Verhalen uit de wereld

[krakje]

een goede nachtrust,
groetjes van krakje,

het is weer aangenaam om je reis te volgen

[gustilpe]

rankje,

de mooie Ange'ls Trumpetn een ik kende ze niet, heel mooi, fijn om ze hier te plaatsen.

Elisa, ook heel blij met jouw bezoekje.
Yna, het geidchtje over de vlinder graag gelezen!
krakje, mooi plaatje met de kindjes, fijn om te komen lezen!

Zeer bedankt aan idereen!



..... vervolg



Om 2u loopt de wekker af, onverbiddelijk en zo vroeg.... om 2u30 worden we afgehaald en naar de luchthaven gebracht, daar is het anderhalf uur wachten voor ons vliegtuig opstijgt voor Cajamarca, we hadden liever nog een half uurtje langer het bedje gehouden.
Drie jaar geleden een heel klein schroefvliegtuigje met 14 plaatsen, een beetje onaangenaam te landen tussen hoge Andestoppen. Ditmaal vliegen we met een iets groter vliegtuig, een vlucht van ongeveer 2u30.
Luchita (drie jaar geleden directrice, nu een andere functie bij Manthoc) en directeur Alex wachten ons op. Per taxi (niemand van het onderwijzend personeel beschikt over een wagen, maar taxi's zijn heel goedkoop) worden we naar het huis van Manthoc gebracht, dat voor een week onze thuis zal worden.

achterkant van het huis bestaat uit leem

Eerder huisde hier de school, het gebouw voldeed echter niet voor een school, veel te kleine lokalen, geen speelplaats enz. Hier worden wel vergaderingen gehouden, kinderen zijn er altijd welkom, komen hier een boterham vragen, maken er onder begeleiding van een of ander vrijwilliger hun huistaak voor de school, het is hun huis.... en nu ook ons huis.
Sinds drie jaar geleden vertoont het huis heel wat verbetering, o.m. de elektriciteit in de badkamer waar de elektriciteitsdraden bloot lagen, je eerst het water moest laten lopen vooraleer de stekker van de boiler in het stopcontact te steken en omgekeerd als je gedoucht had.
De houten bouwvallige balustrades op het 1ste verdiep zijn vervangen door aluminium, hoewel hout mooier oogde was de kostprijs hiervoor te hoog. Bedoeling is er een klein hostel van te maken wat de school een inkomen zou kunnen bezorgen. Kinderen van de school kunnen hier een centje bijverdienen door de schoonmaak, zo hoeven ze niet op straat te werken.



Celie zal elke dag voor ons ontbijt zorgen.

Een uurtje rust zal ons goed doen, na het ontbijt worden we opgehaald door Luchita en naar de school gebracht.



Daar wacht ons een blije verrassing. Achter de poort staat een groep kindjes klaar met een welkomgroet, de poort gaat open...
De kindjes zingen een welkomslied om koude rillingen van te krijgen, al maakte ik het reeds mee toch pakt het weer... ogen tranen....


(de zon speelt parten om goeie foto's te nemen, verder ook te bemerken)

Directeur Alex troont ons mee naar de leraarskamer, we worden voorgesteld aan het voltallig lerarenkorps, de meesten van hen herken ik, er zijn ook een aantal nieuwe mensen. Ik hoor dat het Ministerie van Onderwijs een 'grote' geste deed, de school kreeg er twee leraars bij van de Staat voor dit schooljaar. (Misschien is dat volgend schooljaar weer anders, in het verleden is dat nog gebeurd) Een van die leraars kreeg een hersenbloeding, de arme man is niet meer gewenst in de Staatscholen, waarom sturen ze hem naar hier? Niet te geloven!!!
In België zou die man op vervroegd pensioen gesteld worden of ondersteund worden door de ziekteverzekering.
Twee kinderen, afgevaardigden, zijn ook aanwezig en spreken ons toe, men noemt hen 'colaboradores'. Colaboradores krijgen een speciale opleiding van Luchita e.a., het zijn intelligente kinderen, zeer welbespraakt waar je echt versteld van staat, die kinderen krijgen zeker de kans naar het middelbaar onderwijs te gaan en er te slagen, later stoten ze door met hun voorstellen naar hun stadsbestuur of provincie....

