Spinsels van Alterego (2)
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Mijn roots
Merksem is sedert het einde van de 18de eeuw altijd al een
bloeiende nijverheidsgemeente geweest,met talrijke fabrieken
van uiteenlopende aard,die langsheen het Albertkanaal,heel
vlot bereikbaar waren zowel langs de weg als via het water.
De 'Stroboeren' zoals men de Merksemnaars sinds de vroege
middeleeuwen noemde,omwille het vele stro dat ze leverden
aan de stad Antwerpen,gaven vanaf dan op economisch vlak
mede de toon aan in Vlaanderens welvaart.
Wie vanuit Antwerpen verder wil naar bvb.Schoten,Brasschaat,
Kapellen,Wuustwezel en zo naar Nederland toe,moet altijd in
Merksem de Bredabaan passeren.Een kilometerlange baan,
met aan weerszijden tientallen winkels,de ene naast de ander
met een grote diversiteit aan koopwaar.De Bredabaan is de
grote slagader van de gemeente Merksem,die via haar vele
zijstraten de bevolking enerzijds naar zich toetrekt,anderzijds
de gelegenheid biedt zich met tram,bus of wagen comfortabel
naar de stad Antwerpen of de buitengemeenten te begeven.
't Is in dat Merksem dat ik geboren ben,en er tijdens het slijten
van mijn jeugd heel wat kattekwaad heb uitgehaald.Gelukkig
was er toen nog lang geen sprake van 'n GAS-boete.Het waren
andere tijden,de oorlogsjaren zinderden nog na,veel mensen
hadden het niet breed,bleken toen nog veel toleranter ook,
zeker daar waar wij woonden,in zowat de achterbuurt van
Merksem,gemeenzaam de 'Tuinwijk' genoemd.Mijn ouders
betrokken er 'n eenvoudige eengezinswoning op een der vele
pleintjes waar iedereen iedereen kende,en waar het buurten
alshetware gemeengoed was geworden.Met evenveel respect
als zouden wij,ik en mijn twee broers,onze ouders Ma en Pa
noemen,zo spraken wij gewoonweg over onze Va en ons Moe.
Onze Va,van socialistische signatuur,was in zijn jonge jaren
keurturner bij de 'Rode Turners' en gereputeerd fondloper.
Tot bij het uitbreken van de oorlog in 1940 was hij werkzaam
als graveur bij 'Goudsmederij-Horlogerie Willekens' op de
Bredabaan,maar de oorlogsomstandigheden brachten met zich
dat er practisch geen werk meer was in die branche.Trouwens
werd hij door de bezetter opgeeist om te gaan werken in de
'ERLA-fabriek' te Mortsel,waar de Duitsers hun vliegtuigen
herstelden.'t Is deze fabriek die de Amerikanen zo jammerlijk
misten bij hun bombardement op Mortsel,met het noodlottig
trieste gevolg van tientallen gedode inwoners aldaar.
Zodra de oorlog beeindigd was is onze Va aan de Antwerpse
Haven gaan werken.Wilde je in het onderhoud van een jong
gezin kunnen voorzien,dan moest je toen werk aanvaarden
waar het te krijgen was,en aan de haven was er werk genoeg.
In 1948 is hij daar dan het slachtoffer van een zwaar ongeval.
Een 'hijs' - dat is een lading zware zakken die met de kraan
omhoog getrokken wordt - valt uiteen,en onze Va krijgt daar
een deel van op zich.Gevolg,zowat alles gebroken wat er kan
geknakt worden,weken ziekenhuis en maanden revalidatie.
Ons Moe,met een kroost bengels van 9,8 en 7 jaar,houdt zich
kranig,en bereddert het huishouden naar best vermogen,wat
gezien de omstandigheden ook van haar zware offers vraagt.
Maar klagen deed ze niet,daarvoor was ze te opgewekt van
aard,en haar katholieke opvoeding hielp wellicht te berusten.
Haar ouders,Moemoe en Vava,die heb ik altijd bij ons weten
inwonen,en dat was voor ons Moe toen wel een grote steun.
