mijmeringen 2
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
ROEMENIË 2010
Op 23 mei Pinksteren vertrokken we om 10:00 richting Oosten.
We hadden 815 km voor de boeg, het verkeer viel heel goed mee, onze eerste bestemming was naar gewoonte Rathsmansdorf, een klein dorpje nabij Passau.
De mensen van het pensionnetje kennen ons al jaren. Velen op weg naar Hongarije vinden hier een tussenstop bij zeer vriendelijke mensen.
Deze keer echter zagen we enkel meneer, mevrouw was in het ziekenhuis wegens een ernstige operatie.
We maken ons al jaren de bedenking hoelang deze mensen dit werk nog aankunnen, ze zijn beiden tachtigers.
Dezelfde avond kreeg meneer goed nieuws, zijn vrouwtje mocht de volgende dag huiswaarts keren en het nog meer goede nieuws, geen uitzaaiingen. we deelden in de vreugde.
De volgende dag net zoals de vorige jaren konden we overnachten 680 km verder in het vakantiehuisje van vrienden. Cömlo, een onooglijk dorpje in Hongarije, er valt niet veel te beleven maar dit wordt ruimschoots vergoed door de rust die er van uit gaat.
We kwamen er in de vooravond aan, de vrienden waren er ook, de tafel stond gedekt, we genoten samen van het weerzien en verbleven er ook de volgende dag. Bij het rondrijden valt onmiddellijk op de uitgestrekstheid van de velden, spiegelglad, geen glooiingen maar met een mooie flora waar ik heel veel van houd.
Zie op volgende foto's:
nog nooit zagen we zoveel water op de velden wegens de overvloedige regens, heel uitzonderlijk.
zwaluwnesten, mooi te zien hoe de zwaluwen hun nesten bouwen uit modder.
de salamander met zijn kleurinlevingsvermogen
zonsondergang
papavers, ridderspoor en hondsroos;
[/img]
wordt vervolgd....
Op 23 mei Pinksteren vertrokken we om 10:00 richting Oosten.
We hadden 815 km voor de boeg, het verkeer viel heel goed mee, onze eerste bestemming was naar gewoonte Rathsmansdorf, een klein dorpje nabij Passau.
De mensen van het pensionnetje kennen ons al jaren. Velen op weg naar Hongarije vinden hier een tussenstop bij zeer vriendelijke mensen.
Deze keer echter zagen we enkel meneer, mevrouw was in het ziekenhuis wegens een ernstige operatie.
We maken ons al jaren de bedenking hoelang deze mensen dit werk nog aankunnen, ze zijn beiden tachtigers.
Dezelfde avond kreeg meneer goed nieuws, zijn vrouwtje mocht de volgende dag huiswaarts keren en het nog meer goede nieuws, geen uitzaaiingen. we deelden in de vreugde.
De volgende dag net zoals de vorige jaren konden we overnachten 680 km verder in het vakantiehuisje van vrienden. Cömlo, een onooglijk dorpje in Hongarije, er valt niet veel te beleven maar dit wordt ruimschoots vergoed door de rust die er van uit gaat.
We kwamen er in de vooravond aan, de vrienden waren er ook, de tafel stond gedekt, we genoten samen van het weerzien en verbleven er ook de volgende dag. Bij het rondrijden valt onmiddellijk op de uitgestrekstheid van de velden, spiegelglad, geen glooiingen maar met een mooie flora waar ik heel veel van houd.
Zie op volgende foto's:
nog nooit zagen we zoveel water op de velden wegens de overvloedige regens, heel uitzonderlijk.
zwaluwnesten, mooi te zien hoe de zwaluwen hun nesten bouwen uit modder.
de salamander met zijn kleurinlevingsvermogen
zonsondergang
papavers, ridderspoor en hondsroos;
[/img]
wordt vervolgd....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Gustilpe,
welkom terug, moe maar voldaan.
Neem je tijd rust lekker uit, zodat je erna
ons weer van je verhalen kunt laten genieten
Voor nu, rust lekker uit
een rustig en zonnig weekend toegewenst,
lieve groet schrijfster
welkom terug, moe maar voldaan.
Neem je tijd rust lekker uit, zodat je erna
ons weer van je verhalen kunt laten genieten
Voor nu, rust lekker uit
een rustig en zonnig weekend toegewenst,
lieve groet schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Lieve Gustilpe,
Nu zie ik pas dat je weer thuis zijt..
