"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"

[ria]

...Hij plaatste een kind in hun midden
en zei:
" Zo ge niet wordt als een van deze kleinen,
zult ge het Rijk der Hemelen niet binnen gaan..."

Jouw weg, Johana-Maria is edel,
goed en vol liefde.
Ga verder op die weg
van innerlijke vrede en geluk.

Dank om deze zo menselijke getuigenis
met ons te willen delen.
Liefs van ria

[Johana-Maria]

Ria,

wonder , maar jij begrijpt het zo diep en goed!

Bedankt voor je mooie en lieve aanmoedigende reacties!!!

Maar "mijn weg " Ria, dat is denk ik nog een pril begin....
die is nog maar net begonnen...

'n Paar jaar geleden verloor ik alles,
stond stil ,
midden een puinhoop....

Mijn weg is denk ik nu, de weg naar binnen!

Lieve groeten
johana-maria

[Johana-Maria]

EENS.......

"Eens zal je niet meer wenen"
zei je me...
Eens...
Kan dat waar zijn?
Eens....


Ik heb niets meer, niemand meer...
Zelfs het liefste , het beste, het mooiste ,
moest ik achterlaten en gaan!
Alles ging verloren in
een denderend niets!

Mijn droom is ingestort,
Mijn hoop, geloof en vertrouwen een puinhoop...

Jaren gingen voorbij,
jaren gingen verloren,
de tijd verdween in een bedwelmend niets....

Alleen bittere ontgoocheling,
stille woede en opstandigheid
blijft m'n hart verteren!

Alleen nog asse van een smeulend "iets"
het lege en onzekere van een "eens bestaande iets"...

Nu ben ik alleen,
een eenzame vrouw langs de weg,
die alles verloor waar zij van hield en
wiens leven is vervlogen in een
bedwelmend niets!

Eens...
eens zal je niet meer wenen,
zei je.

Eens..
Kan dat toch nog komen?

johana-maria
Februari 2003

[visje70]

lieve johanna maria,

wat laat ! toch wil ik je oprecht danken voor je mooie gedicht van "marinus vanden berg" !
ook dank dat je aan ons dacht ....

jou gedicht "bang om mezelf te vinden !"....
ja, en ook nog véél van je vorige gedichten,vind ik mezelf terug ,als twee
druppels water "gelijk " !

dank johanna maria!
jij schrijft , en ik lees mezelf ...
liefs van visje

[Johana-Maria]

DANKJEWEL Visje dat jij leest,
daarom schrijven wij toch?!
Dank, dat je niet alleen leest maar ook zo wondermooi reageert!

Ik hoor en voel jou pijn, in wat je schrijft.
Het zit zéér diep Visje en ik kan het een beetje begrijpen.

Je hebt zo iemand dierbaar verloren, de pijn is groot.
De leegte is zo diep en stil.
Het "nooit meer" zo hard!
De verwerking zal jaren duren, schrik er niet van Visje!!!

"Eens " ! misschien !?

Visje,ik weet dat niets of niemand die leegte kan vullen.
Maar weet, ik denk zo vaak aan jou als ik hier wat intik!

Veel liefs
johana-maria,
(mag het met een )

[Johana-Maria]

Visje,
toen ik dit gedicht van Marinus van den Berg
terug vond dacht ik aan jou.
Toen ik het 3 jaar geleden vond in de kapel van Gasthuisberg(Leuven)
heeft het me wel geholpen ...

Blijf
dicht bij jezelf

verwaarloos
jezelf niet

je mag je
verdriet doorleven

gun jezelf
jouw tijd en
jouw wijze

blijf dicht
bij jezelf

veronachtzaam
niet de wonden
die je voelt

je mag dicht
bij jezelf blijven

om te worden
wie jij mag zijn.

Marinus van den Berg uit "Verwaarloosd verdriet "

Mocht het ook anderen helpen bij verwerken van verdriet.
johana-maria

[Johana-Maria]

ZOALS ELIA...

Liefst zou ik me nu,
net zoals Elia
onder een braamstruik leggen en
roepen:
God zo is het genoeg!
en alleen nog slapen,
slapen.

Hoe moet het nu verder?
Is het allemaal nog de moeite waard?
En...waarom?
Allemaal vragen en nog eens vragen...

Laat me met rust
laat me slapen en rusten,
de rust van het niet moeten en niet weten!

Ik ben moe,
zo oneindig moe als de woestijn
die voor me ligt.

En, zoals Elia wil ik me nu liefst
onder een braamstruik leggen
lekker in de schaduw en
slapen, slapen,
midden de woestijn.

Johana-maria
maart 2003

[Johana-Maria]

VERDER NIETS...

Ik ben als een open wonde,
het hart gekwetst om nooit meer te genezen.

Eén open wonde, één hoopje pijn en ellende.

De mond een kreet van pijn en tranen.

De ogen blind in de nacht en het donker.

