Jure***

[jure]

Sommige rijmpjes heb ik ergens nog op papier. Hoe menselijk een mens kan zijn laat ik hier zien. Geschreven in 2008, misschien wel vijf keer door mezelf herlezen op taalfouten ( buiten de dichterlijke vrijheid dan (sic) ).
Wat stel ik vandaag vast? Brr. lees maar zelf...En dan de titel, wel wel.




Door...een brein geschreven.



Gisteren zag ik in een encyclopedie,
een foto van het
menselijk brein.
Eentje wat jij in het hoofd hebt
en ik waarschijnlijk,
ook in het mijn.

Jeetje wat een bedoening is dat,
wat een prachtig complex.
Hoe meer ik kijk hoe stiller ik
wordt en perplex

Celletjes en draadjes
water en eigenlijk vocht.
Die je moeten beschermen
tegen hitte en tocht.

Elektroden met elektriciteit
vonkjes die springen,
die ons mensen doen lopen
denken en zingen.

Pijnloos wordt er gezegd
Want er zit geen pijnsignaal
Maar het is wel breekbaar
het hoofd breken heet dat speciaal.

Men spreekt over kwabben en zones,
en ongeveer hier ontstaan kapsones,
Hier in de regio floreert het gevoel.
Hou dat gedeelte zeker maar koel.

Drie vierde van de hele partij,
wordt niet gebruikt zegt men erbij.
Dit geldt vooral voor de mannin,
't Is niet van mij, maar het staat er in.

Toch dank ik de Schepper,
wie of wat dat ook mag zijn.
Dat er voor de mensheid,
steeds geheimen zullen zijn..

Gissen en meten en analyseren,
Men zou alles over het brein willen leren.
Laat aub de gedachte met rust.
Wie moet er weten, wie, wie dan wel kust.

[jure]

"Het boek der Wijsheid"


De man overhandigde me het boek
Vrijgemaakt uit een fluwelen doek
Aanvaard het met beide handen
Alle wijsheid uit alle landen
Gebruik het slechts als het nodig is
Als een levensprobleem moeilijk is
Een simpele oplossing niet voorhanden
Open het dan met beide handen

Zo gingen er vele jaren voorbij
Het boek was nooit ver van mij
Ik had iets achter de hand in nood
De wijsheid die het boek me bood
Meermaals wilde ik het open slaan
Om te vergelijken wat er in zou staan
Hoe ik mij had moeten gedragen
Als oplossing voor de vele vragen

Nu dacht ik ben ik oud en wijs
Samen met 't boek stoffig en grijs
Vandaag open ik mijn cadeau
Gewoon maar uit interesse zo
Ik ging zitten in het sterkste licht
Opende het boek van gewicht
De duizend pagina's waren blanco
Regels, raadgevingen waren manco

[Robol]

Het boek der wijsheid
bevat ondanks zijn blanco pagina's
toch een wijze levensles

er zijn geen regels

wijsheid leer je
in de universiteit van het leven

diploma: het hart


mvg


Robbe

[jure]

Een juiste analyse Rob.

[jure]

De man-de zee-de dood en de dialoog



Een diepgelovig man
Viel in 't diepe water
Hij zwom zo ver hij kon
Richting ondergaande zon

Uiteindelijk werd hij moe
En begon te bidden
Vader,help uw dienaar nu
Al vele jaren dien ik U

Een boot vol Moslims
Die riepen naar de man
Klamp je en kom aan dek
De Heer redt me ik ben niet gek

Hij kreeg al krampen
Zakte een tweede maal
Verdrinken was bezig
Zijn smalle lippen vlezig

Opnieuw naderde een boot
Vaarder riep kom aan boord
De drenkeling zag een Jood
En zei nee, ik word wel verhoord

Nu bleef hij alleen in 't water
Waar hij verdronk even later
Hij kwam aan de hemelpoort
En riep direct da's ongehoord

God die het rumoer hoorde
Liep haastig op hem toe
Je hebt klachten naar ik hoorde
Vertel maar ik sta het toe

Waarom heeft u mij verlaten
Daar in die grote drieste zee
En heeft u mij verdrinken laten
Ondanks smeken en mijn bee

Maar, zei God verwonderd
Hoe kom je daar nu bij
Ik stuurde twee vissersboten
Bij jou heel vlak bij

Je hoefde maar in te stappen
Dan was je nu nog niet hier
Wanneer gaat de mens nu snappen
Dat ik zoiets niet doe voor mijn plezier
[

[jure]

Utopia z1

Ik wil op reis
Op reis naar warme oorden
Naar een plaats
Waar duizend bonte vogels
Liederen blazen
Ongeordend, toch harmonisch
Mij verbazen.

Slechts drinken van het water
Dat koel van een rotswand valt
Met op de achtergrond
Een zee van ziedend licht
Ongenadig schijnend
Minzaam uit zichzelve
Zonder plicht..

Daar waar ’t groen,
het blauw en rood gekleurd,
overheerst in volle glorie
Waar een zachte wind
slechts goedheid vindt,
en nooit een roep van stervensnood
het leven zelf verscheurd.

