Frustratie
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Iedereen die al eens een kleerkast van IKEA in mekaar heeft gestoken weet waarover ik spreek. Ronkende namen zoals ASPELUND of LEKSVIK schrikken mij niet af.
"Als mijn buurman het kan, wel dan, ik ook!" Zelfoverschatting? Daar zijn wij mannen heel goed in.
"We gaan er eens vlug aan beginnen zie, ‘t is een fluitje van een cent!"
Wanneer alles dan uitgepakt op de grond ligt en de plannen op tafel zijn opengevouwen krab ik een eerste keer in mijn haar -of wat er nog van overblijft.
Vrouwlief kijkt bedenkelijk en vraagt voorzichtig: ‘Zal het gaan jongen?’
"Da 's zeker dat!" ( Niet laten merken dat je twijfelt.)
Nu heb ik natuurlijk liever dat ze zich in de keuken terugtrekt en niet op mijn handen zit te kijken, maar ze blijft ...
Bon, als ze dan toch niet weggaat zetten we haar maar meteen aan het werk.
"Hou die zijkant eens vast dan kan ik er de scharnieren aanvijzen."
Een beetje tegen haar goesting staat ze nu al ruim tien minuten met die plank in haar handen terwijl ik heel traag een pakje vijzen openmaak, en nog langzamer de scharnieren uitpak ...
"Zeg, moet ik hier zo nog lang blijven staan?" Ze plaatst de plank tegen de muur. "Als ge mij nodig hebt dan roep je maar, ik ben in de keuken."
Voilà sé! Dat is al gelukt.
Eén uur later ... “Gaat het daar boven?”
Ik veeg de zweetdruppels van mijn voorhoofd en roep zo opgewekt mogelijk: “Ja, ja!”
Twee uren later ...
De wanden en deuren staan er al aan maar om het bovenstuk erop te krijgen heb ik haar hulp nodig. “Kom eens even helpen.”
Als de weerlicht is ze daar. “Gaat het jong?” Er klinkt twijfel in haar stem. “Zal ik Nico de buurman vragen ...?”
Ha, nee! Mijn eer staat op het spel. Zo kalm mogelijk zeg ik: “Niet nodig, WIJ kunnen dat alleen ook. Hou die wanden recht dan klik ik het bovenstuk erop.”
Met veel gesukkel is het ONS uiteindelijk dan toch gelukt en schroeven we alles goed vast.
“Nu die achterwand nog ...”
‘t Is niet waar hé?! Die wand moest er tussen geschoven worden vóór het bovenstuk erop mocht.
Alles terug losvijzen.
“Hadden we nu niet beter Nico ...”
Een woedende blik in haar richting.
“Bon, doe het dan zelf!” Ze is al beneden.
“Ik ga boodschappen doen,” roept ze onder aan de trap en even later hoor ik de auto uit de garage rijden.
In de tuin bij de buren zie ik iemand het gras afrijden.
Even mijn fierheid opzijschuiven ...
“Ha, Nico kan je mij een minuutje helpen???
"Als mijn buurman het kan, wel dan, ik ook!" Zelfoverschatting? Daar zijn wij mannen heel goed in.
"We gaan er eens vlug aan beginnen zie, ‘t is een fluitje van een cent!"
Wanneer alles dan uitgepakt op de grond ligt en de plannen op tafel zijn opengevouwen krab ik een eerste keer in mijn haar -of wat er nog van overblijft.
Vrouwlief kijkt bedenkelijk en vraagt voorzichtig: ‘Zal het gaan jongen?’
"Da 's zeker dat!" ( Niet laten merken dat je twijfelt.)
Nu heb ik natuurlijk liever dat ze zich in de keuken terugtrekt en niet op mijn handen zit te kijken, maar ze blijft ...
Bon, als ze dan toch niet weggaat zetten we haar maar meteen aan het werk.
"Hou die zijkant eens vast dan kan ik er de scharnieren aanvijzen."
Een beetje tegen haar goesting staat ze nu al ruim tien minuten met die plank in haar handen terwijl ik heel traag een pakje vijzen openmaak, en nog langzamer de scharnieren uitpak ...