Ik ben heel blij , weet je !
Rust goed uit, na zulke zware trip!
Al ben je reeds actief op het forum...je hebt zoveel energie!
Je zult veel te vertellen hebben,
Je relaas lees ik later op de dag ..
Liefs van
elisa
Nu zie ik pas dat je weer thuis zijt..
Ik ben heel blij , weet je !
Rust goed uit, na zulke zware trip!
Al ben je reeds actief op het forum...je hebt zoveel energie!
Je zult veel te vertellen hebben,
Je relaas lees ik later op de dag ..
Liefs van
elisa
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Gustilpe
Met plezier zien we je terug verschijnen en we hopen hier veel te lezen over Roemenië. De naam alleen al doet ons denken aan de Romeinen en de taal...
De natuur zal el wel prachtig zijn, ik las over de zwaluwen en hun nesten. Hier hebben die vogeltjes bijna geen nestgelegenheid meer, onder de plastieken dakgoten hebben ze weinig grip en de boerenzwaluw vindt ook geen donker stalletje meer met klapraampje
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
schrijfster, Bomi, bo'ke, neske, elisa, Robbe,
bedankt voor het bezoekje en interesse.
…..vervolg
Op 26 mei reden we Roemenië binnen op dezelfde plaats waar we verleden jaar uitreden. Bij de grenspost reden we traag door, een ééngemaakt Europa. Groot was onze verbazing toen er naar ons geroepen en gefloten werd, we moesten terug, onze pas laten zien en de autopapieren. Waarom reden jullie door was de vraag, we antwoordden, Roemenië is toch lid van Europa er zijn toch geen grenzen meer. Dat geldt enkel voor de Shengenlanden was het antwoord. We waren blij dat we daarna door mochten, onze wagen tjokvolgeladen, hadden we dat moeten uitladen, het zou geen lachertje geweest zijn.
We kwamen in de streek Maramures dat gekend staat voor zijn houten kerkjes en inrijpoorten. Ik vertelde er de vorige keer uitgebreider over. Het is een gebied met fraai natuurschoon maar met veel armoede. Het landschap toont duidelijk dat het al die jaren met mankracht bewerkt wordt en niet met machines.
Deze keer geen dorpsbezoeken hier, we rijden door, Sibiu wacht!!!
Onmiddellijk viel de verbetering van de hoofdweg op, doch de zijwegen blijven onverhard.
We vonden het pensionnetje waar we vorig jaar overnachtten bij zeer vriendelijke mensen.
De mensen herkenden ons onmiddellijk, hadden we een slechte reputatie achtergelaten? Of een grote indruk gemaakt?
Neen, het jammere is dat er nog slechts weinig bezoekers langskwamen, ze herinnerden zich dat ze Frans met ons spraken, dat was het wat we achterlieten.
Het toerisme komt eigenlijk nog niet op gang.
Het pensionnetje krijgt steun van de Europese Gemeenschap! De mensen doen hun uiterste best om het naar je zin te maken.
houten kerkje, een peperkoeken huisje maar dan in hout, ook het dak
natuurschoon
wordt vervolgd.....
bedankt voor het bezoekje en interesse.
…..vervolg
Op 26 mei reden we Roemenië binnen op dezelfde plaats waar we verleden jaar uitreden. Bij de grenspost reden we traag door, een ééngemaakt Europa. Groot was onze verbazing toen er naar ons geroepen en gefloten werd, we moesten terug, onze pas laten zien en de autopapieren. Waarom reden jullie door was de vraag, we antwoordden, Roemenië is toch lid van Europa er zijn toch geen grenzen meer. Dat geldt enkel voor de Shengenlanden was het antwoord. We waren blij dat we daarna door mochten, onze wagen tjokvolgeladen, hadden we dat moeten uitladen, het zou geen lachertje geweest zijn.
We kwamen in de streek Maramures dat gekend staat voor zijn houten kerkjes en inrijpoorten. Ik vertelde er de vorige keer uitgebreider over. Het is een gebied met fraai natuurschoon maar met veel armoede. Het landschap toont duidelijk dat het al die jaren met mankracht bewerkt wordt en niet met machines.
Deze keer geen dorpsbezoeken hier, we rijden door, Sibiu wacht!!!
Onmiddellijk viel de verbetering van de hoofdweg op, doch de zijwegen blijven onverhard.
