Spinsels van Alterego (2)

[Alterego1]

Mileva Maric


Die gedurende 17 jaar de vrouw van Albert Einstein
was,hem drie kinderen schonk,maar in de biografieën
rond Einstein zo goed als doodgezwegen wordt.

Mileva Maric ziet het levenslicht op 19 December 1875 in het Servische stadje
Titel,waar de gemeenschap grotendeels bestaat uit een samenraapsel van ver-
schillend etnische oorsprong,zoals Bosniers,Hongaren,Montenegrijnen,en
ook Duitsers.Haar vader,alhoewel Servier zijnde,laat zich inlijven in het leger
van Frans V Ferdinand,aartshertog van Oostenrijk-Este.Haar moeder is een
zorgzame huisvrouw die Mileva ook nog een zusje Zorka en broertje Milóc
schenkt,ze is afkomstig uit een welgestelde Servische handelsfamilie.

De financiele middelen zijn dus voorhanden om de kinderen Maric toe te
laten verdere studies te doen,en zo zien we in 1896 Mileva in Zwitserland
aan de universiteit van Zurich verschijnen.De Zwitserse Hogeschool is op
dat moment de enige in Europa die vrouwen toestaat examens af te leggen!
Mileva is er klasgenote van o.a. Albert Einstein,geboren op 14 Maart 1879
in het Duitse Ulm en van Joodse afkomst.Met haar 21 jaar is Mileva de oudste
van de klas en Einstein met zijn 17 jaar de jongste.

Ze voelen zich al vlug tot elkaar aangetrokken,in tegenstelling tot Einstein
die met zijn rijzige gestalte en wollige krullebol het vrouwvolk niet ongelegen
laat(nu niet en in zijn latere leven ook niet),is Mileva helemaal geen schoon-
heid,terwijl ze ook hinkt als gevolg van een aangeboren heupletsel,waardoor
ze zich nogal schuw en teruggetrokken gedraagt.Hij,Albert Einstein,is een
levenslustige en geestige jongeman,die ook voortreffelijk viool speelt,en zich
ontfermt over Mileva,de verlegen Slavische.Het klikt voortreffelijk tussen die
twee.Het warrige en besluiteloze dromerstype Einstein wordt door de meer
gestructureerde Mileva op tijd en stond weer bij de les gehaald.Vriendschap
wordt al vlug liefde,Albert stuurt Mileva geregeld liefdesbrieven,waarin hij
ondermeer stelt dat Mileva zijn wetenschappelijke gelijke is,en dat zonder
haar bijstand zijn studie in een onbeslist stadium dreigt te blijven steken.

En dat is in werkelijkheid ook zo,Mileva was daar in Zurich verstandelijk
de meerdere van Einstein,ze had ook meer ijver,en ze heeft Albert meer
dan eens moeten helpen,misschien was dat wel hetgeen hem zo in haar
aantrok.Ze studeren af,behalen allebei hun diploma,en Einstein zegt over
Mileva "een schepsel dat mijn gelijke is,en dat net zo sterk en onafhankelijk
is als ikzef".Ze zijn onafscheidelijk en noemen zich Ein-Stein,Eén-Steen!

Op 6 Januari 1903 trouwen ze burgerlijk in Bern,want Albert is overtuigd
anti-godsdienstig.Voor Mileva Maric,nu mevrouw Einstein, die net een jaar
tevoren,in januari 1902 al reeds bevallen was van een dochtertje Lieserl,
betekent haar huwelijk meteen ook het begin van een reeks prangende
belevenissen.Bij hun huwelijk was van geen van beide de ouders aanwezig,
en de Einsteins zullen Mileva nooit aanvaarden,zijn moeder schrijft hem
ondermeer "Zij is alleen maar een boekenwurm,en nog voor je dertigste
is het een ouwe heks"!Het jonge paar laat zich daardoor niet intimideren,
ze betrekken een mansarde met ruim terras in de Archivstrasse,maar in de
zomer verhuizen ze naar de Kramgasse,de mooiste straat van Bern.

