Jure***
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Na mijn dwaze beslissing eerder om alles van jure te verwijderen ben ik blij dat ik in 2006 veel werkjes ook elders had gepost.
Dit is er zo eentje
Gesprek met mij reïncarnatie
In een onbeschrijfelijke sfeer,
nooit eerder ervaren,
Niets weghebbende van felle lichten,
of van tunnels door te varen
zag ik een schaduw voor me staan.
Hij leek silhouet-matig op mij.
Alhoewel hij geen beeld had,
voelde ik het aan ,het is - hij.
Ik vroeg hem wat hij kwam doen,
zo midden in die zwoele nacht,
"ik ben je reïncarnatie" antwoordde
hij me niet heel onverwacht
Oh, en welke trappen heb ik gedaan?,
krijgt mijn ziel het hierna beter?
Of kom ik ergens terecht waar
ik leven moet van gekookte veter?
Zullen we de punten eens overlopen,
wat positief was en een beetje niet,
durf je de waarheid horen,
of ken je die liever niet.
Daar heb ik geen behoefte aan,
antwoordde ik tamelijk raak,
aan het silhouet te zien word
ik zeker toch geen draak.
Neen - zei mijn reïn-carnaat,
op dat punt heb je het terecht
maar, jij bent nog niet dood,
en het pleit is nog niet beslecht.
Wees dankbaar voor deze ervaring,
dat je hierna opnieuw denken kan.
Dan kun je de rommel in deze dimensie,
hier en daar nog wat schikken man.
Toe zeg me hoe het is, hierna,
hoe geraak ik eigenlijk in jou?
Is het door geboorte-dood of zijn,
of dingen die ik niet weten wou"
Het antwoord werd je al gegeven,
heel diep bij je, binnenin.
Je hoeft niet ver te zoeken,
je kende het vanaf het begin.
Zo onverwacht als hij daar stond
zo onverwacht is hij ook verdwenen.
Achter blijft een verschrikte man,
de wangen vochtig van het wenen.
Zit er een moraal aan dit gebeuren?
Zijn er lessen uit te leren?
Ik weet het zelf nog niet,
maar ik moet me nog gaan scheren.
Dit is er zo eentje
Gesprek met mij reïncarnatie
In een onbeschrijfelijke sfeer,
nooit eerder ervaren,
Niets weghebbende van felle lichten,
of van tunnels door te varen
zag ik een schaduw voor me staan.
Hij leek silhouet-matig op mij.
Alhoewel hij geen beeld had,
voelde ik het aan ,het is - hij.
Ik vroeg hem wat hij kwam doen,
zo midden in die zwoele nacht,
"ik ben je reïncarnatie" antwoordde
hij me niet heel onverwacht
Oh, en welke trappen heb ik gedaan?,
krijgt mijn ziel het hierna beter?
Of kom ik ergens terecht waar
ik leven moet van gekookte veter?
Zullen we de punten eens overlopen,
wat positief was en een beetje niet,
durf je de waarheid horen,
of ken je die liever niet.
Daar heb ik geen behoefte aan,
antwoordde ik tamelijk raak,
aan het silhouet te zien word
ik zeker toch geen draak.
Neen - zei mijn reïn-carnaat,
op dat punt heb je het terecht
maar, jij bent nog niet dood,
en het pleit is nog niet beslecht.
Wees dankbaar voor deze ervaring,
dat je hierna opnieuw denken kan.
Dan kun je de rommel in deze dimensie,
hier en daar nog wat schikken man.
Toe zeg me hoe het is, hierna,
hoe geraak ik eigenlijk in jou?
Is het door geboorte-dood of zijn,
of dingen die ik niet weten wou"
Het antwoord werd je al gegeven,
heel diep bij je, binnenin.
Je hoeft niet ver te zoeken,
je kende het vanaf het begin.
Zo onverwacht als hij daar stond
zo onverwacht is hij ook verdwenen.
Achter blijft een verschrikte man,
de wangen vochtig van het wenen.
Zit er een moraal aan dit gebeuren?
Zijn er lessen uit te leren?