Mijn vader kwam er door,weliswaar toch met enige blijvende
invaliditeit,maar hij kon de havenarbeid toch weer hervatten.
Na een geslaagd examen is hij dan 'markeur' geworden,wat
wil zeggen dat hij zorgvuldig moest noteren wat aan of van
boord ging bij het laden of lossen van een schip.Een taak die
ernst en schrijfvaardigheid vereiste,maar daar had onze Va
geen gebrek aan,'t is van hem dat ik mijn 'schrijftalent' heb.
In zijn jonge jaren schreef hij ook artikels in de socialistische
partijkrant,samen met zijn toenmalige vrienden die het later
tot ver in de nationale politiek gebracht hebben.Het lot wilde
dat onze Va uit zekerheid gewoonweg havenarbeider werd
en bleef,oorlog,ongeval,gezin,speelden hier 'n bepalende rol.
De grootste van die drie jonge snaken ben ikWij,de jongens,genoten met volle teugen van onze jeugd,we
konden ravotten op straat of amuseerden ons met 'helpen'
op de 'Boerenschuur',een van de boerderijen in onze buurt.
Soms gingen we,samen met enkele andere gezinnen van ons
pleintje op pick-nick naar 't Peerdsbos of de Kattekensberg
in Brasschaat,of we gingen zwemmen in het toen bestaande
Noordkasteel aan de Schelde.Met de Flandriaboot staken we
de Schelde over om op St.Anneke op de 'plage' te zonnen.
We bezochten met Va en Moe de Dierentuin in Antwerpen,
gingen op kamp met de Chiro en op schoolreis met de hele
klas.Ons Moe was lid van de SVV,dat waren de Socialistische
Vooruitziende Vrouwen,en daarvan mochten de kinderen
elk jaar op 14-daagse vakantie naar Spa,Mettet,Nieuwpoort
of St.Idesbald gaan,en wij konden daar dus ook met mee.
Ik spreek hier dan over de jaren begin '50,ik weet nu zijn er
veel andere vermakelijkheden voor de jeugd,maar voor ons
was hetgeen we hadden ruim voldoende om gelukkig te zijn.
Een auto hebben wij thuis nooit gehad,onze verplaatsingen
deden we per fiets of te voet.Van bij ons thuis tot 't centrum
van Merksem,dat was een kwart-uur goed doorstappen tot
we aan de Bredabaan waren.Er was geen tekort aan winkels
in onze onmiddellijke omgeving met bakkers,beenhouwers,
of voedingswinkels,maar voor specifieke zaken als kleding
en schoenen bvb. moest men toch wel op de Bredabaan zijn.
Wilde je naar de cinema,Merksem telde er toen maar liefst 6,
en die waren allemaal op de Bredabaan,of als je met de tram
naar de stad wou,dan moesten we dus wel vaker die kant op.
Die hele lange Dr.Maurice Timmermanslaan,of de Kroonlaan
zoals de ouderen ze noemden.En mochten The Beatles ze al
gekend hebben hun lied hadden ze nooit Penny Lane maar
Crown Lane genoemd.Die lange brede laan,met hoge statige
'trapjes-op' herenhuizen,met zo'n 'afrit-inrij-garage' onder,
daar woonden in onze ogen de rijke mensen.Het was voor
ons de laatste etappe naar de Bredabaan,en 'k heb er toen
in het midden van die Kroonlaan bij 'Drukkerij B' wel eens
voor de etalage blijven kijken,naar het mooi verzorgde druk-
werk en de prachtige beeldekens die er tentoon lagen.Zeker
niet voor de meisjes daar ten huize,want 'k had er geen
flauw benul van dat daar toen ene Ria woonde,die ik nu in
Brasschaat ontmoet en die ik met plezier lees hier bij ons op
ons aller SeniorenNet.Dag Ria,toen ik twaalf was en jouw
woonst passeerde was jij ook twaalf,toen ik vijftien was ...
