'Poëzie van de dag'

[Bosrankje]

Beste Frankie,

Ik vind dit zo lief wat je schrijft en helemaal onverwachts...
Je hebt alles verstaan, bedankt hoor

Op mijn ppt, ziet men de tibetaanse tempel in Schoten
(waar ik meer dan 20 jaar gewoond heb). Daar ging ik
wekelijks mediteren na de tragische dood van mijn vader.
Op de andere foto's ziet men Lama Karta met de Dalai
Lama in Hoei, een plaats van rust en bezinning waar ik
begonnen ben met mijn rouwproces...

De lijst voor november is bijna klaar... we verwachten jou,
beste Frankie, (en alle vriend(inn)en) die mee willen doen
om verder te gaan in onze 'avonturen'

Lieve warme groetjes en tot schrijfs

Alter en Rankje

[Alterego1]

Poëzie van de dag

Programma voor de maand November 2012


01-11-2012 Sunset met Al die doden in mijn hart
02 " " " " " Tinneke met Praten met stenen
03 " " " " " Bomi met Laatste afscheid
04 " " " " " Bo'ke met Even bezinnen
05 " " " " " Elleke met Schaduwland
06 " " " " " Elisa met Voor immer vaarwel
07 " " " " " Ferry met Herfstblues
08 " " " " " Frankie met Adieu
09 " " " " " Gustilpe met Een onbeantwoorde vraag
10 " " " " " Hilde met Op het kerkhof
11 " " " " " Give met Erepark
12 " " " " " Janina met Blijf,blijf mijn vriend
13 " " " " " Jure met Kom,laat ons wachten
14 " " " " " Monika met Kortere dagen
15 " " " " " Nele met Late herfst
16 " " " " " Neske met Vertellingen
17 " " " " " NinjaVincent met November
18 " " " " " Norman met Meneer de leegte
19 " " " " " Rapke met Verdriet
20 " " " " " Ria met Kamperfoelie
21 " " " " " Robbe met Aquarel
22 " " " " " Schrijfster met Ik laat je gaan
23 " " " " " Jadi met Moddervelden
24 " " " " " Tineke met De tijd verstrijkt
25 " " " " " Claire met Leven
26 " " " " " Uvi met In het land van vergeten
27 " " " " " Yna met Herfstweer
28 " " " " " Alterego met Vergankelijkheid
29 " " " " " Bosrankje met Nachtelijke mijmeringen
30 " " " " " Rita Youck met Herfst

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[eurocent1948]

Novembermijmeringen

Ik wandel op het kerkhof en voel Al die doden in mijn hart,
want praten met stenen kan ik alleen hier diep vanbinnen.
Van zovelen was het Laatste afscheid een moment zo zwart
Dat ik niet anders kan dan me hier Even bezinnen

Hier in dit Schaduwland zegde ik zo vaak Voor immer vaarwel
Op het risico af een slachtoffer te worden van jaarlijkse Herfstblues
Adieu zeggen of tot ziens? Het blijft Een onbeantwoorde vraag
Alleen de bijbel geeft ons hiertoe enkele mystieke clues.

Op het kerkhof hebben militairen altijd een eigen Erepark
Waar zoveel moeders en weduwen hebben getreurd
Soms knielt er eentje als ik het kleine perkje hark
En beeld me in wat er allemaal in die oorlog is gebeurd.

Blijf,blijf mijn vriend! Smeekte vast menige vriendin
En later baden ze vergeefs : Kom,laat ons wachten
Kortere dagen deden twijfelen aan een nieuw begin
Elke Late herfst versomberde hun gedachten.

Zo veel Vertellingen over de oorlog , typisch voor November
Starten met Meneer, de leegte die een gesneuvelde achterlaat
Doordrenkt met Verdriet tot ver in het duistere december
Verdwijnt noch met kamperfoelie, noch met ijl gepraat.

Herinneringen als een verwaterd Aquarel met naamloze helden…
Nooit zei een moeder tot haar zoon die vertrok naar het front:
Ik laat je gaan naar de bloederige doorkliefde Moddervelden.
En De tijd verstrijkt, doch maakt onze geest niet gezond.

In deze wereld Leven wij virtueel In het land van vergeten
Vooral Herfstweer maakt ons bewust van onze Vergankelijkheid,
En door Nachtelijke mijmeringen komen wij ooit te weten
Dat de Herfst misschien wel een deur is naar de eeuwigheid

[Bosrankje]

[Bosrankje]

Titels van gedichten voor november aan elkaar gelinkt :


Op dagen als Allerheiligen en Allerzielen, wordt het dragen
van al die doden in mijn hart soms heel zwaar !
Ik wil en kan niet praten met stenen op een kerkhof.

