouwd als een “dikkenek” . Logisch, want wie zichzelf als een Zeer Belangrijk Persoon aanmeldt, kan niet verdacht worden van enige bescheidenheid. Zeg ik “neen”, dan ben ik een leugenaar met als gevolg dat de bediende mijn spullen in de verkeerde suite deponeert, wat hem later gegarandeerd een fikse uitbrander oplevert. Altijd een moeilijke situatie.
Maar gelukkig ben ik nooit Minister geweest en de kans dat ik het ooit word is verwaarloosbaar. Wat niet wegneemt dat ik me ooit een dergelijke status heb aangemeten, of beter gezegd : aangekocht.
Ooit woonde ik een openluchtconcert bij aan een kasteel in mijn vroegere omgeving. Music for the Royal Fireworks van Handel. Barokke muziek om vuurwerk te begeleiden. Overigens een schitterend werk, hier gebracht in de perfecte omgeving en waarbij de orkestleden uitgedost waren in 18de-eeuwse klederdracht. Men kon een gewoon kaartje kopen maar er waren ook plaatsen voorzien op de VIP-tribune en dat laatste had ik me aangeschaft. Bij dergelijke voorstellingen vind ik het namelijk belangrijk dat het wat rustig om me heen blijft en dat ik het gebeuren behoorlijk kan volgen.
Wat me bij aankomst het eerst opviel was de grootte van die VIP-tribune. Ze nam zo wat de helft van het park in. En ze was al flink bevolkt toen ik mijn plaats innam en een kwartiertje later, al helemaal. Wanneer men een beeld toont van een plenaire vergadering in het Parlement, dan zie je wel honderd VIPs op een hoop. Maar dit is toch slechts klein bier bij de situatie aan het kasteel. Akkoord, in het Chinese Parlement heb ik er nóg meer bij mekaar gezien maar het ging toch al een beetje die richting uit. Eerlijk gezegd, ik had nooit beseft dat er zo veel van die exemplaren in mijn streek woonden. En velen van hen hadden dan ook nog eens hun partner bij en sommigen zelfs hun kleuters. Die laatsten geven meer om muziek van K3 dan van deze van Handel en gaven daar soms ongepast blijk van door een luidoppe vraagstelling in de zin van : “is’t hier bijna gedaan ?” of “gaat dat hier nog lang duren ?”
Nu, dat begeleidend vuurwerk wordt pas aangestoken wanneer het werk naar de finale gaat. Maar dat gebeurde niet want op het ogenblik dat de eerste pijlen de lucht zouden moeten invliegen, brak daar een kanjer van een onweer los. Dit lijkt ook wel op toepasselijk vuurwerk maar de synchronisatie met het orkest is uiteraard van zeer bedenkelijke kwaliteit.
Bovendien begon het te stortregenen wat nefast is voor de ontsteking van projectielen. Iedereen sloeg op de vlucht. Nooit zag ik zo veel VIPs gelijktijdig hun biezen pakken en holderdebolder naar hun auto’s rennen. En zoals altijd in hoge nood, wordt er niet meer omgezien naar klassenverschillen. Men kon dit al merken ten tijde van de ramp met de Titanic, ook al deed het orkest aldaar zijn uiterste best. Hier zag ik net hetzelfde : de houders van de gewone kaartjes stormden gezamenlijk tussen de betere VIP-tribunisten en niemand stoorde zich er aan. Zelf bleef ik nog even zitten, niet zozeer uit koelbloedigheid maar wel uit het feit dat ik toch al drijfnat was en niet natter meer kon worden. Wat dichter bij het podium zag ik het silhouet van een man die voorovergebogen stond en blijkbaar aan het snikken was. Het was de man die het hele vuurwerkspektakel had voorbereid en die het boeltje aan de gang zou gehouden hebben. Alles om zeep ! Ik stapte tot bij hem en zei : “Meneer, ik begrijp uw verdriet. Zonder dit onweer zou u de meest belangrijke persoon zijn geweest van deze voorstelling. De enige echte VIP.”
Einstein zei het al : "Alles is relatief". Volgens mij was hij zelf al een VIP. Maar dat kon hij niet weten want toen waren er nog geen VIPs. Vandaag echter, is aan dit gebrek tegemoetgekomen.
De VIP
Het letterwoord VIP staat voor de Engelse afkorting van Very Important Person. In onze taal “een zeer belangrijk persoon”. Zonder onderscheid van geslacht of gender, dus helemaal correct. De vraag die men zich hierbij kan stellen is : “Zeer belangrijk voor wie ?”
Laat het me zo stellen : misschien, ik hoop het althans, ben ik een VIP voor mijn vrouw of voor mijn broers en zuster, maar misschien al wat minder V(Very) voor mijn buren en al helemaal niet meer I (Important) voor de rest van de wereld. Alles hangt af van hoe men de belangrijkheid van de persoon in kwestie aanschouwt. Voor de meesten onder hen ben ik een gewone P (persoon).
Niettemin toch enige bedenkingen bij die VIPs die zich deze status mogen aanmeten.
In mijn meest fantastische dromen zie ik mezelf reeds door het leven lopen als een Minister. Een functie die beschouwd mag worden als behorend bij een VIP-status, met chauffeur en kabinetsmedewerkers om me heen. Pakweg, zoals in Nederland, Minister van Stikstof, of zoals hier, Staatssecretaris voor PFis,PFas en PFos. Niet dat ik daar al veel over weet maar men leert al doende.
