Herinneringen
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
dag Denook :
fijn je nog eens tegen te komen en ik ben het volkomen met je eens
dat
Ria : ongelooflijk goed en vlot kan schrijven en aangenaam om lezen .
Je kan de evolutie van de tuin , de kinderen en het gezin levendig
volgen !
De liefde voor mensen en dingen en het geloof zijn het cement van het verhaal!!
Knap Ria , heel knap !! Liefs Fernanda
fijn je nog eens tegen te komen en ik ben het volkomen met je eens
dat
Ria : ongelooflijk goed en vlot kan schrijven en aangenaam om lezen .
Je kan de evolutie van de tuin , de kinderen en het gezin levendig
volgen !
De liefde voor mensen en dingen en het geloof zijn het cement van het verhaal!!
Knap Ria , heel knap !! Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Goedemorgen,
'k Heb veel te weinig tijd om alles te doen wat ik graag wil. Toch even komen bijlezen en je een prettige dag wensen.
ochtendmoment
de bomen zijn door ‘t eerste licht stil overgoten
en in de toppen glinstert bevend nog een blad
de hemel, zijig blauw en glad
een druppel dauw in vroege morgen al vergoten
en dennen door een warm rood omsloten
buigen eerbiedig voor de majesteitelijk wind
achter de berken lacht de maan naar ’t kind.
**********
sunset 13-02-2008
**********
Liefs, sunset
'k Heb veel te weinig tijd om alles te doen wat ik graag wil. Toch even komen bijlezen en je een prettige dag wensen.
ochtendmoment
de bomen zijn door ‘t eerste licht stil overgoten
en in de toppen glinstert bevend nog een blad
de hemel, zijig blauw en glad
een druppel dauw in vroege morgen al vergoten
en dennen door een warm rood omsloten
buigen eerbiedig voor de majesteitelijk wind
achter de berken lacht de maan naar ’t kind.
**********
sunset 13-02-2008
**********
Liefs, sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve vrienden hier op bezoek.
Dank voor jullie gulle bijdrage.
Vergeef me, maar ik zat een tijd zonder pc.
Ik moet nu terug alles installeren, duurt nog wel even voor ik hier opnieuw voluit kan gaan.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
een voorlopige bijdrage:
GESNEUVELD OP HET VELD VAN EER
Kaarsrecht, de enige boom
een slanke zilverberk
in vol ornaat in buurman's tuin;
tijdens de lente frisgroen
en in de herfst gelig - bruin.
Ik hield ervan,
....in elk seizoen
hield hij zich recht
en groeide, groeide, er was
geen mens die
er zich mee bemoeide.
Jaar in, jaar uit,
was hij de toeverlaat
van vogels groot en klein,
concerten op hoog niveau,
wat klonken die prachtig
wat was dat "beau".
Hij trok zijn plan, reeds
vele jaren lang, tot
buurman plots is heengegaan;
toen werd de berk
toch wel wat bang.
Een jong gezin
maakte er een nieuwe thuis:
'hartelijke mensen' dat wel
maar weinig tijd
voor groen en tuin.
Eerst verdwenen struiken
en klimop, de berk
hij zag het allemaal,
hij keek er tegenop.
Zijn groene vrienden
verdwenen één na één,
hoe hij ook zocht
hij kon ze niet meer vinden.
Zijn armen reikten wijd
zeker wel over 't keukendak,
...en op een dag, gans onverwacht,
was hij er een paar kwijt.
Zilveren tranen
heeft hij toen geweend;
alleen een hemel van azuur
kon hem troosten
in dit moeilijk en onbegrepen uur.
Maar zoals het een gezonde berk betaamt
hij deed zijn uiterste best,
hoopte zo weer in de gunst te komen.
daarom had hij een plan beraamd:
'hij zou groeien, groeien'
ten slotte stond hij daar
ver weg van andere bomen.
maar...
Teveel katjes, teveel stuifmeel,
teveel zaden, teveel blad,
van alles teveel...
voor mensen met te weinig tijd.
Zijn lot was bezegeld:
'gezond, kaarsrecht, nog in de fleur'
maar toch had hij zijn tijd gehad...
want...