Stil en
eenzaam....
verder niets.

johana-maria
maart 2003

[visje70]

zoals elia...

oh ja .... jahanna maria!!
roepen zou ik ... NU,IS HET GENOEG....!

wat kan je gevoelens zo mooi opschrijven! ik kan het niet ,maar wanneer
ik hier kom lezen, hoef ik het nietmeer te doen !

dank, dank je wel wél lieve johanna maria..

..............

[ria]

Johanna-Maria, visje lief,
jullie pijn, zo diep
ik kan alleen maar vermoeden.

jullie sterkte, jullie kracht,
die jullie zelf niet eens vermoeden
maar die U hielp - helpt voortgaan,
uur na uur en dag na dag.

...en er zijn, voor anderen
voor mekaar,
de grootsheid van elk mensenleven.

stil geborgen in mijn hart,
met veel vriendschap en liefde
ria

[Johana-Maria]

Lieve Kruimeltje,
Lieve Visje,
Lieve Ria,
en alle lieve anderen....

JULLIE nodigden me aan , jullie gaven me de moed
om verder te schrijven!!!

Het is dank zij jullie dat ik hier schrijf.
Het was begin juni denk ik dat ik met veel schroom de eerste teksten over Moeders lijden en sterven en het verdriet daarna
(die ik toen eind 2002 - begin 2003 in een schrift had opgeschreven
om m'n rouwproces te helpen verwerken) hier op deze Topic ben beginnen intikken.

Ik wilde er al vlug mee stoppen...
Het was zo persoonlijk, zo emotioneel ....

Toen schreef Bibi: " ...natuurlijk ga je verder schrijven over je moeder..."
Er kwamen nog meer aanmoedigingen!
DANK U IEDER EN IEDEREEN!!!!

En zo vond ik de moed om verder uit m'n schrift de teksten
hier in te tikken "In de morgenschemering "
DANK ZIJ JULLIE ALLEMAAL!!!

Met heel veel liefs,
een dankbare
johana-maria

[kruimel]

Lieve Johana-Maria

Jouw gedichten over je moeder maken veel gevoelens bij mij los, herken er een hoop in. Mijn moeder is dit voorjaar overleden, ze was bijna 96.

Een lieve vriendin op forum schreef dit voor mij:

liefste kruimel,

er zijn geen woorden voor een zieke,
van wie je weet dat ze het niet meer redt
je streelt haar wang,je ziet haar ogen
je bent bevangen door verdriet
toch ben je dankbaar,
voor de fijne moeder die je had
dankbaar voor hetgeen ze je leerde
ze je bracht
dankbaar omdat je weet dat
ze een deel van zichzelf aan je gaf
Wens je veel sterkte en ben in gedachten bij je
liefs.

Begrijp wat je doormaakt lieve Johana-Maria.

Kruimeltje

[Johana-Maria]

Kruimeltje
Een moeder wordt nooit oud.
Een moeder gaat nooit dood

Zij is en blijft een godsgeschenk!
Ook voor mij die dat te laat heb begrepen!!!

EEN GODSGESCHENK

Het mooiste geschenk dat ik je gaf,
zei God,
ook al is't na jaren en jaren,
dat is je Moeder.

'n Godsgeschenk,
zo schoon, zo teder , zo goed,
mijn Moeder.
Enkele jaren mocht ik het bewaren en koesteren
dat Godsgeschenk
en eindeloos en diep beminnen in een warme omarming
diep in m'n hart,
dat Godsgeschenk,
zo schoon, zo teder, zo goed.

Te vlug moest ik dat geschenk
weer afstaan,
terug geven aan God,
om het voor altijd te bewaren:
het mooiste geschenk,
het allermooiste
mijn Moederke!

johana-maria
maart 2003

[Johana-Maria]

Het land van het kind

Kom droog je tranen
ik neem je mee naar een land ,
het land van het kind.

Het land van het kind,
blij en zonnig, zonder zorgen,
waar je kan lachen,
zingen en vliegen
tot je hart barst van vreugde,
-vliegen, lachen en zingen-
zonder zorgen,
in het land van het kind.

Ik opende m'n ogen en
huilde niet meer,
ik kon weer lachen,
zingen en vliegen
en blij zijn, diep gelukkig
als een kind.

johana-maria
maart 2003

[Johana-Maria]

Het pijnlijkste in een leven....

Het pijnlijkste in een leven
is verwachtingen koesteren,
want die worden steeds
weer opnieuw gedoofd en
blijft alleen een handvol asse over.

Het pijnlijkste in een leven
is een dromer te zijn.
Want dan ben je dom en naïf en
word je steeds
weer ontgoocheld wakker
met de smaak van asse in je mond.

Het pijnlijkste in een leven
is te geloven en hoopvol te vertrouwen,
want dan blijf je steeds
weer met lege handen achter en
met smeulende asse in de kou.

Dan kan je alleen heel moe,
heel moe en moedeloos,
je hoofd neerleggen en slapen
en wenen in de kou ,
alleen...

Ik voel me zo dom, zo dwaas,
zo niets.

johana-maria
april 2003