Nieuw!!! KOOKRUBRIEK

Fikske · 12 okt 2006, 09:45

En nu zijn we weg! Ja 't zal nog goed weer worden aan zee. Misschien de laatste zomerse dagen voor dit jaar? We gaan eens uitproberen of mijn nieuwe knieën de duinpaden aankunnen. Tot binnenkort.

Groetjes

telloorlekker · 12 okt 2006, 12:02

Fikske, de maten die Kwezel doorgaf, zijn van haar gebit of liever dan die van haar fiets. En dat daar geen haar op staat, daar mag je van verzekerd zijn. Door veelvuldig gebruik van dat gebit kan dit ook moeilijk hé, dit in tegenstelling van dat wat ze als "oma" moet gebruiken t.o.v. haar kleinkinderen misschien...

zandmannetje · 12 okt 2006, 18:52

Wat nu volgt is een test, als je hierin slaagt heb je het diploma van chefkok zogoed als op zak.
Op een vakkundige manier fritjes bakken, vooropgesteld dat je beschikt over een elektrische friteuse, en niet meer zoals ik mij kan herinneren uit mijn jonge jaren, een zwarte gietijzeren pot die minstens 5 Kg. woog zonder inhoud dan nog, en die toch een respectabele tijd op het gasvuur moest staan vooraleer de juiste temperatuur bereikt werd.
En ipv. frituurolie werd ossewit gebruikt.
En dan nog, die temperatuur moest je afmeten door er een enkel fritje in te werpen, en af te wachten tot wanneer het echt begon te bakken en boven te drijven...
Nu stel je de temperatuur in op 170°, en hopla, het voorbakken kan beginnen. Eenmaal dat rode lampje uitdooft, wel te verstaan.
Maar laat mij niet op de feiten vooruitlopen, er is eerst nog de kwestie van de aardappelen.
Die kwestie is gauw afgehandeld. Met de prijzen die tegenwoordig gevraagd worden voor een kilootje petatten, kan je net zogoed diepvriesfritten nemen, daar hoef je niet eens aan te schillen of te snijden.
Weeral tijd die je nuttig kan besteden, door aan je PC te zitten bvb.
Maar, wees welzo slim om de benodigde hoeveelheid enkele uurtjes op voorhand uit de diepvriezer te leggen, want wanneer je ze rechttoe rechtaan uit het diepvriesvak in het 170° warme vet kiepert, daalt de temperatuur hiervan naar hooguit 100°, en is er van bakken geen sprake meer, eerder van lollepotten. Dit woord verschijnt in de volgende editie van de dikke VD. En in de editie na deze editie wordt dat woord veranderd in lollenpotten. Kwestie van het handeltje draaiende te houden.
Maar als je de zaken aanpakt zoals hierboven beschreven is er geen probleem, je laat ze ongeveer 5 minuutjes sudderen, en laat ze vervolgens VOLLEDIG afkoelen.
Een driesterrenkok hoef ik er niet op te wijzen dat dit toch ongeveer een uurtje in beslag neemt, begin dus bijtijds deze operatie. Het eigenlijke bakken op 190° neemt later slechts tussen de 60 en 90 sec. in beslag, en op deze manier zijn ze heerlijk knapperig.
Rijkelijk bestrooien met bloemsuiker bij het opdienen...

telloorlekker · 12 okt 2006, 19:14

Zandmannetje, ik heb smakelijk gelachen bij de uitreiking (-rijking ben je pas als je produkten goed verkopen) van de titel "Jef Kok Viereckiges Bratkartofelen".
Neem me deze vrijheid niet kwalijk, maar noemt je ega soms "Marie" ? en hopelijk niet te erg op haar anorexia gesteld, want anders zou ik voorgaand voorval kunnen gaan bestempelen als een mislukt "bain marie"... Je recept doet me geeneens denken aan de overheerlijke smoutebollen wegens de misrekening van de baktemperaturen.
Je hebt dat ding van een friterie toch niet aangeschaft daar waar men steeds roept "... je hebt goed gekozen" ? Voorwaar dan een rare keuze...