Uiteraard zal ik uitleg en lezingen moeten geven bij allerlei instanties die niet opgezet zijn met mijn visie over onze toestand hier, in verband met de al dan niet aanwezigheid van PFis, PFas en PFos in onze contreien. Het incasseren van overrijpe tomaten en dito eieren behoort bij de risico’s van het vak. Bij aankomst aan de zaal waar ik mijn zienswijze wens te verdedigen, worden onze auto’s netjes op het parkeerterrein geloodst waarbij de bediende (P) me de vraag stelt of ik wel degelijk de VIP in kwestie ben. (Hij /zij dient er voor te zorgen dat mijn bagage terecht komt in de voor mij voorziene ministeriële suite, vandaar de vraag). Dit is de meest moeilijke vraag. Zeer zeker ben ik wel op de hoogte van mijn status, maar hoe antwoord je op dergelijke vraag ? Zeg ik “ja” tegen het povere “P”-tje, dan geef ik toe dat ik me van die status bewust ben en word ik direct, in zijn/haar ogen, beschouwd als een “dikkenek” . Logisch, want wie zichzelf als een Zeer Belangrijk Persoon aanmeldt, kan niet verdacht worden van enige bescheidenheid. Zeg ik “neen”, dan ben ik een leugenaar met als gevolg dat de bediende mijn spullen in de verkeerde suite deponeert, wat hem later gegarandeerd een fikse uitbrander oplevert. Altijd een moeilijke situatie.
Maar gelukkig ben ik nooit Minister geweest en de kans dat ik het ooit word is verwaarloosbaar. Wat niet wegneemt dat ik me ooit een dergelijke status heb aangemeten, of beter gezegd : aangekocht.
Ooit woonde ik een openluchtconcert bij aan een kasteel in mijn vroegere omgeving. Music for the Royal Fireworks van Handel. Barokke muziek om vuurwerk te begeleiden. Overigens een schitterend werk, hier gebracht in de perfecte omgeving en waarbij de orkestleden uitgedost waren in 18de-eeuwse klederdracht. Men kon een gewoon kaartje kopen maar er waren ook plaatsen voorzien op de VIP-tribune en dat laatste had ik me aangeschaft. Bij dergelijke voorstellingen vind ik het namelijk belangrijk dat het wat rustig om me heen blijft en dat ik het gebeuren behoorlijk kan volgen.
Wat me bij aankomst het eerst opviel was de grootte van die VIP-tribune. Ze nam zo wat de helft van het park in. En ze was al flink bevolkt toen ik mijn plaats innam en een kwartiertje later, al helemaal. Wanneer men een beeld toont van een plenaire vergadering in het Parlement, dan zie je wel honderd VIPs op een hoop. Maar dit is toch slechts klein bier bij de situatie aan het kasteel. Akkoord, in het Chinese Parlement heb ik er nóg meer bij mekaar gezien maar het ging toch al een beetje die richting uit. Eerlijk gezegd, ik had nooit beseft dat er zo veel van die exemplaren in mijn streek woonden. En velen van hen hadden dan ook nog eens hun partner bij en sommigen zelfs hun kleuters. Die laatsten geven meer om muziek van K3 dan van deze van Handel en gaven daar soms ongepast blijk van door een luidoppe vraagstelling in de zin van : “is’t hier bijna gedaan ?” of “gaat dat hier nog lang duren ?”
Nu, dat begeleidend vuurwerk wordt pas aangestoken wanneer het werk naar de finale gaat. Maar dat gebeurde niet want op het ogenblik dat de eerste pijlen de lucht zouden moeten invliegen, brak daar een kanjer van een onweer los. Dit lijkt ook wel op toepasselijk vuurwerk maar de synchronisatie met het orkest is uiteraard van zeer bedenkelijke kwaliteit.
Bovendien begon het te stortregenen wat nefast is voor de ontsteking van projectielen. Iedereen sloeg op de vlucht. Nooit zag ik zo veel VIPs gelijktijdig hun biezen pakken en holderdebolder naar hun auto’s rennen. En zoals altijd in hoge nood, wordt er niet meer omgezien naar klassenverschillen. Men kon dit al merken ten tijde van de ramp met de Titanic, ook al deed het orkest aldaar zijn uiterste best. Hier zag ik net hetzelfde : de houders van de gewone kaartjes stormden gezamenlijk tussen de betere VIP-tribunisten en niemand stoorde zich er aan. Zelf bleef ik nog even zitten, niet zozeer uit koelbloedigheid maar wel uit het feit dat ik toch al drijfnat was en niet natter meer kon worden. Wat dichter bij het podium zag ik het silhouet van een man die voorovergebogen stond en blijkbaar aan het snikken was. Het was de man die het hele vuurwerkspektakel had voorbereid en die het boeltje aan de gang zou gehouden hebben. Alles om zeep ! Ik stapte tot bij hem en zei : “Meneer, ik begrijp uw verdriet. Zonder dit onweer zou u de meest belangrijke persoon zijn geweest van deze voorstelling. De enige echte VIP.”
Einstein zei het al : "Alles is relatief". Volgens mij was hij zelf al een VIP. Maar dat kon hij niet weten want toen waren er nog geen VIPs. Vandaag echter, is aan dit gebrek tegemoetgekomen.
Laatst gewijzigd door figaretto op 21 jul 2022, 09:27, 1 keer totaal gewijzigd.
-
sibarita - Lid geworden op: 29 nov 2004, 22:44
Volgens mijn collega's in Amerika was VIP de afkorting voor :: Very Irritating Person !
Geniesse das Leben beständig , denn du bist länger tot als lebendig !
"Belgen zijn de meest onuitstaanbare creaturen die er bestaan." Leopold 1 brief van 19 april 1850
"Belgen zijn de meest onuitstaanbare creaturen die er bestaan." Leopold 1 brief van 19 april 1850