Bij het laatste afscheid dat ik moest beleven, het heengaan
van mijn moeder in de lente, kon ik even bezinnen tijdens
en na haar as uitstrooiing op de groene wei vol bloemen...
Ik volgde haar in gedachten op de weg naar 'Schaduwland'.
Voor immer vaarwel zeggen is een heel pijnlijk gebeuren
dat men moeilijk kan aanvaarden ! Een verscheurende breuk,
een open wonde in de ziel die soms fysisch voelbaar wordt !

Nu leef ik in een soort Herfstblues waaraan ik zo graag
Adieu zou willen zeggen maar het lukt me niet ! Ik denk al
enkele dagen aan mijn grootvader die mij dikwijls meenam, met
een onbeantwoorde vraag, naar het kerkhof van Elsene in
een klein 'Erepark', naar het graf van zijn beste vriend,naast
hem gesneuveld aan de IJzer.
Vol emotie, keek hij naar de foto van Pierre en fluisterde : 'Blijf,
blijf mijn vriend ! Waarom heb je mij verlaten ?'. Na zoveel jaren
miste hij hem nog altijd en herbeleefde dikwijls dezelfde scène !
Ik was nog heel jong en kon niet lang blijven zitten maar hij pro-
beerde mij nog even daar bij hem te houden want hij hoopte dat
er misschien nog andere overlevenden zouden ooit daar naartoe
komen. Hij zei dan :'kom, laat ons wachten, nog een beetje' en
om hem te plezieren, bleef ik nog een tijdje bij hem en zijn verdriet...

De tijd van kortere dagen is aangekomen en, tot in de late herfst en
gedurende de hele winter, zal het vroeg donker zijn wat ook soms
een goede kant heeft... Ik kan me herinneren hoe blij ik was als
kind, om 's avonds thuis te zijn, samen met mijn ouders...Ik luisterde
zo graag naar de boeiende en mysterieuze vertellingen van mijn vader
die fantastische werelden voor mij opende !
Zo is waarschijnlijk mijn liefde voor de herfst ontstaan !

Op eerste, tweede en elfde november worden doden herdacht en
' Meneer de leegte' zou zich moeten schamen voor het verdriet dat
hij veroorzaakt rondom hem !

Ooit, na de dood van mijn vader, was ik met enkele vrienden die mij
wilden verstrooien, naar een vernissage geweest en liep als verloren
door de zaal nog overmand van leed, toen ik tussen al die schilderijen,
een kamperfoelie ontdekte die mij alles deed vergeten !
Een prachtige aquarel van een plant die voor mij veel betekent door
haar levenswijze, haar bedwelmende geur in de avondschemering en
haar veranderlijke kleur alnaargelang het schijnsel van zon of maan...
Ik was even bijna terug gelukkig maar ineens voelde ik die leegte in mij,
het gemis van de aanwezigheid van mijn vader aan mijn zij en ik wist dat
ik hem moest leren loslaten !
Ik dacht, ik laat je gaan eender waar je wil of moet, tussen de donzige
wolken of boven de wilde golven van de zee, tot in de hoogste bergen
of met de kronkelende rivieren en zelfs in moddervelden, als je maar
jouw eigen weg volgt...
Want de tijd verstrijkt en wat blijft nog over van mijn leven zonder jou,
sinds je in het' Land van Vergeten' belanden bent ?

Bij dit herfstweer denk ik dikwijls aan de vergankelijkheid van ons
lichaam maar ook aan die van de ziel en dat maakt me soms een beetje
bang !
In mijn nachtelijke mijmeringen is de herfst de weerspiegeling van mijn
onherroepelijke aftakeling... de winter staat bijna voor mijn deur en ik
weet wat het betekent !
Het maakt me soms wel een beetje bang...


Bosrankje

[Robol]

Als al die doden in mijn hart, voor even
verrijzen uit hun werelds graf
zal ik praten met stenen, gepolijst door’t leven !
Bij het laatste afscheid en leeg ik de karaf

zoete rode wijn en zal ik even bezinnen
voor de tocht wordt aangevat naar Schaduwland.
Voor immer vaarwel, ik wuif nog met mijn hand
wijl engeltjes hun herfstblues reeds beginnen.

