'Poëzie van de dag'
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant
Rankje en Alter,
Ik heb nu eventjes tijd en zal ook eens een poging wagen, maar natuurlijk niet zo goed als de poëziekrakken van hierboven.
Toen we een jaar of achttien waren mochten we naar het bal. We mochten dan gaan dansen in een parochiezaal of één of ander zaaltje dat werd opengehouden door een brouwer of organisatie.
Er kwamen veel jongelui van de omliggende gemeenten.
Er waren soms knappe gasten die we heel tof vonden om mee te dansen. Maar de avond ging snel voorbij, want sluitingstijd was buiten de kermis om één uur. 's Anderendaags zagen we in onze verbeelding nog die toffe jongens. Ons moeder had al tweemaal iets gevraagd en ik had het niet gehoord. Ze zei, "je zit zeker weer in een dromerij" waarbij ik opschrok en nee antwoordde.
Een paar dagen later kreeg ik een briefje van die ene knappe gast. Hij zei dat hij naar het leger moest vertrekken, maar dat hij mij nog graag eens wou zien.
Zo kwam van het een het ander en is hij in mijn leven gekomen. Vier jaar later werd hij mijn man.
toen we getrouwd waren zaten we 's avonds gezellig naar de nocturne van Shopin te luisteren, een mooi muziekstuk.
's Zaterdags gingen we naar de markt om mooie stofkes te kopen om daarvan een mooi kleedje ineen te steken.
We genoten ervan om alles samen te doen. Dit was liefde, een zomerspiegeling.
De eerste dagen als getrouwd koppel was het nog even wennen. We woonden in hetzelfde dorp als mijn ouders, niet ver van hun dus. We waren gelukkig maar gingen toch dikwijls naar huis bij onze zussen en broer.
Het was als een sprookje, waarover je later een gedicht kon schrijven.
Op reis gaan deden we nog niet veel. We wilden sparen voor een eigen huisje. Soms gingen we naar Brussel mijn schoonzus bezoeken. Zo kwamen we eens aan de Nord, waar de lokkertjes achter een raam stonden. We trokken grote ogen, wij waren niet veel gewoon.
In de straten liep een eenzame poes die ons een hele tijd volgde tot ze een vriendinnetje had ontdekt.
We kwamen langs een kerk. Er ging juist een bruidstoet binnen. Twee meisjes droegen de bruidssluier. We liepen tot bij een bloemenwinkel en kochten een prachtig boeket voor moeder, want ze hield zoveel van bloemen.
Er was geen mooiere plaats waar de zon altijd scheen voor ons als bij onze ouders. Wij hebben beiden onze jeugd doorgebracht in een heel warm nest.
Vaders handen waren ook helemaal vervormd door het harde werken voor zijn kroost.
Ik herinner mij ook nog, dat hij soms een slaapliedje zong voor mijn jongste zusje. Hij vond ook kinderen een wonder der natuur. Als men terugblikt blijven er heel veel mooie herinneringen over. We zuchten dikwijls samen en zeggen dan, konden we alles nog maar eens herbeleven.
Ik zie nog de blik van ons moeder, al wou ze zeggen vergeet mij niet. Nu zijn we zoveel jaren ouder en de lucht is nog altijd een stukje hemelsblauw. Laudate dominum, looft de Heer.
Verleden week zaten we op een bank aan zee en dachten we weer aan vroeger. We konden de plaatsen waar we verbleven nog eens doornemen.
Alles is fel veranderd.
Liefde is een mijmering van blij zijn met elkaar of met zijn naasten, een stilletjes dromen van vroeger tijden.
Yna
prentje van Norman
Ik heb nu eventjes tijd en zal ook eens een poging wagen, maar natuurlijk niet zo goed als de poëziekrakken van hierboven.
Toen we een jaar of achttien waren mochten we naar het bal. We mochten dan gaan dansen in een parochiezaal of één of ander zaaltje dat werd opengehouden door een brouwer of organisatie.
Er kwamen veel jongelui van de omliggende gemeenten.
Er waren soms knappe gasten die we heel tof vonden om mee te dansen. Maar de avond ging snel voorbij, want sluitingstijd was buiten de kermis om één uur. 's Anderendaags zagen we in onze verbeelding nog die toffe jongens. Ons moeder had al tweemaal iets gevraagd en ik had het niet gehoord. Ze zei, "je zit zeker weer in een dromerij" waarbij ik opschrok en nee antwoordde.
Een paar dagen later kreeg ik een briefje van die ene knappe gast. Hij zei dat hij naar het leger moest vertrekken, maar dat hij mij nog graag eens wou zien.
Zo kwam van het een het ander en is hij in mijn leven gekomen. Vier jaar later werd hij mijn man.
toen we getrouwd waren zaten we 's avonds gezellig naar de nocturne van Shopin te luisteren, een mooi muziekstuk.
's Zaterdags gingen we naar de markt om mooie stofkes te kopen om daarvan een mooi kleedje ineen te steken.
We genoten ervan om alles samen te doen. Dit was liefde, een zomerspiegeling.
De eerste dagen als getrouwd koppel was het nog even wennen. We woonden in hetzelfde dorp als mijn ouders, niet ver van hun dus. We waren gelukkig maar gingen toch dikwijls naar huis bij onze zussen en broer.
Het was als een sprookje, waarover je later een gedicht kon schrijven.
Op reis gaan deden we nog niet veel. We wilden sparen voor een eigen huisje. Soms gingen we naar Brussel mijn schoonzus bezoeken. Zo kwamen we eens aan de Nord, waar de lokkertjes achter een raam stonden. We trokken grote ogen, wij waren niet veel gewoon.
In de straten liep een eenzame poes die ons een hele tijd volgde tot ze een vriendinnetje had ontdekt.
We kwamen langs een kerk. Er ging juist een bruidstoet binnen. Twee meisjes droegen de bruidssluier. We liepen tot bij een bloemenwinkel en kochten een prachtig boeket voor moeder, want ze hield zoveel van bloemen.
Er was geen mooiere plaats waar de zon altijd scheen voor ons als bij onze ouders. Wij hebben beiden onze jeugd doorgebracht in een heel warm nest.
Vaders handen waren ook helemaal vervormd door het harde werken voor zijn kroost.
