Gedachten en gevoelens.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Lieve mensen,
Na mijn ochtendlijke fietstocht op de home-trainer ( 7.5Km )
even op adem komen en bijlezen.
Gustilpe hopelijk is je kleine zieke al wat opgeknapt, hij was
in elk geval in goede handen.
YNA een mooi plaatje brengt ons in een andere wereld, kom
eens naar de Japanse Tuin in Hasselt.
Alter wat vind ik die ouderwetse afb. ontzettend knap ze doen
me aan Anton Pieck denken.
Dankbare groetjes,
bomi.
Abstrakt; een experiment met ingevulde lijnen.
-
Lieve mensen,
Na mijn ochtendlijke fietstocht op de home-trainer ( 7.5Km )
even op adem komen en bijlezen.
Gustilpe hopelijk is je kleine zieke al wat opgeknapt, hij was
in elk geval in goede handen.
YNA een mooi plaatje brengt ons in een andere wereld, kom
eens naar de Japanse Tuin in Hasselt.
Alter wat vind ik die ouderwetse afb. ontzettend knap ze doen
me aan Anton Pieck denken.
Dankbare groetjes,
bomi.
Abstrakt; een experiment met ingevulde lijnen.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
Beste Bomi ,
Er zijn 2 soorten mensen : de goeden hebben nog aandacht voor de natuur en alle levende wezens zoals je meesjes , de kwaden vinden hun saldo van één miljard nog te dun en denken alleen aan wat ze nog uitbuiten kunnen
Je hebt dus nog meer mooie vogels te goed
Beste Bomi ,
Er zijn 2 soorten mensen : de goeden hebben nog aandacht voor de natuur en alle levende wezens zoals je meesjes , de kwaden vinden hun saldo van één miljard nog te dun en denken alleen aan wat ze nog uitbuiten kunnen
Je hebt dus nog meer mooie vogels te goed
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
onlangs maakte ik een avond mee 'Gezelle Gezongen' met heel weinig tijd een korte tekst uit het gedicht 'Als de ziele luistert'
Straks verkoop ik soep ten voordele voor het onderzoek van de ziekte van Duchenne.
een heel fijn weekend met een warme groet,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Een hartelijk woordje van dank aan de bezoekers,
blij dat jullie er weer waren!
Het Lieve - Heer beestje.
Enige tijd nadat de Grote Schepper de wereld had gemaakt, zoals Hij dacht dat het gebeuren moest, vond er toch een raar gebeuren plaats. Luister maar . . .
Het was een heel zonnige dag, de wereld had het warm, alle schepselen zochten beschutting in de schaduwplekjes overal waar ze die maar vinden konden. Mensen zochten verkoeling in het water en aten ijsjes zoveel ze konden, de kabouters hadden zich teruggetrokken in het midden van het grote bos, de bomen waren er hoog en het struikgewas hield de aarde vochtig en koel. In de lucht zaten de feeën en elfjes zich koelte toe te wuiven op één van de grote regenwolken. De wereld leek wel stil te staan.
Tussen het struikgewas woonde de familie van kabouter Witje, zijn vrouwtje was druk doende met groente te snijden voor de avondmaaltijd en de kleine kinderkabouters ravotten buiten in het struikgewas. Moeder Frea, want zo heette het vrouwtje, had al een paar keer in het rond gekeken zoekend naar een raar geluidje wat ze heel af en toe dacht te horen. En echt waar het was ook zo, ze stopte even met groente hakken en hoorde iets wat leek op een snik. Aandachtig luisterde ze nóg een keer en ja er was geen twijfel mogelijk iemand zat te snikken. Frea was een slimme vrouw en keek tussen de hoop groente die ze nog moest kuisen en wat vond ze daar? Een klein rood kevertje zo hard snikkend dat zijn vleugeltjes ervan trilden.
