Het dwaallicht.

[DkA]

Zelfs de wind is moe. Hij speelt niet meer met de bladren.
De schaduw onder de bomen zweet.
En de kikkers blazen niet langer op hun balg.
Alleen de vliegtuigen blijven in beweging.

De zon rolt haar stralen op en maakt zich klaar
voor een duik in de zee.
De toeristen wachten op de kade.
Hun lenzen treuzelen nog op hun keurig gebruinde buik.

De vakantie hapt naar adem.

[Robol]

De wind ligt opgebaard
in de stilte
voor de storm

maar de wespen werken zich in nesten
waarom in MIJN tuin ?

zelfs 2

de eerste heb ik zelf verwijderd
4 dagen geleden, keurig
maar vandaag las ik in de krant
"man dood door wespensteek"

ik kom niet graag in de krant
toch niet op die wijze

dus wacht ik op de brandweer


hopelijk kan ik morgen
weer verpozen
onder de boog met moeders rozen

Robbe

[DkA]

Over de liefde



Een goed boek heeft ook nadelen.
Ze beginnen bij het einde ervan. Als je de cover dichtslaat.
Het is niet het correcte werkwoord.
Maar ik vind er momenteel geen ander.

Ik ben mistroostig. Voel het verdriet in mijn keel wringen.
De snik blijft zitten.
Buiten is het nog steeds onbarmhartig warm. Binnen ongenadig heet.
Straks komen de buien. Voorspellen ze.

Enkele pianonoten van de buurvrouw brengen mij in verwarring.
Ze zijn de aanzet naar een oud liefdesliedje.
Het geraakt niet over de drempel van m'n geheugen.
Ach, liefdesliedjes op elk moment van je leven zijn ze er wel.

Heb ik geleefd zoals ik wou.
Wellicht niet. Was vele malen verliefd.
Er waren ook meerdere meisjes en vrouwen smoor op mij.
Ik ben er vergeten. Van sommigen zag ik nooit hun gezicht.
Ze waren niet meer dan wat brieven. Of een gebroken stem.

Tina die me en plein public een liefdesbrief voorlas. Me niet kon loslaten.
Maar stierf aan beenkanker.
Een andere wou zich niet aan mij verbranden. Dàt had ze al eens eerder gedaan aan een dichter. Had er zelfs een kind aan overgehouden.

Ooit zag ik haar foto in de krant. Ze was mooi.
Toevallig een prijs gekregen van beste buur of zoiets.
En zo geraak je dan in het lokale nieuws.
Zou ze dit lezen?

Maar, wat heb ik met m'n leven gedaan.
Heb ik eruit gehaald wat erin zat. Ik vrees van niet.
Zal op zoek gaan naar een volgende Meijsing.
Om me te troosten.

En me gelukkig achten om m'n geheime geliefde.

[DkA]

Verliefd


Ik leg de verte
aan je voeten
open

Jij legt
mijn horizon
verloren

[ria]

Horizon
ver
weg,

veel te ver,

ze zijn
vertrokken

als alles
goed zit
zijn ze
morgenochtend
om 1,40u
"thuis"

rijden,
vliegen,
wachten,
vliegen
en rijden,

je moet
het
maar beleven
als je
21 maanden bent

of zelfs
bijna vier,

de tijd
zou mij
eindeloos duren.

maar wie ben ik
een oude vrouw
uit de vorige eeuw

nu vliegt men
alsof wij
de tram namen,
de "boerentram"

kom veilig thuis
lieve schatten,

wat was het mooi
om zo "samen"
te mogen zijn.

oma
met gemengde gevoelens

[Bosrankje]

Vannacht geschreven...

Nachtvlindertje

Terwijl ik aan 't schrijven ben,
fladdert een kleine nachtvlinder
rond mij...

Dag elfje !
Wil je mij even gezelschap houden ?

Ik hoor de stilte rond ons,
ruik de nacht
en zijn mysterieuse geuren,
bewonder de gratie
van je rituele dans,
voel de streling van je diafane vleugeltjes
op mijn klamme huid...

Mijn zinnen zijn op hun hoede
ik ben te moe om te slapen...

Wat glanst daar in mijn mandje ?
Een gouden verpakking
dat mij altijd verleidt,
het summum van het proeven :
een stukje puur "Côte d'or",

Zoals gewoonlijk,
kan ik er niet aan weerstaan en,
met gesloten ogen,
om van elke seconde te genieten,
laat ik de hemelse donkere pasta
langzaam smelten in mijn mond...
Hmmm...wat een streling
voor mijn smaakpapillen...

Elfje, waar ben je ?

Oh ! Pas op, kleine nachtvlindertje !
Neen, Luna.... niet doen !!!

Te laat ...

Met een heel onschuldige blik
kijkt Luna naar mij, haar lippen aflikkend...

Ik vraag mij af, zou 't haar zo gesmaakt
hebben als mijne "Côte d'Or" ?

Och arme, mijn elfje !

Bosrankje

[DkA]

Dit is een ochtend uit het boekje
volgens de regels der weerkundige kunst.
Eentje om te klasseren en te bewaren.

Mussen zingen een monotone ouverture
voor mensen nog moe van de nacht.
Een dag die even wacht om eraan te beginnen
en een temperatuur zo zacht
dat je een liedje zou willen zingen.