"Zeg, moet ik hier zo nog lang blijven staan?" Ze plaatst de plank tegen de muur. "Als ge mij nodig hebt dan roep je maar, ik ben in de keuken."
Voilà sé! Dat is al gelukt.
Eén uur later ... “Gaat het daar boven?”
Ik veeg de zweetdruppels van mijn voorhoofd en roep zo opgewekt mogelijk: “Ja, ja!”
Twee uren later ...
De wanden en deuren staan er al aan maar om het bovenstuk erop te krijgen heb ik haar hulp nodig. “Kom eens even helpen.”
Als de weerlicht is ze daar. “Gaat het jong?” Er klinkt twijfel in haar stem. “Zal ik Nico de buurman vragen ...?”
Ha, nee! Mijn eer staat op het spel. Zo kalm mogelijk zeg ik: “Niet nodig, WIJ kunnen dat alleen ook. Hou die wanden recht dan klik ik het bovenstuk erop.”
Met veel gesukkel is het ONS uiteindelijk dan toch gelukt en schroeven we alles goed vast.
“Nu die achterwand nog ...”
‘t Is niet waar hé?! Die wand moest er tussen geschoven worden vóór het bovenstuk erop mocht.
Alles terug losvijzen.
“Hadden we nu niet beter Nico ...”
Een woedende blik in haar richting.
“Bon, doe het dan zelf!” Ze is al beneden.
“Ik ga boodschappen doen,” roept ze onder aan de trap en even later hoor ik de auto uit de garage rijden.
In de tuin bij de buren zie ik iemand het gras afrijden.
Even mijn fierheid opzijschuiven ...
“Ha, Nico kan je mij een minuutje helpen???
Laatst gewijzigd door Fikske op 13 sep 2006, 11:53, 1 keer totaal gewijzigd.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
“Een mooi nachtkastje zou er goed bij staan.”
Ze kijkt vol bewondering naar de kleerkast die nu perfect in mekaar is gezet.
“Goed gedaan jong!” Ik krijg een klinkende zoen op mijn linkerwang waardoor ze niet ziet dat mijn rechterwang in een grimas een beetje omhoog trekt.
“Ja, we zullen eens gaan zien hé,” zeg ik grootmoedig, “maar liever niet bij IKEA dan.”
Een begrijpend glimlachje. “Misschien gaan we eens bij LEEN BAKKER binnen?” Oppert ze.
“Mij goed.” En weg zijn wij.
“Ha, daar staat precies wat we nodig hebben en de kleur en structuur van het hout zal er goed bij passen.”
“Leveren jullie dat thuis?” Vraag ik aan de verkoopster.
“Je kan het zelf meenemen meneer, het is maar een klein pakje hoor.”
Jezus! Toch niet terug een bouwpakket?
Vrouwlief kijkt gelukkig de ander kant op want ze heeft nog een nachtlamp zien staan.
“Deze hier is mooi hé? Met die voet in chroom, heel chic vind je niet?”
“Neem maar mee.” Hieraan valt niks te monteren bedenk ik en we laden alles in de auto.
Thuis gekomen wil ze dat ik dadelijk aan de slag ga maar ik houd de boot af.
“Morgen is er nog een dag. Je wil me toch niet opjagen, hé?” Nee, dat wil ze zeker niet. Morgen dan maar.
Die nacht lig ik te woelen in mijn bed en om vijf uur sta ik geruisloos op en draag ‘LEEN BAKKER’ in de veranda, ver genoeg van de slaapkamer.
Voorzichtig maak ik het pak open en leg alle vijzen en plankjes keurig naast elkaar.
Kalm blijven, denk ik bij mezelf, en niet overhaastig te werk gaan.
Stuk voor stuk komen de onderdelen aaneen te zitten en om zeven uur dertig staat het ding keurig in elkaar.
Fier als een pauw stap ik met het kastje naar de slaapkamer, plaats het in de deuropening en steek het grote licht aan. Ze schrikt zich rot en zit meteen rechtop in bed.
“Taraa!!!” Met een breed gebaar wijs ik naar mijn pronkstuk.
“Zijde gij zot geworden of wat?” “Mij zo doen verschieten!”
“Is ’t niet mooi?”