de directeur en een deel van het lerarenkorpsen twee kinderen afgevaardigden

We horen steeds dezelfde problemen, deze kinderen komen meestal uit gewelddadige gezinnen, ouders vertonen gebrek aan interesse voor de school en de schoolse prestaties, kinderen spijbelen om te werken, sommige kinderen vlogen buiten in andere scholen om welke reden dan ook, ze genoten geen kleuteronderwijs waardoor hun motorische en geestelijke vaardigheden onvoldoende ontwikkeld zijn, sommigen kinderen vertonen moeilijk gedrag, komen uit moeilijke gezinnen….
Het vergt heel veel geduld en toewijding van de leerkrachten om deze kinderen een ‘integrale’ opvoeding (zoals ze het hier noemen) te geven. In de scholen van de Staat bestaat het onderwijs enkel uit ‘kennisoverdracht’ met ‘integrale opvoeding’ bedoelt men hier waardenoverdracht “amor, respeto, trabajo, union, aprendizaje, organisación, participación, protagonismo…”

Is een kind zonder reden op te geven drie dagen afwezig, gaat de leraar poolshoogte nemen bij de ouders, altijd maar opnieuw ouders ertoe aanzetten hun kinderen naar school te sturen, er wordt veel verwacht van de leraars, grote idealisten.


Wordt vervolgd….

[bo'ke]

Gustilpe,

Jouw reisverhaal leest, als een boek, waarin je steeds verder en verder wil lezen omdat het pakkend, ontroerend, leerrijk en duidelijk geschreven is.
En mijn oud pc'ke is meewillend vandaag en laat mij alle foto's zien.

een lieve groet
bo'ke

[Monika **]

Gustilpe

heb ook weer wat tijd genomen
om hier te lezen
ik heb ook nog veel te schrijven
en foto's sorteren van mijn vakantie
was heel mooi maar erg heet
kom de rest ook nog lezen hoor
dat interesseert mijn ook.

veel liefs Monika

[neske]

Goede avond Gustilpe

Ik heb al een deel van jouw verhaal gelezen inderdaad goed geschreven

zoals altijd hè

groetjes
Neske

[gustilpe]

Aan alle bezoekers en lezen van harte bedankt!

.....vervolg


We worden uitgenodigd door de lerares van de eerste graad.
Niet zozeer de leeftijd van de kindjes spelen een rol, wel het niveau van ontwikkeling, zo zijn er in die klas vooral zevenjarigen maar ook tienjarigen, afhankelijk van wanneer zij de stap gezet hebben naar onderwijs.

Bij het begin van de les stappen we 'el taller de reposteria' binnen waar de kindjes donuts gaan maken, hier donas genoemd.
Het klasje wordt ingedeeld in vijf groepjes, vier groepjes krijgen ingrediënten toegewezen, een ander groepje zal met een affiche de promotie verzorgen.

De handjes worden gewassen, schortjes aangebonden, mutsen opgezet, het werk kan beginnen....

promotie verzorgen

kneden en kneden maar.....

juf krijg ik een beetje water, alles kleeft aan mijn handjes

de juf staat altijd klaar

Het deeg wordt uitgerold

en met een vormpje worden 'donas' gemaakt

daarna worden ze afgedekt met plastiek, zo kan de gist zijn werk doen: zie tafeltje 2.

Alle kindjes werken niet even rap.

Welk groepje heeft er het meeste donas? Er wordt luidop geteld: uno, dos, tres, cuatro...

Elk groepje kreeg evenveel aan ingrediënten waarom heeft de ene groep meer dan de andere? Ha het ene groepje rolde het deeg beter uit, maakte zijn 'donas' dunner

Ondertussen tekende de juf vier donas op het bord, daaronder wordt het aantal van elk groepje ingevuld, 29, 23, 22, 21

Hoeveel donas zijn er samen?De getallen worden netjes onder elkaar geschreven en opgeteld.95 donas in totaal

Dat is hier hun manier van werken. Omdat werken tot het leven van deze kinderen behoort vertrekt men vanuit de praktijk, zonder het te beseffen leren de kinderen rekenen, maar dat is nog niet alles.......

