Poëzie en gedichten - Ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Ik droomde dat ik jong was,
mijn haren in de wind,
liep ik haastig en gezwind;
ik wou zou graag volwassen zijn.
Nu doet die wens me soms wat pijn,
was het misschien niet beter
dat ik wat langer jong kon zijn?
- ria -
3 mei 06
mijn haren in de wind,
liep ik haastig en gezwind;
ik wou zou graag volwassen zijn.
Nu doet die wens me soms wat pijn,
was het misschien niet beter
dat ik wat langer jong kon zijn?
- ria -
3 mei 06
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
zo is het echt, lieve ria
en ik denk dat het voor
bijna ieder van ons zo is hoor !
maar er is nog zo veel te beleven......
Veel liefs van bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
ZEG HET MET BLOEMEN
en dat doe ik,
als je graag een kijkje neemt
altijd welkom!
http://home.tiscali.be/leoriademeyer/index.htm
http://home.tiscali.be/leoriademeyer/pagina.fotos13.htm
http://home.tiscali.be/leoriademeyer/pagina.fotos12.htm
WELKOM IN ONZE TUIN
een samenspel van liefde
en van creativeiteit;
van regen en zon en
het zweet van de tuinman,
één van de vruchtbaarste
voedingstoffen voor de bodem,
zoals Ivo Pauwels schrijft.
Genietend,
de planten en bloemen
begietend,
wandelend in heden
en verleden, in
schaduw en zon;
op ons oude dag,
het leek weer, zoals ieder jaar,
dat samen met de lente,
ons leven herbegon
ria
-
Gast
Ria,
zoals steeds weer prachtig geschreven.
Onze fundamenten zijn stevig genoeg hoop ik.
Een warme groet en een lieve lach
Groetjes.
zoals steeds weer prachtig geschreven.
wat niet weet niet deertof andersom?????.....
Onze fundamenten zijn stevig genoeg hoop ik.
Een warme groet en een lieve lach
Groetjes.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Zoete herinneringen uit mijn jeugd;
In ons dorp was er een kapelletje onder een lindeboom,
op een idyllisch gelegen boerderij.
In de meimaand trokken wij er massaal naar toe,
er werd gezongen en gebeden,
door klein en groot, door jong en oud.
De linde geurde en de avond viel over het rustende dorp.
Vrede, schoonheid, vertrouwen en genegenheid,
dat is wat ik mij uit die tijd herinner.
Mijn vlechten waren bruin, niet blond
maar verder
is dit het verhaal hoe ik het mocht ervaren,
was ik acht, misschien tien
toch niet veel ouder,
de oorlog was nog niet lang voorbij.
Een dankbare terugblik
4 mei 2006 - ria
Nu is er geen kapelletje meer, de hoeve staat er nog maar doet geen dienst meer.
En verder huizen, een rusthuis, een ziekenhuis en zelfs flatgebouwen.
Alleen de herinneringen zijn gebleven - onuitgewist - in mijn hart.
ria
In ons dorp was er een kapelletje onder een lindeboom,
op een idyllisch gelegen boerderij.
In de meimaand trokken wij er massaal naar toe,
er werd gezongen en gebeden,
door klein en groot, door jong en oud.
De linde geurde en de avond viel over het rustende dorp.
Vrede, schoonheid, vertrouwen en genegenheid,
dat is wat ik mij uit die tijd herinner.
Mijn vlechten waren bruin, niet blond
maar verder
is dit het verhaal hoe ik het mocht ervaren,
was ik acht, misschien tien
toch niet veel ouder,
de oorlog was nog niet lang voorbij.
Een dankbare terugblik
4 mei 2006 - ria
Nu is er geen kapelletje meer, de hoeve staat er nog maar doet geen dienst meer.
En verder huizen, een rusthuis, een ziekenhuis en zelfs flatgebouwen.
Alleen de herinneringen zijn gebleven - onuitgewist - in mijn hart.
ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
- ria –
geboren Maria – Augusta – Louisa
koosnamen als Maria-ke – Mieke – Maaike,
in haar tienerjaren koos zij resoluut voor Ria,
kort en bondig en mooi …vond ze.
Ria – werd hier “ria” – omdat ze weet dat
bescheidenheid een mooie deugd is, maar ook
omdat ze niet graag verstoppertje speelt,
waarmee ze niemand met de vinger wijst…
“ ria “ weet dat ze geen gedichten schrijft,
ze is geen woordkunstenaar,
ze is eerder een simpele woordrijmelaar,
die af en toe een versje schrijft
meestal over heden en verleden.
