Herinneringen

[Bosrankje]

Beste Ria,

Wij hebben gekeken en geluisterd........

Prachtige tekst, mooie foto's en een

muziek die ik heel goed ken maar niet

kon plaatsen...

Een echte en toch sprookjesachtige

verhaal van een gelukte samenleving,

een pure liefde en een zelfde ideaal !

Wij wensen jullie nog heel veel gelukkige

jaren samen, jullie hebben het verdiend !

Liefs van Alter en Rankje

[zoetje48]

beste ria och weet je he wie heeft niet iet meegemaakt de eene meer dan de andere maar allemaal hebben we het zelfde meegemaakt maar soms op een ander manier......ik ben al bijna 12jaar alleen en maak nog veel mee maar ik probeer te genieten van een moment al is het maar om iet van jullie te lezen of naar iet te luisteren..ik ben ja nog in een zangkring en een koor waar men geen kerklieder zingt en ik geniet van somige texten en heb mijn vreugde voor het te zingen.ik ben minder valide en wa kan ik nog anders doen he...ik benijd jullie met die mooie poesie het geeft mij vreugde van binnen.da geeft het gevoel (ik zou zeggen) dat men nog leeft ma da is overdrijven maar ik ben zekers dat jullie mij verstaan.ik heb een kleendochter van tien ze houd enorm van zingen en besonders van theater en dwaarsfluit en viool ze volgt ook al les ze heeft met de kerst alleen gezongen dus je ziet ier de fiere oma (hihi) lieve groetjes (eige topic ?? oh het is nog altijd van sennet :d knufjes anne

[ferry]

Wat een bruisende energieke Ria terug !!!
2 topic's waar moet ik nu schrijven

Dat liedje van Miel Cools heb ik vroeger nog meegezongen
maar nu was dat heel lang geleden dat ik het nog gehoord had .
Nu heb ik zoooo bewust de woorden weer gelezen ....en jullie gezien !!
Mooi Ria , echt mooi en fijn bewerkt , zachte kleuren
liefdevol in de bloemen gezet !!


Dikke Proficiat van iemand die ook in 1965 gehuwd is nu dus 42 jaar .....


God geve dat we beiden daar nog véle véle jaren mogen bijdoen
tezamen met onze bruidegoms !!!Liefs Fernanda

[ria]

Dank aan Bosrankje en Alter, zoetje en ferry,
ieder met hun eigen verhalen, hun eigen herinneringen.
Proberen uit wat we kregen, uit wat ons overbleef het beste te maken,
iedere dag opnieuw.
Ik wens ieder van jullie vreugde, elke dag, in kleine en grote dingen,
in goedheid die wij ondervinden mogen en GEVEN.
Want gedeelde vreugde is dubbele vreugde,
en gedeelde smart is halve smart

Seffens start ik hier een nieuw verhaal vol herinneringen.

Aan ieder een heel mooi weekend gewenst!
Laat het zonneke schijnen, van binnen en buiten!
ria

[ria]

[Bosrankje]

Lieve Ria,

Met veel aandacht en groot plezier, hebben wij over je tuin gelezen !

Van begin tot einde voelt men jouw liefde voor de natuur en daarom

is jullie tuin een paradijsje waar planten, bloemen, struiken en bomen

liefdevol worden gekoesterd !

Een weelderige bloei bewijst hun geluk en bedankt jullie voor de

bekwame en goede verzorging.

Ik zou nog even willen vermelden hoe je dikwijls heel poëtisch

sommige taferelen of gebeurtenissen beschrijft !

bv. op blz.1 : ...vermits wij hier eind januari 1967 onze intrek hebben

genomen...... (ik kon het spijtig niet kopiëren) prachtig !!!

En dan, op blz.3, schrijf je over de clematis (bosrank) en je zegt o.a.

... is ze misschien aan een verjongingskuur toe ?

En ik dacht, tiens, heeft Ria het nu over mij ?

Bedankt voor je mooi verhaal en we wensen jullie beiden nog heel veel

mooie uren, dagen, maanden, jaren..... in jullie eigen stuk paradijs op

aarde !

Alter en Rankje

[ria]

Bosrankje, de clematis aan de voorgevel,
was in jaren uitgedrukt maar een tiener!

Maar... wat jou betreft,
die herfst-bosrank
ziet eruit
als een ...
......zomer-bruid!
Kleurig, fleurig,
vol leven,
speels en blij.

