Arrivage uit Frankies oeuvre
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Schrijfster.
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Jullie staken me een hart onder de riem, echt bedankt! Na de dood van mijn zus werden mijn gevoelens ondersteboven gehaald door de geboorte van mijn 3de kleinkind, waarvan op mijn blog meer info staat... Dat is het leven zeker, dag en nacht, en nog zo dingen...
Nu voorbij
Het is zo een rustige avond als er weinig zijn,
Melancholisch zin hebben in een glaasje wijn.
Ik voel me onzeker ondanks fruit en vitamine
En denk aan gisteren alsof het morgen zou wezen.
Dan grijp ik naar mijn glas ijskoude Williamine
En ga dromerig veraffe benevelde teksten lezen.
Sommige beelden zwemmen mijn netvlies voorbij
En dobberend dreigen ze al mijn dromen opzij.
Mijn peter, zijn vrouwtje, mijn vader en zus,
Mijn vrienden en nog illusies allemaal te koop
Voor een kwinkslag, een handdruk of een kus,
Ze houden mijn hart en mijn blik op de loop.
Nu is het woord dat ik opnieuw onbezonnen herhaal,
Geen twee, drie keer, maar echt wel honderden maal
Nu was daarnet, en nu komt er onvermoeibaar aan
Ongrijpbaar genietbaar, onwelvoeglijk vluchtig tegelijk
Nu is misschien de laatste nu van mijn eindig bestaan
Maar nu is ook de kans dat ik je tranen zacht wegstrijk
Nu voorbij
Het is zo een rustige avond als er weinig zijn,
Melancholisch zin hebben in een glaasje wijn.
Ik voel me onzeker ondanks fruit en vitamine
En denk aan gisteren alsof het morgen zou wezen.
Dan grijp ik naar mijn glas ijskoude Williamine
En ga dromerig veraffe benevelde teksten lezen.
Sommige beelden zwemmen mijn netvlies voorbij
En dobberend dreigen ze al mijn dromen opzij.
Mijn peter, zijn vrouwtje, mijn vader en zus,
Mijn vrienden en nog illusies allemaal te koop
Voor een kwinkslag, een handdruk of een kus,
Ze houden mijn hart en mijn blik op de loop.
Nu is het woord dat ik opnieuw onbezonnen herhaal,
Geen twee, drie keer, maar echt wel honderden maal
Nu was daarnet, en nu komt er onvermoeibaar aan
Ongrijpbaar genietbaar, onwelvoeglijk vluchtig tegelijk
Nu is misschien de laatste nu van mijn eindig bestaan
Maar nu is ook de kans dat ik je tranen zacht wegstrijk
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Niet doof
Zo stil
Als je naast me zit te lezen
Als het vuur zachtjes zingt
Als de tv eindelijk zwijgt
En toch is het dus niet zo stil
Zo stil
als je naast me ligt te slapen
Als de wind zachtjes ruist
Als de luiken moeizaam kreunen
En zo is het nog echt niet stil
Zo stil
Als je weent om herinneringen
Als ik luister naar de telefoon
Als de auto’s voorbijrazen
En ik wil het niet meer horen
Zo stil
Als ik zwijg over mijn zorgen
Als je zwijgt over je problemen
Als we zwijgen over onze rust
Dan is de stilte niet aan te horen
Zo stil
Als je naast me zit te lezen
Als het vuur zachtjes zingt
Als de tv eindelijk zwijgt
En toch is het dus niet zo stil
Zo stil
als je naast me ligt te slapen
Als de wind zachtjes ruist
Als de luiken moeizaam kreunen
En zo is het nog echt niet stil
Zo stil
Als je weent om herinneringen
Als ik luister naar de telefoon
Als de auto’s voorbijrazen
En ik wil het niet meer horen
Zo stil
Als ik zwijg over mijn zorgen
Als je zwijgt over je problemen
Als we zwijgen over onze rust
Dan is de stilte niet aan te horen
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Fijne reactie, elisa...thx!
Jure, je doet me blozen, waarlijk...
Het gaat inderdaad over hoe stilte nooit absoluut is, en je dingen doet horen waarop je anders niet let. Ten slotte is stilte ondraaglijk als er bewust gezwegen wordt en de angst om tot communicatie te komen, zodat de problemen opgelost geraken het ondraaglijkst is van al....
Dit schreef ik voor mijn nieuwe kleinzoon, opdat hij mijn wensen zou kennen, ook als ik er zelf niet meer zal zijn.
Testament
Neen, ik wil niet dat je slaat
Met je handen die kunnen strelen
En ik wens niet dat je gaat
Naar een plek waar je niet kan spelen.
Je glimlach mag je nooit verliezen
En je hoop mag nooit verloren gaan,
Je vuur van liefde mag niet bevriezen
Zodat je geluk verder blijft bestaan
Mijn steun en raad gaan je verlaten
Op een dag die ik goddank niet ken
Maar hierdoor blijf ik met je praten
Ook als ik er niet meer voor je ben
Jure, je doet me blozen, waarlijk...