Ze nam het kleine ding op haar hand, het keek zo triest naar haar. Op haar vraag waarom het beestje zo weende kwam er met horten en stoten een ongewoon verhaal naar buiten. Het kevertje was zo triest omdat hij zichzelf zo lelijk vond. Al de andere vliegende dieren hadden de mooiste versieringen, kijk maar naar de vlinders zei het, die heb je in ontelbaar vele kleuren en motieven, de bijtjes hebben een mooi gestreept pakje, zelfs de vliegen hebben mooi doorschijnende en glanzende vleugels, snik, snik. . . . Ik heb alleen maar twee rode schelpjes als vleugeltjes, daar had de Heer toch wel iets anders kunnen van maken.
Tja Frea wist er ook niet zo dadelijk iets op te vinden, ze gaf het kleine ding een paar groene blaadjes om het te troosten, zette het met blaadjes en al in een doosje op de koelste plaats die ze bedenken kon. Aan tafel tijdens de avondmaaltijd vertelde Frea haar verhaal aan Witje en de kindertjes. Niemand kon iets bedenken om het kevertje te helpen. Na de maaltijd gingen ze allemaal naar bed, al snel was het stil in huis elk had zijn eigen dromen.
De volgende morgen vertelde Witje waarover hij gedroomd had. Hij had de Heer gezien zittend op zijn hemeltroon, gewiegd door een schitterende wolk. Bedeesd had Witje Hem het verhaal gedaan, nu was het de beurt aan God de Vader om een beetje sip te kijken. Het is onmogelijk zei Hij, nu nog iets aan Mijn schepping te veranderen, . . . vanuit de hemel toch.
Misschien heb je ergens nog een potje verf staan om er een versiering op aan te brengen! Ik reken op je! Kabouter Witje knikte maar beteuterd en het beeld van de Heer verdween. Jaaaaa !!! riepen Frea en de kinderen samen dat is het! In het kleine schuurtje naast hun paddenstoel vonden ze nog een restje zwarte verf die gediend had om hun deurtje te verven.
Voorzichtig haalde Frea het kevertje erbij, zette het in het midden van de tafel en vertelde wat ze van plan was. Het beestje bleef roerloos, stilletjes afwachtend, zitten. Ze nam de hardste onderkant van een grassprietje en doopte die in het likje verf, liet dan telkens een klein stipje op de vleugeltjes vallen en begon daarna te blazen om de verf te laten drogen. Na een even hard labeur, vond ze haar werk geslaagd.
Ze liet het beestje zichzelf bewonderen in het glas van een klein raampje. Het kevertje glunderde en wist met zichzelf geen blijf. De kleine kaboutertjes joelden luid door elkaar, ééntje riep nu ben je een lieve - heer beestje want het idee kwam toch van Hem. Iedereen ging er dadelijk mee akkoord, zo komt het dat een gewoon rood kevertje zwarte stippen kreeg en voor altijd een lieve - heerbeestje werd.
Bomi.
( 2008 )
-
Een hartelijk woordje van dank aan de bezoekers,
blij dat jullie er weer waren!
Het Lieve - Heer beestje.
Enige tijd nadat de Grote Schepper de wereld had gemaakt, zoals Hij dacht dat het gebeuren moest, vond er toch een raar gebeuren plaats. Luister maar . . .
Het was een heel zonnige dag, de wereld had het warm, alle schepselen zochten beschutting in de schaduwplekjes overal waar ze die maar vinden konden. Mensen zochten verkoeling in het water en aten ijsjes zoveel ze konden, de kabouters hadden zich teruggetrokken in het midden van het grote bos, de bomen waren er hoog en het struikgewas hield de aarde vochtig en koel. In de lucht zaten de feeën en elfjes zich koelte toe te wuiven op één van de grote regenwolken. De wereld leek wel stil te staan.
Tussen het struikgewas woonde de familie van kabouter Witje, zijn vrouwtje was druk doende met groente te snijden voor de avondmaaltijd en de kleine kinderkabouters ravotten buiten in het struikgewas. Moeder Frea, want zo heette het vrouwtje, had al een paar keer in het rond gekeken zoekend naar een raar geluidje wat ze heel af en toe dacht te horen. En echt waar het was ook zo, ze stopte even met groente hakken en hoorde iets wat leek op een snik. Aandachtig luisterde ze nóg een keer en ja er was geen twijfel mogelijk iemand zat te snikken. Frea was een slimme vrouw en keek tussen de hoop groente die ze nog moest kuisen en wat vond ze daar? Een klein rood kevertje zo hard snikkend dat zijn vleugeltjes ervan trilden.
