Mijn gedachten en gevoelens.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Bomi
Een krans voor een schrijverstalent uit Hasselt
Neen, niet Jos Ghijsen, maar een zekere Bomi, wiens cursiefjes en gedichtjes zijn oogst zelfs overtreffen...sorry Jos
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Iedereen heb ik persoonlijk bedankt.
Een stukje uit de oude doos, naar aanleiding van het verhaal dat Gustilpe plaatste over het weggooien van eten.
Goeden oude Tijd?
Op mijn leeftijd kan je vergelijken. Voor mij was het vroeger zeker niet beter, alleen anders. De oorlogsjaren hebben daar zeker een grote invloed op gehad. Angst, ontbering en ellende, zoiets laat je nooit meer los. Vluchten voor de Duitsers, terecht komen aan de Franse grens, daar vaststellen dat de vijand voor je neus staat.
Het is een stuk van je kinderleven, 5 jaren van een kinderleven, anders dan normaal ingevuld. Dingen die onze kinderen stap voor stap ontdekten, kenden wij pas 5 jaar later. Er was niets te ontdekken, alleen proberen te overleven. Vijf liter afgeroomde melk, gebonden met wat bloem, heel summier wat suiker, als avondmaal. Bloempap, gegeten met een stuk brood. Echt honger had je niet, lekker kende je niet. Je kon niet vergelijken, wist niet beter, dat zou je pas achteraf ontdekken. Kinderen weten niet wat er gebeurt, probeert in al hun onschuld toch nog fijne dingen te ontdekken om te doen.
Sorry mensen dat ik er de oorlog bij haal, voor mij hoort dat vijfjarige stukje gruwel ook bij de goede oude tijd. De meeste van mijn nog levende lotgenoten hebben daarover elk hun eigen verhaal.
De naoorlogse periode had natuurlijk ook z’n charmes. We werden overspoeld met nieuwe dingen. Het begon al met de radio. Om te beginnen, een soort interradio, elk gezin een kastje aan de muur, muziek verzonden via één gemeenschappelijke zender. Elke abonnee kon kiezen uit 3 of 4posten.
Steff Bos zingt nu, “ Ik hou van de radio, radio…… “ Dat deden wij toen al. “ Een stem komt uit dat kastje aan de muur… “ Gelukkig zij, die zich jaren later ‘n eigen toestel konden aanschaffen. Grote bakken van gepolijst glanzend hout. Maar wat een luxe om zelf te kunnen kiezen.Gezellige zondagnamiddagen met “ Opera en Belcanto “ Met z’n allen rond de radio, de Leuvense stoof deed haar best en snorde. Met zovéél mogelijk, in wollen sokken gestoken voeten, samen op het onderstel. De bolle pot roodgloeiend.. Mijn moeder maakte er dan de opmerking bij ‘ aan de voorkant ben je gebakken, aan de achterkant vriest je gat dicht ‘ Toch had die Leuvense stoof z’n charmes onder andere aardappelen in de schil, kastanjes poffen in een koekenpan op het deksel van de hete pot. Pof nu maar eens kastanjes op de CV.
Winters waren nog winters. Onverwarmde kamers met bevroren ruiten, vol kristallen ijsbloemen. Vraag nu eens aan eender welk kind wat ijsbloemen zijn. Op de bedden een dikke laag dekens. Toch rolde je jezelf op in een bolletje, dekens strak om je heen geen ruimte latend uit angst dat er nog een beetje tocht zou binnen komen.
Zomers waren zomer. Op diezelfde kamers lag je dan te blazen. Ramen open had weinig zin. Zonnewering bestond toen niet, hooguit een laken gespannen voor een open raam. Het zou nog héél lang duren eer de Airco uitgevonden werd.
Kinderen speelden buiten, de bommenkraters stonden vol water je leerde er zwemmen, vissen en dikkopjes vangen. Kikkers doen opspringen, pret verzekerd, kosteloos. Lopen met een reep en stok, blikjes stapelen daarna gooien met een lappenbal, verstoppertje spelen mogelijkheden in overvloed, in bomen klimmen, fruit gaan jatten bij de ene of de andere boer Allemaal voor een kind zéér opwindend. Wie durft beweren dat nooit gedaan te hebben?
