gedichten - achtergronden- roerselen

[ria]

denook, schitterend dat je ons laat delen. Bedankt!

Vandaag kwam E.E. Schmitt ons huis binnengewandeld, in viervoud.

Ik heb mezelf beloofd, niets te lezen, het is vakantievoer (is dat oneerbiedig, ik bedoel "voer"?) Maar de klanken van Mozart vulden reeds mijn keuken. Er is cellofaan rond ieder van de boeken. Gelukkig maar, of oma-Rozerood, lag reeds te blozen op mijn schoot.
Nog 4 weken en een beetje "geduld " - ik voel kriebels - raar hé.

toffe avond en rustige nacht, denook, zonder hoofdletter
van ria ook zonder hoofdletter.

[Johana-Maria]

denook
heb genoten van poëzie-proza en proza-poëzie
dat je hier bracht ....

Maar eigenlijk denook zoek ik ria.....en ik vind haar
nu hier ,
dan weer daar , maar ont-moeten doe ik haar niet,
en dat spijt me.

Heb ik haar gekwetst met mijn laatste reactie?......
Dan wil ik haar zeggen: vergeef me ria!

En vermits zij geen open topic meer heeft,
probeer ik bij anderen waar ze juist geweest is ,
zoals hier nu bij jou.

Denook verontschuldig me ajb dat ik zó gebruik
maak van jou topic!
Een van harte "dankjewel"!
johanamaria

[visje70]

dat is nu écht héél mooi , denook ! bedankt dat we dit zomaar gratis te proeven krijgen !
seffens ga ik op late leeftijd nog zin krijgen dunne boeken te lezen ,geschreven zoals deze. genietend van korte stukjes proza -poëzie .
zittend natuurlijk , want in die leeftijd vertoef ik zéker ...

vriendelijke groetjes
van visje

[Johana-Maria]

denook
"EEN ZEE VAN DANK"
zoals ze in m'n (tweede) vaderland zeggen!

Hier zou ik zeggen
"enorm veel DANK denook" omdat je op mijn topic
met een antwoord kwam!
Je hebt me echt wel heel blij gemaakt!

Ik kom wel ongeveer dagelijks op je topic hoor,
maar heb niet altijd de juiste woorden om te antwoorden.
Heb nu heel wat minder vertrouwen in mezelf en m'n
taalgebruik na dat pr.b. van een paar weken geleden.

Gewoonlijk ben ik impulsief , gewoon mezelf,
schrijf eenvoudig zoals ik het voel...
maar nu ben ik bedachtzamer, pas op....
begin te zoeken naar de juiste woorden en
dat hindert mijn spontaniëteit.

Maar dat komt wel goed denook.
Ik moet gewoon "springen' zoals Oosterhuis schrijft
maar dat vraagt veel vertrouwen

Nogmaals van harte dank denook!
hartelijk en genegen
johanamaria

[Johana-Maria]

Hier dan het gedicht van Huub Oosterhuis,
jij kent zijn liederen zeker wel denook van in de
vieringen?!


KOM EN SPRING


Wij stonden aan weerszijde van een afgrond.
Waren nog niemand voor elkaar.
Eerst riep jij vragend mijn naam.
Ik schreeuwde:
"Ja, dat ben ik!"
Het knalde in de lucht.
Jij lachte vrolijk.

Toen zei je
"Kom dan ,spring nú!"
En je strekte je armen uit naar mij.


Nog is het tóen en
zeg je
"KOM DAN,
SPRING NÚ!"

En je strekt je armen naar me uit,
nog even wijd.

Huub Oosterhout


Van harte
j.m.

