--"Ons Dagboek"--
-
katrijn2 - Lid geworden op: 11 jul 2009, 22:05
beste dagboek,
ik wou iets schrijven op de topic van Robol, maar daar is alles gesloten.
Niemand kan er nog in. Daarom wil ik jou een dienst(je) vragen.
Wil jij hem dit briefje bezorgen; dat moet je toch kunnen.
Zeg hem dat een beslissing, in een opwelling genomen, nooit goed is,
niet in positieve en zeker niet in negatieve zin.
Gisteren is hij in een polemiekje geduwd, volledig buiten zijn wil om.
Heel vriendelijk, lief bijna, merkte hij iets op bij een andere topic, en
daarop borduurden anderen - ook ik een beetje - verder. De toon werd
minder vriendelijk - niet bij mij dacht ik - en uiteindelijk keerde alles
zich een beetje tegen hem: onterecht, onverdiend.
Dat moet hem hebben geraakt, zeker als men weet wat voor iemand
Robol wel is. Hij zoekt steeds het positieve; met een glimlach en een
kwinkslag kan hij relativeren. Zijn liefde voor de natuur en hoe hij er
mee omgaat kan alleen van een ingoed mens komen.
En nu, in een enigszins ongecontroleerd moment, neemt hij een beslis-
sing die hij zich - geen 24 uur later - waarschijnlijk al beklaagt. Hij sluit
zijn topic af en laat de kenners aanvoelen wat de eigenlijke reden is ...
niet het 'ouder worden', zoals hij in een prachtig werkje laat geloven.
Ik ben al jaren een lezeres van Robol en denk zowat alles gelezen te
hebben wat hier van zijn hand verscheen. Hij is dan ook een van mijn
favorieten bij 'Poëzie en Proza'.
Beste dagboek, zeg hem maar dat ik nu al weet dat hij zal terugkeren.
Schreef hij niet eens ...'het bloed kruipt waar het niet laten kan'... (of
zo iets).
Niemand zal dan ook verbaasd zijn als we Robol vlug terugzien. De
topic zal misschien een andere titel krijgen, maar het blijft zeker een
Robol-product; een product waarvan geen namaak mogelijk is.
Beste dagboek, ik ben blij dat je er bent; hoe geraakte ik anders bij
hem. Jij zorgt er wel voor.
bedankt, katrijn2
ps. beste dagboek, nog even iets, alleen tussen ons.
Weet jij hoe ik wist dat Robol een beetje 'over zijn toeren' was door
hetgeen men hem aandeed?
Zijn taal, typwerk, inkadering zijn altijd verzorgd en foutloos.
En nu ... in een opwelling geschreven, stond er een storend foutje.
Inmiddels is het weer rechtgezet.
ik wou iets schrijven op de topic van Robol, maar daar is alles gesloten.
Niemand kan er nog in. Daarom wil ik jou een dienst(je) vragen.
Wil jij hem dit briefje bezorgen; dat moet je toch kunnen.
Zeg hem dat een beslissing, in een opwelling genomen, nooit goed is,
niet in positieve en zeker niet in negatieve zin.
Gisteren is hij in een polemiekje geduwd, volledig buiten zijn wil om.
Heel vriendelijk, lief bijna, merkte hij iets op bij een andere topic, en
daarop borduurden anderen - ook ik een beetje - verder. De toon werd
minder vriendelijk - niet bij mij dacht ik - en uiteindelijk keerde alles
zich een beetje tegen hem: onterecht, onverdiend.
Dat moet hem hebben geraakt, zeker als men weet wat voor iemand
Robol wel is. Hij zoekt steeds het positieve; met een glimlach en een
kwinkslag kan hij relativeren. Zijn liefde voor de natuur en hoe hij er
mee omgaat kan alleen van een ingoed mens komen.
En nu, in een enigszins ongecontroleerd moment, neemt hij een beslis-
sing die hij zich - geen 24 uur later - waarschijnlijk al beklaagt. Hij sluit
zijn topic af en laat de kenners aanvoelen wat de eigenlijke reden is ...
niet het 'ouder worden', zoals hij in een prachtig werkje laat geloven.
