Mijn gedachten en gevoelens.
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Lieve Bomi,
heb ook je mooi gedicht
gelezen:"Aanvaarden".
Bewonder je om je moed.
Mij moeder,tamelijk vroeg weduwe,kende een tijd van
groot onoverkombaar verlies,maar
heeft zich dan op haar nageslacht gericht,
en ze zoveel mogelijk geholpen
We genieten van je mooie gedichten
genegen
Nele
crea van Miryam
heb ook je mooi gedicht
gelezen:"Aanvaarden".
Bewonder je om je moed.
Mij moeder,tamelijk vroeg weduwe,kende een tijd van
groot onoverkombaar verlies,maar
heeft zich dan op haar nageslacht gericht,
en ze zoveel mogelijk geholpen
We genieten van je mooie gedichten
genegen
Nele
crea van Miryam
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Een vriendelijk 'dank je wel' voor iedereen die hier
gepasseerd is en een woord of beeld heeft achtergelaten.
Zodra er tijd overblijft kom ik persoonlijk overal eens langs
lezen en schrijven.
Liefs,
Bomi.
-
-
Een vriendelijk 'dank je wel' voor iedereen die hier
gepasseerd is en een woord of beeld heeft achtergelaten.
Zodra er tijd overblijft kom ik persoonlijk overal eens langs
lezen en schrijven.
Liefs,
Bomi.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Blikken.
Kinderen stapelen lege blikken
als een toren, voorzichtig op elkaar
de grote wedstrijd kan nu beginnen,
wie van hen wordt eerste, winnaar.
Een bal gemaakt van oude lappen
omwonden met eindjes draad of touw
dient om de toren stuk te knallen
elk om beurt gooien ze, raak of fout.
Pas als het laatste blik is gevallen
het spel gespeeld, de winnaar bekend
moeten verliezers voor hem klappen
uren waren ze zoet, echt amusement
Gedachten, die de vrouw deed denken
aan lang voorbije dagen, bij het zien
van jongens op skaters, ze wenkten,
ook zij zwaaide, het hart vol nostalgie.
Jeugd blijft jeugd, vandaag of vroeger
buitenpret, surfen op de plank, kunstig
Ze ervaart de herinnering als moeder,
ook toen was spelend leren fijn, gunstig.
Bomi.
(2010)
-
-
Blikken.
Kinderen stapelen lege blikken
als een toren, voorzichtig op elkaar
de grote wedstrijd kan nu beginnen,
wie van hen wordt eerste, winnaar.
Een bal gemaakt van oude lappen
omwonden met eindjes draad of touw
dient om de toren stuk te knallen
elk om beurt gooien ze, raak of fout.
Pas als het laatste blik is gevallen
het spel gespeeld, de winnaar bekend
moeten verliezers voor hem klappen
uren waren ze zoet, echt amusement
Gedachten, die de vrouw deed denken
aan lang voorbije dagen, bij het zien
van jongens op skaters, ze wenkten,
ook zij zwaaide, het hart vol nostalgie.
Jeugd blijft jeugd, vandaag of vroeger
buitenpret, surfen op de plank, kunstig
Ze ervaart de herinnering als moeder,
ook toen was spelend leren fijn, gunstig.
Bomi.
(2010)
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
wat heb ik genoten van jouw 'blikken'
je schrijft altijd in beelden die men echt kan zien,
het deed mij ook denken aan schoolfeesten toen onze eigen kinderen klein waren en zelfs nu gooit men nog met ballen torens omver maar niet meer van blik en ook niet meer met een bal van oude lappen.
Beeldrijk mooi!
De tijden veranderen maar inderdaad kinderen blijven kinderen elk van hun eigen tijd!
Het sneeuwt hier aanhoudend!
blijf maar lekker binnen,
lieve groetjes,
gustilpe
wat heb ik genoten van jouw 'blikken'
je schrijft altijd in beelden die men echt kan zien,
het deed mij ook denken aan schoolfeesten toen onze eigen kinderen klein waren en zelfs nu gooit men nog met ballen torens omver maar niet meer van blik en ook niet meer met een bal van oude lappen.
Beeldrijk mooi!
De tijden veranderen maar inderdaad kinderen blijven kinderen elk van hun eigen tijd!
