Gewoon, gedichten - 4

[sunset]

liefste,

jij lieft mij onder heldere hemel
ontbloot voor mij jouw lenterige schoot
breekt voor mij wolken in wat kleine stukjes

jij bent mij open, bloeit voor mij
als bloesemboom laat jij jouw schoonheid zien
en ik neig over jou, in diepten van jouw ogen

neem jij mijn stem zacht in jouw mond
en ik, wat ik hoor in jouw oor
drenkt steeds mijn wortels aan jouw bron

neemt purperrood mij als de zon, de maan
zelfs als de sterren, vochtig in hun raadsel;
al ben je stil, toch fluister jij mij altijd nog

jij bent … en laat mij drinken uit jouw beker
's nachts, zelfs dat wat ik heb geknoeid
tot alle beelden wazig worden

wolken scheuren, woord voor woord
en brengen ons naar het paradijs
**********
sunset 31-03-2016
**********

[sunset]

God,

hoe het allemaal ontluikt
de knoppen
door het wonderlijk beroeren
van warme zonnestralen
uit winter
lente maken
en ook de stortvloed van jouw zoenen
waardoor het eens
verdorde dal
tot bloeiend landschap wordt herschapen

het maakt de mens in mij heel stil
**********
sunset 01-04-2016
**********

[sunset]

moeder, ach moeder

jij zegt dat mijn liefdesverlangen te fel brandt
- mijn klagende moeder in haar lijkenvaas denkt
dat ik met mijn hart te ver naar haar urne neig
waarin zij slaapt gewassen door tranen

zoek ik naar vingerwijzingen elke aankomende dag
om mijn honger te stillen met jouw schaarse resten
al vermoed jij zelfs niet, zwijgend in koude as,
hoe ver ik terug reis om, onkruid plukkend,
de ene of andere keer in smart te verstikken

in het hart van jouw donkerte plaats ik kaarsen
ook al verstrooi jij je niet op lenteweiden
of onder uitbottende kronen van lindebomen
blijft mijn bloedend hart gebrandmerkt
de warmte van jouw dood lijf te zoeken
**********
sunset 02-04-2016
**********

[sunset]

nimmer lang genoeg

hoe na ons liefdesspel jouw huid geurt
zo intens dat ik je zelfs in ‘t duister ruik

wanneer wij ons betasten
met ineen gevlochten vingers
het bed en onze monden
liefde, lente en ook zomer in zich dragen
ontwaken dromen
tot waar ’t liefkozen stopt
en wij verbranden in onze zoenen

nimmer lang genoeg
ontvangen wij wat wij verlangen
**********
sunset 05-04-2016
**********

[sunset]

nooit meer dan een handspanne ver

nooit meer
dan een handspanne ver
van de liefde
bewandel ik haar paden
laat dromen luid bloeien
en grijp sterren
zelfs in dagen
die buigen naar rust

kus ik maanlicht wakker
bezing schaduwen van nachten
nooit meer
dan een handspanne ver
van de liefde
**********
sunset 08-04-2016
**********


alleen jij en ik

wij lezen ons in stromen k bloed
ruilen onder het luiden van alarmklokken
steelse verlangende blikken
breken elke weerstand met zachte strelingen

rillende huid in verwachting van ’t verkennen
waar zonder jou elke hunkering verstilt
alsof ik mij eeuwen heb vergist
in de verwarring waarin wij stranden

alleen jij en ik
en het luide bonken van onze harten
in de nabijheid van onze hunkerende lijven
kan ik niet anders schrijven dan met mijn mond
**********
sunset 09-04-2016
**********


verwondering

nu wrijft de tijd
geen wonden meer
vloeit iets de last
vanuit de nek
de haaraanzet
de rug naar onder

en het stopt nooit
als ’t ware liefde is
- het hart -
en stille cirkels trekt

heel wit geschminkt
als vers gevallen sneeuw
bestaat ’t uit vurig rood
dat als koralen groeit
**********
sunset 11-04-2016
**********


liefde is nooit enkel nemen

om dicht genoeg bij jou te zijn
begraaf ik mij in je gezicht
grijp naar je ziel
en houd je ogen in mijn hand

nog steeds ben ‘k ver van jou
niets brengt me dichter bij
dus grijp ik naar jouw hart
en houd je lijf in mijn hand

uiteindelijk kruip ik in jouw huid
verdwijn bijna totaal in jou
en geef me aan jou over