Adieu, roep ik. Een onbeantwoorde vraag is nooit gesteld.
Een antwoord vind je nimmer op het kerkhof,
niet in het erepark, waar slachtoffers van geweld
in oorlogstijden, vergaan tot eeuwig stof...

Blijf, blijf mijn vriend…een noodkreet in de strijd.
Kom laat ons wachten en de dood vergeten.
De kortere dagen komen op hun tijd.
De late herfst onderzoekt menig geweten.

Vertellingen op ’n novemberavond, laaiend vuur
van open haard, meneer, de leegte van de tijd gevuld,
verdriet in ver vervlogen dagen, gedeeld in’t late uur,
gebeden en gelachen, de tijd had nog geduld.

De kamperfoelie is nu uitgebloeid
maar toch, hij kreeg nieuw leven in ’n aquarel,
met veel geduld heb ik met verf gestoeid !
Ik laat je gaan nu, zonneschijn, maar ’t is geen vaarwel...

Straks dwaal ik alweer door de moddervelden,
de tijd verstrijkt, het donkert toch zo vlug.
Het leven eert zijn dode helden,
maar geen één kwam ooit terug...

Het land van vergeten baadt in herinneringen.
Het herfstweer heerst terwijl de winter nadert.
Vergankelijkheid stoort nachtelijke mijmeringen.
Jawel, de herfst heeft dit gedicht omkadert !



Robbe

[ria]

Gisteren waren mijn man en ikzelf op bezoek bij Guido (Give), die nog
in een RVT te Antwerpen verblijft. Hij is er echt op vooruit gegaan, en
we hebben een leuk en goed gesprek gehad met elkaar.
Hij was blij te vernemen dat zijn topic nog regelmatig bezocht wordt en
dat er maandelijks ook een gedicht van hem gepubliceerd wordt.

Hij dankt iedereen en vooral Rankje en Alter die dit mogelijk maken.
Tot zijn spijt is zijn PC momenteel buiten werking, en moest hij het doen
met wat wij hem vertelden.

In vergelijking met ons bezoek van een zestal weken geleden is Guido
er echt op vooruit gegaan, hij is ook veel sterker geworden.
Met een blij en zonnig gezicht hebben we afscheid genomen.
Hij hoopt tegen de lente terug in zijn eigen huisje te kunnen zijn.
En dat hopen wij samen met hem.



ria

[Bosrankje]

Beste Robbe,

Bedankt om nog altijd mee te 'spelen'

Prachtig herfstgedicht hoor ! Proficiat.

Warme herfstgroetjes van Alter en Rankje

[Bosrankje]

Lieve Ria,

Heel blij te vernemen dat onze vriend Give (Guido)
op de goede weg is en dat hij aan de lente denkt om
terug in zijn eigen huis te zijn ! Dat wensen wij hem
van harte !

Graag plaatsen wij maandelijks één van zijn bijzonder
mooie gedichten in Poëzie van de dag !

Bedankt, lieve Ria en als je nog op bezoek bij Give gaat,
breng hem aub onze lieve groetjes over.

Veel liefs van Alter en Rankje

[Alterego1]

Poëzie van de dag

De titels van de gedichten voor November 2012
bondig aan elkaar gelinkt.

Geschreven in de geest van 11 November.

In dat miezerige begin-Novemberweertje denk ik met
weemoed terug aan AL DIE DODEN IN MIJN HART,
Ik hoef daarvoor niet naar het kerkhof te gaan om
er te PRATEN MET STENEN.

Bij de teraardebestelling van hen die heengingen
is bij elk een LAATSTE AFSCHEID genomen,een
Last Post in mineur gezien de omstandigheden.
Nu rest mij enkel EVEN BEZINNEN en denken aan
hen die in dat SCHADUWLAND vertoeven,en die
men VOOR IMMER VAARWEL heeft gezegd.

Om bij die HERFSTBLUES,als een adagio,nogeens
stilletjes ADIEU te prevelen,wetend dat het steeds
wel EEN ONBEANTWOORDE VRAAG zal blijven,
namelijk de vraag waarom er zovele mensen moesten
sneuvelen in die beide wereldoorlogen,om daar dan
OP HET KERKHOF,hier en elders,soms in het EREPARK
begraven te liggen.Want er is op die onzinnigheid van
'het waarom' geen zinnig antwoord te geven.

