Verhalen uit de wereld
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
rapke,
dat doet plezier van jou hier te mogen zien, bedankt!
Monika, Krakje en alle lezers ook bedankt!
...... vervolg
Laatste dag: We vertrekken pas omstreeks 16u naar de luchthaven, we hebben nog ruim de tijd voor een mooie wandeling op de promenade aan zee in één van de rijkere wijken van Lima, geheel anders en in grote tegenstelling tot de wijk Yerbateros gisteren. Myriam vergezelt ons, heerlijk.... en zo rustig!
Enkel spijtig dat de zon er niet is, Lima is anders dan de steden in het Noorden (Cajamarca, Chiclayo en Trujillo) waar de lucht diepblauw is, Lima heeft de gehele winter een soort mist boven haar stad, maar dat schreef ik reeds, doch eens de zomer in aantocht is, kleurt ook haar hemel blauw, maandenlang!
figuur van de kolibrie zoals hij te zien is in de Nazca lijnen.
Voor het middagmaal nodigen we de verantwoordelijken van Manthoc Lima uit.
Nancy, Yvana, Alex, (algemeen directeur Manthoc) en Jenny die het huis in Yerbateros bestuurt, gingen er heel graag op in.
Ik ben heel blij Alex terug te zien, drie jaar geleden leerde ik hem kennen in Cajamarca waar hij toen onderwijzer was, of liever een heel enthousiaste onderwijzer.
Op zijn vrije zaterdag kwam hij ons (Myriam en ik) ophalen om mee te gaan naar het voetbalveld waar hij met de kinderen wou voetballen, ik stond vol bewondering voor zijn omgang met de kinderen, zijn opoffering van zijn vrije tijd enz.
Maar dat is geen nieuws, alle leerkrachten bij Manthoc zijn zeer begaan met de kinderen,
na al wat ik deze keer zag en kon ervaren is mijn bewondering nog gestegen.
Ook Alex herkent mij onmiddellijk, een warme omhelzing volgt.
Afspraak was op het flatje van Myriam, we vragen de mensen wat en waar ze het liefst willen eten, ze kiezen voor kip met frietjes in de buurt, dicht bij zee.
In voor mij zo'n fijn gezelschap smaakt het heerlijk, ik voel mij in mijn nopjes maar helaas.....
Het uur van afscheid is aangebroken, wanneer kom je terug? Misschien over drie jaar.......
Een dikke knuffel van elk van hen, die lieve mensen.....
We halen onze koffers op, nemen afscheid van Myriam, en per taxi gaat het naar de luchthaven, Nancy begeleidt ons.
Tijdens de lange nachtvlucht doe ik geen oog dicht, mijn reisgenote dut soms een wijle in.
Het tv-schermpje op de achterkant van de stoel voor mij open ik af en toe, je kan er kiezen tussen een hele reeks filmen of je favoriete muziek beluisteren maar mijn gedachten dwalen steeds af naar wat achter ons ligt. Af en toe komt een hostess rond met water of een ander drankje, dat brengt enige verstrooiing.
In Parijs is het zoeken naar het treinstation, ik sukkel met mijn zware bagage, net toen we neerzitten, groot alarm… iedereen moet naar buiten,… we weten niet wat er gebeurt…
Het is een oefening tegen de dreigende terroristische aanslagen die verwacht worden horen we. Na een half uur mogen we terug binnen, drie uur later vertrekt de trein naar Brussel waar mijn eenzame man mij blij staat op te wachten!
Einde verhaal!
Mijn welgemeende dank gaat uit naar alle helpers en sponsors zowel hier en als waar ook, mede door hen kunnen we de 2de graad in de school in Cajamarca blijven sponsoren, zonder hen zou het zeker niet mogelijk zijn. We hebben gezien en ervaren dat het soort onderwijs (integraal) dat men in de school van Manthoc in Cajamarca toepast voor deze kinderen samen met de vriendschap en de liefde die ze er mogen ontvangen, doorslaggevend zijn, een stempel drukken voor hun verdere leven.
Ik beleefde een tijd met vele emoties, een tijd van bewondering en verwondering, een tijd om nooit te vergeten!
Nog meer gemotiveerd dan voorheen werken we verder aan dit mooi project met de hoop over drie jaar een nieuw bezoek te kunnen afleggen.
gustilpe
dat doet plezier van jou hier te mogen zien, bedankt!
Monika, Krakje en alle lezers ook bedankt!