Ik ben al jaren een lezeres van Robol en denk zowat alles gelezen te
hebben wat hier van zijn hand verscheen. Hij is dan ook een van mijn
favorieten bij 'Poëzie en Proza'.
Beste dagboek, zeg hem maar dat ik nu al weet dat hij zal terugkeren.
Schreef hij niet eens ...'het bloed kruipt waar het niet laten kan'... (of
zo iets).
Niemand zal dan ook verbaasd zijn als we Robol vlug terugzien. De
topic zal misschien een andere titel krijgen, maar het blijft zeker een
Robol-product; een product waarvan geen namaak mogelijk is.
Beste dagboek, ik ben blij dat je er bent; hoe geraakte ik anders bij
hem. Jij zorgt er wel voor.
bedankt, katrijn2
ps. beste dagboek, nog even iets, alleen tussen ons.
Weet jij hoe ik wist dat Robol een beetje 'over zijn toeren' was door
hetgeen men hem aandeed?
Zijn taal, typwerk, inkadering zijn altijd verzorgd en foutloos.
En nu ... in een opwelling geschreven, stond er een storend foutje.
Inmiddels is het weer rechtgezet.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Katrijn ik ben het volledig met je eens.
We hebben Robbe nodig op dit forum.
Maar geef hem even de kans
om eens uit te waaien,
te genieten van de natuur
en van alle dingen die hij graag doet.
Hij komt wel terug als de tijd rijp is...
De boog, ook de poëzie-boog
kan niet altijd gespannen staan.
Ondertussen Katrijn, blijf jij maar schrijven,
ik lees je graag.
Ik mis denook eveneens.
Misschien laat hij zich vermurmen, wie weet.
nog een fijne dag,
ria
We hebben Robbe nodig op dit forum.
Maar geef hem even de kans
om eens uit te waaien,
te genieten van de natuur
en van alle dingen die hij graag doet.
Hij komt wel terug als de tijd rijp is...
De boog, ook de poëzie-boog
kan niet altijd gespannen staan.
Ondertussen Katrijn, blijf jij maar schrijven,
ik lees je graag.
Ik mis denook eveneens.
Misschien laat hij zich vermurmen, wie weet.
nog een fijne dag,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Dag Dagboek
allereerst even zeggen, als ik je naam lees, dat ik spontaan moet denken aan een meisje, een meisje dat niet volwassen mocht worden. Anne.
Een dagboek is meestal niet bedoeld om door derden te worden gelezen en Anne Frank zag haar dagboek als een vriendin. Ze zou het waarschijnlijk vernietigd hebben, eens de waanzin voorbij.
Het mocht niet zijn...
In dit dagboek lees ik spontane reacties op het sluiten van mijn topic.
Steunende reacties, ook in andere topics, waarvoor dank...
Herfst, er was pas een topic geopend met die naam, door Guido, op 14 november. Ook hij werd welkom geheten, door verschillende posters, ik heb toen niet gereageerd, vaak blijft het bij een gedichtje. Op het nieuwe topic met dezelfde naam, heb ik wel gereageerd omdat ik zag dat de auteur niet vermeld werd.
Niet altijd zijn de posters van gedichten blijvers, men kan het al vaststellen aan de naam van het topic.
Ik sta nog steeds achter mijn woorden.
En ieder die een (oud) gedicht zoekt, ik ben nog steeds bereid tot hulp. Al krijg je vaak geen reactie...
Ach, er zijn ergere dingen in het leven.
Katarakt, ik kende de naam enkel van de tv-serie, ik hoorde hem vandaag uitspreken door de oogarts...Ik zocht het op, op het net...niet ongerust zijn, het is eigen aan de leeftijd...
Morgen bezoek ik de optieker...
Nogmaals dank aan iedereen en tot weldra.
Schrijven is inderdaad een passie en:
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan...