Op 14 Mei 1904 bevalt Mileva van haar zoon Hans-Albert,ondertussen is
Albert werkzaam als technisch assistent bij het Zwitserse patentbureau,en
had hij ook reeds de Zwitserse nationaliteit bekomen.In 1905 was hij druk
doende met zijn relativiteitstheorieën,hierin sterk gesteund en geholpen
door Mileva,zij is de spil van het gezin en de baken van Albert in zijn
wetenschappelijke onderzoekingen.Hoewel zelf een uitzonderlijk begaafde
fysica,cijfert zij zich onvoorwaardelijk weg om de steile opgang van haar man
in de glans te zetten.Nadat op 28 Juli 1910 hun tweede zoon Edward geboren
wordt,beginnen er zich stilaan barsten te vertonen in de Ein-Stein,Albert
kan de druk van het gezinsleven niet dragen.De gevoelige,zwijgzame vrouw
die Mileva is,krijgt voor haar steun en hulp bij Albert's werk daarvoor in het
gezin weinig of niets in ruil.Naarmate zijn uitstraling toeneemt groeien de
twee uit elkaar.

In 1914 vlak voor het begin van de eerste wereldoorlog,verhuisde het gezin
Einstein-Maric naar Berlijn,waarschijnlijk onder invloed van Albert's ouders.
Hun relatie verbeterde er niet door,deels doordat Mileva in Berlijn niet kon
aarden,en anderzijds doordat Einstein veel uithuizig was,waarbij hij meerdere
malen zijn vrouw bedroog,en tenslotte omdat hij zo goed als niet naar zijn
kinderen omzag.Hoe briljant hij als fysicus ook was,zo min was hij als vader
en als echtgenoot!Mileva verhuisde met de kinderen,en zonder Albert,terug
naar Zwitserland,hun huwelijk was voorbij en op 14 Februari 1919 voltrok
zich de officiele scheiding.Einstein die Mileva beloofde dat hij haar "op zijn
manier trouw zou blijven" stuurt met onregelmatige tussenpozen te weinig
geld voor het onderhoud der kinderen,waardoor ze dikwijls in verlegenheid
geraakt.Hun zoon Edward lijdt aan schizofrenie,overgeleverd aan steeds toe-
nemende aanvallen van helse pijn,waarbij hij alles wat hem onder handen valt
aan stukken slaat,wat Mileva naast de dokterskosten ook veel inzet kost.

Einstein laat het in Duitsland niet aan zijn hartje komen,op 2 Juni 1919 trouwt
hij er met zijn nicht Elsa Löwenthal(de achternaam van haar eerste man Max
Löwenthal - zelf noemt ze in feite Elsa Einstein).Toch keert Albert Einstein
zich niet volledig af van Mileva,want wanneer hem op 10 November 1922 in
Stockholm de Nobelprijs voor Natuurkunde wordt toegekend reist hij kort
daarop naar Zurich om Mileva de aan die Nobelprijs verbonden geldsom te
overhandigen,goed wetende dat het mede dank zij haar is dat hij die hoge onder-
scheiding bekwam.Een nobele geste waarmee hij het bewijs leverde van haar
aandeel in die wereldwijde erkenning.,zonder haar zou hij die Nobelprijs
Natuurkunde misschien nooit behaald hebben.Dat besefte hij wel.

Op 4 Augustus 1948 wisselt Mileva Maric in een Zwitsers ziekenhuis het
tijdelijke met het eeuwige,de kaars van de 72-jarige Servische is opgebrand,ze
sterft er versleten en door iedereen verlaten.
Haar leven met en naast Einstein wordt door biografen nauwelijks vernoemd,
hoewel zij altijd,van in hun studententijd reeds,de grote mentor is geweest in
het leven van de beroemde fysicus,die op zijn beurt overleed op 18 April 1955
te Princeton(U.S.A)

Alterego

E = mc2

De relativiteitstheorie van Albert Einstein

E staat voor energie, m voor massa en c² voor de snelheid van het licht in het kwadraat. Heel simpel gesteld zegt deze vergelijking dat massa en energie gelijkwaardig zijn. Het zijn twee vormen van hetzelfde; energie is bevrijde materie, materie is potentiële energie. Omdat c² echt een gigantisch getal is, zegt de vergelijking in feite dat er een enorme hoeveelheid energie in elk materieel ding ligt besloten. Bijvoorbeeld, als u een volwassene met massa 60 kilogram bent, zal uw bescheiden lichaam niet minder dan 4,5 x1018 joules aan potentiële energie bevatten (E= 60 x (3 x108)2) dat is genoeg om te exploderen met de kracht van 30 zeer zware waterstofbommen.

