"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
37 jaar had ik alleen geleefd als ontwikkelingswerkster in het buitenland.
Ik was onafhankelijk, zelfstandig , kon alles alleen...................
Na Moeders zware herseninfarct met alle gevolgen vandien,
bleef ik hier in België.
Moeder werd toen alles voor mij.
Na haar overlijden had en was ik niks of niemand meer.
Verloren, ingestort, alleen...en ik kon niets meer!
HET KIND DAT ROEPT...
Ik weet het niet meer,
niets meer.
Waar ben ik ,
wie ben ik?
Ik ben weer dat kleine hulploze meisje,
het kind dat roept in mij.
Het kleine meisje dat op haar Moeder roept,
en ze niet vinden kan.
Nooit meer,
wanhopige , hopeloze "nooit meer";
Het kind dat roept in mij,
het kleine meisje dat nooit weten zal
of zij 't goed maken kon,
nadat zij na zovele jaren
haar Moeder tenslotte vond.
Het kind dat roept in mij,
een kreet om begrip,tederheid,
genegenheid en goedheid.
Om zo rust te vinden,
zonder angst en twijfel,
gewoon geborgen, teder en warm.
Johana-maria
20 januari 2003
Ik was onafhankelijk, zelfstandig , kon alles alleen...................
Na Moeders zware herseninfarct met alle gevolgen vandien,
bleef ik hier in België.
Moeder werd toen alles voor mij.
Na haar overlijden had en was ik niks of niemand meer.
Verloren, ingestort, alleen...en ik kon niets meer!
HET KIND DAT ROEPT...
Ik weet het niet meer,
niets meer.
Waar ben ik ,
wie ben ik?
Ik ben weer dat kleine hulploze meisje,
het kind dat roept in mij.
Het kleine meisje dat op haar Moeder roept,
en ze niet vinden kan.
Nooit meer,
wanhopige , hopeloze "nooit meer";
Het kind dat roept in mij,
het kleine meisje dat nooit weten zal
of zij 't goed maken kon,
nadat zij na zovele jaren
haar Moeder tenslotte vond.
Het kind dat roept in mij,
een kreet om begrip,tederheid,
genegenheid en goedheid.
Om zo rust te vinden,
zonder angst en twijfel,
gewoon geborgen, teder en warm.
Johana-maria
20 januari 2003
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Dat is het lief , wat jij zo juist uitdrukt:
"Gemiste kansen'
De kans gehad hebben en ze laten voorbij gaan en
daar eeuwig, zoals je zegt,
spijt van hebben
en het NOOIT MEER kunnen goed maken.
Dát is eigenlijk onze pijn en ons verdriet!
Ja, hoe oud we ook worden.
Het wordt nog scherper.
Omdat we stilaan misschien meer mens worden....
Bedankt voor je berichtje lief en
veel liefs
en een fijne en zonnige week toegewenst!!!
johana-maria
"Gemiste kansen'
De kans gehad hebben en ze laten voorbij gaan en
daar eeuwig, zoals je zegt,
spijt van hebben
en het NOOIT MEER kunnen goed maken.
Dát is eigenlijk onze pijn en ons verdriet!
Ja, hoe oud we ook worden.
Het wordt nog scherper.
Omdat we stilaan misschien meer mens worden....
Bedankt voor je berichtje lief en
veel liefs
en een fijne en zonnige week toegewenst!!!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Johana-maria,
ik hoop je te ontmoeten op de pöeziedagen
van onze "vrienden" Bibi en Jure !
Ik heb alles gelezen wat je de laatste dagen
geschreven hebt en zoals altijd, raakt het mij
heel diep en helpt mij om sommige dingen
te begrijpen in mezelf ......
Dus, lieve Johana-maria, hopend jou te zien
in november, wens ik je een prettige week-end
Veel liefs van Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
BOSRANKJE,
Dank voor je berichtje!
Als ik het zie ben ik zo blij en zeg:
Oh! Bosrankje is er weer!!
Wat fijn Bosrankje!
Dankjewel dat je nog altijd
een wandeling maakt op dit forum!
De gedichten die ik schreef
dadelijk na 't overlijden van Moeder
zijn nu ongeveer gedaan.
De reeks over DE STILTE die ik schreef in 't begin
van deze Topic is ook bijna klaar...
