voor kinderen van 6-66plus

[YNA]

Janina,

Ik wens je nog een fijn weekend !
groetjes van Yna

[Monika **]

[Janina]

Mollen

Zij groef in tuintje nummer 7, hij groef in tuintje 11
en op het piepkleine gazonnetje van nummer 9 kwamen ze elkander tegen.
"Hallo," zei zij verrast "wie ben je, mag ik het weten?

"Moke" zei hij schijnbaar dapper en iets dapperder antwoordde hij: "En hoe heet jij?"
Ze scharrelde eens met haar pootjes door de opgeworpen, rulle grond,
stak haar neusje even op, rook ongekende geuren, voorheen nooit bekend.
"Molly, ik ben Molly!"
Hij schoof wat aarde van zijn hoopje opzij,
vermande zich, het was nu of nooit of niet...opgepept vroeg hij: "Ben jij vanavond vrij?"
Ze dook snel in haar pijp terug, hij hoorde wat hij wilde horen.
"Ja, hoor, ik verwacht je vanavond tegen negen, ik woon op nummer 7" en weg was ze.

Het duizelde in zijn kopje en in nog zoveel meer, hij wilde meteen al
bij haar zijn, haar achterna in haar eigen gangetje.
Voor het goede fatsoen kon hij dat niet doen.
Misschien zou ze wel denken dat hij een vrouwtjesjager was, te lui om zelf
iets te ondernemen tenzij dat ene...dat mocht ze niet denken, hij was een gentleman,
althans dat dacht hij van zichzelf.

Een pijpje graven naar haar stekje leek hem een wissewasje en dat had iets heel aparts.
De moed steeg boven zijn schoenen.
"Als je veroveren wil, moet je erg vindingrijk zijn.
"Ik ben geroutineerd, zo een gang krijg ik in een mum van tijd geïnstalleerd!
Ik ben de beste graver van uren in de ronde en rijen kan ik ook!"
Toen begon hij eraan!

Vergeefs wachtte Molly die avond op hem. Ze rilde en dacht:"Misschien zit hij vast in een klem."
Rusteloos begon ook zij te graven op zoek naar wat er mis was gegaan.
Intussen groef en groef hij een pijp voor hem en eentje voor haar, want ben je eindelijk bij elkaar moet je veel uitwegen zoeken. Zijn toekomstig kroost in gedachten gaven hem een lust tot graven die hij voorheen nooit kende. Hij groef een hele nacht lang...

"Oef, nu even uitrusten en een luchtje happen !"
Hij keek, kon het niet goed zien en een vroege kraai kraste: "Hé, Moke, wat zoek jij op nummer tien!!!"
"Miljard de miljard", tierde hij:"Waarom overkomt dat mij!
Sommigen geven het dan op, hij niet!

En toen de zon die volgende avond al slapen ging,
hebben hij en zij na veel gegraaf en overmand door stress
elkaar gelukkig weergezien op het gazonnetje van onpaar nummertje 13.
Voor sommigen een ongeluksgetal, voor hen dus niet !



*********


Geen vallen, geen klemmen, geen gif...
Ze had alles al milieuvriendelijk uitgeprobeerd, onze dochter, het hielp een tijdje
maar niet lang.
Toen wandelden we langs een tuin en zagen op stokken een constructie met pet-flessen.
Thuisgekomen werd er gezocht in de blauwe zak naar petflessen, geduveld omdat het niet
zo simpel was om dat allemaal aan mekaar te nieten. Maar het lukte!
We maakten twee prototypes en toen ze functioneerden, drie voor onze dochter.

Onze buurman was benieuwd en geïnteresseerd, wist niet wat dat was.
Een beetje uitleg en ook hij leek enthousiast..., We gaven hem één van de overgebleven molentjes.
of hij er iets mee doet weten we niet.
Misschien denkt hij wel dat we van lotje getikt zijn.

Tot nu toe heeft onze dochter geen mollenplaag meer...tot nu toe!
Eén mollenmolentje staat nog altijd in mijn plantenbak, daarin heb ik helemaal geen last van mollen maar ik vind het heerlijk om te zien hoe de wind en de zon erin speelt.

En nu maar afwachten want mollen kunnen misschien aan alles wennen!

Ons mollenmolentje, haha!




Groetjes,
Janina

[neske]

Janina, tof geschreven over Molly en goed gevonden van dat mollenmolentje

groetjes
neske

[Janina]

Neske, al zo lang samen op pad...
Bedankt!

................



Ze hing aan de muur in ons veel te kleine huisje toen ik nog een peuter was.
Ze verhuisde mee naar het ietsje grotere huurhuis ernaast en later ook naar
ons eigen huis aan de overkant van de straat.
Haar hoofdtooi was een in hout uitgesneden vogel, voor mij leek het een koekoek, dat bleek achteraf niet zo te zijn maar dat doet er niet toe.

Tijden veranderden en oude klokken werden vervangen door modernere.
Zeker bij ons!
Zo belandde ze op de zolder want afdankertjes weggooien zoals nu, zat er toen nog niet in.
Ik had iets met die klok, ze had zoveel gehoord, ik wou van haar wel weten wat ik nooit zou weten. Pure nostalgie natuurlijk.
Ze tikte zoveel uren, dagen, jaren en herinneringen weg...