Op een mooie herfstdag, manlief en ik
te samen in onze herfstuin
snoeien, opruimen
van bladeren geel en bruin.
Rijst daar niet hoog een zilveren
ladder in een zilveren boom,
een man, een touw, een zaag...
verdorie, en ik vraag
'wat staat er te gebeuren?'
'Lieve mevrouw,
hier komt een mooi terras'
Ik slik...en denk aan
hoe het vroeger was.
''Buurman's mooie zilverberk,
nog lange tijd zal ik over U treuren''
ria - 08.10.06
Dank voor jullie gulle bijdrage.
Vergeef me, maar ik zat een tijd zonder pc.
Ik moet nu terug alles installeren, duurt nog wel even voor ik hier opnieuw voluit kan gaan.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
een voorlopige bijdrage:
GESNEUVELD OP HET VELD VAN EER
Kaarsrecht, de enige boom
een slanke zilverberk
in vol ornaat in buurman's tuin;
tijdens de lente frisgroen
en in de herfst gelig - bruin.
Ik hield ervan,
....in elk seizoen
hield hij zich recht
en groeide, groeide, er was
geen mens die
er zich mee bemoeide.
Jaar in, jaar uit,
was hij de toeverlaat
van vogels groot en klein,
concerten op hoog niveau,
wat klonken die prachtig
wat was dat "beau".
Hij trok zijn plan, reeds
vele jaren lang, tot
buurman plots is heengegaan;
toen werd de berk
toch wel wat bang.
Een jong gezin
maakte er een nieuwe thuis:
'hartelijke mensen' dat wel
maar weinig tijd
voor groen en tuin.
Eerst verdwenen struiken
en klimop, de berk
hij zag het allemaal,
hij keek er tegenop.
Zijn groene vrienden
verdwenen één na één,
hoe hij ook zocht
hij kon ze niet meer vinden.
Zijn armen reikten wijd
zeker wel over 't keukendak,
...en op een dag, gans onverwacht,
was hij er een paar kwijt.
Zilveren tranen
heeft hij toen geweend;
alleen een hemel van azuur
kon hem troosten
in dit moeilijk en onbegrepen uur.
Maar zoals het een gezonde berk betaamt
hij deed zijn uiterste best,
hoopte zo weer in de gunst te komen.
daarom had hij een plan beraamd:
'hij zou groeien, groeien'
ten slotte stond hij daar
ver weg van andere bomen.
maar...
Teveel katjes, teveel stuifmeel,
teveel zaden, teveel blad,
van alles teveel...
voor mensen met te weinig tijd.
Zijn lot was bezegeld:
'gezond, kaarsrecht, nog in de fleur'
maar toch had hij zijn tijd gehad...
want...
Op een mooie herfstdag, manlief en ik
te samen in onze herfstuin
snoeien, opruimen
van bladeren geel en bruin.
Rijst daar niet hoog een zilveren
ladder in een zilveren boom,
een man, een touw, een zaag...
verdorie, en ik vraag
'wat staat er te gebeuren?'
'Lieve mevrouw,
hier komt een mooi terras'
Ik slik...en denk aan
hoe het vroeger was.
''Buurman's mooie zilverberk,
nog lange tijd zal ik over U treuren''
ria - 08.10.06
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
lieve Ria,
we hebben je een tijdje niet gezien, we weten nu wel hoe dat komt, en blij dat je terug bent.
'Gesneuveld op het veld van eer', een pracht gedicht Ria geschreven met een grote liefde voor de natuur, zoals we Ria kennen.
Spijtig denkt daar niet iedereen zo over. Sommigen houden meer van stenen.
Ooit werden in onze straat jonge boompjes geplant, in korte tijd waren er heel wat verdwenen, zomaar, niemand weet ervan....., maar de meesten klagen wel over de afvallende bladeren van de overgebleven bomen, ja teveel werk...
groetjes,
gustilpe
we hebben je een tijdje niet gezien, we weten nu wel hoe dat komt, en blij dat je terug bent.
'Gesneuveld op het veld van eer', een pracht gedicht Ria geschreven met een grote liefde voor de natuur, zoals we Ria kennen.
Spijtig denkt daar niet iedereen zo over. Sommigen houden meer van stenen.