Ik herinner mij ook nog, dat hij soms een slaapliedje zong voor mijn jongste zusje. Hij vond ook kinderen een wonder der natuur. Als men terugblikt blijven er heel veel mooie herinneringen over. We zuchten dikwijls samen en zeggen dan, konden we alles nog maar eens herbeleven.
Ik zie nog de blik van ons moeder, al wou ze zeggen vergeet mij niet. Nu zijn we zoveel jaren ouder en de lucht is nog altijd een stukje hemelsblauw. Laudate dominum, looft de Heer.
Verleden week zaten we op een bank aan zee en dachten we weer aan vroeger. We konden de plaatsen waar we verbleven nog eens doornemen.
Alles is fel veranderd.
Liefde is een mijmering van blij zijn met elkaar of met zijn naasten, een stilletjes dromen van vroeger tijden.
Yna
prentje van Norman
Wees blij en geniet.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Yna,
Wat een prachtige tekst heb je neergepend ! Poëtisch,
romantisch, echt uit het leven gegrepen, met liefde als
rode draad !
En aub, twijfel niet aan jezelf ! Ga maar straks of morgen,
als je even tijd hebt, gewoon terug naar Poëzie van de dag
en lees je schrijfsels alsof ze van een onbekend iemand zijn...
Ik weet dat je het goed zal vinden ! Je mag er trots op zijn !
Welkom bij de 'Club'
Heel blij je terug te zien en weten dat het je goed gaat en dat
je genoten hebt van die prachtige dagen met jullie kleinkinderen !
Tot de volgende keer en liefs van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Titels der gedichten van augustus 2012 voor Poëzie van de dag
aan elkaar gelinkt
Ik ben in een soort dromerij vergleden na het lezen van je brief...
Je beschreef op heel poëtische wijze, wat ons leven had kunnen
worden als we elkaar veel vroeger hadden ontmoet.
Plotseling hoor ik in de verte, de eerste 'Nocturne' van Debussy
waarnaar mijn grootmoeder Jeanne urenlang bleef luisteren als ze
zich melancholiek voelde...
Ik herinner mij heel goed die dag in Perpignan toen we op een Antiek-
en Brocantemarkt, de reproductie van een schilderij vonden.
-'Weet je nog, zei ze, ik heb je toch al verteld dat schilderijen Debussy
hadden geïnspireerd voor zijn drie Nocturnes... wel, hier hebben wij er
één van gevonden '. Ze was zo enthousiast dat ik haar niet wou teleur-
stellen door mijn mening te zeggen over de trieste kleuren die zo fel
contrasteerden met het zonnig zuiderse Marktpleintje, vol geuren en
kleuren... een echte zomerspiegeling !
Een beetje nostalgisch, laat ik mijn herinneringen los om je brief verder
te lezen...
Ons verleden samen is kort, compact, intens omdat we beseffen dat onze
toekomst dicht bij het nu ligt, gezien onze leeftijd.
Als ik denk aan de eerste dag dat wij samen naar 'het dorp' luisterden, aan
de emotie die mij toen overweldigde... het leek op de stem van mijn vader
die dat liedje zo dikwijls zong ! Hij zei 'mijn dorp' met zoveel liefde, zoveel
trots en ik weet dat hij het soms heel hard miste !
Onze ontmoeting lijkt op een sprookje, en een gedicht is veel te weinig om
alles wat ik voor jou voel te bezingen !
Ik had geen lokkertjes nodig om de aandacht van een eenzame poes zoals
jij te trekken ! Het gebeurde vanzelf...onder de weelderige bruidssluier in
het park. Sindsdien, zijn wij onafscheidelijk !
We vertellen elkaar veel over het verleden, vooral over onze jeugd...
En, hoe lief en bezorgd je voor moeder was de twee laatste jaren van
haar leven, toen ze nog bij ons woonde, zal ik nooit vergeten.
Je hebt haar terug doen lachen en zingen en laten zien waar de zon schijnt,
letterlijk en figuurlijk !
Als ik aan mijn jeugd denk, word ik wel nostalgiek ... Vaders handen konden
alles.
Hij was inderdaad heel handig en sterk maar ook zeer inventief en vooral
vol fantaisie... voor mij was hij een soort tovenaar want hij vond altijd een
oplossing voor elk probleem !
Toen ik klein was, stopte mijn moeder mij in bed en zong elke avond een
slaapliedje en ik mocht kiezen want haar repertoire was nogal uitgebreid !
Maar van 't zingen geraakte ik nooit in slaap en wachtte op een verhaaltje
van mijn vader die meestal iets over het 'Wonder der natuur' te vertellen
had...
Deze terugblik maakt mij nu nog een beetje meer nostalgiek en ik zucht
samen met de frisse wind die mij even door het raam komt strelen :
'vergeet me niet' , denkend aan jou...
Een stukje hemelblauw, verlicht door een nog schuw opkomende zon, maakt
mij ineens zo bewust vrolijk dat ik heel spontaan roep : 'Laudate Dominum'!
Woorden uit mijn jeugd, toen ik soms met mijn grootmoeder naar de mis
ging in Wenduine tijdens de Paasvakantie. Daarna gingen wij even zitten op
een bank aan zee en 'grand mère Jeanne' vertelde mij, met een ontroerde
glimlach, hoe het vroeger was als meisje van zes !
Nu wil ik het einde van je brief ontdekken voordat je straks terugkomt en, wat
ik lees, maakt me echt gelukkig want voor jou, 'Liefde is : ...' maar dat zal ik
niet verder vertellen, het is ons geheimpje !
Het brengt me heel blij van mijmering naar dromen...
Bosrankje
Nocturne van James Whistler die Claude
Debussy heeft geinspireerd
http://youtu.be/dRN8RA5Vph8
Wolken uit Nocturne van Claude Debussy
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Rankje knap geschreven over de titels. 
Ik heb het ook eens geprobeerd, niet gemakkelijk vind ik.
In een nostalgische bui laat ik mij graag wegzinken in dromerij. Met jouw eerste brief die jij me schreef kon ik nooit weten dat wij zouden samen blijven heel ons leven. Nu, jaren later als ik naar het gevoelige nocturne van Secret Garden luister komen die herinneringen naar boven.
Als ik jou dan dat grappig verhaal vertel van iemand die een frietketel kocht op een (rommel) markt en de olie die er nog in was er gratis bij kreeg…over zijn kleding. Het gelach en geroep van de omstaanders was helemaal geen zomerspiegeling.