Robbe
allereerst even zeggen, als ik je naam lees, dat ik spontaan moet denken aan een meisje, een meisje dat niet volwassen mocht worden. Anne.
Een dagboek is meestal niet bedoeld om door derden te worden gelezen en Anne Frank zag haar dagboek als een vriendin. Ze zou het waarschijnlijk vernietigd hebben, eens de waanzin voorbij.
Het mocht niet zijn...
In dit dagboek lees ik spontane reacties op het sluiten van mijn topic.
Steunende reacties, ook in andere topics, waarvoor dank...
Herfst, er was pas een topic geopend met die naam, door Guido, op 14 november. Ook hij werd welkom geheten, door verschillende posters, ik heb toen niet gereageerd, vaak blijft het bij een gedichtje. Op het nieuwe topic met dezelfde naam, heb ik wel gereageerd omdat ik zag dat de auteur niet vermeld werd.
Niet altijd zijn de posters van gedichten blijvers, men kan het al vaststellen aan de naam van het topic.
Ik sta nog steeds achter mijn woorden.
En ieder die een (oud) gedicht zoekt, ik ben nog steeds bereid tot hulp. Al krijg je vaak geen reactie...
Ach, er zijn ergere dingen in het leven.
Katarakt, ik kende de naam enkel van de tv-serie, ik hoorde hem vandaag uitspreken door de oogarts...Ik zocht het op, op het net...niet ongerust zijn, het is eigen aan de leeftijd...
Morgen bezoek ik de optieker...
Nogmaals dank aan iedereen en tot weldra.
Schrijven is inderdaad een passie en:
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan...
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Beste Robbe,
Na je stukje te hebben gelezen weet ik dat je terugkomt,
laat je bloed maar stromen tegen hoge sneheid inplaats
van te kruipen.
Verzorg je ogen en vertrouw op je dokter, ze kunnen
zoveel tegenwoordig. Nieuwe lenzen zetten is tegenwoordig
bijna bandwerk en gebeurt in dagopname. Het vraagt
achteraf wel wat geduld.
Onze zoon zijn schoonma heeft haar 2 ogen laten doen
op 1 maand tijd, wel met 2 weken tussenpauze en alles
perfect in orde.
Tot binnenkort,
Bomi
-
Beste Robbe,
Na je stukje te hebben gelezen weet ik dat je terugkomt,
laat je bloed maar stromen tegen hoge sneheid inplaats
van te kruipen.
Verzorg je ogen en vertrouw op je dokter, ze kunnen
zoveel tegenwoordig. Nieuwe lenzen zetten is tegenwoordig
bijna bandwerk en gebeurt in dagopname. Het vraagt
achteraf wel wat geduld.
Onze zoon zijn schoonma heeft haar 2 ogen laten doen
op 1 maand tijd, wel met 2 weken tussenpauze en alles
perfect in orde.
Tot binnenkort,
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
cello - Lid geworden op: 11 dec 2008, 13:11
dag dagboek,
Het ligt niet in mijn aard om de bal op de man te spelen. Bij poëzie wou ik er enkel op wijzen dat men elke nicknaam over dezelfde kam moet scheren : nieuweling of vriend.
Ik genoot tot nu toe van mijn plek op dit forum.
Meestal blijf ik in de schaduw maar af en toe moet ik me laten horen.
mijn excuses, ik had het op een andere manier moeten doen volgens mijn chef
dagboek,
Weet je wat ik zeker niet begrijp : 'Dat mensen bij religie (op dit forum) die een hoge graad aan tegenstand moeten trotseren, kunnen blijven ademen.'
Daar moet ik mezelf nog meer dwingen om mijn bruisende testosteronspiegel tot inkeer te brengen of algauw zou ik overstelpt worden door een stroom van woorden en bij hulp weten de tegenstanders met grote deskundigheid (volgens hun mening) alle helpers door het slijk te halen.
Hun naam wordt dan doorgegeven, als een joint.
