Het dwaallicht.

[DkA]

Geachte heer Robbe,

m'n dagboek zal het me vast niet kwalijk nemen
dat ik haar nog even opensla. Speciaal voor u.

Inderdaad ik drink graag politiek correct water.
Meteen wil ik mij ook verontschuldigen voor het gebruik van
de biezondere nick van Drs. P.

Ik zal dit onbetamelijk plagiaat niet meer herhalen doch sta zo voor een dilemma. Dat ik op een arrogante manier zal oplossen door mezelf te promoveren tot Dr. - weliswaar 'honoris causa'.

Verder notuleer ik dat u een kénner van de poëzie bent. Ook ik hou van 'vlezige vrouwen'.
Tot zover dit mollige proza. En tot wederhoren.

P. (Dr. h.c.)

[DkA]

Dag dagboek,


Hier zit jouw pennenridder dan te zuigen op z'n beduimelde duimen.
De twijfel rechtop in het zadel. Alsof hij over een slagveld kijkt.
Was het wel een illuster idee om hier, en plein public, jou te ontmaagden.

Ben jij niet intrinsiek voorbestemd om je enkel voor jouw prins te ontbloten. Is dat niet de essentie van een dagboek? Een geheime kamer.
Waarvan je de luiken sluit en waar het duister van je ziel openhartig binnensluipt.

Doet een dagboek met open deur niet eerder denken aan monumentendag?
Het erfgoed van je gedachten toegankelijk voor het publiek.
Publiek bezit. En zo ook behandeld.

Of erger nog. Vensters met opengetrokken gordijnen
lijken mij al vlug op vitrines van slecht verlichte straten.
Schaars geklede dames en vilaine venten.

Ach, we zien wel. Jij en ik,
waar we onze gedachten te drogen leggen.
Hier of daar in een achterkamer, misschien.

[Robol]

Beste PdL,

Vergeef me dat ik vandaag je dagboek als eerste opende
maar ik wilde je even van antwoord dienen.

Wat mezelf betreft, ik drink enkel zuiver bronwater, water met een kleurtje heeft meestal ook een geurtje.

Paul de Leeuw kunnen we al uitschakelen, voor wat je initialen betreft, die heeft het meer voor "vlezige mannen"...

Ik noem mezelf geen kenner van poëzie., ik drink en geniet van poëzie, zoals ik op een zonnig terrasje kan genieten van een pittig abdijbiertje.
(Gewoon genieten en degusteren, zonder de samenstelling te kennen).
Het hoeft niet altijd bronwater te zijn.


De schrijver schrijft en zijn lezer leest
zei me ooit eens een wijs man
alhoewel het dezelfde woorden zijn
legt de lezer de klemtoon elders
en leest een ander verhaal dan wat de schrijver bedoelde
denk ik

Alius aliud dicit

vriendelijke groet

drs Robbe (universiteit van het leven)

Ondertussen merk ik dat je al gepost hebt voor mij
gelieve dus de eerste zin niet te lezen !

[DkA]

Goedenavond dagboek,


Boeken kunnen boeiend zijn.
Doch mensen evenzeer en o zo wonderlijk verschillend.

Neem nu mezelf, het prototype van een eenvoudig man, bescheiden,
simpel (niet van geest, godzijdank), enfin, droeg ik geen hoed
dan zou ik mezelf Piet met de Pet durven noemen.
Hoewel de perceptie totaal de andere kant kan uitgaan. Het weze zo.

Ach, ja, wijsheid. Die kom ik nog te kort. In ruime mate zelfs.

Academisch. O, wat een heerlijk woord. Mijn cerebrum heeft er altijd van gedroomd. Ik heb dan ook meer bewondering voor de spierballen
van grote hersenen dan voor het volume van opgepompte kuiten.
Hoewel je daar veel rijker mee wordt.

Ach, het zal wel een afwijking zijn. Zo heeft iedere gek er wel eentje.
Trouwens het had nog erger gekund. Stel je voor.
Gelukkig lijd ik immers niet aan acrocefalie.


Zal ik je even toedekken, lieve dagboek, met een ander heerlijk woord: langoureus.
Droom er maar van. Dan wordt het vast een hemelse nacht.


P.
jouw helmboswuivende doctorandus

[DkA]

Dag boek, goedenmorgen,


Duizenden stemmen hoor ik in de bomen.
Ze fluisteren. Tot aan de rand van m'n oren.

Ze doen me denken aan jou.
Als ik al je bladeren laat wapperen in m'n handen.
Om je te ruiken.

Hoe je inkt dan opstuift als zand op een strand.
Van wit papier.

Tot straks,



je slaperige P.

[Alterego1]

Dag boek...dag schrijver,

Goede morgen,en blij weerzien

Wat is het heerlijk genieten hier,
en nog wel nihil obstat pro nihilo!