[jure]

Paddenstoelen verhaal

Ik ben vannacht in het bos geweest.
Daar waar ik altijd paddestoelen pluk.
Ik wilde nagaan of het een fabel is
dat zij 's nachts groeien in één stuk.

Ik heb me plat op de buik gelegd
Het hoofd ondersteund door de armen
Na een tijdje kreeg ik het koud
Vooral in de streek van de darmen.

Ik dronk whisky uit een platte fles
Waardoor ik het warm kreeg van binnen
Maar ook daardoor was ik minder alert
En raakte stilaan buiten mijn zinnen.

Boven mij was een bosuil komen hangen
Die vroeg zich af wat ik daar deed
Ik wist dat als hij zou vallen
Hij zeker mijn rug openreet.

Maar stoïcijns bleef ik op mijn plaats
Want ik dacht dat moment iets te horen
Maar het was een late haas
Die waarschijnlijk de weg was verloren.

Krakende takken en ritselende bladeren
gaven het een cachet van griezeligheid
Maar het ergste vond ik het mos
dat oorzaak was van kieteligheid.

Toen ik 's ochtends wakker werd
waande ik mij precies op de maan
Zo vreemd en onbekend leek alles
nooit eerder had ik zo'n experiment gedaan

Ik keek gedreven op zoek naar een paddestoel
die ik uiteindelijk ook vond.
Maar ik was helemaal niet zeker
dat die gisteren daar al niet stond.

Dus de twijfel blijft
maar ik doe mijn ding
In het seizoen pluk ik paddestoelen
terwijl ik dan zelf maar zing.

[Bomi]

-
-
Goede morgen Jure,


Knap geschreven en met interesse gelezen, ik zit me
nu af te vragen, wat de boodschap is.
Vertrouwen op een God of vertrouwen in ' de anderen '
en het zekere voor het onzekere nemen.
Van de andere kant iemand die rotsvast vertrouwt in
zijn God is niet onzeker, voer voor filosofen, denk ik

Groetjes,

bomi.

Zag net je andere gedichten die hou ik voor straks.

[Norman12]

.
Beste Jure
Het brein - en dat niet alleen - met bewondering gelezen
En een dt fout is nog altijd niet zo erg als 100 miljard euro verkwisten

[Bosrankje]

Beste Jure,

Wat een inspiratie... zoveel gedichten die ik meer dan mooi
of prachtig zou willen benoemen... anders, bijzonder, apart...
in feite gewoon een deel van jezelf !

Op 13 dezer, verschijnt je gedicht 'Mijmering' in Poëzie van
de dag en de ppt ervan in onze Sticky 'Prentenkabinet'.

Tot schrijfs en lieve groejtes van ons beiden voor jullie beiden

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Beste Jure,

Je 'Mijmering' kan men vandaag lezen bij Pvdd en de ppt
ervan ga ik nu plaatsen in 't Prentenkabinet.

Jouw muze blijft je inspireren want je jongste gedichten zijn
weer bijzonder mooi verwoord ! We komen je graag lezen hoor !

Tot schrijfs en lieve groetjes van ons beiden voor jullie beiden

Alter en Rankje

[schrijfster]

Fijn hier weer te lezen Jure,
groetjes schrijfster

[neske]

Jure,


doe zo voort wat een talent

groetjes
neske

[jure]

De Verschijning


Zij stond voor mij
Een kleed tot op haar
blote voeten.
Gemaakt uit blauw fluweel.

Een gordel op haar heupen
bestikt met goud en zilver
een voor mij
goddelijk tafereel.

Zij stond met de rug
in de felle zon, zodat
om haar silhouet kransen
schenen een goddelijk geheel.

Haar haren schitterden
en namen de mooiste kleuren aan
Niet bepaald de welke
Daar kwam het niet op aan.



Zelfs met mijn ogen dicht
zag ik haar daar nog staan
Een glimlach die deed smelten
En al mijn zorgen waren van de baan.

Wie het is geweest
weet ik tot op heden niet
Het was een verschijning die
men maar eens in z'n leven ziet.

Met nieuwe moed en elan
ging ik de dag tegemoet
Ook als was het allemaal niet echt
zoiets doet een mens heel goed.

En ben ik het ook die
haar enkel heeft gezien
als anderen lachen om mijn verhaal
Haal ik mijn schouders op
gezien...is gezien.

[jure]

Schrik


Van weinig heb ik bang.
Zeker niet van spoken of van geesten.
Misschien van te veel feesten.

En dat al zo lang.
U begrijpt, dingen die ik niet kan zien
en mythisch zijn bovendien.

En toch ben ik ongerust.
Onze aarde gaat naar de knoppen.
Smeltend ijs op bergtoppen.

De zomer die de winter kust.
Dieren die al lang moesten slapen
staan voor hun holen te gapen.

Ik weet niet wat te denken.
Ja, de verwarming kost nu minder duur
maar de natuur is overstuur.

Ik wilde kinderen schenken,
wat ik zelf als kind heb meegemaakt.
Winters, sneeuw, ijs dat kraakt.

Hiervan ben ik bang.
Dit heeft geen mens meer in de hand.
Uit geen enkel land.

Het gebeurt al zo lang.
De gevolgen van verspilling ziet men nu pas.
Ik wilde dat het anders was.