Ooit werden in onze straat jonge boompjes geplant, in korte tijd waren er heel wat verdwenen, zomaar, niemand weet ervan....., maar de meesten klagen wel over de afvallende bladeren van de overgebleven bomen, ja teveel werk...
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Ik kan alleen beamen wat Gustilpe schrijft !
Wij zijn echt blij je terug te zien op poëzie-
forum
Lieve groetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
lieve Ria :
je " Geloofsbelijdenis" is heel mooi in woord en beeld
en alle foto's getrokken in en boven uw tuin
daaruit spreekt oplettendheid en liefde voor de dingen
en een oog voor détail
je bent zeer bedreven met
- het fotoapparaat
- het verwoorden
- het schikken voor mooie ppsen
3 maal dikke proficiat!! Liefs Fernanda
je " Geloofsbelijdenis" is heel mooi in woord en beeld
en alle foto's getrokken in en boven uw tuin
daaruit spreekt oplettendheid en liefde voor de dingen
en een oog voor détail
je bent zeer bedreven met
- het fotoapparaat
- het verwoorden
- het schikken voor mooie ppsen
3 maal dikke proficiat!! Liefs Fernanda
Laatst gewijzigd door ferry op 04 mar 2008, 01:04, 1 keer totaal gewijzigd.
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Robbe, zo'n schat aan gedichten mag niet verloren gaan.
Daarom doe ik het met veel liefde en plezier.
echter:
Later kom ik ook hier terug,
want vele herinneringen vechten om losgelaten te worden.
Intussen graaf ik in mijn oude doos:
Mijn vader…zoals ik hem herinner,
Mijn vader was sterk en zwak in één persoon.
Als jonge vader herinner ik hem,
altijd werkend,
altijd wroetend voor zijn kroost;
van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat.
Hij werkte 6 dagen per week, minstens
9 tot 10 uren per dag.
Maar de zondag was heilig, een rustdag
voor en met het gezin.
Echter...ook dan lieten wij, de kinderen,
hem niet met rust.
We verwachtten dat hij met ons zou spelen.
En als hij er te moe voor was en indommelde
met zijn krant, haalden we moeders
krulspellen uit de lade, kropen op zijn schoot,
of in de zetel en begonnen krulletjes in
zijn haar te zetten.
Hij liet ons maar begaan, die goede vader.
Mijn vader had een sterke persoonlijkheid,
al was hij altijd wat teruggetrokken.
Hij was een bekwame man op vele terreinen,
en overal konden ze zijn inzet wel gebruiken.
Mijn moeder ging nooit slapen voor hij van
late avondvergaderingen thuiskwam.
Al was hij een ernstig man, toch schreef hij
aangename revues en toneel ook mooie novelles.
Dat mijn vader fysiek sterk was, bewees hij door
- over en weer – te voet op bedevaart te gaan
naar Scherpenheuvel – zo’n 60 km ver en terug.
De heentocht deed hij te samen met zijn
schoonbroers, die dan per trein terug naar huis
kwamen. Hij sliep een paar uurtjes en deed
de tocht van 60 km - in de tegenovergestelde richting -
in zijn eentje over. Het was een echte bedevaart.
Helaas werd lijden mijn vader niet gespaard.
Enkele ernstige operaties met verwikkelingen
én ander verdriet, maakte die sterke man angstig en zwak.
Van toen af leerde ik de vader kennen die steun
nodig had van zijn vrouw en kinderen.
Vooral mijn moeder was zijn toeverlaat in alles.
Op haar manier was zij een sterke vrouw, zoals
hij voor haar een sterke man was geweest.
Zij hadden een diepe verbondenheid en konden op
elkaar rekenen in goede en kwade dagen, zoals
ze elkaar beloofd hadden.
Mijn vader, die 5 jaar ouder was,
is mijn moeder 11 jaar voorafgegaan.
Ze waren bijna 53 jaar getrouwd.
Wie van de twee daarboven nu de baas speelt,
zou ik niet kunnen zeggen.
Maar één ding weet ik, af en toe zal mijn
vader wel eens tegen mijn moeder zeggen:
“zwijg nu toch eens.”
