Welk voorval uit jouw jeugd vergeet je nooit?
-
slade - Lid geworden op: 26 dec 2005, 17:52
ik kan er een boek over schrijven, wat mij bij gebleven is zeker de moord op mijn jongere broer,de zelfmoord van zijn tweelingbroer,moeder en vader jong verloren aan kanker,de moord van mijn schoonzus op haar zoontje met daarna haar zelfmoord,schoonbroer verongelukt met de moto,de lijfstraffen van de meesters vroeger op school enz. 
-
Stefan - Lid geworden op: 08 dec 2005, 22:43
- Locatie: Limburg
Amai slade,het leed is u precies niet bespaart gebleven.slade schreef:ik kan er een boek over schrijven, wat mij bij gebleven is zeker de moord op mijn jongere broer,de zelfmoord van zijn tweelingbroer,moeder en vader jong verloren aan kanker,de moord van mijn schoonzus op haar zoontje met daarna haar zelfmoord,schoonbroer verongelukt met de moto,de lijfstraffen van de meesters vroeger op school enz.
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Na een veelbelovend begin is deze rubriek schijnbaar een stille dood gestorven.
Verlegenheid om de diepste roerselen van de ziel bloot te geven?
Of gewoon geen herinneringen meer, wat uiteraard niemand een oude sloeber kan kwalijk nemen...
Op verschillende andere topics worden veel oorlogsherinneringen opgehaald, zo heb ik gelezen dat Fikske zijn ouders kolen gingen rapen om naderhand te ziften, omdat vlak na de bevrijding er nog praktisch niets te krijgen was.
Wij hadden het dan wel iets gemakkelijker, op slechts enkele honderden meters afstand van ons huis stopten de treinen om water in te slaan.
Stoomlocomotieven, weet je wel!
Ik was nog wel een klein ventje, maar moest telkens mee op pad om de wacht te houden, er stond immers een Amerikaans soldaat om de trein te bewaken, om zulke praktijken te verhinderen.
De jongeren uit de buurt klommen als apen zo snel op de tender en wierpen de kolen naar beneden, en dat waren ferme grote brokken.
Die werden vliegensvlug in een houten bak geladen, gemonteerd op het onderstel van een oude kinderwagen. Maar mijn zuster keek niet genoeg uit haar doppen en kreeg zo'n zwaar brokstuk boven op haar schedel.
En ging prompt van haar stokje.
Die dag lag mijn zuster in het bakje ipv. een lading kolen wanneer we ons uit de voeten maakten...
Verlegenheid om de diepste roerselen van de ziel bloot te geven?
Of gewoon geen herinneringen meer, wat uiteraard niemand een oude sloeber kan kwalijk nemen...
Op verschillende andere topics worden veel oorlogsherinneringen opgehaald, zo heb ik gelezen dat Fikske zijn ouders kolen gingen rapen om naderhand te ziften, omdat vlak na de bevrijding er nog praktisch niets te krijgen was.
Wij hadden het dan wel iets gemakkelijker, op slechts enkele honderden meters afstand van ons huis stopten de treinen om water in te slaan.
Stoomlocomotieven, weet je wel!
Ik was nog wel een klein ventje, maar moest telkens mee op pad om de wacht te houden, er stond immers een Amerikaans soldaat om de trein te bewaken, om zulke praktijken te verhinderen.
De jongeren uit de buurt klommen als apen zo snel op de tender en wierpen de kolen naar beneden, en dat waren ferme grote brokken.
Die werden vliegensvlug in een houten bak geladen, gemonteerd op het onderstel van een oude kinderwagen. Maar mijn zuster keek niet genoeg uit haar doppen en kreeg zo'n zwaar brokstuk boven op haar schedel.
En ging prompt van haar stokje.
Die dag lag mijn zuster in het bakje ipv. een lading kolen wanneer we ons uit de voeten maakten...
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
-
telloorlekker - Lid geworden op: 26 nov 2002, 17:46
Ernest Claes schreef het boek "De Witte van Zichem", daarin staan wedervaren welke ikzelf ook grotendeels heb beleefd. Om geen plagiaat te plegen moet ik mezelf hiervan onthouden... en de eerste schoolperikelen zijn dan nog eens beschreven in "Het Pastoorsfabriekje"...
En daarmee was mijn jeugd weeral achter de rug; daar iets aan toevoegen zou niet veel meer met mijn 'jeugd' te maken hebben... vandaar dat het kaarsje vlug uit is...
En daarmee was mijn jeugd weeral achter de rug; daar iets aan toevoegen zou niet veel meer met mijn 'jeugd' te maken hebben... vandaar dat het kaarsje vlug uit is...