Ria was graag journaliste geworden,
maar vroeger kregen de oudste meisjes
wel eens een andere taak toebedeeld.
Later werd ze echtgenote en moeder,
met allerlei nevenberoepen, maar niet
in de journalistiek.
Maar schrijven zat haar in het bloed,
meegekregen van een begaafde vader
en een moeder met een liefhebbende pen.
Tijd.??? …te weinig, veel te weinig
Dan kwam de pc in haar leven,
vanaf toen, geen pen meer, maar “WORD”,
snel geschreven en zo nodig nog
sneller verwijderd.. Geen rondslingerde
briefjes meer, of vergeten gedachten.
In haar jeugd dacht Ria dat ze de wereld
moest verbeteren, maar ze kende ook de spreuk,
….begin met U zelf. En vermits ze daar
nog altijd niet mee klaar is, moesten
de wereldverbeteraars van elders komen.
Maria-ke, had een fijne jeugd, ook al maakte zij
als baby en kleuter de oorlogsjaren mee.
De voorbeelden van haar ouders hielpen
haar ontplooien als een geëngageerd, sociaal
( mag men zoiets over zichzelf zeggen?)
en gelovig persoon.Voor dit laatste koos ze vrijelijk
en zonder dwang en ze heeft er tot op de dag van
vandaag nog nooit spijt over gehad.
Talenten krijgen we allemaal, de ene 5 een andere 10.
Hoeveel speelt geen rol, als we ze maar gebruiken
ten goede – en ermee woekeren -
(zonder woekeraars te willen zijn ).
Gelukkig de kinderen die van hun ouders
een aantal goede eigenschappen of talenten
mochten ontvangen; eenvoud, respect, trouw,
eerlijkheid, dienstbaarheid, het zijn waarden
die – ria – aan haar ouders te danken heeft.
Maar ook kinderen kunnen hun ouders veel leren.
- Ria – stond open voor kritiek, ook van haar kinderen
en zo heeft ze zichzelf beter leren kennen
en waar nodig ook bijsturen
Als – ria - schrijft doet ze dat van uit haar hart,
maar ook omdat ze het nodig heeft haar gedachten
de vrije loop te laten
- ria – erfde het visuele geheugen van haar vader
en van haar moeke kreeg ze de verwondering en
de dankbaarheid voor de natuur en voor al wat leeft.
- ria – heeft nooit gedacht dat haar schrijfsels
ooit zouden gelezen worden, ze is er niet
trots over, maar ze voelt er zich wel goed bij.
Ze is toch een beetje de journaliste, uit haar dromen,
gebleven – verslaguitbrengend – met een open blik,
maar met een zachte en milde pen - dat probeert ze toch. -
- ria – heeft zoals ieder mens in het leven
verwondingen opgelopen, maar het leven zelf
en vooral medemensen hebben haar geleerd,
te aanvaarden wat zij niet kan veranderen.
En uit handen te geven, aan God, waar
haar menselijke krachten en haar liefde tekort schieten.
Mede daardoor en met Gods hulp is – ria –
een tevreden en gelukkige vrouw.
- 5 mei 2006 -
Ps. En omdat eerlijkheid belangrijk is in het leven
van – ria – wil ze hier nog vertellen, dat ze sinds
korte tijd ook een “kloon” heeft. Een zielsgenote,
dezelfde – maar toch een beetje verschillend –
twee helften van één geheel, waarvan de ene
niet zonder de andere kan.
- ria – koos voor haar een andere naam.
geboren Maria – Augusta – Louisa
koosnamen als Maria-ke – Mieke – Maaike,
in haar tienerjaren koos zij resoluut voor Ria,
kort en bondig en mooi …vond ze.
Ria – werd hier “ria” – omdat ze weet dat
bescheidenheid een mooie deugd is, maar ook
omdat ze niet graag verstoppertje speelt,
waarmee ze niemand met de vinger wijst…
“ ria “ weet dat ze geen gedichten schrijft,
ze is geen woordkunstenaar,
ze is eerder een simpele woordrijmelaar,
die af en toe een versje schrijft
meestal over heden en verleden.
Ria was graag journaliste geworden,
maar vroeger kregen de oudste meisjes
wel eens een andere taak toebedeeld.