Gast · 12 okt 2006, 19:51

Seffens krijgt mijn kleinzoon nog gelijk. Hij beweert dat frieten in de supermarkt groeien. Dat de boer eerst er zijn harde werk op het natte veld aan heeft gehad, ging er nog niet in bij de kleine. Diepvriesfrieten, ze zijn zo lekker mevrouw. Ons moeder bakte ze bruiner en omdat we met een hele bende aan tafel zaten, leek het alsof we dagelijks of met de wekelijkse frietbeurt een frituur in wording waren. Moeder had twee zulke zware groene ketels nodig en het ossenvet was niet te tellen. Wie graag mee onder de tafel met zijn knieën aanschoof, mocht deelnemen om frietaardappelen te schillen. Aan ons verdiende de boer een hele koe of een nieuwe tractor. Naast elkander gezeten met een hoofddoek van de mijn van Eisden op onze haren, schilden we wel 10 kilo aardappelen. De dikste dienden voor de frietketel zei ma dan en de kleine die moeten opzij gelegd voor morgen. En we schilden en schilden of was het patatten jassen? Eenmaal een hoop van die ronde bollen gereed voor de dienst kieperden we ze eerst in een emmer water. Ze moesten gespoeld worden en de vuile vingers zouden van die gele bollen verdwijnen. Hier begon het calavariekarwei. Heel die troep aardappelen moest dan weer in schijfjes gesneden, plak na plak. Even dik of dun snijden riep ons moeder van in de achterkeuken. Uit die schijfjes zouden dan uiteindelijk de lange frieten verschijnen. Lange verticale halen door die schijven, en het werden 1 cm dikke lange sprieten. Af en toe stak er eentje uit die geen model had, maar kom, voor het goede doel als men honger heeft kijkt men niet op een millimeterke dikte. Nu werd de vlam onder de ketels gezet, een echte gasvlam die blauw licht uitstraalde. Het vet werd heel heet en de lange sprieten, die door afdrooghanddoeken droog gedept waren, gingen zingen in de ketels. Terwijl de gesneden aardappelen zongen, rolden we in de handdoeken verder met uit het nat genomen peelkes.
Waar moesten nu die voorgebakken frieten naartoe voor die voetbalploeg? Ze werden in een ronde kom gelegd maar algauw waren alle kommen bezet. Voor de tweede maal nadat het vet weeral heet stond te springen om die gesneden linten te ontvangen, zong de ketel zijn hoogste lied. Ze verder knapperig en wilden de tafel opspringen op onze borden maar we moesten nog even wachten. De kleinste kinderen werden eerst voorzien, daarna vader met de grootsten. Het bakken ging verder en moeder gooide met haar netje dat meer geleek op een slazwierder de frieten omhoog om de drup eraf te krijgen; Aan het geluid wat de strobreed gele aardappelen maakten, kon ze horen of ze goed waren. En ze waren prima! Op nog geen half uurke tijd aten we heel die lekkere dingen op met een grote pot mayonaise op de achtergrond. En het konijn met pruimen, daar kon moeder mee overweg. Daags van voren had ze al dat hebbeding in de pot gedraaid en de pruimen sudderden tussen de bouten.
En dan….dan werden er vrijwilligers gevraagd om de afwas te doen. Plots had iedereen een activiteit die voorging en moeder stond verlaten in haar mooie keuken die bergen afwas herbergden.

hermano · 12 okt 2006, 22:49

Zandman, nu begin ik toch echt te twijfelen aan je capaciteiten als leraar-kok hoor, voorbakken op 80°, afkoelen naar 50°, op 95° ... daarmee kun je begot nog geen ei bakken. Waar heb je die ontbrekende 100° weggestopt?