En de eerste dag dat jij in mijn dorp arriveerde, ik zag jou in gedachte al komen als in een sprookje… de prins op het witte paard, maar helaas, je verscheen achterop een luidruchtig brommertje van een vriend. Je had ook geen gedicht voor mij klaar, alleen snoepjes als lokkertjes. Zelfs een eenzame poes schoot als een pijl uit een boog onder de bruidsluier door het geronk van die brommer. Maar je had wel meiklokjes bij …voor moeder.
Op de de radio zingt Jimmy Frey “waar de zon schijnt” en waar is de tijd dat mijn zus en ik samen met onze ouders kaarten, hoe vaders handen zijn kaarten sorteerde en lachend tegen moeder zei “moe…die snotneuzen gaan weer van ons winnen.” Maar slaapliedjes hoefde hij niet te zingen, wij lazen liever een boek over het wonder der natuur.
Als ik nu terugblik en ik zucht samen met jou, zeggende vergeet me niet terwijl ik naar een stukje hemelblauwe lucht kijk horen wij bij de buren het gevoelige Laudate dominum. Dan zeg jij morgen gaan we wandelen aan zee, zijn we moe dan rusten we op een bank aan zee, net zoals vroeger. Want liefde is...mooi denk ik mijmerend en blij dat we nog samen kunnen dromen.
Neske
ps van die frietketel dat verhaaltje ken je zeker wel
Ik heb het ook eens geprobeerd, niet gemakkelijk vind ik.
In een nostalgische bui laat ik mij graag wegzinken in dromerij. Met jouw eerste brief die jij me schreef kon ik nooit weten dat wij zouden samen blijven heel ons leven. Nu, jaren later als ik naar het gevoelige nocturne van Secret Garden luister komen die herinneringen naar boven.
Als ik jou dan dat grappig verhaal vertel van iemand die een frietketel kocht op een (rommel) markt en de olie die er nog in was er gratis bij kreeg…over zijn kleding. Het gelach en geroep van de omstaanders was helemaal geen zomerspiegeling.
En de eerste dag dat jij in mijn dorp arriveerde, ik zag jou in gedachte al komen als in een sprookje… de prins op het witte paard, maar helaas, je verscheen achterop een luidruchtig brommertje van een vriend. Je had ook geen gedicht voor mij klaar, alleen snoepjes als lokkertjes. Zelfs een eenzame poes schoot als een pijl uit een boog onder de bruidsluier door het geronk van die brommer. Maar je had wel meiklokjes bij …voor moeder.
Op de de radio zingt Jimmy Frey “waar de zon schijnt” en waar is de tijd dat mijn zus en ik samen met onze ouders kaarten, hoe vaders handen zijn kaarten sorteerde en lachend tegen moeder zei “moe…die snotneuzen gaan weer van ons winnen.” Maar slaapliedjes hoefde hij niet te zingen, wij lazen liever een boek over het wonder der natuur.
Als ik nu terugblik en ik zucht samen met jou, zeggende vergeet me niet terwijl ik naar een stukje hemelblauwe lucht kijk horen wij bij de buren het gevoelige Laudate dominum. Dan zeg jij morgen gaan we wandelen aan zee, zijn we moe dan rusten we op een bank aan zee, net zoals vroeger. Want liefde is...mooi denk ik mijmerend en blij dat we nog samen kunnen dromen.
Neske
ps van die frietketel dat verhaaltje ken je zeker wel
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Neske,
Wat een leuke verrassing ! Groot gelijk heb je gehad om eindelijk
mee te doen want je hoort echt erbij. Het is spannend en leuk
geschreven, met de nodige romantische toets en een vleugje humor !
En wat de frietketel betreft, het bewijst dat je een goed geheugen hebt.
Als wij het ons goed herinneren, heeft Alter dat verhaaltje enkele jaren
geleden geplaatst !
Proficiat en doe zo voort !
Lieve groetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Het verhaal over die frietketel waar Neske naar verwijst
is een stukje uit een kolderverhaaltje dat ik een jaar of zes
geleden schreef.
Velen zullen het toen wel gelezen hebben,toch breng ik het
hier nogeens graag.
Een kolderverhaaltje.....
De Vrijdagmarkt...
Op 'n vrijdag,ik was redelijk vroeg uit de veren,ben ik op
mijn eentje naar de Vrijdagmarkt in Antwerpen getrokken.
Voor niet-Antwerpenaars wil ik even verduidelijken,de
Vrijdagmarkt is de plaatsnaam van het plein net voor het
Plantin-Moretus museum.
Daar worden elke vrijdagmorgen aangeslagen goederen
openbaar in openlucht en per opbod verkocht.Goederen
allerhande,gaande van inboedels tot fietsen,brommers en
auto's.Ge ontmoet er alle soorten mensen,ook buitenlanders,
want de Vrijdagmarkt heeft wijd verspreid faam gemaakt.
Je bent er nooit alleen!Ook ik kom er graag,'t is er gezellig
toeven,en met wat geluk kun je al eens voor een prikje iets
bruikbaars op de kop tikken.
Zo kocht ik er ooit voor een habbekrats een zware
boormachine.Thuisgekomen direct de stekker ingestoken,
en....noppes,geen beweging in te krijgen.Herhaaldelijk
geprobeerd,de machine bleef halsstarrig weigeren,er
mankeerde blijkbaar iets aan!
Ik er mee naar een elektrieker,die het corpus delicti opende
en constateerde dat het ankerbobijn totaal verbrand was.
Het anker in een boormachine dat is een winding van
tientallen meter koperdraad die de functie heeft de
elektriciteit in een krachtbron om te zetten.Deze in de
door mij aangekochte boormachine was door oververhitting,
bij overdreven onkundig gebruik,dus volledig naar de
vaantjes geholpen.Om de machine opnieuw te laten
"bobineren"zou mij een paar honderd euro gekost hebben,
dus je kan begrijpen waar de boormachine uiteindelijk
beland is;bij het oud ijzer!
Een andere keer,'k wou een elektrisch vuurtje hebben als
verwarming in mijn atelier,en 'k vond er toch wel een op
de Vrijdagmarkt zeker.Blij met de billijk van prijs zijnde
aankoop,gezwind naar huis om er mijn werkplaats mee te
verwarmen.Enfin,dat was toch het gedacht en de bedoeling!
Maar o wee,nauwelijks de stekker ingestoken of....
pats boem tarara,nergens in huis nog elektriciteit!
