Vleugels van papier
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen

Robol
Dat de zon
voor jou mag
schijnen
veel licht brengt
in je
bestaan
Moge goede dingen
het leven brengen
zodat je in tevredenheid
de weg verder kunt
gaan.
=======
Voor iedereen een
goede jaarwisseling en een
gelukkig en gezond 2012!!
een warme
groet
loes
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Allereerst bedank ik al de bezoekers die hier hun sporen nalieten voor hun bezoekje in mijn hoekje !
Morgenstern, Bomi, Alterego, Jure, Schrijfster, Elisa en Zuske....
Aan al de vrienden van de poëzie, aan al diegene die hier regelmatig komen lezen, aan al de toevallige passanten, wens ik een jaar van vreugde, vrede, liefde, gezondheid en geluk...
Robbe
Morgenstern, Bomi, Alterego, Jure, Schrijfster, Elisa en Zuske....
Aan al de vrienden van de poëzie, aan al diegene die hier regelmatig komen lezen, aan al de toevallige passanten, wens ik een jaar van vreugde, vrede, liefde, gezondheid en geluk...
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen

Wat ruist er…
Op zonnige dagen trek ik er op uit, de natuur in. Steeds beladen met een schoudertas met daarin de volgende attributen: verrekijker, fototoestel en loep. Als ik een vlinder op een bloemknop zie wiegen, wil ik dat tafereeltje vereeuwigen. Om mijn winterdagen op te fleuren.
Met mijn verrekijker geniet ik van de reiger in het riet, de biddende torenvalk, vinkjes, meesjes en ander gevogelte.
Sporadisch ook al eens een vos of een reetje. Een haas of een konijntje. De natuur is wonderbaar.
Natuurlijk gebruik ik ook mijn beide oren om van de vogelconcertjes te genieten.
Maar op ‘n zekere zomerse dag heb ik eens iets ongelooflijks beleefd.. Ongelooflijk, zoals dat woord voor zichzelf spreekt, maar ach twijfelaars zullen er altijd bestaan…misschien wordt er wel ergens meewarig glimlachend met het hoofd geschud als ik het hier kom te vertellen.
Ettelijke passen voor me uit kuierde een man met een hond aan de leiband waaraan hij telkens weer een flinke snok gaf als zijn gezel wat te lang aan een boom bleef snuffelen. Plots bleef de hond pal staan voor een braamstruik en blafte luidkeels. De man trok heftig aan de leiband en beiden vervolgden hun weg om juist voor de beek het wandelpad te kiezen. De hond keek nog enkele keren om, maar zijn baasje hield de tred erin . Ik neem altijd het bruggetje dat eens naar de hooilanden voerde, maar er nu wat krakkemikkig bijligt. Hier bloeien paarse pinksterbloemen en hemelsblauwe moeras vergeet-mij-nietjes tussen grassen en biezen en blinkt het water van het ven in de zon.
Welke geur had de hond opgesnoven? Een gekwetst konijntje? Een slapend egeltje?
Ik dacht, ik onderwerp de braamstruik aan een nader onderzoek en duwde voorzichtig de stekelige takjes opzij.
Wat was me dat….ik kon mijn ogen niet geloven.
Ik kneep me in de arm…jawel , ik was wel degelijk klaarwakker !
Robbe
vervolgt ????
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Pinokkio's neus groeide bij elke leugen....de mijne groeit uit nieuwschierigheid!
Robbe, hou ons dus maar niet te lang in het ongewisse....of....
1 januarigroetjes van Janina
Robbe, hou ons dus maar niet te lang in het ongewisse....of....
1 januarigroetjes van Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Wat ruist er...(deel 2)

