Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Bosrankje]

Op 7 mei 2012



Muur


Och kende ik maar
Mijn afstand naar mijn muur,
Zodat ik weten kon
Hoeveel stappen ik mag zetten
Hoeveel keer ik je zal wekken
Hoeveel kranten ik moet kopen
Hoeveel maal ik nog kan luisteren
Naar de muziek
Van je stem
En het ritme van je adem.

Och wist ik maar
Welke muur de mijne zal zijn,
Zodat ik wenen kan
Wanneer de ziekte me velt
Wanneer de knal me plet
Wanneer de honger me inhaalt
Wanneer ik alles verlies
In de leegte
Van je blik
En het einde van je plannen.

Och kon ik maar
De muur zien met jouw naam
Zodat ik zeggen kon
Dat elk woord het laatste wordt
Dat elke zucht de laatste is
Dat elke vraag een antwoord is
Dat elke grens een draaikolk is
In de diepte
Van je hoop
En de cirkel rond je wensen.


Frankie

[Bosrankje]

Op 8 mei 2012



Welkom, lief kindje


In druipend rozerood
botst
krampachtig
de schok van je schreeuwerig leven
tegen mijn ontroering,
die mij verdooft
en tegelijk
verrukt
als orgelklanken,
die wegdeinen
zalig stil
in de hulpeloosheid
van je nieuw bestaan.
Welkom, lief kindje.

Frido

[Bosrankje]

Op 9 mei 2012




Avond in mei


Soms denk ik af en toe wel even
aan 't dorp van toen, na de oorlogsjaren,
waar wij nog jong en kinderen waren:
de wind door 't malse lindengroen,
de zoete lucht van meidoornhagen,
heel vluchtig als een avondzoen.

'k Zit dan weer vooraan op de fiets
bij vader als hij, avond al, nog werken gaat
bij boerenmensen uit de straat
of verder. En 'k ruik nog of het gisteren was
de sterke zweetlucht uit zijn jas
en 'k weet zijn sterke handen.

Ik voel het dokkeren van de banden
op de ongelijke keien
en hoe hij dromend stilstond soms
en luisterde, één vinger op de mond,
naar 't juichen van de lijster in een perelaar
en 't verre hese blaffen van een hond.

En onder 't lamplicht na het werk
met al het volk bijeen voor de avondpap:
de grote ogen en de vlechtjes van Joséke
aan de overkant van tafel; de basstem van de boer,
de kleintjes treuzelend aan de voutetrap,
de klok van negen uit een verre kerk..


Give

[Bosrankje]

Op 10 mei 2012



De weg naar het optimisme


Deinen op de golven van het leven
verhalen door elkaar aaneen geweven
zwalpend orkanen en stormen trotseren
de goede richting trachten te kanaliseren.

Het leven met zijn vreugden en pijnen
slalommen langs vaak diepe ravijnen
hoge rotswanden en obstakels ontwijken
maar botsingen soms niet te vermijden.

Draai het kompas in de richting van het optimisme
geef voorrang aan het stimuleren van het activisme
in de complexe maatschappij waarin we leven
de enige manier om te kunnen overleven!

gustilpe

[Bosrankje]

Op 11 mei 2012




Lentewandeling


Langs groene twijgen
gespikkeld met bloemen
wil ik niet zwijgen
keer op keer je naam noemen.

Vlinders en bijtjes zoemen
lavendelgeuren roemen
de zon, de wind, de regen...
toen kwam ik je tegen.

Klaterende water als kristal
schittert bovenal
langs smalle wegeltjes
paddestoelen als kegels.

Vissen zwemmen in beekjes,
je bent zo bleekjes
langzaam teruggaan
waar kwam je vandaan ?

Nele

[Bosrankje]

Op 12 mei 2012


Wat gaat alles vlug


' k Was een verliefde puber,
plots een levenslustige oma.

De tijd gaat zo vlug,
glipt als zandkorrels door je hand,
ge kunt geen ogenblik vasthouden,
geen moment overdoen.

Zo is het leven,
't Is simpel te verwoorden,
ze vonden het ooit als grafspreuk
van een oude Romein.