Voor Klara die al wakker is.
Maar dat zou de stilte storen
en fluiten op m'n vingers kan ik niet.

[Bosrankje]

[ria]

Waden door het blauw,

De plannen waren er reeds,
maar Uvi's mooie gedicht,
geplaatst door Rankje
hebben mij in mijn voornemen gesterkt!

Familietuin,

In de letterlijke zin van het woord, maar ook figuurlijk
want veel van wat er bloeit zijn planten en zelfs bomen
die ons herinneren aan één of ander blije gebeurtenis
in ons gezins- en familieleven.

Jaren geleden kreeg "ons vake" een blauwe hortensia
ter gelegenheid van vaderdag, toen nog op 19 maart,
het feest van Sint Jozef.
Onze oudste dochter, pas getrouwd vond dat ze vaderdag
niet mocht vergeten, ook al stond ze nu op eigen benen.
Nadat de hortensia uitgebloeid was kreeg hij een plaatske in de tuin,
maar hij deed niet wat van hem verwacht werd, nl. groeien en bloeien.

Nadat hij meer in de schaduw werd geplant,
had hij het naar zijn zin en was hij niet meer te houden,
al gebeurde het wel dat bij ernstige vorst
een deel van zijn reeds gemaakte knoppen bevroren.

Ondanks vorst en koude, ondanks hitte en gebrek aan regen
heeft hij ons dit jaar verblijdt, met een uitzonderlijke bloei.

Ik laat jullie hierbij graag meegenieten, al zullen sommigen
onder U het blauw misschien te fel vinden.

Persoonlijk denk ik er ook zo over, maar het is zijn
natuurlijke bloei, zonder toevoeging van wat maar ook.

Maar in de lente, als hij begint te bloeien kleurt hij
teder lichtblauw, en ook in de herfst is haar bijzonder mooi.

De zomer, met zijn felle kleuren, laten we dan maar
stilletjes en glorieus gebeuren.

Aan allen een fijn weekend toegewenst,
ria

[DkA]

Op de nok van de avond


Ze zaten in elkaars snavel op de nok van het dak. Zopas.
Het leek me een oud koppel. Bij het tegenlicht van de avond.
Zij bedelde duidelijk om aandacht.

Hij wiebelde z'n staart, rekte z'n vleugel uit.
Stak z'n kop naar omhoog. En vloog weg.
Alsof het te ver ging voor z'n leeftijd.

Zij herlegde haar borstdons. Met de punt van haar neus.
Stond op haar tenen en spreidde haar veren.
Draaide behendig haar nek op halfzeven.
En bleef nog even peuteren onder haar uitgetrokken vleugels.

Toen zag ook zij het voor bekeken en veranderde
van dak. Alsof het een andere ekster was.




O, mijn God, was ik maar een blauwe hortensia.
Zo op een zwoele zaterdagavond. Met veel dorst.

[Robol]

ik heb mijn eigen
zomers tuinterras
overdekt met oude pannen
steenrood
uit Brabantse klei geboren

Waar ik beschutting zoek
tegen UV-stralen
en toch de wind voel waaien

Waar ik stilte vind

Binnen handbereik
mijn vaste atributen
pen, papier
camera, boek
en een glas op voet

gevuld met Belgisch schuimend bier

stilleven van
zalig genot


Robbe

[DkA]

Stemmen sijpelen doorheen de avond.
Soms schieten er lachsalvo's naar de hemel.
Op aarde vallen ze neer als ontplofte vuurwerkpijlen.
Ze imiteren geluk om te onthouden voor later.


Dag lezer-es,

sommigen van jullie laten hier wat achter.
En dat is goed zo.
A la carte et à volonté.

No rules, behalve politesse de coeur.

En ook aan de stille lezers een zachte, warme, gelukkige avond.
De krekels hebben de kikkers vervangen.
Ik hoor ze zingen terwijl de buren kwaken, euh, praten.

[ria]

...als een dame (of een heer) met het hondje gaat wandelen,
laat dat soms ook wat achter...
maar dan heb je wel een plastiek zakje nodig,
zeker als het à volonté is...

ik kon het echt niet laten beste vriend (als ik je zo mag noemen, tenminste)

krom van een hele dag tuinwerk,
maar verder "zielsgelukkig"

slaapwel daar onder de warme pannen van je dak,
tel je de sterren (als je niet kan slapen) of
toch maar liever schaapjes...?

ik zei het toch dat ik in een bovenste-beste-bui ben

ria

[DkA]

Zielsgelukkig.

Zelf was ik al tevreden met een zalig lichaam.
Eentje met dagelijkse zonden.
Waarmee de lusten de lasten verdringen
bij het zingen ... en dan pas de kerk uitgaan.

[DkA]

De beek heeft weer een gevulde buik.
Het licht is gewassen. De lucht zo lumineus.
Daar waar de zon zoekt naar haar bed.
Om zich onder te dekken met de zee.

Ook de stemmen klinken helder. In deze avond.
Als belletjes bij de consecratie.
Of misschien is het wel de helderheid die ik hoor in m'n hoofd.
Gekoeld door regen en donder. En de schichtige bliksem.

Zopas zijn m'n buren van onder m'n zolder terug.
De landverhuizers die m'n huis inpalmden.
Ik denk aan Winnetou. En de eeuwige jachtvelden.
Nu ben ik zelf Old Shatterhand. Vooral oud.