'Poëzie van de dag'
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëtische lentewandeling
Kennen jullie het LELIETJE-VAN-DALEN? Waarschijnlijk niet. Jullie kennen wel een roos of een tulp of een meiklokje. Welnu, het meiklokje heeft nog een andere, even mooie naam: lelietje-van dalen.
Zo’n lelietje-van-dalen was verbaasd toen een VLINDER erop neerstreek en zeer lang bleef zitten. Dat was niet de gewoonte. Hij leek zelfs te denken. Maar dat kon natuurlijk niet. Vlinders kennen geen EMOTIES; dat zijn gevoelens als blij zijn, verbaasd zijn, verlegen zijn enz … en ook, alleen MENSEN DENKEN, toch?
Dit tafereeltje van de vlinder op het bloempje, in het OCHTENDGLOREN,
( -dat is een lang woord om het aanbreken van de dag aan te duiden -), werd door een PIMPELMEES gevolgd, hoog van op de MUUR.
Zou ze de vlinder als ontbijt nemen? Neen, toch maar straks op zoek naar een vette, malse rups. Eerst nog even haar nest opzoeken. “WELKOM LIEF KINDJE” fluit de vogel als zij het eerste eitje ziet openbreken.
Plots klinkt een hel belgerinkel. Vlinder en vogel vliegen verschrikt weg.
De DORPSSCHOOL begint.
Iedere morgen spreekt de directeur even de ganse groep toe. Vandaag gaat het over DE WEG NAAR OPTIMISME. Als je dat woord niet verstaat moet je het maar vragen aan de juf of de meester; het heeft een heel blije betekenis.
Na de middag maken alle kinderen samen een LENTEWANDELING.
WAT GAAT ALLES VLUG, puft juf Rita, als ze om 16 uur de school verlaat en er aan denkt dat ze MOEDERS ROZEN nog moet bestellen voor zondag.
“LENTE !” roepen drie bengels, ook op weg naar huis. DE ROEP van Tim’s vader hebben ze zelfs niet gehoord; zo BLIJ en uitgelaten als ze zijn. Tim loopt zelfs zijn huis voorbij, nog een eindje mee met zijn twee kameraden.
DE WEG TERUG, alleen, is minder prettig.
Langs de kant van de weg ziet hij JORDAN, DE KAT VAN DE BUUR. Het diertje ziet er wat ziekskes uit; met droeve ogen kijkt het hem aan.
SAMEN keren ze nu terug. Het moet blijven LEVEN, wil Tim;
Hij zal het poesje niet meteen naar de buren dragen. Anke, zijn klein vriendinnetje zou te erg schrikken. Hij brengt het voorzichtig naar MOEDERS KAMER, boven, en legt het in een doosje met doekjes, onder het bed.
Beneden ruikt alles naar COQ AU VIN; hij wordt er zelf ook misselijk van. Jullie kennen vast coq au vin niet. Dat is ‘kip’ of beter, ‘haan’, doch klaargemaakt in stinkende wijnsaus, bah!
Hij verzorgt het poesje en laat het wat melk drinken; het ziet er al een beetje beter uit
VOOR EEN NIEUW LEVEN wil ik dit poesje niet ruilen bidt Tim.
s’Nachts breekt een hevig LENTEONWEER los. Tim heeft schrik. Hij sluipt voorzichtig naar moeders kamer, neemt het poesje mee en stopt het bij hem in bed.
Volgende morgen …wonder boven wonder … het poesje is weer helemaal in orde.
Het is zaterdag; dus geen school.
“Anke, DANS NU, mijn KLEIN MEISJE, want Jordan was ziek en ik heb haar genezen.!”
Tim voelt dat Anke blij en gelukkig is; hij dus ook, want Anke is zijn enig buurmeisje en een lief vriendinnetje.
Hij droomt dan ook ’s avonds in bed alleen van prettige dingen. Zou een poesje ook een engelbewaarder hebben, zoals wij, denkt hij. Vorige week wist hij niet eens wat een engelbewaarder was, maar deze week leerde de juf over de engelbewaarders, als zeer speciale engelen. Engelen … jammer dat we ze niet kunnen zien; al kunnen zij wel vliegen. MISSCHIEN ZIJN MEEUWEN WEL ENGELEN, droomt Tim verder.
En van de meeuwen komt hij weer bij andere vogels, en van andere vogels weer bij de kip, want dat is ook een vogel.
Kip met appelmoes. LEKKER SMULLEN. Eigenlijk eet hij kip graag in alle bereidingen. Alleen de coq au vin, bah, nogmaals bah!
Raar toch hoe grote mensen kinderen zo VAN DE WIJS kunnen brengen.
’s NACHTS, en met de ogen dicht, zou hij niet smaken of een stukje kip wel echte kip is.
En zo raakt hij eindelijk in slaap …
DE WATERSCHAAL ( - alias denook -)
Met dank aan Denook voor het prachtig verhaaltje,
en hopelijk blijft deze vertolking geen eenmalig feit.
Groetjes van Rankje en Alter
Kennen jullie het LELIETJE-VAN-DALEN? Waarschijnlijk niet. Jullie kennen wel een roos of een tulp of een meiklokje. Welnu, het meiklokje heeft nog een andere, even mooie naam: lelietje-van dalen.
Zo’n lelietje-van-dalen was verbaasd toen een VLINDER erop neerstreek en zeer lang bleef zitten. Dat was niet de gewoonte. Hij leek zelfs te denken. Maar dat kon natuurlijk niet. Vlinders kennen geen EMOTIES; dat zijn gevoelens als blij zijn, verbaasd zijn, verlegen zijn enz … en ook, alleen MENSEN DENKEN, toch?
Dit tafereeltje van de vlinder op het bloempje, in het OCHTENDGLOREN,
( -dat is een lang woord om het aanbreken van de dag aan te duiden -), werd door een PIMPELMEES gevolgd, hoog van op de MUUR.
Zou ze de vlinder als ontbijt nemen? Neen, toch maar straks op zoek naar een vette, malse rups. Eerst nog even haar nest opzoeken. “WELKOM LIEF KINDJE” fluit de vogel als zij het eerste eitje ziet openbreken.