Deze theorie van Einstein verklaart onder meer hoe straling werkt; een brok uranium kan onophoudelijk stromen hoogwaardige energie afgeven zonder als een ijsblokje weg te smelten doordat het heel efficiënt massa in energie kan omzetten. De formule kan tenslotte ook verklaren hoe sterren miljarden jaren kunnen branden zonder gebrek aan brandstof te krijgen.

Toen Einstein er vanuit ging dat niets sneller kon bewegen dan het licht, dus niets een snelheid groter dan de lichtsnelheid c kon hebben en hij dit koppelde aan de wet van behoud van energie, moest de conclusie zijn dat massa en energie equivalent waren. Hoe sneller een voorwerp beweegt, hoe groter zijn massa wordt. Beweegt het aan de lichtsnelheid, dan moet zijn massa oneindig worden of de energie om het voorwerp aan de lichtsnelheid te laten bewegen zal oneindig groot worden. Massa en energie zijn dus equivalent.

Bij snelheden veel lager dan de lichtsnelheid, snelheden van voorwerpen die we dagelijks rondom ons heen zien, is het effect van de massatoename te verwaarlozen. Bijvoorbeeld: een straalvliegtuig dat aan de grond een massa heeft van 100 ton, zal bij een snelheid van 1000 km/h nog geen tiende van een milligram zwaarder zijn. Bij de kleinste materiedeeltjes die we kunnen versnellen tot 99,9% van de lichtsnelheid nemen we waar dat ze 20 keer zwaarder zijn dan hetzelfde deeltje in rust.

Een gevolg van deze redenering, opgesteld in 1905 door Einstein, is dat we uit materie ook energie kunnen halen. Dit kon pas in 1930 direct bewezen worden. Bij het verbranden van steenkool wordt slechts een miljardste van de massa in energie omgezet. Bij kernsplijting in een kernreactor bedraagt deze waarde een duizendste. Bij kernfusie worden 5 duizendste van de oorspronkelijke massa omgezet in energie. Slechts bij één gekende reactie is er 100% rendement, namelijk die waarbij materie en antimaterie samenkomen. Dan wordt de massa volledig omgezet in energie, maar helaas kunnen we deze reactie nog niet gebruiken om ons te voorzien van energie.

[Alterego1]

[Bosrankje]

Dit heb ik lang geleden geschreven... voor jou

Je Rankje

[Alterego1]

Verloren maandag


Verloren maandag of Verzworen maandag (Frans: lundi perdu of lundi parjuré)
is een Vlaamse traditie op de maandag na Driekoningen.
Deze traditie is vooral hardnekkig in de provincie Antwerpen en in Doornik gebleven.
Het is in Vlaanderen en vooral in de provincie Antwerpen
de traditie om op die dag worstenbroden en appelbollen te eten.
Vroeger kregen de arbeiders in de haven van Antwerpen 's zondags
hun loon uitbetaald. Sommige mannen gingen dan op café zich bezatten en gaven de overschot van hun geld dan aan hun vrouw.
Maar op Driekoningen, een feestdag, vierde iedereen feest met het loon en was er de volgende maandag zo goed als niets over.
Dus, om toch niet met een lege maag te zitten, struinden de mannen alle cafés en slagers af om toch maar iets te eten te hebben voor hun kroost. De slagers maakten dan worstenbroodjes, wat goedkoop, heel lekker en vullend was,en gaven die dan aan de arbeiders.
Die dag werd er dan ook alleen verlies gemaakt door de slagers,en het was dus een dag van verloren arbeid,een Verloren Maandag.
Als men tegenwoordig in Antwerpen op Verloren Maandag iets gaat drinken in een café krijgt men er steevast gratis een worstenbroodje bij.
Sommige bronnen menen dat "Verloren Maandag" valt op de maandag na de eerste zondag na Driekoningen.

