Vleugels van papier
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
dag Robbe
ja wat zou het heerlijk zijn
mocht het elke dag Kerstmis zijn
de liefde en vredesgedachte wel
maar elke dag de kerstdiner .....te veel werk en te veel calorieën !!
februari een witte schrikkeldag
april een hittegolf
in juni stormen
Robbe , is daar echt niets meer aan te doen , kunt gij geen eieren dragen naar de Clarissen
lieve vriend : al vind ik witte wolkjes in blauwe lucht heel mooi
wacht nog maar lang even
met witte wolkjes te weven
ik lees liever mijn naam hier in jouw fijne topic ...
woont er niet in ieder van ons ,een kleurijke kleine Kameleon in het hart
prachtige metafoor zoals Jure schreef
eerste deel spanning : ik dacht ook direct aan een egeltje of konijntje
tweede deel : ik vergat even de sprookjes schrijver
knap van de aanzet Bomi : anders had ik het elfje nooit verstaan
"mens breng me naar dokter kwart-na-acht " rare dokter is dat
dus wat komt er nu ??????
een foto uit onze tuin
Robbe mag ik jullie
een goed, gezond, vredig vreugdevol jaar
vol liefde ,vriendschap en genegenheid toewensen
van ganser harte en voor de hele familie je vrouw Olga ,Piepje enz ..
Liefs Fernanda
ja wat zou het heerlijk zijn
mocht het elke dag Kerstmis zijn
de liefde en vredesgedachte wel
maar elke dag de kerstdiner .....te veel werk en te veel calorieën !!
februari een witte schrikkeldag
april een hittegolf
in juni stormen
Robbe , is daar echt niets meer aan te doen , kunt gij geen eieren dragen naar de Clarissen
lieve vriend : al vind ik witte wolkjes in blauwe lucht heel mooi
wacht nog maar lang even
met witte wolkjes te weven
ik lees liever mijn naam hier in jouw fijne topic ...
woont er niet in ieder van ons ,een kleurijke kleine Kameleon in het hart
prachtige metafoor zoals Jure schreef
eerste deel spanning : ik dacht ook direct aan een egeltje of konijntje
tweede deel : ik vergat even de sprookjes schrijver
knap van de aanzet Bomi : anders had ik het elfje nooit verstaan
"mens breng me naar dokter kwart-na-acht " rare dokter is dat
dus wat komt er nu ??????
een foto uit onze tuin
Robbe mag ik jullie
een goed, gezond, vredig vreugdevol jaar
vol liefde ,vriendschap en genegenheid toewensen
van ganser harte en voor de hele familie je vrouw Olga ,Piepje enz ..
Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
-Neske, de wensen zijn wederkerig !
-Janina, neen dat is haar nichtje, ze lijkt er wel op ...
-Ferry, hier in de buurt werden de eieren naar de Karmelitessen van het Kamp (Leopoldsburg) gebracht, maar sinds kort leven die naar de regel van Sint Collestrollus en mogen ze geen eieren meer eten !
mvg
Robbe
-Janina, neen dat is haar nichtje, ze lijkt er wel op ...
-Ferry, hier in de buurt werden de eieren naar de Karmelitessen van het Kamp (Leopoldsburg) gebracht, maar sinds kort leven die naar de regel van Sint Collestrollus en mogen ze geen eieren meer eten !
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Wat ruist er...3
Het kan ook Noors zijn ….ik dacht ergens gelezen te hebben dat elfjes iets te maken hebben met Noordse mythologie.
In mijn vroege puberteit heb ik ooit een boekje ten geschenke gekregen getiteld “Waar komen de kindjes vandaan?” door W. Ooievaer.
Nadat ik het een keer of drie gelezen had dacht ik deze materie volledig onder de knie te hebben en heb ik het met een vriend geruild voor een ander documentair werk: “Waar komen de elfjes vandaan?”, door Robbe de Reebock. Ik herinnerde me iets van Alfheim, gelegen ergens in het hoge Noorden.
Ik werd uit mijn overpeinzingen opgeschrikt door aanzwellend hondengeblaf. In de verte zag ik die wandelaar weer met zijn trouwe viervoeter.
Ik grabbelde meteen mijn spullen te samen, stak ze haastig in mijn tas, en wierp deze over mijn schouder.
Dan nam ik het hulpeloze elfje voorzichtig in mijn hand en spoedde me over het brugje.