Het sneeuwt hier aanhoudend!
blijf maar lekker binnen,
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
Beste Bomi ,
Jij kan Jules de Corte teksten appreciëren maar bekent dat je nog geen tijd had om de website op te zoeken die ik eerder voorstelde
www.musicfrom.nl/songteksten
Geen erg , je kan dat gemis nog inhalen : Jules is erg ondergewaardeerd
Vele van de Jules-teksten op die site heb ik zelf ingevuld.Ik ben nl de gelukkige (en waarschijnlijk de enige) bezitter van tientallen liedjes opgenomen van Hilversumradio in het jaar 1984 , die tothiertoe nog nooit zijn uitgebracht .
Een extra voorbeeld vind je alvast op mijn eigen topic pagina 9 (19 augustus) Toen ik vaststelde dat ik een andere tekst dubbel geplaatst had heb ik die vervangen door MICHIEL , een tekst die u zeker zal aanspreken
De titels van Jules die totnogtoe op mijn topic staan , zijn
Ik zou wel eens willen weten
Liedje van de dagen
Michiel
De leerschool van het leven
Slaap maar mensen
De kopelozen
Lief Anneliesje
Honger en geweren
Als je overmorgen oud bent
Maar zoals gezegd : een meer volledige lijst : zie www.musicfrom.nl/songteksten
Groetjes ,
Norman
.
Beste Bomi ,
Jij kan Jules de Corte teksten appreciëren maar bekent dat je nog geen tijd had om de website op te zoeken die ik eerder voorstelde
www.musicfrom.nl/songteksten
Geen erg , je kan dat gemis nog inhalen : Jules is erg ondergewaardeerd
Vele van de Jules-teksten op die site heb ik zelf ingevuld.Ik ben nl de gelukkige (en waarschijnlijk de enige) bezitter van tientallen liedjes opgenomen van Hilversumradio in het jaar 1984 , die tothiertoe nog nooit zijn uitgebracht .
Een extra voorbeeld vind je alvast op mijn eigen topic pagina 9 (19 augustus) Toen ik vaststelde dat ik een andere tekst dubbel geplaatst had heb ik die vervangen door MICHIEL , een tekst die u zeker zal aanspreken
De titels van Jules die totnogtoe op mijn topic staan , zijn
Ik zou wel eens willen weten
Liedje van de dagen
Michiel
De leerschool van het leven
Slaap maar mensen
De kopelozen
Lief Anneliesje
Honger en geweren
Als je overmorgen oud bent
Maar zoals gezegd : een meer volledige lijst : zie www.musicfrom.nl/songteksten
Groetjes ,
Norman
.
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Lieve bomi,
ook ik bezoek graag je warme topic
zoals zo velen hier.
Hier lees je veel moois
en tussen de letters door voel je
het verdriet maar ook je kracht!
Je doorzettingsvermogen,
de onzichtbare hand van je geliefde
waar je innig mee verbonden bent.
Liefde is je kracht!
Nog een rustige warme avond
en voor straks welterusten knuffel schrijfster.
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
De Clown.
Geschuifel van voeten op de houten vloer, een zacht gemurmel en geroezemoes, liet de beide clowns achter de coulissen weten dat de tent vol zat! Na de verwelkoming en voorstelling van de directeur, zouden zij beide de piste binnen vallen.
Het is te zeggen Bernardo zou dat doen, zijn collega “ Meester Fuga “ trad op als een levende marionet. Alles aan hem was statig, verfijnd. Hooghartig, zich bewust van zijn waardigheid, zou hij al fluitspelend de ‘ arena ‘ binnen stappen. Zijn losse hemd was van satijn, met groene en lichtoranje lappen, in ruitvorm aan elkaar gezet. De halsuitsnijding mooi afgeboord met een strook garenkant, stond lichtjes rechtop in de nek. Onder het hemd droeg hij een lichtoranje smalle kuitbroek met witte slobkousen. Een kleurig geheel! De groene punthoed stond een beetje schuin op zijn hoofd. De haren zo kort geknipt dat ze nauwelijks zichtbaar waren, zijn gezicht wit geschilderd met grote zwarte wenkbrauwbogen, waarvan ééntje hoog ééntje laag. Een grote roodgeschilderde mond maakte het geheel af. De mouwen van de blouse waren afgeboord met een brede strook garenkant, netjes gefronst rond de polsen. Elke beweging van de handen leken op twee rondfladderende vlinders.