En TLL, Bavaria klopt wel bij La Trappe maar ze zijn hun erkenning als trappist kwijt, daarmee uit. Er zijn er nog 6 zoals vroeger, alleen is Achel in de plaats gekomen. Geef mij voor morgen maar een paella of zoiets, want wij zitten voor 8 dagen waar ze dat klaarmaken.

telloorlekker · 13 okt 2006, 08:51

Ja Paella, daar kunnen we nog een boekje over doorbladeren; want die Spaanse mosselen stellen eigenlijk nix voor. De schelpen bijna zo groot als Kwezels'frietjes, bij het zien van de inhoud echter kun je beter ajuinen schillen...

zandmannetje · 13 okt 2006, 18:40

Beste jongens,
(voornamelijk TLL, in iets mindere mate Hermano)
Laten we eventjes orde op zaken stellen. Dat hebben ze in de politiek ook gedaan in Antwerpen, waar ACV-leden die voor het VB hadden gekozen aan de deur werden gezet.
Wees dus dubbel voorzichtig in de toekomst, loop op de tippen van de schoenen als het ware, (in het Engels tiptoe) met de recepten van de grootmeester himself ( ik dus?) te bekritiseren, of een ontslagbrief valt in uw mailbox. En ben je in de ban geslagen, voor eeuwig en één dag verbannen uit de Michelin-gids, ik wil zeggen uit de kolderbrigade.
Nu zal ik het nog voor éénmaal door de tenen zien.
Ik heb nu eenmaal een goede uitborst en een smalle rug.
Kwezel, als je heden ten dage 10 Kg fritaardappelen wilt aankopen, ben je € 11,90 kwijt. Althans dit is de prijs die ik gisteren gezien heb, in een supermarkt in Merksem, 5 Kg voor € 5,95. Dit is niet meer of minder dan een fortuintje!
Reken daarbij nog een steak en een klad mayonaise, een blaadje sla en een schijf tomaat en uw hele maandloon is eraan!
Als je dan nog een brood en een rol WC-papier nodig hebt, moet je al op de pof beginnen...

telloorlekker · 13 okt 2006, 19:43

Zandmannetje, jouw recepten zijn zo "aangebrand" als je waarschuwing (als je de beeldspraak begrijpt ?) Een grootmeester die geen kritiek verdraagt dwingt toch geen respect af; zeker niet als die nog blunders maakt als in het frietavontuur hiervoor.

Dat jij graag freules uitkwezeld siert je al evenmin; misbruik maken van haar kookonkunde is niet fair tgo. de andere deelnemers van 'jouw' topic.

Laten we dit dispuut dan maar in der minne regelen vooraleer jezelf een blaam oploopt; den telloorlekker heeft al andere wateren doorzwommen voordat alles in de soep werd gedraaid; een soepke waar deze ook graag een vinger in de pap heeft.
Aan al de andere belangstellenden even een wijze raad :" laat het belerend vingertje maar daar waar je de spitsjes niet verbrandt; Zandmannetje raakt nogal danig van de kook van 'correcties'. "
't Is bijna Halloween, en als hij de "kol" wil uithangen, moet ie zelf maar weten, er zijn er al voor minder op de brandstapel terecht gekomen...