Verjongingskuren
zijn niet nodig,
die blijven immers
ook niet duren.

Maar wat wel duurt,
dat is de liefde, die
houdt een mens toch jong.
Dus maak je nog geen zorgen,
zolang de liefde blijft,
heb jij een blik op morgen!

- dank voor de lieve beoordeling -
en voor de moed
om het verhaal helemaal uit te lezen.
Het ging tenslotte over 33 jaar.

Sindsdien zijn weer
negen jaren erbij;
anekdoten, veranderingen,
enkele mensen en dingen,
die zijn helaas voor goed voorbij.

Maar elke dag
kent een nieuw begin,
nieuw leven ook;
hierin én in de liefde,
daar geloof ik stevig in!

ria


Enkele dingen
die helaas voorbijgingen!




Bomen sterven staande.


Nog zitten vogels in je takken en
streelt de wind je kale kruin.
Je staat zo statig en heel recht, toch
is de strijd voorgoed beslecht.
Geen zilver meer en ook geen toekomst,
stilaan wordt alles ondermijnd;
hoe kan het toch dat jij zo
langzaam-aan bent weggekwijnd?


Mooi was je in je frisse lentetooi,
maar meer nog hield ik van je
in de winter, als alles grauw en kaal
was en jij de zilver-trotse-den in
onze tuin, in wit of ijs, je winterkleed
met hier en daar en af en toe
een vonkje licht een straaltje zon.
zo hielp jij met hoop die winter overwon.


Ik heb de jaren niet geteld en evenmin
je lengte, acht hoog misschien en amper
twintig jaren jong, leek je zo sterk
en zeker van jezelf.
Heb ik je niet genoeg omarmd ? of
weinig ook bedankt, of was je van al
dat rechtop staan gewoon te moe,
ach, wat doet het er nog toe.


De laatste maanden werd je zilver
bruin, er rest nu enkel nog 'n kale kruin.
Maar ook je dode silhouet,
vind ik nog altijd mooi.
Ik wil je danken voor de jaren
vreugd' die jij ons schonk.
Al was je dan geen mens,
je leefde in het hart van onze tuin

08.06.04 ria.b





Zilverspar, 2 jaar later,

Gekneusd, ontschorst, gehavend
over al je leden,
je bent er nog, al
hoor je dra tot het verleden.

Een bosduif, zilvergrijs en rond,
houdt even nog de wacht.
En koestert zich in de zon,
die heerlijk lacht.



Een foto, op jouw magere tak,
zij, goed gevoed
en mooi van veren
En jij, wat oog je nu toch zwak.

Regelmatig, in je dood skelet,
vogels die nog komen zonnen,
geen zacht, wel een gewillig bed
ach, geef je nu toch maar gewonnen,

Je ZIEL is weggevloden,
ieder jaar een beetje meer,
het doet wel pijn
toch zal er nooit een einde zijn.

Als je wordt gekapt, straks in de winter,
je wortels uitgerooid,
een nieuwe cyclus komt er aan.
En in de sky, meer horizon ontplooit.

Ik zal je missen, Zilverspar van ons !

ria - 3 augustus 2005

Sinds de lente van 2006 staat op de plaats van de zilverden
een krentenboompje



Hier bloeit hij het eerste jaar,
te samen met het roze-rood van de ribes



Dit was vorig jaar, goed gegroeid en heerlijk bloeiend.
Ook in de herfst mooie bladkleur!

Tot zover het afscheid van een mooie boom.
Er zullen er helaas nog volgen.
ria

[gustilpe]

Ria,

"Onze tuin", een spannend verhaal, 'k heb het met plezier gelezen.

Uit het ganse verhaal blijkt je grote liefde voor je gezin en de natuur.

Ook in je gedichten over de "zilverspar", de bosduif die er de wacht houdt, jou foto's, kortom voor al wat leeft zie ik grote bewondering.

Dankbaarheid straalt uit je woorden!

Ook ik bedank je omdat je dat alles aan ons meedeelt en we mee kunnen genieten.

lieve groetjes,
gustilpe

[denook]

Beste lezers van herinneringen,

hieronder een foto van mijn orgel in de kapel van Zellik.