En dat ga ik dan ook maar doen.
- 4 mei 2006 -
ria
Daarom doe ik het met veel liefde en plezier.
echter:
Later kom ik ook hier terug,
want vele herinneringen vechten om losgelaten te worden.
Intussen graaf ik in mijn oude doos:
Mijn vader…zoals ik hem herinner,
Mijn vader was sterk en zwak in één persoon.
Als jonge vader herinner ik hem,
altijd werkend,
altijd wroetend voor zijn kroost;
van ’s morgens vroeg tot ‘s avonds laat.
Hij werkte 6 dagen per week, minstens
9 tot 10 uren per dag.
Maar de zondag was heilig, een rustdag
voor en met het gezin.
Echter...ook dan lieten wij, de kinderen,
hem niet met rust.
We verwachtten dat hij met ons zou spelen.
En als hij er te moe voor was en indommelde
met zijn krant, haalden we moeders
krulspellen uit de lade, kropen op zijn schoot,
of in de zetel en begonnen krulletjes in
zijn haar te zetten.
Hij liet ons maar begaan, die goede vader.
Mijn vader had een sterke persoonlijkheid,
al was hij altijd wat teruggetrokken.
Hij was een bekwame man op vele terreinen,
en overal konden ze zijn inzet wel gebruiken.
Mijn moeder ging nooit slapen voor hij van
late avondvergaderingen thuiskwam.
Al was hij een ernstig man, toch schreef hij
aangename revues en toneel ook mooie novelles.
Dat mijn vader fysiek sterk was, bewees hij door
- over en weer – te voet op bedevaart te gaan
naar Scherpenheuvel – zo’n 60 km ver en terug.
De heentocht deed hij te samen met zijn
schoonbroers, die dan per trein terug naar huis
kwamen. Hij sliep een paar uurtjes en deed
de tocht van 60 km - in de tegenovergestelde richting -
in zijn eentje over. Het was een echte bedevaart.
Helaas werd lijden mijn vader niet gespaard.
Enkele ernstige operaties met verwikkelingen
én ander verdriet, maakte die sterke man angstig en zwak.
Van toen af leerde ik de vader kennen die steun
nodig had van zijn vrouw en kinderen.
Vooral mijn moeder was zijn toeverlaat in alles.
Op haar manier was zij een sterke vrouw, zoals
hij voor haar een sterke man was geweest.
Zij hadden een diepe verbondenheid en konden op
elkaar rekenen in goede en kwade dagen, zoals
ze elkaar beloofd hadden.
Mijn vader, die 5 jaar ouder was,
is mijn moeder 11 jaar voorafgegaan.
Ze waren bijna 53 jaar getrouwd.
Wie van de twee daarboven nu de baas speelt,
zou ik niet kunnen zeggen.
Maar één ding weet ik, af en toe zal mijn
vader wel eens tegen mijn moeder zeggen:
“zwijg nu toch eens.”
En dat ga ik dan ook maar doen.
- 4 mei 2006 -
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Hoe vaders evolueren tot grootvader.
( vervolg op Mijn vader )
Onze familie had een traditie van meisjes.
Ik heb drie zussen en maar één broer
Er zijn ook meer nichtjes dan neefjes.
Toen de vier meisjes ieder een vriend
en toekomstige bruidegom
mee naar huis brachten, was dat voor mijn
vader een welkome afwisseling op het
vijf meisjes-huis, mijn moeder inbegrepen.
De sfeer is altijd goed geweest, zowel
tussen de schoonbroers onderling,
alsook tussen hen en mijn vader.
Ik schrijf wel was, want niet alleen
mijn vader is naar het Vaderhuis weergekeerd,
maar ook drie van de vier schoonzonen
zijn hem reeds gevolgd.
Het eerste kleinkind van mijn ouders was…
een meisje..,nummer twee en drie...meisjes.
En dan augustus 1972 werd onze eerste zoon,
tevens hun eerste kleinzoon geboren.
Mijn vader was heel gelukkig, zeker omdat
hij peter mocht zijn.
Hij had zo graag één van zijn doopnamen meegegeven
– Jefke –
maar wij droomden al langer van – Kris –
Het werd Kris.