in de verdere studiejaren wegen de kinderen zelf de ingrediënten af, berekenen de prijs voor het totaal en de prijs per koekje, zonder de kosten voor het gasverbruik te vergeten

Terwijl de donas aan het rijzen zijn, tijd voor ontspanning met een lied, terwijl er in de handjes geklapt wordt:'mis manos pueden hacer, mis manos pueden hacer, todo loquel yo quiere.... mis manos pueden crear, mis manos pueden crear todo loquel yo quiere.....
'
De donas worden door de lerares in de pan gebakken, tijdens de speeltijd kunnen ze verkocht worden, slechts weinig kinderen hebben een halve sol op zak. Het zijn de leraars, al verdienen ze zelf weinig die enkele donas zullen kopen en wijzelf natuurlijk.

De rest mogen de kinderen in hun buurt per groepje verkopen, zo gaat het met alles wat in het atelier resposteria gebakken wordt, daarmee kunnen ze hun copy's betalen want er zijn geen handboeken. Is er geld over mag het verdeeld in het groepje, zo hoeven ze misschien die dag tot 's avonds laat niet te werken.

De bel luidt voor de speeltijd...

Maar de kindjes hebben thuis niets gegeten deze morgen, ze krijgen eerst een beker melk (elk arm kind heeft van staatswege recht op een beker melk per dag, hier maakt men er een soort pap van) en een broodje, en of dat smaakt.....
maar vooraf wordt er gebeden voor de kindjes die honger lijden.



Daarna mogen ze naar de speelplaats, de speeltijd heeft plaats in equipes, zo krijgen de kinderen meer ruimte om te spelen.



De speelplaats! Blij om haar te kunnen zien, drie jaar geleden wou Luchita heel graag de speelplaats verharden met beton (in het regenseizoen werd ze herschapen in een modderpoel) met de hulp die ik verkreeg van Midzomer Wambeek, de steun die Myriam verkreeg, én een gift van de stad Cajamarca kon de wens vervuld worden.



Wordt vervolgd....


de voorlaatste foto staat er teveel, hij stond al op zijn plaats, hoe ik ook probeer ik krijg hem niet weg

[Assa]

Goeie avond Gustilpe

Jou verhaal is mooi geschreven,heb het met veel aandacht gelezen
ondertussen kan men alles volgen door de mooie foto's
de kinderen leren rekenen al werken super.. het moet niet gemakkelijk zijn voor de juffen en leraars,die mensen moeten veel geduld hebben,ik bewonder zo een mensen.. zo bewonder ik ook jullie mooie werk.

Die dubbele foto van dat jongentje met zijn schotel donas is een mooie niet mee inzitten.

Lieve groetjes.. assa

[ria]

.


Binnenkort kom ik zeker lezen en kijken, Gustilpe.
tot dan,
ria

[krakje]

een fijne donderdagavond
met groetjes van krakje.

je kunt zelf een leerrijke boek uitbrengen,
die door ieder met goed gevoel zal lezen,

[gustilpe]

Assa'ke, Ria, krakje, heel fijn dat jullie er waren, bedankt!




.... vervolg



Na de speeltijd volgen we de kindjes van de eerste graad (2de leerjaar) naar hun klasje, we mogen de aansluitende taalles op het atelier resposteria bijwonen.

De lerares heeft een jaar nodig gehad om de kinderen zo ver te krijgen dat ze blijven zitten. Ze zal deze kinderen begeleiden tot en met het zesde leerjaar, zo gaat het hier.


Tijdens de speeltijd heeft de lerares een kruiswoordraadsel op het bord getekend en er rondom de ingrediënten voor het bereiden van donas getekend.
Nu is het aan de kindjes om alle woorden te vinden en ze op hun juiste plaats in te vullen.


Maar daarmee is de taalles nog niet af.

Nu komt aan bod: enkelvoud, meervoud en de schrijfwijze, zie hieronder:


Zo zie je dat niet enkel rekenen gekoppeld wordt aan het 'atelier resposteria' of aan de praktijk maar ook de taalles. Deze manier van werken geeft veel meer resultaat voor dat soort kinderen, zegt men hier.

Daarna wordt alles in de schriftjes geschreven.