Toen ik zestien was had ik kennis met een meisje dat boven
de bakker woonde,zo'n honderd meter voorbij je woonst.
Nu wonen jij en ik in de herfst van ons leven in Brasschaat.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve vriend Alter,
Ik zie niet goed, want tranen (van dankbare emotie) vullen mijn ogen.
Wat heb je dat mooi beschreven. Ik kan heel goed volgen en zie nog de
beide pleintjes aan het einde van de Laaglandlaan, Kastanjeboom- en Lindebomplein.
(Ik weet niet meer in welke volgorde).
Het gebeurde dat ik er langs fietste, op weg naar een klant, een oude dame
die niet meer tot in de winkel geraakte, en kaartjes nodig had, of postzegels.
Ik moest dan altijd iets drinken en luisteren naar haar verhaal.
De polders strekten zich uit in hun ruimheid.
Van die enerverende autostrade was er toen nog geen sprake,
en natuurlijk was er ook geen brug naar St. Lucas.
Het was een lange weg, te voet, die keer, toen ik met zussen en broertje,
ons nichtje ging groeten, die opgebaard lag, amper 22 jaar.
Het was december en koud. Bevroren, van binnen en van buiten, kwamen wij terug thuis.
De Kroonlaan, dat was van voor de oorlog, maar sommigen noemden
het nog zo, omdat het grensde aan de Kroonplein, zeker!
Wie Dr. Timmermans was, weet ik eigenlijk niet, maar zeker een belangrijk iemand,
want na de oorlog werd de Kroonlaan dus de Dr. Timmermanslaan en dat
is ze nog tot op de dag van vandaag. Al heeft ze veel van haar glorie verloren.
Er woonden inderdaad twee huisdokters, bijna recht tegenover elkaar.
En later kwam er ook een advocaat wonen. Hij had een groot gezin.
Maar naast ons stond een appartementsgebouw, met tweemaal drie
appartementen. Die waren gewoon verhuurd.
Ook aan de andere zijde was het een huurhuis, daar woonden drie gezinnen.
Dat de straat zo'n bijzondere indruk gaf was ook omdat vele huizen
een garage hadden in de kelder.
Helaas liepen die altijd onder water, als het hard regende.
Dat probleem hadden wij niet, want er was een ruime toegang tot de
winkel en de doorgang naar de drukkerij.
Ik zie nog altijd mijn moeder, en later mocht ik helpen, de straat schuren
met wat toen bruin zeep werd genoemd.
De etalage (hoog raam) kuiste ik meestal. Mijn moeder was niet zo groot.
Daarna blonk alles en rook het heerlijk.
WIE schuurt in deze tijd nog zijn straat?
Toch stond dat wekelijks op ons moeke haar programma.
Met vier meisjes, was er altijd wel ene, die kon helpen.
Ik denk ook graag terug aan die tijd, maar er is zoveel veranderd dat
ik mij er echt niet meer thuis voel.
Trouwens, ik heb er 25, bijna 26 jaar gewoond en woon ondertussen
48 jaar in Brasschaat. Waar ook mijn roots liggen, langs vaders kant.
Tot wel elkaar nog eens tegenkomen, beste vriend,
ergens in de buurt van de Lage Kaart.
Nog hartelijke gelukwensen voor de mooie foto's.
Dat jongste manneke was precies een beetje teruggetrokken?
Is dat nu nog zo?:lol:
groetjes en bedankt,
ria
Ik zie niet goed, want tranen (van dankbare emotie) vullen mijn ogen.
Wat heb je dat mooi beschreven. Ik kan heel goed volgen en zie nog de
beide pleintjes aan het einde van de Laaglandlaan, Kastanjeboom- en Lindebomplein.
(Ik weet niet meer in welke volgorde).
Het gebeurde dat ik er langs fietste, op weg naar een klant, een oude dame
die niet meer tot in de winkel geraakte, en kaartjes nodig had, of postzegels.
Ik moest dan altijd iets drinken en luisteren naar haar verhaal.
De polders strekten zich uit in hun ruimheid.
