De ronde van Frankrijk
-
figaretto - Lid geworden op: 13 aug 2005, 14:10
- Locatie: waar de meeuwen schreeuwen boven 't golfgedruis...
We zijn weer zo ver, over enkele dagen start die grote ronde. Sedert de periode toen ik zelf nog wielrenner was en vandaag, zijn heel wat dingen veranderd. Meestal ten goede zoals het afschaffen van doping. In mijn tijd was doping nog alledaags in het peloton en dit in allerlei vormen. Wie mijn voorgaande werkstukken las en mijn bekommernissen in de Giro d’Italia toen ik nog in dienst reed van het Vaticaan met een truitje van onze sponsor Banco di Santo Spirito om mijn lijf, zal gelezen hebben dat mijn ploegbaas, monseigneur Ambrosio d’Abruzzi, mijn drinkbus al eens flink aanlengde met wijwater. Uiteraard met het oog op betere prestaties. Die tijden zijn voorbij.
Wat de techniek betreft is er ook veel vooruitgang geboekt : het materiaal is veel lichter geworden : fietsbellen werden verwijderd alsook voor- en achterlicht, het katoogje en het bagagerekje voor essentiële onderdelen van de fiets en voor de boterhammetjes onderweg. Thans worden die dingen aangereikt vanuit de wagen van de sportdirecteur. Tevens beschikken renners nu over een geavanceerd versnellingsapparaat. Wielercommentatoren op televisie hoor ik soms zinnen debiteren zoals : “Zo te zien rijd Remco nu met een kettingblad 50/34 achteraan wat zwaar is voor dit parcours, terwijl het me vooraan een 34/28 lijkt. Hier achteraan zou een 47/12 me beter geschikt lijken of desnoods een 42/6. Wat denk jij Renaat ?”
Voor mij is dit Chinees. Zelf was ik ooit zeer goed in de discipline kader 47/2, maar dat was dan in een andere sporttak : biljart. Alleen in Raymond Ceulemans moest ik mijn meerdere erkennen.
Ook het taalgebruik is drastisch gewijzigd. En hier dient alle lof te gaan naar onze gebrevetteerde commentator José De Cauwer. Een renner bijvoorbeeld die onverwacht uit een groep naar voren schiet noemt hij niet langer een demarrage maar hij schiet een cartouche af. En wanneer diezelfde renner naar het einde toe tekenen van verval begint te vertonen verwoordt José dit als : dat is niet te verwonderen want hij heeft al drie cartouches afgeschoten.
Ook is hij de auteur van nieuwe gezegden of spreekwoorden : eerst iemand anders’ bord leeg eten alvorens aan het jouwe te beginnen. De filosofie hierachter is duidelijk : ga in het wiel van je concurrent kruipen en laat die het zware werk verrichten tot hij er bijna bij neervalt en ga pas dan over tot actie. Niet bepaald een voorbeeldige christelijke houding maar wel efficiënt in de koers. Die uitdrukking was me eertijds nog onbekend maar het principe ervan werd ook al toegepast door mijn sportdirecteur, monseigneur Ambrosio van hierboven, waar hij ondertussen ook al verblijft, ondanks zijn christelijke ingesteldheid.
Een andere nieuwigheid, ook van José’s hand, is weliswaar gelijklopend met de vorige maar slaat dan op het gebruik van ploeggenoten om de kopman aan de overwinning te helpen, namelijk de helpers in de voorste gelederen te zenden, ze daar het zieltje uit hun lijf te laten rijden om alzo te beletten dat concurrenten nog weg kunnen wippen. Vroeger noemden we dat de koers controleren. Dit wordt nu opsouperen. “Het zal lastig worden voor Jonas Vingegaard om dit tot aan de meet uit te houden. Hij heeft nog één ploegmaat voor hem, de andere drie zijn al opgesoupeerd”
Wat me ook nieuw in de oren klinkt is de term Wattage. Vroeger kende ik dit niet en vandaag eigenlijk ook niet. De enige term die in de buurt kwam en die nodig was om resultaat te halen, was courage. Dan maar even gaan opzoeken hoe men wattage berekent : met een apparaat, gebaseerd op de wet van Ohm om snel weerstand, stroom, spanning en vermogen te berekenen. Wanneer ik zoiets lees denk ik automatisch aan een of ander laboratorium waar geleerde mensen in witte kielen gebogen staan over een tafel met ingewikkelde instrumenten om resultaten te onderzoeken die van tel kunnen zijn om veiliger naar Mars te reizen. En niet om coureurs te testen tijdens een tijdrit of een beklimming van de Mont Ventoux.
Het rare is dat ik zie dat tijdens de koers men in staat is de hoeveelheid wattage constant te tonen rechtstreeks op de televisie. De betere commentatoren – en die hebben we bij ons, nietwaar José, Renaat en Michel – zijn niet alleen in staat om deze wattages te interpreteren maar daar bovenop ook nog eens de link te kunnen leggen met de combinatie tussen de gebruikte tandwieltjes in hun versnelling op het achterwiel (een 47/12 ?). Knappe bollen, zeg ik.