Vava en Kris trokken graag en veel met elkaar op.
Kris, die heel leergierig was had in vava een bovenste beste verteller en leraar gevonden.
In de gesloten drukkerij, waar
nog enkele oude persen waren blijven staan
trokken vava en Kris zich dikwijls terug.
Dan leerde vava aan zijn kleinzoon
hoe de boekdrukkunst was ontstaan,
over letters in lood en zelfs in hout.
Hij toonde hem hoe je woorden en
lijnen kon zetten en zo een heel verhaal vertellen.
Hij nam hem mee naar het Plantijn Moretus museum,
zoals hij dat vroeger met ons deed.
Ook de winkel bleef na de pensionering
van mijn ouders gesloten,
maar de prachtige houten schabben en laden
waren blijven staan.
Daar speelden de kleinkinderen dan winkeltje,
met nog wat overgebleven schriften,
potloden en gekleurd tekenpapier.
En ze mochten tellen op de oude rekenmachine.
Nooit kwamen onze kinderen naar huis
zonder armen vol knipsels, papier en kartonresten.
Al droeg ik mijn vader steeds op niets meer mee te geven,
omdat het mij hier thuis stilaan boven de oren groeide.
Als we met de families samen kwamen
bij één van de kinderen thuis,
was vava al gauw omringd door al zijn
kleinkinderen 10 in totaal,
waarvan maar 3 jongens
( maar geen enkele die de familienaam – die al zo zeldzaam is verderzet.)
en hij...mijn vader begon te vertellen.
Uren lang luisterden zij geboeid.
Je kon echt niet zeggen wie er het meeste van genoot.
Mooie herinneringen die mij een warm gevoel geven – en
dat is heus niet van mijn werk in de tuin
– dat ik nu afwissel
met een half uurtje aan de pc -
Als je het voelt kriebelen dan moet je...typen en een
verhaaltje schrijven,
niet zo maar een verhaaltje, maar een
dat echt gebeurd is.
Nog even overlezen en dan terug de tuin in.
Bedankt vake, bedankt vava!!!
Ik heb je heel graag gezien.
Je oudste dochter - Mieke
6 mei 2006
( vervolg op Mijn vader )
Onze familie had een traditie van meisjes.
Ik heb drie zussen en maar één broer
Er zijn ook meer nichtjes dan neefjes.
Toen de vier meisjes ieder een vriend
en toekomstige bruidegom
mee naar huis brachten, was dat voor mijn
vader een welkome afwisseling op het
vijf meisjes-huis, mijn moeder inbegrepen.
De sfeer is altijd goed geweest, zowel
tussen de schoonbroers onderling,
alsook tussen hen en mijn vader.
Ik schrijf wel was, want niet alleen
mijn vader is naar het Vaderhuis weergekeerd,
maar ook drie van de vier schoonzonen
zijn hem reeds gevolgd.
Het eerste kleinkind van mijn ouders was…
een meisje..,nummer twee en drie...meisjes.
En dan augustus 1972 werd onze eerste zoon,
tevens hun eerste kleinzoon geboren.
Mijn vader was heel gelukkig, zeker omdat
hij peter mocht zijn.
Hij had zo graag één van zijn doopnamen meegegeven
– Jefke –
maar wij droomden al langer van – Kris –
Het werd Kris.
Vava en Kris trokken graag en veel met elkaar op.
Kris, die heel leergierig was had in vava een bovenste beste verteller en leraar gevonden.
In de gesloten drukkerij, waar
nog enkele oude persen waren blijven staan
trokken vava en Kris zich dikwijls terug.
Dan leerde vava aan zijn kleinzoon
hoe de boekdrukkunst was ontstaan,
over letters in lood en zelfs in hout.
Hij toonde hem hoe je woorden en
lijnen kon zetten en zo een heel verhaal vertellen.
Hij nam hem mee naar het Plantijn Moretus museum,
zoals hij dat vroeger met ons deed.
Ook de winkel bleef na de pensionering
van mijn ouders gesloten,
maar de prachtige houten schabben en laden
waren blijven staan.
Daar speelden de kleinkinderen dan winkeltje,
met nog wat overgebleven schriften,
potloden en gekleurd tekenpapier.
