tussen HEMEL en AARDE
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Dan zal ik leven
Het zal in alle vroegte zijn als toen.
De steen is weggerold. Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet. Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet. Wij zijn in bekenden veranderd.
De ochtendmist trekt op. Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, lange halmen, aren, waarin de korrel zwelt.
Bomen omranden het bouwland.
Heuvels golven de verte in, bergopwaarts, en worden wolken.
Daarachter, kristal geworden, verblindend,
de zee, die haar doden teruggaf.
Huub Oosterhuis
Wederkerige wensen voor een zalig en vrolijk paasfeest, aan
Ria, Alterego en Bosrankje, Gustilpe, Morgenstern, Herman, Robol, Bo59VR en aan alle bezoekers. Dank U wel.
Maria-Christina
Het zal in alle vroegte zijn als toen.
De steen is weggerold. Ik ben uit de grond opgestaan.
Mijn ogen kunnen het licht verdragen.
Ik loop en struikel niet. Ik spreek en versta mijzelf.
Mensen komen mij tegemoet. Wij zijn in bekenden veranderd.
De ochtendmist trekt op. Ik dacht een dorre vlakte te zien.
Volle schoven zie ik, lange halmen, aren, waarin de korrel zwelt.
Bomen omranden het bouwland.
Heuvels golven de verte in, bergopwaarts, en worden wolken.
Daarachter, kristal geworden, verblindend,
de zee, die haar doden teruggaf.
Huub Oosterhuis
Wederkerige wensen voor een zalig en vrolijk paasfeest, aan
Ria, Alterego en Bosrankje, Gustilpe, Morgenstern, Herman, Robol, Bo59VR en aan alle bezoekers. Dank U wel.
Maria-Christina
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Gedichten van Frans Cromphout
Wij vinden u niet
gij lijkt wel afwezig
in deze wereld van
woorden en beelden
steden vol mensen
huizen en eenzaamheid
gij lijkt wel afwezig
niet waar te nemen
en niet te tellen
machteloos in
het verloop van de wereld
altijd verborgen
achter de dingen
nergens een aangezicht
nergens een naam.
Traag is ons hart en
onverstandig
blind onze ogen
herkennen u niet
vreemdeling hier in
Jeruzalem
mens die met ons gaat
woord dat ons hart verwarmt
handen vol brood
vriend in de avond
blijf bij ons, Heer.
Wij zoeken troost voor ons oud zeer.
Wij hebben de oude grenzen doorbroken
op zoek naar nieuwe zonnen
en wij zijn blind geworden van het licht
dat wij gevonden hebben.
Wij lopen verloren in de nieuwe ruimten
en wij tasten met onze handen
wij tasten met onze stem
naar een wand die ons terugkaatst
dat wij onszelf niet kwijtraken
in een oneindigheid zonder schaduw
zonder gelaat en zonder ogen.
Wij zoeken troost voor ons oud zeer.
Wij zoeken een bloem
om een huis bij te bouwen
een bron die altijd stroomt
een stem die ons toespreekt
een hand die onze plaats aanwijst
een glimlach voor ons.
God, met al onze wetenschap en ons kunnen
leven we onverstandig en dwaas.
Zend ons uw Wijsheid,
die fundamenten legt en grenzen trekt,
die vreugde beleeft aan de omgang met mensen.
Zij zal ons bijstaan bij al wat we doen
en wij zullen behoedzaam omgaan
met alles wat ons gegeven is.
De stenen zijn wijs:
ze wachten.
Lichtjaren lang
hebben ze in het donker gewacht.
Toen ze nog planten waren,
leefden ze minder versteend,
ademden in en uit.
Of waren ze vissen,
geschubde reptielen
tussen water en land
op en neer met de tijen?
Nu zijn ze geduldig geworden,
houden hun adem in,
wachten geduldig
in water en wind,
geduldig in vuur en ijs.
Ze hebben gewacht,
lichtjaren lang,
om steen te worden
en te rusten
in jouw hand.
Zie uw mensen, God,
ongeduldig en rusteloos,
omdat ze zo kortstondig zijn:
rusteloze verkenners
van de altijd wijkende grenzen van het heelal,
ongeduldig binnen de enge grenzen,
geboorte en dood.