Ik weet het zelf nog niet,
maar ik moet me nog gaan scheren.
Laatst gewijzigd door jure op 17 jun 2012, 13:49, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
Gast
jure,
Ik kwam, ik las en... zag dat het goed was.
Fijn dat je dit gedicht kon recycleren, ik denk nog even na...
en scheren moet ik mij niet.
groetjes
elleke
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Jure,
Blij dat ik langs kwam ben ik alvast. Kwam je bedanken voor de vriendelijke woorden die je schreef toen ik de maat van het trottoir
nam, de lengte toch.
Door hier te zijn las ik je teruggevonden gedicht, ik kan maar al te goed begrijpen wat je voelt. Alles wat er geschreven staat is van jou, anderen
zoals ik mogen dat alleen maar lezen en in gedachten de inhoud door een zeef halen.
Daar ga ik nu mee beginnen
Groetjes,
bomi.
een teruggevonden schaap.
-
Jure,
Blij dat ik langs kwam ben ik alvast. Kwam je bedanken voor de vriendelijke woorden die je schreef toen ik de maat van het trottoir
nam, de lengte toch.
Door hier te zijn las ik je teruggevonden gedicht, ik kan maar al te goed begrijpen wat je voelt. Alles wat er geschreven staat is van jou, anderen
zoals ik mogen dat alleen maar lezen en in gedachten de inhoud door een zeef halen.
Daar ga ik nu mee beginnen
Groetjes,
bomi.
een teruggevonden schaap.Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Jure,
Je schreef : 'Na mijn dwaze beslissing eerder om alles van jure
te verwijderen ben ik blij dat ik in 2006 veel werkjes ook elders had gepost.'
We kunnen het alleen maar beamen want het is de moeite waard !
"Gesprek met mijne reïncarnatie", echt iets voor mij !
Als ik iets graag lees, kan ik nooit weerstaan aan een soort drang om
ppt's te maken (raar he !) en dat is wat er nu gebeurt maar gemakkelijk
zal 't niet zijn hoor. Proberen zal ik zowiezo maar of het lukt... het is
een beetje zoals met 'Linde', ook zo'n moeilijke uitdaging maar ik heb
tijd dus... "qui vivra verra" !
Tot schrijfs, beste Jure en lieve groetjes van ABBA
In 't groen geschreven... de kleur van de hoop !
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
De Reden der rede
Op een verhoog, de sprekersstoel.
Een man met een wit papier.
Hij zou een mededeling doen,
hij zou het gaan vertellen hier.
Beide handen breed gestrekt,
hij moest om stilte vragen.
Wat hij wil zeggen is volstrekt,
gevaarlijk in dees dagen.
Toen het stiller werd het rumoer,
nog slechts het ademen te horen,
legde hij de armen mannelijk stoer,
en leunde lichtjes naar voren.
Voor alle mensen, in deze zaal,
luistert naar deze voorname rede.
Hij geldt voor jullie allemaal,
gebracht om een specifieke reden.
Nog stiller werd het in de hal,
je hoorde lederen broeken kraken.
De monden open, van de mannen vooral,
de vrouwen stopte hun bekende taken.
De voordrager boog heel diep,
boog zich eigenlijk onderdanig.
nam het witte papier op en riep,
dat de redevoering gedaan is.
Het volk bekeek elkaar onderling,
wisten niet wat te zeggen,
keken de spreker na die wegging,
zonder verder iets uit te leggen.
Langzaam kwam het applaus op gang,
het werd een staande ovatie.
Hem aan te raken werd een gedrang,
hij, de redder van deze natie.
Nog even keek de spreker om,
naar allen die daar joelden.
Ach , wat zijn ze allen stom,
zij begrijpen niet wat ik bedoelde.
Op een verhoog, de sprekersstoel.
Een man met een wit papier.
Hij zou een mededeling doen,
hij zou het gaan vertellen hier.
Beide handen breed gestrekt,
hij moest om stilte vragen.
Wat hij wil zeggen is volstrekt,
gevaarlijk in dees dagen.