Voorts zou ik het nog kunnen hebben over de druk op de banden bij nat weer of bij kasseistroken. Maar hier hou ik het erbij. Ik ga naar de koers kijken. Prettige vakantie aan u allen.
Wat de techniek betreft is er ook veel vooruitgang geboekt : het materiaal is veel lichter geworden : fietsbellen werden verwijderd alsook voor- en achterlicht, het katoogje en het bagagerekje voor essentiële onderdelen van de fiets en voor de boterhammetjes onderweg. Thans worden die dingen aangereikt vanuit de wagen van de sportdirecteur. Tevens beschikken renners nu over een geavanceerd versnellingsapparaat. Wielercommentatoren op televisie hoor ik soms zinnen debiteren zoals : “Zo te zien rijd Remco nu met een kettingblad 50/34 achteraan wat zwaar is voor dit parcours, terwijl het me vooraan een 34/28 lijkt. Hier achteraan zou een 47/12 me beter geschikt lijken of desnoods een 42/6. Wat denk jij Renaat ?”
Voor mij is dit Chinees. Zelf was ik ooit zeer goed in de discipline kader 47/2, maar dat was dan in een andere sporttak : biljart. Alleen in Raymond Ceulemans moest ik mijn meerdere erkennen.
Ook het taalgebruik is drastisch gewijzigd. En hier dient alle lof te gaan naar onze gebrevetteerde commentator José De Cauwer. Een renner bijvoorbeeld die onverwacht uit een groep naar voren schiet noemt hij niet langer een demarrage maar hij schiet een cartouche af. En wanneer diezelfde renner naar het einde toe tekenen van verval begint te vertonen verwoordt José dit als : dat is niet te verwonderen want hij heeft al drie cartouches afgeschoten.
Ook is hij de auteur van nieuwe gezegden of spreekwoorden : eerst iemand anders’ bord leeg eten alvorens aan het jouwe te beginnen. De filosofie hierachter is duidelijk : ga in het wiel van je concurrent kruipen en laat die het zware werk verrichten tot hij er bijna bij neervalt en ga pas dan over tot actie. Niet bepaald een voorbeeldige christelijke houding maar wel efficiënt in de koers. Die uitdrukking was me eertijds nog onbekend maar het principe ervan werd ook al toegepast door mijn sportdirecteur, monseigneur Ambrosio van hierboven, waar hij ondertussen ook al verblijft, ondanks zijn christelijke ingesteldheid.
Een andere nieuwigheid, ook van José’s hand, is weliswaar gelijklopend met de vorige maar slaat dan op het gebruik van ploeggenoten om de kopman aan de overwinning te helpen, namelijk de helpers in de voorste gelederen te zenden, ze daar het zieltje uit hun lijf te laten rijden om alzo te beletten dat concurrenten nog weg kunnen wippen. Vroeger noemden we dat de koers controleren. Dit wordt nu opsouperen. “Het zal lastig worden voor Jonas Vingegaard om dit tot aan de meet uit te houden. Hij heeft nog één ploegmaat voor hem, de andere drie zijn al opgesoupeerd”
Wat me ook nieuw in de oren klinkt is de term Wattage. Vroeger kende ik dit niet en vandaag eigenlijk ook niet. De enige term die in de buurt kwam en die nodig was om resultaat te halen, was courage. Dan maar even gaan opzoeken hoe men wattage berekent : met een apparaat, gebaseerd op de wet van Ohm om snel weerstand, stroom, spanning en vermogen te berekenen. Wanneer ik zoiets lees denk ik automatisch aan een of ander laboratorium waar geleerde mensen in witte kielen gebogen staan over een tafel met ingewikkelde instrumenten om resultaten te onderzoeken die van tel kunnen zijn om veiliger naar Mars te reizen. En niet om coureurs te testen tijdens een tijdrit of een beklimming van de Mont Ventoux.
Het rare is dat ik zie dat tijdens de koers men in staat is de hoeveelheid wattage constant te tonen rechtstreeks op de televisie. De betere commentatoren – en die hebben we bij ons, nietwaar José, Renaat en Michel – zijn niet alleen in staat om deze wattages te interpreteren maar daar bovenop ook nog eens de link te kunnen leggen met de combinatie tussen de gebruikte tandwieltjes in hun versnelling op het achterwiel (een 47/12 ?). Knappe bollen, zeg ik.
Voorts zou ik het nog kunnen hebben over de druk op de banden bij nat weer of bij kasseistroken. Maar hier hou ik het erbij. Ik ga naar de koers kijken. Prettige vakantie aan u allen.
-
E.T. - Lid geworden op: 11 nov 2008, 21:15
Dat moesten wij allemaal Figaretto, zelfs in 't driebanden is Eddy Merckx veel te sterkZelf was ik ooit zeer goed in de discipline kader 47/2, maar dat was dan in een andere sporttak : biljart. Alleen in Raymond Ceulemans moest ik mijn meerdere erkennen.