Plots klinkt een hel belgerinkel. Vlinder en vogel vliegen verschrikt weg.
De DORPSSCHOOL begint.
Iedere morgen spreekt de directeur even de ganse groep toe. Vandaag gaat het over DE WEG NAAR OPTIMISME. Als je dat woord niet verstaat moet je het maar vragen aan de juf of de meester; het heeft een heel blije betekenis.
Na de middag maken alle kinderen samen een LENTEWANDELING.
WAT GAAT ALLES VLUG, puft juf Rita, als ze om 16 uur de school verlaat en er aan denkt dat ze MOEDERS ROZEN nog moet bestellen voor zondag.
“LENTE !” roepen drie bengels, ook op weg naar huis. DE ROEP van Tim’s vader hebben ze zelfs niet gehoord; zo BLIJ en uitgelaten als ze zijn. Tim loopt zelfs zijn huis voorbij, nog een eindje mee met zijn twee kameraden.
DE WEG TERUG, alleen, is minder prettig.
Langs de kant van de weg ziet hij JORDAN, DE KAT VAN DE BUUR. Het diertje ziet er wat ziekskes uit; met droeve ogen kijkt het hem aan.
SAMEN keren ze nu terug. Het moet blijven LEVEN, wil Tim;
Hij zal het poesje niet meteen naar de buren dragen. Anke, zijn klein vriendinnetje zou te erg schrikken. Hij brengt het voorzichtig naar MOEDERS KAMER, boven, en legt het in een doosje met doekjes, onder het bed.
Beneden ruikt alles naar COQ AU VIN; hij wordt er zelf ook misselijk van. Jullie kennen vast coq au vin niet. Dat is ‘kip’ of beter, ‘haan’, doch klaargemaakt in stinkende wijnsaus, bah!
Hij verzorgt het poesje en laat het wat melk drinken; het ziet er al een beetje beter uit
VOOR EEN NIEUW LEVEN wil ik dit poesje niet ruilen bidt Tim.
s’Nachts breekt een hevig LENTEONWEER los. Tim heeft schrik. Hij sluipt voorzichtig naar moeders kamer, neemt het poesje mee en stopt het bij hem in bed.
Volgende morgen …wonder boven wonder … het poesje is weer helemaal in orde.
Het is zaterdag; dus geen school.
“Anke, DANS NU, mijn KLEIN MEISJE, want Jordan was ziek en ik heb haar genezen.!”
Tim voelt dat Anke blij en gelukkig is; hij dus ook, want Anke is zijn enig buurmeisje en een lief vriendinnetje.
Hij droomt dan ook ’s avonds in bed alleen van prettige dingen. Zou een poesje ook een engelbewaarder hebben, zoals wij, denkt hij. Vorige week wist hij niet eens wat een engelbewaarder was, maar deze week leerde de juf over de engelbewaarders, als zeer speciale engelen. Engelen … jammer dat we ze niet kunnen zien; al kunnen zij wel vliegen. MISSCHIEN ZIJN MEEUWEN WEL ENGELEN, droomt Tim verder.
En van de meeuwen komt hij weer bij andere vogels, en van andere vogels weer bij de kip, want dat is ook een vogel.
Kip met appelmoes. LEKKER SMULLEN. Eigenlijk eet hij kip graag in alle bereidingen. Alleen de coq au vin, bah, nogmaals bah!
Raar toch hoe grote mensen kinderen zo VAN DE WIJS kunnen brengen.
’s NACHTS, en met de ogen dicht, zou hij niet smaken of een stukje kip wel echte kip is.
En zo raakt hij eindelijk in slaap …
DE WATERSCHAAL ( - alias denook -)
Met dank aan Denook voor het prachtig verhaaltje,
en hopelijk blijft deze vertolking geen eenmalig feit.
Groetjes van Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
Programma voor de maand Juni 2012
01-06-2012 Bo'ke met Meetkerke
02 " " " " " Coppens Jos met Vandaag
03 " " " " " Claire met Afscheid
04 " " " " " Dubois Raf met Kleinkind
05 " " " " " Elisa met Geen roos
06 " " " " " Elleke met Ontwaken
07 " " " " " Ferry met Grijs
08 " " " " " Frankie met De gouden sleutel
09 " " " " " Robbe met Op eigen benen staan
10 " " " " " Give met De dorpsschool
11 " " " " " Gustilpe met Payottenland
12 " " " " " Hilde met Sicilië
13 " " " " " Jadi met Zomergevoel
14 " " " " " Janina met Een krans van madeliefjes
15 " " " " " Jure met Het boek der wijsheid
16 " " " " " Michelly met Beschadigd hart
17 " " " " " Nele met De roos
18 " " " " " Neske met Jong en oud
19 " " " " " Bomi met Een bijtje en een bloemetje
20 " " " " " Norman met Toon Hermans
21 " " " " " Rapke met Schelp,jij
22 " " " " " Ria met Het wemelt in de Mei...
23 " " " " " Schrijfster met Het innerlijke kind
24 " " " " " Sunset met Ik wil voelen dat ik leef
25 " " " " " Tineke met Natuurschoon
26 " " " " " Tinneke met Zijn
27 " " " " " Uvi met In naam van de tuin
28 " " " " " Yna met Zonnige dagen
29 " " " " " Alterego met Merel-vader en jonkie
30 " " " " " Bosrankje met Magische Meidoorn
Groetjes,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
Toen ik gisteren een dagje Wenduine had voorzien, nam ik vooraf het lijstje met de titels van de juni-gedichten mee.
Het was een aangenaam tijdverdrijf om er een verhaaltje mee te spinnen, genietend in een gezellige zetel met vóór mij een rustige zee en de zon die af en toe meekeek.
Helaas, nu ik begin te typen stel ik vast dat ik de laatste dagen ben vergeten.
Sorry, sorry … het verhaaltje was af.
De opa van de oogappel,
In het anders zo rustige MEETKERKE hing VANDAAG een wolkenzwangere hemel die de sfeer nog drukkender maakte, nu pépé Wannes er afscheid nam van zijn KLEINKIND Anne. Ze hield erg veel van bloemen. Toch lag er GEEN ROOS op haar kistje. Ze kon immers niet meer ontwaken en het GRIJS van deze sombere dag zou er ook niet door verdreven worden.