Leer ons vrede te hebben
met onze kortstondigheid.
Geef ons het besef in van duur en tijd,
van langzame groei.
Laat ons ooit rust vinden
Als een steen in uw hand.
Misschien heeft een of ander woord,
een of andere gedachte U beroerd.
Dat zou ik fijn vinden.
Volgende maal zult U nog enkele van zijn gedichten kunnen lezen.
Ik dank U voor Uw bezoek.
Maria-Christina
fossiele kruin van oerboom, van 390 miljoen jaar oud.
Wij vinden u niet
gij lijkt wel afwezig
in deze wereld van
woorden en beelden
steden vol mensen
huizen en eenzaamheid
gij lijkt wel afwezig
niet waar te nemen
en niet te tellen
machteloos in
het verloop van de wereld
altijd verborgen
achter de dingen
nergens een aangezicht
nergens een naam.
Traag is ons hart en
onverstandig
blind onze ogen
herkennen u niet
vreemdeling hier in
Jeruzalem
mens die met ons gaat
woord dat ons hart verwarmt
handen vol brood
vriend in de avond
blijf bij ons, Heer.
Wij zoeken troost voor ons oud zeer.
Wij hebben de oude grenzen doorbroken
op zoek naar nieuwe zonnen
en wij zijn blind geworden van het licht
dat wij gevonden hebben.
Wij lopen verloren in de nieuwe ruimten
en wij tasten met onze handen
wij tasten met onze stem
naar een wand die ons terugkaatst
dat wij onszelf niet kwijtraken
in een oneindigheid zonder schaduw
zonder gelaat en zonder ogen.
Wij zoeken troost voor ons oud zeer.
Wij zoeken een bloem
om een huis bij te bouwen
een bron die altijd stroomt
een stem die ons toespreekt
een hand die onze plaats aanwijst
een glimlach voor ons.
God, met al onze wetenschap en ons kunnen
leven we onverstandig en dwaas.
Zend ons uw Wijsheid,
die fundamenten legt en grenzen trekt,
die vreugde beleeft aan de omgang met mensen.
Zij zal ons bijstaan bij al wat we doen
en wij zullen behoedzaam omgaan
met alles wat ons gegeven is.
De stenen zijn wijs:
ze wachten.
Lichtjaren lang
hebben ze in het donker gewacht.
Toen ze nog planten waren,
leefden ze minder versteend,
ademden in en uit.
Of waren ze vissen,
geschubde reptielen
tussen water en land
op en neer met de tijen?
Nu zijn ze geduldig geworden,
houden hun adem in,
wachten geduldig
in water en wind,
geduldig in vuur en ijs.
Ze hebben gewacht,
lichtjaren lang,
om steen te worden
en te rusten
in jouw hand.
Zie uw mensen, God,
ongeduldig en rusteloos,
omdat ze zo kortstondig zijn:
rusteloze verkenners
van de altijd wijkende grenzen van het heelal,
ongeduldig binnen de enge grenzen,
geboorte en dood.
Leer ons vrede te hebben
met onze kortstondigheid.
Geef ons het besef in van duur en tijd,
van langzame groei.
Laat ons ooit rust vinden
Als een steen in uw hand.
Misschien heeft een of ander woord,
een of andere gedachte U beroerd.
Dat zou ik fijn vinden.
Volgende maal zult U nog enkele van zijn gedichten kunnen lezen.
Ik dank U voor Uw bezoek.
Maria-Christina
fossiele kruin van oerboom, van 390 miljoen jaar oud.
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Je bent hier echt wel een beetje eenzaam, M.Christina.
Maar ik ben er zeker van dat hier ook meerdere bezoekers komen.
Deze keer laat ik een berichtje na, om je te laten weten
dat ik jouw topic erg waardeer.
Als dank heb ik een geschenk meegebracht ,
ik hoop dat je er blij mee bent?
Het is één van mijn lievelingsgedichten.