- ik was er niet,
ik ben er,
ik ben er niet meer.
amen


Hilde

[Bosrankje]

Op 13 mei 2012



Moeders rozen


Roosjes bloeien
in mijn tuin
Ik noem ze: moeders rozen


Als de lente komt
in ’t land
zie je ze heerlijk blozen


Ooit nam ik
een stekje mee
toen ik het nest verliet


Ik moest op eigen benen
staan, in haar ogen
glom verdriet


Het stekje werd
een grote struik
en moederke ging heen…


Maar staat
de rozelaar in bloei,
voel ik me niet alleen


Robbe

[Bosrankje]

Op 14 mei 2012






Lente,

vogelhuisje
meesjes kijken
verrekijker
meesjes vliegen op en aan
dragen grasjes
sprietjes
opgewonden sjietjes
en dan is het nestje klaar."


wachten
uren
door gordijnen gluren
lukt het wel?
of niet?
zal dit jaar het broedsel slagen?
meesjes vliegen op en aan,
in hun bekje, rupsen, vlinders, spinnen....

leven is zo , o zo wonderbaar...."


Janina

[Bosrankje]

Per vergissing, heb ik twee ppt's gemaakt van de 'Lente'
van Janina.
Errare humanum est dus, ik heb de tweede ook nog vlug
geplaatst

Groetjes aan iedereen die hier langskomt

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Op 15 mei 2012




De Roep


De roep van de verte
de roep naar avontuur
wordt sterker iedere ochtend
sterker ieder uur.

Ik wil de zeeën varen
de woestijnen kruisen
de jungels overwinnen
tussen sterrennevels suizen.

De diepte van oceanen
de holste grotten ooit
van wolkje tot wolkje
en nooit meer keren, nooit.

Ik wil de zandkorrels tellen
de vissen in de zee
maar eentje die ik liefheb
neem ik zeker mee

Met haar wil ik rusten
op de rotsen in de zon
en bonte vogels horen
en kijken naar de horizon.


Jure

[Bosrankje]

Op 16 mei 2012



Blij...


Met jou aan mijn hand
langs de vloedlijn lopen,
waar zon en zee
wind en zand
vertellen van een land
waar kleine schatten
als jij
de wereld doen zingen
zo blij....blij....blij.....

Michelly

[Bosrankje]

Op 17 mei 2012



De weg terug


De weg terug
het ergste is achter de rug
ik kan opnieuw beginnen
het wordt lichter van binnen
het zwarte is aan het verdwijnen
er begint een zonnetje te schijnen
ik had dat niet gedacht
laat stellen verwacht
misschien kan ik weer leven
weer liefde geven
ik voel me herboren
nadat ik zoveel heb verloren
mijn dierbaren kan ik nu laten
ik heb ze met warmte in mijn hart kunnen plaatsen


Morgenstern

[Bosrankje]

Op 18 mei 2012



Jordan, de kat van onze buur


Ik zit hier loom tegen de muur
mijn buikje zo dik als een tonnetje
zegt de kat van onze buur
teveel kattenbrokken gegeten
kon er niet aan kan weerstaan
want het is mijn lievelingseten
vanaf morgen ga ik op dieet
tenminste als ik het niet vergeet
ik start met een light-drankje
dat mijn honger zal verdringen
want zoals de poes van Rankje
wil ik op de kasten springen
dan kan ik mij in een boek verdiepen
"Waar de katten vroeger sliepen"
word ik het na een tijdje moe
dan doe ik toch gewoon mijn oogjes toe.


Neske

[Bosrankje]

Op 19 mei 2012



Samen


We liepen samen en de maan
Die zag ons langzaam verder gaan
Ik hield jouw hand vast in de mijne
Hoe kon dat toch zo vlug verdwijnen ?

We speelden samen in de zon
En niemand die het zo goed kon
Maar het spel heb ik verloren
Toen werd mijn verstand geboren

We zullen allebei wel sterven
Maar nooit meer wil ik vrijheid derven
Dat is het enige dat rest
Zo is het goed , of beter , best.


Norman

[Monika **]

.


lieve bosrankje
danke voor uw bezoekje
ik wil uw zeggen dat ik mijn verleden nu achter me laat vandaar ik nu mijn naam veranderd heb ik heet zo
het is alles weer oké met me
dit is voor alle die dit lezen
gr Monika**