De tegenstanders voelen de hartslag van hun bestaan. Het kwaad dat over hun lippen naar buiten rolt, zuivert hen vanbinnen. Ze voelen zich schoner worden naarmate ze de ander zwarter maken.
Wanneer ik dan de pc afsluit, denk ik :'Er bestaan zeker en vast schonere dingen in het leven.'
Als gelovige kijk ik uit naar Kerstdag maar naar mijn bescheiden mening denk ik dat mensen niet meer vergeven, enfin toch niet echt.
cello
Het ligt niet in mijn aard om de bal op de man te spelen. Bij poëzie wou ik er enkel op wijzen dat men elke nicknaam over dezelfde kam moet scheren : nieuweling of vriend.
Ik genoot tot nu toe van mijn plek op dit forum.
Meestal blijf ik in de schaduw maar af en toe moet ik me laten horen.
mijn excuses, ik had het op een andere manier moeten doen volgens mijn chef
dagboek,
Weet je wat ik zeker niet begrijp : 'Dat mensen bij religie (op dit forum) die een hoge graad aan tegenstand moeten trotseren, kunnen blijven ademen.'
Daar moet ik mezelf nog meer dwingen om mijn bruisende testosteronspiegel tot inkeer te brengen of algauw zou ik overstelpt worden door een stroom van woorden en bij hulp weten de tegenstanders met grote deskundigheid (volgens hun mening) alle helpers door het slijk te halen.
Hun naam wordt dan doorgegeven, als een joint.
De tegenstanders voelen de hartslag van hun bestaan. Het kwaad dat over hun lippen naar buiten rolt, zuivert hen vanbinnen. Ze voelen zich schoner worden naarmate ze de ander zwarter maken.
Wanneer ik dan de pc afsluit, denk ik :'Er bestaan zeker en vast schonere dingen in het leven.'
Als gelovige kijk ik uit naar Kerstdag maar naar mijn bescheiden mening denk ik dat mensen niet meer vergeven, enfin toch niet echt.
cello
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
vrijheid van Godsdienst,
vrijheid van mening,
Twee elementaire rechten van elke mens,
behalve voor enkele heethoofden
die de sfeer van een forum (gelukkig niet hier)
volledig kunnen verpesten.
En toch begint volgende week de Advent,
tijd van inkeer en verzoening
om zo te groeien naar vrede,
voor onszelf en naar de anderen toe.
Cello ik wens je die vreugde en vrede toe.
Fijn dat je hier toegaf dat de interventie
anders had gekund.
Er is al zoveel strijd, geweld en oorlog,
overal in de wereld,
daarom is het fijn in poëzie rust en vreugde te vinden.
mooie zondagavond,
ria
vrijheid van mening,
Twee elementaire rechten van elke mens,
behalve voor enkele heethoofden
die de sfeer van een forum (gelukkig niet hier)
volledig kunnen verpesten.
En toch begint volgende week de Advent,
tijd van inkeer en verzoening
om zo te groeien naar vrede,
voor onszelf en naar de anderen toe.
Cello ik wens je die vreugde en vrede toe.
Fijn dat je hier toegaf dat de interventie
anders had gekund.
Er is al zoveel strijd, geweld en oorlog,
overal in de wereld,
daarom is het fijn in poëzie rust en vreugde te vinden.
mooie zondagavond,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Dagboek,
goede morgen op deze druilerige, sombere maandagmorgen.
Maar ik zie het niet, m'n PC. geeft 'licht'.
En dat is heel bijzonder.
En bij jou wou ik een zinnetje kwijt van
een jonge iraanse vrouw, schrijfster,
YASMINA REZA (auteur dramatique française)
Gisteren las ik enkele citaten van haar en deze trof me vooral:
"Rien ne fait plus souffrir que d'aimer.Rien.
Il ne faudrait ne pas aimer pour ne pas souffrir"
Verontschuldig me Dagboek, dat ik het hier in het frans neerschreef.
Ik vertaal het even voor jou:
"Niets doet meer lijden dan de liefde.Niets.