Twee jongens vallen elkaar in het haar. De juf blijft er heel kalm bij, ze haalt hen uit elkaar, praat met de een dan met de ander zonder haar stem te verheffen, wij horen niet wat ze zegt, maar we zien dat de ene jongen naar de ander toegaat, ze knuffelen elkaar, ook de juf geeft elk kind een knuffel.
Er wordt hier niet terecht gewezen met roepen en straffen, de kinderen worden zachtaardig behandeld, ook dat is hier de normale manier van doen.

Ondertussen kijk ik even rond in de klas, ik zie dat de kindjes ook les krijgen wat betreft gezondheid en hygiëne, ze leren er op een adequate manier tanden poetsen, hoewel ik het reeds wist, toch fijn om dat alles met eigen ogen vast te stellen,. Het is allemaal zo belangrijk want in hun eigen milieu laat gezondheid en hygiëne veel te wensen over.


Er wordt sterk de nadruk gelegd om proper naar school te komen:


Regelmatig worden op school ook de haartjes nagezien en gewassen, ongedierte komt nogal eens voor. En in samenwerking met een ziekenhuis worden elk jaar bloedstalen genomen van de kinderen wat kan wijzen op bloedarmoede, ondervoeding of andere ziektetoestanden.

Het schoolpeil in de staatsscholen is van bedenkelijk niveau, enkel wie privé-scholen kan betalen krijgt goed onderwijs. Manthoc stelde aan het Ministerie van onderwijs voor om hun opvoedingsproject over te nemen in die gebieden waar men te maken heeft met veel werkende kinderen. Er kwam een tegenvoorstel om de school van Manthoc over te nemen maar men durft haar niet uit handen geven, het is zo goed als zeker dat na verloop van tijd het eigene van de school verdwijnt en plaats maakt voor een gewone staatschool.

Ondertussen is het 13u geworden, tijd voor het middagmaal.
In drie shiften komen de kinderen de eetzaal binnen, er staat spaghetti op het menu.
Elk kind komt aanschuiven met zijn/haar kommetje die het meebracht van thuis.


Vroeger werden metalen borden gebruikt van de school maar er verdwenen er nogal, daarom besliste men ieder kind een eigen kommetje te laten meebrengen en ook weer mee naar huis te nemen, dat spaart ook een hoop afwas.

Vlees is zelfs met een vergrootglas niet te vinden merk ik, ik zie enkel spaghettislierten in een dun tomatensausje.
Maar de kinderen eten met smaak, is niet honger de beste saus?

Wij worden uitgenodigd in de keuken samen met het lerarenkorps voor hetzelfde menu en het smaakt ons ook. Het eten werd bereid door twee moeders, één mama heeft haar baby in een draagzak op de rug.


Elke dag worden na het middagmaal de toiletten gepoetst, de meisjestoiletten door twee meisjes, de jongenstoiletten door twee jongens. Alle kinderen komen aan de beurt, telkens per twee.


De kindjes zijn hier zo aanhankelijk, telkens we op de speelplaats komen, stappen ze naar ons toe, slaan hun armpjes rond ons middel... hunkerend naar vriendschap en liefde, wat zo vaak ontbreekt in hun milieu.



Ze doen hetzelfde met hun leraars en leraressen, wat een geluk dat ze hier op school zoveel krijgen, naast het lessenpakket zoveel méér…. Zoveel aandacht, liefde en welbevinden, niet te onderschatten!

Momenteel zijn er 130 leerlingen op de school, die kinderen hebben zoveel zorg en aandacht nodig dat daarmee het maximum bereikt is, er moesten zelfs kinderen geweigerd worden, een spijtige zaak. Heel graag zou men meer kinderen toelaten maar dat is te duur, zolang het Ministerie geen toelage biedt of minstens de lonen betaalt… geheel de werking van de school berust nog steeds op giften, op de twee bovengenoemde leraars na.

De school beschikt over een psycholoog voor die kindjes die met zware problemen te kampen hebben en waarbij ook de gezinnen terecht kunnen. Het gebeurt dat de psycholoog zelf de families gaat opzoeken en tracht te begeleiden.

Elke maand wordt er een oudervergadering georganiseerd, verschillende thema’s komen aan bod zoals geweld, gesprekken over opvoeding, gezondheid en dergelijke. Men stelt verbetering vast bij een aantal ouders.



wordt vervolgd....