Blijven nog deze die ik schreef in m'n jeugdjaren(de jaren '50)
en andere die ik af en toe NU neerkrabbel.
Allemaal in schriften en kaftjes die ik dan uithaal
om hier neer te pennen.
Nog veel liefs van
johana-maria
Dank voor je berichtje!
Als ik het zie ben ik zo blij en zeg:
Oh! Bosrankje is er weer!!
Wat fijn Bosrankje!
Dankjewel dat je nog altijd
een wandeling maakt op dit forum!
De gedichten die ik schreef
dadelijk na 't overlijden van Moeder
zijn nu ongeveer gedaan.
De reeks over DE STILTE die ik schreef in 't begin
van deze Topic is ook bijna klaar...
Blijven nog deze die ik schreef in m'n jeugdjaren(de jaren '50)
en andere die ik af en toe NU neerkrabbel.
Allemaal in schriften en kaftjes die ik dan uithaal
om hier neer te pennen.
Nog veel liefs van
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve Bosrankje,
voor wat de poëziedagen betreft, denk ik niet dat ik er zal zijn.
0p 8 februari 2006 zette ik met veel schroom en heel aarzelend,
mijn eerste stappen op dit forum, met het gedichtje HEELHEID
Op 13 februari durfde ik het aan een eigen gedichtje te brengen
in de "Ochtendschemering ..."
Na 6 maand kan ik wel zeggen dat het zéér , zéér goed meevalt en
een heel bijzonder mooie en goede ervaring is !!!
En ik ben er alle POETEN op POEZIE-FORUM zeer dankbaar voor,
want hun welkom en onthaal was buitengewoon hartelijk!!!
Hun aanmoedigingen en berichtjes zijn geweldig!!!
En zo hou ik het nu nog liefst Bosrankje!
Ik heb geen nood om nu naar buiten te komen.
Ik vind de initiatieven fantastisch goed en schitterend, maar...
nog niet voor mij.
Hou me liever nog wat stil....
Hopelijk begrijp je mij,
en alle anderen die dit lezen.
Maar ik volg alles en juich mee in m'n hart!
johana-maria
voor wat de poëziedagen betreft, denk ik niet dat ik er zal zijn.
0p 8 februari 2006 zette ik met veel schroom en heel aarzelend,
mijn eerste stappen op dit forum, met het gedichtje HEELHEID
Op 13 februari durfde ik het aan een eigen gedichtje te brengen
in de "Ochtendschemering ..."
Na 6 maand kan ik wel zeggen dat het zéér , zéér goed meevalt en
een heel bijzonder mooie en goede ervaring is !!!
En ik ben er alle POETEN op POEZIE-FORUM zeer dankbaar voor,
want hun welkom en onthaal was buitengewoon hartelijk!!!
Hun aanmoedigingen en berichtjes zijn geweldig!!!
En zo hou ik het nu nog liefst Bosrankje!
Ik heb geen nood om nu naar buiten te komen.
Ik vind de initiatieven fantastisch goed en schitterend, maar...
nog niet voor mij.
Hou me liever nog wat stil....
Hopelijk begrijp je mij,
en alle anderen die dit lezen.
Maar ik volg alles en juich mee in m'n hart!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
WIE BEN IK DAT...
Wie ben ik dat je om mij geeft?
Wie ben ik dat je aan me denkt?
Wie ben ik dat jij me zoekt?
Waarom zou jij je om mij bekommeren,
ik klein mensenkind?
Kind dat nog steeds roept
om verloren liefde.
Kind dat nog hoopt
op warme geborgeheid.
Kind dat nog gelooft
in de goedheid van de mens.
Kleine meisje dat nog
naar haar moeder verlangt en
naar de warme omhelzing
van haar vader,
waarin ze zich verliezen mag als
in een zee van vertrouwen.
Wie ben jij,
dat je me wilt ontmaskeren en
vinden mijn diepe ik?
Bloot en onomwonden,
gekend zoals ik ben,
bemind om wie ik ben.
Is dat geboren worden of sterven?
Is dat leven of dood?
Gevonden worden....
Waarom,
wie ben ik dat....
ik mag gevonden worden?
Johana-maria
18 januari 2003
Wie ben ik dat je om mij geeft?
Wie ben ik dat je aan me denkt?
Wie ben ik dat jij me zoekt?
Waarom zou jij je om mij bekommeren,
ik klein mensenkind?