Later werd ze echtgenote en moeder,
met allerlei nevenberoepen, maar niet
in de journalistiek.
Maar schrijven zat haar in het bloed,
meegekregen van een begaafde vader
en een moeder met een liefhebbende pen.
Tijd.??? …te weinig, veel te weinig
Dan kwam de pc in haar leven,
vanaf toen, geen pen meer, maar “WORD”,
snel geschreven en zo nodig nog
sneller verwijderd.. Geen rondslingerde
briefjes meer, of vergeten gedachten.
In haar jeugd dacht Ria dat ze de wereld
moest verbeteren, maar ze kende ook de spreuk,
….begin met U zelf. En vermits ze daar
nog altijd niet mee klaar is, moesten
de wereldverbeteraars van elders komen.
Maria-ke, had een fijne jeugd, ook al maakte zij
als baby en kleuter de oorlogsjaren mee.
De voorbeelden van haar ouders hielpen
haar ontplooien als een geëngageerd, sociaal
( mag men zoiets over zichzelf zeggen?)
en gelovig persoon.Voor dit laatste koos ze vrijelijk
en zonder dwang en ze heeft er tot op de dag van
vandaag nog nooit spijt over gehad.
Talenten krijgen we allemaal, de ene 5 een andere 10.
Hoeveel speelt geen rol, als we ze maar gebruiken
ten goede – en ermee woekeren -
(zonder woekeraars te willen zijn ).
Gelukkig de kinderen die van hun ouders
een aantal goede eigenschappen of talenten
mochten ontvangen; eenvoud, respect, trouw,
eerlijkheid, dienstbaarheid, het zijn waarden
die – ria – aan haar ouders te danken heeft.
Maar ook kinderen kunnen hun ouders veel leren.
- Ria – stond open voor kritiek, ook van haar kinderen
en zo heeft ze zichzelf beter leren kennen
en waar nodig ook bijsturen
Als – ria - schrijft doet ze dat van uit haar hart,
maar ook omdat ze het nodig heeft haar gedachten
de vrije loop te laten
- ria – erfde het visuele geheugen van haar vader
en van haar moeke kreeg ze de verwondering en
de dankbaarheid voor de natuur en voor al wat leeft.
- ria – heeft nooit gedacht dat haar schrijfsels
ooit zouden gelezen worden, ze is er niet
trots over, maar ze voelt er zich wel goed bij.
Ze is toch een beetje de journaliste, uit haar dromen,
gebleven – verslaguitbrengend – met een open blik,
maar met een zachte en milde pen - dat probeert ze toch. -
- ria – heeft zoals ieder mens in het leven
verwondingen opgelopen, maar het leven zelf
en vooral medemensen hebben haar geleerd,
te aanvaarden wat zij niet kan veranderen.
En uit handen te geven, aan God, waar
haar menselijke krachten en haar liefde tekort schieten.
Mede daardoor en met Gods hulp is – ria –
een tevreden en gelukkige vrouw.
- 5 mei 2006 -
Ps. En omdat eerlijkheid belangrijk is in het leven
van – ria – wil ze hier nog vertellen, dat ze sinds
korte tijd ook een “kloon” heeft. Een zielsgenote,
dezelfde – maar toch een beetje verschillend –
twee helften van één geheel, waarvan de ene
niet zonder de andere kan.
- ria – koos voor haar een andere naam.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Mijn vader…zoals ik hem herinner,
Mijn vader was sterk en zwak in één persoon.
Als jonge vader herinner ik hem, altijd
werkend, altijd wroetend voor zijn kroost;
van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat.
Hij werkte 6 dagen per week, minstens
9 tot 10 uren per dag.
Echter de zondag was heilig, een rustdag
voor en met het gezin.
Maar…ook dan lieten wij, de kinderen,
hem niet echt met rust.
We verwachtten dat hij met ons zou spelen.
En als hij er te moe voor was en indommelde
met zijn krant, haalden we moeders
krulspellen uit de lade, kropen op zijn schoot,
of in de zetel en begonnen krulletjes in
zijn haar te zetten. Hij liet ons maar begaan,
die goede vader.
Mijn vader had een sterke persoonlijkheid,
al was hij altijd wat teruggetrokken.
Hij was een bekwame man op vele terreinen,
en overal konden ze zijn inzet wel gebruiken.
Mijn moeder ging nooit slapen voor hij van
late avondvergaderingen thuiskwam.