Zelfs de hoofdzekering was foetsie!
En in die tijd mocht ge die nog zelf niet repareren,ge moest
daarvoor naar de elektriciteitsmaatschappij bellen.Uren
later kwam er dan iemand van hen de panne herstellen,
met het gevolg,50 euro voor herstel én verplaatsingskosten!
Goedkoop was hier dus in die twee gevallen voor mij
synoniem aan dure koop!Hoeft het nog gezegd dat ik er
ondertussen van afgezien heb om dáár nog iets te kopen
wat met elektriciteit te maken heeft.
Toch kun je daar op die markt echt wel goede koopjes doen,
ook al is het altijd uitkijken geblazen.Want de inboedels,
huisraad en meubelen,door deurwaarders aangeslagen,
belanden daar op de markt in de staat zoals ze verkeren op
het ogenblik dat de deurwaarder het met zijn volk komt
buitenhalen.
Zo heb ik iemand een friteketel zien kopen,alweer voor
een prikje,maar toen de koper de friteuse aangereikt kreeg
gebeurde dat zo onhandig dat die een frituuroliebad over
zijn kledij kreeg!Dat was niet om mee te lachen,maak dat
maar eens mee!Je koopt een friteuse,kompleet met olie en al,
op zich al niet zo om bij te jubelen,en je kan daarbij je kledij
nog naar de nieuwkuis doen ook!
Plezant is wel anders!
Maar wat mij ditmaal zo zeer frappant trof deze vrijdag,
dat was een man,sjofel in kledij en in bezit van zo'n
ouderwetse vooroorlogse triporteur.'k Had hem al een tijdje
in de gaten,wat eigenlijk niet moeilijk was,hij viel zo danig
op door zijn schreeuwerig bieden telkens er boeken te koop
werden aangeboden.Hij kocht zowat al wat gedrukt stond,
en een steelse blik van mij in zijn vervallen triporteurke
leerde me dat hij al aardig zijn best had gedaan.
Ik concludeerde daarbij dat hij ijverig doende was lectuur te
verzamelen voor misschien een familielid,pater of zuster,in
een ver ontwikkelingsgebied.
Toen de markt afgelopen was,zag ik hem nog net het
Plantin-Moretusmuseum binnenglippen,wat ik eigenlijk niet
zo goed begreep.Even later kwam hij weer buiten,armen vol,
geladen met korven waarin loodletters die Christoffel Plantin
gediend hadden bij het drukken.
Omdat ik hoegenaamd niet nieuwsgierig ben,maar toch graag
van alles het waarom wil weten,sprak ik de man aan.
In zijn sappig dialect,waarvan ik niet kon thuisbrengen,of het
nu Limburgs of West-Vlaams was,zei hij mij dat hij veel letters
nodig had,héél veel zelfs.
Enfin,'k verstond er uit dat hij zowel de letters uit de boeken
als deze in lood,nodig had om er gedichten mee te plaatsen op
het Forum bij SeniorenNet in de rubriek Poëzie en Proza.
'k Heb er tevoren ook nooit bij stilgestaan hoe die teksten,hier
in al die topics,zo mooi gedrukt kunnen weergegeven worden.
Nu weet ik het dus wel,waardoor uw en mijn teksten hier zo
mooi en gedegen ten aanschouwe worden gebracht.
Alterego
is een stukje uit een kolderverhaaltje dat ik een jaar of zes
geleden schreef.
Velen zullen het toen wel gelezen hebben,toch breng ik het
hier nogeens graag.
Een kolderverhaaltje.....
De Vrijdagmarkt...
Op 'n vrijdag,ik was redelijk vroeg uit de veren,ben ik op
mijn eentje naar de Vrijdagmarkt in Antwerpen getrokken.
Voor niet-Antwerpenaars wil ik even verduidelijken,de
Vrijdagmarkt is de plaatsnaam van het plein net voor het
Plantin-Moretus museum.
Daar worden elke vrijdagmorgen aangeslagen goederen
openbaar in openlucht en per opbod verkocht.Goederen
allerhande,gaande van inboedels tot fietsen,brommers en
auto's.Ge ontmoet er alle soorten mensen,ook buitenlanders,
want de Vrijdagmarkt heeft wijd verspreid faam gemaakt.
Je bent er nooit alleen!Ook ik kom er graag,'t is er gezellig
toeven,en met wat geluk kun je al eens voor een prikje iets
bruikbaars op de kop tikken.
Zo kocht ik er ooit voor een habbekrats een zware
boormachine.Thuisgekomen direct de stekker ingestoken,
en....noppes,geen beweging in te krijgen.Herhaaldelijk
geprobeerd,de machine bleef halsstarrig weigeren,er
mankeerde blijkbaar iets aan!
Ik er mee naar een elektrieker,die het corpus delicti opende
en constateerde dat het ankerbobijn totaal verbrand was.
Het anker in een boormachine dat is een winding van
tientallen meter koperdraad die de functie heeft de
elektriciteit in een krachtbron om te zetten.Deze in de
door mij aangekochte boormachine was door oververhitting,
bij overdreven onkundig gebruik,dus volledig naar de
vaantjes geholpen.Om de machine opnieuw te laten
"bobineren"zou mij een paar honderd euro gekost hebben,
dus je kan begrijpen waar de boormachine uiteindelijk
beland is;bij het oud ijzer!
Een andere keer,'k wou een elektrisch vuurtje hebben als
verwarming in mijn atelier,en 'k vond er toch wel een op
de Vrijdagmarkt zeker.Blij met de billijk van prijs zijnde
aankoop,gezwind naar huis om er mijn werkplaats mee te
verwarmen.Enfin,dat was toch het gedacht en de bedoeling!
Maar o wee,nauwelijks de stekker ingestoken of....
pats boem tarara,nergens in huis nog elektriciteit!
Zelfs de hoofdzekering was foetsie!
En in die tijd mocht ge die nog zelf niet repareren,ge moest
daarvoor naar de elektriciteitsmaatschappij bellen.Uren
later kwam er dan iemand van hen de panne herstellen,
met het gevolg,50 euro voor herstel én verplaatsingskosten!
Goedkoop was hier dus in die twee gevallen voor mij
synoniem aan dure koop!Hoeft het nog gezegd dat ik er
ondertussen van afgezien heb om dáár nog iets te kopen
wat met elektriciteit te maken heeft.