Een feestdag die zoetjesaan in het vergeetboek raakt, is Verloren Maandag.
Het is de eerste maandag na Driekoningen, maar weinigen vieren deze dag nog als feestdag.
Het was vanouds het staartje van de serie voorchristelijke en christelijke feestdagen in de midwinterperiode.
De herkomst is niet helder, omdat ‘feestverklaarders’ zowel een sprankje van de oude Romeinse voorjaarsfeesten als een restje nieuwjaarsviering menen te ontdekken.
De veranderingen van het jaarbegin maken de interpretatie van de achtergrond nog ingewikkelder.
Het officiële nieuwjaar bewoog zich eeuwenlang tussen 25 december en 25 maart heen en weer, al naar gelang het land, de religie en de heersende wetgever.
De door paus Gregorius verordonneerde kalenderhervorming van 1582 deed er honderden jaren over om algemeen ingevoerd te worden. Engeland bijvoorbeeld ging niet eerder dan in 1752 tot de nieuwe kalender over. Pas in 1923/1924 – toen Griekenland en Roemenië meededen - was er in Europa volledige overeenstemming over 1 januari als begin van een nieuw jaar.

Vertier en volksvermaak

Niettemin is Verloren Maandag een begrip gebleven, met welke achtergrond dan ook.
Deze nu verbleekte feestdag staat bekend onder vele namen, zoals Koppermaandag, Koppelmaandag, Meiskensmaandag en Raasmaandag of Zotte Maandag (zoals te Ronse in Oost-Vlaanderen).
De bijnamen Zotte Maandag en Raasmaandag duiden op stevig vertier, terwijl Koppelmaandag en Vrouwkens- of Meiskensmaandag een bijverschijnsel van de feestelijkheden aangeven.
In zeker opzicht doet dat laatste denken aan de Jennechiesmarkten, waarbij het koppelen van jongens en meisjes een voornaam nevendoel van het marktfestijn is (was).
In elk geval waren jongvolk en ‘ambachtlieden’ vrij op deze maandag en vierden feest. Het volksvermaak vierde hoogtij.
In de Lage Landen hield men optochten en ommegangen, waarbij de Leprozenoptocht te Amsterdam vermaard is geworden.
In Antwerpen werd Verloren Maandag enthousiast gevierd, onder meer door grootscheepse kroegentochten onder het zingen van een ‘Verloren maandag’-lied.
In Ronse mocht men zelfs ‘volgens de volkszeg’ niet nuchter blijven... Op vele plaatsen liep men gemaskerd rond, waarbij vooral duivelskoppen in trek waren. Het maandagse feest werkte dinsdag nog na.
Dat heette dan ook ‘Blikken Dinsdag’.
En de maandag was al verloren…

[Alterego1]

Regen....

Winterse dagen,zo kort,koud,nat en guur
die grillige grillen van moedertje natuur
pakken vuilig-vieze donkergrijze wolken
blijven dreigend laagdrijvend rondkolken

Regendruppels,ze spetteren windgedreven
lawaaierig kletterend uiteen tegen de ruiten
onwillekeurig beinvloeden ze toch mijn leven
'k wou zo graag nog wel effe naar buiten

Die regen lijkt niet zinnens op te houden
valt gestadig massaal op d'aardkorst neer
op zich wel prima voor velden en wouden
doch mij past het helemaal niet deze keer

Dus sta 'k hier ietwat verbolgen te turen
door die van regen dompig beslagen ramen
afvragend hoe lang dat nog wel gaat duren
prettig is toch anders,kan ik je wel beamen

't Is nu wel 't einde van de wereld ook niet
maar geeft wel een deuk aan je humeur
moeilijk te beweren dat 'k er van geniet
wil toch eens af van die winterse sleur

Maar,zonder echt pessimist te willen zijn
'k weet toch ook,na regen komt zonneschijn
't is dus zonder verder gemor of gejouw
dat 'k deze regels aan 't papier toevertrouw!