Met een vriendelijke groet
ria
DE PLOEGER
Ik vraag geen oogst; ik heb geen schuren -
Ik sta in uwen dienst, zonder bezit -
Maar ik ben rijk in dit:
Dat ik de ploeg van uw woord mag besturen,
En dat gij mij hebt toegewezen
Dit afgelegen land en deze
Hooge landouwen, waar - als in het uur
Der schafte bij de paarden van mijn wil
Ik leun vermoeid en stil -
De zee mij zichtbaar is zoover ik tuur.
Ik vraag maar een ding: kracht
Te dulden dit besef, dat ik geboren ben
In 't najaar van een wereld
En daarin sterven moet -
Gij weet hoe, als de ritselende klacht
Van die voorbije schoonheid mij omdwerelt,
Weemoed mij talmen doet
Tot ik welhaast voor u verloren ben -
Ik zal de halmen niet meer zien
Noch binden ooit de volle schoven,
Maar doe mij in den oogst geloven
Waarvoor ik dien -
Opdat, nog in de laatste voor,
Ik weten mag dat mij uw doel verkoor
Te zijn een ernstige ploeger op de landen
Van een te worden schoonheid; eenzaam tegen
Der eigen liefde dalend avondrood, -
Die ziet beneden aan de sprong der wegen
De hoeve van zijn deemoed, en het branden
Der zachte lamp van een gelaten dood -
Adriaan Roland Holst (1888-1976)
Hij schreef dit gedicht in 1917
Maar ik ben er zeker van dat hier ook meerdere bezoekers komen.
Deze keer laat ik een berichtje na, om je te laten weten
dat ik jouw topic erg waardeer.
Als dank heb ik een geschenk meegebracht ,
ik hoop dat je er blij mee bent?
Het is één van mijn lievelingsgedichten.
Met een vriendelijke groet
ria
DE PLOEGER
Ik vraag geen oogst; ik heb geen schuren -
Ik sta in uwen dienst, zonder bezit -
Maar ik ben rijk in dit:
Dat ik de ploeg van uw woord mag besturen,
En dat gij mij hebt toegewezen
Dit afgelegen land en deze
Hooge landouwen, waar - als in het uur
Der schafte bij de paarden van mijn wil
Ik leun vermoeid en stil -
De zee mij zichtbaar is zoover ik tuur.
Ik vraag maar een ding: kracht
Te dulden dit besef, dat ik geboren ben
In 't najaar van een wereld
En daarin sterven moet -
Gij weet hoe, als de ritselende klacht
Van die voorbije schoonheid mij omdwerelt,
Weemoed mij talmen doet
Tot ik welhaast voor u verloren ben -
Ik zal de halmen niet meer zien
Noch binden ooit de volle schoven,
Maar doe mij in den oogst geloven
Waarvoor ik dien -
Opdat, nog in de laatste voor,
Ik weten mag dat mij uw doel verkoor
Te zijn een ernstige ploeger op de landen
Van een te worden schoonheid; eenzaam tegen
Der eigen liefde dalend avondrood, -
Die ziet beneden aan de sprong der wegen
De hoeve van zijn deemoed, en het branden
Der zachte lamp van een gelaten dood -
Adriaan Roland Holst (1888-1976)
Hij schreef dit gedicht in 1917
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Ria U heeft mij heel gelukkig gemaakt met uw bezoek en met het prachtig gedicht 'De Ploeger', van de prins der Nederlandse dichters. Zo werd hij toch genoemd, nietwaar? U zette mij hiermee op een spoor.
Ook zeg ik 'dank U voor uw regelmatige bezoeken'.
VERVOLG GEDICHTEN FRANS CROMPHOUT
Wij zullen op onze tocht
wel eens een verkeerde koers varen
of schipperen, zwalken of overstag gaan.
We zullen misschien vastlopen,
averij oplopen, schipbreuk lijden,
geteisterd worden door zware zeeën,
tegenwind krijgen of, erger nog, windstilte.
Maar bij alles wat misloopt op onze levenstocht
door tegenslag of nalatigheid
zullen we mogen rekenen op de steun,
de trouw en het geduld van goede mensen.
En we zullen daarin misschien de trouw en het geduld
van onze God herkennen.
