tussen HEMEL en AARDE

[ria]

Maria-christina, jij weet toch steeds mooie gedichten te vinden.
Weet je dat er hier een topic was (of is) met allemaal gedichten van Gezelle.
Het is een topic dat door Robbe werd geopend. Hierna de url.
http://www.seniorennet.be/forum/viewtopic.php?t=53065
Veel leesgenot en tot een volgende keer.

Ik bedank je met een bloemetje uit de tuin, of beter met toekomstige appeltjes!!!



Ik wens je nog een fijne zondag, ria

[Gast]

ik ben ook eens komen toeren
om in je topic te loeren
de mooie teksten gelezen
spiritualiteit verbonden aan het leven
SJAREL
[/color
color=darkblue]
k ga soms naar de kerk
prevel iedere dag een gebed
denk aan zij die ons verlieten
hoe ik van de resttijd kan genieten

moet ik wachten tot de dag er is
een geanimeerde uitvaartmis
mooie bloemen op de kist
de wetenschap dat niemand mij mist

zo de wereld moeten verlaten
brengt mij soms in alle staten
moest ik weten dat één zou treuren
zou dat mijn levenavond kleuren

denken jullie daar ook aan,
mag ook de wereld vergaan,
blijf je geloven in leven op aarde
een overgang tot eeuwig bestaan??

Sjarel

[Gast]

Maria,

Het is mei een mooie maand ,het zomers voorportaal
Aan Maria te denken,Haar het AVE Maria schenken
Nostalgie komt ook boven,iedere dag in mei eren en loven
Een kapel in de buurt,op Vlaamse wegen komt men ze tegen
Ineengezakt,kaars noch bloemenbak, beeltenis verdwenen, gepakt
Soms op de grond in stukken,niemand wil bloemen plukken,
Oh Maria die op de sokkel stond ,het is tijd dat je naar beneden komt
Men gebruikt wel je naam,maar hebben geen tijd eens stil te staan[
s

/color]

[Maria-Christina]

WAT MOEDERS VOOR ONS BETEKENEN

Moeder

Ik kom terug naar huis.

Ik loop traag de trappen op
en adem in...Ik wil opnieuw
het dunne wolkje ruiken
van de soep, bereid voor mij.
Ik wil aanbellen en horen
hoe jij naar de deur gelopen komt,
zien hoe die opengaat en voor mij
de ogen stralen van een heilige.
Ik wil je gouden tand zien blinken
wanneer je lachend uitroept :
- Kom binnen meisje!

Mijn lieve, mijn prachtige moeder!

Vandaag heeft de bruine aarde
jouw bruine ogen uitgewist.
En de spin van de grote leegte
heeft in jouw haar zijn web geweefd.

Ik word alleen verwelkomd
door een jaren oud verdriet.

Jij wacht op mij op de heuvel
je ogen zijn donkere viooltjes,
je armen - dun, groen, uitgestrekt
om mij te omhelzen...

Maja Panajotova




Herinnering

Moeder, weet je nog hoe vroeger
Toen ik klein was, wij tesaam
Iedre nacht een liedje,moeder,
Zongen voor het raam?
Moe gespeeld en moe gesprongen
Zat ik op uw schoot en dacht
In mijn nachtgoed, kleine jongen,
Aan 't geheim der nacht.
Want als wij dan gingen zingen
't Oude altijd-eendre lied
Hoe God alle, alle dingen
Die wij doen, beziet,
Hoe zijn eeuwige, grote wondren
Steeds beschermend om ons zijn
-Nimmer zong je moeder, zonder 'n
Beven dat refrein - ,
Dan zag ik de sterren flonkren
En de maan door de wolken gaan,
D' Oude nacht met wijze, donkre
Ogen voor me staan.

Martinus Nijhoff (1894-1953)




De dag van Eden

In memoriam matris

1

Als ik vanavond thuiskom ben je weg.
Ik zal de tuin inlopen rokend en verdrietig
om al het liefs dat ik je wilde zeggen.
Je zwarte stoel staat in het erwtenbed.

Je zat er vaak tussen twee beurten in
nog met je handen aan de groene lussen
een uur vol gras en vogels uit te rusten,
de druppels zweet al haastig weggewist.

Een fijne sluier zand ligt op je stoel.
Ik zal hem in spiraaltjes openblazen.
Want je bent weg, ik moet mij nooit meer haasten.
Voor hoeveel jaren is dat nu voorgoed.

