Mijn gedachten en gevoelens.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Voor iedereen een dank je wel, blij jullie te lezen en zien.
Tingel-tangel.
In het smalle straatje, waar je voetje voor voetje dooruit moet, staan één of meerdere jongens die de mensen aanklampen om in hun winkel binnen te gaan en niet bij de buren.
Dat zijn de ‘soeks’ in Tunesië.
‘ Straat ‘ is eigenlijk een groot woord voor de steegjes die kronkelend zich weer vertakken in andere steegjes, waar iedereen roept en tiert om klanten te lokken. Ze zien zwart van het volk, toeristen willen zoveel mogelijk zien en vergelijken. Wie ook maar ergens belangstelling voor toont wordt ogenblikkelijk overvallen en naar binnen gesleurd. Zo gebeurde ook met ons.
Aan de buitenkant van het pand, hangt alles vol, stalen buizen schuin naar beneden wijzend, gemaakt met haakjes waar allerlei kleding hangt te zwaaien. Als wandelaar ben je verplicht overal je hoofd te bukken, wil je geen brokken maken.
Tingel, tangel, ting klinken een aantal koperen staafjes, hangend aan felgekleurde touwtjes, tegen het plafond. Het geluid komt uit een winkeltje, goed 3m breed en een meter of 5 lang volgestouwd met de meest waanzinnige dingen. Je weet niet wat je ziet, wanneer je verwonderd naar binnen kijkt, spectaculair.
De deur staat open, dat doet ze trouwens altijd in ’t zuiden. Het geklingel hoor je alleen door de luchtverplaatsing als er mensen onderdoor lopen en dat is bijna constant.
Achter een kleine toonbank staat de eigenaar met zijn vrouw, hij verwelkomt je in zijn taal met een paar woorden Engels er tussen gehaspeld. Trots toont de patron, wijzend vóór en achter je naar de volgestouwde rekken tegen de muren.
Niet te geloven dat je daar iets in vinden kan, de toonbank zelf buigt haast door, door alles wat er aan beide zijden opgestapeld ligt. Achter een glazen ruit, onderaan, liggen de juwelen glinsterend te lokken, kitsch a volonté.
Je kan het zo gek niet bedenken of ze komen er mee te voorschijn. De baas speelt dat hij niet begrijpen kan dat er niets gekocht wordt. ’n Sluwe vos is het als hij ineens zegt ‘Nie kijke kopen jullie ‘ Hij neemt mijn man bij de arm, wijst naar de vitrine met de juwelen ‘ hier gij moet zien, moois geve aan oe madam ‘
De man voelt wel dat onze interesse ver weg is en stort zich op een ander koppel.
Zo rijgen de winkeltjes zich, allemaal ongeveer hetzelfde, aan elkaar.
Wij hebben er ons plezier aan, groot is de verwondering als we zien dat een paar meter verder een beenhouwer open en bloot zijn waren staat te versnijden. Bloed loopt uit het vlees, de schort die de man draagt is ooit wit geweest hij gebruikt hem namelijk ook als handdoek. Het vlees ligt zonder koeling op een plank achteraan. Vliegen en ander ongedierte volgen de geur.
Een handdoek hangt in zijn nek, losjes, om het zweet van zijn gezicht te wrijven. Ongelooflijk maar waar.
Fruit, groente, snoepgoed, noten en granen, kruiden in allerlei kleuren en geuren, zakken vol, alles uitgestald, met achterin een ketellapper die ook voor schoenmaker dienst doet. Je kunt er je naam laten ‘etsen ‘op eender wat ( met een stalen pen wordt manueel een figuur in het metaal geklopt ), ‘ souvenir madam ‘ Zijn madam doet het fruit en de rest, hij heeft zijn menage.
Het meest ongewone wat we zagen is dat iemand een zwart pak staat te passen op de rand van de stoep. De pantalon moet gepast in een hokje, gemaakt van een buizenstel, een touw er rond gespannen waaraan een doek is opgehangen. Op de grond ligt een stukje tapijt zó dat de klant niet met blote voeten op de stenen moet staan.
Bij het naar buiten komen krijgt hij het vest en de baas toont hem fier een ronde spiegel waarin hij zichzelf kan zien. Hij maakt rondjes met de spiegel en de klant draait mee. Ondertussen wordt er over de prijs onderhandeld.
De spiegel heeft ook zijn beste tijd gehad, precies of er is een landkaart in getekend, waar de glans is verdwenan.
Als er één ding is wat je moet leren is het afbieden. Ze verklaren je voor gek als je zomaar hun eerste vraagprijs aanvaard. In het hotel had de hostess ons gewaarschuwd over de manier van kopen, je kan de prijs doen zakken tot 30 percent. Je ziet en voelt het bijna wanneer je goed zit. Voor hen is het een spel, wij westerlingen zijn er niet vertrouwd mee maar je leert snel.