[Monika **]

Lieve Gustilpe

heb u verhaal weer gevolgd
we kunnen zo nog iets leren
is erg interessant
hiermede wil ik u bedanken voor een bezoek
bij mijn ondanks u zelf niet veel tijd hebt
veel liefs en groetjes uit de Ardennen
Monika

[elisa20]

Dag gustilpe,

Ik merk dat het onderwijs aangepast is aan de
noden van de kinderen
De leraars hebben veel geduld en liefde
Het onderwijs zal altijd beter worden

Prachtige foto's ter illustratie,
zo loopt je reportage weer helemaal perfect !

Zomergroetjes,
elisa

[Assa]

Nog een fijne zondag Gustilpe

[gustilpe]

Monika, elisa, assa'ke, bedankt!

..... vervolg



Wij verlaten de school, we hebben veel slaapachterstand, we gaan eerst een tijdje rusten, ik wou lezen over de reis naar het Noorden komende week maar de school houdt mij volop bezig, alles overdenken....
en zeer tevreden zijn voor wat we hier allemaal zien en mogen beleven, we zijn hier zo bezig dat de tijd nog vlugger loopt dan thuis.

Daarna komt Adela (lerares) ons ophalen, we beklimmen samen de heuvel Cerro Santa Apolonia. De heuvel is ingericht als een groot park met mooi, goed onderhouden tuinen.
Ik had mijn man gezegd nooit meer die berg te beklimmen, maar kan ik dat nu weigeren?

Toen wist ik niet dat ik later nog veel meer zou klimmen.....



Een hele reeks trappen, althans het eerste deel. We proberen ze te tellen, er is van alles te zien onderweg, zo geraken we de tel kwijt, maar het is hoog! Halverwege staat de kapel La Virgen de Fatima.

De top is afgeplat en was in de tijd van de Inca's vermoedelijk een plaats waar ceremonieën werden gehouden. Er zijn nog steeds enkele uit de rots gehakte stoelen (Sillas del Inca) te zien. Van hieruit overschouwde Atahualpa zijn rijk. Ook wij overschouwen de nu grote stad.



We komen een jongetje tegen, hij vraagt of hij een liedje mag zingen tegen een aalmoes, wij laten hem zingen, het lied is echter politiek getint, we begrijpen er toch niet veel van, de lerares wel natuurlijk, hij krijgt van ons allen een fooi.


Ook wij zoals deze inlanders,
overschouwen de stad bij zonsondergang.


Samen met de lerares nemen we het avondmaal in een plaatselijk restaurantje waar we een croque eten, er is veel volk, ik ken deze plaats van drie jaar geleden, ook de gouverneur van Cajamarca is aanwezig, dat zal te maken hebben met de komende nationale feestdag van 28 juli.

Cajamarca, het is een stad met een relaxte sfeer, enkel op de piekuren is er het druk. De stad wordt door Peruanen genoemd als een van de mooiste steden van het land: er zijn veel koloniale kerken en andere mooie gebouwen.




Cajamarca is ook een geschiedkundige stad, hier vond op 16 november 1532 de ontmoeting plaats tussen Pizarro (Spanje) en Atahualpa. De Inca-vorst was niet op vijandelijkheden voorbereid en werd totaal verrast door zijn gijzelneming. Atahualpa's 6.000 manschappen trachtten hem te beschermen, maar waren kansloos tegen de zwaarbewapende en geharnaste Spanjaarden. Het hele gevolg werd uitgemoord.
Hij wou zich vrijkopen door een kamer te vullen met 2 x zilver en 1 x goud. Weken- maandenlang werden er gouden voowerpen aangesleept.

Voor de gulzige Spanjaarden was het een reden te meer om de Inca-koning te vermoorden, het goud werd omgesmolten en naar Spanje gebracht.

Nog enkele foto's van de mij lieflijke en aangename stad:

ochtenddrukte In Cajamarca ziet men meer tuk tuks dan auto's



Wordt vervolgd…..

[krakje]

een fijne zondagavond,
bedankt voor de creaties,
probeer meer op te komen,
maar lukt altijd niet,
groetjes van krakje.

bijgelezen, ik voel dat jullie goede mensen zijn ,
met een gouden hart op een fijne plek,