Ze heeft moeite om zich kwaad te houden als ze mijn gezicht ziet en er verschijnt een glimlach om haar mond.
“Kom hier grote zot!” Zegt ze. Als ik dichterbij kom grijpt ze me plots vast en trekt me op het bed.
“Doe je kleren maar weer uit en kruip nog wat bij mij, kom ...”
Dat moet ze geen twee keer vragen.
Ze kijkt vol bewondering naar de kleerkast die nu perfect in mekaar is gezet.
“Goed gedaan jong!” Ik krijg een klinkende zoen op mijn linkerwang waardoor ze niet ziet dat mijn rechterwang in een grimas een beetje omhoog trekt.
“Ja, we zullen eens gaan zien hé,” zeg ik grootmoedig, “maar liever niet bij IKEA dan.”
Een begrijpend glimlachje. “Misschien gaan we eens bij LEEN BAKKER binnen?” Oppert ze.
“Mij goed.” En weg zijn wij.
“Ha, daar staat precies wat we nodig hebben en de kleur en structuur van het hout zal er goed bij passen.”
“Leveren jullie dat thuis?” Vraag ik aan de verkoopster.
“Je kan het zelf meenemen meneer, het is maar een klein pakje hoor.”
Jezus! Toch niet terug een bouwpakket?
Vrouwlief kijkt gelukkig de ander kant op want ze heeft nog een nachtlamp zien staan.
“Deze hier is mooi hé? Met die voet in chroom, heel chic vind je niet?”
“Neem maar mee.” Hieraan valt niks te monteren bedenk ik en we laden alles in de auto.
Thuis gekomen wil ze dat ik dadelijk aan de slag ga maar ik houd de boot af.
“Morgen is er nog een dag. Je wil me toch niet opjagen, hé?” Nee, dat wil ze zeker niet. Morgen dan maar.
Die nacht lig ik te woelen in mijn bed en om vijf uur sta ik geruisloos op en draag ‘LEEN BAKKER’ in de veranda, ver genoeg van de slaapkamer.
Voorzichtig maak ik het pak open en leg alle vijzen en plankjes keurig naast elkaar.
Kalm blijven, denk ik bij mezelf, en niet overhaastig te werk gaan.
Stuk voor stuk komen de onderdelen aaneen te zitten en om zeven uur dertig staat het ding keurig in elkaar.
Fier als een pauw stap ik met het kastje naar de slaapkamer, plaats het in de deuropening en steek het grote licht aan. Ze schrikt zich rot en zit meteen rechtop in bed.
“Taraa!!!” Met een breed gebaar wijs ik naar mijn pronkstuk.
“Zijde gij zot geworden of wat?” “Mij zo doen verschieten!”
“Is ’t niet mooi?”
Ze heeft moeite om zich kwaad te houden als ze mijn gezicht ziet en er verschijnt een glimlach om haar mond.
“Kom hier grote zot!” Zegt ze. Als ik dichterbij kom grijpt ze me plots vast en trekt me op het bed.
“Doe je kleren maar weer uit en kruip nog wat bij mij, kom ...”
Dat moet ze geen twee keer vragen.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
Fikske - Lid geworden op: 16 dec 2003, 12:31
- Locatie: W-O 1970
Het staartje...
“Zal ik die nachtlamp alvast maar uitpakken? Ik ben curieus om ze te zien.”
“Doe maar, ik ben hier nog even bezig. Als mijn eerste coucheke verf hier boven de garagepoort staat kom ik van de ladder.”
Geen tien minuten later staat ze er weer.
“Welke lamp moet daarin?”
“Dat zal er wel opstaan zeker?”
“ ‘k Heb niks gezien ...”
“Op de doos staat dat meestal, of op de bijsluiter.”
“Bijsluiter? Zeg het is geen medicijn hoor.”
“Ik bedoel het papier dat in de doos zit. Er was toch een papier met uitleg bij?”
“Niks gezien.”
“Allé, dat kan niet ...” Ik leg mijn borstel neer en wrijf de meeste verf van mijn handen met een versleten onderbroek - wij zijn profijtige mensen en gooien niet zo maar iets weg wat nog voor wat anders dienst kan doen.