Ze nam het kleine ding op haar hand, het keek zo triest naar haar. Op haar vraag waarom het beestje zo weende kwam er met horten en stoten een ongewoon verhaal naar buiten. Het kevertje was zo triest omdat hij zichzelf zo lelijk vond. Al de andere vliegende dieren hadden de mooiste versieringen, kijk maar naar de vlinders zei het, die heb je in ontelbaar vele kleuren en motieven, de bijtjes hebben een mooi gestreept pakje, zelfs de vliegen hebben mooi doorschijnende en glanzende vleugels, snik, snik. . . . Ik heb alleen maar twee rode schelpjes als vleugeltjes, daar had de Heer toch wel iets anders kunnen van maken.
Tja Frea wist er ook niet zo dadelijk iets op te vinden, ze gaf het kleine ding een paar groene blaadjes om het te troosten, zette het met blaadjes en al in een doosje op de koelste plaats die ze bedenken kon. Aan tafel tijdens de avondmaaltijd vertelde Frea haar verhaal aan Witje en de kindertjes. Niemand kon iets bedenken om het kevertje te helpen. Na de maaltijd gingen ze allemaal naar bed, al snel was het stil in huis elk had zijn eigen dromen.
De volgende morgen vertelde Witje waarover hij gedroomd had. Hij had de Heer gezien zittend op zijn hemeltroon, gewiegd door een schitterende wolk. Bedeesd had Witje Hem het verhaal gedaan, nu was het de beurt aan God de Vader om een beetje sip te kijken. Het is onmogelijk zei Hij, nu nog iets aan Mijn schepping te veranderen, . . . vanuit de hemel toch.
Misschien heb je ergens nog een potje verf staan om er een versiering op aan te brengen! Ik reken op je! Kabouter Witje knikte maar beteuterd en het beeld van de Heer verdween. Jaaaaa !!! riepen Frea en de kinderen samen dat is het! In het kleine schuurtje naast hun paddenstoel vonden ze nog een restje zwarte verf die gediend had om hun deurtje te verven.
Voorzichtig haalde Frea het kevertje erbij, zette het in het midden van de tafel en vertelde wat ze van plan was. Het beestje bleef roerloos, stilletjes afwachtend, zitten. Ze nam de hardste onderkant van een grassprietje en doopte die in het likje verf, liet dan telkens een klein stipje op de vleugeltjes vallen en begon daarna te blazen om de verf te laten drogen. Na een even hard labeur, vond ze haar werk geslaagd.
Ze liet het beestje zichzelf bewonderen in het glas van een klein raampje. Het kevertje glunderde en wist met zichzelf geen blijf. De kleine kaboutertjes joelden luid door elkaar, ééntje riep nu ben je een lieve - heer beestje want het idee kwam toch van Hem. Iedereen ging er dadelijk mee akkoord, zo komt het dat een gewoon rood kevertje zwarte stippen kreeg en voor altijd een lieve - heerbeestje werd.
Bomi.
( 2008 )
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomike,
het lieveheerbeestje heel mooi verteld,
spijtig dat ik het niet eerder zag vandaag
toen kleine Gust hier was.
De volgende keer lees ik hem het vehaaltje voor
evenals de andere kindjes
nog een fijne avond,
warme groetjes,
gustilpe
het lieveheerbeestje heel mooi verteld,
spijtig dat ik het niet eerder zag vandaag
toen kleine Gust hier was.
De volgende keer lees ik hem het vehaaltje voor
evenals de andere kindjes
nog een fijne avond,
warme groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Bomike,
Ik heb jouw prachtig geschreven verhaal in 2008 reeds mogen lezen. Maar zo'n mooi sprookje is heel fijn om nog eens te herlezen.
Knap geschreven !!!
een knuffelgroet
bo'ke
Ik heb jouw prachtig geschreven verhaal in 2008 reeds mogen lezen. Maar zo'n mooi sprookje is heel fijn om nog eens te herlezen.
Knap geschreven !!!
een knuffelgroet
bo'ke
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