liefde is nooit enkel nemen
**********
sunset 12-04-2016
**********


gezangen van leven, liefde

paringstijd in mei
en bomen die zich buigen
onder een last van geuren
en in bermen langs de wegen
drinkt maan een zoete honing

nog kloppen harten in de stad
achter grauwe gevels
en het geklaag op pleinen
zinkt hemel neer in d’ avond
kwaken kikkers in de vijvers

gezangen van leven, liefde
**********
sunset 13-04-2016
**********


aan te vele einders

gebeuren er geen wonderen meer
groen verliest zijn kleur en mensen gaan,
grauw gebogen, zetten verwarming aan
koppen van kranten schreeuwen catastrofen
oorlogen liggen naast ‘t dagelijks brood

in het centrum van steden achter gevels
bevriezen harten in dode ogen
dwalen wensen die niemand meer heeft
sterven kinderen, ongeboren
**********
sunset 15-04-2016
**********

[sunset]

als een avond zacht geboren
vleugels spreidt en zeilen hijst
duizend sterren stil ontwaken
wind geheimen verder draagt
danst het laatste restje kleed
vliegensvlug ontvoerd in nacht
bij het licht van volle maan
zuchten wij het hete wachten
waar mijn lijf het jouwe vindt
en in liefde hunkering stilt
**********
sunset 16-04-2016
**********


wij zijn eilandjes
in oceanen
rotsen in zeeën

soms rijden sirenen
op onze zonnige
plaatsen

strandgoed vlijt zich
op ’t warme zand
voor dat de vloed
het wegspoelt
**********
sunset 17-04-2016
**********


eens dient er rekenschap gegeven

[hun armen zijn steeds leeg gebleven
hun harten zwaar, hun ogen nat
van tranen die zij om ons wenen
en om ‘t erbarmen van ons kille hart]

nacht is het nu en echt niet te verdragen
wat hen bedrukt en hen de adem neemt
in deze wereld zonder liefde noch een woord
van troost waar de vertwijfeling overheerst

is het nu koud al zijn de mensenkinderen
in elk moment Haar steeds gelukkig heel nabij
in woord en beeld, in droefheid en verlangen
strelen Haar handen immer zacht en mild
**********
sunset 18-04-2016
**********


wakend dansen dromen

waar schemerend nog wat nevels samenballen
en zacht verhullen ‘t zilverig licht van maan
mysterieuze en vermoeid geworden nacht
zich traag in gouden ochtendstond laat vallen

in bedden vol van lust en liefdevol verlangen
de handen strelend wandelen in intimiteit
krullen lakens zich om warme lichaamsvormen
het bruisend bloed tot nog veel meer bereid

en lucht bezwangerend door de nacht
vermengt zich met het vlakke stille ademen
waarin begeerte zich uiteindelijk vindt
als ‘t ene hart blij op het andere wacht

dansen wakend dan de dromen
zelfs in grijze ochtendvloed
geurt het lente, bloesems in de bomen
tonen nieuw leven in hun laatste rust
**********
sunset 19-04-2016
**********

[sunset]

nacht slokt ons op

koud vloeit lucht
over kronkelende wegen
dwingen tot keuzes

over smalle paden
kucht lippenblauw
bevrijd een lachen
in donkere bossen;
door ‘t korte gras
sluipt dag traag weg

onversaagd dragen wij
onze geschramde huid
verder door modderige
vieze waterplassen

nog houden wij
met zwijggezichten
schaduwen in onze handen
tot plots de nacht
ons opslokt
**********
sunset 20-04-2016
**********

[sunset]

Mare Adriatico

in lage kleine huisjes woont het geluk
in zoutpotten op gevulde tafels
licht brandt en de keuken geurt naar sigaren
wijn heeft het aroma en kleur van hier

tegen de wand kruipen spinnen
beschermheiligen waken in hun nissen
in stallen rumoert het vee
en de wind die vanaf de zee komt
draagt vergeten namen terug naar ’t land

reeds slapen de kinderen wijl wachten
tot ook de oudjes naar bed gaan
in de stilte zijn kaarsen traag opgebrand
en wapperen luiken tegen de ramen

onze schoenen staan reeds bij de deur
**********
sunset 21-04-2016
**********


purple rain, purple rain

stralend schijnt de zon
verwarmt de lijven
en kleurt voorzichtig huid

traag adem ik
de geur van bloemen
omarmt door muziek
die mij bedwelmt

zweef ik in gewichtsloos
rek me dromerig uit
in 't jonge gras
vlinders omzwermen mij

intens 't gevoel
dat nu heel diep in mij
zich met geen woorden
laat beschrijven

_____________________


die Sonne strahlt
erwärmt die Leiber
en färbt die Haut

träge atme ich
das Aroma der Blumen
umarmt durch Musik
der mich berauscht

schwebe schwerlos
recke mich träumend aus
ins junge Graß
Schmetterlinge umflattern mich

tief in mir drin
dieses intensives Gefühl
lässt sich mit Worten
nicht beschreibe
**********
sunset 22-04-2016
**********