De lichten rond de piste floepten aan, de gordijnen werden door twee helpers open geschoven, de directeur maakte zijn entréé onder luid tromgeroffel, van ergens boven uit een hoek van de tent. Het publiek klapte in de handen, de spanning was voelbaar.
Rad van tong sprak de circusbaas zijn “ Welkom “ uit. Achter de zware gordijnen steeg de spanning voor de clowns, ze werden als eerste voor de leeuwen gegooid, kwestie de sfeer in de tent op punt te brengen.
Ze hoorden de directeur zijn aankondiging maken met als laatste woorden “ ……wens ik jullie verder nog veel plezier met Meester Fuga en Bernardooooh … …!!!
De zin was nog niet helemaal uitgestorven of ze stonden al in de lichtkring. De Meester spelend op de fluit, Bernardo buitelend, hardop lachend, roepend naar het publiek. Ze werden met gejoel en het gestamp van honderden voeten onthaald. De sfeer was er! Bernardo had een miniviooltje in de hand het was de bedoeling dat hij Meester Fuga zou begeleiden. Eén groot bromgeluid was alles wat er te horen was. Fuga was er niet zo gelukkig mee, hij zou het zijn arme vriend eens uitleggen. Die scène heeft wel 15 minuten geduurd tot groot jolijt van de toeschouwers. Natuurlijk werd er van Bernardo de meest domme stunts verwacht, het klopte nog ook! Vooral de kinderen waren wild enthousiast toen Bernardo verdrietig over zijn onkunde zijn tranen de vrije loop liet. Twee straaltjes water spoten uit zijn ogen, jammerend liep hij in de ring rond, af en toe struikelend over zijn veel te lange paarsgeruite broek. De veel te grote schoenen aan zijn voeten waren er mee de oorzaak van. Hij had het publiek achter zich, terwijl Fuga afkeurend stond te mompelen, verbaasd doend over zoveel domheid.
Bernardo was duidelijk de lieveling van het publiek, hij liet de kruin van zijn rosse pruik draaien rekte tezelfdertijd het elastiek, waar zijn strik op vastzat, meermaals uit om hem dan plots te laten schieten, zo fel dat hij zelf achterover sloeg. Krabbelend kwam hij overeind om met het grootste gemak weer een andere domme streek te bedenken. Hilariteit!
Niemand kon vermoeden wat er in de man omging, welke zware last hij met zich meedroeg. Jaren geleden had hij het ongeluk gehad een jongetje op de fiets aan te rijden. De jongen kwam uit een smalle steeg in grote snelheid de straat op gefietst, voor Bernard onmogelijk zichtbaar! Hij had hem alleen gevoeld, toen was het al te laat. De angstige blik van de jongen die op de motorkap geslingerd werd zou hij nooit vergeten, ook zijn eigen angst bezorgde hem na al die jaren nog nachtmerries. Eén grote onvoorzichtigheid van de jongen, twee levens werden totaal overhoop gegooid!
Vanaf dan ging hij op de dool, begon te drinken, het ging snel bergaf. In één van de café’s kwam hij per toeval Meester Fuga tegen, die na een voorstelling een pintje kwam drinken. Ze raakten aan de praat, Bernard deed zijn verhaal. Fuga, die in werkelijkheid Karel noemde, wist hem zo ver te krijgen dat hij enige interesse toonde voor het circusleven. Karel benadrukte vooral het plezier dat hij de kinderen, overal waar hij kwam, bezorgde. Maanden heeft het geduurd eer Bernard toehapte en ermee akkoord ging om eens achter de schermen te gaan zien. Langzaam maar zeker wist Karel hem over de streep te trekken. Hij speelde het klaar Bernard over te halen eens een proef te doen op een namiddagvoorstelling. Eerst een beetje stroef en stijf ging het met de hulp van Karel stilaan beter en beter. De start van een nieuw artiestenduo was een feit! Een artiestennaam was snel gevonden. Bernard werd Bernardo, zo trokken ze nu al zeven jaar door de Benelux. “ Meester Fuga en Bernardo “ werden een begrip.
