Vleugels van papier

[neske]

Robbe,

hier reed er vroeger ook nog een voddenmarchant rond, nu nog alleen ene met oud ijzer, maar van welke streek hij is weet ik niet, want niemand verstaat wat hij roept, maar vermits er ijzer in zijn kar ligt zal hij wel roepen oud ijzer...te koop!!


groetjes
neske

[Alterego1]

De roep van die oud-ijzer opkoper is:
'Oud ijzer,kooooooper,lood en zink,kapotte batterijen en toestellen'
maar die roep klinkt door de haut-parleurs op zijn voertuig
dan wel héééééél langgerekt.

Als ons Rankje die hoort zegt ze altijd tegen mij:
'allé vooruit,als ge rap zijt kunt ge nog mee'

Groetjes van

Rankje en Alter

[neske]

dat zal Rankje niet zeggen denk ik

bedankt voor de vertaling Alter dat zal dan zeker die zelfde meneer zijn die bij jullie ook rondrijdt


grooeeeetjeeeees
neeeeeeeeeeeske
sorry hoor kon het niet laten

[Alterego1]

Zijn sprookjes echt zo fraai?

Sneeuwwitje slaapt met 7 gasten tegelijk.

Doornroosje komt de hele dag d'r nest niet uit.

Assepoester komt midden in de nacht thuis.

Roodkapje luistert niet naar haar moeder.

Hans en Grietje vreten andermans huis op.

Pinokkio liegt er op los en loopt met een lange neus.

Tom Poes is zo eigenwijs als wat

Heer Ollie B. Bommel weet alles beter.

Donald Duck loopt de hele dag achter Katrien aan.

Dagobert Duck jaagt alleen op het geld.

en Alladin is de koning der dieven.

Ja wadde!

[Bosrankje]

Lieve Neske, je begint me te kennen denk ik... inderdaad

ik zou dat nooit zeggen

En beste Robbe, weer een mooi gedicht 'De dag is als het leven'

ô zo waar en zoals gewoonlijk goed verwoord !En de illustratie...

woooooooooh !

Ik voel me al draaien, walsen, vliegen in de armen van Alter



Sweet dreams en tot morgen

Alter en Rankje

[Robol]

Geachte bezoekers !

of om het even in het latijn te zeggen:

Lectori salutem !

-Neske, rij jij soms ook rond? Gezien die kreet....

-Alter ligt een tipje van de sluier op en wat die sprookjes aangaat, ooit ben ik Roodkapje nog gaan interviewen voor de Fabeltjeskrant...ik zal dat eens terugplaatsen, ik denk dat het in mijn wijlen eerste topic stond...

-Rankje, bedankt voor het compliment, het respect is wederzijds...maar in het kader van zuinigheid en besparingen volgend gedicht...


mvg

Robbe

[Robol]

Schilderij

Ik heb een schilderij gekocht
met daarop een staande lamp
Ik betaalde me blauw aan “ellektrik”
ja, heus waar, een echte ramp !

Ik spaar nu heel wat centjes uit
want in dat schemerlicht
is er een spaarlamp ingedraaid
Spaarzaam zijn is ieders plicht !



Robbe

ps: zoek de muis!

[Gast]

Gevonden, Robbe!!!
't Is net als in dat vroeger sportkrantje tijdens de ronde van Frankrijk,
daar moest je ook altijd het muisje zoeken.

Jouw interview met Roodkapje, daar ben ik echt benieuwd naar

mvg elleke

[Robol]

Goed gevonden Elleke!
Inderdaad de muis van wijlen tekenaar Buth in zijn cartoon Thomas Pips...


Zo dadelijk terug in de tijd met Roodkapje...

Robbe

[Robol]

De wafels van Vermenigvuldiging.


Er was eens… zo beginnen alle sprookjes.

Er was eens, de diepere zin van deze drie kleine woordjes betekent toch dat er iets geweest moet zijn, in het verleden, en dat we alle sprookjes zomaar niet naar het land der fabelen mogen verwijzen. Anders hadden die sprookjes toch begonnen met: Er zou eens ooit kunnen geweest zijn…
Neemt nu Roodkapje en de wolf, vroeger leefden er wolven in de uitgestrekte heide en de bossen van het Kempenland en het meisje met het rode kapje was een Kempense, gezien haar zwaar accent. Roodkapje wandelde door een bos, op weg naar grootmoeder. Zeker, vroeger bestonden er ook bossen en die waren veel groter dan die van nu, al waren er in die tijd geen groene politieke partijen, zelfs helemaal geen partijen, de mensen wisten de bossen te waarderen, die waren dan ook de leveranciers van zuurstof, verkoeling in de zomer, sprokkelhout en stook in de winter. En af en toe een konijntje op grootmoeders wijze…

Roodkapje, wat zou er van haar geworden zijn?