We vonden het pensionnetje waar we vorig jaar overnachtten bij zeer vriendelijke mensen.
De mensen herkenden ons onmiddellijk, hadden we een slechte reputatie achtergelaten? Of een grote indruk gemaakt?
Neen, het jammere is dat er nog slechts weinig bezoekers langskwamen, ze herinnerden zich dat ze Frans met ons spraken, dat was het wat we achterlieten.
Het toerisme komt eigenlijk nog niet op gang.
Het pensionnetje krijgt steun van de Europese Gemeenschap! De mensen doen hun uiterste best om het naar je zin te maken.
houten kerkje, een peperkoeken huisje maar dan in hout, ook het dak
natuurschoon
wordt vervolgd.....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Lieve Gustilpe,
welkom bij ons
je spannend verhaal gelezen,
bewonderend dat jullie dat kunnen.
prachtige natuur en charmante houten huisjes,
de mensen vriendelijk,ondanks minder comfort.
Wens een fijne vaderdag vandaag,
aan de opa en papa's in je familie,
kom zeker terug lezen!!
lieve groeten
Nele
welkom bij ons
je spannend verhaal gelezen,
bewonderend dat jullie dat kunnen.
prachtige natuur en charmante houten huisjes,
de mensen vriendelijk,ondanks minder comfort.
Wens een fijne vaderdag vandaag,
aan de opa en papa's in je familie,
kom zeker terug lezen!!
lieve groeten
Nele
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Nele,
bedankt voor de interesse en de vaderdagwensen.
Voor we thuis waren hadden we er nooit aan gedacht dat het Vaderdag was,
gelukkig de kinderen wel!
… vervolg Roemenië
Onderweg zagen we hier en daar nieuwbouw!
Veel Roemenen trekken naar het buitenland, vooral Italië, Spanje, Griekenland en Duitsland om aldaar een carrière uit te bouwen. Eens met pensioen komen sommigen terug, bouwen een huis en met hun buitenlands pensioen kunnen ze ordentelijk leven.
De volgende dag kwamen we aan in Sibiu. De moeder van Mircea is een tijd geleden overleden en voor het ogenblik verblijven Luminita en Mircea in het huis van zijn moeder, daar wachtten ze ons op. De keuken geurde lekker, de tafel stond gedekt, na een hartelijk welkom zaten we samen rond de tafel, het eten smaakte heerlijk zoals altijd. Luminta kookt heel goed, uit eten doen ze nooit, dat zou ons een vierde van een maandloon kosten zo zegt Mircea.
Na wat heen en weer gepraat wisten we spoedig dat de crisis in Roemenië bijzonder hard toeslaat.
Om het hoofd boven water te houden heeft Mircea een tweede job aangenomen. Naast zijn dagtaak als elektrieker werkt hij nog drie nachten per week.
Het deficit in Roemenië bedraagt 9 %.
Alle staatsambtenaren moeten 25% inleveren. Alle pensioenen van hoog tot laag dienen 15% in te leveren. Als je weet dat het minimumpensioen 110 € bedraagt en daar nog 15% vanaf moet en er veel mensen moeten leven van dat minimumpensioen besef je dat veel mensen in uiterst moeilijke omstandigheden terechtkomen. Een brood kost er 1 €, een liter melk 1,50 € , koffie ongeveer de prijs van hier.
In de beginjaren na de revolutie klom het land in een zeer langzaam stijgende lijn omhoog, nu gaat het loodrecht neerwaarts
Luminita sukkelt met haar gezondheid door de stress. Kort geleden werd ze een week opgenomen in het ziekenhuis om tot rust te komen, de voortdurende stress put haar uit.
Maar er is een lichtpuntje, een eerste kleinkindje is op komst. Vol trots toont ze mij het echografiefotootje, het wordt een jongen.
Na het avondmaal maakt Mircea telefonische afpraken voor ons met Simona, het bezoek aan het schooltje, met Nicoleta en de Pope, met Adi.
Na nog wat heen en weer gepraat en het bekijken van foto’s van onze kleinkinderen trokken we naar boven. Het bed was verschrikkelijk slecht, veren staken omhoog, ik moest zoeken om wat comfortabel te liggen. Als naar gewoonte verblijven we hier drie nachten met ontbijt en avondmaal, maar we moeten veel te veel eten, weigeren is uit den boze!