Om over te mijmeren al bij al een mooie tijd, om opnieuw te beleven dank je wel. We zijn nu geen kinderen meer.
Hebben leren leven met het heden, de luxe die kwam, zag en overwon.
Bomi
Er blijft altijd van het verleden iets hangen, dat je manier van handelen en denken beinvloed.
-
Iedereen heb ik persoonlijk bedankt.
Een stukje uit de oude doos, naar aanleiding van het verhaal dat Gustilpe plaatste over het weggooien van eten.
Goeden oude Tijd?
Op mijn leeftijd kan je vergelijken. Voor mij was het vroeger zeker niet beter, alleen anders. De oorlogsjaren hebben daar zeker een grote invloed op gehad. Angst, ontbering en ellende, zoiets laat je nooit meer los. Vluchten voor de Duitsers, terecht komen aan de Franse grens, daar vaststellen dat de vijand voor je neus staat.
Het is een stuk van je kinderleven, 5 jaren van een kinderleven, anders dan normaal ingevuld. Dingen die onze kinderen stap voor stap ontdekten, kenden wij pas 5 jaar later. Er was niets te ontdekken, alleen proberen te overleven. Vijf liter afgeroomde melk, gebonden met wat bloem, heel summier wat suiker, als avondmaal. Bloempap, gegeten met een stuk brood. Echt honger had je niet, lekker kende je niet. Je kon niet vergelijken, wist niet beter, dat zou je pas achteraf ontdekken. Kinderen weten niet wat er gebeurt, probeert in al hun onschuld toch nog fijne dingen te ontdekken om te doen.
Sorry mensen dat ik er de oorlog bij haal, voor mij hoort dat vijfjarige stukje gruwel ook bij de goede oude tijd. De meeste van mijn nog levende lotgenoten hebben daarover elk hun eigen verhaal.
De naoorlogse periode had natuurlijk ook z’n charmes. We werden overspoeld met nieuwe dingen. Het begon al met de radio. Om te beginnen, een soort interradio, elk gezin een kastje aan de muur, muziek verzonden via één gemeenschappelijke zender. Elke abonnee kon kiezen uit 3 of 4posten.
Steff Bos zingt nu, “ Ik hou van de radio, radio…… “ Dat deden wij toen al. “ Een stem komt uit dat kastje aan de muur… “ Gelukkig zij, die zich jaren later ‘n eigen toestel konden aanschaffen. Grote bakken van gepolijst glanzend hout. Maar wat een luxe om zelf te kunnen kiezen.Gezellige zondagnamiddagen met “ Opera en Belcanto “ Met z’n allen rond de radio, de Leuvense stoof deed haar best en snorde. Met zovéél mogelijk, in wollen sokken gestoken voeten, samen op het onderstel. De bolle pot roodgloeiend.. Mijn moeder maakte er dan de opmerking bij ‘ aan de voorkant ben je gebakken, aan de achterkant vriest je gat dicht ‘ Toch had die Leuvense stoof z’n charmes onder andere aardappelen in de schil, kastanjes poffen in een koekenpan op het deksel van de hete pot. Pof nu maar eens kastanjes op de CV.
Winters waren nog winters. Onverwarmde kamers met bevroren ruiten, vol kristallen ijsbloemen. Vraag nu eens aan eender welk kind wat ijsbloemen zijn. Op de bedden een dikke laag dekens. Toch rolde je jezelf op in een bolletje, dekens strak om je heen geen ruimte latend uit angst dat er nog een beetje tocht zou binnen komen.
Zomers waren zomer. Op diezelfde kamers lag je dan te blazen. Ramen open had weinig zin. Zonnewering bestond toen niet, hooguit een laken gespannen voor een open raam. Het zou nog héél lang duren eer de Airco uitgevonden werd.