Toch kun je daar op die markt echt wel goede koopjes doen,
ook al is het altijd uitkijken geblazen.Want de inboedels,
huisraad en meubelen,door deurwaarders aangeslagen,
belanden daar op de markt in de staat zoals ze verkeren op
het ogenblik dat de deurwaarder het met zijn volk komt
buitenhalen.
Zo heb ik iemand een friteketel zien kopen,alweer voor
een prikje,maar toen de koper de friteuse aangereikt kreeg
gebeurde dat zo onhandig dat die een frituuroliebad over
zijn kledij kreeg!Dat was niet om mee te lachen,maak dat
maar eens mee!Je koopt een friteuse,kompleet met olie en al,
op zich al niet zo om bij te jubelen,en je kan daarbij je kledij
nog naar de nieuwkuis doen ook!
Plezant is wel anders!
Maar wat mij ditmaal zo zeer frappant trof deze vrijdag,
dat was een man,sjofel in kledij en in bezit van zo'n
ouderwetse vooroorlogse triporteur.'k Had hem al een tijdje
in de gaten,wat eigenlijk niet moeilijk was,hij viel zo danig
op door zijn schreeuwerig bieden telkens er boeken te koop
werden aangeboden.Hij kocht zowat al wat gedrukt stond,
en een steelse blik van mij in zijn vervallen triporteurke
leerde me dat hij al aardig zijn best had gedaan.
Ik concludeerde daarbij dat hij ijverig doende was lectuur te
verzamelen voor misschien een familielid,pater of zuster,in
een ver ontwikkelingsgebied.
Toen de markt afgelopen was,zag ik hem nog net het
Plantin-Moretusmuseum binnenglippen,wat ik eigenlijk niet
zo goed begreep.Even later kwam hij weer buiten,armen vol,
geladen met korven waarin loodletters die Christoffel Plantin
gediend hadden bij het drukken.
Omdat ik hoegenaamd niet nieuwsgierig ben,maar toch graag
van alles het waarom wil weten,sprak ik de man aan.
In zijn sappig dialect,waarvan ik niet kon thuisbrengen,of het
nu Limburgs of West-Vlaams was,zei hij mij dat hij veel letters
nodig had,héél veel zelfs.
Enfin,'k verstond er uit dat hij zowel de letters uit de boeken
als deze in lood,nodig had om er gedichten mee te plaatsen op
het Forum bij SeniorenNet in de rubriek Poëzie en Proza.
'k Heb er tevoren ook nooit bij stilgestaan hoe die teksten,hier
in al die topics,zo mooi gedrukt kunnen weergegeven worden.
Nu weet ik het dus wel,waardoor uw en mijn teksten hier zo
mooi en gedegen ten aanschouwe worden gebracht.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
Programma voor de maand September 2012
01-09-2012 Bomi met Verlaten
02 " " " " " Claire met Had ik maar
03 " " " " " Bo'ke met De eerste schooldag
04 " " " " " Norman met Scholing
05 " " " " " Give met September,time to remember
06 " " " " " Elisa met Toekomst
07 " " " " " Elleke met Wervelwind
08 " " " " " Ferry met Herinnering
09 " " " " " Frankie met Dicht bij mij
10 " " " " " Nienka met Mist
11 " " " " " Gustilpe met Als je aan de herfst gaat denken
12 " " " " " Herman met Een dag vol met regen
13 " " " " " Hilde met Bijna voorbij
14 " " " " " Jadi met Stof
15 " " " " " Janina met Kazemiertje
16 " " " " " Jure met De verschijning
17 " " " " " Sunset met Zomer is nu aan 't verwelken
18 " " " " " Morgenstern met Geluk is niet te koop
19 " " " " " Nele met Nazomer
20 " " " " " Neske met De eerste viool
21 " " " " " Rapke met Ouder worden
22 " " " " " Ria met Schrijven
23 " " " " " Robbe met Denken staat vrij
24 " " " " " Schrijfster met Beschrijf de blues
25 " " " " " Michelly met Jouw wereld
26 " " " " " Tineke met Zing viool
27 " " " " " Tinneke met De zomer voorbij
28 " " " " " Yna met Zielig
29 " " " " " Alterego met Er zijn er...
30 " " " " " Bosrankje met Dromenland
Groetjes,
Bosrankje en Alterego
Programma voor de maand September 2012
01-09-2012 Bomi met Verlaten
02 " " " " " Claire met Had ik maar
03 " " " " " Bo'ke met De eerste schooldag
04 " " " " " Norman met Scholing
05 " " " " " Give met September,time to remember
06 " " " " " Elisa met Toekomst
07 " " " " " Elleke met Wervelwind
08 " " " " " Ferry met Herinnering
09 " " " " " Frankie met Dicht bij mij
10 " " " " " Nienka met Mist
11 " " " " " Gustilpe met Als je aan de herfst gaat denken
12 " " " " " Herman met Een dag vol met regen
13 " " " " " Hilde met Bijna voorbij
14 " " " " " Jadi met Stof
15 " " " " " Janina met Kazemiertje
16 " " " " " Jure met De verschijning
17 " " " " " Sunset met Zomer is nu aan 't verwelken
18 " " " " " Morgenstern met Geluk is niet te koop
19 " " " " " Nele met Nazomer
20 " " " " " Neske met De eerste viool
21 " " " " " Rapke met Ouder worden
22 " " " " " Ria met Schrijven
23 " " " " " Robbe met Denken staat vrij
24 " " " " " Schrijfster met Beschrijf de blues
25 " " " " " Michelly met Jouw wereld
26 " " " " " Tineke met Zing viool
27 " " " " " Tinneke met De zomer voorbij
28 " " " " " Yna met Zielig
29 " " " " " Alterego met Er zijn er...
30 " " " " " Bosrankje met Dromenland
Groetjes,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
YNA - Lid geworden op: 24 mar 2009, 20:34
- Locatie: Vl. Brabant
Lieve Rankje en Alter,
Ik heb weer eens de moed bijeengeraapt om een samenvatting van september PROBEREN te maken
Een oudje zat verlaten op een bank in het park. Ik naderde haar en ze begon een klapke te doen. Ik zette me naast haar en vroeg hoe het met haar ging. Ze antwoordde, had ik maar naar mijn dochter geluisterd dan zat ik nu niet alleen. Haar dochter wilde dat ze bij haar kwam wonen, maar ze wou niet.