Het gaat inderdaad over hoe stilte nooit absoluut is, en je dingen doet horen waarop je anders niet let. Ten slotte is stilte ondraaglijk als er bewust gezwegen wordt en de angst om tot communicatie te komen, zodat de problemen opgelost geraken het ondraaglijkst is van al....
Dit schreef ik voor mijn nieuwe kleinzoon, opdat hij mijn wensen zou kennen, ook als ik er zelf niet meer zal zijn.
Testament
Neen, ik wil niet dat je slaat
Met je handen die kunnen strelen
En ik wens niet dat je gaat
Naar een plek waar je niet kan spelen.
Je glimlach mag je nooit verliezen
En je hoop mag nooit verloren gaan,
Je vuur van liefde mag niet bevriezen
Zodat je geluk verder blijft bestaan
Mijn steun en raad gaan je verlaten
Op een dag die ik goddank niet ken
Maar hierdoor blijf ik met je praten
Ook als ik er niet meer voor je ben
Laatst gewijzigd door eurocent1948 op 05 jul 2010, 00:53, 1 keer totaal gewijzigd.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Frankie,
We hebben ook heel graag, je jongste gedichten
gelezen...De stilte, zo pakkend verwoord, in "Niet
doof" waar een gebrek aan communicatie een heel
bijzondere dimensie aan de stilte geeft !
Daarom hebben we dit gedicht gekozen voor Poëzie
van de dag (op 4 juni geplaatst)
Je "Testament", voor je nieuwe kleinzoon, zou (denk ik)
ieder van ons graag geschreven hebben !
Bedankt voor je mooie teksten !
Lieve groetjes van Alter en Rankje
Ps. 'Klokken' is jouw eerste gedicht dat je op Sennet
plaatste, daarom wou ik er een ppt van maken...
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
ik vind de gepaste woorden niet om de waardering te waarderen (ziet u: beperkte woordenschat!) die ik geniet van elisa, bosrankje (dank voor de mooie klokkencreatie) , jure (je doet me blozen) ... en al wie hier komt lezen.
Laat me u gewoon veel leesgenot wensen, van harte !
Bijvoorbeeld met deze schets van een gewone dag, waar wel een paar dingen in het oog springen, omdat ze gewoon onschatbaar zijn...
Nog licht
Misschien zou ik best wel opstaan
en een kijkje nemen daar ver buiten
Daarom vraag ik: wil je meegaan
want het licht valt door de ruiten
Leid me weg doorheen de dag
op zoek naar geitenkaas en wijn
die ons opnieuw versterken mag
als we bij kaarslicht samen zijn
Dwaal met mij door d’oude stad
waar monumenten zwijgend sterven
minzaam turend over ‘t rechte pad
waarop de spots hun schaduw kerven
Loop verloren langs de grauwe gracht
die vertelt van donkere tijden
maar ons nodigt naar de neonnacht
waar de auto’s langzaam rijden
Weemoed stuwt me langs de straten
die me leiden naar mijn moeders huis
Ze heeft een lampje aangelaten
en ik fluister: schat, mama is thuis
(toch fijn als je je mama nog hebt, en dat laatste kan zeggen)
Laat me u gewoon veel leesgenot wensen, van harte !
Bijvoorbeeld met deze schets van een gewone dag, waar wel een paar dingen in het oog springen, omdat ze gewoon onschatbaar zijn...
Nog licht
Misschien zou ik best wel opstaan
en een kijkje nemen daar ver buiten
Daarom vraag ik: wil je meegaan
want het licht valt door de ruiten
Leid me weg doorheen de dag
op zoek naar geitenkaas en wijn
die ons opnieuw versterken mag
als we bij kaarslicht samen zijn
Dwaal met mij door d’oude stad
waar monumenten zwijgend sterven
minzaam turend over ‘t rechte pad
waarop de spots hun schaduw kerven
Loop verloren langs de grauwe gracht
die vertelt van donkere tijden
maar ons nodigt naar de neonnacht
waar de auto’s langzaam rijden
Weemoed stuwt me langs de straten
die me leiden naar mijn moeders huis
Ze heeft een lampje aangelaten
en ik fluister: schat, mama is thuis
(toch fijn als je je mama nog hebt, en dat laatste kan zeggen)
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Rendez-vous
Waar zijn je blonde haren en je groene jas?
Of draag je soms een wollen muts
En is je jas naar de stomerij?
Kom je op tijd of miste je de trein
Of heb je je soms van perron vergist?
Had ik bloemen moeten kopen
Of had je achteraf vertwijfeld getwijfeld
Hoe je daarmee thuis zou komen?
Waar is je lichte tred die je doet zweven
Langs de perken van het park?
Heb je dan de brief niet goed gelezen
Of werd die toch verkeerd besteld?
Kwam je soms bekenden tegen
En werd je voor een drink gevraagd,
Of kon je nu gewoon niet komen
En heb je mij vergeefs gebeld?