Van die enerverende autostrade was er toen nog geen sprake,
en natuurlijk was er ook geen brug naar St. Lucas.
Het was een lange weg, te voet, die keer, toen ik met zussen en broertje,
ons nichtje ging groeten, die opgebaard lag, amper 22 jaar.
Het was december en koud. Bevroren, van binnen en van buiten, kwamen wij terug thuis.
De Kroonlaan, dat was van voor de oorlog, maar sommigen noemden
het nog zo, omdat het grensde aan de Kroonplein, zeker!
Wie Dr. Timmermans was, weet ik eigenlijk niet, maar zeker een belangrijk iemand,
want na de oorlog werd de Kroonlaan dus de Dr. Timmermanslaan en dat
is ze nog tot op de dag van vandaag. Al heeft ze veel van haar glorie verloren.
Er woonden inderdaad twee huisdokters, bijna recht tegenover elkaar.
En later kwam er ook een advocaat wonen. Hij had een groot gezin.
Maar naast ons stond een appartementsgebouw, met tweemaal drie
appartementen. Die waren gewoon verhuurd.
Ook aan de andere zijde was het een huurhuis, daar woonden drie gezinnen.
Dat de straat zo'n bijzondere indruk gaf was ook omdat vele huizen
een garage hadden in de kelder.
Helaas liepen die altijd onder water, als het hard regende.
Dat probleem hadden wij niet, want er was een ruime toegang tot de
winkel en de doorgang naar de drukkerij.
Ik zie nog altijd mijn moeder, en later mocht ik helpen, de straat schuren
met wat toen bruin zeep werd genoemd.
De etalage (hoog raam) kuiste ik meestal. Mijn moeder was niet zo groot.
Daarna blonk alles en rook het heerlijk.
WIE schuurt in deze tijd nog zijn straat?
Toch stond dat wekelijks op ons moeke haar programma.
Met vier meisjes, was er altijd wel ene, die kon helpen.
Ik denk ook graag terug aan die tijd, maar er is zoveel veranderd dat
ik mij er echt niet meer thuis voel.
Trouwens, ik heb er 25, bijna 26 jaar gewoond en woon ondertussen
48 jaar in Brasschaat. Waar ook mijn roots liggen, langs vaders kant.
Tot wel elkaar nog eens tegenkomen, beste vriend,
ergens in de buurt van de Lage Kaart.
Nog hartelijke gelukwensen voor de mooie foto's.
Dat jongste manneke was precies een beetje teruggetrokken?
Is dat nu nog zo?:lol:
groetjes en bedankt,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Ik begrijp dat je na het lezen van mijn verhaal zo geëmotioneerd bent,
de Kroonlaan en je thuis aldaar,je nichtje van amper 22 jaar,dat roept
voor jou wellicht ook herinneringen op die 't gemoed weten te beroeren.
Dat is normaal en menselijk.
St.Lucas,aangebouwd ziekenhuis aan het Kasteeltje 'Hof van Delft',
is ondertussen totaal verdwenen,enkel het Kasteeltje staat er nu nog.
Het is al jaren eigendom van de KLINA Brasschaat,en die weet niet
goed welke bestemming er aan zal gegeven worden.
Voor de autosnelweg er was liep er een lange dreef naartoe,met hoge
bomen en bos langs weerszijden.In dat 'Eikenbosje',zoals wij het noemden,
bouwden wij onze kampen en speelden er De Leeuw van Vlaanderen na.
Om er te geraken moest je eerst nog de 'Djepper' over,het antitankkanaal.
Allemaal verdwenen door de voortschrijdende evolutie van de tijd.
Enkel de Laarsebeek kun je er nog bemerken als je goed uitkijkt.
Die dokters op de Kroonlaan dat waren mijn inziens Dr.Timmermans
(vader en zoon)en Dr.Karel Mortelmans.Die advokaat dat was volgens
mij Den Haerinck.
Het verbaast me dat je niet weet wie Dr.Maurice Timmermans was.