Fikske · 16 okt 2006, 14:23

Terwijl ik dit schrijf komen de heerlijke dampen uit de keuken mij tegemoet. Ik weet niet wat vrouwlief nu weeral klaarmaakt. Eigenlijk weet ik dat nooit van tevoren, tenzij ik stiekem in haar potten piep.
Wat ben ik toch een gelukzak, denk ik vaak, met zo ’n keukenprinses in huis.
Zelf ken ik niets van koken, maar alles wat zij maakt … smaakt me, en dat zeg ik haar ook.
Ik zie ze glunderen en liefdevol neemt ze mijn hand vast. “Voor jou koken is een plezier,” zegt ze, “jij hebt nog nooit gezegd dat mijn eten niet goed was.”
Lachend voegt ze er aan toe: “Als jij ooit alléén komt te staan zal je omkomen van de honger.”
“Omkomen? Er zijn nog restaurants hoor.” - Dat had ik niet mogen zeggen.
“Oh, maar als ge liever naar het restaurant gaat, doe maar.” “Of beter nog, trakteer mij eens! Waar wacht je op?”
Ik kan niet meer terug.
“OK,”zeg ik, “zaterdagavond? Als je kan.”
“Ik kan altijd als jij me uitnodigt. Waar gaan we?”
“Dat zal een verrassing zijn.” Zeg ik zelfverzekerd, al weet ik bij god nog niet waar naartoe ...
“Ik kan ook heel goed vlees braden op de barbecue!?” Probeer ik even later.
“Ja, dat is zo,” geeft ze toe, “mannen en kinderen spelen altijd graag met vuur maar denk nu niet dat je er deze keer zo goedkoop vanaf komt. Zaterdag is het MIJN feestje, en JIJ hebt me uitgenodigd.”
Ik vermaan mezelf als ik bedenk dat ik me even als een gierigaard heb aangesteld. Grootmoedig doe ik nog een voorstel.
“Weet je wat? We gaan zelfs eerst naar de cinema – dat is ook al lang geleden – en daarna ‘La Grande Bouffe’, OK?”
“Oh, dat is lief van je. Misschien kunnen we dan vóór de film nog even door de Bondgenotenlaan lopen ik heb daar ergens een mooi kleedje zien hangen …”

Juist ja!

telloorlekker · 16 okt 2006, 17:39

La grande bouffe ? Fikske, doe me er niet aan denken. Ik heb ooit eens zo'n bachanaal meegemaakt zij het in mineur. Er zaten wel wat Obelixen aan de dis; en ze schransten maar alsof het hun laatste avondmaal was.
Ik had me daarvan onthouden, na de portie mosselen met frietjes die ik even voordien al achter mijn kiezen had. Er moest een zandmossel tussengezeten hebben, want mijn maag ging toen al te keer als een kotter met averij.
Wel heb ik me, om dat gezwalp te temperen, volgegoten met die overheerlijke rioja waar ik na ettelijke glazen geen genoeg van kon krijgen...
Hét voordeel, ik had geen kolkende maag meer ; de rest bespaar ik je ... de kater na die pampus heb ik wel overleefd, de wreters het hunne ook...

Fikske · 16 okt 2006, 18:54

Ja telloorlekker, die film van Marco Ferreri uit 1973 was toentertijd nogal choquerend, en werd zelfs “pornografisch” genoemd.
Ik heb deze film samen met mijn vrouw gezien en zij was toen zo ‘gedégouteerd’ van deze vreetpartijen dat ze ’s anderendaags geen hap meer door haar keel kreeg. Gelukkig was die afkeer van voedsel slechts kortstondig want één dag later begon ze opnieuw voor warm eten te zorgen. Wij (ik en de kinderen) zagen al scheel van de honger. Ondertussen heb ik mijn lesje geleerd en ben heel voorzichtig geworden als we nog eens naar de film gaan.

telloorlekker · 17 okt 2006, 09:41

Van een film alleen moet je geen schrik hebben, het brengt je soms bij de werkelijkheid waarop je voordien geen acht sloeg. Maar ook zonder film kun je hiermee geconfronteerd worden... weet je waaraan ik denk als ik de Bolero van Ravel op de radio hoor ? De film die deze muziek geleend heeft, daarin worden andere eieren gebakken...

vivaldi · 23 okt 2006, 00:07

SPEK BAKKEN.

Ik zoek al jaren naar het volgende recept:

In Canada kun je onder andere drie lekkere dingen eten : erwtensoep, pannenkoeken met 'sirop d'érable' en .... uitgebakken spek.

Dat laatste heeft zo iets weg van chips, zéér krokant en zoutig, heerlijk van smaak.

Hoe moet dat gebakken worden?

telloorlekker · 23 okt 2006, 14:53

Spek bakt men zoals men spek bakt. Maar niet alle spek is ook spek; je hebt zelfs spek dat als je het bakt een krokant caramellaagje achterlaat; die suikerspekken van de kermis...