De zompige veengrond zoog zuchtend aan mijn voeten en gehaast nam ik een in onbruik geraakt jagerspad, dat praktisch volledig was dicht gegroeid met varens en stekelige doornstruiken. Alras haalde een zwiepende tak mijn wang open. Tot we aan een heuveltje kwamen, waar ik het elfje een rustplekje gaf op het malse mos. Ik zocht naar een spiegeltje in mijn tas om te kijken welke schade de doorntak had aangericht, alsook naar een ontsmettingsmiddel.
Ja, wat inhoud betreft kan mijn tas best de vergelijking doorstaan met een dameshandtas. Alleen is mijn tas gevuld met enkel nuttige voorwerpen.
Terwijl ik in het spiegeltje keek begon het elfje weer te praten. Mijn trommelvliezen hadden zich ondertussen aan het snerpend stemmetje aangepast, de hoorpijp had ik niet meer nodig.
En in het spiegeltje draaide elk woord van haar zich om…ze sprak spiegels !
Voor het gemak van mijn lezers en vooral voor mijn eigen gemak verlopen vanaf nu de gesprekken in onze eigen taal.
“Dokter Kwart-na-acht zal er straks wel even naar kijken…” sprak ze minzaam.
“Wie is dokter Kwart-na-acht? “ vroeg ik haar verwonderd.
“Je zal hem straks wel zien…maar wil je nu eerst wat spuug op mijn vleugeltje laten vallen? Het verzacht de pijn…”
“Spuug?”
“Ja, koekoeksspuug, kijk ginds even naar de pijpenstrootjes. ”
"Hoe is je naam?" vroeg ze nog "ik heet Sterrenlichtje !"
"Heu, mijn naam is:
Ebbor"
vervolgt
Het kan ook Noors zijn ….ik dacht ergens gelezen te hebben dat elfjes iets te maken hebben met Noordse mythologie.
In mijn vroege puberteit heb ik ooit een boekje ten geschenke gekregen getiteld “Waar komen de kindjes vandaan?” door W. Ooievaer.
Nadat ik het een keer of drie gelezen had dacht ik deze materie volledig onder de knie te hebben en heb ik het met een vriend geruild voor een ander documentair werk: “Waar komen de elfjes vandaan?”, door Robbe de Reebock. Ik herinnerde me iets van Alfheim, gelegen ergens in het hoge Noorden.
Ik werd uit mijn overpeinzingen opgeschrikt door aanzwellend hondengeblaf. In de verte zag ik die wandelaar weer met zijn trouwe viervoeter.
Ik grabbelde meteen mijn spullen te samen, stak ze haastig in mijn tas, en wierp deze over mijn schouder.
Dan nam ik het hulpeloze elfje voorzichtig in mijn hand en spoedde me over het brugje.
De zompige veengrond zoog zuchtend aan mijn voeten en gehaast nam ik een in onbruik geraakt jagerspad, dat praktisch volledig was dicht gegroeid met varens en stekelige doornstruiken. Alras haalde een zwiepende tak mijn wang open. Tot we aan een heuveltje kwamen, waar ik het elfje een rustplekje gaf op het malse mos. Ik zocht naar een spiegeltje in mijn tas om te kijken welke schade de doorntak had aangericht, alsook naar een ontsmettingsmiddel.
Ja, wat inhoud betreft kan mijn tas best de vergelijking doorstaan met een dameshandtas. Alleen is mijn tas gevuld met enkel nuttige voorwerpen.
Terwijl ik in het spiegeltje keek begon het elfje weer te praten. Mijn trommelvliezen hadden zich ondertussen aan het snerpend stemmetje aangepast, de hoorpijp had ik niet meer nodig.
En in het spiegeltje draaide elk woord van haar zich om…ze sprak spiegels !
Voor het gemak van mijn lezers en vooral voor mijn eigen gemak verlopen vanaf nu de gesprekken in onze eigen taal.
“Dokter Kwart-na-acht zal er straks wel even naar kijken…” sprak ze minzaam.
“Wie is dokter Kwart-na-acht? “ vroeg ik haar verwonderd.
“Je zal hem straks wel zien…maar wil je nu eerst wat spuug op mijn vleugeltje laten vallen? Het verzacht de pijn…”
“Spuug?”