Kind dat nog steeds roept
om verloren liefde.
Kind dat nog hoopt
op warme geborgeheid.
Kind dat nog gelooft
in de goedheid van de mens.
Kleine meisje dat nog
naar haar moeder verlangt en
naar de warme omhelzing
van haar vader,
waarin ze zich verliezen mag als
in een zee van vertrouwen.
Wie ben jij,
dat je me wilt ontmaskeren en
vinden mijn diepe ik?
Bloot en onomwonden,
gekend zoals ik ben,
bemind om wie ik ben.
Is dat geboren worden of sterven?
Is dat leven of dood?
Gevonden worden....
Waarom,
wie ben ik dat....
ik mag gevonden worden?
Johana-maria
18 januari 2003
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
ALLEEN OP DE WEG.
Al was het in een droom ...
"Kom klein meisje,
kom en ween niet meer."
Het was de stem van m'n vader,
zo vriendelijk en zacht,
zo innig warm.
Ik schoot wakker:
"Va! "
Maar er was niemand,
ik was alleen,
eenzaam alleen.
En,
ik was ook geen kind meer,
maar een vrouw,
een vrouw alleen op de weg,
eenzaam alleen.
Een vrouw die,
al wie zij liefhad en
onzeglijk veel van hield,
verloren was.
En zelf niet meer wist wie zij was,
alleen op de weg,
eenzaam alleen.
johana-maria
11 maart 2003
Al was het in een droom ...
"Kom klein meisje,
kom en ween niet meer."
Het was de stem van m'n vader,
zo vriendelijk en zacht,
zo innig warm.
Ik schoot wakker:
"Va! "
Maar er was niemand,
ik was alleen,
eenzaam alleen.
En,
ik was ook geen kind meer,
maar een vrouw,
een vrouw alleen op de weg,
eenzaam alleen.
Een vrouw die,
al wie zij liefhad en
onzeglijk veel van hield,
verloren was.
En zelf niet meer wist wie zij was,
alleen op de weg,
eenzaam alleen.
johana-maria
11 maart 2003
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Azuur blij je te lezen.
Ja, je hebt gelijk hoe oud we ook worden,
het kinderlijke verlangen naar geborgenheid
blijft in ons leven.
Ik denk dat diep in ons het kind nooit sterft.
Het is zo mooi dat te mogen ontdekken;
het is zo mooi dat kind te omhelzen en te koesteren...
het is zo mooi dat het blijft leven.
Is dat niet? Zo voel ik het altans aan.
Dankjewel voor je aanmoedigend berichtje,
je maakte me blij.
Johana-maria
Ja, je hebt gelijk hoe oud we ook worden,
het kinderlijke verlangen naar geborgenheid
blijft in ons leven.
Ik denk dat diep in ons het kind nooit sterft.
Het is zo mooi dat te mogen ontdekken;
het is zo mooi dat kind te omhelzen en te koesteren...
het is zo mooi dat het blijft leven.
Is dat niet? Zo voel ik het altans aan.
Dankjewel voor je aanmoedigend berichtje,
je maakte me blij.
Johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
ONVERGETELIJK of
EEN LITTEKEN IN MIJN LEVEN....
Dit is een gedicht dat niet van mij is en dan zou
ik het normaal onder TOPIC :HEELHEID moeten brengen.
Het is van Marinus van den Berg.
Maar het geeft zo goed weer wat ik op deze Topic kon verwoorden
in verband met het overlijden van Moeder dat ik het liefst hier breng.
Het is ook heel SPECIAAL VOOR VISJE !
(Toen ik het las dacht ik aan jou Visje en aan Luc.
het laatste zinnetje is zo onuitsprekelijk mooi en waar:
"...jij onzichtbaar bij mij.")
Onvergetelijk
Jij bent onvergetelijk geworden
in mijn leven.
Jij zult altijd in mijn gedachten zijn.
Ik zal van je dromen en
je stem nog horen.
Ik kan niet begrijpen dat jij
weg bent, voorgoed.
Jij bent onvergetelijk geworden
in mijn leven.
Jij zult altijd met me meegaan
op de levensweg.
Ik zal heimwee naar je hebben.
Ik had nog zoveel te vragen.
Ik had je nog langer willen vasthouden.
Jij blijft een litteken in mijn bestaan.