Al was hij een ernstig man, toch schreef hij
aangename revues en toneel ook mooie novelles.
Dat mijn vader fysiek sterk was, bewees hij door
- over en weer – te voet op bedevaart te gaan
naar Scherpenheuvel – zo’n 60 km ver en terug.
De heentocht deed hij te samen met zijn
schoonbroers, die dan per trein terug naar huis
kwamen. Hij sliep een paar uurtjes en deed
de tocht van 60 km - in de tegenovergestelde richting -
op zijn eentje over. Het was een echte bedevaart.
Helaas werd lijden mijn vader niet gespaard.
Enkele ernstige operaties met verwikkelingen
én ander verdriet, maakte die sterke man angstig en zwak.
Van toen af leerde ik de vader kennen die steun
nodig had van zijn vrouw en kinderen.
Vooral mijn moeder was zijn toeverlaat in alles.
Op haar manier was zij een sterke vrouw, zoals
hij voor haar een sterke man was geweest.
Zij hadden een diepe verbondenheid en konden op
elkaar rekenen in goede en kwade dagen, zoals
ze elkaar beloofd hadden.
Mijn vader, die 5 jaar ouder was,
is mijn moeder 11 jaar voorafgegaan.
Ze waren bijna 53 jaar getrouwd.
Wie van de twee daarboven nu de baas speelt,
zou ik niet kunnen zeggen.
Maar één ding weet ik, af en toe zal mijn
vader wel eens tegen mijn moeder zeggen:
“zwijg nu toch eens.”
En dat ga ik dan ook maar doen.
- 7 mei 2006 - ria
Mijn vader was sterk en zwak in één persoon.
Als jonge vader herinner ik hem, altijd
werkend, altijd wroetend voor zijn kroost;
van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat.
Hij werkte 6 dagen per week, minstens
9 tot 10 uren per dag.
Echter de zondag was heilig, een rustdag
voor en met het gezin.
Maar…ook dan lieten wij, de kinderen,
hem niet echt met rust.
We verwachtten dat hij met ons zou spelen.
En als hij er te moe voor was en indommelde
met zijn krant, haalden we moeders
krulspellen uit de lade, kropen op zijn schoot,
of in de zetel en begonnen krulletjes in
zijn haar te zetten. Hij liet ons maar begaan,
die goede vader.
Mijn vader had een sterke persoonlijkheid,
al was hij altijd wat teruggetrokken.
Hij was een bekwame man op vele terreinen,
en overal konden ze zijn inzet wel gebruiken.
Mijn moeder ging nooit slapen voor hij van
late avondvergaderingen thuiskwam.
Al was hij een ernstig man, toch schreef hij
aangename revues en toneel ook mooie novelles.
Dat mijn vader fysiek sterk was, bewees hij door
- over en weer – te voet op bedevaart te gaan
naar Scherpenheuvel – zo’n 60 km ver en terug.
De heentocht deed hij te samen met zijn
schoonbroers, die dan per trein terug naar huis
kwamen. Hij sliep een paar uurtjes en deed
de tocht van 60 km - in de tegenovergestelde richting -
op zijn eentje over. Het was een echte bedevaart.
Helaas werd lijden mijn vader niet gespaard.
Enkele ernstige operaties met verwikkelingen
én ander verdriet, maakte die sterke man angstig en zwak.
Van toen af leerde ik de vader kennen die steun
nodig had van zijn vrouw en kinderen.
Vooral mijn moeder was zijn toeverlaat in alles.
Op haar manier was zij een sterke vrouw, zoals
hij voor haar een sterke man was geweest.
Zij hadden een diepe verbondenheid en konden op
elkaar rekenen in goede en kwade dagen, zoals
ze elkaar beloofd hadden.
Mijn vader, die 5 jaar ouder was,
is mijn moeder 11 jaar voorafgegaan.
Ze waren bijna 53 jaar getrouwd.
Wie van de twee daarboven nu de baas speelt,
zou ik niet kunnen zeggen.
Maar één ding weet ik, af en toe zal mijn
vader wel eens tegen mijn moeder zeggen:
“zwijg nu toch eens.”
En dat ga ik dan ook maar doen.
- 7 mei 2006 - ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Hoe vaders evolueren tot grootvader.
( vervolg op Mijn vader )
In onze familie was het een traditie van meisjes.