Hij was hoofdgeneesheer in het St.Bartholomeeusziekenhuis en ook
voorzitter van het Rode Kruis te Merksem.De man die ontzaglijk veel
werk verrichtte tijdens de oorlog,voor de zieke,gekwetste en noodlijdende
bevolking.Die zorgde dat er voeding,verbanden en medicijnen konden
afgehaald worden in de fabrieken en stapelplaatsen en apotheken.
Die ging onderhandelen met de Duitse bevelhebber,plaatscommandant
Majoor Schilling,om erger te voorkomen.
Hij werd na de oorlog terecht als een held gevierd,want hij heeft zelf ook
veel gevaren moeten trotseren.Zijn zoon Paul kreeg tweemaal kogels in
de benen.
De Dr.M.Timmermanslaan heeft inderdaad veel van haar vroegere luister
verloren,net zoas het ook op andere plaatsen het geval is.Zo o.a.ook
het huis waar jij woonde.
Dat jongste manneke die jij een beetje teruggetrokken vindt,is mijn
jongste broer,hij is inderdaad altijd nogal introvert gebleven.
In tegenstelling tot mijn middenste broer,daarvan zei iedereen dat hij
advokaat moest worden,hij is dan maar de gemeentebode geworden.
eerst in Merksem,na de fusie in Antwerpen.
En de grootste,of oudste,dat ben ik.
Wij woonden op het Lindeboomplein.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Alter, ik heb tot mijn elfde in de Rerum Novarumlaan gewoond.
Na de oorlog, waarvan wij het einde meemaakte als vluchtelingen in
Sint Sixtus Westvleteren, ben ik dikwijls ziek geweest.
De ene kinderziekte na de andere en een paar keer een zware longontsteking.
Daarom werd ik op mijn achtste op pensionaat gestuurd, zodat ik in de
winter niet buiten moest om naar school te gaan.
Ik had toen ook astma overgehouden uit een van die bronchitis.
Dus, was ik alleen in de vakanties thuis en één weekend per maand.
Een deel van wat er toen gebeurde te Merksem, is aan mij voorbij gegaan.
Dokter Timmermans woonde zeker niet meer in de Kroonlaan, toen wij er
in 1952, na de dood van mijn grootvader onze intrek namen.
Het was zelfs voor mij toen vreemd. Ik vertrok nog van uit de
Rerum Novarumlaan, en moest vier weken later naar de Timmermanslaan.
Van de tweede huisdokter herinner ik mij de naam niet meer.
Dr. Mortelmans was onze huisdokter. En de naam van de advocaat die klopt.
Lucas heeft voor mij ook bijzondere herinneringen, mooie en minder mooie.
Ik heb er na ons huwelijk zelf op de receptie gewerkt, en later hebben onze
dochters er ook gewerkt. Eén in de keuken, en de andere als verpleegkundige.
En mijn schoonzus is er kloosterlinge geweest.
Het is een mooi domein, niet groot, maar het zou toch weer nuttig moeten
kunnen gebruikt worden. Er hebben nog een tijdje asielzoekers gewoond.
Maar dat was te dicht bij de tuin van mijnheer de winter en die zag ze liever vertrekken.
(eerlijk, ik weet niet of hij er iets mee te maken had)
Enfin, nu staat alles er leeg vermoed ik. Maar is het torentje niet blijven staan?
Als er file is tussen Merksem en Brasschaat, rijden we soms nog eens
binnendoor, Laaglandlaan en via Ekeren tot op de Kapelsesteenweg.
En dan binnendoor naar de Kaart. Het is gelukkig nog een mooi stukje groen.
(hier en daar, de dreven). Ik spreek nu over Ekeren en Brasschaat.
Want buiten het park is er in Merksem niet veel groen meer te vinden, denk ik.
Ziezo, ik ben uitgepraat, over dit onderwerp tenminste.
groetjes aan beiden.
ria
Na de oorlog, waarvan wij het einde meemaakte als vluchtelingen in
Sint Sixtus Westvleteren, ben ik dikwijls ziek geweest.