II

Ik keek door het venster maar je was er niet.
De kamer schijnt eensklaps te groot geworden
met weggeschoven stoelen, lege borden.
Je bril ligt in je boek, vergeet hem niet.

Van ergens dringt je stem nog tot mij door.
Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven,
ik zal het kraken van de treden horen,
je woorden zijn je altijd even voor.

De deur staat op een kier, je komt terug
je was alleen maar weg om iets te halen.
Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen,
een onverdacht verdriet achter je rug.

Anton van Wilderode




Wasdag

Mijn moeder zingt. Zij is alleen
en hangt de was op lange lijnen.
Achter de schuur zit ik. Steeds weer verschijnen
haar handen om de waslijn heen.
God is mijn licht, ik wandel op zijn pad
zingt zij. De lijnen raken vol.
De zon legt om haar hoofd een aureool
van goud dat zij nooit eerder had.
Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur
eerst opengaan en daarna dicht.
Achter de schuur zit ik, en mijn gezicht
is vol van tranen en van wasgoedgeur.

Johanna Kruit



MOEDER MARIA

Maria,
over de gehele wereld
roepen mensen U aan.
In alle talen wordt U
vereerd en bezongen.
Men heeft U in duizendvoudige namen
geprezen,
maar of men U
Ivoren Toren noemt of Gulden Huis,
vóór alles bent U de Moeder.
Moeder Maria, geef mij de kracht
U te zien als mijn moeder.
Kom onder mijn dak,
in mijn huis.
Laat mij bij alles wat we doen
eerst even met U overleggen,
doe mij dan denken
aan wat U geleden hebt onder het kruis
van Golgotha, waar Uw Zoon
te sterven hing.

Toon Hermans



AAN ALLE MOEDERS EEN FIJNE MOEDERDAG, vanwege
MARIA-Christina

[Johana-Maria]

Maria-christina

Wat mooi, al wat je hier schreef over Maria en
over Moeder!

Zou niet weten welk gedicht het mooiste is,
want als het over MOEDER gaat schieten alle woorden,
teksten en gedichten te kort,
al schrijft men de aardbol vol!

En ook over Moeder Maria kan men niet genoeg zingen en zeggen!

DANKJEWEL Maria-Christina voor wat je hier bracht!!!

Lieve , lieve groeten,
Johanamaria

[Maria-Christina]

Deze keer ben ik het “hoog” gaan zoeken, bij een wijsgeer en 2 mystici.
En toch zult U lezen hoe “gewoon” ze zijn in hun mens zijn,
maar hoe bijzonder in hun verbondenheid met God.
Dat maakte hen tot wie ze werkelijk zijn geweest.
Het gaat over Tagore, Ruusbroec, en Thérèse van Avila.



Werkelijkheid

Ons werkelijke leven ligt in het diepste van ons innerlijk. Onze rusteloosheid en onze zwakheden zijn bewegingen aan de oppervlakte. Daarom moeten wij ons terug trekken in de stilte, naar de stille diepten van ons geestelijk leven om dat werkelijke leven in ons te ervaren. Wanneer we dat doen zullen ook onze woorden en daden werkelijkheid worden.

Rabindranath Tagore




Jij die in mij woont

Jij die in mij woont met de kracht als van een opspuitende bronwel, vol sprankelend, leven gevend water. Ik heb het - tot mijn schade en schande - klaar gekregen (wie laat nu het meest vrij?) om jaar na jaar stenen te verzamelen en daarmee die bronwel in mij te begraven onder puin en gruis en eigen drukdoenerij.
Ik moet Jou weer opgraven in mij, opdelven in mijn diepste diep, het schilderijtje van mijn wezen, mijn gelaat grondig laten restaureren van jarenlang vuil. Jij hebt er Jouw gezicht in uitgetekend, daar waar Jij verblijf houdt, diep in mij. Wanneer krijg jij het klaar om Jouw beeltenis in mijn wezen weer van blijdschap te laten stralen in dat verfrissend, opspattend bronwater, daar diep, heel diep in mij verborgen?
Kom, trek me naar binnen, blijf kloppen aan de poort want ook mijn oren zijn doof geworden, blijf schijnen in de nacht want de blindheid van mijn ogen is bijna totaal.
Kom, delf op mijn ware gelaat, maak mij mooi, maak van mij Jouw liefste mens, ik kan niet meer zonder Jou, Jij die woont in mij, opborrelende Minne - kracht wassend water dat leven doet. Kom, leef je uit in mij.