Later heb ik ze van de zolder gehaald, de molm was al gretig actief, ik deed wat ik doen moest en ze kreeg daarna een plaatsje aan onze muur.
Haar hoofdpronkstuk was zoek maar ook daarzonder was ze me dierbaar.
En ze tikte en ze bimbamde alsof ze nooit stil had gestaan.
Midden in de nacht werd ik er steeds wakker van,
ik die thuis het gebimbam van de westminsters en het gekoekoek van gerepareerde klokken gewoon was!
Je zou ervan versteld staan hoe je aan iets went en iets ontwent!

Mijn pa zette haar bimbam af, zei dat hij die klok van zijn peter kreeg die haar won in de duivensport. Ze moet dus nu wel meer dan honderd jaar oud zijn...

De laatste tijd wil ze niet meer. Ik had zo mijn trucjes, want ik ken ze, ze is niet perfect uitgebalanceerd.
Ik vermoed dat ze daarom als prijs gegeven werd in die tijd...

En steeds weer doe ik een poging om ze weer op gang te krijgen, hang ze een beetje naar links of naar rechts, luister of haar tik bij manier spreken gezond is...die tik die ik in slapeloze nachten stil zette!

En nu moet ze weer tikken voor mij, hoelang nog, ik weet het niet.
Ik deed een poging gisteren, riep mijn vader in gedachten ter hulp en...ze deed het weer!
Vanmorgen zag ik ze hangen, nee, zo kan het niet verder. Ze tikte vrolijk maar hing zo scheef aan de muur en veel te veel naar rechts . Met mijn schroevendraaier heb ik hier en daar wat schroefjes losgedraaid, haar weer min of meer recht gehangen en heel omzichtig haar deurtje weer dichtgedaan alsof ik het deurtje van een tabernakel sloot.

Ze tikt weer! Hoelang nog?
Ik wil het niet weten, ooit vallen alle tikkers stil, ook de mijne en dat wil ik nu ook nog niet weten....


Janina

[*Joy*]

.
Janina, ik ben een stille lezer...en volg jouw topic toch al even.
Je schrijft bijzonder mooi én gevoelig.
Proficiat

Een stralend week einde gewenst.

[Janina]

Joy, een stralend week einde wordt het zo wie zo!
Fijn dat ik ook eens van een stille lezer een berichtje krijg!
Bedankt!

****************

Yorkske,
Zoals ze vroeger de dingen maakten, degelijk, en je had altijd iemand
die zijn vak kende en bij wie je terecht kon, dat is niet meer zo.
Nu koop je op internet of in de Aldi of waar dan ook! Later komen de problemen...

Nu verandert het voortdurend en ik vraag me af hoeveel mensen met dat steeds veranderende om kunnen gaan.
Je bent met het ene net vertrouwd en er is alweer iets anders.

Dat kastje van telenet....één en al frustratie voor mij! Ik heb twee zappers nodig en als ik per ongeluk op een verkeerd knopje druk, gaat mijn kijkavond om zeep!
Ingewikkeld vind ik dat!!!
In de reclame wordt het voorgesteld alsof het je leven verlicht, je krijgt ongekende mogelijkheden, zoveel zenders die je niet interesseren en je besteedt steeds meer tijd aan het uitzoeken hoe je dit of dat wel of niet kan of voorkomen , wil of niet wil.
Soit! Als ik het niet meer volgen kan, zoek ik wel iets anders met minder frustraties! Zoals...


*****************

Mijn ros weer eens van stal halen!
Onbekende binnenwegetjes verkennen en het steeds wisselende landschap bewonderen.
We leven in een land van melk een honing...
dat dacht ik, al fietsend na alles wat ik zag en hoorde als ik het nieuws volg.

Het zal alleszins een zonnig weekend worden!
Geniet ervan!

En...de boterbloemen tieren weelderig!!!



Groetjes van Janina

[Silver Wolf]

ok

[Janina]

Yorkske, een variatie op hetzelfde thema!
De klokkenmakers van die tijd waren ook creatief en
in competitie.
Mijn vader was uurwerkmaker, ontelbare klokken hingen ooit aan onze wand.
Hij repareerde ze, regelde ze af en zelfs de nieuwe wekkers die hij aankocht,
stonden in dozijn te tikken en te rinkelen...kwestie van niets te verkopen wat hij zelf niet had gecontroleerd op betrouwbaarheid.
Inderdaad! Goede marchandise en degelijke service toen!

*************

Silver, meestal heb ik veel woorden nodig om te zeggen wat ik zeggen wil.
Zo poëtisch als jij kan ik het niet. Jouw gedicht raakt me!
Ik moest plots denken aan "Dance of the blessed spirits"...
Waarom? Ik weet het niet! Een ouwe klok, herinneringen, een treffend gedicht?


http://www.youtube.com/watch?v=9TDnv4CMRX0


*************

Niet te lang blijven roesten in herinneringen!
Vandaag maakten we een vrij lange wandeling door
het land van Pepijn van Landen, historische herinneringen,
interessant maar toch ook ver weg van mijn eigen bed.