DE GOUDEN SLEUTEL van haar geheim doosje had hij wel bij haar in de kist gelegd. Misschien dat hij daarboven poorten naar meer geluk kon openen. OP EIGEN BENEN STAAN was er hier voor haar niet bij geweest. Pépé bracht haar iedere dag tot aan de klasdeur van de DORPSSCHOOL in hun geliefd PAJOTTENLAND.
Als het weer beter wordt, en er nu een last - die hij met liefde droeg – is weggevallen, wil hij nog een stukje van de wereld zien … SICILIË bijvoorbeeld, waar het ZOMERGEVOEL wel zal boven waaien, tussen spelende kinderen ook, met EEN KRANS VAN MADELIEFJES als haarvlechtjes.
Dat droomt hij voor zich uit, tot de ernst weer toeslaat en hij nog maar eens HET BOEK DER WIJSHEID ter hand neemt.
‘BESCHADIGD HART’ … hoe dikwijls las hij al niet dat deeltje van ‘zijn’ bijbel.
DE ROOS, de roos, de roos … overal is ze aangebracht in het boek. Dat verlucht de zwaardere teksten, weet toch JONG EN OUD.
‘EEN BIJTJE EN EEN BLOEMPJE’ is dan weer een andere titel. Het zou een typische tekst voor een liedje van TOON HERMANS kunnen zijn, evenals ‘SCHELP JIJ hoorn van een zingende zee’.
Hij hoort het hem zingen, zingen en half declameren, zoals de man zo wonderlijk kon.
Nog een liedje: ‘HET WEMELT IN DE MEI van blonde kleinen, rondom de veldkapel’, neuriet door zij hoofd. Neen dit is niet van Toon Hermans maar komt uit zijn vroege jeugdjaren … ontelbare keren gezongen als kind. HET INNERLIJKE KIND komt weer boven.
Hij staat op uit zijn oude zetel; strekt de armen recht omhoog en roept luid tegen zichzelf: IK WIL VOELEN DAT IK LEEF!, en droomt er bij, liefst midden in het NATUURSCHOON.
ZIJN, er bij kunnen zijn, is alles wat hij nog wil voor de jaren die hem nog resten.
denook
Sorry voor Uvi’s IN NAAM VAN DE TUIN, waar Yna nog ZONNIGE DAGEN zou kunnen doorbrengen en er luisteren naar MEREL - VADER EN JONKIE, helemaal achteraan rond hun nest in Bosrankjes MAGISCHE MEIDOORN.
Het was een aangenaam tijdverdrijf om er een verhaaltje mee te spinnen, genietend in een gezellige zetel met vóór mij een rustige zee en de zon die af en toe meekeek.
Helaas, nu ik begin te typen stel ik vast dat ik de laatste dagen ben vergeten.
Sorry, sorry … het verhaaltje was af.
De opa van de oogappel,
In het anders zo rustige MEETKERKE hing VANDAAG een wolkenzwangere hemel die de sfeer nog drukkender maakte, nu pépé Wannes er afscheid nam van zijn KLEINKIND Anne. Ze hield erg veel van bloemen. Toch lag er GEEN ROOS op haar kistje. Ze kon immers niet meer ontwaken en het GRIJS van deze sombere dag zou er ook niet door verdreven worden.
DE GOUDEN SLEUTEL van haar geheim doosje had hij wel bij haar in de kist gelegd. Misschien dat hij daarboven poorten naar meer geluk kon openen. OP EIGEN BENEN STAAN was er hier voor haar niet bij geweest. Pépé bracht haar iedere dag tot aan de klasdeur van de DORPSSCHOOL in hun geliefd PAJOTTENLAND.
Als het weer beter wordt, en er nu een last - die hij met liefde droeg – is weggevallen, wil hij nog een stukje van de wereld zien … SICILIË bijvoorbeeld, waar het ZOMERGEVOEL wel zal boven waaien, tussen spelende kinderen ook, met EEN KRANS VAN MADELIEFJES als haarvlechtjes.
Dat droomt hij voor zich uit, tot de ernst weer toeslaat en hij nog maar eens HET BOEK DER WIJSHEID ter hand neemt.
‘BESCHADIGD HART’ … hoe dikwijls las hij al niet dat deeltje van ‘zijn’ bijbel.
DE ROOS, de roos, de roos … overal is ze aangebracht in het boek. Dat verlucht de zwaardere teksten, weet toch JONG EN OUD.
‘EEN BIJTJE EN EEN BLOEMPJE’ is dan weer een andere titel. Het zou een typische tekst voor een liedje van TOON HERMANS kunnen zijn, evenals ‘SCHELP JIJ hoorn van een zingende zee’.
Hij hoort het hem zingen, zingen en half declameren, zoals de man zo wonderlijk kon.
Nog een liedje: ‘HET WEMELT IN DE MEI van blonde kleinen, rondom de veldkapel’, neuriet door zij hoofd. Neen dit is niet van Toon Hermans maar komt uit zijn vroege jeugdjaren … ontelbare keren gezongen als kind. HET INNERLIJKE KIND komt weer boven.
Hij staat op uit zijn oude zetel; strekt de armen recht omhoog en roept luid tegen zichzelf: IK WIL VOELEN DAT IK LEEF!, en droomt er bij, liefst midden in het NATUURSCHOON.
ZIJN, er bij kunnen zijn, is alles wat hij nog wil voor de jaren die hem nog resten.
denook
Sorry voor Uvi’s IN NAAM VAN DE TUIN, waar Yna nog ZONNIGE DAGEN zou kunnen doorbrengen en er luisteren naar MEREL - VADER EN JONKIE, helemaal achteraan rond hun nest in Bosrankjes MAGISCHE MEIDOORN.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Weet je nog dat wij in Meetkerke de toren moesten meten?
De dag vandaag klim ik niet meer zo hoog
Bij het afscheid in de toren gaf jij de duiven nog te eten
en het kleinkind van de koster schoot een propje in je oog…
Met geen roos, of andere bloem kon jij je vrouw vermurwen
en bij ’t ontwaken zag je alles grauw en grijs
Je spreekt ze teveel tegen, ik zou zoiets nooit durven
ach door die pint teveel, was je van de wijs
Dat laatste glas in café “De Gouden sleutel”
was misschien teveel, je kon bijna niet meer op eigen benen staan
Net voorbij de dorpsschool, hoorden we plots gereutel
Ik zei nog om niet langs dat oude kerkhof te gaan!
Ik heb je naar huis gevoerd, ginds in ’t Pajottenland
Je zei aan de deur tegen je vrouw, “Sicilië, lieve schat…”
Zonder zomergevoel zei ze iets van grote schand
Ik heet Cecilia, zei ze nog, je bent weeral eens zat
Neen, hier helpt geen roos, niet eens een krans met madeliefjes
Het boek der wijsheid in gedachte, zweeg ik als een graf
Ze lachte toch, toen je die welverdiende briefjes
van twintig en van vijftig euro in haar handen gaf
Haar beschadigd hart bleek plotseling genezen
Ze neuriede “de roos” en ik vertrok algauw
want ja een ander zal mij de levieten lezen
ze zit waarschijnlijk al op het vinkentouw
Gelukkig werd het “een bijtje en een bloemetje”
zoals Toon Hermans het beschreef in een gedicht
we dronken wijn uit een kristallen roemertje
en aten mosselen bij het gedempte licht
Schelp, jij bent leeg nu sprak ik minzaam tot een mossel
mijn maag gevuld, zoals het wemelt in de Mei
Ik at nog wat spinazie, ik denk een hele trossel
Het innerlijke kind in mij was tevreden en ook blij
Ik wil voelen dat ik leef en ook genieten
van natuurschoon en de bloemen in de tuin
met plezier zal ik morgenvroeg de sla begieten
want zonder water worden de blaadjes bruin
We zijn weer bijna uitgeschreven, ik wil de hemel nog bedanken
in naam van de tuin voor regen en zonnige dagen
terwijl de merel-vader, jonkie huppelen op de tuinbanken
en de magische meidoorn bloeit, wat hebben we te klagen !
Robbe
De dag vandaag klim ik niet meer zo hoog
Bij het afscheid in de toren gaf jij de duiven nog te eten
en het kleinkind van de koster schoot een propje in je oog…
Met geen roos, of andere bloem kon jij je vrouw vermurwen
en bij ’t ontwaken zag je alles grauw en grijs
Je spreekt ze teveel tegen, ik zou zoiets nooit durven
ach door die pint teveel, was je van de wijs
Dat laatste glas in café “De Gouden sleutel”
was misschien teveel, je kon bijna niet meer op eigen benen staan
Net voorbij de dorpsschool, hoorden we plots gereutel
Ik zei nog om niet langs dat oude kerkhof te gaan!
Ik heb je naar huis gevoerd, ginds in ’t Pajottenland
Je zei aan de deur tegen je vrouw, “Sicilië, lieve schat…”
Zonder zomergevoel zei ze iets van grote schand
Ik heet Cecilia, zei ze nog, je bent weeral eens zat
Neen, hier helpt geen roos, niet eens een krans met madeliefjes
Het boek der wijsheid in gedachte, zweeg ik als een graf
Ze lachte toch, toen je die welverdiende briefjes
van twintig en van vijftig euro in haar handen gaf
Haar beschadigd hart bleek plotseling genezen
Ze neuriede “de roos” en ik vertrok algauw
want ja een ander zal mij de levieten lezen
ze zit waarschijnlijk al op het vinkentouw
Gelukkig werd het “een bijtje en een bloemetje”
zoals Toon Hermans het beschreef in een gedicht
we dronken wijn uit een kristallen roemertje
en aten mosselen bij het gedempte licht
Schelp, jij bent leeg nu sprak ik minzaam tot een mossel
mijn maag gevuld, zoals het wemelt in de Mei
Ik at nog wat spinazie, ik denk een hele trossel
Het innerlijke kind in mij was tevreden en ook blij
Ik wil voelen dat ik leef en ook genieten
van natuurschoon en de bloemen in de tuin
met plezier zal ik morgenvroeg de sla begieten
want zonder water worden de blaadjes bruin
We zijn weer bijna uitgeschreven, ik wil de hemel nog bedanken
in naam van de tuin voor regen en zonnige dagen
terwijl de merel-vader, jonkie huppelen op de tuinbanken
en de magische meidoorn bloeit, wat hebben we te klagen !
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Robbe en denook,
Proficiat en bedankt om nog altijd mee te doen !
Tot volgende maand hopelijk ?!
Lentegroetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Jaren geleden, ontmoette ik in Zuid Frankrijk, een heel sympathiek
koppel uit Meetkerke, polderdorpje in de Moeren.
Wij hebben elkaar enkele keren teruggezien zowel in West Vlaanderen
als in Antwerpen maar na een paar jaren, gingen ze in de Roussillon
wonen waar wij hen jaarlijks gingen bezoeken. Hun dochter die zo oud
was als de onze, trouwde met een lieve Catalaanse wijnboer en ze kregen
twee kinderen. We zagen elkaar minder en minder omdat ik niet meer zo
graag op reis ging maar bleven wel schriftelijk en telefonisch in contact...
En vandaag hoor ik met pijn in het hart dat ze afscheid moeten nemen
van hun jongste kleinkind, omgekomen bij een auto ongeval !
Omdat ik me zo triest voelde na dit tragisch nieuws, besloten wij even
te gaan wandelen in 't park waar ik er altijd rust kan vinden...
Maar ik bleef gespannen, vol woede en opstand ! Geen vogel, geen
roos kon me troosten, ik zag de schoonheid van de natuur even niet !
Ik moet ontwaken uit deze nachtmerrie... zodat de zwarte nacht waar
mijn pijnlijke gedachten blijven dolen langzaam grijs wordt en ongemerkt
in het witte licht van een zonnige dag vloeit ...
Toen ik nog maar een klein meisje was, ging ik op zoek naar de gouden
sleutel van 'Dromenland' want op eigen benen staan was soms te moeilijk !
Mijn onmetelijke fantasie liet mij toe om van een dorpsschool in Pajottenland
zonder probleem naar Sicilië te vliegen ! Maar deze sleutel had ik niet zo
dikwijls nodig want als iedereen gelukkig en gezond rond mij was, rende ik naar
mijn tuin of Eden waar ik, zelfs in de winter, een intens Zomergevoel kreeg.
In de lente, kon ik urenlang met bloemen en dieren bezig zijn...
Mijn grootmoeder Jeanne had mij, onder andere, ook geleerd hoe men een
krans van madeliefjes maakt.
En in de winter, dook ik met onverzadigbare dorst in het boek der wijsheid
waaruit ik zoveel geleerd heb maar niet alles in de praktijk heb kunnen waar-
maken.
Een beschadigd hart kan men niet altijd genezen zelfs niet met de roos van
de liefde !
Mijn vader zei dat men veel kon leren uit de levenswijsheid van zijn lievelings-
cabaretier en nu pas, begrijp ik wat hij bedoelde. Daarom blijf ik zijn teksten
herlezen ook die van sommige liedjes ...
Ik denk dat jong en oud even veel genieten van het verhaal van een bijtje en
een bloemetje door Toon Hermans verteld !
Ineens denk ik aan een zinnetje dat mij al een tijdje, blijft achtervolgen :
"Schelp, jij heb ik ooit gevonden op 't natte zand, gebracht door vloed en
achtergelaten door eb...je bent zo prachtig, ik neem je mee naar huis...."
en dan weet ik het niet meer... ik denk niet dat het van Toon is.
Dat heeft natuurlijk iedereen, zinnen die blijven hangen in het geheugen,
zonder bepaalde reden, of misschien wel ?
Ook nog iets waaraan ik dikwijls denk " Het wemelt in de mei van blonde
kleinen, rondom de veldkapel" het geeft me een goed gevoel... ik zie dit
tafereeltje voor mij alsof het echt bestaat... Zou dat het innerlijke kind in mij
zijn dat naar zo'n toestanden verlangt en zegt : 'ik wil voelen dat ik
leef nu nog in jou' ! Geniet van het Natuurschoon en aanvaard jezelf te zijn.
In naam van de tuin heeft men al veel geschreven, zelfs in de Bijbel en ik
kan het begrijpen want nooit zal men de schoonheid van de natuur genoeg
kunnen bezingen.
In zonnige dagen, als men het geluk heeft Merel-vader en jonkie samen te
zien terwijl mama-merel nog verder broedt in de beschermende takken van
de magische meidoorn dan beseffen wij dat er iets wonderlijks bestaat, iets
boven de wetenschap ... iets dat niemand kan uitleggen en dat zal altijd de
eeuwige vraag blijven...
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
De titels van de gedichten voor Juni 2012
bondig aan elkaar gelinkt.
In dat rustige polderdorpje MEETKERKE in de Lage Moeren
van West-Vlaanderen,amper een boogscheut van Brugge,
nam ik VANDAAG vol emotie AFSCHEID van mijn jongste
KLEINKIND,en hoewel ik er naarstig naar gezocht heb vond
ik toch GEEN ROOS om haar als aandenken enige kleur na
te laten in een dag die zich bij het ONTWAKEN deprimerend
GRIJS en grauw aanbood.
Ik vraag me dikwijls af wie er DE GOUDEN SLEUTEL bezit
waarmee alle deuren te openen zijn.Voor zover ik weet zal
dat toch geen van mijn VRIENDEN uit DE DORPSSCHOOL
zijn.Ik ben wel niet van het PAJOTTENLAND,maar 'k heb
er wel dikwijls vertoefd,en via de literatuur heb ik posthuum
kennis gemaakt met een der grootste dichters en schrijvers
uit die streek,met de 'Lentesotternijen' van Pol de Mont.
Wie ooit in SICILIË is geweest kreeg er duidelijk wel een
ZOMERGEVOEL bij het aanschouwen van de bikinimeisjes
die afgebeeld staan in de vele mozaiekvloeren uit de tijd van
de Griekse overheersing aldaar.Ze tooiden toen hun helden
met lauwerkransen,of wellicht omdat de bloem er veelvuldig
tiert ook wel EEN KRANS VAN MADELIEFJES.
Misschien zijn daaromtrent wel aanwijzingen te vinden in
HET BOEK DER WIJSHEID,ikzelf ben daar niet zo wijs in.
Hoeveel letters en woorden zijn er in de literatuur al niet op
papier gezet waarin het hart door liefde of verdriet beroerd
wordt,vele hartchirurgen staan machteloos wanneer het gaat
om een door liefde,of gebrek daaraan,BESCHADIGD HART.
Laat daarom DE ROOS als symbool van liefde bloeien in
de harten van JONG EN OUD,zodat het leven waard blijft
geleefd te worden zoals EEN BIJTJE EN EEN BLOEMETJE
dat soms voor onze ogen illustreren.Zonder tekeningetje.
Wellicht de grootste en veelzijdigste cabaretier die er in
Nederland ooit was,is voor velen wel TOON HERMANS,
wat hij ten aanschouwe bracht is ongelooflijk groots!
In zijn vele hooggeprezen gedichten ging hij geen enkel
onderwerp uit de weg,hij zette alles toch zo mooi in rijm.
Hé jij,of SCHELP,JIJ; je moet je niet aangesproken voelen
door die jij-vorm,'t is de titel van een gedicht van Rapke.
HET WEMELT IN DE MEI VAN BLONDE KLEINEN
RONDOM DE VELDKAPEL,is een 'mondjevol' titel van
een ander gedicht,net zoals HET INNERLIJKE KIND.
IK WIL VOELEN DAT IK LEEF zegt men soms,en dan
liefst leven in een decor van NATUURSCHOON waar men
kan ZIJN,en de Schepper danken IN NAAM VAN DE TUIN,
met op ZONNIGE DAGEN het kunnen aanschouwen van
de MEREL-VADER EN JONKIE onder en rond een
MAGISCHE MEIDOORN.
Alterego
De titels van de gedichten voor Juni 2012
bondig aan elkaar gelinkt.
In dat rustige polderdorpje MEETKERKE in de Lage Moeren
van West-Vlaanderen,amper een boogscheut van Brugge,
nam ik VANDAAG vol emotie AFSCHEID van mijn jongste
KLEINKIND,en hoewel ik er naarstig naar gezocht heb vond
ik toch GEEN ROOS om haar als aandenken enige kleur na
te laten in een dag die zich bij het ONTWAKEN deprimerend
GRIJS en grauw aanbood.
Ik vraag me dikwijls af wie er DE GOUDEN SLEUTEL bezit
waarmee alle deuren te openen zijn.Voor zover ik weet zal
dat toch geen van mijn VRIENDEN uit DE DORPSSCHOOL
zijn.Ik ben wel niet van het PAJOTTENLAND,maar 'k heb
er wel dikwijls vertoefd,en via de literatuur heb ik posthuum
kennis gemaakt met een der grootste dichters en schrijvers
uit die streek,met de 'Lentesotternijen' van Pol de Mont.
Wie ooit in SICILIË is geweest kreeg er duidelijk wel een
ZOMERGEVOEL bij het aanschouwen van de bikinimeisjes
die afgebeeld staan in de vele mozaiekvloeren uit de tijd van
de Griekse overheersing aldaar.Ze tooiden toen hun helden
met lauwerkransen,of wellicht omdat de bloem er veelvuldig
tiert ook wel EEN KRANS VAN MADELIEFJES.
Misschien zijn daaromtrent wel aanwijzingen te vinden in
HET BOEK DER WIJSHEID,ikzelf ben daar niet zo wijs in.
Hoeveel letters en woorden zijn er in de literatuur al niet op
papier gezet waarin het hart door liefde of verdriet beroerd
wordt,vele hartchirurgen staan machteloos wanneer het gaat
om een door liefde,of gebrek daaraan,BESCHADIGD HART.
Laat daarom DE ROOS als symbool van liefde bloeien in
de harten van JONG EN OUD,zodat het leven waard blijft
geleefd te worden zoals EEN BIJTJE EN EEN BLOEMETJE
dat soms voor onze ogen illustreren.Zonder tekeningetje.
Wellicht de grootste en veelzijdigste cabaretier die er in
Nederland ooit was,is voor velen wel TOON HERMANS,
wat hij ten aanschouwe bracht is ongelooflijk groots!
In zijn vele hooggeprezen gedichten ging hij geen enkel
onderwerp uit de weg,hij zette alles toch zo mooi in rijm.
Hé jij,of SCHELP,JIJ; je moet je niet aangesproken voelen
door die jij-vorm,'t is de titel van een gedicht van Rapke.
HET WEMELT IN DE MEI VAN BLONDE KLEINEN
RONDOM DE VELDKAPEL,is een 'mondjevol' titel van
een ander gedicht,net zoals HET INNERLIJKE KIND.
IK WIL VOELEN DAT IK LEEF zegt men soms,en dan
liefst leven in een decor van NATUURSCHOON waar men
kan ZIJN,en de Schepper danken IN NAAM VAN DE TUIN,
met op ZONNIGE DAGEN het kunnen aanschouwen van
de MEREL-VADER EN JONKIE onder en rond een
MAGISCHE MEIDOORN.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
Programma voor de maand Juli 2012
01-07-2012 Bo'ke met Verpozen
02 " " " " " Bomi met Wildbloei
03 " " " " " Claire met Vrouwelijk schoon
04 " " " " " Chris Cloots met Op zoek
05 " " " " " Elleke met Mysterie
06 " " " " " Elisa met Muze
07 " " " " " Ferry met De zon
08 " " " " " Frankie met Volop zomer
09 " " " " " Frido met Vrienden
10 " " " " " Give met De avondstraat
11 " " " " " Gustilpe met Zwarte dagen
12 " " " " " Yna met De spin en de vlieg
13 " " " " " Hilde met Genieten van kleine dingen
14 " " " " " Jadi met Jeugdsentiment
15 " " " " " Janina met Sluimer
16 " " " " " Jure met De muze van het leven
17 " " " " " Michelly met Geluk zonder meer
18 " " " " " Herman met Jij
19 " " " " " Nele met Het zomert
20 " " " " " Neske met De speeltuin
21 " " " " " Morgenstern met Blijf glimlachen
22 " " " " " Norman met Geheime tuin
23 " " " " " Rapke met Als
24 " " " " " Ria met Poes ging heen
25 " " " " " Robbe met Een glimlach
26 " " " " " Schrijfster met Zoveel sterren
27 " " " " " Sunset met Wij gaan terug
28 " " " " " Tineke met Fluister zacht
29 " " " " " Tinneke met Morgen
30 " " " " " Alterego met De Poesje
31 " " " " " Bosrankje met Nachtraven
Groetjes,
Rankje en Alter
Programma voor de maand Juli 2012
01-07-2012 Bo'ke met Verpozen
02 " " " " " Bomi met Wildbloei
03 " " " " " Claire met Vrouwelijk schoon
04 " " " " " Chris Cloots met Op zoek
05 " " " " " Elleke met Mysterie
06 " " " " " Elisa met Muze
07 " " " " " Ferry met De zon
08 " " " " " Frankie met Volop zomer
09 " " " " " Frido met Vrienden
10 " " " " " Give met De avondstraat
11 " " " " " Gustilpe met Zwarte dagen
12 " " " " " Yna met De spin en de vlieg
13 " " " " " Hilde met Genieten van kleine dingen
14 " " " " " Jadi met Jeugdsentiment
15 " " " " " Janina met Sluimer
16 " " " " " Jure met De muze van het leven
17 " " " " " Michelly met Geluk zonder meer
18 " " " " " Herman met Jij
19 " " " " " Nele met Het zomert
20 " " " " " Neske met De speeltuin
21 " " " " " Morgenstern met Blijf glimlachen
22 " " " " " Norman met Geheime tuin
23 " " " " " Rapke met Als
24 " " " " " Ria met Poes ging heen
25 " " " " " Robbe met Een glimlach
26 " " " " " Schrijfster met Zoveel sterren
27 " " " " " Sunset met Wij gaan terug
28 " " " " " Tineke met Fluister zacht
29 " " " " " Tinneke met Morgen
30 " " " " " Alterego met De Poesje
31 " " " " " Bosrankje met Nachtraven
Groetjes,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Mijn nieuwe laptop
Dank zij mijn nieuwe lappertopmachine kan ik opnieuw verpozen in de poëtische wildbloei van dit forum.
Vrouwelijk schoon inspireert mij zoals menige andere tekstfabriceerder, die voortdurend op zoek is naar het mysterie van de ongrijpbare muze.
De zon is eindelijk terug uit lentevakantie, en het is volop zomer tegen honderd per uur. Alle vrienden met een kapotte pc keuvelen in de Avondstraat, mijmerend over de zwarte dagen zonder cyberpret. Alleen de spin en de vlieg proberen mij te leren genieten van kleine dingen. Op donkere dagen luisterde ik wel eens naar die cd van Bobbejaan, vol jeugdsentiment. Die herkende in de gekste situaties de sluimer waarin de muze van het leven toeft.
Zonder pc herontdek ik ook het geluk zonder meer. Wat is er trouwens méér nodig, als je het geluk hebt?
Jij antwoordt dan: 'Als het zomert, naar de speeltuin trekken met de kleinzoon. Blijf glimlachen, ook als die rakker weer eens verdwijnt, op zoek naar zijn geheime tuin.
Als hij die niet meer zal zoeken, is het omdat hij volwassen is', zeg je wel eens.
Poes ging heen tijdens onze laatste zoektocht. Een glimlach kon het jongetje niet troosten: 'Zoveel sterren aan de hemel', zei hij,' en eentje daarvan is onze poes', trachtte hij zichzelf te overtuigen.
'Wij gaan terug bij Jezus', zal ik hem wel eens uitleggen.
'Fluister zacht een gebedje elke morgen', zeg ik hem nu.
'De poesje is dood', treurt hij dan met het verkeerde lidwoord.
Maar nu hij lekker slaapt, duik ik op mijn pc, en voeg me bij de nachtraven, die tot laat na middernacht mailen, bloggen, chatten en de muze uitdagen.
Dank zij mijn nieuwe lappertopmachine kan ik opnieuw verpozen in de poëtische wildbloei van dit forum.
Vrouwelijk schoon inspireert mij zoals menige andere tekstfabriceerder, die voortdurend op zoek is naar het mysterie van de ongrijpbare muze.
De zon is eindelijk terug uit lentevakantie, en het is volop zomer tegen honderd per uur. Alle vrienden met een kapotte pc keuvelen in de Avondstraat, mijmerend over de zwarte dagen zonder cyberpret. Alleen de spin en de vlieg proberen mij te leren genieten van kleine dingen. Op donkere dagen luisterde ik wel eens naar die cd van Bobbejaan, vol jeugdsentiment. Die herkende in de gekste situaties de sluimer waarin de muze van het leven toeft.
Zonder pc herontdek ik ook het geluk zonder meer. Wat is er trouwens méér nodig, als je het geluk hebt?
Jij antwoordt dan: 'Als het zomert, naar de speeltuin trekken met de kleinzoon. Blijf glimlachen, ook als die rakker weer eens verdwijnt, op zoek naar zijn geheime tuin.
Als hij die niet meer zal zoeken, is het omdat hij volwassen is', zeg je wel eens.
Poes ging heen tijdens onze laatste zoektocht. Een glimlach kon het jongetje niet troosten: 'Zoveel sterren aan de hemel', zei hij,' en eentje daarvan is onze poes', trachtte hij zichzelf te overtuigen.
'Wij gaan terug bij Jezus', zal ik hem wel eens uitleggen.
'Fluister zacht een gebedje elke morgen', zeg ik hem nu.
'De poesje is dood', treurt hij dan met het verkeerde lidwoord.
Maar nu hij lekker slaapt, duik ik op mijn pc, en voeg me bij de nachtraven, die tot laat na middernacht mailen, bloggen, chatten en de muze uitdagen.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Frankie,
Proficiat en succès met je nieuwe laptop !
En nogmaals bedankt om maandelijks
mee te blijven schrijven aan de titels aan
elkaar gelinkt.
Het was weer gelukt, in één woord : PRACHTIG !
Wij genieten ervan....
Lieve zomergroetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Verpozen tussen een wildbloei
terwijl de zomer de ogen
kleurt als vrouwelijk schoon
die nooit is bedrogen.
Op zoek naar het mysterie
dat de muze leidt naar de zon
om volop zomer te beleven
in een rustgevend japon.
Waar vrienden in de avondstraat
de zwarte dagen altijd verbannen.
Zie hoe ook de spin en de vlieg
genieten van kleine dingen die ontspannen.
Zelfs jeugdsentiment in een sluimer
herkent de muze van het leven :
‘Gisteren was er nog geluk zonder meer,
doch hoe ouder hoe meer om voor te streven.’
Bij klaar licht schrijf jij aldoor :
‘Het zomert in de speeltijd.
Koester die gedachte en blijf glimlachen ;
nu en tot in de eeuwigheid.’
Zo kunnen wij spelen in de geheime tuin
als kinderen, die kinderen willen blijven.
Enkel de poes ging heen gisteren
om er stiekem de liefde te bedrijven.
En als een glimlach zoveel sterren vormt
maant de muze beslist: ‘Wij gaan terug.
Fluister zacht als morgen de poesje wordt geboren
en vermijd tussen nachtraven elk hard gekuch !’
bo’ke
terwijl de zomer de ogen
kleurt als vrouwelijk schoon
die nooit is bedrogen.
Op zoek naar het mysterie
dat de muze leidt naar de zon
om volop zomer te beleven
in een rustgevend japon.
Waar vrienden in de avondstraat
de zwarte dagen altijd verbannen.
Zie hoe ook de spin en de vlieg
genieten van kleine dingen die ontspannen.