Kinderen speelden buiten, de bommenkraters stonden vol water je leerde er zwemmen, vissen en dikkopjes vangen. Kikkers doen opspringen, pret verzekerd, kosteloos. Lopen met een reep en stok, blikjes stapelen daarna gooien met een lappenbal, verstoppertje spelen mogelijkheden in overvloed, in bomen klimmen, fruit gaan jatten bij de ene of de andere boer Allemaal voor een kind zéér opwindend. Wie durft beweren dat nooit gedaan te hebben?
Om over te mijmeren al bij al een mooie tijd, om opnieuw te beleven dank je wel. We zijn nu geen kinderen meer.
Hebben leren leven met het heden, de luxe die kwam, zag en overwon.
Bomi
Er blijft altijd van het verleden iets hangen, dat je manier van handelen en denken beinvloed.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Stilte.
Stille dagen voor Kerstmis,
tijd voor het grote onderzoek,
zien of binnenin, alles in orde is,
bladeren in je geestelijk boek
Nadenken over je eigen leven,
nagaan wat je al die tijd deed,
heeft elk wat van mezelf gekregen,
mensen versta je soms verkeerd,
deed ik ongewild iemand leed,
graag wil ik het weten, vreemd.
Richt je gedachten naar binnen.
je geest, je hart, je ziel zijn één
gekeurd, gewogen, nu beginnen
gevoelens ontrafelen, één na één.
Was ik voor elk een echte vriend
heb ik mijn inzet juist gewogen,
heb ik hun vriendschap echt verdiend?
Oprecht de goede punten overwogen,
gedurfd de slechte toe gegeven,
er aan werken kan,
ik hebt nog even.
Bomi
( 2009 )
Groetjes,
Bomi
- - - - - - - - - -
-
-
Stilte.
Stille dagen voor Kerstmis,
tijd voor het grote onderzoek,
zien of binnenin, alles in orde is,
bladeren in je geestelijk boek
Nadenken over je eigen leven,
nagaan wat je al die tijd deed,
heeft elk wat van mezelf gekregen,
mensen versta je soms verkeerd,
deed ik ongewild iemand leed,
graag wil ik het weten, vreemd.
Richt je gedachten naar binnen.
je geest, je hart, je ziel zijn één
gekeurd, gewogen, nu beginnen
gevoelens ontrafelen, één na één.
Was ik voor elk een echte vriend
heb ik mijn inzet juist gewogen,
heb ik hun vriendschap echt verdiend?
Oprecht de goede punten overwogen,
gedurfd de slechte toe gegeven,
er aan werken kan,
ik hebt nog even.
Bomi
( 2009 )
Groetjes,
Bomi
- - - - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
jouw verhaal over de oorlog met veel aandacht gelezen
mooi verhalend zoals jij kan!
Over de oorlog kan ik niets vertellen, achter ons huis was het vliegveld,
de helft van onze tuin en die van de buren werden ingeplamd (van horen vertellen)
Enkele jaren na de oorlog werd de grond teruggeschonken met een grote krater van een bominslag.
Daar heb ik wel weet van, daar had een militair gebouw opgestaan, we vonden er helmen, matrassen, gasmaskers en dergelijke, 'k ben er enkele keren ingevallen met knieblessures tot gevolg, het was voor ons kinderen puur avontuur!
De afsluiting was weggenomen van het vliegveld, wij kinderen speelden jaren in een gebombardeerde bunker, we hadden er een eilandje, ons moeder breide met haar rug tegen het gras van de bunker.
Later werd weer een afsluiting geplaatst, het avontuur was uit!
Jouw verhaal riep veel herinneringen op!
Een mooie bezinnig schreef je, om over na te denken!
fijne zondag al regent het,
lieve groetjes,
gustilpe
jouw verhaal over de oorlog met veel aandacht gelezen
mooi verhalend zoals jij kan!
Over de oorlog kan ik niets vertellen, achter ons huis was het vliegveld,
de helft van onze tuin en die van de buren werden ingeplamd (van horen vertellen)
Enkele jaren na de oorlog werd de grond teruggeschonken met een grote krater van een bominslag.