[ferry]

Zitten

Af en toe komen we samen en eten, spreken en drinken aan
lange tafels. Dwars door onze gesprekken rennen, als levende
slingers, onze tikkende, stoeiende, verstoppende kinderen. Soms
worden wij van het samenkomen jonger, soms ouder. In die
leeftijd zitten wij.
We zitten in de leeftijd waarin we spreken over de leeftijd waarin we
plotseling zitten. Uren kunnen wij zittend, etend en drinkend onze
tussenstand opmaken. Schommelend tussen vroeger en straks,
aanspraak en tegenspraak.
Sprekend kijken wij discreet naar elkaars vel, soms toont iemand
een lastige knie, elders doet iemand lang over een naam. We lachen
nog veel, maar altijd iemand te schel. Tijdens het lachen verandert
ons vel. Er is nog niet écht iets aan de hand, wij verklaren ons
alleen wat nader.
Verzamelend om onze tussenstand, verspreiden wij mildheid. Want
hoezeer wij ook joggen en fietsen, wij zijn gezetenen geworden.
Ingezetenen van onze weelde. En zittend spreken wij over bewogenheid.
Midden in de gesprekken komen onze jongsten even aan de hals
hangen. Dat schiet er een warmte door ons, kijken wij ze hoofd-
-schuddend na en zetten, een tijdje weer jonger, de gesprekken voort.
Wij vullen de glazen, wij kunnen nog dansen, uit de lege flessen
ontsnapt, als een huisgeest, de weemoed. Wanneer het donker
daalt, lichten sommigen onder ons op, anderen nemen de schemering
aan. In die leeftijd zitten wij.
En als alles moe wordt, de verzoening benaderd is en niets opgehelderd,
nemen wij hartgrondig afscheid en rijden ieder naar huis. Zwijgend
kijken wij, met achterin onze vastgeklikte adem, naar de nacht en de
tegenliggers. Kattenogen zoeven ons grijnzend voorbij en verdwijnen
in de achteruitkijkspiegel. Soms kijken wij dan even naar elkaar en
glimlachen.
In die leeftijd gaan we slapen.

groeten in vriendschap - -denook - -[/quote]

denook : dank dat je dit hier gezet hebt .
Zo iets moois, vloeiend geschreven en aangenaam om lezen !!
En zo écht , ongelooflijk écht , alsof wij bij erbij zaten !!!Kwaliteit !!
Fernanda

[uvi]

Welwel,
toch wel grappig, niet denook?

Nu schrijf ik me hier al een jaar 'blauw' over Dewulf.
Tot vervelens toe. Zelfs tot ergernis.

En jij gaat met zijn pluimen lopen.
En zeggen dat ik een struisvogel ben!


Uvi
un voyageur bleu


En wat die knappe EE Schmitt betreft,
kan ik niet nalaten dit berichtje opnieuw te plaatsen.

Cfr hier op de denook topic pagina 1.

En let op de datum, lieve lezer-es,


Geplaatst: Di 22 Aug 2006, 8:11 Onderwerp:



Dit is een schat van een man.
En een heerlijk auteur.

Is een authentieke Fransman,
maar leeft in België.

Ik kan je z'n : 'Mijn leven met Mozart'
warm aanbevelen.

Als je een beetje handig bent dan kan je via 'La première'
nog steeds een interview met hem beluisteren over dat boek(je).


Daarin schrijft hij brieven naar Mozart
op de belangrijke momenten van zijn leven.

Heerlijk. En er zit een cd bij (inclusief) zodat je nog kan luisteren
naar die hemelse muziek, waarover Schmitt schrijft.

Ik kocht 'het hebbedingetje' voor 11'95 Euro.

Tik z'n naam eens in bij Google.


uvi

[hilde m]

Dag denook,
ook ik kom hier dikwijls anoniem lezen,
een van die " 200 "
genoten van "zitten", zo herkenbaar.
Ik denk dat de boeken van E E schmitt,
binnenkort in de top tien zulllen staan,
ook ik, zoals zovelen hier, als ik dat zo lees,
heb er me eentje aangeschaft
om mee te nemen op vakantie.
(zeker van dat je er geen aandelen in hebt?)
We vertrekken zaterdag......
Liefs Hilde m.

[uvi]

Goedenmorgen denook,

misschien is het al wel middag voor jou.
Ik wilde je gewoon zegggen dat ik je een mooi cijfer cadeau
gedaan heb.

8OOO !
In letters klinkt dat nog indrukwekkender, vind ik:

achtduizend!