En ze mochten tellen op de oude rekenmachine.
Nooit kwamen onze kinderen naar huis
zonder armen vol knipsels, papier en kartonresten.
Al droeg ik mijn vader steeds op niets meer mee te geven,
omdat het mij hier thuis stilaan boven de oren groeide.
Als we met de families samen kwamen
bij één van de kinderen thuis,
was vava al gauw omringd door al zijn
kleinkinderen 10 in totaal,
waarvan maar 3 jongens
( maar geen enkele die de familienaam – die al zo zeldzaam is verderzet.)
en hij...mijn vader begon te vertellen.
Uren lang luisterden zij geboeid.
Je kon echt niet zeggen wie er het meeste van genoot.
Mooie herinneringen die mij een warm gevoel geven – en
dat is heus niet van mijn werk in de tuin
– dat ik nu afwissel
met een half uurtje aan de pc -
Als je het voelt kriebelen dan moet je...typen en een
verhaaltje schrijven,
niet zo maar een verhaaltje, maar een
dat echt gebeurd is.
Nog even overlezen en dan terug de tuin in.
Bedankt vake, bedankt vava!!!
Ik heb je heel graag gezien.
Je oudste dochter - Mieke
6 mei 2006
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
MAART - Lentemaand
MAART - maand waarin Sint Jozef wordt gevierd
Wat vroeger een mooie traditie was, is nu nog een mager afgietsel,
nochtans...
Het was bij ons thuis gebruikelijk om in de maand maart het beeldje
van Sint Jozef, naast dat van Maria op de kast te plaatsen.
19 Maart is zijn feestdag en in het Antwerpse ook Vaderdag.
We zongen dan dit mooie lied, ik ben het niet vergeten.
Zei men niet: "zingen is dubbel bidden".
Nederig stille timmerman
zo klein in 's werelds ogen
Jozef, wie mocht ooit als Gij
op heilige schatten bogen?
In uw kleine woning
bezat Gij 's Hemels Koning,
was uw gezellin, d' Engelenkoningin!
Wil o Jozef aan uw Bruid
en aan Haar Zone vragen
dat wij in ootmoedigheid
aan Hem en Haar behagen!
Hoor ons kinderbede,
bekom ons reinheid, vrede,
liefde, vrome deugd
...en des hemels vreugd'!
naar een oud kerklied
In ieder geval hebben wij die traditie met onze kinderen verdergezet.
Alleen vrees ik dat zij dat inmiddels vergeten zijn.
Daarom doen wij het met ons twee nog verder, want een gebed kan nooit kwaad,
integendeel! Er is zoveel te vertellen, zoveel te vragen.
Reeds goed op tijd:
een fijne vaderdag aan alle vaders
en een gelukkig naamdag
aan alle Jozef's, Jef-fen,
Jos-sen, Seppes enz.
ria
MAART - maand waarin Sint Jozef wordt gevierd
Wat vroeger een mooie traditie was, is nu nog een mager afgietsel,
nochtans...
Het was bij ons thuis gebruikelijk om in de maand maart het beeldje
van Sint Jozef, naast dat van Maria op de kast te plaatsen.
19 Maart is zijn feestdag en in het Antwerpse ook Vaderdag.
We zongen dan dit mooie lied, ik ben het niet vergeten.
Zei men niet: "zingen is dubbel bidden".
Nederig stille timmerman
zo klein in 's werelds ogen
Jozef, wie mocht ooit als Gij
op heilige schatten bogen?
In uw kleine woning
bezat Gij 's Hemels Koning,
was uw gezellin, d' Engelenkoningin!
Wil o Jozef aan uw Bruid
en aan Haar Zone vragen
dat wij in ootmoedigheid
aan Hem en Haar behagen!
Hoor ons kinderbede,
bekom ons reinheid, vrede,
liefde, vrome deugd
...en des hemels vreugd'!
naar een oud kerklied
In ieder geval hebben wij die traditie met onze kinderen verdergezet.
Alleen vrees ik dat zij dat inmiddels vergeten zijn.
Daarom doen wij het met ons twee nog verder, want een gebed kan nooit kwaad,
integendeel! Er is zoveel te vertellen, zoveel te vragen.