Men zou niet meer moeten liefhebben, om niet meer te lijden."
Dit heb ik al zo dikwijls zelf gedacht Dagboek.
Maar dan stel ik me de vraag: kan men leven zonder lief te hebben?
Ik denk dat het de twee kanten zijn van één medalie die het leven is:
liefde en lijden.
Zo dagboek nog een fijne week!
johanamaria
goede morgen op deze druilerige, sombere maandagmorgen.
Maar ik zie het niet, m'n PC. geeft 'licht'.
En dat is heel bijzonder.
En bij jou wou ik een zinnetje kwijt van
een jonge iraanse vrouw, schrijfster,
YASMINA REZA (auteur dramatique française)
Gisteren las ik enkele citaten van haar en deze trof me vooral:
"Rien ne fait plus souffrir que d'aimer.Rien.
Il ne faudrait ne pas aimer pour ne pas souffrir"
Verontschuldig me Dagboek, dat ik het hier in het frans neerschreef.
Ik vertaal het even voor jou:
"Niets doet meer lijden dan de liefde.Niets.
Men zou niet meer moeten liefhebben, om niet meer te lijden."
Dit heb ik al zo dikwijls zelf gedacht Dagboek.
Maar dan stel ik me de vraag: kan men leven zonder lief te hebben?
Ik denk dat het de twee kanten zijn van één medalie die het leven is:
liefde en lijden.
Zo dagboek nog een fijne week!
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Een echt wel God lovend gedicht.
Gods woning
ik ben verloren
en vind me terug
in Gods woning
- één kamer is voor mij
Maria kookt soep
Jezus is onderweg
apostelen verzamelen
of al die verhalen
die wij ons vertellen
zó dat wij niet zien
hoe tijd onze gezichten
in rimpels legt
- schrappen we dit
zegt God
doopt Zijn penseel in de verf
knikt naar mij
en herschildert de façade
ik wist helemaal niet
dat U lachen kunt
zeg ik
en God schudt
vertwijfeld
het hoofd.
**********
sunset 18-11-2009
**********
Gods woning
ik ben verloren
en vind me terug
in Gods woning
- één kamer is voor mij
Maria kookt soep
Jezus is onderweg
apostelen verzamelen
of al die verhalen
die wij ons vertellen
zó dat wij niet zien
hoe tijd onze gezichten
in rimpels legt
- schrappen we dit
zegt God
doopt Zijn penseel in de verf
knikt naar mij
en herschildert de façade
ik wist helemaal niet
dat U lachen kunt
zeg ik
en God schudt
vertwijfeld
het hoofd.
**********
sunset 18-11-2009
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
mijn dorp van vroeger
een straatnaam draagt vier armen
van kruisingen vers beklinkerd
nagelnieuwe lantarens voor glanzend rood
van een brandweerkazerne staat een bank
onder een eik de laatste tijd de oudste boom
in schaduw van het windrad draait zich de kerk
in ’t rond en zondagochtend verliest zich
in het galmen van haar klokken
stemmen zijn tegen huizen genageld
de vreemdste ervan vallen in en uit
sluiten daken deuren ramen
weiden zijn geschoren op het eind
beginnen lege velden geruimd de winkels
en volle tafels in ’t café
tijdens weekdagen is er weinig verkeer
lopen honden vrij achter draadomheiningen
versperren ogen de erven bewaken blikken
vanaf akkers gezien stijgt rook
uit dit dorp naar de hemel.
**********
sunset 30-11-2009
**********
een straatnaam draagt vier armen
van kruisingen vers beklinkerd
nagelnieuwe lantarens voor glanzend rood
van een brandweerkazerne staat een bank
onder een eik de laatste tijd de oudste boom
in schaduw van het windrad draait zich de kerk
in ’t rond en zondagochtend verliest zich
in het galmen van haar klokken
stemmen zijn tegen huizen genageld
de vreemdste ervan vallen in en uit
sluiten daken deuren ramen
weiden zijn geschoren op het eind
beginnen lege velden geruimd de winkels
en volle tafels in ’t café
tijdens weekdagen is er weinig verkeer
lopen honden vrij achter draadomheiningen
versperren ogen de erven bewaken blikken
vanaf akkers gezien stijgt rook
uit dit dorp naar de hemel.