Op naar de volgende ...
Want ik weet dat je van tellen houdt.

Uvi

[denook]

Ja, ja, uvi,
jij ging van 7999 naar 8000.

Niets buitengewoon, maar ...
de lezers lezen plots een nieuwe naam

uvi,

als laatste berichtjesplaatser.

Zo'n naam klinkt als en klok
en daarom zijn er nu al weer
14 kijkers meer.

Ze moeten nog tot morgenavond wachten;
dan kom ik met een merkwaardig
dichter, die ik pas vandaag ontdekte.


groeten in vriendschap - -denook - -

[denook]

Ken jij de dichter 'Eddy du Perron' ?

Ik ook, sedert gisteren.
Als jij hem reeds lang kent, weet dat ik
nog een 'bleuke' ben op poëziegebied.
Ik heb hier pas mijn liefde voor de poëzie
weten ontstaan en zien groeien. Ik dank nog
eens de mensen van het forum en de vrij
vele 'kijkers' hier op deze topic.

EDDY DU PERRON dus.

Werd geboren in 1899 uit steenrijke ouders. De
eerste twintig jaren van zijn leven woonde de familie
In Java. Dan kochten ze een kasteel, dichtbij Brussel.
Als jongeman trok hij naar Parijs en werkte zich in bij
kunstenaarskringen rond Montmartre.
De grote André Malraux noemde hem 'mon meilleur ami'
en droeg zelfs zijn beroemdste boek, 'La Condition Humaine',
aan hem op.
Terug in België maakt hij in 1930 kennis met Menno ter Braak.
Hun grote vriendschap was bepalend voor het literaire leven
alhier in de jaren '30.
Eddy du Perron was niet alleen een dichter; hij schreef ook
scherpe en gevreesde kritieken tegen alles wat hij onwaar en
bekrompen vond.

En dan komt 1940.

De Duitsers vallen binnen - zijn boezemvriend Ter Braak pleegt
daarop zelfmoord - Eddy du Perron sterft nog dezelfde dag aan
een hartaanval.

Wat een levensloop!


Een gedicht van hem dat ik mooi vind;


Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk.
Zoiets klinkt dom, bij hen die het reeds menen.
Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk
over de rest: want àlle mensen wenen.

Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot.
De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen.
Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood.
Uw ziel is klein. Ik kon het niet verhelpen.

Uw lijf is goed. Gij zijt een mooie vrouw.
Gij zult uw heer veel mooie kindren baren.
Uw hart is nauw; gij blijft hem ook wel trouw.
Gij zult hoogstaan en goed uw naam bewaren.

Vaarwel, Clary. Mij zult gij niet meer zien.
Ik zal u mijden, zelfs tot in uw dromen.
Gij waart mijn droom, voor ik u had gezien.
Gij zijt uzelf. Ik minacht u volkomen.


groeten in vriendschap - -denook - -

[Johana-Maria]

" vriend wees getroost
" zie 't oosten bloost
" en vlaanderens .............."

Wees getroost denook, ik ken -hoe heet hij ook weer-
Eddy du Perron ook niet.....

Ben jij ,
ben ik daarom nog een "bleuke"
nu goed ,
voor wat mij betreft is dat waar, maar dat is niet erg,
'k ben een "bleuke" op heel veel domeinen.

Maar ja...men kan toch niet alle gedichten
kennen en mooi vinden?.......
zoals men niet alle muziek kan kennen en mooi vinden?!

denook toch bedankt dat je er ons laat in delen,
in die "ontdekkingen.
Dan wordt dat bleuke dat ik ben wat roder of paarser
of......
'k Denk dat ik eerder nog wat groen ben....

Denook 'k wens je een fijn weekend
en veel liefs
johanamaria

[Alterego1]

Denook,

'k Wist niet goed wat te plaatsen bij u,
een passend plaatje én gedicht vond ik
niet zo direct.
Maar ik denk dat deze pétanquespelers
wel een wiskundige konden gebruiken,
ze geraken het precies niet eens over
hoeveel ballen er nu wel liggen.
Misschien met enige hulp.......