Karel voelt als geen ander de gemoedsstemming van zijn vriend aan. Hij weet dat Bernardo alleen optreedt om kinderen gelukkig te maken. Het schaterlachen van kinderen betekent alles voor hem! Even kan hij dan het pijnlijke gebeuren opzij zetten, vergeten nooit, ook al trof hem geen schuld, voor zichzelf ligt het niet zo simpel.
De kleine jongen van toen is nu een kerel van 15 maar blijft voor altijd aan zijn rolwagen gekluisterd. Regelmatig als Bernard in de buurt is gaat hij er op bezoek, de familie heeft hem nooit verwijten gemaakt. Ook de jongeman is hem goedgezind, ziet hem op een speciale manier wel graag komen. Die band door het lot gesmeed is er voor allebei, kan niet ongedaan worden gemaakt. De jongen weet dat Bernard in zijn binnenste lijdt, Bernard ziet bij zijn bezoeken dat de jongen ondanks alles vrij levenslustig is en hoopvol blijft. Toch draagt Bernard voor de rest van zijn leven een zware last, een wrange pijn met zich mee.
Hun act zit erop, onder een daverend applaus verlaten ze de piste. Karel weet maar al te goed hoe zijn maat zich voelt, slaat zijn arm rond zijn schouder.
Een echte clown weent in zijn hart, met een lach op zijn gezicht!
Inwendig elke keer een beetje sterven!
Bomi,
( 2004 )
-
De Clown.
Geschuifel van voeten op de houten vloer, een zacht gemurmel en geroezemoes, liet de beide clowns achter de coulissen weten dat de tent vol zat! Na de verwelkoming en voorstelling van de directeur, zouden zij beide de piste binnen vallen.
Het is te zeggen Bernardo zou dat doen, zijn collega “ Meester Fuga “ trad op als een levende marionet. Alles aan hem was statig, verfijnd. Hooghartig, zich bewust van zijn waardigheid, zou hij al fluitspelend de ‘ arena ‘ binnen stappen. Zijn losse hemd was van satijn, met groene en lichtoranje lappen, in ruitvorm aan elkaar gezet. De halsuitsnijding mooi afgeboord met een strook garenkant, stond lichtjes rechtop in de nek. Onder het hemd droeg hij een lichtoranje smalle kuitbroek met witte slobkousen. Een kleurig geheel! De groene punthoed stond een beetje schuin op zijn hoofd. De haren zo kort geknipt dat ze nauwelijks zichtbaar waren, zijn gezicht wit geschilderd met grote zwarte wenkbrauwbogen, waarvan ééntje hoog ééntje laag. Een grote roodgeschilderde mond maakte het geheel af. De mouwen van de blouse waren afgeboord met een brede strook garenkant, netjes gefronst rond de polsen. Elke beweging van de handen leken op twee rondfladderende vlinders.
De lichten rond de piste floepten aan, de gordijnen werden door twee helpers open geschoven, de directeur maakte zijn entréé onder luid tromgeroffel, van ergens boven uit een hoek van de tent. Het publiek klapte in de handen, de spanning was voelbaar.
Rad van tong sprak de circusbaas zijn “ Welkom “ uit. Achter de zware gordijnen steeg de spanning voor de clowns, ze werden als eerste voor de leeuwen gegooid, kwestie de sfeer in de tent op punt te brengen.
Ze hoorden de directeur zijn aankondiging maken met als laatste woorden “ ……wens ik jullie verder nog veel plezier met Meester Fuga en Bernardooooh … …!!!
De zin was nog niet helemaal uitgestorven of ze stonden al in de lichtkring. De Meester spelend op de fluit, Bernardo buitelend, hardop lachend, roepend naar het publiek. Ze werden met gejoel en het gestamp van honderden voeten onthaald. De sfeer was er! Bernardo had een miniviooltje in de hand het was de bedoeling dat hij Meester Fuga zou begeleiden. Eén groot bromgeluid was alles wat er te horen was. Fuga was er niet zo gelukkig mee, hij zou het zijn arme vriend eens uitleggen. Die scène heeft wel 15 minuten geduurd tot groot jolijt van de toeschouwers. Natuurlijk werd er van Bernardo de meest domme stunts verwacht, het klopte nog ook! Vooral de kinderen waren wild enthousiast toen Bernardo verdrietig over zijn onkunde zijn tranen de vrije loop liet. Twee straaltjes water spoten uit zijn ogen, jammerend liep hij in de ring rond, af en toe struikelend over zijn veel te lange paarsgeruite broek. De veel te grote schoenen aan zijn voeten waren er mee de oorzaak van. Hij had het publiek achter zich, terwijl Fuga afkeurend stond te mompelen, verbaasd doend over zoveel domheid.
