Verhalen uit de wereld
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Lieve Gustilpe,
Ben met veel belangstelling weer komen lezen en ga zeker
proberen zo goed mogelijk te volgen.
De armoede is schrijnend en de kinderarbeid uitbuiterij maar
ik dacht ooit in je vorige bijdragen gelezen te hebben dat zonder
dat, de armoede nog groter zou zijn.
Hopelijk gaat het door de inzet van mensen zoals jij stilaan de
goede kant op.
Zag vorige week Koppen, ook hier is er nog altijd nood, mensen
die moeite hebben hun rekeningen te betalen, zeker de energie
facturen. ( is natuurlijk luxe in vergelijking )
Tot een volgende en liefs,
bomi.
-
Lieve Gustilpe,
Ben met veel belangstelling weer komen lezen en ga zeker
proberen zo goed mogelijk te volgen.
De armoede is schrijnend en de kinderarbeid uitbuiterij maar
ik dacht ooit in je vorige bijdragen gelezen te hebben dat zonder
dat, de armoede nog groter zou zijn.
Hopelijk gaat het door de inzet van mensen zoals jij stilaan de
goede kant op.
Zag vorige week Koppen, ook hier is er nog altijd nood, mensen
die moeite hebben hun rekeningen te betalen, zeker de energie
facturen. ( is natuurlijk luxe in vergelijking )
Tot een volgende en liefs,
bomi.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Assa - Lid geworden op: 30 okt 2007, 15:29
- Locatie: Vlaams brabant
Lieve Gustilpe
jou verhaal met veel interesse gelezen,
ik vrees dat de problemen daar altijd zullen bestaan, in zo een land is kinderarbeid normaal, alleen hoop ik dat die kinderen een sterk karakter krijgen om een uitweg te zoeken voor hun later leven.
ik zal je altijd blijven bewonderen voor wat je doet voor de kinderen daar,
men kan helpen Gustilpe,maar niet toveren
Groetjes.. assa
jou verhaal met veel interesse gelezen,
ik vrees dat de problemen daar altijd zullen bestaan, in zo een land is kinderarbeid normaal, alleen hoop ik dat die kinderen een sterk karakter krijgen om een uitweg te zoeken voor hun later leven.
ik zal je altijd blijven bewonderen voor wat je doet voor de kinderen daar,
men kan helpen Gustilpe,maar niet toveren
Groetjes.. assa
Groetjes van assa
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Lieve Gustilpe,
bedankt voor je lieve bezoekjes,
voorzichtig begin ik weer met lezen!
Warme groetjes schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Alter,
Bedankt dat je er was met een lang betoog en de gelukwensen met de nieuwe topic!
Je schreef:
Nochtans ging reeds in 1903 een 'Belgische commissie belast met
de verbetering van het onderwijs' naar Peru, om daar bestuur en
bevolking behulpzaam te zijn.
Wat is er overgebleven van die samenwerking vraag ik mij af.
Het onderwijs in Peru is van bedenkelijk niveau, de meeste onderwijzers zijn niet gemotiveerd mede bepaald door de lage lonen.
Nochtans onderwijs is de enige manier om een land vooruit te helpen.
Nog altijd is het zo dat de indianentaal, het Quechua geminacht wordt door de overheid en niet mag gesproken worden op de staatsscholen.
Niet enkel de taal maar vooral de werkende indigena kinderen zelf worden gediscrimineerd, schrijnend de macht van het geld die zoals op zoveel plaatsen op onze aardbol primeert.
Ik zelf ben maar een van de vele vrijwilligers die probeert de school in stand te houden, een groot deel van de middelen komt van een Duitse welzijnsorganisatie, ook Broederlijk Delen droeg ooit haar steentje bij.
Tijdens mijn eerste reis naar Peru ben ik er vanzelf ingerold, mede door de gids, jarenlang vrijwilligster bij Manthoc, die de onderwijspolitiek aldaar op de voet volgt.
Binnenkort breng ik jou een bezoek op jouw topic.
Dat je een grote steun mag zijn voor Rankje maar daar twijfel ik niet aan.
Ik wens jullie veel sterkt!
gustilpe
Bedankt dat je er was met een lang betoog en de gelukwensen met de nieuwe topic!
Je schreef:
Nochtans ging reeds in 1903 een 'Belgische commissie belast met
de verbetering van het onderwijs' naar Peru, om daar bestuur en
bevolking behulpzaam te zijn.
Wat is er overgebleven van die samenwerking vraag ik mij af.
Het onderwijs in Peru is van bedenkelijk niveau, de meeste onderwijzers zijn niet gemotiveerd mede bepaald door de lage lonen.
Nochtans onderwijs is de enige manier om een land vooruit te helpen.
Nog altijd is het zo dat de indianentaal, het Quechua geminacht wordt door de overheid en niet mag gesproken worden op de staatsscholen.
Niet enkel de taal maar vooral de werkende indigena kinderen zelf worden gediscrimineerd, schrijnend de macht van het geld die zoals op zoveel plaatsen op onze aardbol primeert.