...... vervolg
Laatste dag: We vertrekken pas omstreeks 16u naar de luchthaven, we hebben nog ruim de tijd voor een mooie wandeling op de promenade aan zee in één van de rijkere wijken van Lima, geheel anders en in grote tegenstelling tot de wijk Yerbateros gisteren. Myriam vergezelt ons, heerlijk.... en zo rustig!
Enkel spijtig dat de zon er niet is, Lima is anders dan de steden in het Noorden (Cajamarca, Chiclayo en Trujillo) waar de lucht diepblauw is, Lima heeft de gehele winter een soort mist boven haar stad, maar dat schreef ik reeds, doch eens de zomer in aantocht is, kleurt ook haar hemel blauw, maandenlang!
figuur van de kolibrie zoals hij te zien is in de Nazca lijnen.Voor het middagmaal nodigen we de verantwoordelijken van Manthoc Lima uit.
Nancy, Yvana, Alex, (algemeen directeur Manthoc) en Jenny die het huis in Yerbateros bestuurt, gingen er heel graag op in.
Ik ben heel blij Alex terug te zien, drie jaar geleden leerde ik hem kennen in Cajamarca waar hij toen onderwijzer was, of liever een heel enthousiaste onderwijzer.
Op zijn vrije zaterdag kwam hij ons (Myriam en ik) ophalen om mee te gaan naar het voetbalveld waar hij met de kinderen wou voetballen, ik stond vol bewondering voor zijn omgang met de kinderen, zijn opoffering van zijn vrije tijd enz.
Maar dat is geen nieuws, alle leerkrachten bij Manthoc zijn zeer begaan met de kinderen,
na al wat ik deze keer zag en kon ervaren is mijn bewondering nog gestegen.
Ook Alex herkent mij onmiddellijk, een warme omhelzing volgt.
Afspraak was op het flatje van Myriam, we vragen de mensen wat en waar ze het liefst willen eten, ze kiezen voor kip met frietjes in de buurt, dicht bij zee.
In voor mij zo'n fijn gezelschap smaakt het heerlijk, ik voel mij in mijn nopjes maar helaas.....
Het uur van afscheid is aangebroken, wanneer kom je terug? Misschien over drie jaar.......
Een dikke knuffel van elk van hen, die lieve mensen.....
We halen onze koffers op, nemen afscheid van Myriam, en per taxi gaat het naar de luchthaven, Nancy begeleidt ons.
Tijdens de lange nachtvlucht doe ik geen oog dicht, mijn reisgenote dut soms een wijle in.
Het tv-schermpje op de achterkant van de stoel voor mij open ik af en toe, je kan er kiezen tussen een hele reeks filmen of je favoriete muziek beluisteren maar mijn gedachten dwalen steeds af naar wat achter ons ligt. Af en toe komt een hostess rond met water of een ander drankje, dat brengt enige verstrooiing.
In Parijs is het zoeken naar het treinstation, ik sukkel met mijn zware bagage, net toen we neerzitten, groot alarm… iedereen moet naar buiten,… we weten niet wat er gebeurt…
Het is een oefening tegen de dreigende terroristische aanslagen die verwacht worden horen we. Na een half uur mogen we terug binnen, drie uur later vertrekt de trein naar Brussel waar mijn eenzame man mij blij staat op te wachten!
Einde verhaal!
Mijn welgemeende dank gaat uit naar alle helpers en sponsors zowel hier en als waar ook, mede door hen kunnen we de 2de graad in de school in Cajamarca blijven sponsoren, zonder hen zou het zeker niet mogelijk zijn. We hebben gezien en ervaren dat het soort onderwijs (integraal) dat men in de school van Manthoc in Cajamarca toepast voor deze kinderen samen met de vriendschap en de liefde die ze er mogen ontvangen, doorslaggevend zijn, een stempel drukken voor hun verdere leven.
Ik beleefde een tijd met vele emoties, een tijd van bewondering en verwondering, een tijd om nooit te vergeten!
Nog meer gemotiveerd dan voorheen werken we verder aan dit mooi project met de hoop over drie jaar een nieuw bezoek te kunnen afleggen.