Alterego

[Alterego1]

[Bosrankje]

http://youtu.be/iOkEX1S1e3o
Melk kracht van de natuur

[krakje]

met deze hoed vol bloempjes kom ik.
jullie een fijne warme en gezellige zondagavond wensen
met de groetjes van krakje,

[Bosrankje]

Vandaag, maandag 20 januari 2014, zou de meest deprimerende dag
van het jaar zijn . De term 'Blue Monday', de laatste maandag van de
volle week van januari, komt bij de Britse psycholoog Cliff Amall vandaan.
Veel mensen twijfelen aan zijn wetenschappelijke onderzoek.
De laatste jaren is 'Blue Monday' echter ook in Nederland uitgegroeid tot
een bekende term, en veel bedrijven en instellingen spelen daar handig op in.
Op 'Blue Monday' voelen veel mensen zich volgens Amall treurig,neerslachtig
of weemoedig. Dat komt omdat de feestdagen voorbij zijn en mensen veel
geld hebben uitgegeven. Andere redenen zouden het slechte weer zijn,
en het feit dat veel goede voornemens niet gehaald zijn.

Ik voel er niets van en ik hoop jullie ook niet !

Fijne dag en warme groetjes van Alter en Rankje

http://youtu.be/N2hq3DW_Bgk
Blue Monday Fats Domino

[Alterego1]

Brood en spelen


Julius Caesar werd bekend door het invoeren van brood en spelen.
Maar wat is dat nu eigenlijk?
Er werden voor het volk toen baden gebouwd, amfitheaters gebouwd en circussen gebouwd. Het volk kon hier zich gratis vermaken. In de baden kon men zich wassen en kon men uitrusten. In het amfitheater, in het circus en in het Colosseum ging het er anders aan toe. Daar kon men aanschouwen hoe mensen(gladiatoren) elkaar bevochten (leven en dood) en hoe men in het circus uit de bocht vloog en te pletter sloeg tegen de grond of muur. De mensen juichten dan net als wij nu doen bij voetbal.
Bij deze evenementen kon men gratis eten en drinken.
Vandaar de naam 'brood en spelen'.
De keizers en andere vorsten gaven deze brood en spelen,
omdat ze zo het volk rustig konden houden.
Het voorkwam opstanden.


We schrijven de eerste eeuw voor Christus. Gajus Julius Caesar
voert het principe in van Panem et circences (brood en wagenrennen). Het Romeinse volk kan zich gratis vermaken. Amfitheaters en circussen worden gebouwd. Bij alle evenementen kan het volk gratis eten en drinken. Vandaar de term ‘brood’. In het Colosseum kan het plebs aanschouwen hoe gladiatoren vechten op leven en dood. Ook in het circus wordt door de toeschouwers gejuicht wanneer een gladiator uit de bocht vliegt en met zijn hoofd tegen de muur kwakt. De mensen juichen net zoals wij dat nu doen bij winst van onze favoriete voetbalploeg.
Is er een link naar vandaag? Are the Romans back?

Na Caesar blijft het principe van brood en spelen toegepast. Vorsten en keizers gebruiken het als een soort tactiek om het volk rustig te houden. Opstanden zijn uit den boze en wanneer je uw volk geeft waar het om vraagt, hoeft het niet na te denken over de gang van zaken. L’histoire se répète is iets wat geschiedenisleerkrachten hun leerlingen tot vervelens toe proberen uit te leggen. Kunnen we in de 21ste eeuw nog spreken van –een weliswaar gemoderniseerd– brood en spelen?

Als ik even mijn persoonlijke mening mag geven, dan is mijn antwoord ja. De maatschappij maakt ons nu eenmaal week. Van maandag tot vrijdag gaan we van 8 tot 5 werken. Eens thuis wordt de tv opgezet. Om 19u wordt het eten geserveerd. Het Nieuws is namelijk net iets te serieus en te moeilijk. Van 19u30 tot 23u wordt tv gekeken. Mensen lachen met de Vlaamse humor(?) en gaan tevreden slapen. Nog vier maal slapen en het is weekend. Het weekend is een feest. Op vrijdagavond gaat men uit tot een gat in de nacht. Op zaterdagmorgen wordt uitgeslapen.
De zaterdagnamiddag rust men uit in de zetel en ’s avonds reageert de Vlaming zijn frustraties af op de scheidsrechter en op de tegenstander van zijn favoriete sportploeg. Op zondag maakt het gezin zich weer op voor een weekje werken.