Ik zelf ben maar een van de vele vrijwilligers die probeert de school in stand te houden, een groot deel van de middelen komt van een Duitse welzijnsorganisatie, ook Broederlijk Delen droeg ooit haar steentje bij.
Tijdens mijn eerste reis naar Peru ben ik er vanzelf ingerold, mede door de gids, jarenlang vrijwilligster bij Manthoc, die de onderwijspolitiek aldaar op de voet volgt.
Binnenkort breng ik jou een bezoek op jouw topic.
Dat je een grote steun mag zijn voor Rankje maar daar twijfel ik niet aan.
Ik wens jullie veel sterkt!
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Assa'ke, Yna, Neske, Bomi'ke
bedankt voor al het moois wat ik hier mocht vinden!
Het is zeker zo dat de armoede nog groter zou zijn indien de kinderen niet zouden werken, in een samenleving zoals in Peru kan het niet anders dan dat ook kinderen hun steentje bijdragen om het gezinsbudget aan te vullen om te kunnen overleven, of om in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.
Zoals je zegt Bomi'ke, zijn er dezer dagen ook hier mensen die hun energierekeningen niet meer kunnen betalen. Daarentegen in Peru hebben veel gezinnen gewoon geen nutsvoorzieningen.
Lima, een stad met meer dan 10.000.000 mensen breidt zich verder en verder uit. Mensen komen van het platteland, kunnen nergens terecht, kraken een stuk grond, zetten er vier palen recht met vier rieten matten, kilometers en kilometers ver zie je zulke onderkomens. Een dak is er vaak niet het regent toch nooit. Lima ligt in de Atacamawoestijn, de droogste woestijn op aarde. Ook de stad zelf heeft schuld aan die ongebreidelde uitbreiding. Aanvankelijk zijn er geen wegen, na verloop van tijd legt men toch wegen aan van aangestampte grond.
De winters in Lima zijn vochtig en kil ’s nachts, er hangt een soort mist, smog. Daardoor lijden veel kinderen aan de ademhalingswegen.
In de Andes sterven elk jaar honderden kinderen door de koude, hoog in de bergen is het bitter koud ’s nachts, de huisjes hebben geen verwarming en vaak geen ramen.
Enkel de toeristenhotels zowel in Lima, als in het hele land, beschikken over verwarming.
Ook in Cajamarca is het koud ’s nachts in wintertijd, dat kon ik zelf ondervinden tijdens mijn laatste reis.
Schrijfster,
blij dat je er weer bent!
Ondertussen vind ik hier nog twee mooie werkjes van Assa en Yna!
Aan iedereen een grote dankjewel!
Daar juist belandde ik in een grote hagelbui, gelukkig stopte een galante chauffeur om mij naar huis te brengen.
Geniet van de zondag,
gustilpe
bedankt voor al het moois wat ik hier mocht vinden!
Het is zeker zo dat de armoede nog groter zou zijn indien de kinderen niet zouden werken, in een samenleving zoals in Peru kan het niet anders dan dat ook kinderen hun steentje bijdragen om het gezinsbudget aan te vullen om te kunnen overleven, of om in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.
Zoals je zegt Bomi'ke, zijn er dezer dagen ook hier mensen die hun energierekeningen niet meer kunnen betalen. Daarentegen in Peru hebben veel gezinnen gewoon geen nutsvoorzieningen.
Lima, een stad met meer dan 10.000.000 mensen breidt zich verder en verder uit. Mensen komen van het platteland, kunnen nergens terecht, kraken een stuk grond, zetten er vier palen recht met vier rieten matten, kilometers en kilometers ver zie je zulke onderkomens. Een dak is er vaak niet het regent toch nooit. Lima ligt in de Atacamawoestijn, de droogste woestijn op aarde. Ook de stad zelf heeft schuld aan die ongebreidelde uitbreiding. Aanvankelijk zijn er geen wegen, na verloop van tijd legt men toch wegen aan van aangestampte grond.
De winters in Lima zijn vochtig en kil ’s nachts, er hangt een soort mist, smog. Daardoor lijden veel kinderen aan de ademhalingswegen.
In de Andes sterven elk jaar honderden kinderen door de koude, hoog in de bergen is het bitter koud ’s nachts, de huisjes hebben geen verwarming en vaak geen ramen.
Enkel de toeristenhotels zowel in Lima, als in het hele land, beschikken over verwarming.
Ook in Cajamarca is het koud ’s nachts in wintertijd, dat kon ik zelf ondervinden tijdens mijn laatste reis.
Schrijfster,
blij dat je er weer bent!
Ondertussen vind ik hier nog twee mooie werkjes van Assa en Yna!
Aan iedereen een grote dankjewel!
Daar juist belandde ik in een grote hagelbui, gelukkig stopte een galante chauffeur om mij naar huis te brengen.