Toen het stiller werd het rumoer,
nog slechts het ademen te horen,
legde hij de armen mannelijk stoer,
en leunde lichtjes naar voren.
Voor alle mensen, in deze zaal,
luistert naar deze voorname rede.
Hij geldt voor jullie allemaal,
gebracht om een specifieke reden.
Nog stiller werd het in de hal,
je hoorde lederen broeken kraken.
De monden open, van de mannen vooral,
de vrouwen stopte hun bekende taken.
De voordrager boog heel diep,
boog zich eigenlijk onderdanig.
nam het witte papier op en riep,
dat de redevoering gedaan is.
Het volk bekeek elkaar onderling,
wisten niet wat te zeggen,
keken de spreker na die wegging,
zonder verder iets uit te leggen.
Langzaam kwam het applaus op gang,
het werd een staande ovatie.
Hem aan te raken werd een gedrang,
hij, de redder van deze natie.
Nog even keek de spreker om,
naar allen die daar joelden.
Ach , wat zijn ze allen stom,
zij begrijpen niet wat ik bedoelde.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
De heuvel van Pensa
Het is maar een kleine heuvel van waar ik schouw
op dat heerlijke stukje land waar ik zo van hou
Ik zie de groene weiden, de bloeiende groene heide
Het aanschouwen van deze rust stemt me blijde
Wat verder hoor ik kinderen joelen en spelen
Deze opvang van geluiden kan me nooit vervelen
En toch sluipt er weemoed in mijn vermoeide hart
want ook nevenwerkende signalen spelen part
Allen, de verlorenen zie ik beneden revue passeren
gezichten die ik nooit vergeten zal om diverse redenen
Medelijden, niet met mezelf, overvalt me telkens weer
Ik zou hun zo met een vraag weer tot leven wekken Mijn...heer?
Hun schaduwen verdwijnen, oplossend in het niets
Ik blijf eenzaam achter op de heuvel hopende op iets
Papa zei nog, jong geen illusies maken, gewoon leven
Deze raad heeft hij mij drie minuten er voor gegeven
Het is maar een kleine heuvel van waar ik schouw
op dat heerlijke stukje land waar ik zo van hou
Ik zie de groene weiden, de bloeiende groene heide
Het aanschouwen van deze rust stemt me blijde
Het is maar een kleine heuvel van waar ik schouw
op dat heerlijke stukje land waar ik zo van hou
Ik zie de groene weiden, de bloeiende groene heide
Het aanschouwen van deze rust stemt me blijde
Wat verder hoor ik kinderen joelen en spelen
Deze opvang van geluiden kan me nooit vervelen
En toch sluipt er weemoed in mijn vermoeide hart
want ook nevenwerkende signalen spelen part
Allen, de verlorenen zie ik beneden revue passeren
gezichten die ik nooit vergeten zal om diverse redenen
Medelijden, niet met mezelf, overvalt me telkens weer
Ik zou hun zo met een vraag weer tot leven wekken Mijn...heer?