“Ja, koekoeksspuug, kijk ginds even naar de pijpenstrootjes. ”
"Hoe is je naam?" vroeg ze nog "ik heet Sterrenlichtje !"
"Heu, mijn naam is:
Ebbor"
vervolgt
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Robbe, ik was écht in de ban van ( nee, niet de ring), ik heb iets met elfen en sprookjes....ik was in de ban van jouw verhaal. Je bent een schitterend verteller en dichter! En, eventjes dacht ik, hij pakt ons bij de neus .... Niet dus!...of wel?
't Doet er niet toe, ik waande me weer een kind dat het eind van het verhaal wou weten...
Ik waag mijn eerste stapjes hier op P+P .Bedankt voor je aanmoediging! "I hope, i'll never walk alone...."
Lieve groetjes, Janina
't Doet er niet toe, ik waande me weer een kind dat het eind van het verhaal wou weten...
Ik waag mijn eerste stapjes hier op P+P .Bedankt voor je aanmoediging! "I hope, i'll never walk alone...."
Lieve groetjes, Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Wat ruist er...4
Ze sidderde even toen ik met de top van een pijpenstrootje wat koekoeksspuug op haar vleugeltje aangebracht had. Haar vleugeltje vertoonde wat groene vlekjes. Misschien hebben elfjes wel groen bloed. Haar wangen vertoonden een lichte, muntkleurige blos. Door haar haren was een zonnetje verweven.
“Het prikkelt een beetje…” zei ze, “maar we kunnen nu best doorgaan, de zon staat bijna in het zuiden. Ze zullen ongerust zijn in de Hollebolleboom. Kwart na acht is lang voorbij.”
“Je had het over dokter Kwart-na-acht.” merkte ik op.
“Ja, dokter Kwart-na- acht, eigenlijk heet hij Kabouter Krulteen van het Groenewoud, doet om kwart na acht de telling, daarna verzorgt hij wondjes en kwaaltjes. Hij heeft een heel arsenaal aan geneeskruiden in zijn kelderboom.”
Ik zette haar op mijn schouder en als een volleerde GPS wees ze me de weg.
“Einde pad, naar rechts…de bocht volgen…kijk daar onder die spar …eekhoorntjesbrood…lekker en gezond…we nemen even een hapje !”
Ze smulde met bolle wangen van de paddenstoel. Ik nam maar een klein beetje. We vervolgden onze weg, het pad was al lang geen pad meer, het was bukken op tijd en stond en soms op handen en voeten over de drassige bosgrond kruipen. Het elfje hield zich vast aan mijn haren, zoals een ruiter zich vastklampt aan de teugels van zijn paard.
Na een klein kwartiertje kwamen we aan een stoere statige eik.
“Hier moeten we ondergronds verder” zei ze.
Ik zag wel een holte onder de boom,deels aan het oog ontrokken door gevallen bladeren maar ook al zou ik 7 dagen vasten, die holte was veel te eng.Om over mijn claustrofobie nog maar te zwijgen...
Moesten we hier dan afscheid nemen?
“Zou je rest alleen afkunnen? “ vroeg ik een beetje mistroostig.
“ Er loopt een lange gang, zo ongeveer 2000 kabouterstappen ondergronds tot ginds aan die andere eik .De Hollebolleboom. Ja, met je groot mensenlichaam kan je er niet door. Toch zou ik je graag laten kennismaken met onze wereld. Als je het tenminste later niet wereldkundig maakt. Maar ik voel in mijn elfenhart dat je betrouwbaar bent.”
“Ach, er is geen kat die me zou geloven.” wierp ik op.
“Er bestaat wel een middel…” zei ze nadenkend “maar er is een klein risico aan verbonden, zoek eens even 3 groene eikels, een steel van een paardenbloem en het blad van een madeliefje…”
Ik begreep er wel de bedoeling niet van, maar ging toch op zoek. Ik had mijn tas aan een lage tak gehangen en het elfje zette zich onderwijl op een elfenbankje.
“Breng ook maar het blaadje van een muizenoor mee… dat is lekker zacht…” zei ze met een omfloerste glimlach en tintelende oogjes.
Of was dat zo maar een idee van mij.
Robbe
tglovrev...