Of je nu duizendmaal BLIJF,BLIJF MIJN VRIEND roept,
het heeft geen zin,zelfs KOM LAAT ONS WACHTEN
krijgt geen gehoor,daar in die loopgraven aan het front
in die KORTERE DAGEN van een LATE HERFST.Als
men onder het vijandelijk vuren de dood nabij voelt zijn
herinneringen en VERTELLINGEN de enige houvast.
Voor vele duizenden kwam 11 NOVEMBER 1918 te laat!
In talrijke gezinnen van gesneuvelde soldaten en burgers
bracht MENEER DE LEEGTE enorm groot VERDRIET.

En na die zomerbloeiende KAMPERFOELIE,dikwijls zo
kleurrijk in een AQUAREL weergegeven,is na de grote
oorlog van 1914-18 de rode klaproos(the poppies)het
symbool geworden van wat IK LAAT JE GAAN daar in
de MODDERVELDEN van Flanders Fields betekende.
Maar DE TIJD VERSTRIJKT,dat is niet tegen te houden,
en het LEVEN gaat voort zijn gangetje,en zo raakt de
gedachtenis aan die vele gesneuvelden op het veld van
eer IN HET LAND VAN VERGETEN,de vergetelheid.

Toch doet dat HERFSTWEER in November ons ook
weer denken aan de VERGANKELIJKHEID waaraan
door niets of niemand te ontkomen valt.
In NACHTELIJKE MIJMERINGEN,vooral dan in de
HERFST,beseft men dat alles vergankelijk is.

Alterego

P.S. Ik was het vergeten te plaatsen,goed dat
mijn Bosrankje me er opmerkzaam op maakte.

[YNA]

[Bosrankje]

Aquarel van een kamperfoelie

Lieve Yna,

Sorry dat ik je zo laat bedank om het feit dat je blijft
meegaan in ons maandelijks 'avontuur', namelijk "de
titels van de gedichten aan elkaar gelinkt"

Warme novembergroetjes van Alter en Rankje

[Alterego1]

Poëzie van de dag

Programma voor de maand December 2012

01-12-2012 Monika met Advent
02 " " " " " Elisa met Herkenning
03 " " " " " Elleke met Irminsul
04 " " " " " Tinneke met Kind van de oorlog
05 " " " " " Schrijfster met Een lichtpaleis voor jou
06 " " " " " Jure met Maar toch is het waar
07 " " " " " Frankie met Gebed
08 " " " " " Neske met Jules de klaspop
09 " " " " " Ferry met Kerststemming
10 " " " " " Jadi met Kopje troost
11 " " " " " Janina met De thuislozen
12 " " " " " Hilde met Niet zomaar een boom
13 " " " " " Claire met Nooit
14 " " " " " Nele met Donkere dagen
15 " " " " " Robbe met Decembernevel
16 " " " " " Norman met Het leven zoals het is
17 " " " " " Xje met Ik mis je
18 " " " " " Ria met De rekruut
19 " " " " " Bomi met Stilte
20 " " " " " Gustilpe met Kersttijd
21 " " " " " Alterego met Maya,waarom...
22 " " " " " Bosrankje met Ouder worden
23 " " " " " Give met Verloren ster
24 " " " " " Sunset met Stille nacht
25 " " " " " Herman met Kerstmis
26 " " " " " Nienka met Mensen kunnen wonderen verrichten
27 " " " " " Tineke met Wollen wanten
28 " " " " " Bo'ke met Winters geschilderd
29 " " " " " Yna met Pluske
30 " " " " " Uvi met De spiegel van de wind
31 " " " " " Rapke met Stilte

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[Robol]

Mijn Advent begint met een gedichtenkrans
die ik ter herkenning hang aan alle deuren
sier dan mijn Irmunsul met linten in alle kleuren
en voor het kind van de oorlog dans ik de vredesdans

Een lichtpaleis voor jou bouw ik met mijn gemeende wensen
Maar ’t is toch waar, elk staakt het vuren loopt verkeerd
Daarom ook een kort gebed , vrede voor alle mensen
zelfs Jules de klaspop heeft dit in de kleuterklas geleerd

De kerst en het nieuwe jaar komen er weer aan
een kopje troost neem ik tot mij om mezelf wat op te beuren
Laat al de thuislozen naar het huis van vreugde gaan
De kerstspar is niet zomaar een boom, hij hangt vol wintergeuren

Nooit zal het volledig duister zijn
als je de lichtjes in de donkere dagen ziet
Hoop verdrijft decembernevel en verlicht de najaarspijn
neem het leven zoals het is en verban verdriet

“Ik mis je” schreef de rekruut in een intense liefdesbrief
“Die stilte zonder jou is zo zwaar om dragen
Maar straks in de kersttijd ben ik bij jou, mijn lief,
en dan zal ik aan je vader om je handje vragen…”

“Maya, waarom zal hij mijn bede weigeren
ik zal je eeuwig lief hebben, zelfs als we ouder worden
voor jou wil ik me mijn leven lang afpeigeren
en je beschermen, lieve kind, ’t komt allemaal dik in orde !”