Hun schaduwen verdwijnen, oplossend in het niets
Ik blijf eenzaam achter op de heuvel hopende op iets
Papa zei nog, jong geen illusies maken, gewoon leven
Deze raad heeft hij mij drie minuten er voor gegeven
Het is maar een kleine heuvel van waar ik schouw
op dat heerlijke stukje land waar ik zo van hou
Ik zie de groene weiden, de bloeiende groene heide
Het aanschouwen van deze rust stemt me blijde
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Van toen insecten plots de mensen begrepen
Door een of ander chemisch avontuur,
kwamen gassen vrij in de natuur
Gelukkig hadden zij geen vat op ons
de hersens of de opslorpspons
Maar de piepkleine onbedekte neuzen
van de insecten hadden geen keuze
Zij snoven ongewild het goedje op
dat snel steeg naar hun verwarde kop
Insectisch konden ze niet meer spreken
zonder hun kleine tongetjes te breken
Mensistisch daarentegen geen probleem
Elke taal zelfs van in en uitheem
Toen begonnen de grote dialogen
Zij spraken met dichtgeknepen ogen
Waarom mens zijn jullie ons zo boos
Denkt u dat een insect voor dit leven koos
De mensen eigenlijk hadden geen verweer
Dezelfde vraag kwam terug telkens weer
Heeft u zelf gekozen om mens te zijn
En of had dat spermazaadje zelf een brein
Omdat sommigen mensen hen verstonden
En maar geen plausibele uitleg vonden
Werd daar besloten dat voortaan
Elk insect gewoon zijn weg kon gaan
Door een of ander chemisch avontuur,
kwamen gassen vrij in de natuur
Gelukkig hadden zij geen vat op ons
de hersens of de opslorpspons
Maar de piepkleine onbedekte neuzen
van de insecten hadden geen keuze
Zij snoven ongewild het goedje op
dat snel steeg naar hun verwarde kop
Insectisch konden ze niet meer spreken
zonder hun kleine tongetjes te breken
Mensistisch daarentegen geen probleem
Elke taal zelfs van in en uitheem
Toen begonnen de grote dialogen
Zij spraken met dichtgeknepen ogen
Waarom mens zijn jullie ons zo boos
Denkt u dat een insect voor dit leven koos
De mensen eigenlijk hadden geen verweer
Dezelfde vraag kwam terug telkens weer
Heeft u zelf gekozen om mens te zijn
En of had dat spermazaadje zelf een brein
Omdat sommigen mensen hen verstonden
En maar geen plausibele uitleg vonden
Werd daar besloten dat voortaan
Elk insect gewoon zijn weg kon gaan
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Lichaam
Lichaam, mijn lichaam
Jij hebt steeds je best gedaan
Was er iets mis gaf je signalen
die dokters of ik moesten vertalen
Jij deed meer dan je uiterste best
Lichaam, mijn lichaam
Kon je de psyche ook maar aan
De druk van buiten uit verwerken
mijzelf geen paniek laten merken
Maar ik kanker niet over al de rest
Lichaam, mijn lichaam
Mijn denken is met je meegegaan
je spieren waren vroeger steviger
en de reacties op dingen heviger
Ik neem geen aanstoot aan je verval
Lichaam, mijn lichaam
Ik had je niet lief van begin af aan
die tevredenheid is pas later gekomen
toen ik haar tot vrouw heb genomen
Zij vond mij uiterlijk knap en binnen vooral
Lichaam, mijn lichaam
Wat moet ik straks met je aan
als mijn geest enkel zou resten
Verbranden of verteren wat is het beste
Gevaarlijk zou het zijn dit nu uit te testen
Lichaam, mijn lichaam
Jij hebt steeds je best gedaan
Was er iets mis gaf je signalen
die dokters of ik moesten vertalen
Jij deed meer dan je uiterste best
Lichaam, mijn lichaam
Kon je de psyche ook maar aan
De druk van buiten uit verwerken
mijzelf geen paniek laten merken
Maar ik kanker niet over al de rest
Lichaam, mijn lichaam
Mijn denken is met je meegegaan
je spieren waren vroeger steviger
en de reacties op dingen heviger
Ik neem geen aanstoot aan je verval
Lichaam, mijn lichaam
Ik had je niet lief van begin af aan
die tevredenheid is pas later gekomen
toen ik haar tot vrouw heb genomen
Zij vond mij uiterlijk knap en binnen vooral
Lichaam, mijn lichaam
Wat moet ik straks met je aan
als mijn geest enkel zou resten
Verbranden of verteren wat is het beste
Gevaarlijk zou het zijn dit nu uit te testen
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
Gast
Beste jure,
Het is niet te begrijpen en aanvaarden nog moeilijker.
Er zijn geen woorden voor.
Pijnlijke en breekbare poëzie lees ik hier.
Sterkte!
liefs van elleke
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Zie, jure's kleindochters zijn van geen kleintje vervaard. Moedig ondanks regen, wind en spervuur liepen ze de "piste des doods" af op de Militaire opendeurdag te Leopoldsburg.
't Is toch ook een beetje poëzie of proza, niet?
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.