Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Bosrankje]

Op 1 juni 2012



Meetkerke


Meetkerke, enkele huizen en kerk
met opgefriste gevels en toren
tonen populierenrijen die leiden
naar polders en tractoren.

De Lage Moeren biedt rietkragen
weidevogels die er foerageren,
een grietvogel laat van zich horen
en de blauwhorst wil graag poseren.

Mijn verrekijker heeft ogen te kort
met lofspraak voor de vliegenvanger
en de broedende aalscholver.
Volgende keer verwijl ik er langer.


bo'ke

[Monika **]

.


ik wens jullie een fijn weekend
gr Monika

[Bosrankje]

Heel mooi, bedankt Monika

Lieve junigroetjes van Alter en Rankje

[Bosrankje]

Op 2 juni 2012



Vandaag.


Zonnige dag,
Prachtig
Heerlijk
Buitengewoon
Zalig
Italiaans
Kleurrijke vogels
Geurige bloemen
Bomen, bossen, bomen
Vele mooie mensen
Smakelijke gerechten
Paarden in de wei
Een blaffende hond
Een tochtje op de fiets
Een sociaal geëngageerde postbode
Alles is er
ALLES voor mij ALLEEN
Steeds groter wordt de eenzaamheid
Eenzaamheid is ondraaglijk.


Jos

[Bosrankje]

Op 3 juni 2012

[Bosrankje]

Op 4 juni 2012



Kleinkind


Mijn kind, je bent een kind.
Hoe lang zal je dit zijn?
Verdwijnt dit in de wind,
En ben je niet meer mijn?

En ik, ik word een oude man.
Een opa voelt dit elke dag.
Ik wordt stilaan niet langer van...
Jij kiest en gaat jouw weg, dat mag!

Mijn hoop, hoor je nu even,
Het is 't verhaal van 't leven :
Mocht wat goed is en voorbij,
licht zijn tussen jou en mij.


Raf Dubois

[Bosrankje]

Op 5 juni 2012



Geen roos !


Vernepen stond zij blozend
van schaamte en verdriet
toen zij eens ontloken
zag dat zij een klaproos was

Haar jeugddroom
kende slechts één bloem:
de rode roos
die allermooiste koningin

Zij streed een noeste strijd
om roos te worden
door iedereen bewonderd
en geëerd

Geen rode roos
geen koningin
bleef zij eenvoudig klaproos
midden in het wilde veld

Spelende kind'ren
zagen haar wiegen
in de wind
en lachten...

haar groot geluk
voortaan !

elisa

[Monika **]

.

ROZEN EN bLOEMEN.
Rozen mogen u omgeven
Bloemen even schoon en zacht
ze verspreiden geur in 't leven
Zonder doornen gene roze
is een spreekwoord waar en klein
mogen voor u vele rozen
En slechts weinig doornen zijn.

poezi van 1890.

[Bosrankje]

Bedankt voor je bezoek, lieve Monika !

Mooi gedicht en prachtige rozen.

Alles wat met poëzie te maken heeft is
hier altijd welkom !

Je mag natuurlijk ook je postings in ons
Laar plaatsen of bij andere Poëzievrienden...

Hoe gaat het met jou ?...

Tot schrijfs en lieve lentegroetjes van

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Op 6 juni 2012



Ontwaken


het ochtendlicht
sluipt aarzelend
tussen gordijnen,
streelt zacht
mijn wang

ik hoor
een koor
van ochtendvroege
vogels

rek mij uit
wrijf dromen
uit mijn ogen

stap met
trage voeten
een nieuwe
lentemorgen
tegemoet


elleke

[Bosrankje]

Op 7 juni 2012



GRIJS


Een grijze straat
zeldzaam bespeurt
mijn blik wat groen

Een kleine steeg
tussen garages door
wenkt mij

Grauwe muren wijken
het steegje wordt een spoor
en dan

Explosie

van kleuren groen en geel
een paarden bloemen wei

Fernanda

[Monika **]

lieve bosrankje


met mijn gaat het goed
ik wil even zeggen dat ik op vakantie ga
voor een 8 dagen
dus hoef je niet afvragen waarom ik niet schrijf tot ziens en
ook aan anderen lezers tot gauw

[Bosrankje]

Lieve Monika,

Bedankt voor je bezoek ! We zullen je een week moeten

missen maar we wensen jou een heel leuk verlof ...

Geniet ervan !

Lieve lentegroetjes van ons beiden

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Op 8 juni 2012


De gouden sleutel

Ik zet voor jou een kleine stap opzij
Dan, lieveling, doe jij een pas vooruit
Houd nu mijn hand vast, kom heel dicht bij mij
Ik vraag je ook, mijn schat, maak geen geluid

Ik toon je graag dat kleine sleutelgat
Waardoor je onze toekomst kan bezien
Die zingend wegvlucht over ‘t kronkelpad
Van melodieën zonder vast stramien

Wil je mij de gouden sleutel geven
Dan vertellen wij elkaar verhalen
alle laatste dagen van ons leven
Wijl we samen heerlijk verder dwalen


Frankie

[Bosrankje]

Op 9 juni 2012




Op eigen benen staan


hoe ik heb leren lopen
met vallen en opstaan
moeders armen open
een lach en ook een traan

’t is weg uit mijn geheugen
maar naar moeder zei
toen jij je eerste stapjes deed
was je zo fier en blij

Toen ik het huis verliet
om mijn eigen weg te gaan
glom in moeders oog verdriet
en ook een vreugdetraan


Robbe