**********
sunset 30-11-2009
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
lotte - Lid geworden op: 26 apr 2005, 13:47
- Locatie: Tielt
Dag " ons dagboek"
wou het kwijt...
als een blijvend lidteken
zo aanwezeig
herinneringen
leren dragen
nooit opgeborgen
twee jaar terug
afscheid genomen
van ons pa
las het daarstraks na een tip
de plaatselijke krant van verleden zaterdag
tussen de vele meldingen
pa
jouw overlijdensbericht
van toen
open gereten wonden
menselijke fout
zou niet mogen kunnen
lotte.
wou het kwijt...
als een blijvend lidteken
zo aanwezeig
herinneringen
leren dragen
nooit opgeborgen
twee jaar terug
afscheid genomen
van ons pa
las het daarstraks na een tip
de plaatselijke krant van verleden zaterdag
tussen de vele meldingen
pa
jouw overlijdensbericht
van toen
open gereten wonden
menselijke fout
zou niet mogen kunnen
lotte.
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
puur goud
’s middags brandt heet
het hemelvenster
open je ramen
en voel puur goud
Umbrië, zeg ik
of Toscane
- de Saint-Gothard
scheidt ons van onze dromen -
hoe de zon schittert daar
en het licht verdampt
de avond legt zijn mantel
troostend over onze schouders.
**********
sunset 02-12-2009
**********
PS: Voor wie het interesseert: op mijn eigen website heb ik inmiddels al een zestal pagina's eigen 'Italië gedichten' staan.
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
"Ons dagboek" goeienavond!
Het is weer zo ver....6 december!
O ja zeg jij: Sinterklaas.
Dat is het juist , zeg ik, Sinterklaas!!! Met een heel bittere smaak van as, van verdriet en afscheid in m'n mond en een onaangenaam gevoel in de maagstreek en het hart: pijn!
De boot kwam toen die 6de december 2002 de vaart op gevaren van Leuven naar Mechelen.
De boot met een breedwuivende Sinterklaas en zeven dansende en joelende Zwarte Pieten aan boord, gleed voorbij en het gaf zulk een goed, vrolijk en leuk gevoel!
Ik stond ook te kijken en te wuiven samen met veel
andere toeschouwers aan de kant.Iedereen was zó blij.
Ik ook.
Zal het moeder (in het rusthuis) vertellen seffens als ik bij haar ben!
Ze zal ook glimlachen, dacht ik, al kan ze niet spreken.
Met de blijdschap van een kind dat Sinterklaas heeft gezien, vertrok ik.
O jee.....als ik op haar kamer kwam lag ze daar lijkbleek en doodstil.
Ze keek me niet aan zoals altijd met een glimlach van:Ben je er!
De grond zonk weg onder m'n voeten!
En in één stond was uitbundige blijdschap een plas,
een zee van onzeglijk grote pijn, onmacht en verdriet.
De dokter kwam.
Wij (broer en zussen)moesten beslissen of de sondevoeding moest afgesloten worden of niet!
Verschrikkelijke beslissing: haar dood lag in onze handen.
"verlossing" zei broer en ik zei hem gewoon na, helemaal verdoofd.
De anderen ook.
Ik zag verlossing met een grote V.
Verlossing ons op Kerstmis gebracht.
Maar het was en is nog altijd zó pijnlijk "Dagboek".
Ik wil Sinterklaas niet meer zien in zijn boot op de vaart!
Morgen komt hij.
Maar ik zal er niet zijn.
"Moederke, Sinterklaas nam je mee.
Maar het doet nog teveel pijn!"
Lief"Dagboek",
ik hoop dat je me begrijpt en wens je nog veel leesplezier
met leuke verhalen!