Ik pluk nu een verloren ster in de stille nacht
die ik bij kerstmis in je boom wil hangen
En het sterretje pinkt dan ritmisch zacht
op het ritme van ons wederzijds verlangen

Mensen kunnen wonderen verrichten
als ze maar van goede wille zijn
wie breit me wollen wanten om de kilte te verlichten
als ik een avondwandeling maak, in de maneschijn

Winters geschilderd ligt de sneeuw nu op de daken
Pluske de kat verschrikt, ze hoort iets op het dak
Is het de spiegel van de wind, die 'n gerucht komt maken?
Of is het misschien Sinterklaas die de stilte plots verbrak?


Robbe

[Alterego1]

Poëzie van de dag

De titels van de gedichten voor December 2012
bondig aan elkaar gelinkt.

Met ingang van December zitten we meteen ook in de ADVENT,
dat betekent voor mij telkenjare weer een HERKENNING van wat
ik op school in de godsdienstles daarover leerde.Iets anders dan
IRMINSUL,wat verwijst naar een soort van 'levensboom' bij de
Kelten.Voor dat KIND VAN DE OORLOG,(en daarmee bedoel ik
alle kinderen die lijden onder het oorlogsgeweld waar ook ter wereld)
bestel ik EEN LICHTPALEIS VOOR JOU bij Sinterklaas,je gelooft
me misschien niet,MAAR TOCH IS HET WAAR.Een GEBED is in
feite een smekend verzoek,en als die bede,van zovele mensen over
de hele wereld,mocht verhoord worden,dan zou dat kind van de oorlog
misschien ook ooit eens met JULES DE KLASPOP kunnen spelen.

We komen stilaan al in KERSTSTEMMING,en velen vieren dit
gebeuren graag met uitbundig feesten.Alsof dat nodig is om zo de
geboorte van Christus te herdenken.Een warme tas koffie of thee,
een KOPJE TROOST zoals men zegt,is voor DE THUISLOZEN in
hun barre levensomstandigheden van evenveel,of meer,waarde.
Ze zetten NIET ZOMAAR EEN BOOM,als kerstboom,want die
mogelijkheid hebben ze niet in hun meestal uitzichtloos bestaan.
Ze zullen NOOIT de hoop opgeven om na die DONKERE DAGEN
en de klamme DECEMBERNEVEL toch ooit eens betere tijden te
mogen beleven in HET LEVEN ZOALS HET IS,kwalitatief beter dus.
Kersttijd,die is er wel,alleen is de Kerststemming niet overal gelijk,
lees bvb.het gedicht 'Een lichtpaleis voor jou' of 'Kind van de oorlog'
daaromtrent nog maar eens.

IK MIS JE zei DE REKRUUT tegen zijn geliefde,want die momenten
van STILTE ontlokten hem in deze KERSTTIJD de nogal weemoedige
vraag 'MAYA,WAAROM...'.Ze wilden samen OUDER WORDEN maar
zijn rekrutering beschouwde hij als verloren tijd,als een VERLOREN STER
in de STILLE NACHT om het in de sfeer van KERSTMIS uit te drukken.

Maar MENSEN KUNNEN WONDEREN VERRICHTEN,zeker als ze
sterk gemotiveerd zijn.Voorzien van warme WOLLEN WANTEN,die in
het WINTERS GESCHILDERD landschap wel nodig waren,ook omdat
PLUSKE geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken,en ik
ze zodoende uit de in de tuin staande kerstboom kon plukken,waarbij
DE SPIEGEL VAN DE WIND me ijspegels onder de neus toverde,en
ik dus maar vlug in alle STILTE afdroop.

Gedurende de vier weken Adventtijd wordt per week een kaars
ontstoken,tegen Kerstmis branden er dan vier kaarsen,wat ik
persoonlijk beschouw als de symbolisering van:
geloof,hoop,liefde en vreugde.

Moge u allen voor zover mogelijk een Zalige Kerstmis
en een Gelukkig Nieuwjaar beleven.

Alterego