Die zogenaamde spelen van heden ten dage moeten natuurlijk in de ruime zin geïnterpreteerd worden. Televisie, sportmanifestaties, computerspelletjes, reizen maken hier allemaal deel van uit.
Zo sparen mensen een heel jaar lang om in de zomer één week te kunnen gaan bruinen op het strand van de Costa Blanca.
Dit is natuurlijk een persoonlijke visie, een visie die nogal eng en veralgemenend is. Natuurlijk zijn hier uitzonderingen. Maar de komst van de tv heeft hier zeker een rol gespeeld. Mensen zijn toch o zo naïef.
De kritische zin lijkt niet meer te bestaan. De informatie wordt zonder ze in vraag te stellen geabsorbeerd. Geef de mensen hun tv, geef de mensen hun voetbalwedstrijden en alles blijft rustig. Waarom moet er nagedacht worden?
Daar zijn toch andere mensen voor.

Om nog eens terug te keren naar de eerste eeuw voor Christus.
Slavernij viert hoogtij in het oude Rome. Slaven worden aanzien als dingen, als objecten. Het zijn geen mensen.
Ze zijn eigendom van de Romein.
Nu zo’n 2000 jaar later lijkt er niets veranderd te zijn. De rijke westerling gaat joggen met zijn nieuwe Nikes. Dat die sportschoenen gemaakt worden in Bangladesh door kinderen van 8 jaar die 14 uur per dag werken, lijkt hen niets te zeggen. Ah neen, de westerse man betaalt er maar liefst 100 euro voor. Voor de arme kindjes is dat toch heel veel, zie je ze redeneren. Als de rijke Belg dan toevallig een reportage ziet op Koppen of Panorama over de schuldslavernij in Zuidoost-Azië, lijkt hij ervan aangedaan. Dat slaafje krijgt 1 euro per dag voor 14 uur handenarbeid. De mans idool Michael Jordan krijgt 6 miljoen euro sponsoring van datzelfde Nike. Een huzarenstukje over de eerlijkheid in de hedendaagse wereld. De berusting slaat toe bij de westerling.
Ik kan er toch niets aan veranderen.

Om nog even bij het voorbeeld van Michael Jordan te blijven. Figuren als Jordan, Beckham en consorten worden gezien als sportidolen. Ook bekende acteurs en mediafiguren worden wel eens verafgood door fans. Idolatrie is dus een thema dat niet zo ver hiervandaan staat. Voetballers, acteurs en mediapersonen worden idolen van de mensen. Daar ik niet kan vatten wat mensen leuk vinden aan het vereren van idolen, vind ik idolatrie nogal belachelijk. Opnieuw komt het beeld van de Romeinen naar boven. Toen was de gladiatorenvechter ook de ster. Als hij won, kreeg hij genade en werd zijn slavenleven opgezegd. Net zoals nu een filmster dé persoonlijkheid is. Deze filmster krijgt geen vrijspraak van slavernij, maar wordt uitermate gul betaald.

De laatste jaren woedde de discussie over het te lage loon van werknemers. De politieke top zag het gevaar. Die te lage lonen zou de regeringen nog parten spelen. Loonsverhogingen weigerde men te geven. Maar toen kwam men met het sublieme idee op de proppen van de maaltijdcheques. De link met 2000 jaar terug is hier wel heel makkelijk te achterhalen. Iedereen tevreden en probleem opgelost!
Eind jaren ’60 braken in grote delen van Europa zware rellen uit. De studenten pikten de gang van zaken niet meer en begaven zich op straat. In Frankrijk waren de acties het hevigst, maar ook in Leuven was de sfeer verhit. Wanneer het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. Een beetje geschiedenis: de revolutie in Frankrijk Mei 1968 heeft ook zijn weerklank op België. In België handelt de kwestie vooral rond de taalkwestie. De strijd barst los in het Vlaamse Leuven. Niet zozeer door een mogelijke overheersing van het Frans, maar vooral door de algemeen groeiende politieke bewustwording van de Vlamingen. De kwestie Leuven Vlaams dijt uit over heel België. Het doet zelfs een regering vallen, en het resultaat is de wettelijke splitsing van de universiteit in 1970. Het Waals gedeelte vestigt zijn nieuwe universiteit in Louvain-la-Neuve.