Je weet nog, de kapel waar ik meer dan vijfentwintig jaren
de misvieringen mee verzorgde met muziek en zang.
Nu ik er niet meer speel, wou ik het aan een belachelijk
lage prijs overlaten - echt waar, belachelijk laag.

Weet je wat hun antwoord was?

Ik kreeg een renteloze lening (=aan gevraagde prijs).
Als ze een nieuwe organist vonden, mocht ik het geld houden.
Vonden ze niemand, dan moest ik het geld teruggeven en
was het orgel weer voor mij.

Ter informatie: de aankoopprijs was meer dan 300.000 frank.
Nu vroeg ik, och ame, 300 euro, voor een perfect in orde
Johannus-orgel.

Sorry, doch ik denk wel dat dit artikeltje paste bij 'herinneringen'.

groetjes aan allen, denook

[hilde m]

Lieve Ria,
Op deze koude morgend heb ik me weldadig verwarmd aan je herinneringen.
Wat een mooi klein paradijs hebben jullie gecreërd voor jullie kinderen en jullie zelf.
Mag je beslist trots op zijn hoor Ria.
't Is boeiend voor ons in woord gebracht,
zodat we er allemaal mee konden van genieten.
Liefs Hilde m.

[hilde m]

denook,
hoe is het mogelijk hé,
dat mensen zo kortzichtig kunnen zijn,
Heel droevig en spijtig.
Voel met je mee.
Liefs Hilde m.

[Bosrankje]

Lieve Ria,

Weer twee mooie teksten over iets waaraan vele mensen
niet denken wanneer ze niet dicht bij de natuur leven : de dood
van een boom....

Wij zijn allemaal gelijk zowel planten, dieren als mensen, ten
opzichte van de onvermijdelijke onophoudelijke cirkel van leven
en dood.

Jouw tuin ligt je heel nauw aan het hart, maakt deel uit van jullie
dagelijks bestaan, is bijna zo dierbaar als een "kind" dat veel
verzorging, liefde en aandacht vraagt. Daarom kan de dood van
een boom ook zo pijnlijk aanvoelen.

Je hebt mooi gevoelvol en poëtisch beschreven hoe je graag
naar hem keek en dat je hem bewonderde in elk seizoen, ook bij
winterdag...
Je vreesde zelfs hem niet genoeg omarmd te hebben... en dat
vind ik zo terecht, omdat weinig mensen weten of geloven dat een
wisselwerking van energie bestaat tussen planten en mensen !

Blijf maar vertellen over je tuin, Ria, ik krijg er nooit genoeg van

Lieve zonnige groetjes voor jullie beiden van Alter en Rankje

Ps. Wij hopen dat het elke dag beter gaat met Leo !

[Alterego1]

Leoooooooooo,iedereen komt als je Leo roept!

[Bosrankje]

Beste denook,

Inderdaad een mooi orgel !

Wat je vertelt bewijst nogmaals dat er alle soorten

mensen bestaan en hoe minder men ervan verwacht

hoe kleiner de desillusie is wanneer het eindigt zoals

nu in Zellik, waar je zoveel van jezelf hebt gegeven.

Weet je, ik kan je alleen maar zeggen : denk aan

al die mooie uren die je daar hebt beleefd en aan

de mensen die jou appreciëerden in je eigenwaarde

van mens en organist !

Lieve groetjes in vrede en vriendschap van ons beiden

[denook]

beste ria,

gisteren iets op je topic geplaatst -
nu pas je tuin-roman gelezen.

Het is geen zware opdracht om je terugblik te lezen.
Ik heb je al gezegd dat je eigenlijk een geboren 'schrijfster bent.
Alles leest aangenaam en vraagt naar meer.
Toen ik onderaan las dat het een schrijfsel van 1999 was, maakte ik
me toch volgende bedenking: indien je van 1999 tot nu, elke dag,
slechts één blz schreef - hoeveel boeken had je dan al volgeschreven?
Je hebt inspiratie zat - je schrijft uiterst vlot - en vooral ...
tussen de lijntjes door geef je niet alleen je liefde voor mens en dier
en natuur weer, doch ook zacht je diep geloof in God, op zó'n wijze,
dat men willen of niet, er even moet bij stilstaan...

Vroeger las ik dat je al eens in het mooie 'Pajottenland' vertoefde.
Nu zie ik dat Kris een Brabander geworden is.
Misschien heeft het een met het andere te maken.

warme groetjes bij deze nieuwe week, denook