Bernardo was duidelijk de lieveling van het publiek, hij liet de kruin van zijn rosse pruik draaien rekte tezelfdertijd het elastiek, waar zijn strik op vastzat, meermaals uit om hem dan plots te laten schieten, zo fel dat hij zelf achterover sloeg. Krabbelend kwam hij overeind om met het grootste gemak weer een andere domme streek te bedenken. Hilariteit!
Niemand kon vermoeden wat er in de man omging, welke zware last hij met zich meedroeg. Jaren geleden had hij het ongeluk gehad een jongetje op de fiets aan te rijden. De jongen kwam uit een smalle steeg in grote snelheid de straat op gefietst, voor Bernard onmogelijk zichtbaar! Hij had hem alleen gevoeld, toen was het al te laat. De angstige blik van de jongen die op de motorkap geslingerd werd zou hij nooit vergeten, ook zijn eigen angst bezorgde hem na al die jaren nog nachtmerries. Eén grote onvoorzichtigheid van de jongen, twee levens werden totaal overhoop gegooid!
Vanaf dan ging hij op de dool, begon te drinken, het ging snel bergaf. In één van de café’s kwam hij per toeval Meester Fuga tegen, die na een voorstelling een pintje kwam drinken. Ze raakten aan de praat, Bernard deed zijn verhaal. Fuga, die in werkelijkheid Karel noemde, wist hem zo ver te krijgen dat hij enige interesse toonde voor het circusleven. Karel benadrukte vooral het plezier dat hij de kinderen, overal waar hij kwam, bezorgde. Maanden heeft het geduurd eer Bernard toehapte en ermee akkoord ging om eens achter de schermen te gaan zien. Langzaam maar zeker wist Karel hem over de streep te trekken. Hij speelde het klaar Bernard over te halen eens een proef te doen op een namiddagvoorstelling. Eerst een beetje stroef en stijf ging het met de hulp van Karel stilaan beter en beter. De start van een nieuw artiestenduo was een feit! Een artiestennaam was snel gevonden. Bernard werd Bernardo, zo trokken ze nu al zeven jaar door de Benelux. “ Meester Fuga en Bernardo “ werden een begrip.
Karel voelt als geen ander de gemoedsstemming van zijn vriend aan. Hij weet dat Bernardo alleen optreedt om kinderen gelukkig te maken. Het schaterlachen van kinderen betekent alles voor hem! Even kan hij dan het pijnlijke gebeuren opzij zetten, vergeten nooit, ook al trof hem geen schuld, voor zichzelf ligt het niet zo simpel.
De kleine jongen van toen is nu een kerel van 15 maar blijft voor altijd aan zijn rolwagen gekluisterd. Regelmatig als Bernard in de buurt is gaat hij er op bezoek, de familie heeft hem nooit verwijten gemaakt. Ook de jongeman is hem goedgezind, ziet hem op een speciale manier wel graag komen. Die band door het lot gesmeed is er voor allebei, kan niet ongedaan worden gemaakt. De jongen weet dat Bernard in zijn binnenste lijdt, Bernard ziet bij zijn bezoeken dat de jongen ondanks alles vrij levenslustig is en hoopvol blijft. Toch draagt Bernard voor de rest van zijn leven een zware last, een wrange pijn met zich mee.
Hun act zit erop, onder een daverend applaus verlaten ze de piste. Karel weet maar al te goed hoe zijn maat zich voelt, slaat zijn arm rond zijn schouder.
Een echte clown weent in zijn hart, met een lach op zijn gezicht!
Inwendig elke keer een beetje sterven!
Bomi,
( 2004 )
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Bomi,
Nogmaals een gedichtje van Toon om je te bedanken
voor je warme woorden en de prachtige illustratie
die je in ons laar hebt geplaatst.
Toon beschouwde zichzelf als een clown, met het clowneske
vooral in een veelzijdige taalvaardigheid en heeft diverse
versjes erover geschreven alsook tekeningen gemaakt.