Waarom dit voorbeeld? Hieruit blijkt dat 40 jaar geleden mensen nog gevoelig waren voor een problematiek die hen raakte. Nu lijkt dit niet meer te gebeuren. Mensen zijn berustend geworden. De hoge kostprijs aan het hoger onderwijs, de ingangsexamens, de toenemende discriminatie in onderwijsland enzovoort. Mensen zijn er zich van bewust, maar reageren er niet tegen. Dit alles had zich moeten voordoen 50 jaar terug, wel, ik verzeker u: de mensen stonden op straat. De regering heeft de mensen in zijn macht.

Grote betogingen zijn schaars geworden. Mensen mobiliseren is erg moeilijk geworden. Op zondagnamiddag kunnen mensen niet gaan betogen, want ze tonen de bekerfinale op televisie. Dat kan men toch niet missen. De vergadering die gepland was op dinsdagavond zal ook in het water vallen, want 'Familie' en 'Thuis' wordt uitgezonden.
Gelukkig bestaan er nu videoapparaten en dvd-recorders die het voor de mensen kunnen opnemen. De moderne spelen noemt men zoiets. De staatshoofden en regeringen werken dit niet tegen. Op deze manier paaien ze nu eenmaal hun bevolking.

Het prototype van de gemoderniseerde spelen is het voetbal. De mensen zijn er zot van. Ze betalen iedere week 1000 oude Belgische franken om de heren voetballers aan het werk te zien. Ook in de week is er geen gebrek aan de populaire Europese sport. Televisiezenders betalen zich blauw aan televisierechten omdat de Belg in grote getale het sportevenement niet wil missen. Net hierdoor zijn de superlonen van de heren voetballers mogelijk. Velen willen dit niet inzien, maar eens het stadion leegloopt, eens de tv-kijker geen interesse meer heeft voor de kapitalistische sportwereld, dan zullen lonen van honderdduizenden euro’s per week verdwijnen. Zolang voetbal dé tv-sport blijft en heel Europa aan het scherm gekluisterd houdt, blijven de spelers hoogbetaalde artiesten in deze fun- fake- en fictiebusiness.
Het brood en spelen in de 21ste eeuw.

Die salarissen hebben niets met voetbal te maken.
Wie veel publiek trekt op deze aarde wordt nu eenmaal schatrijk.
Om nog een evenwijdige te trekken met het Romeinse tijdperk het volgende: als de gladiatorenspelen populair zijn, zitten de stadions propvol. Er is het plebs dat rechtstaand het spektakel aanschouwt, maar er zijn ook de welvarende mensen die het evenement bijwonen vanuit een speciaal gemaakte tribune. Een loge avant la lettre.
Opnieuw l’histoire …

Een jaar of twee geleden dient de Engelse minister van sport een wetsvoorstel in om een maximum te stellen aan het salaris van een topvoetballer in Europa. Dit voorstel werd weggelachen door quasi iedereen. Alles weer in alle redelijkheid belonen, vond dus geen gehoor. Zoals gezegd: zolang wij blijven kijken naar en lezen over voetbal zullen deze lonen blijven bestaan. Sponsors hebben de markt gevonden. Een voetbalwedstrijd op tv is zóveel meer dan alleen de wedstrijd. Een halfuur voor de match wordt er een voorbeschouwing gegeven. Drie blokken reclame later wordt de wedstrijd uitgezonden. Ook na het spektakel wordt nog een halfuur geluld over enkele fases. De 39 camera’s tonen de herhalingen tot in den treure.