Er is nog zoveel méér, wij kunnen het niet bevatten. Die mensen hebben hun manier van leven, zijn gelukkig op hun manier. Tenslotte is het toch daarom dat we leven. Proberen te begrijpen lukt ons niet, misschien is het daarom dat zij ons rijkelui noemen.
Bomi,
( 2009 )
-
Voor iedereen een dank je wel, blij jullie te lezen en zien.
Tingel-tangel.
In het smalle straatje, waar je voetje voor voetje dooruit moet, staan één of meerdere jongens die de mensen aanklampen om in hun winkel binnen te gaan en niet bij de buren.
Dat zijn de ‘soeks’ in Tunesië.
‘ Straat ‘ is eigenlijk een groot woord voor de steegjes die kronkelend zich weer vertakken in andere steegjes, waar iedereen roept en tiert om klanten te lokken. Ze zien zwart van het volk, toeristen willen zoveel mogelijk zien en vergelijken. Wie ook maar ergens belangstelling voor toont wordt ogenblikkelijk overvallen en naar binnen gesleurd. Zo gebeurde ook met ons.
Aan de buitenkant van het pand, hangt alles vol, stalen buizen schuin naar beneden wijzend, gemaakt met haakjes waar allerlei kleding hangt te zwaaien. Als wandelaar ben je verplicht overal je hoofd te bukken, wil je geen brokken maken.
Tingel, tangel, ting klinken een aantal koperen staafjes, hangend aan felgekleurde touwtjes, tegen het plafond. Het geluid komt uit een winkeltje, goed 3m breed en een meter of 5 lang volgestouwd met de meest waanzinnige dingen. Je weet niet wat je ziet, wanneer je verwonderd naar binnen kijkt, spectaculair.
De deur staat open, dat doet ze trouwens altijd in ’t zuiden. Het geklingel hoor je alleen door de luchtverplaatsing als er mensen onderdoor lopen en dat is bijna constant.
Achter een kleine toonbank staat de eigenaar met zijn vrouw, hij verwelkomt je in zijn taal met een paar woorden Engels er tussen gehaspeld. Trots toont de patron, wijzend vóór en achter je naar de volgestouwde rekken tegen de muren.
Niet te geloven dat je daar iets in vinden kan, de toonbank zelf buigt haast door, door alles wat er aan beide zijden opgestapeld ligt. Achter een glazen ruit, onderaan, liggen de juwelen glinsterend te lokken, kitsch a volonté.
Je kan het zo gek niet bedenken of ze komen er mee te voorschijn. De baas speelt dat hij niet begrijpen kan dat er niets gekocht wordt. ’n Sluwe vos is het als hij ineens zegt ‘Nie kijke kopen jullie ‘ Hij neemt mijn man bij de arm, wijst naar de vitrine met de juwelen ‘ hier gij moet zien, moois geve aan oe madam ‘
De man voelt wel dat onze interesse ver weg is en stort zich op een ander koppel.
Zo rijgen de winkeltjes zich, allemaal ongeveer hetzelfde, aan elkaar.
Wij hebben er ons plezier aan, groot is de verwondering als we zien dat een paar meter verder een beenhouwer open en bloot zijn waren staat te versnijden. Bloed loopt uit het vlees, de schort die de man draagt is ooit wit geweest hij gebruikt hem namelijk ook als handdoek. Het vlees ligt zonder koeling op een plank achteraan. Vliegen en ander ongedierte volgen de geur.
Een handdoek hangt in zijn nek, losjes, om het zweet van zijn gezicht te wrijven. Ongelooflijk maar waar.
Fruit, groente, snoepgoed, noten en granen, kruiden in allerlei kleuren en geuren, zakken vol, alles uitgestald, met achterin een ketellapper die ook voor schoenmaker dienst doet. Je kunt er je naam laten ‘etsen ‘op eender wat ( met een stalen pen wordt manueel een figuur in het metaal geklopt ), ‘ souvenir madam ‘ Zijn madam doet het fruit en de rest, hij heeft zijn menage.
Het meest ongewone wat we zagen is dat iemand een zwart pak staat te passen op de rand van de stoep. De pantalon moet gepast in een hokje, gemaakt van een buizenstel, een touw er rond gespannen waaraan een doek is opgehangen. Op de grond ligt een stukje tapijt zó dat de klant niet met blote voeten op de stenen moet staan.
Bij het naar buiten komen krijgt hij het vest en de baas toont hem fier een ronde spiegel waarin hij zichzelf kan zien. Hij maakt rondjes met de spiegel en de klant draait mee. Ondertussen wordt er over de prijs onderhandeld.
De spiegel heeft ook zijn beste tijd gehad, precies of er is een landkaart in getekend, waar de glans is verdwenan.