Ik had drie zussen en maar één broer
Er waren ook meer nichtjes dan neefjes.
Toen de vier meisjes ieder een jongen mee
naar huis brachten, was dat voor mijn
vader een welkome afwisseling op het
vijf meisjes-huis, mijn moeder inbegrepen.
De sfeer is altijd goed geweest, zowel
tussen de schoonbroers onderling,
alsook tussen hen en mijn vader.
Ik schrijf wel was, want niet alleen
mijn vader is naar het Vaderhuis weer-
gekeerd, maar ook 3 van de 4 schoonzonen
zijn hem reeds gevolgd.
Het eerste kleinkind van mijn ouders was…
een meisje….nummer twee en drie…..meisjes,
en dan augustus 1972 werd onze eerste zoon,
tevens hun eerste kleinzoon geboren.
Mijn vader was heel gelukkig, zeker omdat
hij peter mocht zijn. Hij had zo graag één
van zijn doopnamen meegegeven – Jefke –
maar wij droomden al langer van ne – Kris –
Het werd Kris. Vava en Kris trokken graag
en veel met elkaar op. Kris, die heel leer-
gierig was had in vava een bovenste beste
verteller gevonden.
In de gesloten drukkerij, waar nog enkele oude
persen waren blijven staan trokken vava en Kris
zich dikwijls terug. Dan leerde vava aan zijn kleinzoon
hoe de boekdrukkunst was ontstaan, over letters in lood.
en zelfs in hout. Hij toonde hem hoe je woorden en
lijnen kon zetten en zo een heel verhaal vertellen.
Hij nam hem mee naar het Plantijn Moretus museum,
zoals hij dat vroeger met ons deed.
Ook de winkel was na de pensionering van mijn ouders
gesloten, maar de prachtige houten schabben en laden
waren nog blijven staan.
Daar speelden de kleinkinderen dan winkeltje, met nog
wat overgebleven schriften, potloden en gekleurd teken-
papier. En ze mochten tellen op de oude rekenmachine.
Nooit kwam Kris naar huis zonder armen vol knipsels,
al droeg ik mijn vader steeds op niets meer mee te geven,
omdat het mij hier thuis stilaan boven de oren groeide.
Als we met de families samen kwamen bij één van de
kinderen thuis, was vava al gauw omringd door al zijn
kleinkinderen 10 in totaal, waarvan maar 3 jongens ( maar
geen enkele die de familienaam – die al zo zeldzaam is –
verderzet.) en hij….mijn vader begon te vertellen.
Uren konden zij aan zijn lippen hangen. Je kon echt niet
zeggen wie er het meeste van genoot.
Mooie herinneringen die mij een warm gevoel geven – en
dat is heus niet van mijn werk in de tuin – dat ik nu afwissel
met een half uurtje aan de pc.
Als je het voelt kriebelen dan moet je …..typen en een
verhaaltje schrijven….niet zo maar een verhaaltje, maar een
dat echt gebeurd is.
Nog even overlezen – op seniorennet zetten en dan terug de
tuin in.
Bedankt vake, bedankt vava!!! Ik heb je heel graag gezien.
Je Mieke
( vervolg op Mijn vader )
In onze familie was het een traditie van meisjes.
Ik had drie zussen en maar één broer
Er waren ook meer nichtjes dan neefjes.
Toen de vier meisjes ieder een jongen mee
naar huis brachten, was dat voor mijn
vader een welkome afwisseling op het
vijf meisjes-huis, mijn moeder inbegrepen.
De sfeer is altijd goed geweest, zowel
tussen de schoonbroers onderling,
alsook tussen hen en mijn vader.
Ik schrijf wel was, want niet alleen
mijn vader is naar het Vaderhuis weer-
gekeerd, maar ook 3 van de 4 schoonzonen
zijn hem reeds gevolgd.
Het eerste kleinkind van mijn ouders was…
een meisje….nummer twee en drie…..meisjes,
en dan augustus 1972 werd onze eerste zoon,
tevens hun eerste kleinzoon geboren.
Mijn vader was heel gelukkig, zeker omdat
hij peter mocht zijn. Hij had zo graag één
van zijn doopnamen meegegeven – Jefke –
maar wij droomden al langer van ne – Kris –
Het werd Kris. Vava en Kris trokken graag
en veel met elkaar op. Kris, die heel leer-
gierig was had in vava een bovenste beste
verteller gevonden.