Om nog maar eens aan te tonen dat de overheden het brood en spelen mede in hand werken, het volgende. Op het einde van een legislatuur moet de regering zich in allerlei bochten wringen om toch maar geen begrotingstekort te kennen. Desondanks blijft de overheid alle sportevenementen subsidiëren. Al maar meer worden (nog) grote(re) stadions gebouwd. Net zoals in het oude Rome, toen men zag dat het concept van brood en spelen het gewenste doel had, men ook amfitheaters bleef bijbouwen, nemen wij, nu zo’n twee eeuwen later, als het ware hun werkwijze over … en het werkt nog ook.
Die spelen maken de mensen ook nogal opportunistisch. Als de Rode Duivels op het wereldkampioenschap schitteren, komt het nationaal gevoel naar boven en worden de Belgische vlaggen bovengehaald. Als Justine Henin een Grand Slam-toernooi wint of als Tom Boonen een rit in de Ronde van Frankrijk wint, laait het Belgische gevoel op. Een dag later is dat gevoel terug weggeëbd en herbeginnen de communautaire discussies. Of hoe sport (spelen) zijn invloed heeft op de politiek.

Ook het brood uit de Romeinse tijd is vandaag nog steeds een middel om de mensen stil te houden. Geef de mensen een inkomen, laat de mensen de kans een huisje aan te schaffen, geef ze een kleine vorm van luxe en ze zullen gelukkig zijn. Als ze dan al eens zullen klagen, zal het op café zijn en dit bij het drinken van een grote pint. Wanneer de discussie dan losbarst, moet één van de twee huiswaarts, daar zijn lievelingsfeuilleton begint. We praten er dan wel nog een keer over. Op deze manier wordt het probleem weer opgeschoven.

Politici spelen hier ook een bepalende rol in. Hoe vaak zie je niet een bekende politicus aantreden in een amusementsprogramma of in een quiz op televisie? De mensen zien dit. Je hoort ze haast denken: politici zijn ook gewone mensen, ze kunnen ook lachen met grapjes. De mensen gaan opnieuw absorberen wat die grote meneren verkondigen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de politicus die vaak op tv komt voor belachelijke spelletjes veel voorkeurstemmen gaat halen. De politici die werken voor de mensen en doen waar ze betaald voor zijn, betalen het gelag bij de verkiezingen.

Een volk regeren is dus niet moeilijk. Zorg ervoor dat het volk niet hoeft na te denken, zorg ervoor dat ze niet kritisch zijn. Geef hen daarvoor een goed inkomen (brood) en geef hen de nodige ontspanning (spelen). Vroeger was het de facto nog een tikkeltje gemakkelijker. Toen was het geloof nog erg sterk verspreid. De Kerk hield de mensen dom en de bazen hielden de mensen arm. Het socialisme en de vakbonden gingen hiertegen in. Nu houden televisie, in de vorm van sportmanifestaties en ridicule spelletjes, de mensen dom en zorgt de consumptiemaatschappij ervoor dat mensen moeten blijven gaan werken willen ze hun huis en andere luxeproducten afbetalen.

Auteur onbekend.

[Alterego1]

[ria]

WIE GRAAG PANNENKOEKEN EET,
er zijn er bij de vleet,
met suiker, wit of bruin,
koffie, thee of liever melk
er is keuze voor elk.

2 februari - ziekenzorg
"Ons middelheem"
Bredabaan, 425
Brasschaat centrum
van 14u tot 17 u.

WELKOM,
ria

[Alterego1]

Lieve Ria,

Hartelijk dank voor de uitnodiging.
Ik lust wel graag pannenkoeken.

Maar nu zondag,tussen 14 en 17 uur,
gebeurt er in het Nederlandse Hoogerheide
iets wat me als wielerfanaat weet te boeien,
namelijk het wereldkampioenschap veldrijden.

Dus zitten wij aan dat TV-toestel gekluisterd,
ik zeg wel wij,want ons Rankje kijkt altijd mee.

Ondertussen vriendelijke groetjes van ons beiden,

Rankje en Alter

[Alterego1]

[Alterego1]

Bij het heengaan van een dierbare.
Vaarwel Liske,lieve moeke.