Ruusbroec




In liefde

Jij werd geschapen in liefde, mooi, schoon en zo diep
in mijn binnenste getekend, dat, als jij jezelf verliest, mijn lief, ziel,
jij jezelf moet zoeken in Mij.

En mocht je soms niet weten waar je Mij zult vinden,
dwaal dan niet van hier naar ginds,
maar als je Mij wilt vinden, moet je Mij zoeken in jezelf

Want jij bent mijn onderdak
jij bent mijn thuis en plaats van rust,
en daarom klop Ik altijd bij jou aan,
als Ik in jouw gedachten de deur gesloten vind.

Buiten jezelf hoef je Mij niet te zoeken, want om Mij te vinden
zal het genoeg zijn Mij slechts te roepen;
Ik zal dan zonder talmen naar jou toegaan,
en Mij moet je zoeken in jezelf

Th. van Avila


Dank aan Johanna-Maria en Denook voor hun vriendelijke woorden.

Tot een volgende keer,
Maria-Christina

[Johana-Maria]

Maria-Christina,
blij dat jij op de vooravond van de laatste meidag weer
op het forum kwam!

En ja, je hebt er weer zo'n hele mooie teksten neergezet
Maria-Christina.
Poëtisch en spiritueel geladen.

' k Zou niet weten welke te kiezen:
die van Tagore , van Ruusbroeck of van Teresia!

Misschien zou ik ze alle drie kiezen zoals jij.

Dank ook voor de mooie boodschap op mijn topic
en het mooie gedicht en een diep menselijke
boodschap.
We doen ons best, Maria-Christina!

Nog veel liefs

johanamaria

[sunset]

Tja, tussen hemel en aarde. Zoiets.

welk een gevoel

mooi groen zacht gras
waarin ik lig
temidden gele boterbloemen

over mij
warm
de hemel
een wijd bevend blauw
dat mij de ogen tergend langzaam
sluit

waaiende lucht … een heel stil zoemen

nu ben ik ver
van deze aarde
een heel fel rood vervult me
helemaal en ‘k voel
hoe zon door d’ aderen stroomt
urenlang

verzonken in het al ben ik
alleen nog ik

zalig.
**********
sunset 02-06-2007
**********

Daar tussenin zijn wij, mensen. Ook.
Liefs en een heel prettig weekend
sunset

[Maria-Christina]

Johanna-Maria en Sunset mag ik U bedanken voor uw bezoek, vriendelijke woorden en mooi gedicht.


Velen onder ons kennen wellicht enkele liederen waarvan de teksten geschreven werden door René De Clercq, 1877-1932. bv. Tinneke Van Heule en Hemelhuis.
------------------------------------------------------------------------------
De Clercq debuteerde in het spoor van Guido Gezelle met volkse, levenslustige en sterk ritmische gedichten op de natuur, de huiselijkheid en de ambachten. Geniet U mee?


IK HOORDE MIJNE ZIELE GROEIEN

Ik hoorde mijne ziele groeien,
te nacht, te nacht.
Dat was een spruiten, was een bloeien,
Dat zong zo zacht.

Ik hoorde mijne ziele groeien,
te nacht, te nacht.
Dat werd een ruisen, werd een loeien,
een storm van kracht.

Ik had geen leed, ik had geen zorgen,
te nacht, te nacht.
Toen ik ontwaakte heeft de morgen
dit lied gebracht.


ZOET STERREKEN AAN DE LUCHT

Zoet sterreken aan de lucht,
gij blinkt zo blauw en buiten stof,
kent geen gerucht
in uwen hof.

Zoet sterreken, klaar van vreugd,
zo hoog heeft Zij mijn Ziel gebracht,
dat u geheugd
een schone nacht.

Zoet sterreken, buitenwaarts
gevonk van Gods geheimenis,
straalt om wat aards
en hemels is.



DE GRAUWE HEMEL WEIGERT LICHT

De grauwe hemel weigert licht.
Waarheen zal ik mijn gangen gaan?
De huizen, die vol lampen staan,
zijn dicht.

Waarheen zal ik mijn gangen gaan?
Zal kloppen ik op dove deur,
of wachten op een wolkenscheur,
vol maan?