'k Wil niet dissonant overkomen,
maar er wordt niet gevraagd contribuant te zijn,
daarom beschouw ik het als een voorrecht,
die sensibel beschreven bladeren van dit boek
in gretigheid te mogen consumeren.

mvg. ro debant

[DkA]

Dag lezers van dit 'dag boek'.


Het is goed dat we onze wortels niet vergeten.
Waar 'schoten we op'?
In welke grond? Wie was onze tuinder?


Daarom ook ga ik al eens terug naar de wortel van een woord. BV. Forum.
Bij 'Encyclo' vond ik de 'oorspronkelijke' betekenis ervan slechts op de 'elfde plaats' terug: forum.
"Een openbaar plein in een Romeinse stad.
Oorspronkelijk een marktplaats ontwikkelde zich het forum
tot het culturele en politieke centrum. Bekend is het Forum Romanum."


Waarom schrijf ik dit?
Om ulieden te zeggen dat ik blij ben met elke reactie hier.
Wat de inhoud ervan ook weze. Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is.

U mag mij bijvoorbeeld zelfs 'uitschelden' voor een 'arrogante zak'.
Dààr heb ik geen moeite mee. Mààr op één conditie: dat u het 'in stijl' doet.
Geen gortig koor van een harde voetbalkern langs de kalklijnen.
Daar bedank ik voor. Dàt soort 'taalgebruik' verwijder ik meteen en onverbiddelijk.

Respect en savoir-vivre, en nog een ietsiepietsie meer: courtoisie,
dat moet de bedding zijn waarin u uw woorden laat stromen.
En dan kan er iets schoon groeien aan de boorden. Van dit 'dag boek'.






P.



1. Maar u moet zich niet verplicht voelen 'iets' achter te laten.
2. Het kan ook best dat ik van de ene dag op de andere verdwijn.
3. Lectori salutem (meestal afgekort tot L.S.) betekent heil aan de lezer, oftewel de lezer gegroet.
Vroeger was dit het opschrift boven vele voorwoorden (praefationes) van Latijnse boekuitgaven.
Thans wordt het in de Nederlandse taal gebruikt als groet bovenaan een brief indien de lezer van de brief onbekend is.

[DkA]

Dag boek,

Laat me nog even aan de avond nippen.
Net voor de dag verdaagt.
En hij de horizon in m'n hoofd
laat ondergaan.

De bank en de beeldhouwer,
de saxofonist en de straat,
ze leggen zich te slapen in een herinnering.
Die ik morgen reeds begraaf.

In een omgeslagen pagina.

[Alterego1]

Dag boek...dag schrijver,

Goede morgen,vandaag stembusdag

'Ik wil de grootste zijn'

Het wekenlange traditionele trampolinespringen,
door driftige actiefronters der partijen,
tot doel hebbende dat danig gekreukte
kleurgetinte vaandel toch zo hoog mogelijk te hijsen,
gepaard met luidruchtig schallend gesnoef der diverse parolen,
heeft zowaar veel weg van 'n verkapte plagiaatvorm
op Van het Groenewoud's liedje;
"Ik wil de grootste hebben,ik wil de grootste zijn".

De een wil voor de ander niet achter blijven,
de voornaamst primerende boodschap is ongetwiifeld expliciet opvallen,
dat alleen hebben ze allemaal gemeen!

'Het' liegt er niet om!

Zo Dagboek,nu moet ik ergens gaan kleuren,
't zal me wel lukken,'t is maar een bolletje inkleuren

mvg. ro debant

[DkA]

Le fabuleux destin


De ochtend ligt nog een beetje bleek op je onbeslapen bladen.
Je letters prenataal onder het laken. De tempelslaap der goden.
Dichters, net voor het ontwaken.

Hoe zij straks hun gedachten overzetten. Op een veerboot.
Een hoedje van papier dat dobbert op wit water.
Als ik met m'n adem leven blaas over je fabelachtig alfabet .

Zinnen volgestouwd met verlangen.
Zeilen. Zuidwaarts.
Vers un fabuleux destin d'amour.




+++









Soms als ik het verdriet van de mensen lees
dan sluipt de twijfel in m'n hart en hoofd.

Hoelang nog schrijf ik dit soort prietpraatjes
als ik merk hoe een vader lijden kan.

En dan besef ik telkens weer:
'ach, omdat ik niet anders kan ...'.

[DkA]

Vrijheid en Democratie. Woorden die een hoofdletter verdienen.
Met een onvoorstelbare inhoud.
Hier is het alledaags goed geworden.

Beetje banaal zelfs. En getransformeerd in foute begrippen.
Vrijheid is bijna een vrijgeleide geworden voor het mondiale 'ik'.
Ik ben het epicentrum van de wereld. En mijn navel de omtrek.

Mijn vrijheid wordt enkel 'gehinderd' door de andere. L'enfer, c'est les autres.