In de gesloten drukkerij, waar nog enkele oude
persen waren blijven staan trokken vava en Kris
zich dikwijls terug. Dan leerde vava aan zijn kleinzoon
hoe de boekdrukkunst was ontstaan, over letters in lood.
en zelfs in hout. Hij toonde hem hoe je woorden en
lijnen kon zetten en zo een heel verhaal vertellen.
Hij nam hem mee naar het Plantijn Moretus museum,
zoals hij dat vroeger met ons deed.
Ook de winkel was na de pensionering van mijn ouders
gesloten, maar de prachtige houten schabben en laden
waren nog blijven staan.
Daar speelden de kleinkinderen dan winkeltje, met nog
wat overgebleven schriften, potloden en gekleurd teken-
papier. En ze mochten tellen op de oude rekenmachine.
Nooit kwam Kris naar huis zonder armen vol knipsels,
al droeg ik mijn vader steeds op niets meer mee te geven,
omdat het mij hier thuis stilaan boven de oren groeide.
Als we met de families samen kwamen bij één van de
kinderen thuis, was vava al gauw omringd door al zijn
kleinkinderen 10 in totaal, waarvan maar 3 jongens ( maar
geen enkele die de familienaam – die al zo zeldzaam is –
verderzet.) en hij….mijn vader begon te vertellen.
Uren konden zij aan zijn lippen hangen. Je kon echt niet
zeggen wie er het meeste van genoot.
Mooie herinneringen die mij een warm gevoel geven – en
dat is heus niet van mijn werk in de tuin – dat ik nu afwissel
met een half uurtje aan de pc.
Als je het voelt kriebelen dan moet je …..typen en een
verhaaltje schrijven….niet zo maar een verhaaltje, maar een
dat echt gebeurd is.
Nog even overlezen – op seniorennet zetten en dan terug de
tuin in.
Bedankt vake, bedankt vava!!! Ik heb je heel graag gezien.
Je Mieke
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
"Ria"
Ria, Maria,
Mieke, Maaike!!! " Ria" !!!
Heb jij een wondere tuin zeg!
Vol bloemen , vol poëzie, vol spirituele dingen,
vol waarden en geloof!!!
Wonder, wonder zeg!
Proficiat aan "Ria" en Ria !!!!
Ik kom zo graag eens kijken, maar .....een half uurtje PC zeg je,
In jouw tuin wordt dat vlug een uurtje of meer!!!
Wat je schreef over je vader ontroerde me erg......
Dank voor alle moois , lieve journaliste!!!
Tot een volgende keer!
Johana-maria
Ria, Maria,
Mieke, Maaike!!! " Ria" !!!
Heb jij een wondere tuin zeg!
Vol bloemen , vol poëzie, vol spirituele dingen,
vol waarden en geloof!!!
Wonder, wonder zeg!
Proficiat aan "Ria" en Ria !!!!
Ik kom zo graag eens kijken, maar .....een half uurtje PC zeg je,
In jouw tuin wordt dat vlug een uurtje of meer!!!
Wat je schreef over je vader ontroerde me erg......
Dank voor alle moois , lieve journaliste!!!
Tot een volgende keer!
Johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Er was eens een mens
wiens hart zo groot was
dat velen er mochten in wonen.
Soms kreeg die mens
het wat benauwd,
van al dat gaan en komen.
Op een dag kwam er
een rijke heer voorbij.
Hij dacht: " is dit niet iets voor mij,
een hart om in te wonen. "
Alles bezat hij, maar zijn hart
was koud en kil en leeg.
Hij ging dus binnen in het hart
van die mens,
waarvan de deur altijd openstond.
En direkt sloeg hem de
warmte tegemoet, en de blijheid.
Dat had hij nog nooit meegemaakt
al zaten zijn zakken vol goud
en was hij zelf getooid
in de fijste stoffen en behangen
met schitterende diamanten.
Uit de hoogte keek hij neer,
die schatrijke heer.
Ik zal dit hart bezitten, dacht hij.
Hij keek rond en vond
er mensen van allerlei slag.
Sommigen teruggetrokken,
anderen schamel gekleed.
Maar allen hadden ze
blinkende, gelukkige ogen.
De man met het grote hart,
verwelkomde de rijke heer,
dat deed hij bij iedere bezoeker weer.
Hij nodigde hem aan de dis,
van goedheid en liefde
en van vergiffenis.