Jij blijft een teken van liefde in mijn leven.
Aan jou zal ik me optrekken.
Jou gedenkend zal ik groeien en
krachtig worden.
Ik zal vol levensmoed verder gaan,
jij onzichtbaar bij mij.
MARINUS VAN DEN BERG.
Dit gedicht kreeg ik vorige week in handen en
wil ik delen met de vrienden van dit Forum die rouwen.
johana-maria
EEN LITTEKEN IN MIJN LEVEN....
Dit is een gedicht dat niet van mij is en dan zou
ik het normaal onder TOPIC :HEELHEID moeten brengen.
Het is van Marinus van den Berg.
Maar het geeft zo goed weer wat ik op deze Topic kon verwoorden
in verband met het overlijden van Moeder dat ik het liefst hier breng.
Het is ook heel SPECIAAL VOOR VISJE !
(Toen ik het las dacht ik aan jou Visje en aan Luc.
het laatste zinnetje is zo onuitsprekelijk mooi en waar:
"...jij onzichtbaar bij mij.")
Onvergetelijk
Jij bent onvergetelijk geworden
in mijn leven.
Jij zult altijd in mijn gedachten zijn.
Ik zal van je dromen en
je stem nog horen.
Ik kan niet begrijpen dat jij
weg bent, voorgoed.
Jij bent onvergetelijk geworden
in mijn leven.
Jij zult altijd met me meegaan
op de levensweg.
Ik zal heimwee naar je hebben.
Ik had nog zoveel te vragen.
Ik had je nog langer willen vasthouden.
Jij blijft een litteken in mijn bestaan.
Jij blijft een teken van liefde in mijn leven.
Aan jou zal ik me optrekken.
Jou gedenkend zal ik groeien en
krachtig worden.
Ik zal vol levensmoed verder gaan,
jij onzichtbaar bij mij.
MARINUS VAN DEN BERG.
Dit gedicht kreeg ik vorige week in handen en
wil ik delen met de vrienden van dit Forum die rouwen.
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Deze tekst, die ik verleden jaar zomaar voor mezelf schreef
nadat ik me bewust werd dat het kind in mij, het kleine meisje,
nog zo sterk leefde, wil ik jullie toevertrouwen.
Daarom:
LIEF KLEIN MEISJE IN MIJ...
Lang geleden leefde er een klein meisje in mij,
spontaan en onbevangen, vanuit het hart.
Zij was een klein gelukkig mensenkind.
Spijtig...maar dat kon zó niet blijven.
Door opvoeding, omgeving, school en cultuur
verloor zij spontaniëteit en onbevangenheid.
Zij moest "groot" worden , een "jonge juffer.Dat was nu eenmaal zó!
Zij kreeg allerlei boodschappen en regeltjes mee van ouders
en andere opvoeders die zij, gewillig of niet, in zich opnam.
Zij paste zich aan, aan wat van haar verwacht werd.
Zij werd door anderen aanvaard in de mate zij aan
hun voorwaarden en normen beantwoordde.
Er was geen andere keuze,zo moest het , en daardoor moest zij
het kind in zich loslaten.
Nu, zovele jaren later kom ik tot het besef dat ondanks alles dat
kleine meisje nog in mij leeft!!
Het leeft in mij met nog altijd dezelfde drang en het verlangen om
gekoesterd, gedragen, geborgen en
onvoorwaardelijk bemind te worden!!
Zij vraagt alleen om terug te mogen geboren worden!
Zovele bittere ervaringen, ontgoochelingen, afwijzingen en onbegrip,
wantrouwen en angst in mijn leven,
hebben zolang dat kind belet geboren te worden en te groeien.
Nu heb ik besloten voor haar te zorgen,
voor haar , dat kleine meisje in mij.
Haar te koesteren en te dragen en te omringen
met mildheid en goedheid en
haar te beminnen met een onvoorwaardelijke liefde!
Zodat pijn en verdriet wegebben in een zee van geborgeheid!
IK ZAL JE DRAGEN,
IK ZAL JE DRAGEN LIEF KLEIN MEISJE.
LIEF KLEIN MEISJE IN MIJ,
IK ZAL JE DRAGEN.
Johana-maria
februari 2005
nadat ik me bewust werd dat het kind in mij, het kleine meisje,
nog zo sterk leefde, wil ik jullie toevertrouwen.