De ene kinderziekte na de andere en een paar keer een zware longontsteking.
Daarom werd ik op mijn achtste op pensionaat gestuurd, zodat ik in de
winter niet buiten moest om naar school te gaan.
Ik had toen ook astma overgehouden uit een van die bronchitis.
Dus, was ik alleen in de vakanties thuis en één weekend per maand.
Een deel van wat er toen gebeurde te Merksem, is aan mij voorbij gegaan.
Dokter Timmermans woonde zeker niet meer in de Kroonlaan, toen wij er
in 1952, na de dood van mijn grootvader onze intrek namen.
Het was zelfs voor mij toen vreemd. Ik vertrok nog van uit de
Rerum Novarumlaan, en moest vier weken later naar de Timmermanslaan.
Van de tweede huisdokter herinner ik mij de naam niet meer.
Dr. Mortelmans was onze huisdokter. En de naam van de advocaat die klopt.
Lucas heeft voor mij ook bijzondere herinneringen, mooie en minder mooie.
Ik heb er na ons huwelijk zelf op de receptie gewerkt, en later hebben onze
dochters er ook gewerkt. Eén in de keuken, en de andere als verpleegkundige.
En mijn schoonzus is er kloosterlinge geweest.
Het is een mooi domein, niet groot, maar het zou toch weer nuttig moeten
kunnen gebruikt worden. Er hebben nog een tijdje asielzoekers gewoond.
Maar dat was te dicht bij de tuin van mijnheer de winter en die zag ze liever vertrekken.
(eerlijk, ik weet niet of hij er iets mee te maken had)
Enfin, nu staat alles er leeg vermoed ik. Maar is het torentje niet blijven staan?
Als er file is tussen Merksem en Brasschaat, rijden we soms nog eens
binnendoor, Laaglandlaan en via Ekeren tot op de Kapelsesteenweg.
En dan binnendoor naar de Kaart. Het is gelukkig nog een mooi stukje groen.
(hier en daar, de dreven). Ik spreek nu over Ekeren en Brasschaat.
Want buiten het park is er in Merksem niet veel groen meer te vinden, denk ik.
Ziezo, ik ben uitgepraat, over dit onderwerp tenminste.
groetjes aan beiden.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
'n klein vraagje:
het Albertkanaal stroomt dat door Merksem?
Ergens is het verbonden met de Antwerpse haven
dat weet ik...
ik ben geboren op 150 m. van de haven
de haven van Beringen dan.
In mijn geboortejaar lag ze niet echt op het grondgebied van Beringen.
Maar in Paal.
Zoals de mijn in Koersel lag.
Maar Beringen had wel de naam.
Sinds de fusie omstreeks 1975 is wel alles Beringen.
het huis is weg en de haven verloor zijn nut bij het sluiten der mijnen
mvg
Robbe
het Albertkanaal stroomt dat door Merksem?
Ergens is het verbonden met de Antwerpse haven
dat weet ik...
ik ben geboren op 150 m. van de haven
de haven van Beringen dan.
In mijn geboortejaar lag ze niet echt op het grondgebied van Beringen.
Maar in Paal.
Zoals de mijn in Koersel lag.
Maar Beringen had wel de naam.
Sinds de fusie omstreeks 1975 is wel alles Beringen.
het huis is weg en de haven verloor zijn nut bij het sluiten der mijnen
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Robbe,
Op uw vraag 'stroomt het Albertkanaal door Merksem?',moet
ik antwoorden met een zekere nuance,dat het Albertkanaal niet
DOOR Merksem stroomt,maar dat Merksem aan het Albertkanaal ligt.
Zoals je hier best kan zien aan de foto van de Boerenbond.Dat is
maar één van de vele fabrieken die aan de oever van het kanaal
gevestigd zijn.En dan is er in Merksem nog het Grote en Kleine dok
als zijarmen van het kanaal,met ook tientallen bedrijven.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
AANDACHT:
De Antwerpse(Hoboken) troubadour Ed Kooyman zingt in een
van zijn liederen;
" 't Is nie meer wat 't gewest is,en 't zal nooit nie meer worre
wat dat 't was"
Dat is precies weergegeven hoe het hier bij Poëzie en Proza
momenteel gesteld is.