Tot hem bidden we:
God, Gij hebt in uw wijsheid
de juiste koers uitgezet
voor onze levenstocht:
Liefde was het begin,
liefde moet de voltooiing zijn.
Laat ons dan varen op het kompas
van vriendschap, trouw en toewijding.
Luister naar de wijsheid van je hart.
Je hebt geen ander kompas.
Volg het pad van je verlangen.
De rivier zuivert zich in haar loop
maar het stilstaande water wordt brak.
De aarde kent haar seizoenen.
Zo ook het verlangen.
Laat het lang groeien
aan de boom der verwachting,
maar wacht niet
tot zijn vruchten zijn verdord.
Luister naar het rijpen van de tijd.
Je verlangen zelf zal je zeggen
dat het uur om te plukken gekomen is.
Wantrouw je verlangen niet.
Leid het en bind het op
zoals de tuinman doet met een jonge perelaar.
Maar wantrouw de rechte lijn, de kramp,
het ongeduldige ja, het ongeduldige nee.
Beteugel geen verlangen met geweld.
De rivier kan niet terug naar de bron,
haar weg is naar de zee.
Maar leer je verlangen zich te voegen,
zoals het water dat zijn weg zoekt door het land.
Drink als je dorstig bent.
En drink als je het feest viert.
Maar drink niet tegen je verdriet.
Ontzeg je dan alleen de beker
als ook je nee nog een ja is,
een dorst, dieper dan je dorst.
Want alleen verzaking in vrede
wordt hogere vervulling.
Laat geen verlangen verloren gaan.
De mens zonder verlangen is dood.
Als de stormwind van uw Geest opsteekt
over de mensen in uw boot, uw kerk,
zullen de zeilen zwellen.
En wij, uw ontmoedigde, uw ingeslapen kerk,
we zullen wakker worden
en koers zetten naar de overkant,
naar het nieuwe en onbekende
waar Gij ons vandaag verwacht,
Om ook nu, met ons, nieuwe dingen te beginnen.
We zullen elkaar in nieuwe talen
nieuwe moed inspreken,
bevrijd van vrees en verslagenheid,
als de stormwind van uw Geest opsteekt
over uw mannen in de boot.
Wij zijn arm geworden aan woorden, God,
wij, vermoeide vertellers van oude verhalen.
Moge uw Geest in ons midden
de woorden doen ontspringen
waarnaar ons geloof vandaag verlangt.
Moge uw Geest de woorden wekken
die kinderen en bejaarden verstaan,
omdat ze zo oud en zo nieuw zijn.
Moge de Geest uw kerk maken tot een huis,
waar het ene geloof in meer dan één taal
wordt gesproken en verstaan.
Moge hij vuur ontsteken in de verkilde woorden,
dat ze weer stralen van warmte.
Moge hij blazen over de verdorde woorden,
dat ze weer levend worden.
Reeds bij voorbaat een VURIG PINKSTERFEEST.
EN OM TE BESLUITEN - daarna blijf ik een tijd afwezig -
NOG EEN MOOI GEDICHT, DAT MIJ ERG AANSPREEKT
Bomen zijn niet alleen natuur.
Zij zijn evenzeer cultuur.
De boom in het oerwoud
is nameloos onderdeel van blinde woekering.
De mens heeft de boom apart gezet.
Hij plant een boom bij het huis, bij het water,
aan weerszijden van de weg.
Ik heb tuinen en parken aangelegd, zegt koning Salomo,
en ze met allerlei fruitbomen vol geplant.
Bomen hebben namen gekregen,
zoals de dieren, de planten, de sterren.
De mens snoeit de bomen, ent en veredelt ze.
Door de boom wordt hij mens:
verzorger, behoeder.
Iedere boom is een levensboom.
Sappen worden omhooggezogen door de schors.
Groei speelt zich af vanbinnen, in het verborgene.
Groei is onzichtbaar, onhoorbaar.
Jaarringen zijn de traagst denkbare zandlopers.
Wie een boom plant,
gaat een verbond aan met de tijd.
En leert wat geduld is.