Lieve groet, johanamaria
Het is weer zo ver....6 december!
O ja zeg jij: Sinterklaas.
Dat is het juist , zeg ik, Sinterklaas!!! Met een heel bittere smaak van as, van verdriet en afscheid in m'n mond en een onaangenaam gevoel in de maagstreek en het hart: pijn!
De boot kwam toen die 6de december 2002 de vaart op gevaren van Leuven naar Mechelen.
De boot met een breedwuivende Sinterklaas en zeven dansende en joelende Zwarte Pieten aan boord, gleed voorbij en het gaf zulk een goed, vrolijk en leuk gevoel!
Ik stond ook te kijken en te wuiven samen met veel
andere toeschouwers aan de kant.Iedereen was zó blij.
Ik ook.
Zal het moeder (in het rusthuis) vertellen seffens als ik bij haar ben!
Ze zal ook glimlachen, dacht ik, al kan ze niet spreken.
Met de blijdschap van een kind dat Sinterklaas heeft gezien, vertrok ik.
O jee.....als ik op haar kamer kwam lag ze daar lijkbleek en doodstil.
Ze keek me niet aan zoals altijd met een glimlach van:Ben je er!
De grond zonk weg onder m'n voeten!
En in één stond was uitbundige blijdschap een plas,
een zee van onzeglijk grote pijn, onmacht en verdriet.
De dokter kwam.
Wij (broer en zussen)moesten beslissen of de sondevoeding moest afgesloten worden of niet!
Verschrikkelijke beslissing: haar dood lag in onze handen.
"verlossing" zei broer en ik zei hem gewoon na, helemaal verdoofd.
De anderen ook.
Ik zag verlossing met een grote V.
Verlossing ons op Kerstmis gebracht.
Maar het was en is nog altijd zó pijnlijk "Dagboek".
Ik wil Sinterklaas niet meer zien in zijn boot op de vaart!
Morgen komt hij.
Maar ik zal er niet zijn.
"Moederke, Sinterklaas nam je mee.
Maar het doet nog teveel pijn!"
Lief"Dagboek",
ik hoop dat je me begrijpt en wens je nog veel leesplezier
met leuke verhalen!
Lieve groet, johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
niets geleerd
ook na Auschwitz;
tel graven, urnen
vijf aan elke hand
begraaf de lijken-
delen van kinderen
gevallen door vuur-
roosters zo fijn
veel te klein voor zerken
stijgen zij op
naar hun hemel
naakt, zonder hemdjes
jij echter, tel!
tel tranen
weeg het bloed
meet de angst
- wie anders laat
bloedhonden vrij;
weent om het lachen
van beulen? -
verzamel het bittere
van lippen, les dorst
naar witte doeken
en balsemolie.
**********
sunset 04-12-2009
**********
ook na Auschwitz;
tel graven, urnen
vijf aan elke hand
begraaf de lijken-
delen van kinderen
gevallen door vuur-
roosters zo fijn
veel te klein voor zerken
stijgen zij op
naar hun hemel
naakt, zonder hemdjes
jij echter, tel!
tel tranen
weeg het bloed
meet de angst
- wie anders laat
bloedhonden vrij;
weent om het lachen
van beulen? -
verzamel het bittere
van lippen, les dorst
naar witte doeken
en balsemolie.
**********
sunset 04-12-2009
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
met ontroering gelezen, Johanna-Maria.
Mijn moeder ging een paar dagen later,
wellicht hebben ze samen Kerstmis gevierd Hierboven.
ria
ik weet het, denook had regels gemaakt, geen prentjes, geen illustraties,
maar hij is hier nooit, dus...als de kat(er) van huis is....
Mijn moeder ging een paar dagen later,
wellicht hebben ze samen Kerstmis gevierd Hierboven.
ria
ik weet het, denook had regels gemaakt, geen prentjes, geen illustraties,
maar hij is hier nooit, dus...als de kat(er) van huis is....
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.