“Laat me eens zien. Waar staat die lamp?”
De robuuste voet van mat chroom staat midden op de keukentafel en ernaast ligt de porseleinen kap, nog half verpakt in piepschuim.
“Die moet jij maar verder openmaken, ik ben bang om ze te breken.”
Onderaan de lampvoet zit een kleine sticker met de vermelding ‘Max 40 Watt’
“Kijk eens hier, wat is dat?”
“Oh, maar om dat te zien moet ge al een vergrootglas hebben.”
“Vergrootglas ...” Ik draai me om en wil weer gaan schilderen.
“Wacht even, ik haal boven wat gloeilampen en dan kan JIJ zien of er een gepaste bij zit.
Twee oude schoendozen worden voor mijn neus op de tafel gezet. Ze zijn propvol maar die 40 Watt (met kleine schroefdraad) zit er niet bij.
Eén van 25 dan maar ...
Bij het afrollen van het netsnoer stel ik vast dat er geen knipschakelaar op zit.
“Hoe is dat nu mogelijk? Zo een dure nachtlamp zonder aan of uitschakelaar?”
“Och, dat geeft niet,” zegt Tineke, “ dan trek ik de draad wel uit het stopcontact.
“Ge zijt niet goed zeker? Elke keer dat je het licht moet aan of uitdoen zal je achter het bed kruipen om het snoer uit het stopcontact te trekken!”
Ze begint te lachen. “Nee dat is geen oplossing.”
“Weet je, ik zal er vlug ééntje aanzetten zie.”
“Wacht nu toch en probeer eerst die lamp uit of ze wel brandt.”
OK. Lamp erin. Stekker in het stopcontact ... niks.
“De lamp zal kapot zijn, geef eens een ander.”
Wanneer ik de lamp wil uitdraaien brandt ze plots wel.
“ ‘k Heb het al gezien: slecht contact!” “ Kom, ik smijt dat spel hier onderaan open en zie wat er scheelt. Ik zal er gelijk een knipschakelaar aanzetten.
“Ha, nee! Zo een dure lamp. Daar ga ik morgen mee terug naar de winkel.” Zegt de vrouw resoluut.
Een beetje nijdig gaat ze naar buiten en haalt de lege doos uit de papiercontainer en wil er het piepschuim opnieuw inpakken.
“Wacht eens even ...” In grote letters zie ik vier maal het woord TOUCHE op de doos staan.
Plots valt mijn Euro en op datzelfde ogenblik haalt het vrouwtje een opgevouwen papier uit de verpakking.
“Sorry, niet gezien.” Zegt ze en slaat haar ogen neer.
Mode d’ emploi: Fonctionnement: TOUCHEZ la base 1X pour un éclairage a basse intensité, 2X pour médium,3X pour haute intensité et 4X pour mettez hors-service.
“Ach, aan de achterkant staat het ook in het Nederlands ...”
“Zal ik die nachtlamp alvast maar uitpakken? Ik ben curieus om ze te zien.”
“Doe maar, ik ben hier nog even bezig. Als mijn eerste coucheke verf hier boven de garagepoort staat kom ik van de ladder.”
Geen tien minuten later staat ze er weer.
“Welke lamp moet daarin?”
“Dat zal er wel opstaan zeker?”
“ ‘k Heb niks gezien ...”
“Op de doos staat dat meestal, of op de bijsluiter.”
“Bijsluiter? Zeg het is geen medicijn hoor.”
“Ik bedoel het papier dat in de doos zit. Er was toch een papier met uitleg bij?”
“Niks gezien.”
“Allé, dat kan niet ...” Ik leg mijn borstel neer en wrijf de meeste verf van mijn handen met een versleten onderbroek - wij zijn profijtige mensen en gooien niet zo maar iets weg wat nog voor wat anders dienst kan doen.
“Laat me eens zien. Waar staat die lamp?”
De robuuste voet van mat chroom staat midden op de keukentafel en ernaast ligt de porseleinen kap, nog half verpakt in piepschuim.
“Die moet jij maar verder openmaken, ik ben bang om ze te breken.”