Plant een boom,
als er een kind geboren wordt.
Dan zie je ze samen groeien.
Het kind snel, de boom langzamer.
Maar hij wordt groter dan het kind, de vrouw, de man.
En duurt langer.
Ik verzamel de bloesem van linde en vlier.
Ik pluk de vruchten van kerselaar en pruimenboom.
Dan de peren, de appelen.
De najaarswind slaat de okkernoten los:
ik raap de laatste vrucht van het jaar
uit het vochtige gras.
Nu komt de winter.
Alles heeft zijn tijd.
DANK AAN IEDER VAN U DIE HIER REGELMATIG OP BEZOEK KOMT.
MARIA-Christina
Ook zeg ik 'dank U voor uw regelmatige bezoeken'.
VERVOLG GEDICHTEN FRANS CROMPHOUT
Wij zullen op onze tocht
wel eens een verkeerde koers varen
of schipperen, zwalken of overstag gaan.
We zullen misschien vastlopen,
averij oplopen, schipbreuk lijden,
geteisterd worden door zware zeeën,
tegenwind krijgen of, erger nog, windstilte.
Maar bij alles wat misloopt op onze levenstocht
door tegenslag of nalatigheid
zullen we mogen rekenen op de steun,
de trouw en het geduld van goede mensen.
En we zullen daarin misschien de trouw en het geduld
van onze God herkennen.
Tot hem bidden we:
God, Gij hebt in uw wijsheid
de juiste koers uitgezet
voor onze levenstocht:
Liefde was het begin,
liefde moet de voltooiing zijn.
Laat ons dan varen op het kompas
van vriendschap, trouw en toewijding.
Luister naar de wijsheid van je hart.
Je hebt geen ander kompas.
Volg het pad van je verlangen.
De rivier zuivert zich in haar loop
maar het stilstaande water wordt brak.
De aarde kent haar seizoenen.
Zo ook het verlangen.
Laat het lang groeien
aan de boom der verwachting,
maar wacht niet
tot zijn vruchten zijn verdord.
Luister naar het rijpen van de tijd.
Je verlangen zelf zal je zeggen
dat het uur om te plukken gekomen is.
Wantrouw je verlangen niet.
Leid het en bind het op
zoals de tuinman doet met een jonge perelaar.
Maar wantrouw de rechte lijn, de kramp,
het ongeduldige ja, het ongeduldige nee.
Beteugel geen verlangen met geweld.
De rivier kan niet terug naar de bron,
haar weg is naar de zee.
Maar leer je verlangen zich te voegen,
zoals het water dat zijn weg zoekt door het land.
Drink als je dorstig bent.
En drink als je het feest viert.
Maar drink niet tegen je verdriet.
Ontzeg je dan alleen de beker
als ook je nee nog een ja is,
een dorst, dieper dan je dorst.
Want alleen verzaking in vrede
wordt hogere vervulling.
Laat geen verlangen verloren gaan.
De mens zonder verlangen is dood.
Als de stormwind van uw Geest opsteekt
over de mensen in uw boot, uw kerk,
zullen de zeilen zwellen.
En wij, uw ontmoedigde, uw ingeslapen kerk,
we zullen wakker worden
en koers zetten naar de overkant,
naar het nieuwe en onbekende
waar Gij ons vandaag verwacht,
Om ook nu, met ons, nieuwe dingen te beginnen.
We zullen elkaar in nieuwe talen
nieuwe moed inspreken,
bevrijd van vrees en verslagenheid,
als de stormwind van uw Geest opsteekt
over uw mannen in de boot.
Wij zijn arm geworden aan woorden, God,
wij, vermoeide vertellers van oude verhalen.
Moge uw Geest in ons midden
de woorden doen ontspringen
waarnaar ons geloof vandaag verlangt.
Moge uw Geest de woorden wekken
die kinderen en bejaarden verstaan,
omdat ze zo oud en zo nieuw zijn.
Moge de Geest uw kerk maken tot een huis,
waar het ene geloof in meer dan één taal
wordt gesproken en verstaan.
Moge hij vuur ontsteken in de verkilde woorden,
dat ze weer stralen van warmte.