Ze sidderde even toen ik met de top van een pijpenstrootje wat koekoeksspuug op haar vleugeltje aangebracht had. Haar vleugeltje vertoonde wat groene vlekjes. Misschien hebben elfjes wel groen bloed. Haar wangen vertoonden een lichte, muntkleurige blos. Door haar haren was een zonnetje verweven.
“Het prikkelt een beetje…” zei ze, “maar we kunnen nu best doorgaan, de zon staat bijna in het zuiden. Ze zullen ongerust zijn in de Hollebolleboom. Kwart na acht is lang voorbij.”
“Je had het over dokter Kwart-na-acht.” merkte ik op.
“Ja, dokter Kwart-na- acht, eigenlijk heet hij Kabouter Krulteen van het Groenewoud, doet om kwart na acht de telling, daarna verzorgt hij wondjes en kwaaltjes. Hij heeft een heel arsenaal aan geneeskruiden in zijn kelderboom.”
Ik zette haar op mijn schouder en als een volleerde GPS wees ze me de weg.
“Einde pad, naar rechts…de bocht volgen…kijk daar onder die spar …eekhoorntjesbrood…lekker en gezond…we nemen even een hapje !”
Ze smulde met bolle wangen van de paddenstoel. Ik nam maar een klein beetje. We vervolgden onze weg, het pad was al lang geen pad meer, het was bukken op tijd en stond en soms op handen en voeten over de drassige bosgrond kruipen. Het elfje hield zich vast aan mijn haren, zoals een ruiter zich vastklampt aan de teugels van zijn paard.
Na een klein kwartiertje kwamen we aan een stoere statige eik.
“Hier moeten we ondergronds verder” zei ze.
Ik zag wel een holte onder de boom,deels aan het oog ontrokken door gevallen bladeren maar ook al zou ik 7 dagen vasten, die holte was veel te eng.Om over mijn claustrofobie nog maar te zwijgen...
Moesten we hier dan afscheid nemen?
“Zou je rest alleen afkunnen? “ vroeg ik een beetje mistroostig.
“ Er loopt een lange gang, zo ongeveer 2000 kabouterstappen ondergronds tot ginds aan die andere eik .De Hollebolleboom. Ja, met je groot mensenlichaam kan je er niet door. Toch zou ik je graag laten kennismaken met onze wereld. Als je het tenminste later niet wereldkundig maakt. Maar ik voel in mijn elfenhart dat je betrouwbaar bent.”
“Ach, er is geen kat die me zou geloven.” wierp ik op.
“Er bestaat wel een middel…” zei ze nadenkend “maar er is een klein risico aan verbonden, zoek eens even 3 groene eikels, een steel van een paardenbloem en het blad van een madeliefje…”
Ik begreep er wel de bedoeling niet van, maar ging toch op zoek. Ik had mijn tas aan een lage tak gehangen en het elfje zette zich onderwijl op een elfenbankje.
“Breng ook maar het blaadje van een muizenoor mee… dat is lekker zacht…” zei ze met een omfloerste glimlach en tintelende oogjes.
Of was dat zo maar een idee van mij.
Robbe
tglovrev...
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Ja Janina zeker
boeiend en fantastisch geschreven
en wij hebben het geluk en het voorrecht
hier al jaren te mogen komen lezen
en al het mooie van Robbe te delen
Dank Robbe en tot lezen !! Liefs Fernanda
boeiend en fantastisch geschreven
en wij hebben het geluk en het voorrecht
hier al jaren te mogen komen lezen
en al het mooie van Robbe te delen
Dank Robbe en tot lezen !! Liefs Fernanda
Laatst gewijzigd door ferry op 08 jan 2012, 12:07, 1 keer totaal gewijzigd.
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Robbe,
Met heel veel plezier heb ik (wij) jouw spannend
verhaal gelezen en wacht met nieuwsgierigheid op
het vervolg ! Je weet wat voor mij de sprookjeswereld
betekent nietwaar, en daarom ben ik er vannacht even
gaan wandelen, vergezeld door de volle maan en heb
verzameld wat jouw elfje vroeg
Een heel oud kabouter gaf mij nog een goede raad
terwijl ik aan 't zoeken was want ik kon eerst het verschil
niet goed maken tussen muizenoor en paardebloem...
maar dankzij hem zag ik dan hoe verschillend hun blaadjes
waren.
Tot schrijfs en 'k ben benieuwd naar de voortzetting...
Prettige zondag en vriendelijke groetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