Zou ik nog langer op je wachten
Want er loopt hier iets geweldig fout
Waarom denk ik toch nog niet het ergste
En tuur ik verder naar de drukke dreef
Die nog alleen jouw schaduw mist,
Dan voel ik pas na lichte aarzeling
Hoe het angstzweet op mijn huid
Langzaam opdroogt door de streling
Van je warme adem in mijn nek
Waar zijn je blonde haren en je groene jas?
Of draag je soms een wollen muts
En is je jas naar de stomerij?
Kom je op tijd of miste je de trein
Of heb je je soms van perron vergist?
Had ik bloemen moeten kopen
Of had je achteraf vertwijfeld getwijfeld
Hoe je daarmee thuis zou komen?
Waar is je lichte tred die je doet zweven
Langs de perken van het park?
Heb je dan de brief niet goed gelezen
Of werd die toch verkeerd besteld?
Kwam je soms bekenden tegen
En werd je voor een drink gevraagd,
Of kon je nu gewoon niet komen
En heb je mij vergeefs gebeld?
Zou ik nog langer op je wachten
Want er loopt hier iets geweldig fout
Waarom denk ik toch nog niet het ergste
En tuur ik verder naar de drukke dreef
Die nog alleen jouw schaduw mist,
Dan voel ik pas na lichte aarzeling
Hoe het angstzweet op mijn huid
Langzaam opdroogt door de streling
Van je warme adem in mijn nek
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Dag Eurocent
Twee unieke gedichten, mocht ik hier komen lezen!
'Nog licht', heel bijzonder, en met een verrassend en ontroerend einde,
teder ook . Je moeder nog kunnen bezoeken, wat een weelde !!!
In 'rendez- vous ' , beschrijf je beeldrijk verwachtingen ,
spanning tot op het einde !
Lieve juni groetjes,
elisa
Twee unieke gedichten, mocht ik hier komen lezen!
'Nog licht', heel bijzonder, en met een verrassend en ontroerend einde,
teder ook . Je moeder nog kunnen bezoeken, wat een weelde !!!
In 'rendez- vous ' , beschrijf je beeldrijk verwachtingen ,
spanning tot op het einde !
Lieve juni groetjes,
elisa
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Frankie,
Bedankt voor je bezoek in ons laar
We kunnen alleen beamen wat Elisa schrijft
over je twee jongste gedichten !
En inderdaad, het is echt fijn om nog een mama
te hebben... daarom deze ppt over de laatste
strofe van "Nog licht" !
Tot schrijfs en vriendelijke junigroetjes van
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
zomerspiegeling
Lieveling, het zal wel komen!
Zei ze zachtjes in mijn oor
Blijf geloven in je dromen
En zeker in de tijd er voor
Praat, o liefste, praat met mij
Over alledaagse dingen
Heel wat toekomst is voorbij
En werd herinneringen
Hang geen foto’s aan de muur
Van ons voorbij verleden
Wees bij mij, elk kostbaar uur
Vol warmte hier beneden
Lieveling, het zijn geen dromen
Als de liefde ons doordrenkt
Kan er wel iets mooiers komen
Dan wat de Heer ons heden schenkt
(met dank aan de meer dan sympathieke commentaar van elisa20 en Bosrankje, die mij telkens sprakeloos met verstomming slaat met haar uitzonderlijk knappe fotomontages, waar zo een letternaam voor bestaat, maar waar ik de knoppen van ken. Dankjewel Bosrankje en excuus omdat ik jou en Alterego zo innig onderling verbonden ervaar dat ik jullie begin dooreen te haspelen. Maar ere wie ere toekomt: grenzeloos bedankt voor de mooie (ppt?) reactie dus. Ik ben er altijd aangenaam door verrast !!! )
Lieveling, het zal wel komen!
Zei ze zachtjes in mijn oor
Blijf geloven in je dromen
En zeker in de tijd er voor
Praat, o liefste, praat met mij
Over alledaagse dingen
Heel wat toekomst is voorbij
En werd herinneringen
Hang geen foto’s aan de muur
Van ons voorbij verleden
Wees bij mij, elk kostbaar uur
Vol warmte hier beneden
Lieveling, het zijn geen dromen
Als de liefde ons doordrenkt
Kan er wel iets mooiers komen
Dan wat de Heer ons heden schenkt
(met dank aan de meer dan sympathieke commentaar van elisa20 en Bosrankje, die mij telkens sprakeloos met verstomming slaat met haar uitzonderlijk knappe fotomontages, waar zo een letternaam voor bestaat, maar waar ik de knoppen van ken. Dankjewel Bosrankje en excuus omdat ik jou en Alterego zo innig onderling verbonden ervaar dat ik jullie begin dooreen te haspelen. Maar ere wie ere toekomt: grenzeloos bedankt voor de mooie (ppt?) reactie dus. Ik ben er altijd aangenaam door verrast !!! )
Frankie (zie ook blog onder deze naam)