Daar heb ik wel weet van, daar had een militair gebouw opgestaan, we vonden er helmen, matrassen, gasmaskers en dergelijke, 'k ben er enkele keren ingevallen met knieblessures tot gevolg, het was voor ons kinderen puur avontuur!
De afsluiting was weggenomen van het vliegveld, wij kinderen speelden jaren in een gebombardeerde bunker, we hadden er een eilandje, ons moeder breide met haar rug tegen het gras van de bunker.
Later werd weer een afsluiting geplaatst, het avontuur was uit!
Jouw verhaal riep veel herinneringen op!
Een mooie bezinnig schreef je, om over na te denken!
fijne zondag al regent het,
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Bomi
in stilte je gewetensonderzoek gelezen
mooi beschreven, ik heb alleszins geen pekelzonde vastgesteld
maar voor alle zekerheid: één kaarsje laten branden bij het heilig paterke
mvg
Robbe
in stilte je gewetensonderzoek gelezen
mooi beschreven, ik heb alleszins geen pekelzonde vastgesteld
maar voor alle zekerheid: één kaarsje laten branden bij het heilig paterke
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Robbe, Assa en Schrijfster,
Blij dat jullie even binnen kwamen, gezellig!
Stilaan aftellen naar de Kerstperiode,
de handel draait op hoogste versnelling
neringdoeners lopen op rozen.
Denken we nog aan de vertelling,
die de boodschap van Kerstmis uitlegt
Vrede op aarde voor alle mensen,
die van goede wille zijn!
Groetjes,
Bomi.
- - - - - - - - -
-
Robbe, Assa en Schrijfster,
Blij dat jullie even binnen kwamen, gezellig!
Stilaan aftellen naar de Kerstperiode,
de handel draait op hoogste versnelling
neringdoeners lopen op rozen.
Denken we nog aan de vertelling,
die de boodschap van Kerstmis uitlegt
Vrede op aarde voor alle mensen,
die van goede wille zijn!
Groetjes,
Bomi.
- - - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
De kiosk.
Feestelijk klinken van ver
klanken van het jazzorkest,
de kiosk door muziek bezet
geleid door de chef-orkest.
Spelers op hun instrumenten
bespelen de massa, slaand,
vele hoofden fel wiegend,
voeten stampend op de maat.
De drummer steelt de show
wervelende handen, vliegensvlug
bovenlijf ontbloot, kent geen kou
zweet parelt langs de smalle rug.
Een solo van de trompettist
haalt schel uit, een gesmaakt geluid,
het doffe bonzen van de bassist
daagt bonkend de massa uit.
Gouden vingers, de pianist
bespeelt bewonderd het klavier,
een melodie, noten, samen een rits
matigen tempo, ruig klaagt de lier.
Overgaand van beat naar slow
meegaand volgt de massa de ritmiek,
lijven wiegen, jeaahh, wow, wow
tot de allerlaatste noot muziek.
Bomi.
( 2009 )
- - - - - - - - - -
-
-
-
De kiosk.
Feestelijk klinken van ver
klanken van het jazzorkest,
de kiosk door muziek bezet
geleid door de chef-orkest.
Spelers op hun instrumenten
bespelen de massa, slaand,
vele hoofden fel wiegend,
voeten stampend op de maat.
De drummer steelt de show
wervelende handen, vliegensvlug
bovenlijf ontbloot, kent geen kou
zweet parelt langs de smalle rug.
Een solo van de trompettist
haalt schel uit, een gesmaakt geluid,
het doffe bonzen van de bassist
daagt bonkend de massa uit.
Gouden vingers, de pianist
bespeelt bewonderd het klavier,
een melodie, noten, samen een rits
matigen tempo, ruig klaagt de lier.
Overgaand van beat naar slow
meegaand volgt de massa de ritmiek,
lijven wiegen, jeaahh, wow, wow
tot de allerlaatste noot muziek.
Bomi.
( 2009 )
- - - - - - - - - -
-
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!