Steunend op een takje, een duim groot, zat een wezentje. Neen, geen vlinder,al was er wel wat gelijkenis. het was groter dan een koninginnepage, toch onze grootste inlandse vlinder en de vleugels leken wel van glas.
Het was een elfje…waarachtig een elfje !
Maar een der vleugeltjes leek vastgeprikt aan een scherpe doorn. Ik meende angstkreetjes op te vangen. Ik was te verdwaasd om aan mijn fototoestel te denken en daarbij het wezentje was in nood.
Mijn cursus “eerste hulp bij ongevallen” zou me hier zeker van pas komen.
Eerste regel: het hoofd koel houden. Met of zonder ijs.
Ik las de angst in die kleine blauwe oogjes en greep haar voorzichtig vast met bevende hand. Ik haakte haar los en zette ze op een bedje van madeliefjes. Een beetje rood aangelopen keek ik in het rond, maar er was niemand in de buurt. Gelukkig maar…
Het elfje fladderde even. Met één vleugeltje, het andere leek wel verlamd. ik fluisterde: “niet bang zijn…gaat het?” Ik wist natuurlijk niet of ze mij verstond, kunnen elfjes überhaupt wel praten? Toch meende ik geluidjes te horen, wat hoge toontjes, zoals een vinylplaat die op te hoge toeren wordt afgedraaid…Uit mijn flesje bronwater liet ik een druppeltje Spa blauw op mijn vingertop vallen en bood het haar aan…en waarlijk, ze nipte er van.
Ik graaide uit mijn tas de oude geluidshoorn. Een antiek gehoorapparaat. Ik heb het eens gekocht op een rommelmarkt in Luik. Ik dacht dat het een pijp was. Ik wilde ze aan mijn vader schenken bij vaderdag. Mijn vader hield niet van nieuwe pijpen, ze moesten goed “doorrookt” zijn. Ik vroeg aan de verkoper in mijn beste Frans: “combien pour la pipe?”
“Ceci n’est pas une pipe…” antwoordde hij, “25 franc.”
Zelfs mijn beste Frans volstond niet om hem goed te begrijpen en ik duwde hem 25 frank in zijn eeltige handen. Achteraf bleek het geen pijp te zijn, maar een antiek gehoorapparaat uit grootmoeders tijd.
Ik hield het ding aan mijn oor. Zo kon ik het elfje verstaan.
“smen gnerb em raan retkod Thca-an-trawk !” sprak ze.
Ik verstond haar wel, maar begreep haar niet. Er is een wezenlijk verschil tussen verstaan en begrijpen. Haar taal leek een beetje op het Nederlands. Zou het Keltisch zijn, dacht ik bij mezelf.
Maar mijn Keltisch is nog slechter dan mijn Frans.
Robbe
vervolgt

Steunend op een takje, een duim groot, zat een wezentje. Neen, geen vlinder,al was er wel wat gelijkenis. het was groter dan een koninginnepage, toch onze grootste inlandse vlinder en de vleugels leken wel van glas.
Het was een elfje…waarachtig een elfje !
Maar een der vleugeltjes leek vastgeprikt aan een scherpe doorn. Ik meende angstkreetjes op te vangen. Ik was te verdwaasd om aan mijn fototoestel te denken en daarbij het wezentje was in nood.
Mijn cursus “eerste hulp bij ongevallen” zou me hier zeker van pas komen.
Eerste regel: het hoofd koel houden. Met of zonder ijs.
Ik las de angst in die kleine blauwe oogjes en greep haar voorzichtig vast met bevende hand. Ik haakte haar los en zette ze op een bedje van madeliefjes. Een beetje rood aangelopen keek ik in het rond, maar er was niemand in de buurt. Gelukkig maar…
Het elfje fladderde even. Met één vleugeltje, het andere leek wel verlamd. ik fluisterde: “niet bang zijn…gaat het?” Ik wist natuurlijk niet of ze mij verstond, kunnen elfjes überhaupt wel praten? Toch meende ik geluidjes te horen, wat hoge toontjes, zoals een vinylplaat die op te hoge toeren wordt afgedraaid…Uit mijn flesje bronwater liet ik een druppeltje Spa blauw op mijn vingertop vallen en bood het haar aan…en waarlijk, ze nipte er van.
Ik graaide uit mijn tas de oude geluidshoorn. Een antiek gehoorapparaat. Ik heb het eens gekocht op een rommelmarkt in Luik. Ik dacht dat het een pijp was. Ik wilde ze aan mijn vader schenken bij vaderdag. Mijn vader hield niet van nieuwe pijpen, ze moesten goed “doorrookt” zijn. Ik vroeg aan de verkoper in mijn beste Frans: “combien pour la pipe?”
“Ceci n’est pas une pipe…” antwoordde hij, “25 franc.”
Zelfs mijn beste Frans volstond niet om hem goed te begrijpen en ik duwde hem 25 frank in zijn eeltige handen. Achteraf bleek het geen pijp te zijn, maar een antiek gehoorapparaat uit grootmoeders tijd.
Ik hield het ding aan mijn oor. Zo kon ik het elfje verstaan.
“smen gnerb em raan retkod Thca-an-trawk !” sprak ze.
Ik verstond haar wel, maar begreep haar niet. Er is een wezenlijk verschil tussen verstaan en begrijpen. Haar taal leek een beetje op het Nederlands. Zou het Keltisch zijn, dacht ik bij mezelf.
Maar mijn Keltisch is nog slechter dan mijn Frans.
Robbe
vervolgt
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Ik lijk wel een kind dat ongeduldig wacht op een vervolg maar dan een vervolg met een happy end....
Fantastisch vind ik dit en jij houdt ons in jouw ban.....
Groetjes van Janina
Fantastisch vind ik dit en jij houdt ons in jouw ban.....
Groetjes van Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)