‘s Morgens vroeg Luminita of we goed geslapen hadden, ik antwoordde bevestigend, de realiteit was anders maar we zijn in Roemenië en de mensen doen hun uiterste best, we klagen zeker niet!
Mircea en Luminita
wordt vervolgd....
bedankt voor de interesse en de vaderdagwensen.
Voor we thuis waren hadden we er nooit aan gedacht dat het Vaderdag was,
gelukkig de kinderen wel!
… vervolg Roemenië
Onderweg zagen we hier en daar nieuwbouw!
Veel Roemenen trekken naar het buitenland, vooral Italië, Spanje, Griekenland en Duitsland om aldaar een carrière uit te bouwen. Eens met pensioen komen sommigen terug, bouwen een huis en met hun buitenlands pensioen kunnen ze ordentelijk leven.
De volgende dag kwamen we aan in Sibiu. De moeder van Mircea is een tijd geleden overleden en voor het ogenblik verblijven Luminita en Mircea in het huis van zijn moeder, daar wachtten ze ons op. De keuken geurde lekker, de tafel stond gedekt, na een hartelijk welkom zaten we samen rond de tafel, het eten smaakte heerlijk zoals altijd. Luminta kookt heel goed, uit eten doen ze nooit, dat zou ons een vierde van een maandloon kosten zo zegt Mircea.
Na wat heen en weer gepraat wisten we spoedig dat de crisis in Roemenië bijzonder hard toeslaat.
Om het hoofd boven water te houden heeft Mircea een tweede job aangenomen. Naast zijn dagtaak als elektrieker werkt hij nog drie nachten per week.
Het deficit in Roemenië bedraagt 9 %.
Alle staatsambtenaren moeten 25% inleveren. Alle pensioenen van hoog tot laag dienen 15% in te leveren. Als je weet dat het minimumpensioen 110 € bedraagt en daar nog 15% vanaf moet en er veel mensen moeten leven van dat minimumpensioen besef je dat veel mensen in uiterst moeilijke omstandigheden terechtkomen. Een brood kost er 1 €, een liter melk 1,50 € , koffie ongeveer de prijs van hier.
In de beginjaren na de revolutie klom het land in een zeer langzaam stijgende lijn omhoog, nu gaat het loodrecht neerwaarts
Luminita sukkelt met haar gezondheid door de stress. Kort geleden werd ze een week opgenomen in het ziekenhuis om tot rust te komen, de voortdurende stress put haar uit.
Maar er is een lichtpuntje, een eerste kleinkindje is op komst. Vol trots toont ze mij het echografiefotootje, het wordt een jongen.
Na het avondmaal maakt Mircea telefonische afpraken voor ons met Simona, het bezoek aan het schooltje, met Nicoleta en de Pope, met Adi.
Na nog wat heen en weer gepraat en het bekijken van foto’s van onze kleinkinderen trokken we naar boven. Het bed was verschrikkelijk slecht, veren staken omhoog, ik moest zoeken om wat comfortabel te liggen. Als naar gewoonte verblijven we hier drie nachten met ontbijt en avondmaal, maar we moeten veel te veel eten, weigeren is uit den boze!
‘s Morgens vroeg Luminita of we goed geslapen hadden, ik antwoordde bevestigend, de realiteit was anders maar we zijn in Roemenië en de mensen doen hun uiterste best, we klagen zeker niet!
Mircea en Luminita
wordt vervolgd....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Lieve Gustilpe
Met graagte je boeiende belevenissen gelezen ,
Het leven in Roemenië - de armoede - de crisis - heb je
in een prachtig proza belicht.
Ik heb alle begrip, moest je niet kunnen antwoorden,
Dat kan later nog altijd !
Lieve juni groetjes,
elisa
Met graagte je boeiende belevenissen gelezen ,
Het leven in Roemenië - de armoede - de crisis - heb je
in een prachtig proza belicht.
Ik heb alle begrip, moest je niet kunnen antwoorden,
Dat kan later nog altijd !
Lieve juni groetjes,
elisa
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Lieve Gustilpe,
Heerlijk en interessant om je reis,
zo op de op deze manier te kunnen volgen!
Popel om het vervolg te lezen,
voor nu fijne avond groeten en neem je rust.
Lieve groet schrijfster
Heerlijk en interessant om je reis,
zo op de op deze manier te kunnen volgen!
Popel om het vervolg te lezen,
voor nu fijne avond groeten en neem je rust.
Lieve groet schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.