[sunset]

liefdesavond

lentezon
en wij,
libellen tellend

op warme lakens
naakt tot onze tenen
sterren in een hemel

produceren
om ze op aarde
te laten stranden

sprakeloos makende
hitte – reeds aeonen lang
handen heel dichtbij

versmelten, één
hart, gevoel
jij – ik, ik – jij.
**********
sunset 23-04-2016
**********

[sunset]

echo

jouw hand zacht
dit lijf graverend
in intiem vingergespeel

adem uit de lenden
schenken, horen
hoe ‘t als echo klinkt
**********
sunset 23-04-2016
**********


wat jij mij bent

jij bent de regendauw
die zacht mijn voeten nat
met duizend diamanten
het metronoom dat zelfs
mijn hartslag slaat
en ermee swingt
de leeuwerik die in de blauwe hemel
elke ochtend jubelend zingt

mijn zee ben jij
waarin je ogen zich weerspiegelen
jouw stralen, zonnester
zich meer dan duizendvoudig breken
wanneer mijn ’t heimwee knaagt
stil jij mijn hunkerend verlangen
en in je zwijgen hoor ik jouw liefde spreken

ik ben vergankelijkheid opdat jij eeuwig blijft
neem ik jouw dood op mij en jij bent mij mijn leven
en heel misschien
zingt dan dit hart een lied
dat jij, mijn liefste mijn
aan anderen als jouw zang dan verder geeft
**********
sunset 25-04-2016
**********


laat ons dromen leven

en rondom mij woedt het onzekere
diep in mijn hersencellen
rollen vliegtuigen over startbanen
en stijgen tergend langzaam op

er rijdt een autobus voorbij
de ramen weerspiegelen gezichten
- ook dat van mij -
en ‘k neem mijn notaboekje uit mijn zak
schrijf een gedicht
ook al beweegt het potlood zwaar
over het nog maagdelijk wit

wij zijn er, staat er in het zwart
men kan nu niet meer langs ons kijken
al zijn wij niet meer dan
wat korrels zand op ’t strand
ik wis mij ’t nat uit d’ ogen
als steels een zon tevoorschijn komt
die amper schijnt in blauwe gaten

kom, fluister ik jou in het oor
laat ons dromen leven
**********
sunset 27-04-2016
**********

[sunset]

er valt niets te verliezen

vanuit het diepe oosten
verstikken ons reeds jaren lang
woorden als tonnen zand
vloeien over gewonde huid
en ik hoor het geschreeuw

‘’t geween schrijft leven
dat stil voorbij sluipt
als een veldmuis
het gras amper beroert

ik luister naar sporen
en het ongehoord ademen
levend tot in de laatste snik
valt er niets te verliezen
buiten grenzeloze liefde
waarmee ik vecht

met op het einde
enkel nog taal van dit lijf
waarin ik opgesloten blijf
alsof ‘k door barnsteen kijk
**********
sunset 29-04-2016
**********

[sunset]

nog slaapt de tijd

nog slaapt de tijd in grauw gesponnen dagen
ligt lente dromerig in kromming van ’t seizoen
blijft de herinnering aan reeds verwelkte bladeren
en aan het milde sterven van de laatste bloem

natuur is langzaam aan ’t ontwaken
de koude, droefheid wordt heel traag verband
ik ruik reeds geur van vers geploegde aarde
voel hoe nog schuchter zon de kou verbrandt

en schijnen d’ ochtenduren nevelig
toch zie je meer en meer reeds ‘t blauw
vogelpaartjes die hun eieren broeden
zingen hun liederen al voor dag en dauw
**********
sunset 30-04-2016
**********


mei in mij

ik werp mijn anker in de tijd
die als een spiegel is – zonder na te denken
houd ik de wijzers van de uren staand
terwijl jij zegt:

de toekomst is ook maar een weg
die geen begin kent met langs zijn bermen
telkens weer de schaduw van herinnering
voorzichtig tastend langs de rand van dromen
verorbert hij de laatste resten van het gisteren

zelf weet hij niet dat heel misschien
het morgen weer zal regenen
**********
sunset 01-05-2016
**********


leven, liefde

laat ons ‘t ontmoeten
in slaap, in dromen, ergens
en toch overal

datgene zeggen wat nog dient gezegd
in ‘t urenlange zwijgen
doen wat moet gedaan

voeten bengelend
op horizonten zittend
enkel eeuwigheid ademend

ontwaken om dan vast te stellen
dat er niets anders nodig is
dan simpel knikken met het hoofd

en enkel maar wat moed
**********
sunset 02-05-2016
**********

[sunset]

wanneer ik tijd oprek

ik schenk taal en spraak
als ik voor enkele momenten
letters zoen en vrolijk
klanken op zie lichten
gezangen zie ontstaan
waarvan beelden
het hart verlichten

mijn zinnen uitwerp
hopend op hun terugkeer
wanneer ik verzen schep
en alles doorprik
de tijd oprek
herinneringen oproep

vreugde naast angsten
tussen ademteugen
die van liefde spreken
**********
sunset 03-05-2016
**********

[sunset]

tot waar zich herfst verliest

en aan mijn lijf vormt wind zich woorden
zo oud dat zij mij nimmer meer verblinden
als ik mijn pad dan ga, verscheurt het licht
de beelden in de kleuren van mijn leven

herinnering ligt nu al zo lang terug
dat dagen uit mijn jeugd mijn weg verlichten
zich vormen tot gestalten in mijn dromen
en tot verhalen die naar ‘t stof worden geslepen

wanneer de woorden ooit eens zullen zwijgen
wil ik hen enkel nog met ’t hart begrijpen
volg stilte die in tijd verdwijnt
tot waar zich herfst verliest, schaduwen verdonkeren
**********
sunset 04-05-2016
**********


zo veel verschillen wij (niet)

misverstanden
een voedingsbodem
voor onbegrip

een heilige ben ik niet
ben simpel mens
en omhels jou
als mens

wanneer de avond
overgaat in de nacht
ken je mijn stem
maar nog lang niet mijn taal
en ik niet de jouwe

maar beiden kijken wij
zwijgend omhoog
naar dezelfde maan
die ons al jaren
vertrouwd is
**********
sunset 05-05-2016
**********

[sunset]

slaap brandt naar buiten

nagels krassen in glas
staat helder, klaar de Noordster
ontdubbelt maanblauw in gebed;
uilenvleugels liggen paar aan paar

als ‘t vreemde is nabij
beslaat adem de ruiten
is het hart baken
in ogen van de nacht;
rond stoel en tafel bed
brandt slaap naar buiten

die ik behoed
bescherm tegen dieven
die woorden van lippen stelen
tot zon in dageraad verschijnt
**********
sunset 06-05-2016
**********


in de ochtend is de hele wereld stil

‘s ochtends voelt het fris in ’t woud
staan bomen als versteend
terwijl zacht schurend water
als dauw uit poriën van de hemel valt

ik altijd sneller ga tussen de tenen
het trage bewegen van vissen
en ’t zingen van vogels boven mij
hun dankgebeden juichend in de oren

spreek ik tot mijn godin die ik smeek
al zie ik haar aan haar voeten opgehangen
weerspiegeld in de tranen van mijn ogen
- de hare star en met verstilde schreeuw

lijkt wel de mond gebroken en uit steen
door vleesgeworden angsten en ontzetting
om wat er van de schepping is geworden
klopt ‘t hart voor ons in pure liefde

en is de hele wereld stil
**********
sunset 08-05-2016
**********


onmeetbaar is de tijd

sterren vertellen allemaal hetzelfde:
tijd is nooit te meten

van huis tot huis lopen straten
en gaan aan mij voorbij
terwijl de warme dagen
losjes hun benen over elkaar slaan

zou de stroom nog bestaan
wanneer hij eindigt in de zee?

het water van morgen
trekt langs mij heen naar de einder
‘s middags, ‘s avonds

schenken kinderen geluk
terwijl ik mij buk naar de lente
en midden in een zomer ontwaak

verwonder ik mij, draai mij om
meng zeep met water
en blaas fragiele bellen
**********
sunset 09-05-2016
**********