Prachtig en ontroerend je clown-vertelling !
Wat je bij ons schreef over mijn 'Wonderboom' is echt goed
gevonden vooral de vergelijking tussen Alter en de boom !
Bedankt hoor
Lieve warme wintergroetjes van Alter en rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
thuisgekomen van de Spaanse les dwarrel ik hier wat rond op het forum, ik ben blij voor wat ik er vind,
als geen ander heb je verteltalent!
Je bracht hier een ontroerend mooi verhaal,
bij het begin niet vermoedend hoe het zou eindigen.
Maar eigenlijk toch heel mooi, de clown Bernardo die er moed uit schept de kinderen aan het lachen te brengen.
Zijn vriend Meester Fuga die hem zo ve rkreeg om terug zin te vinden in het leven
en de jongen met zijn handicap zonder rancunes!
Echt een prachtig verhaal!
lieve groetjes,
gustilpe
thuisgekomen van de Spaanse les dwarrel ik hier wat rond op het forum, ik ben blij voor wat ik er vind,
als geen ander heb je verteltalent!
Je bracht hier een ontroerend mooi verhaal,
bij het begin niet vermoedend hoe het zou eindigen.
Maar eigenlijk toch heel mooi, de clown Bernardo die er moed uit schept de kinderen aan het lachen te brengen.
Zijn vriend Meester Fuga die hem zo ve rkreeg om terug zin te vinden in het leven
en de jongen met zijn handicap zonder rancunes!
Echt een prachtig verhaal!
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Bomi,
Met plezier (bij wijze van spreken) je verhaaltje over de clowns gelezen, een verhaal uit het leven gegrepen.
Tears of a clown, klinkt nu in mijn hoofd.
Ook de winter weent bevroren tranen, ijspegels ... voor mij mag het lente worden, met vlinders, zon en positiever nieuws op tv. Ik voel me een ramptoerist als ik naar het nieuws kijk. Een lawine van verdriet
mvg
Robbe
Met plezier (bij wijze van spreken) je verhaaltje over de clowns gelezen, een verhaal uit het leven gegrepen.
Tears of a clown, klinkt nu in mijn hoofd.
Ook de winter weent bevroren tranen, ijspegels ... voor mij mag het lente worden, met vlinders, zon en positiever nieuws op tv. Ik voel me een ramptoerist als ik naar het nieuws kijk. Een lawine van verdriet
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
De clown
He, wat zie ik tussen de coulisse daar
een klein figuur wat doet hij raar
een clown figuur met rode neus
hij moet toch lachen is de leus
deze achter het gordijn lacht dus niet
achter dat gordijn stikt hij van verdriet
daar gaan de gordijnen op
zijn verdriet word in zijn hart gepropt
zie hem over het toneel heel raggen
zijn publiek wil immers lachen.
Ja Bomi, [ 't is laat wacht tot pijnstillers werken]
een clown sterft iedere dag een beetje.
Prachtig en herkenbaar geschreven,
ik trad vroeger ook op voor kinderen van voetbal vereniging
vele jaren gedaan ook paas haas,animatie met sinterklaas
maar naar de dood van mij dochter kon ik het niet meer opbrengen!
Maaaaaaar in mijn hart ook nog clownesk dat hopelijk nooit
overgaat! Fijn hier te lezen lieve groet schrijfster
He, wat zie ik tussen de coulisse daar
een klein figuur wat doet hij raar
een clown figuur met rode neus
hij moet toch lachen is de leus
deze achter het gordijn lacht dus niet
achter dat gordijn stikt hij van verdriet
daar gaan de gordijnen op
zijn verdriet word in zijn hart gepropt
zie hem over het toneel heel raggen
zijn publiek wil immers lachen.
Ja Bomi, [ 't is laat wacht tot pijnstillers werken]
een clown sterft iedere dag een beetje.
Prachtig en herkenbaar geschreven,
ik trad vroeger ook op voor kinderen van voetbal vereniging
vele jaren gedaan ook paas haas,animatie met sinterklaas
maar naar de dood van mij dochter kon ik het niet meer opbrengen!
Maaaaaaar in mijn hart ook nog clownesk dat hopelijk nooit
overgaat! Fijn hier te lezen lieve groet schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.