Toen kreeg die rijke heer
het zo warm. zelfs heet,
dat hij zijn ringen uitdeed
en de zware gouden halsketting.
Ook zijn beurs lei hij af,
want die woog zo zwaar.
Alleen maar getooid in
zijn prachtige underwear,
zat hij daar, mee aan de dis.
En weet je wat hij zei, die rijke heer:
" ik geloof, neen ik ben zeker,
dat dit de mooiste dag
van mijn leven is."
ria
" voor een lieve dame met een groot hart "
wiens hart zo groot was
dat velen er mochten in wonen.
Soms kreeg die mens
het wat benauwd,
van al dat gaan en komen.
Op een dag kwam er
een rijke heer voorbij.
Hij dacht: " is dit niet iets voor mij,
een hart om in te wonen. "
Alles bezat hij, maar zijn hart
was koud en kil en leeg.
Hij ging dus binnen in het hart
van die mens,
waarvan de deur altijd openstond.
En direkt sloeg hem de
warmte tegemoet, en de blijheid.
Dat had hij nog nooit meegemaakt
al zaten zijn zakken vol goud
en was hij zelf getooid
in de fijste stoffen en behangen
met schitterende diamanten.
Uit de hoogte keek hij neer,
die schatrijke heer.
Ik zal dit hart bezitten, dacht hij.
Hij keek rond en vond
er mensen van allerlei slag.
Sommigen teruggetrokken,
anderen schamel gekleed.
Maar allen hadden ze
blinkende, gelukkige ogen.
De man met het grote hart,
verwelkomde de rijke heer,
dat deed hij bij iedere bezoeker weer.
Hij nodigde hem aan de dis,
van goedheid en liefde
en van vergiffenis.
Toen kreeg die rijke heer
het zo warm. zelfs heet,
dat hij zijn ringen uitdeed
en de zware gouden halsketting.
Ook zijn beurs lei hij af,
want die woog zo zwaar.
Alleen maar getooid in
zijn prachtige underwear,
zat hij daar, mee aan de dis.
En weet je wat hij zei, die rijke heer:
" ik geloof, neen ik ben zeker,
dat dit de mooiste dag
van mijn leven is."
ria
" voor een lieve dame met een groot hart "
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Dank je Johanna-maria, voor je bezoekjes en voor je waarderende
en hartelijke woorden.
Ik ben blij dat ik dit alles met anderen mag delen.
Ook bij jou is het heerlijk vertoeven, dus laten we elkaar maar regelmatig een bezoekje brengen. Zeker in deze mooie lentedagen, nu alles rondom ons kleurt en geurt.
Een hartelijk groet van ria
en hartelijke woorden.
Ik ben blij dat ik dit alles met anderen mag delen.
Ook bij jou is het heerlijk vertoeven, dus laten we elkaar maar regelmatig een bezoekje brengen. Zeker in deze mooie lentedagen, nu alles rondom ons kleurt en geurt.
Een hartelijk groet van ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Moeders dromen over hun kinderen,
Met zilveren draden
en een gouden patroon
weeft hier in het westen,
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft
dat ze voeding, en warmte,
geborgenheid geeft.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind.
2.
Met sjofele draden
en een versleten patroon
weeft ook in het zuiden
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft;
slechts een schamele plek,
weinig voedsel zij heeft.
Haar tengere armen, zo moe
de enige plaats waar het kind
rust en geborgenheid vindt.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind.
3.
Met edele draden
en een gouden patroon
weeft waar ook ter wereld
een vrouw nu haar droom.
Voor kinderen te zorgen
zij het niet uit haar schoot
ze schenkt mee het leven
onttrekt hen aan dood.
Noem haar Zuster of Moeder
het doet er niet toe.
Ook haar liefde is geven,
haar hart is heel groot.
4.
Met vergeelde draden
uit een kanten patroon,
weeft een oude vrouw
ook haar innige droom:
“ zij ziet zichzelf spelen,
in de tuin bij de woning,
zij rent en zij duikelt
en proeft van de honing.
Moeder die lacht en in
oneindig geduld
op de peuter, dan kleuter
en tiener nu wacht.
5.
Echter, een zachte druk, een fijn gelaat
het is “haar kind” dat bij haar staat.
……dag lieve moeder,
en hoe het met U gaat ?
30.10.04 ria
33 jaar geleden
Met zilveren draden
en een gouden patroon
weeft hier in het westen,
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft
dat ze voeding, en warmte,
geborgenheid geeft.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind.