Daarom:
LIEF KLEIN MEISJE IN MIJ...
Lang geleden leefde er een klein meisje in mij,
spontaan en onbevangen, vanuit het hart.
Zij was een klein gelukkig mensenkind.
Spijtig...maar dat kon zó niet blijven.
Door opvoeding, omgeving, school en cultuur
verloor zij spontaniëteit en onbevangenheid.
Zij moest "groot" worden , een "jonge juffer.Dat was nu eenmaal zó!
Zij kreeg allerlei boodschappen en regeltjes mee van ouders
en andere opvoeders die zij, gewillig of niet, in zich opnam.
Zij paste zich aan, aan wat van haar verwacht werd.
Zij werd door anderen aanvaard in de mate zij aan
hun voorwaarden en normen beantwoordde.
Er was geen andere keuze,zo moest het , en daardoor moest zij
het kind in zich loslaten.
Nu, zovele jaren later kom ik tot het besef dat ondanks alles dat
kleine meisje nog in mij leeft!!
Het leeft in mij met nog altijd dezelfde drang en het verlangen om
gekoesterd, gedragen, geborgen en
onvoorwaardelijk bemind te worden!!
Zij vraagt alleen om terug te mogen geboren worden!
Zovele bittere ervaringen, ontgoochelingen, afwijzingen en onbegrip,
wantrouwen en angst in mijn leven,
hebben zolang dat kind belet geboren te worden en te groeien.
Nu heb ik besloten voor haar te zorgen,
voor haar , dat kleine meisje in mij.
Haar te koesteren en te dragen en te omringen
met mildheid en goedheid en
haar te beminnen met een onvoorwaardelijke liefde!
Zodat pijn en verdriet wegebben in een zee van geborgeheid!
IK ZAL JE DRAGEN,
IK ZAL JE DRAGEN LIEF KLEIN MEISJE.
LIEF KLEIN MEISJE IN MIJ,
IK ZAL JE DRAGEN.
Johana-maria
februari 2005
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
JIJ WAS EEN GODSGESCHENK.
Jij was een godsgeschenk,
een Engel op mijn weg.
In het grootste verdriet en de diepste ellende
was je daar opeens.
Ik had Moeder, die ik pas verloren was,
gebeden en gesmeekt
mij te helpen.
En toen was jij er.
Stuurde zij jou?
Of was het God die je stuurde?
Maar, waarom dan?
Neemt God dan terug wat Hij geeft?
Ik begrijp het niet.
Het was zo mooi,
jij was zo goed,
jij was prachtig.
Jij was een godsgeschenk
een Engel op mijn weg.
Ik geloofde er in,
ik vertrouwde er op.
Is alles dan voorbij?
Voorbij het feest, de bloemen en de zon,
voorbij de vreugde en
de vriendschap,
Voorbij?
Nam god dan weer terug wat Hij gaf?
Ik heb schrik van de pijn,
schrik van weer gekwetst te worden,
schrik van vriendschap en
geluk.
Laat het zo zijn ,in rust en vrede.
johana-maria
10 december 2003
Jij was een godsgeschenk,
een Engel op mijn weg.
In het grootste verdriet en de diepste ellende
was je daar opeens.
Ik had Moeder, die ik pas verloren was,
gebeden en gesmeekt
mij te helpen.
En toen was jij er.
Stuurde zij jou?
Of was het God die je stuurde?
Maar, waarom dan?
Neemt God dan terug wat Hij geeft?
Ik begrijp het niet.
Het was zo mooi,
jij was zo goed,
jij was prachtig.
Jij was een godsgeschenk
een Engel op mijn weg.
Ik geloofde er in,
ik vertrouwde er op.
Is alles dan voorbij?
Voorbij het feest, de bloemen en de zon,
voorbij de vreugde en
de vriendschap,
Voorbij?
Nam god dan weer terug wat Hij gaf?
Ik heb schrik van de pijn,
schrik van weer gekwetst te worden,
schrik van vriendschap en
geluk.
Laat het zo zijn ,in rust en vrede.
johana-maria
10 december 2003
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve Ria, lieve piepje, lieve kruimeltje,
Bedankt, bedankt en nog eens bedankt!
Maar weet dat dit totaal een verrassing is voor mij.
Ik schrijf gewoon!
Is het een gave?