Geniet van de zondag,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Een uittreksel uit het schrijven van de dame waardoor ik het project Manthoc leerde kennen en die mij vergezelde in Peru:
Het busongeval in Zwitserland zet ons even met de voeten op de grond: we denken alles te kunnen en alles in handen te hebben, maar in een oogwenk is het gedaan en hoezeer we ook willen, het kan niet ongedaan gemaakt worden. Hier is er morgen terecht een dag van nationale rouw; ik denk ook aan andere landen, bijvoorbeeld Peru, waar er zich heel regelmatig busongevallen met verschillende doden voordoen en zoiets bijna als een fait divers voorbijgaat. Een mensenleven is er minder waard dan hier, het verdriet van wie achterblijft even groot.
Een goeie vriendin schreef het zo:
De ramp in Zwitserland brengt helse pijnen mee voor die mensen. Dat is niet te omvatten. Dit drama komt nu in de media, en iedereen staat er bij stil. Maar er is zoveel ongezien, onbesproken leed en dat is even erg. Elke pijn is er één te veel. En elke pijn verdient een luisterend oor en een helpende hand.
Eigenlijk zeggen die mensen hetzelfde waar ik mij bij aansluit:
iedereen die met verlies of helse pijn te maken krijgt zou moeten de nodige aandacht en de nodige bijstand krijgen.
Aan iedereen die voorbijkomt:
een zondagse groet,
gustilpe
Het busongeval in Zwitserland zet ons even met de voeten op de grond: we denken alles te kunnen en alles in handen te hebben, maar in een oogwenk is het gedaan en hoezeer we ook willen, het kan niet ongedaan gemaakt worden. Hier is er morgen terecht een dag van nationale rouw; ik denk ook aan andere landen, bijvoorbeeld Peru, waar er zich heel regelmatig busongevallen met verschillende doden voordoen en zoiets bijna als een fait divers voorbijgaat. Een mensenleven is er minder waard dan hier, het verdriet van wie achterblijft even groot.
Een goeie vriendin schreef het zo:
De ramp in Zwitserland brengt helse pijnen mee voor die mensen. Dat is niet te omvatten. Dit drama komt nu in de media, en iedereen staat er bij stil. Maar er is zoveel ongezien, onbesproken leed en dat is even erg. Elke pijn is er één te veel. En elke pijn verdient een luisterend oor en een helpende hand.
Eigenlijk zeggen die mensen hetzelfde waar ik mij bij aansluit:
iedereen die met verlies of helse pijn te maken krijgt zou moeten de nodige aandacht en de nodige bijstand krijgen.
Aan iedereen die voorbijkomt:
een zondagse groet,
gustilpe
Laatst gewijzigd door gustilpe op 19 mar 2012, 08:30, 1 keer totaal gewijzigd.
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Assa - Lid geworden op: 30 okt 2007, 15:29
- Locatie: Vlaams brabant
Lieve Gustilpe
jou verslag gelezen over het leed van vele mensen,het is zo vele hebben verdriet dat ze alleen moeten verwerken.
De busramp in Zwitserland is wel erg,ik heb een foto gezien van de kinderen in zwitserland ze staan te lachen en zwaaien,als ik het zag dacht ik voor vele van hen was het een laatste groet naar de familie en vrienden.
nu krijgen de ouders en de scholen nog veel aandacht,maar eens dat het voor de media niet meer belangrijk is,blijven die ouders en familie en vrienden in de kou staan met al hun verdriet.
persoonlijk had ik het ook moeilijk daar mijn kleinzoon van elf jaar in heverlee naar school gaat.
ik hoop voor ieder van ons dat wij nooit zoiets moeten meemaken.
Groetjes.. assa
jou verslag gelezen over het leed van vele mensen,het is zo vele hebben verdriet dat ze alleen moeten verwerken.
De busramp in Zwitserland is wel erg,ik heb een foto gezien van de kinderen in zwitserland ze staan te lachen en zwaaien,als ik het zag dacht ik voor vele van hen was het een laatste groet naar de familie en vrienden.
nu krijgen de ouders en de scholen nog veel aandacht,maar eens dat het voor de media niet meer belangrijk is,blijven die ouders en familie en vrienden in de kou staan met al hun verdriet.
persoonlijk had ik het ook moeilijk daar mijn kleinzoon van elf jaar in heverlee naar school gaat.
ik hoop voor ieder van ons dat wij nooit zoiets moeten meemaken.
Groetjes.. assa
Groetjes van assa
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Ha Norman,
fijn dat je er bent met iets leuks,
een dansend groepje Peruanen,
dat geeft een opkikkertje!
Assa,
ik heb een 11-jarige kleinzoon die bij de volleybal in
Heverlee is aangesloten, ook een 13-jare kleindochter,
zo zie je maar, we hebben gelijkenissen
Bedankt dat jullie er waren!
Een zonnige groet,
gustilpe
fijn dat je er bent met iets leuks,
een dansend groepje Peruanen,
dat geeft een opkikkertje!
Assa,
ik heb een 11-jarige kleinzoon die bij de volleybal in
Heverlee is aangesloten, ook een 13-jare kleindochter,
zo zie je maar, we hebben gelijkenissen
Bedankt dat jullie er waren!
Een zonnige groet,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