Vandaag is het de eerste schooldag van mijn kleindochter, zei ze. Ik heb niet veel scholing gehad, ik moest vroeg gaan werken vertelde ze verder. Als de maand september begint denk ik nog steeds aan die tijd, september time to remember. Wat de toekomst nog zal brengen weet ik niet. Ik zei, je kunt toch nog van gedacht veranderen en toch bij je dochter gaan wonen als je nu spijt hebt. Maar nee, zei ze, haar leven is veel te druk, het is precies een wervelwind.
Ik besloot om maar verder te wandelen.
De herinnering van mijn moeder kwam weer boven, ik had ze ook dicht bij mij.
Het werd al een beetje laat en ik zag dat de mist opkwam. Dan ga je aan de herfst denken. Voor morgen hebben ze een dag vol met regen voorspeld.
De dag is weer bijna voorbij. Ik kom thuis en zie dat er veel stof op mijn schoenen ligt van het wandelen.
Eventjes dacht ik nog aan een versje Kazemierke, dat wij in de kleuterschool hadden geleerd.
Verleden zondag gingen we naar de grot die honderd jaar bestond in onze buurtgemeente om de verschijning van Maria te herdenken.
Er staan steeds mooie planten en bloemen, maar je ziet toch dat de zomer aan 't verwelken is. We keerden terug naar huis denkend geluk is niet te koop.
Het is nog prachtig weer, het is nazomer. Naast ons deur staan nog enkele vrouwen te praten. Een springt er steeds bovenuit . Ik dacht die moet weer eerste viool spelen, de anderen luisterden maar.
Ouder worden heeft ook zijn goede kanten, men wordt rustiger. Ook van het schrijven, ik had dat nooit gedacht, kan ik nu genieten.
Iedereen heeft niet hetzelfde gedacht, maar denken staat vrij.
Ik volgde op de T.V. de blues, een melancholische mooie melodie, oorspronkelijke volksmuziek van Amerikanen met Afrikaanse roots, een toffe boysband.
Iedereen heeft zijn eigen wereld, het is mijn wereld en het is jouw wereld.
Er speelt ergens een viool en het is net of ze zingt, zing viool.
Nu de zomer bijna voorbij is vind ik het zielig dat de oudjes steeds moeten binnen zitten en er zijn velen in dit geval.
Ze gaan dan ook vroeger slapen. Dan zitten ze weer in dromenland.
Yna
Ik wens jullie nog een fijne avond
groetjes !
Ik heb weer eens de moed bijeengeraapt om een samenvatting van september PROBEREN te maken
Een oudje zat verlaten op een bank in het park. Ik naderde haar en ze begon een klapke te doen. Ik zette me naast haar en vroeg hoe het met haar ging. Ze antwoordde, had ik maar naar mijn dochter geluisterd dan zat ik nu niet alleen. Haar dochter wilde dat ze bij haar kwam wonen, maar ze wou niet.
Vandaag is het de eerste schooldag van mijn kleindochter, zei ze. Ik heb niet veel scholing gehad, ik moest vroeg gaan werken vertelde ze verder. Als de maand september begint denk ik nog steeds aan die tijd, september time to remember. Wat de toekomst nog zal brengen weet ik niet. Ik zei, je kunt toch nog van gedacht veranderen en toch bij je dochter gaan wonen als je nu spijt hebt. Maar nee, zei ze, haar leven is veel te druk, het is precies een wervelwind.
Ik besloot om maar verder te wandelen.
De herinnering van mijn moeder kwam weer boven, ik had ze ook dicht bij mij.
Het werd al een beetje laat en ik zag dat de mist opkwam. Dan ga je aan de herfst denken. Voor morgen hebben ze een dag vol met regen voorspeld.
De dag is weer bijna voorbij. Ik kom thuis en zie dat er veel stof op mijn schoenen ligt van het wandelen.
Eventjes dacht ik nog aan een versje Kazemierke, dat wij in de kleuterschool hadden geleerd.
Verleden zondag gingen we naar de grot die honderd jaar bestond in onze buurtgemeente om de verschijning van Maria te herdenken.
Er staan steeds mooie planten en bloemen, maar je ziet toch dat de zomer aan 't verwelken is. We keerden terug naar huis denkend geluk is niet te koop.
Het is nog prachtig weer, het is nazomer. Naast ons deur staan nog enkele vrouwen te praten. Een springt er steeds bovenuit . Ik dacht die moet weer eerste viool spelen, de anderen luisterden maar.
Ouder worden heeft ook zijn goede kanten, men wordt rustiger. Ook van het schrijven, ik had dat nooit gedacht, kan ik nu genieten.
Iedereen heeft niet hetzelfde gedacht, maar denken staat vrij.
Ik volgde op de T.V. de blues, een melancholische mooie melodie, oorspronkelijke volksmuziek van Amerikanen met Afrikaanse roots, een toffe boysband.
Iedereen heeft zijn eigen wereld, het is mijn wereld en het is jouw wereld.
Er speelt ergens een viool en het is net of ze zingt, zing viool.
Nu de zomer bijna voorbij is vind ik het zielig dat de oudjes steeds moeten binnen zitten en er zijn velen in dit geval.
Ze gaan dan ook vroeger slapen. Dan zitten ze weer in dromenland.
Yna
Ik wens jullie nog een fijne avond
groetjes !
Wees blij en geniet.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag
De titels van de gedichten voor September 2012
bondig aan elkaar gelinkt.
Het is al zoveel jaren geleden dat ik de school
VERLATEN heb,maar toch denk ik vaak nog
wel HAD IK MAAR die of die richting gekozen.
DE EERSTE SCHOOLDAG kan ik mij nauwelijks
herinneren,doch de SCHOLING die we daar kregen
zorgde er wel voor dat we wegwijs geraakten in
de doolhof van letters en cijfers.Daarom nog steeds
SEPTEMBER,TIME TO REMEMBER,you know.
Na die schoolgaande jeugd kwam er dan een
onbekende TOEKOMST als een WERVELWIND
aangevlogen.Zo leek het toen althans in mijn
HERINNERING,al weet ik het allemaal niet meer
zo nauw,'t ligt niet meer zo DICHT BIJ MIJ en
dan durft het geheugen wel eens in een MIST
te tasten.We hebben het alleszins overleefd.