Moge hij blazen over de verdorde woorden,
dat ze weer levend worden.
Reeds bij voorbaat een VURIG PINKSTERFEEST.
EN OM TE BESLUITEN - daarna blijf ik een tijd afwezig -
NOG EEN MOOI GEDICHT, DAT MIJ ERG AANSPREEKT
Bomen zijn niet alleen natuur.
Zij zijn evenzeer cultuur.
De boom in het oerwoud
is nameloos onderdeel van blinde woekering.
De mens heeft de boom apart gezet.
Hij plant een boom bij het huis, bij het water,
aan weerszijden van de weg.
Ik heb tuinen en parken aangelegd, zegt koning Salomo,
en ze met allerlei fruitbomen vol geplant.
Bomen hebben namen gekregen,
zoals de dieren, de planten, de sterren.
De mens snoeit de bomen, ent en veredelt ze.
Door de boom wordt hij mens:
verzorger, behoeder.
Iedere boom is een levensboom.
Sappen worden omhooggezogen door de schors.
Groei speelt zich af vanbinnen, in het verborgene.
Groei is onzichtbaar, onhoorbaar.
Jaarringen zijn de traagst denkbare zandlopers.
Wie een boom plant,
gaat een verbond aan met de tijd.
En leert wat geduld is.
Plant een boom,
als er een kind geboren wordt.
Dan zie je ze samen groeien.
Het kind snel, de boom langzamer.
Maar hij wordt groter dan het kind, de vrouw, de man.
En duurt langer.
Ik verzamel de bloesem van linde en vlier.
Ik pluk de vruchten van kerselaar en pruimenboom.
Dan de peren, de appelen.
De najaarswind slaat de okkernoten los:
ik raap de laatste vrucht van het jaar
uit het vochtige gras.
Nu komt de winter.
Alles heeft zijn tijd.
DANK AAN IEDER VAN U DIE HIER REGELMATIG OP BEZOEK KOMT.
MARIA-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Maria-Christina
Bedankt voor je bezoek en het mooie gedichtje
Morgenstern en Herman
Bedankt voor je bezoek en het mooie gedichtje
Morgenstern en Herman
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Maria-Christina,
Graag de gedichten van Frans Cromphout gelezen !
Voor mij een aangename ontdekking. Bedankt
Daarom een ppt voor jou, hopend dat het je bevalt.
Lieve groetjes in vrede en vriendschap van
Alterego en Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Even weer kunnen bijlezen; heerlijk.
krokusknopjeszacht
wanneer het woud heel melancholisch
van aangetrouwde vaderlanden zingt
zijn mij jouw wangen, krokusknopjeszacht
zo ver als nooit
heel blauw van kou dwingen
handen, tegen beter weten in
mij op de paden waarvan het doel
naar jou toch heel verschillend is
ik droomde, maar dat is mijn
geheim, ten alle tijde
dat ik vingers breken zou
voor enkel wangentederheid van jou.
**********
sunset 08-05-2008
**********
Nog een heel fijne woensdag gewenst.
Liefs, sunset
krokusknopjeszacht
wanneer het woud heel melancholisch
van aangetrouwde vaderlanden zingt
zijn mij jouw wangen, krokusknopjeszacht
zo ver als nooit
heel blauw van kou dwingen
handen, tegen beter weten in
mij op de paden waarvan het doel
naar jou toch heel verschillend is
ik droomde, maar dat is mijn
geheim, ten alle tijde
dat ik vingers breken zou
voor enkel wangentederheid van jou.
**********
sunset 08-05-2008
**********
Nog een heel fijne woensdag gewenst.
Liefs, sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Het werd een mooie thuiskomst, zoveel bezoekers had ik niet verwacht. Dank aan Morgenster, Bosrankje, Ria, Sunset, BO59VR , Bosrankje U hebt iets heel moois gemaakt van dit gedicht, bijzonder dank hoor.
Het is goed weer thuis te zijn.
Enkele nadenkertjes - om mee te beginnen:
Als we meer waarde hechten aan ons
beltegoed dan aan al het moois dat
moeder aarde ons biedt.