Dan dank ik de Schenker van alle Goed!
Toch ben ik blij met jullie reacties, want soms denk ik :
och al die emotionele dingen, moet ik dat nu schrijven?
Moet ik me zo bloot geven?
En dan komt er een aanmoediging en dan zeg ik :
ik ben het die jullie moet bedanken!
Dankbaar en genegen,
johana-maria
Bedankt, bedankt en nog eens bedankt!
Maar weet dat dit totaal een verrassing is voor mij.
Ik schrijf gewoon!
Is het een gave?
Dan dank ik de Schenker van alle Goed!
Toch ben ik blij met jullie reacties, want soms denk ik :
och al die emotionele dingen, moet ik dat nu schrijven?
Moet ik me zo bloot geven?
En dan komt er een aanmoediging en dan zeg ik :
ik ben het die jullie moet bedanken!
Dankbaar en genegen,
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Ja piepje , bedankt voor je bevestiging:
het is een gave.
Dus dank ik de Heer en
ga ik verder.
Maar zo is het niet altijd geweest piepje!
Soms ben ik bang en weet het dan niet meer zo goed.
Zoals toen ik dit schreef in juli 2004:
BANG OM MEZELF TE VINDEN
Als kind was ik al zo bang,
bang om mezelf te zijn,
bang om vertrouwen te geven,
bang om graag te zien en te beminnen.
Dan liep ik weg,
ver weg
steeds verder en verder en hoger....
Misschien was ik wel bang
om te leven en
vooral om me te binden?
Misschien was ik eigenlijk bang
om mezelf te vinden?
Ik dacht:
misschien kan ik m'n angst
met iemand delen?
Iemand die voelt en weet
hoe bang ik ben en
misschien wel altijd blijven zal?
Ik dacht:
misschien vind ik dan mezelf en
durf ik dan te leven?
Maar oh!
zo makkelijk is dat niet,
want liefde kent geen angst.
Maar ik,
ik ben nog altijd bang,
na zoveel , zoveel jaren.
nog altijd is m'n hart onrustig zoekende
vol van Onvoldaan Verlangen.
johana-maria
juli 2004
het is een gave.
Dus dank ik de Heer en
ga ik verder.
Maar zo is het niet altijd geweest piepje!
Soms ben ik bang en weet het dan niet meer zo goed.
Zoals toen ik dit schreef in juli 2004:
BANG OM MEZELF TE VINDEN
Als kind was ik al zo bang,
bang om mezelf te zijn,
bang om vertrouwen te geven,
bang om graag te zien en te beminnen.
Dan liep ik weg,
ver weg
steeds verder en verder en hoger....
Misschien was ik wel bang
om te leven en
vooral om me te binden?
Misschien was ik eigenlijk bang
om mezelf te vinden?
Ik dacht:
misschien kan ik m'n angst
met iemand delen?
Iemand die voelt en weet
hoe bang ik ben en
misschien wel altijd blijven zal?
Ik dacht:
misschien vind ik dan mezelf en
durf ik dan te leven?
Maar oh!
zo makkelijk is dat niet,
want liefde kent geen angst.
Maar ik,
ik ben nog altijd bang,
na zoveel , zoveel jaren.
nog altijd is m'n hart onrustig zoekende
vol van Onvoldaan Verlangen.
johana-maria
juli 2004
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Johana-Maria...
"Angst" ...
zou er iemand zijn op deze aardbol
die nooit in aanraking kwam
met dit gevoel?
Ik betwijfel het...
maar ook "Angst" levert mooie gedichten op!
En helpen ons zelf,
misschien,
om angst te overwinnen
en naar een minder angstige toekomst uit te kijken.
Alvorens op vakantie te vertrekken
kom ik je nog gauw
fijne en gezellige zomerdagen wensen
Blijf schrijven...
en tot gauw
Liefs xxx *BiBi*
"Angst" ...
zou er iemand zijn op deze aardbol
die nooit in aanraking kwam
met dit gevoel?
Ik betwijfel het...
maar ook "Angst" levert mooie gedichten op!
En helpen ons zelf,
misschien,
om angst te overwinnen
en naar een minder angstige toekomst uit te kijken.
Alvorens op vakantie te vertrekken
kom ik je nog gauw
fijne en gezellige zomerdagen wensen
Blijf schrijven...
en tot gauw
Liefs xxx *BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.