2.
Met sjofele draden
en een versleten patroon
weeft ook in het zuiden
een moeder haar droom.
Haar kind, dat zij mint
en waar zij voor leeft;
slechts een schamele plek,
weinig voedsel zij heeft.
Haar tengere armen, zo moe
de enige plaats waar het kind
rust en geborgenheid vindt.
Kind uit haar schoot
voor eeuwig bemind.
3.
Met edele draden
en een gouden patroon
weeft waar ook ter wereld
een vrouw nu haar droom.
Voor kinderen te zorgen
zij het niet uit haar schoot
ze schenkt mee het leven
onttrekt hen aan dood.
Noem haar Zuster of Moeder
het doet er niet toe.
Ook haar liefde is geven,
haar hart is heel groot.
4.
Met vergeelde draden
uit een kanten patroon,
weeft een oude vrouw
ook haar innige droom:
“ zij ziet zichzelf spelen,
in de tuin bij de woning,
zij rent en zij duikelt
en proeft van de honing.
Moeder die lacht en in
oneindig geduld
op de peuter, dan kleuter
en tiener nu wacht.
5.
Echter, een zachte druk, een fijn gelaat
het is “haar kind” dat bij haar staat.
……dag lieve moeder,
en hoe het met U gaat ?
30.10.04 ria
33 jaar geleden
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Lieve Ria,
werd tijd dat ik hier nog eens binnen stapte
Het lijkt wel of het "schrijfvirus" je te pakken heeft
Maar zo mooi...en je mag je wel gelukkig prijzen,
met zoveel mooie en warme herinneringen aan je ouders
en familie.
Ik mocht eerst je moeke een beetje leren kennen...
en nu kon ik ook eventjes met je pa kennis maken
Het was weer fijn hier eventjes bij jou op bezoek geweest te zijn!
Ook jullie tuintje....
het lijkt een klein paradijs!
Top hoor.
Een lieve groet
xxx *BiBi*
werd tijd dat ik hier nog eens binnen stapte
Het lijkt wel of het "schrijfvirus" je te pakken heeft
Maar zo mooi...en je mag je wel gelukkig prijzen,
met zoveel mooie en warme herinneringen aan je ouders
en familie.
Ik mocht eerst je moeke een beetje leren kennen...
en nu kon ik ook eventjes met je pa kennis maken
Het was weer fijn hier eventjes bij jou op bezoek geweest te zijn!
Ook jullie tuintje....
het lijkt een klein paradijs!
Top hoor.
Een lieve groet
xxx *BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Verlangens
Diep in haar hart
die stille plek
van onvervulde verlangens.
Beloften van toen -
vergleden in een waas
van vergetelheid.
Als het deurtje met het
opschrift " beloften "
geopend wordt,
duikelen onvoorzien
pijn en verdriet
mee naar buiten.
Het had zo anders
kunnen zijn, zoveel
rijker en voller, zoveel
inniger en gelukkiger.
Niet zo maar woorden
en beloften, misschien
wel gemeend - toen -
maar later teruggevonden
in de hoek van de
verloren voorwerpen.
Herinnerd? waarschijnlijk niet
Vergeten? wie zal het zeggen.
Beloften en verwachtingen
ze lopen elkaar voorbij,
ieder in een andere richting.
......
Zij sluit weerom het deurtje,
.....haar hart komt tot rust.
Er zullen altijd
verwachtingen blijven
vervuld?
of niet?
Diep in haar hart
die stille plek
van onvervulde verlangens.
Beloften van toen -
vergleden in een waas
van vergetelheid.
Als het deurtje met het
opschrift " beloften "
geopend wordt,
duikelen onvoorzien
pijn en verdriet
mee naar buiten.
Het had zo anders
kunnen zijn, zoveel
rijker en voller, zoveel
inniger en gelukkiger.
Niet zo maar woorden
en beloften, misschien
wel gemeend - toen -
maar later teruggevonden
in de hoek van de
verloren voorwerpen.
Herinnerd? waarschijnlijk niet
Vergeten? wie zal het zeggen.
Beloften en verwachtingen
ze lopen elkaar voorbij,
ieder in een andere richting.
......
Zij sluit weerom het deurtje,
.....haar hart komt tot rust.
Er zullen altijd
verwachtingen blijven
vervuld?
of niet?