Ginds daarbuiten waar de bommen als sneeuwvlokken
uit de blauwe lucht vallen, is vrijheid breekbaar. Afbreekbaar.
En democratie is een synoniem voor despotisme. Autocratie.

Meestal gevoed door een of andere god.


Zopas heb ik graag de 'stemcomputer' aangesproken.
Ik koos zoals ikzelf ben.
Voor de ratio en de emotie. Het een kan niet zonder het ander.

[ria]

Eerlijk gezegd, ik heb er niet veel van gemerkt,
die verkiezingskoorts.
Ik had mijn handen vol met joelende kindjes,
bezoekende familieleden en vrienden.

Met het bereiden van maaltijden en het zo goed
mogelijk proper houden van een huis,
waar echt in werd geleefd.

Vader was de chauffeur, de sjauwer,
de inpakker van grote dozen,
met kinderfietsjes en zo meer.

Maar vooral was hij de grote vriend en toeverlaat
van kleinzoon, die zijn papa zo erg miste.

Toen vava hem de vorige keer in de armen hield
was hij één dag jong, nu twintig maanden groot.
Wat een metamorfose, van kleine pop
tot prachtige, speelse vlinder, met een energie
en een kracht die vragen overbodig maakt.

Samen met mama en zijn flinke grote zus,
heeft hij de vliegtuigen geteld,
die rakelings over onze hoofden vlogen, toen
we overnachtten dicht bij Charles de Gaule in Parijs.

Tot hij 's anderendaags 's morgens blijgezind
ons afscheid wuifde, op weg naar de grote vlieger,
die hen thuis brengen zou, naar zijn papa!

Zeven uur op schoot bij mama, want jonger dan twee
krijgt men nog geen zetel van Air France.
Grote zus vond de turbulentie niet zo leuk,
maar Janneman dacht dat het om te spelen was.

Gisteravond, wij, terug thuis in Vlaanderen,
in één ruk uit Parijs, goed gereden vava,
en deze morgen naar de stembus,
als brave burgers, plichtsbewust.

Want het land moet bestuurd
en liefst zo goed mogelijk,
voor onze generatie, maar ook
voor hen die na ons komen,
opdat ze niet bedolven zouden zijn
onder een berg van schulden.

En laten we zeker niet vergeten,
die velen, die leven aan de rand
van onze welvaartsmaatschappij.
Delen en solidariteit, zal voor mij
altijd het sleutelwoord blijven.

Denkt U er ook zo over?
ria

[Bosrankje]

Le fabuleux destin

Immens nieuwsgierige kinderogen
in het beeldschoon gezicht
van een jonge gevoelige vrouw
die haar onschuld heeft bewaard...

Soms naiëf, idealist, maar vooral
vol verbeeldingskracht !
Ze leeft buiten de realiteit en,
zou iedereen willen gelukkig maken.
Een soort prettig gestoorde beschermengel...

Zo zie ik Amélie Poulain, meesterlijk vertolkt
door Audrey Tautou in de excentrieke film,
vol absurde humor maar ook veel tederheid,
van Jean-Pierre Jeunet.

Misschien was het niet de bedoeling van Uw zin,
maar ik dacht onmiddelijk aan "Le fabuleux
destin d'Amélie Poulain"...

Clematis

Ps. Prachtige zinnen, had ik zelf willen schrijven...

"Je letters prenataal onder het laken."

"Als ik met m'n adem leven blaas over je fabelachtig alfabet . "

[DkA]

De hint was duidelijk, blijkbaar.
Doch slechts de titel leende ik, voor een stuk.
Na het woord 'fabelachtig' in al z'n betekenissen ...
drong hij zichzelf op.

Goedenavond aan alle lezers
en dank vooral aan die reageren ...

het zorgt voor impulsen ...

[Alterego1]

Dag boek...dag schrijver,

Goede nacht,nacht na stembusdag

Alea jacta est

De teerlingen zijn geworpen,
meteen worden violen anders gestemd.

Hier en daar klinkt nog een valse snaar.

Afvallende maskers brengen zelfs de muze
nog in vertwijfeling tussen ratio en emotie.

De consensuscultuur begint te wortelen,
't strijdgezang allengs wat getemperd.

Het pretentievolle "ik wil de grootste zijn"
neigt nu naar wat Piaf en Brel al zongen;

Laat me niet alleen
Toe, vergeet de strijd
Toe, vergeet de nijd
Laat me niet alleen

En die domme tijd
Vol van misverstand
Ach, vergeet hem
Want het was verspilde tijd

Hoe vaak hebben wij
Met een snijdend woord
Ons geluk vermoord
Kom, dat is voorbij

'Samen sterk'.
Een leuze die zich hier opdringt.
Samen met wie?!
't Is daar dat 't schoentje wringt!

mvg. ro debant