Er zit geen animo meer in deze rubriek,hoezeer wij,Rankje en ik,
ons er voor inspannen om het toch wat levendig te houden.
De rubriek Poëzie en Proza is aan 't doodbloeden en op sterven
na dood.De tijd van bruisende levendigheid is blijkbaar voorgoed
voorbij.
Voor ons heeft het dan ook geen zin meer om ons nog verder
te blijven inspannen om van Poëzie van de dag iets moois te
maken.
We hebben het op 14 December,dag op dag,precies 4 jaar lang
gedaan.Maar nu einde deze maand is het wat ons betreft voorgoed
verleden tijd.
Wij stoppen er mee.Deze December is het laatst wat we doen.
Dit wilden we u graag mededelen.
Bedankt voor uw aandacht.
Groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
De Antwerpse(Hoboken) troubadour Ed Kooyman zingt in een
van zijn liederen;
" 't Is nie meer wat 't gewest is,en 't zal nooit nie meer worre
wat dat 't was"
Dat is precies weergegeven hoe het hier bij Poëzie en Proza
momenteel gesteld is.
Er zit geen animo meer in deze rubriek,hoezeer wij,Rankje en ik,
ons er voor inspannen om het toch wat levendig te houden.
De rubriek Poëzie en Proza is aan 't doodbloeden en op sterven
na dood.De tijd van bruisende levendigheid is blijkbaar voorgoed
voorbij.
Voor ons heeft het dan ook geen zin meer om ons nog verder
te blijven inspannen om van Poëzie van de dag iets moois te
maken.
We hebben het op 14 December,dag op dag,precies 4 jaar lang
gedaan.Maar nu einde deze maand is het wat ons betreft voorgoed
verleden tijd.
Wij stoppen er mee.Deze December is het laatst wat we doen.
Dit wilden we u graag mededelen.
Bedankt voor uw aandacht.
Groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve vriend(innen),
Zoals ik het al uitgelegd heb aan degenen die ons een
pb gestuurd hebben, wij sluiten dus wel te verstaan
onze topics niet ! Jullie blijven er nog altijd allemaal
steeds even welkom.
Het is enkel met 'Poëzie van de dag' dat we ophouden.
Het vergde wat te veel van onze tijd (ondanks het feit
dat het boeiend en leuk was en dat wij het steeds graag
deden). Maar we worden er ook niet jonger op.
Trouwens, tijdens die vier jaren, hebben wij van velen
zowat bijna alle gedichten al aan bod laten komen.
Het Prentenkabinet blijft zeker ook open voor iedereen
die zin heeft om er een ppt te plaatsen, vooral nuttig voor
degenen die hier bij P en P geen eigen topic hebben.
We hopen van harte dat wij allemaal samen nog lang
zullen blijven schrijven bij Poëzie en Proza, tot ons aller
vermaak !
Lieve warme groetjes in vrede, vreugde en vriendschap
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Tijdelijk
Behoedzaam,zachtjes
uitgerekend en uitgemeten,
consumeert de Eeuwigheid,
op sluipend geraffineerde wijze,
ons aller vadertje Tijd.
Niets zekerder,wat je ook doet,
loslaten moet,altijd geweten.
Hoe het gaat...vroeg of laat...?
Hopen vragen,zonder klagen.
Voor wie Tijd nodig had,
steeds te vroeg
het heengaan moeten toestaan.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Najaarsduister
Langzaam begint
de dageraad
te dagen.
Sluierende wolken
langs bomen
die kalen.
Pigmentkleuren
vervagen.
De kalender
is aan 't balen.
Weergoden
bezigen capriolen,
zottebollen
met wind en regen.
Domineren
't donkere luchtdek.
Zo'n vaagduistere
najaarsdagen.
De hemel zet
z'n sluizen open,
met rukwinden
als toornige cyclopen.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht