Jure***
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Dank je vrouw
De foto van mijn hart vertoont een flinterdunne groef
Maar ontzettend diep, een scheermessnede
Op de analyse, uiteindelijk diagnose stond er... droef
slechts te helen door de tijd en nieuwe vrede
De scan gemaakt van mijn hoofd was verwarrend
Ongeregelde impulsen, zelfs explosies.
Tekens die wezen op het leven tartend, verbrandend
Een tijdbom geladen met emoties
Een kille, maar kalmerende hand streelde m'n schouder
De stem, haar stem brengt mij tot rust
Laat het zegt ze, laat, je bent voor velen een ouder
Daarna heeft zij mij op het voorhoofd gekust.
De foto van mijn hart vertoont een flinterdunne groef
Maar ontzettend diep, een scheermessnede
Op de analyse, uiteindelijk diagnose stond er... droef
slechts te helen door de tijd en nieuwe vrede
De scan gemaakt van mijn hoofd was verwarrend
Ongeregelde impulsen, zelfs explosies.
Tekens die wezen op het leven tartend, verbrandend
Een tijdbom geladen met emoties
Een kille, maar kalmerende hand streelde m'n schouder
De stem, haar stem brengt mij tot rust
Laat het zegt ze, laat, je bent voor velen een ouder
Daarna heeft zij mij op het voorhoofd gekust.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Jure,
Dwalend door P&P...lees ik jouw gedichten:
"Papa, je bent veranderd" en "Dank je, vrouw".
Ik kan moeilijk de juiste woorden vinden maar laat me maar zeggen
dat ik jouw gedichten graag gelezen en herlezen heb.
Janina
Dwalend door P&P...lees ik jouw gedichten:
"Papa, je bent veranderd" en "Dank je, vrouw".
Ik kan moeilijk de juiste woorden vinden maar laat me maar zeggen
dat ik jouw gedichten graag gelezen en herlezen heb.
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Confuus B11C
Waar een wil is, is een weg.
Maar de wil is weg.
Waar is dan die weg?
Ik zocht verwoed
Maar naar ik vermoed
Is 't de schuld van pech.
Ik stond pakkensklaar
Maar toen werd ik gewaar
De weg is nog niet daar.
Ik werkte aan mijn wil
Op mijn sokken zo stil.
Maar ik kwam niet klaar.
Iemand wilde helpen
Mij met wildheid overstelpen
Maar die zocht ik niet
Ik zocht simpel de wil
En geen tijd die ik verspil
Dat men dit niet ziet.
Ginds zag ik andere stappen
Beladen met grote pakken
Je ziet aan de tred hun wil.
Zo wil ik ook gaan wandelen
Precies als hun zo handelen
Daarom neem ik nu een pil
En zie, tegen mijn vrije wil
Begeef ik mij op weg
Zonder te weten waarheen
Vermits ik verkeerd loop
Loop ik nu ook alleen.
Waar ik straks geraak
Wat ik ga uitvoeren, welke taak
Dat weet geeneen
Waar een wil is, is een weg.
Maar de wil is weg.
Waar is dan die weg?
Ik zocht verwoed
Maar naar ik vermoed
Is 't de schuld van pech.
Ik stond pakkensklaar
Maar toen werd ik gewaar
De weg is nog niet daar.
Ik werkte aan mijn wil
Op mijn sokken zo stil.
Maar ik kwam niet klaar.
Iemand wilde helpen
Mij met wildheid overstelpen
Maar die zocht ik niet
Ik zocht simpel de wil
En geen tijd die ik verspil
Dat men dit niet ziet.
Ginds zag ik andere stappen
Beladen met grote pakken
Je ziet aan de tred hun wil.
Zo wil ik ook gaan wandelen
Precies als hun zo handelen
Daarom neem ik nu een pil
En zie, tegen mijn vrije wil
Begeef ik mij op weg
Zonder te weten waarheen
Vermits ik verkeerd loop
Loop ik nu ook alleen.
Waar ik straks geraak
Wat ik ga uitvoeren, welke taak
Dat weet geeneen
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Mijzelf en ik in de boom
Wij klommen samen tot in de kruin van de boom,
nat nog, van het dauwvocht van de bladeren.
Daar namen we plaats op onze zogezegde troon
om er in alle stilte te vergaderen.
Mezelf en Ik, en niemand anders die daar hoort.
Hier werd enkel waarheid verteld, geen leugen gehoord.
Het eerste punt dat op de agenda stond,
was wat iedereen van elkander vond.
Ik nam natuurlijk eerst het grote woord.
En Mezelf die praatte zachter.
Toch werd ieders visie aanhoord
en niemands zienswijze bleef achter.
Ik vond Mezelf véél te zacht
Mezelf vond ik té hard,
Zo begonnen we dus te missen
En moesten we zoeken naar compromissen.
Mezelf mompelde iets van water bij de wijn
maar dat vond Ik helemaal niet fijn.
Mezelf zei dat Ik stond voor egoïsme
Ik vond Mezelf te introvert zeg nu zelf..
Zo gingen wij er nooit uit komen
En zullen nog lang moeten zitten tussen bomen
Maar Mezelf had een lumineus idee
Waarom splitsen wij de dag niet in twee.
Hier stemde Ik gelukkig mee in
Dit was dus het begin
Het einde van het vergissen
Het begin der compromissen.
We bespraken nog de tijdsindeling
Wie de vroege nam, wie de late
Was dit een definitieve regeling
Of kwamen we terug om opnieuw te praten.
Van Mezelf vond ik dat het was geslaagd
Ook Ik zei dat het voor zichzelf behaagd
Toen we naar beneden klommen
Waren de bladeren droog door uren zonnen.
Wij klommen samen tot in de kruin van de boom,
nat nog, van het dauwvocht van de bladeren.
Daar namen we plaats op onze zogezegde troon
om er in alle stilte te vergaderen.
Mezelf en Ik, en niemand anders die daar hoort.
Hier werd enkel waarheid verteld, geen leugen gehoord.
Het eerste punt dat op de agenda stond,
was wat iedereen van elkander vond.
Ik nam natuurlijk eerst het grote woord.
En Mezelf die praatte zachter.
Toch werd ieders visie aanhoord
en niemands zienswijze bleef achter.
Ik vond Mezelf véél te zacht
Mezelf vond ik té hard,
Zo begonnen we dus te missen
En moesten we zoeken naar compromissen.
Mezelf mompelde iets van water bij de wijn
maar dat vond Ik helemaal niet fijn.
Mezelf zei dat Ik stond voor egoïsme
Ik vond Mezelf te introvert zeg nu zelf..
Zo gingen wij er nooit uit komen
En zullen nog lang moeten zitten tussen bomen
Maar Mezelf had een lumineus idee
Waarom splitsen wij de dag niet in twee.
Hier stemde Ik gelukkig mee in
Dit was dus het begin
Het einde van het vergissen
Het begin der compromissen.
We bespraken nog de tijdsindeling
Wie de vroege nam, wie de late
Was dit een definitieve regeling
Of kwamen we terug om opnieuw te praten.
Van Mezelf vond ik dat het was geslaagd
Ook Ik zei dat het voor zichzelf behaagd
Toen we naar beneden klommen
Waren de bladeren droog door uren zonnen.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Ach, een mens denkt af en toe eens terug aan de mooie dingen die dan uitmonden in een droefheid.
Dit schreef ik naar aanleiding van het heengaan van Nienka
Ook de Nar leeft
Dan zwijgt de nar
Hij houdt het hoofd gebogen
En aanhoort het echte leven
Zoute tranen
Vreten groeven in het
Wit geschminkte gelaat
't Is hem even om het even
Als hij stil de zaal verlaat
Dit schreef ik naar aanleiding van het heengaan van Nienka
Ook de Nar leeft
Dan zwijgt de nar
Hij houdt het hoofd gebogen
En aanhoort het echte leven
Zoute tranen
Vreten groeven in het
Wit geschminkte gelaat
't Is hem even om het even
Als hij stil de zaal verlaat
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
"Ook de nar leeft" heb je mooi geschreven Jure !
Lieve groetjes in vriendschap van ons beiden
Alter en Rankje
Laatst gewijzigd door Bosrankje op 15 mei 2012, 18:00, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Jure,
Jouw gedicht "De roep" is vandaag te lezen bij Pvdd en de ppt
ervan is al in het Prentenkabinet geplaatst.
Je jongste gedichten hebben wij met veel interesse en plezier
gelezen (de vorigen ook, maar dat weet je toch
)Ik heb een klein voorkeur voor 'Mijzelf en ik in de boom' !
Lieve lentegroetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ps. We vinden het ook spijtig dat de Poëziedag niet kan doorgaan.
Maar... hoop doet leven, misschien volgend jaar ? We zijn toch nog
jong, nietwaar ?
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Gast
Jure,
De tekst over Nienka sprak mij zo aan dat ik er een ppt van maakte.
Indien je dit liever niet hebt verwijder ik hem.
groetjes van elleke
De tekst over Nienka sprak mij zo aan dat ik er een ppt van maakte.
Indien je dit liever niet hebt verwijder ik hem.
groetjes van elleke
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Brainbreker
Vandaag wordt morgen gisteren
Morgen wordt vandaag
Gisteren wordt morgen vandaag
En dit hoort ook nog bij ‘t sinistere
Overmorgen wordt vandaag na morgen
Eergisteren wordt morgen vandaag
Overmorgen wordt eergistern
Denk maar na, maar zonder zorgen
Want dit jaar wordt volgend jaar verleden jaar
En de huidige eeuw,wordt verleden eeuw in de toekomende eeuw
En, een minuut geleden werd het verleden tijd en voor de nieuwe minuut voleindigd is is ze verleden tijd.
Nu duurt maar even, seconde of zo.
Dus het heden kan niet zonder toekomst noch verleden
Vandaag wordt morgen gisteren
Morgen wordt vandaag
Gisteren wordt morgen vandaag
En dit hoort ook nog bij ‘t sinistere
Overmorgen wordt vandaag na morgen
Eergisteren wordt morgen vandaag
Overmorgen wordt eergistern
Denk maar na, maar zonder zorgen
Want dit jaar wordt volgend jaar verleden jaar
En de huidige eeuw,wordt verleden eeuw in de toekomende eeuw
En, een minuut geleden werd het verleden tijd en voor de nieuwe minuut voleindigd is is ze verleden tijd.
Nu duurt maar even, seconde of zo.
Dus het heden kan niet zonder toekomst noch verleden
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Pathschi-para-deprie
Ik ben een pathologische leugenaar
Geloof me maar.
Niets van wat ik zeg is waar
Ik ben een pathologische leugenaar.
Ik ben een beetje schizofreen
Daar kan ik niet omheen
Dat is mesjogge denkt u meteen
Mooi niet, ik ben enkel schizofreen.
Ik lijd aan paranoia, permanent
ik ben niet verwend
’t Geluk heeft me niet gekend
Ik ben paranoïde, permanent.
Depressie is m’n tweede naam
Daar kan je van op aan
Ik word beïnvloed door volle maan
Jure Depressief is m’n naam
Verder ben ik een normale man
Als je de eerste zin dan
die ik schreef vergeten kan
Want verder ben ik toch normale man
Ik ben een pathologische leugenaar
Geloof me maar.
Niets van wat ik zeg is waar
Ik ben een pathologische leugenaar.
Ik ben een beetje schizofreen
Daar kan ik niet omheen
Dat is mesjogge denkt u meteen
Mooi niet, ik ben enkel schizofreen.
Ik lijd aan paranoia, permanent
ik ben niet verwend
’t Geluk heeft me niet gekend
Ik ben paranoïde, permanent.
Depressie is m’n tweede naam
Daar kan je van op aan
Ik word beïnvloed door volle maan
Jure Depressief is m’n naam
Verder ben ik een normale man
Als je de eerste zin dan
die ik schreef vergeten kan
Want verder ben ik toch normale man
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Hey, dag vriend
Hey vriend
En...alles goed
Je zegt zo weinig
Kom, wat moed
Ja die ken ik
Een mooie vrouw
Wel, verdraaid
Daarom die rouw
Heb je plannen
Kinderen nog
Oh, niet altijd
Dat wist ik toch
Kom je rond
Oh, geen idee
Minder pensioen
Begin van de puree
En je hobby
Geen beetje zin
Iets moet je doen
Ook met tegenzin
Dag vriend
Ik zie je nog
Wanneer dan
Zeg ik je alsnog
Ik heb 't druk
Alles loopt scheef
Heb ik wat tijd
Kom ik Dave
Neen vraag niets
Jouw verdriet is erg
Het mijne is zo
Dat ik het liefst verberg.
Hey vriend
En...alles goed
Je zegt zo weinig
Kom, wat moed
Ja die ken ik
Een mooie vrouw
Wel, verdraaid
Daarom die rouw
Heb je plannen
Kinderen nog
Oh, niet altijd
Dat wist ik toch
Kom je rond
Oh, geen idee
Minder pensioen
Begin van de puree
En je hobby
Geen beetje zin
Iets moet je doen
Ook met tegenzin
Dag vriend
Ik zie je nog
Wanneer dan
Zeg ik je alsnog
Ik heb 't druk
Alles loopt scheef
Heb ik wat tijd
Kom ik Dave
Neen vraag niets
Jouw verdriet is erg
Het mijne is zo
Dat ik het liefst verberg.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Expressie m06
Mama en hij hief zijn handen op
mama, van hier uit.
Dank je voor 't verleden.
Mama en hij schudde met de kop
terwijl de tranen
van zijn wangen gleden.
En toen verscheen een fijne lach.
Hij keek naar de eigen kinderen,
die hun moeder kusten die dag.
Mama en hij hief zijn handen op
mama, van hier uit.
Dank je voor 't verleden.
Mama en hij schudde met de kop
terwijl de tranen
van zijn wangen gleden.
En toen verscheen een fijne lach.
Hij keek naar de eigen kinderen,
die hun moeder kusten die dag.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.