Reeds goed op tijd:
een fijne vaderdag aan alle vaders
en een gelukkig naamdag
aan alle Jozef's, Jef-fen,
Jos-sen, Seppes enz.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
lotte - Lid geworden op: 26 apr 2005, 13:47
- Locatie: Tielt
Ria....
-In ieder geval hebben wij die traditie met onze kinderen verdergezet.
Alleen vrees ik dat zij dat inmiddels vergeten zijn-
Je bent niet alléén om zoiets te vrezen,
alhoewel ik denk dat een goeie basis bij blijft,
echt vergeten doen ze het niet,
maar ze " durven" er niet meer voor uitkomen
-In ieder geval hebben wij die traditie met onze kinderen verdergezet.
Alleen vrees ik dat zij dat inmiddels vergeten zijn-
Je bent niet alléén om zoiets te vrezen,
alhoewel ik denk dat een goeie basis bij blijft,
echt vergeten doen ze het niet,
maar ze " durven" er niet meer voor uitkomen
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Ria
even ere wie ere toekomt
O nederig stille timmerman
August Cuppens schreef deze tekst en Lodewijk Devocht heeft er muziek opgezet. De schrijver van '"Liefde gaf U duizend namen" neef van mijn grootmoeder....
mvg
Robbe
even ere wie ere toekomt
O nederig stille timmerman
August Cuppens schreef deze tekst en Lodewijk Devocht heeft er muziek opgezet. De schrijver van '"Liefde gaf U duizend namen" neef van mijn grootmoeder....
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Lieve Ria,
wij wonen op de Sint-Jozefsparochie en elk vieren we Sint-Jozef met het koor, telkens zingen we Need'rig stille timmerman, maar ook Beste Sint-Jozef, zie hieronder:
Beste Sint-Jozef
Hoor 't blijde lied dat wij u zingen
neem Jozef onze lofzang aan
gij zoon van alle hemelingen
gij hoop en steun in ' aards bestaan.
U heeft de Schepper uitverkoren
tot bruidegom der reine Maagd
En voor het woord, uit Hem geboren
heeft Hij uw vaderzorg gevraagd.
Gij ziet vol vreugd het kind, temidden
van dieren in een stal gelegd,
gij moogt in need'righeid aanbidden
die door profeten is voorzegd.
Zij lof gebracht de drie personen
ook om de eer aan U bereid.
Zij mogen ons de vreugde tonen,
dank zij uw trouwe dienstbaarheid
schrijver onbekend
Ik vroeg de priester of er geen nieuwe liederen zijn over Sint-Jozef, zijn antwoord: Sint-jozef is in onbruik geraakt.
bij deze, heeft er soms iemand liederen over Sint-Jozef?
Omdat het feest van Sint-Jozef dit jaar in de Goede week valt vieren we Sint-Jozef op 30 maart.
groetjes,
gustilpe
wij wonen op de Sint-Jozefsparochie en elk vieren we Sint-Jozef met het koor, telkens zingen we Need'rig stille timmerman, maar ook Beste Sint-Jozef, zie hieronder:
Beste Sint-Jozef
Hoor 't blijde lied dat wij u zingen
neem Jozef onze lofzang aan
gij zoon van alle hemelingen
gij hoop en steun in ' aards bestaan.
U heeft de Schepper uitverkoren
tot bruidegom der reine Maagd
En voor het woord, uit Hem geboren
heeft Hij uw vaderzorg gevraagd.
Gij ziet vol vreugd het kind, temidden
van dieren in een stal gelegd,
gij moogt in need'righeid aanbidden
die door profeten is voorzegd.
Zij lof gebracht de drie personen
ook om de eer aan U bereid.
Zij mogen ons de vreugde tonen,
dank zij uw trouwe dienstbaarheid
schrijver onbekend
Ik vroeg de priester of er geen nieuwe liederen zijn over Sint-Jozef, zijn antwoord: Sint-jozef is in onbruik geraakt.
bij deze, heeft er soms iemand liederen over Sint-Jozef?
Omdat het feest van Sint-Jozef dit jaar in de Goede week valt vieren we Sint-Jozef op 30 maart.
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!