Zelfs jeugdsentiment in een sluimer
herkent de muze van het leven :
‘Gisteren was er nog geluk zonder meer,
doch hoe ouder hoe meer om voor te streven.’
Bij klaar licht schrijf jij aldoor :
‘Het zomert in de speeltijd.
Koester die gedachte en blijf glimlachen ;
nu en tot in de eeuwigheid.’
Zo kunnen wij spelen in de geheime tuin
als kinderen, die kinderen willen blijven.
Enkel de poes ging heen gisteren
om er stiekem de liefde te bedrijven.
En als een glimlach zoveel sterren vormt
maant de muze beslist: ‘Wij gaan terug.
Fluister zacht als morgen de poesje wordt geboren
en vermijd tussen nachtraven elk hard gekuch !’
bo’ke
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve bo'ke,
Heel blij je hier te mogen verwelkomen voor de eerste keer...
Wat ik zo leuk vind aan deze oefening is het feit dat wij dezelfde
basiswoorden gebruiken en toch elke keer iets zo moois en toch
zo verschillend ervan kunnen maken. Elke schrijfstijl is anders en
toch komt het op hetzelfde neer : spelen met woorden kan wel
iedereen hier, maar elk op zijn/haar eigen manier !
Tot schrijfs en lieve 'zomer'groetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Langs het klaterend beekje wil ik graag verpozen
waar azuren waterjuffers in de wildbloei stoeien
’t Is vrouwelijk schoon dat danst tussen wilde rozen
steeds weer op zoek, naar bloemetjes die bloeien
Door de bomen valt het mysterie van het hemellicht
verwekt door de muze en de nieuwgeboren zon
’t Is volop zomer, volgens het laatste weerbericht
straks toast ik met mijn vrienden op het balkon
Ginds in de Avondstraat klinken al vroeg gezangen
mensen, die zwarte dagen naar de vergeetput zingen
Terwijl de vlieg en de spin niet echt naar mekaar verlangen
moeten we toch genieten van kleine dingen
Jeugdsentiment zie ik in oude beelden
die sluimeren in mijn ver vergeeld geheugen
De muze van het leven, die woorden met me deelde
laat me even,met dit geluk zonder meer, verheugen
Jij betovert mij, als het zomert in je ogen
samen op de schommel, de speeltuin van mijn hart
Ik blijf glimlachen , speels en onvertogen
want in de geheime tuin begroef ik leed en smart
Maar als jij me plotseling komt zeggen:
“mijn poes ging heen, naar het poezenparadijs”
Dan sterft mijn glimlach, laten we saam een roosje leggen
op haar kleine grafje, als laatste eerbewijs
Zoveel sterren pinken nu in de avond
we gaan terug, ’t wordt killer zonder jas
‘k fluister zacht in de stilte van de avondstond
“kijk hoe de dauw reeds blinkt op het struikgewas"
En ik vertel je van “de Poesje”, weet je wel,
dat poppentheater uit die grote havenstad
waar de nachtraven kommer en kwel
versmoren in de kroegen, stiepelzat…
Robbe
waar azuren waterjuffers in de wildbloei stoeien
’t Is vrouwelijk schoon dat danst tussen wilde rozen
steeds weer op zoek, naar bloemetjes die bloeien
Door de bomen valt het mysterie van het hemellicht
verwekt door de muze en de nieuwgeboren zon
’t Is volop zomer, volgens het laatste weerbericht
straks toast ik met mijn vrienden op het balkon
Ginds in de Avondstraat klinken al vroeg gezangen
mensen, die zwarte dagen naar de vergeetput zingen
Terwijl de vlieg en de spin niet echt naar mekaar verlangen
moeten we toch genieten van kleine dingen
Jeugdsentiment zie ik in oude beelden
die sluimeren in mijn ver vergeeld geheugen
De muze van het leven, die woorden met me deelde
laat me even,met dit geluk zonder meer, verheugen
Jij betovert mij, als het zomert in je ogen
samen op de schommel, de speeltuin van mijn hart
Ik blijf glimlachen , speels en onvertogen
want in de geheime tuin begroef ik leed en smart
Maar als jij me plotseling komt zeggen:
“mijn poes ging heen, naar het poezenparadijs”
Dan sterft mijn glimlach, laten we saam een roosje leggen
op haar kleine grafje, als laatste eerbewijs
Zoveel sterren pinken nu in de avond
we gaan terug, ’t wordt killer zonder jas
‘k fluister zacht in de stilte van de avondstond
“kijk hoe de dauw reeds blinkt op het struikgewas"
En ik vertel je van “de Poesje”, weet je wel,
dat poppentheater uit die grote havenstad
waar de nachtraven kommer en kwel
versmoren in de kroegen, stiepelzat…
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Robbe,
Nogmaals bedankt om elke maand hier te verschijnen met
een prachtig gedicht over de titels aan elkaar gelinkt
Deze keer heb je ons bekoord met een heel poëtische tekst...
Ik vind dat we niet genoeg beseffen dat Poëzie en Proza een bijzonder
bevoorrechte plaats is waar we elkaar kunnen ontmoeten, wij senioren,
die van dichtkunst houden en graag met woorden spelen...
Met de tijd, hebben wij elkaar beter leren kennen en we vormen nu een
soort virtuele familie waar iedereen bezorgd is voor de anderen...
We gaan bij elkaar op bezoek met illustraties, foto's, gedichten, teksten,
verhalen en bedanken elkaar met veel vriendschap... een microcosmos
waar het goed is te vertoeven en zichzelf te mogen zijn...
We hebben geen grote ambities en voelen ons niet beter dan anderen...
Iedereen is hier welkom en zingt zoals hij gebekt is...
Zou dat misschien een mooie voorbeeld van vriendschap zijn ? Ik vind
van wel...
Voilà, ik heb dit heel spontaan geschreven omdat ik het zo voel en ik
denk dat het soms goed is om zoiets te durven schrijven !
Veel liefs aan iedereen die hier langskomt en tot....
Alter (die al slaapt
) en Rankje Ps. Sorry als er misschien "het en de" fouten zijn maar ik wil mijn lieve
corrector niet wakker maken!
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....