Gelukkig had ik een vermoeden van de plaats waar ze ooit gewoond heeft en ook van de tijd, dank zij mijn glazen bol.
Met de teletijdmachine van professor Barabas togen we naar het verleden.Ja, ik moest kiezen tussen Barabas en Adhemar, maar naar het schijnt heeft eerstgenoemde wat meer ervaring met die tuigen en gezien mijn vliegangst….

We maakten er kennis met Roodkapje, ondertussen een volwassen vrouw geworden en gelukkig getrouwd. Haar man heette Hans Vermenigvuldiging. De zus van Hans, Grietje baatte een snoephuisje uit in het dorp, “het peperkoeken huisje” geheten, daar verkocht ze onder andere de lekkere wafels, gebakken door schoonzus Roodkapje.
Roodkapje had het recept van haar moeder meegekregen.
De dag dat ze een mandje met wafels naar haar grootmoeder bracht en de wolf ontmoette herinnerde ze zich, als de dag van gisteren.

De vacht van de wolf lag nu gezellig voor de open haard.

Hans, de man van Roodkapje, combineerde zijn stiel van houthakker, met die van meubelmaker, vooral zijn prachtige tafels, de tafels van Vermenigvuldiging, waren wijd en zijd bekend. Hij leverde zelfs aan het hof van koning Lorrau I en koningin Sneeuwwitje.

“Van de prins gin koad,” merkte Roodkapje op, “maor hij hit oewet een relaotie gehad, met een maske hier uit het dorp, Assepoester. Naar het schent hit ze een kind van hem, maar da zijn geruchten…Nu baot ze met heure man een schoenenwinkel uit, hier in het dorp: “De gelaorsde kat”, haar man is oewet met ne koater thuisgekomen en beweerde dat hij de markies van Carabas was, of zoiet. Ze hebben een opgezette kat, met laorzen, in de etalage staon en ook één glaozen muiltje. Maar goed, hun zaok draoit goed, net als de onze.”

Ondertussen passeert de postbode, een klein mannetje met veel te grote laarzen, maar hij is verbazend snel, zo te zien. En dit in een tijd dat er nog geen priorzegels waren…

We nemen afscheid, met een zoen. Gelukkig verander ik niet in een kikker.
Op de thuisreis verorber ik twee wafels.

Lekker, die wafels van Vermenigvuldiging.



Robbe

[Gast]

Even op zolder gerommeld en hier is hij, jouw fabeltjeskrant,
met het Roodkapje-interview.
De wafels, jammer genoeg verdroogd en beschimmeld.

En zijn er bij Roodkapje en Hans Vermenigvuldiging ook kindjes gekomen?
De meeste sprookjes eindigen toch met..

en ze leefden nog veel en kregen lange kindertjes.

groetjes
elleke

[Janina]

Robbe,
hilarisch die "Wafels van vemenigvuldiging!"

Hoedje!
Janina

[Robol]

Fijn dat jullie er waren
Elleke en Janina
Het doet me echt plezier

met een Fabeltjeskrant
en een hoedje in de hand
waarschijnlijk van papier...


Robbe

[Robol]

Ik zing zoals ik ben gebekt


Ik heb mezelf genesteld in de schaduw
en luister naar de frêle lentewind
die stapvoets door het lover zucht

Plots schicht voorbij de eerste zwaluw
die voor mij de lente maakt
want de tweede volgt in vogelvlucht

De merel en de vink zingen ten beste
zoals het hoort, de eerste en de tweede stem
Ik luister heel devoot naar hun gezangen

De bariton, een groene kikker in de vijver
met luid gekwaak en nog meer ijver
blaast en brult met volle wangen

En ik kras woordjes op papier
een drang die in mijn zieltje woelt
om een gedicht te baren

Is het de weemoed die me drijft
nostalgie die me beklijft
Wie kan het me verklaren?


Robbe

[Janina]

Robbe,
Vanavond zat ik buiten nog even te genieten na een drukke dag.
Het was uitzonderlijk stil en rustig.
Het vogelconcert werd door omzeggens niets overstemd.
Enkele merels leefden zich uit in hun solo's met af en toe een pauze of
een alarmroep om even later weer hun repertoire af te werken.

De lijster overtrof alles!
Ik kan het niet helpen maar ik hoorde er noten door
die me deden denken aan: "beat it, beat it..."
Hij, want het is een hij die zingt,
hield op met zingen, er was ook geen tegenzang meer in de verte.
Ik kroop achter mijn pc om dit voor jou te schrijven.
We zingen allemmaal zoals we gebekt zijn!

Jouw gedicht beroerde mij, vandaar...


Lieve groetjes van Janina