Onderaan de lampvoet zit een kleine sticker met de vermelding ‘Max 40 Watt’
“Kijk eens hier, wat is dat?”
“Oh, maar om dat te zien moet ge al een vergrootglas hebben.”
“Vergrootglas ...” Ik draai me om en wil weer gaan schilderen.
“Wacht even, ik haal boven wat gloeilampen en dan kan JIJ zien of er een gepaste bij zit.
Twee oude schoendozen worden voor mijn neus op de tafel gezet. Ze zijn propvol maar die 40 Watt (met kleine schroefdraad) zit er niet bij.
Eén van 25 dan maar ...
Bij het afrollen van het netsnoer stel ik vast dat er geen knipschakelaar op zit.
“Hoe is dat nu mogelijk? Zo een dure nachtlamp zonder aan of uitschakelaar?”
“Och, dat geeft niet,” zegt Tineke, “ dan trek ik de draad wel uit het stopcontact.
“Ge zijt niet goed zeker? Elke keer dat je het licht moet aan of uitdoen zal je achter het bed kruipen om het snoer uit het stopcontact te trekken!”
Ze begint te lachen. “Nee dat is geen oplossing.”
“Weet je, ik zal er vlug ééntje aanzetten zie.”
“Wacht nu toch en probeer eerst die lamp uit of ze wel brandt.”
OK. Lamp erin. Stekker in het stopcontact ... niks.
“De lamp zal kapot zijn, geef eens een ander.”
Wanneer ik de lamp wil uitdraaien brandt ze plots wel.
“ ‘k Heb het al gezien: slecht contact!” “ Kom, ik smijt dat spel hier onderaan open en zie wat er scheelt. Ik zal er gelijk een knipschakelaar aanzetten.
“Ha, nee! Zo een dure lamp. Daar ga ik morgen mee terug naar de winkel.” Zegt de vrouw resoluut.
Een beetje nijdig gaat ze naar buiten en haalt de lege doos uit de papiercontainer en wil er het piepschuim opnieuw inpakken.
“Wacht eens even ...” In grote letters zie ik vier maal het woord TOUCHE op de doos staan.
Plots valt mijn Euro en op datzelfde ogenblik haalt het vrouwtje een opgevouwen papier uit de verpakking.
“Sorry, niet gezien.” Zegt ze en slaat haar ogen neer.
Mode d’ emploi: Fonctionnement: TOUCHEZ la base 1X pour un éclairage a basse intensité, 2X pour médium,3X pour haute intensité et 4X pour mettez hors-service.
“Ach, aan de achterkant staat het ook in het Nederlands ...”
Laatst gewijzigd door Fikske op 09 sep 2006, 09:43, 1 keer totaal gewijzigd.
Wie tevreden is met wat hij heeft,
is de rijkste die er leeft.
is de rijkste die er leeft.
-
mira - Moderator SeniorenNet
- Lid geworden op: 15 aug 2004, 18:22
- Locatie: Het Vlakke Land bij de Noordzee
Maak je geen zorgen omtrent die linkerhanden Fikske, wie weet is het ook geen "lampeke" zoals je nachtlamp.
"Mode d'emploi : Touchez....."
Hoe meer je toucheert, hoe feller dat het "lampeke" zal branden
"Mode d'emploi : Touchez....."
Hoe meer je toucheert, hoe feller dat het "lampeke" zal branden
-
zandmannetje - Lid geworden op: 02 feb 2003, 23:15
- Locatie: Het land met meer ministers dan inwoners
Dit is een stukje proza van de bovenste plank Fikske!
Ik heb niet zoveel tijd meer als vroeger om hier rond te hangen, maar ben blij dat ik komen lezen ben. Een inzending zoals het jouwe stijgt mijlenhoog boven het gewone gezwets. Een dikke proficiat!!!
Ik heb niet zoveel tijd meer als vroeger om hier rond te hangen, maar ben blij dat ik komen lezen ben. Een inzending zoals het jouwe stijgt mijlenhoog boven het gewone gezwets. Een dikke proficiat!!!
Zo, dat was het dan.
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
Heb nog een goed leven en we zien mekaar misschien weer in de hel.
Tot zolang dan zal zandmannetje jou wel in slaap lullen !