Als er één ding is wat je moet leren is het afbieden. Ze verklaren je voor gek als je zomaar hun eerste vraagprijs aanvaard. In het hotel had de hostess ons gewaarschuwd over de manier van kopen, je kan de prijs doen zakken tot 30 percent. Je ziet en voelt het bijna wanneer je goed zit. Voor hen is het een spel, wij westerlingen zijn er niet vertrouwd mee maar je leert snel.
Er is nog zoveel méér, wij kunnen het niet bevatten. Die mensen hebben hun manier van leven, zijn gelukkig op hun manier. Tenslotte is het toch daarom dat we leven. Proberen te begrijpen lukt ons niet, misschien is het daarom dat zij ons rijkelui noemen.
Bomi,
( 2009 )
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Aan al mijn lezertjes een dikke merci en een warme knuffel,
Bomi
Noodweer.
Binnen speelt de radio
de volumeknop op hard,
wilde wind waait de regen
striemend tegen de ruiten,
noodweer, kermis in de hel.
Gedragen door wilde wind
dansen heksen, duivels en trollen
maken kabaal, hels lawaai, buiten
razend snelle vlagen en grollen.
Binnen, zoetgevooisde melodie,
zich werend tegen ’t geraas,
alles samen één kakofonie,
wie haalt het, wie de ereplaats?
Elke zenuw gespannen, wachtend
tot de natuur begeeft, uitgeblust
alleen muziek ruist nu zachter,
brengt mijn zinnen tot rust.
Bomi
( 2009 )
- - - - - - -
-
Aan al mijn lezertjes een dikke merci en een warme knuffel,
Bomi
Noodweer.
Binnen speelt de radio
de volumeknop op hard,
wilde wind waait de regen
striemend tegen de ruiten,
noodweer, kermis in de hel.
Gedragen door wilde wind
dansen heksen, duivels en trollen
maken kabaal, hels lawaai, buiten
razend snelle vlagen en grollen.
Binnen, zoetgevooisde melodie,
zich werend tegen ’t geraas,
alles samen één kakofonie,
wie haalt het, wie de ereplaats?
Elke zenuw gespannen, wachtend
tot de natuur begeeft, uitgeblust
alleen muziek ruist nu zachter,
brengt mijn zinnen tot rust.
Bomi
( 2009 )
- - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Bo,ke,
Fijn dat ik je tot 'mijn lezers' kan rekenen.
Je krijgt er niet zomaar een bo,ke bij
normaal moet je een gans brood kopen ! !
Assa,
Knappe vogel afbeelding, ik heb zitten zien
of het 'mijn' roodborstje niet was. Aan het
voederhuisje zitten mezen, merels, mussen
spreeuwen en allemaal koppeltjes. En ocharme
één roodborstje heel alleen.
Bedankt samen,
Bomi
-
-
Bo,ke,
Fijn dat ik je tot 'mijn lezers' kan rekenen.
Je krijgt er niet zomaar een bo,ke bij
normaal moet je een gans brood kopen ! !
Assa,
Knappe vogel afbeelding, ik heb zitten zien
of het 'mijn' roodborstje niet was. Aan het
voederhuisje zitten mezen, merels, mussen
spreeuwen en allemaal koppeltjes. En ocharme
één roodborstje heel alleen.
Bedankt samen,
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Bomi
Het roodborstje, niet zo'n akrobaat als de meesjes, zit meestal op de bodem te scharrelen, dat het alleen is wil niet zeggen dat het eenzaam is...trouwens, bij deze soort zingen zowel de vrouwtjes als de mannetjes, wat nogal uitzonderlijk is bij het vogelvolk...
mvg
Robbe
Het roodborstje, niet zo'n akrobaat als de meesjes, zit meestal op de bodem te scharrelen, dat het alleen is wil niet zeggen dat het eenzaam is...trouwens, bij deze soort zingen zowel de vrouwtjes als de mannetjes, wat nogal uitzonderlijk is bij het vogelvolk...
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Bomi,
Ik heb hier veel moeten bijlezen hoor en je weet dat ik minder tijd heb.
Morgen ga ik naar het schooltje van mijn kleindochtertje want het is grootouderdag. Voor haar en voor mij onze eerste keer.
Slaapwel
neske
Ik heb hier veel moeten bijlezen hoor en je weet dat ik minder tijd heb.
Morgen ga ik naar het schooltje van mijn kleindochtertje want het is grootouderdag. Voor haar en voor mij onze eerste keer.
Slaapwel
neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Lieve Neske,
Heel veel dank voor je bezoekje, hopelijk heb jij en ook
het kleine grut genoten, van grootouderdag is toch fijn he!
alweer een ervaring rijker.
Iedereen happy natuurlijk!
Liefs,
Bomi.
-
Lieve Neske,
Heel veel dank voor je bezoekje, hopelijk heb jij en ook
het kleine grut genoten, van grootouderdag is toch fijn he!
alweer een ervaring rijker.
Iedereen happy natuurlijk!
Liefs,
Bomi.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!