ALS JE AAN DE HERFST GAAT DENKEN,
bekruipt je meteen ook het gevoel van ouder worden,
en bij EEN DAG VOL MET REGEN kan dat echt
wel leiden dat de gedachten nogeens weerkeren
naar die schoolse tijd,waar we toen niet beseften
hoe gelukkig we waren en enkel betrachtten te
kunnen zeggen 't is BIJNA VOORBIJ met ons te
verdiepen in die soms moeilijke leerSTOF.
En toen deed KAZEMIERTJE haar intrede,voor mij
DE VERSCHIJNING die mijn hart in vuur en vlam
wist te zetten.'t Was zo'n lieftallig meisje dat ik
haar direct dat koosnaampje gaf.En al was de
ZOMER AAN 'T VERWELKEN,je weet ook wel
GELUK IS NIET TE KOOP en daarom heb ik er
samen met mijn Kazemiertje een verheugend
mooie NAZOMER van gemaakt.Wie van ons beiden
toen DE EERSTE VIOOL speelde durf ik nu bij
het OUDER WORDEN echt niet te SCHRIJVEN.
Ik weet DENKEN STAAT VRIJ,dus u doet maar,
en BESCHRIJF DE BLUES onderwijl,hoe die zich
in JOUW WERELD laat waarnemen.Ondertussen
kan het mij al lang niet meer schelen wie er nu de
eerste viool speelt.ZING VIOOL,speel een lied,ook
al is DE ZOMER VOORBIJ,toch is dat niet ZIELIG
want ER ZIJN ER...die in DROMENLAND blijven
nagenieten.
Alterego
De titels van de gedichten voor September 2012
bondig aan elkaar gelinkt.
Het is al zoveel jaren geleden dat ik de school
VERLATEN heb,maar toch denk ik vaak nog
wel HAD IK MAAR die of die richting gekozen.
DE EERSTE SCHOOLDAG kan ik mij nauwelijks
herinneren,doch de SCHOLING die we daar kregen
zorgde er wel voor dat we wegwijs geraakten in
de doolhof van letters en cijfers.Daarom nog steeds
SEPTEMBER,TIME TO REMEMBER,you know.
Na die schoolgaande jeugd kwam er dan een
onbekende TOEKOMST als een WERVELWIND
aangevlogen.Zo leek het toen althans in mijn
HERINNERING,al weet ik het allemaal niet meer
zo nauw,'t ligt niet meer zo DICHT BIJ MIJ en
dan durft het geheugen wel eens in een MIST
te tasten.We hebben het alleszins overleefd.
ALS JE AAN DE HERFST GAAT DENKEN,
bekruipt je meteen ook het gevoel van ouder worden,
en bij EEN DAG VOL MET REGEN kan dat echt
wel leiden dat de gedachten nogeens weerkeren
naar die schoolse tijd,waar we toen niet beseften
hoe gelukkig we waren en enkel betrachtten te
kunnen zeggen 't is BIJNA VOORBIJ met ons te
verdiepen in die soms moeilijke leerSTOF.
En toen deed KAZEMIERTJE haar intrede,voor mij
DE VERSCHIJNING die mijn hart in vuur en vlam
wist te zetten.'t Was zo'n lieftallig meisje dat ik
haar direct dat koosnaampje gaf.En al was de
ZOMER AAN 'T VERWELKEN,je weet ook wel
GELUK IS NIET TE KOOP en daarom heb ik er
samen met mijn Kazemiertje een verheugend
mooie NAZOMER van gemaakt.Wie van ons beiden
toen DE EERSTE VIOOL speelde durf ik nu bij
het OUDER WORDEN echt niet te SCHRIJVEN.
Ik weet DENKEN STAAT VRIJ,dus u doet maar,
en BESCHRIJF DE BLUES onderwijl,hoe die zich
in JOUW WERELD laat waarnemen.Ondertussen
kan het mij al lang niet meer schelen wie er nu de
eerste viool speelt.ZING VIOOL,speel een lied,ook
al is DE ZOMER VOORBIJ,toch is dat niet ZIELIG
want ER ZIJN ER...die in DROMENLAND blijven
nagenieten.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Neske, bedankt voor jouw complimentje naar Alter toe
En inderdaad, doet Yna dat ook heel goed, titels van gedichten aan
elkaar linken maar je bent zeker vergeten dat jouw vertelling heel
mooi was (en is) zie maar op vorige bladzijde
, dus nog niette laat om nog eens te proberen, ok ?
Liefs van ons beiden en tot ... ?
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Try to remember the kind of september....
http://youtu.be/XceA18B8-Og (Harry Belafonte)
Het is lang geleden dat ik de school heb verlaten en soms denk ik,
had ik maar na de humaniora, mijn studies voortgezet in de richting die
mij aansprak ! Maar men kan de klok spijtig genoeg niet terugdraaien.
De eerste schooldag was voor mij altijd zo leuk, spannend, vol verwachtingen...
ik ging heel graag naar school en vond toen scholing al heel belangrijk, iets dat
veel mensen verbaasde gezien mijn leeftijd. Ik was een boekenwurm en kon
vroeg lezen (mijn ouders hadden een boekhandel) maar had een hekel aan
alles wat te maken had met wiskunde, fysica enz..
September is mijn geboortemaand (wat mij meestal de jongste van de klas
maakte) en 'September, time to remember' doet mij denken aan het liedje
'Try to remember' the kind of September. Ik hou van deze maand omdat die
twee jaargetijden bevat, dus een beetje twijfelachtig is. Zo ik ook ...
Ik dagdroomde graag en dacht dikwijls aan de toekomst die mij soms beangstigde.
Mijn leven werd als een wervelwind waarop ik geen macht had !
Het is alsof die mij overal bracht waar ik moest zijn op een bepaalde plaats, voor
een zekere periode, bij mensen waar ik behoorde en dit alles, zonder dat ik zelf
iets hoefde te beslissen.
Die herinnering is ook tweezijdig, soms aangenaam maar soms ook niet !
Nu dat ik ouder ben, zou ik de macht willen bezitten om de mensen die in mijn leven
iets betekend hebben, allemaal dicht bij mij bijeen te brengen.
Maar het is onmogelijk en een deel van hen zal voor altijd in de mist van het verleden
blijven...
Als je aan de herfst gaat denken, stel jij je mooie warme beelden voor en niet een dag
vol met regen of dikke nevel...