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Monika ** - Lid geworden op: 05 jun 2004, 13:10
- Locatie: ardennen
Lieve Gustilpe
als je zo leest over die onderwijzers
wat ze doen om die kinderen ergens
een waarde leven te geven
kunnen ze hier toch ergens wel een stukje
afsnijden vind ik
hier hebben de leerlingen toch geen respect meer
voor de leer krachten
Gustilpe dat moest ik even kwijt
en dank voor u mooie verhaal en belevenis
ik wens u een fijn weekend
liefs van Monika
als je zo leest over die onderwijzers
wat ze doen om die kinderen ergens
een waarde leven te geven
kunnen ze hier toch ergens wel een stukje
afsnijden vind ik
hier hebben de leerlingen toch geen respect meer
voor de leer krachten
Gustilpe dat moest ik even kwijt
en dank voor u mooie verhaal en belevenis
ik wens u een fijn weekend
liefs van Monika
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Lieve gustilpe,
Mooie foto's illustreren je boeiende teksten ,
die de omstandigheden , geschiedenis en cultuur
zo goed beschrijven
Een prachtig project, waarvoor mijn waardering
Je inzet wordt zeker beloond en de
kinderen zullen de vruchten plukken
Dank voor je heerlijk reisreportage
Een verhaal, ja, veeleer een volwaadig boek
Groetjes,
elisa
Mooie foto's illustreren je boeiende teksten ,
die de omstandigheden , geschiedenis en cultuur
zo goed beschrijven
Een prachtig project, waarvoor mijn waardering
Je inzet wordt zeker beloond en de
kinderen zullen de vruchten plukken
Dank voor je heerlijk reisreportage
Een verhaal, ja, veeleer een volwaadig boek
Groetjes,
elisa
Laatst gewijzigd door elisa20 op 08 sep 2013, 16:49, 1 keer totaal gewijzigd.
.-
krakje - Lid geworden op: 01 sep 2004, 21:16
- Locatie: Heist op den Berg
eindelijk iets gemaakt,
zit met tijdstekort,
hoe komt dat, weet het niet;
groetjes van krakje.
plaatje van norman
bijgelezen,
al die onderwijzers verdienen daar een dikke pluim,
ik hou van het leven, het is jou maar eenmaal gegeven.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Gustilpe,
Jouw gedicht 'Leven en dood' is nu te lezen
bij Poëzie van de dag en de ppt ervan in het
Prentenkabinet.
Op de vorige bladzijde, lazen wij met veel spijt :
'einde verhaal', want je hebt ons veel mooie
momenten bezorgd met jouw relaas over je
belevingen in je zo geliefde Peru die je drie jaar
zal moeten missen !
Door je uitgebreide 'reportage' hebben wij zoveel
ontdekt. Het was interessant, leerzaam, boeiend en
ook emotievol ! En de foto's....prachtig !
Nogmaals bedankt, lieve Gustilpe en veel liefs van
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve Gustilpe,
Nieuwsgierig en ontroerd je verdere reisverhaal gelezen.
Indrukken en emoties, die je nog lang zullen bij blijven.
Goed dat je het allemaal kunt neerschrijven, niet alleen om te delen,
maar zeker ook om het zelf te verwerken.
Ik hoop van harte dat je gezond blijft en binnen drie jaar je lieve
vrienden daar kunt weerzien.
Ondertussen hebben je lieve man, kinderen en kleinkinderen
hun lieve mama en oma terug thuis.
Dat zal een blij weerzien geweest zijn. En hoor ik daar al nieuwe
plannen borrelen in Ternat en omgeving?
Ik zit de laatste tijd, als is het dan via internet in Azië, India en Pakistan.
Wat moet er nog veel gebeuren om de wereld een beetje leefbaar te
maken voor iedereen. Ik wens je, na de nodige rust, de energie om er
weer tegen aan te gaan. En dank voor je mooie inspirerende verhaal.
veel liefs
ria
Nieuwsgierig en ontroerd je verdere reisverhaal gelezen.
Indrukken en emoties, die je nog lang zullen bij blijven.
Goed dat je het allemaal kunt neerschrijven, niet alleen om te delen,
maar zeker ook om het zelf te verwerken.
Ik hoop van harte dat je gezond blijft en binnen drie jaar je lieve
vrienden daar kunt weerzien.
Ondertussen hebben je lieve man, kinderen en kleinkinderen
hun lieve mama en oma terug thuis.
Dat zal een blij weerzien geweest zijn. En hoor ik daar al nieuwe
plannen borrelen in Ternat en omgeving?
Ik zit de laatste tijd, als is het dan via internet in Azië, India en Pakistan.
Wat moet er nog veel gebeuren om de wereld een beetje leefbaar te
maken voor iedereen. Ik wens je, na de nodige rust, de energie om er
weer tegen aan te gaan. En dank voor je mooie inspirerende verhaal.
veel liefs
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