Hebben we straks geen beltegoed
meer nodig.
Navota
Ik ben een simple stoel
heb tientallen mensen een rustplaats gegeven,
Hun verhalen stilzwijgend aangehoord
Als iemand mij zou vragen
hoe ik in het leven sta
Steviger als menig mens omdat ik op
vier poten door het leven ga
Navota
Een lachende traan
gedrukt op een mensengezicht
Dromen die komen en weer vergaan
Nieuwe kansen worden geboren in het ochtendlicht
Pijn vormt de menselijke geest
Het maakt het-of het breekt
Je moet leren vergeven en vergeten
Voordat verdriet zich op je ziel wreekt
Gelukkig zijn met de kleine dingen in het leven
lachen door je tranen heen
Van elke zonnestraaltje leren genieten
Dan voel je, je nooit alleen
Amanda
Kort en bondig vandaag, ik merk bij mezelf dat ik er terug moet inkomen.
Tot lezens en weerzien?
Maria-Christina
Het is goed weer thuis te zijn.
Enkele nadenkertjes - om mee te beginnen:
Als we meer waarde hechten aan ons
beltegoed dan aan al het moois dat
moeder aarde ons biedt.
Hebben we straks geen beltegoed
meer nodig.
Navota
Ik ben een simple stoel
heb tientallen mensen een rustplaats gegeven,
Hun verhalen stilzwijgend aangehoord
Als iemand mij zou vragen
hoe ik in het leven sta
Steviger als menig mens omdat ik op
vier poten door het leven ga
Navota
Een lachende traan
gedrukt op een mensengezicht
Dromen die komen en weer vergaan
Nieuwe kansen worden geboren in het ochtendlicht
Pijn vormt de menselijke geest
Het maakt het-of het breekt
Je moet leren vergeven en vergeten
Voordat verdriet zich op je ziel wreekt
Gelukkig zijn met de kleine dingen in het leven
lachen door je tranen heen
Van elke zonnestraaltje leren genieten
Dan voel je, je nooit alleen
Amanda
Kort en bondig vandaag, ik merk bij mezelf dat ik er terug moet inkomen.
Tot lezens en weerzien?
Maria-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
LEG IETS IN MIJN HANDEN, MARIA
leg iets in mijn handen, Maria
als ik aan je denk ;
leg iets in mijn vreugde als ik juich ;
leg iets in mijn stem, Maria,
als ik iemand troost ;
leg iets in mijn woorden
als ik bid tot jou ;
leg iets van jouw warmte in mijn hart ;
leg iets van jouw eenvoud in mijn leven ;
leg iets in mijn handen
van jouw zachtheid ;
leg iets van jouw vrede
in mijn mond ;
leg iets in mijn ogen
als ik naar iemand kijk ;
leg iets van jouw liefde in mijn stem
terwijl ik deze woorden bid ;
Maria,
leg iets van jouw warmte in mijn leven
leg iets van jouw eenvoud in mijn hart ;
leg iets in mijn handen, Maria
als ik aan je denk ;
leg iets in mijn vreugde als ik juich ;
leg iets in mijn stem, Maria,
als ik iemand troost ;
leg iets in mijn woorden
als ik bid tot jou ;
leg iets van jouw warmte in mijn hart ;
leg iets van jouw eenvoud in mijn leven ;
leg iets in mijn handen
van jouw zachtheid ;
leg iets van jouw vrede
in mijn mond ;
leg iets in mijn ogen
als ik naar iemand kijk ;
leg iets van jouw liefde in mijn stem
terwijl ik deze woorden bid ;
Maria,
leg iets van jouw warmte in mijn leven
leg iets van jouw eenvoud in mijn hart ;
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Welkom thuis, lieve Maria-Christina,
Mooie doordenkertjes heb je geplaatst, o.a. :
"Gelukkig zijn met de kleine dingen in het leven
lachen door je tranen heen
Van elke zonnestraaltje leren genieten
Dan voel je, je nooit alleen "
Dat probeer ik al een hele tijd en het lukt me
dikwijls
Lieve groetjes in vrede en vriendschap van
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....