Een fijn week-end gewenst,

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[Bosrankje]

Beste denook,

Wij "kennen" Eddy du Perron omdat wij
over hem gelezen hebben in het Archief
der Letteren in Antwerpen tijdens onze
zoektocht omtrent Alice Nahon.

Er is nogal veel over hem te vertellen,
namelijk ook op Google (heb je zeker al
gelezen). Merkwaardig is dat hij onder
heel wat pseudoniemen geschreven heeft
waarbij een die ik hier niet durf te schrijven

Ik heb enkele van zijn gedichten gelezen, en
zou graag dat mij het meest bevalt, voor jou
hier plaatsen. Misschien ken je het ook ?

Het kind dat wij waren

Wij leven 't heerlijkst in ons vèrst verleden:
de rand van het domein van ons geheugen,
de leugen van de kindertijd, de leugen
van wat wij zouden doen en nimmer deden.

Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden,
van moeders nachtzoen en parfums in vleugen,
zuiverste bron van weemoed en verheugen
verwondering en teêrste vriendelijkheden

Het is het liefst portret aan onze wanden,
dit kind in diepe schoot of wij handen,
met reeds die donkre blik van vreemd wantrouwen.

't Eenzame kleine kind, zelf langverdwenen
dat wij zo fel en reedloos soms bewenen
tussen de dode heren en mevrouwen.

Groetjes in vrede en vriendschap
van Alterego en Bosrankje

[uvi]

Beste binnenwippers,

Jullie zijn met 269 sedert mijn laatste tekst.
Dat laat het beste verhopen voor het voortbestaan
van deze topic.

POEZIE

... later deze week ...

PROZA

Ik las hier onlangs een aanbeveling voor de roman

' Het evangelie volgens Pilatus'

van mijn lievelingsauteur Eric-Emmanuel Schmitt.


Ik bestelde het boek en mocht het vrijdag ophalen.
Het telt 280 bladzijden.
We zijn nu zondagavond en ik draai zonet de
laatste bladzijde om.

Ik kom er zeker op terug - nu moet alles eerst
nog wat bezinken.

Zijn er lezers die het boek reeds lazen, dan had ik
graag hier een korte indruk. Tien lezers zullen
waarschijnlijk tien verschillende indrukken geven.
Dat maakt het juist boeiend.

Als je het niet kent,(-ik kende het veertien dagen
geleden ook niet-), ga dan naar de bib of koop het
in een goeie boekhandel. Het loont zeker de moeite.
Let niet op de woorden 'evangelie' of 'Pilatus'; het is
een roman.

E.E. Schmitt is een filosoof.
Ik ga het boek nog eens rustig herlezen en hier en
daar enkele rake gedachten aanstippen. Ik denk er
genoeg te vinden om vele, vele dagen de topic
'Doordenkertje van de dag' te vullen.


groeten in vriendschap - -denook - -

Je hebt er niet altijd een verklaring voor.
Maar je kan het alleen maar vaststellen.
Ik werd niet geraakt door het boek.

De eerste pagina's kwam ik onder de indruk.
Zijn beschrijving over geluk en liefde.
Ik verschrompelde onder zoveel waarheid.

Maar toen het écht op een evangelie begon te lijken,
toen haakte ik af.
Op pagina 45, ik citeer: "De ellende begon met mijn eerste wonderen."
Tot daar hield ik het vol.

Maar uit respect voor de schrijver, liet ik 'de Proloog' voor wat ze was.
En begon opnieuw aan het échte boek op pagina 79.
De brieven van Pilatus aan zijn broer Titus.
Weer doorploegen tot pagina 125. En weer afhaken.

Om dan nog maar eens te herbeginnen op pagina 243.
Laat mij het de 'Epiloog' noemen. Maar ook die kon me niet bekoren.
Toch volgehouden deze keer tot het bittere einde. Pagina 280.


Mijn geliefde had mij het boek cadeau gegeven.
Zij weet hoe ik van de schrijver Eric-Emmanuël Schmitt hou.
Maar 'Het evangelie volgens Pilatus', neen ...

Ik was mijn handen in onschuld.



Uvi