Gek toch, zoveel moois te ontdekken in onze eigen regionen!
Maar het gras zal wel altijd elders groener blijken.

In de bermen bloeiden margrietjes, hondsrozen en hier en daar een verloren vlasbloempje dat het eerder haalt dan de zaailingen in het veld, gigantische velden met bloeiende erwtenplantjes, verrassende vergezichten, holle wegen met schichtig wegvluchtende konijntjes...en dan die stilte!!!
Mijn wellnesscentrum!

(En dat biertje in het Aulnenhof was een welgekome tussenstop.)

Warme meigroetjes,
Janina

[Silver Wolf]

[Silver Wolf]

ok

[Robol]

Dear Janina

Ik wens deze jonge merel die me kwam groeten in mijn tuin een lang leven. De levensverwachting van een merel is gemiddeld 1,9 jaar.. Al kan hij als alles meevalt ook 9 jaar worden.

De liefde van een mol is geenszins blind. Een mol wordt gemiddeld 3 jaar.
Zo'n molentje schijnt inderdaad te helpen, zijn zicht mag dan niet goed zijn, zijn gehoor is des te beter ! Het geluid van zo'n draaiend molentje irriteert hem.
Zijn reukzin is ook prima, hij houdt niet van de geur van bepaalde planten, waaronder keizerskroon.

mvg

Robbe

[Janina]

Yorkske, de warme familieband die je hebt, is niet aan iedereen gegeven!
Zoals ik denk dat ik je ken, zal je die koesteren, zeker weten!
En dan jouw roos.
Ik heb er maar enkelen en het is altijd hetzelfde liedje: bladluisjes, roest, witziekte enz.
Vorig jaar dacht ik dat ik er komaf van maakte, groef ze uit en keek er niet meer naar.
Nu staat er één rankje met sneeuwwitte rozen, ik heb blijkbaar mijn werk niet grondig genoeg gedaan en ik word er ook nog voor beloond.
Zeker weten, ook oudjes kunnen mooi zijn, letterlijk en figuurlijk!

Silver, graag jouw gedicht gelezen!

Robbe, hoe jong leven ons steeds weer opnieuw vertedert en ook zorgen baart! Sinds in de jonge wijk hierachter de hagen en aanplantingen een beetje volwassen worden, kan je weer genieten van vogelconcerten.

Ik ga af en toe de Facebook berichtjes van mijn kleinkinderen lezen, kwestie van bij te blijven en dan zie ik:
Geboorte ten huize ..."[

In de volière van mijn kleinzoon was het al vroeg lente dit jaar. Er werd ijverig genesteld en gebroed.
Jonge dwergkwarteltjes, kriskrassend en als kwik zo vlug hun kloekje volgend, schattig om te zien...

Soms loopt het ook verkeerd af. De dwergpapegaaitjes kregen het aan de stok met een broedend koppel valkparkietjes. Vier eitjes lagen in het nestje. Vorige week begonnen de ouders te voederen dus waren de jongen er!
De dwergpapegaaitjes drongen ongevraagd hun hulp bij het voederen op en het mondde uit in echte vogelguerrilla. Ze spaarden elkaar niet!
De valkparkieten waren het beu, stopten met voederen en meteen ook de dwergpapegaaitjes. Begrijpe wie begrijpen kan.

Mijn kleinzoon haalde twee jongen uit het nest en wat bleek? Er lagen nog twee gave eitjes in.
Eentje van die eitjes had een barstje, dat werd dus niets, het andere eitje werd in de keuken onder een warme lamp gelegd
samen met de twee naakte jongen die om het uur gevoederd worden door wie aan de beurt is.
Omdat mijn kleinzoon naar school gaat kan je al denken wie die taak grotendeels op zich neemt.

Net toen ze dachten dat het met dat ene eitje niets meer worden zou, horen ze getik.
Met zijn petieterig eitandje prikte het jong een puntlijntje in zijn schaaltje.
Mijn schoonzoon legt het eitje in zijn hand en mijn dochter filmt de "geboorte ten huize..."
Dat filmpje zag ik dus op Faceboek van mijn kleindochter.

Vertederend!
Nu moeten er drie gevoederd worden tot ze zelfstandig kunnen eten.
Dat de voedstervaders en -moeders met zoveel zorg en geduld eraan beginnen, geeft me een warm gevoel.
Ze hebben hart voor dieren maar een even groot hart voor mensen.



Een klein of ook groot wonder in de palm van een hand....
Met groetjes van Janina

[Janina]

Net vernomen...
Ondanks alle goede zorgen heeft Calimero, want ze gaven hem al een naam,
het niet gehaald .

Zo leren mijn kleinkinderen ook omgaan met zorg , met verlies ondanks alle goede zorgen . Het is maar een nietig vogelleventje en "wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd."

[*Joy*]

Janina,

Ach, wat jammer voor Calimero.
Zo is dat...leren omgaan met verlies, wat niet altijd makkelijk is é.
Ik kom je nog , ondanks het trieste eind van een mooi verhaal, een rustige nacht wensen.

Vriendelijk groetje.