Zal kloppen ik op dove deur,
wachten tot mens of hemel hoort,
of gaan, door pracht
van trots en nacht,
mijn vaste gangen voort?

Mijn hart is licht, licht, licht!



IK HEB U LIEF, IK HEB U LIEF

Ik heb u lief, ik heb u lief!
Dat is mijn kus, dat is mijn groet,
dat is de blijdschap in mijn bloed,
dat is elk woord in elke brief,
dat is mijn hart: ik heb u lief.

Ik heb u lief, ik heb u lief!
Dat is mijn zorg, dat is mijn zang,
dat is mijn roem, mijn leven lang.
Slechts Hij, Die mij tot u verlief,
kent gans mijn hart: ik heb u lief!


Dit gedicht schreef hij voor zijn vrouw, die veel te vroeg overleed,
na slechts 6 huwelijksjaren. Hij bleef alleen achter met 3 kinderen.
Het volgende gedicht duidt op een weerzien met haar.



DIEP WIL IK ADEMHALEN

Diep wil ik ademhalen
in de geurige morgenstromen.
Op zuivere zonnestralen
zouden mij uw kussen komen.

Diep wil ik ademhalen
in geur en wind.

Mijn sterk geloof! Mijn zonnekind!
Als in de blauwe bomen
het hart der nachtegalen
bloedt,
zijn wij vereend voorgoed.


René De Clercq


Dag lieve lezers, tot een volgende maal.
Wees gelukkig met elkaar.
MARIA-Christina

[ria]

M.Christina, ik had je beloofd op zoek te gaan naar meer poëzie van René De Clercq, mag ik er nog enkele bijzetten hier.


MIJN KLEEN, KLEEN DOCHTERKE.

Gelijk een daske zijt ge dik,
gelijk een kwartelke van kwik,
gelijk een moorke soms zo zwart,
mijn kleen, kleen dochterke, mijn hart!

Maar nu gewassen je daar zit,
daar is geen engelke zo wit,
daar is geen lammeke zo zoet,
mijn kleen, kleen dochterke, mijn bloed!

Ik hef je op de okselkes omhoog,
ik zie een sterreke in elk oog,
en voor mijn armoê word ik blind,
mijn kleen, kleen dochterke, mijn kind!

en nog 1

DE REGENBOOG

Toen ik zingend en klingend u tegentoog,
de zon was luid en de wind was luid,
en de regenboog
de regenboog sprong uit.

Toen ik zingend en klingend weder toog,
de donder viel, het wonder viel,
maar de regenboog
stond glinstrend in mijn ziel.




Dag M.Christina, blijf ons verwennen met mooie gedichten.
Liefs, ria

[Maria-Christina]

Dank U wel Ria voor het aanvullen van mijn verzameling gedichten.




Een ‘huis’ kan vele betekenissen hebben, vandaag is dit het onderwerp van mijn keuze.
Daarna vertrek ik op vacantie en zeg U voor een tijd vaarwel.
Aan U ook een aangename vacantietijd en tot ziens
Maria-Christina


Het stille huisje,

Dwalend over heide
en door lage bosjes,
denkend aan geen enkel nuttig ding,
fluitend zacht en blijde,
blij en vrij en losjes,
kwam ik plotseling
bij een huisje, doodstil en verlaten,
dat in schaduw van wat dennenbossen sliep,
waar het lang geleden
scheen en heel tevreden,
want alleen een geitje blaatte
en een koekoek riep.

In die dagen zocht ik
al maar naar een kamer,
'k had al veel gewogen en gewikt.
Hier is stilte, docht ik,
en niets is voornamer,
niets is meer geschikt.
En wijl zwijgend kijken toch niet baat en
wijl ik graag in stille dingen mij verdiep
tikte ik toen van buiten
even op de ruiten;
maar alleen het geitje blaatte
en de koekoek riep.

Ja, mijn ontevreden
tikken mocht niet baten,
't maakte zelfs de stilte dubbel diep;
't scheen sinds lang geleden
gans en al verlaten,
't was of alles sliep.
't Is maar beter stille dingen stil te laten
dacht ik, wijl ik dwalende weer verder liep,
en ik hoorde achter
mij maar nu wat zachter
hoe het geitje blaatte
en de koekoek riep.

Adriaan Roland Holst




Vertrek van dochters

Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien
aan hun gezichten die langzaam veranderden
van die van kinderen in die van vrienden,
van die van vroeger in die van nu.