De zomer is bijna voorbij en last van te veel stof hebben wij niet gehad want het heeft
te veel geregend dit jaar. Kazemiertje, de hond van onze buren ging niet meer zo graag
wandelen en ze moesten hem dikwijls dragen want met zijn korte pootjes was hij bijna
aan 't verdrinken in de diepe plassen ! Het is een hondje uit de duizend en doet dikwijls
zo raar vooral als hij dicht bij de 'Grot Van Lourdes' komt. Hij jankt, legt zich plat op de
buik en kijk met grote ogen naar het Mariabeeld alsof hij een verschijning ziet !
De zomer is nu aan 't verwelken maar ik geniet nog tenvolle van de prachtige natuur die
ons gratis aangeboden wordt in het park, want zoals iedereen wel weet, geluk is niet te
koop, het zit gewoon in ons !
Terwijl we aan 't wandelen zijn in de warme nazomer, denk ik ineens aan mijn schoonvader
die eerste viool was in zijn jonge jaren toen hij nog in Praag leefde.
Met ouder worden werd hij ziek en kon niet meer zo goed spelen.
Zijn verdriet maakte hem zo nostalgiek dat we het ergste voor hem vreesden, maar hij
herpakte zich en begon te schrijven. Zijn motto was : 'denken staat vrij' en het werd
bijna obsessioneel ! Hij leefde meer en meer in het verleden.
Ik herinner mij een mooie zomeravond in zijn tuin... we zaten onder de pergola, in de
bedwelmende geur van de oude kamperfoelie, met een lekker glaasje wijn, onder een
sterrenhemel en we waren al een hele tijd aan het filosoferen over geloof, literatuur en
muziek toen hij mij plots vroeg : - doe mij een plezier, beschrijf de blues ! (Hij wist hoeveel
ik ervan hield). Voor één keer vond ik de woorden niet... Ik kon hem alleen zeggen : -muziek
is jouw wereld, speel dan blues voor mij, niet als de eerste viool die jij was maar als een
oude 'fiddler' die voelt sinds heel lang wat blues is : verdriet, gemis, melancholie...
Zing viool ! zei ik terwijl ik hem zijn instrument toestak, en speel tot de zomer voorbij is...
Wat wij toen gehoord hebben zal ik nooit vergeten. Na een eerder zielige en twijfelachtige
aanvang bracht hij ons in hoge sferen met een hernomen virtuositeit en voor mij kreeg
deze muziek sindsdien een andere dimensie.
Er zijn er.. wezens die je in dromenland kunnen brengen...
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Plots kwam de dag dat ik de vrijheid moest verlaten
Had ik maar (of was ik maar) bij moeder thuis gebleven
De eerste schooldag, we mochten niet veel praten
Die scholing bleef me bij, gans mijn verder leven
September, time to remember, konden we (nog) niet vertalen
Ver in de toekomst zouden we andere talen leren
De tijd vliegt als een wervelwind, met pieken en met dalen
’t Is de herinnering die ik hier wil rapporteren
Blijf dicht bij mij, zei Jetje op de speelplaats
Mijn eerste liefde, ze verdween ras in de mist
Als verlegen kleuter had ik niet veel praats
en menigeen heeft toen nog in de broek gepist!
Als je aan de herfst gaat denken, dan word je al ouder
een dag vol regen, verlangen naar de zon
De kille regen weegt zwaar op een schouder
maar geeft stof tot schrijven aan een levensfeuilleton
We leerden in de kleuterklas, ’t gedicht van Kazemiertje
en van de verschijning in “Lourd” van onslievrouw
De zomer is nu aan’t verwelken, zie ik door’t gordijnenkiertje
Geluk is niet te koop, denk ik, ging nu die bel maar gauw
Ja…plots vier uur de dag viert nog “nazomer”
Op weg naar huis speel ik eerste viool
al noemde de zuster mij, zo-even nog een dromer
Bij ’t ouder worden denk ik: ze was nooit mijn idool
Maar goed…na een paar jaren leerde ik lezen en schrijven
Denken staat vrij, voor de rest heerst enkel stilte
Beschrijf de blues!, ach meesters moeten kijven
Jouw wereld is de mijne niet, ik wens geen winterkilte
“Zing viool !”, krijs liedjes door mijn leven
voor je ’t weet is de zomer voorbij
Zielig soms het onbegrip in een hart geschreven
Er zijn er zonder fantasie, zonder dromen op een rij
Straks reis ik weer naar dromenland
Fantasia, waar alles mag en alles kan
Daar schuif ik zorgen aan de kant
en denk: “Een jongetje werd man…”
Robbe
Had ik maar (of was ik maar) bij moeder thuis gebleven
De eerste schooldag, we mochten niet veel praten
Die scholing bleef me bij, gans mijn verder leven
September, time to remember, konden we (nog) niet vertalen
Ver in de toekomst zouden we andere talen leren
De tijd vliegt als een wervelwind, met pieken en met dalen
’t Is de herinnering die ik hier wil rapporteren
Blijf dicht bij mij, zei Jetje op de speelplaats
Mijn eerste liefde, ze verdween ras in de mist
Als verlegen kleuter had ik niet veel praats
en menigeen heeft toen nog in de broek gepist!
Als je aan de herfst gaat denken, dan word je al ouder
een dag vol regen, verlangen naar de zon
De kille regen weegt zwaar op een schouder
maar geeft stof tot schrijven aan een levensfeuilleton
We leerden in de kleuterklas, ’t gedicht van Kazemiertje
en van de verschijning in “Lourd” van onslievrouw
De zomer is nu aan’t verwelken, zie ik door’t gordijnenkiertje
Geluk is niet te koop, denk ik, ging nu die bel maar gauw
Ja…plots vier uur de dag viert nog “nazomer”
Op weg naar huis speel ik eerste viool
al noemde de zuster mij, zo-even nog een dromer
Bij ’t ouder worden denk ik: ze was nooit mijn idool
Maar goed…na een paar jaren leerde ik lezen en schrijven
Denken staat vrij, voor de rest heerst enkel stilte
Beschrijf de blues!, ach meesters moeten kijven
Jouw wereld is de mijne niet, ik wens geen winterkilte
“Zing viool !”, krijs liedjes door mijn leven
voor je ’t weet is de zomer voorbij
Zielig soms het onbegrip in een hart geschreven
Er zijn er zonder fantasie, zonder dromen op een rij
Straks reis ik weer naar dromenland
Fantasia, waar alles mag en alles kan
Daar schuif ik zorgen aan de kant
en denk: “Een jongetje werd man…”
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...