En gevoeld en geroken als ze me kusten,
een huid en een haar die niet meer voor mij
waren bedoeld, niet zoals vroeger,
toen we de tijd nog hadden.

Er was in ons huis een wereld van verlangen,
geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun
kamers waarin ze verzamelden wat ze mee
zouden nemen, hun herinneringen.

Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie
precies datzelfde uitzicht, precies die
zelfde wereld van twintig jaar her
toen ik hier kwam wonen.

Rutger Kopland




Kom binnen

Kom binnen
Wees welkom
Liefde kom binnen

Mijn hart vult zich als U binnen komt
Zonneschijn verlicht mijn huis

Samen de dag doornemen
Voor U is alles belangrijk
Ook al weet U al lang hoe mijn dag was

Belangstellend de juiste emoties tonend
Het plezier herbeleven
Maar ook de pijn en het verdriet van mijn dag

U was er
En U bent er
Zelfs in mijn dromen

Want een dag duurt 24 uur
U bent heel de dag
Heel mijn leven
Kom binnen Vader

Marcel Verweijen




Je eigen heilige huisje

't Is goed om het gevoel te hebben
dat je helemaal thuis bent
in een bepaalde geloofsrichting of stroming

't is echter niet de bedoeling
om op 'jouw' waarheid stil te gaan zitten broeden
Het leven moet geleefd worden
van het begin tot het einde.

Bouw geen vestingmuren
van je eigen grote gelijk
maar metsel een vriendelijk tuinmuurtje
met bloeiende bloemen

Blijf niet zitten in je eigen heilige huisje
zet de ramen en deuren
met een gerust hart open
Op tijd ventileren werkt inspirerend

José van de Rijdt

[hilde m]

Hier heerst vrede en harmonie. Goede reis Maria-Christina. Liefs Hilde m.

[Maria-Christina]

Nog in vacantiestemming kom ik U groeten.
Even thuis om een en ander te regelen en dan ga ik doen wat er vandaag op de kalender staat.
Dank U lieve bezoekers, vooral Hilde.m en Johanna-Maria.
Ik heb vernomen dat Zaventem dit weekend overspoeld wordt.
Daarom neem ik liever de trein

Het wordt september eer U mij hier weer ontmoet, si Dieu le veut!
Maria-Christina




AAN IEDER EEN MOOIE VACANTIE - THUIS OF ELDERS!

[Johana-Maria]

"HEIMWEE DOET ONS HART VERLANGEN....!"

Maria-Christina, zo is 't door jouw tekst
vooral bij dit zinnetje:
we dwalen en stoeien in bossen en heide
en voelen ons als vogels zo vrij.

O heerlijke dagen in ons mooie kempenland,
als kind op de boerderij van mijn grootouders....

"Heimwee doet ons verlangen,
naar de heimat onzer jeugd."
Zalige pijn en zalige vreugd
bij dat heimwee zo groot en zo diep.


Deugddoende vakantie Maria-Christina!!!
J.maria

[Maria-Christina]

Met engelen te zingen

Ik heb de stilte aangetikt,
Ik vroeg haar met weinig woorden of ik binnen rusten mocht,
Want ik was zo moe van het lawaai van alledag;
En de stilte liet me toe.

En in de stilte heb ik water horen zingen in de beken;
En langs rotsen floot de wind haar melodie;
En aan de bomen ruisten bladeren hun taal;
En heel de wereld leefde op in een biddend lied.

Ik heb het mogen horen
Toen ik daar te rusten zat in die genadetuin van God;
Want ik was zo moe van het lawaai van alledag,
Van het jachtige verkeer, de snelle tred;
Van de chaos, van de herrie, van de haast.

Maar dat is voorbij gegaan;
Verzaligd heb ik in Gods stilte zijn stem beluisterd
In het leven om me heen.
Zelfs de allerkleinste kelen trillen klanken naar de wereld;
Alle zielen, zelfs de bloemen zingen langzaamaan naar rust...

Het is het wonder van de schepping!
De godgegeven tonen van het leven,
Geheiligd tot een lied, een hemels gezang...
Ballades voor de engelen...

Uit de weldaad van Gods stilte ben ik verkwikt teruggekeerd.

Auteur onbekend.



Uit de weldaad van Gods stilte ben ik verkwikt uit vacantie weergekeerd.

Dank aan Joh.Maria voor haar trouwe bezoeken

MARIA-Christina