lutim's spiegelkrassen
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Het onmogelijke al
in je handen leggen,
de ruwe kanten afgeschaafd,
op mijn tenen gaan
in de verlaten ruimte
die je me biedt
en roepen nauwelijks hoorbaar
de herinneringen kruipen,
ontstijgen uit omslotenheid
als een ballon
die je wel moet zien
zo rood is hij en fel
en weldra weggedreven boven
je mogelijke denken.
in je handen leggen,
de ruwe kanten afgeschaafd,
op mijn tenen gaan
in de verlaten ruimte
die je me biedt
en roepen nauwelijks hoorbaar
de herinneringen kruipen,
ontstijgen uit omslotenheid
als een ballon
die je wel moet zien
zo rood is hij en fel
en weldra weggedreven boven
je mogelijke denken.
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Wat ik geef, als een verzegelde deur
voor de kamer van de liefde staan
waarin het water druppelt
uit de slechtsluitende kraan,
en kruisgetekend in haar naam, terwijl ik me,
al heb ik geen schuld, voor het overvloeien
schaam, ik stel emmers onder de lekken,
dweil de tranen op, verzamel de bladeren
van de boom en de beelden
uit mijn droom.
Dit is wat ik je geef, water dat uit me stroomt
in de goot, het is op te vangen in een zeef
en uit alle kleuren uit te zoeken
wat ik je bood.
voor de kamer van de liefde staan
waarin het water druppelt
uit de slechtsluitende kraan,
en kruisgetekend in haar naam, terwijl ik me,
al heb ik geen schuld, voor het overvloeien
schaam, ik stel emmers onder de lekken,
dweil de tranen op, verzamel de bladeren
van de boom en de beelden
uit mijn droom.
Dit is wat ik je geef, water dat uit me stroomt
in de goot, het is op te vangen in een zeef
en uit alle kleuren uit te zoeken
wat ik je bood.
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Je weet niet hoe dikwijls
ik onbemerkt gestorven ben,
ook nu ik hopend op je komst
in mijn gekrompen huid
alleen maar schreien kan,
je leeft nog en zonder denken
stap je de dagen in, er gebeurt
een dorp, een lange wandeling,
een drink, een verplichte pint,
je hebt in niets anders zin,
en ik beweeg mijn benen ook,
vaal en grijs geschilferd
mijn gemummifieerd gezicht,
de onbewogen zon schijnt erop,
maar erbinnen is geen licht.
ik onbemerkt gestorven ben,
ook nu ik hopend op je komst
in mijn gekrompen huid
alleen maar schreien kan,
je leeft nog en zonder denken
stap je de dagen in, er gebeurt
een dorp, een lange wandeling,
een drink, een verplichte pint,
je hebt in niets anders zin,
en ik beweeg mijn benen ook,
vaal en grijs geschilferd
mijn gemummifieerd gezicht,
de onbewogen zon schijnt erop,
maar erbinnen is geen licht.
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Als alles gezegd is doe je maar je ogen toe,
het vriendje aan het koordje
hangt nog wat te bengelen,
eens in het bovenste schuifje van jouw denken,
nu nog maar te vermalen
tot voer van jouw herinnering in te blikken met garantie
en houdbaarheid tot oneindig.
Vaarwel lieve vriendin, je moest zo nodig verdwijnen
om het verdriet uit je ogen te wassen.
het vriendje aan het koordje
hangt nog wat te bengelen,
eens in het bovenste schuifje van jouw denken,
nu nog maar te vermalen
tot voer van jouw herinnering in te blikken met garantie
en houdbaarheid tot oneindig.
Vaarwel lieve vriendin, je moest zo nodig verdwijnen
om het verdriet uit je ogen te wassen.
-
Gast
lutim schreef:Ik ben opgehouden met denken,
gewild vrij van gevoelens en gedachten,
besef eindelijk dat de waarheid
enkel en alleen
in het onuitgesprokene kan verblijven.
beste lutin,
nieuwsgierig naar je spiegelkrassen
ben ik komen zien t was oppassen
ik dacht een spiegelkrassen als topic
dat is daar waarschijnlijk feeërick
ik zag daar veel mensen staan
uit de poëzie helemaal ontdaan
spiegelkrassen stopt te bestaan
op zoek ben ik verder gegaan.
ja ik kon mij overal terugvinden
dat drukkende, machteloze inbinden
verdriettig zijn,bang dat men het ziet
steun, kracht om te vechten is er niet
je voelt het aan als het levensfalen
je laat je in zwarte gangen verdwalen
kracht om te wenen heb je niet meer
je sleept je voeten meer en meer
je lichaam en geest vinden geen rust
je ontladen door te krassen was, must
plots valt die spiegel, weg, gebroken...
geen spiegel, dus geen krassen meer
maar kom lutin eens bij mij rondspoken
u zal zien,ook ik heb die ellende doorkropen
opnieuw beginnen, samen spiegels kopen
het is de moeite, u zal opnieuw in jezelf geloven !!!!!
Sjarel
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
Heerlijke graag gelezen poëzie.
melancholie
onderweg zijn
door droeve moede
blauwe stonden
vooruit dromen
in wakende slaap
tegen de stroom in
mij terugvinden
op het Anderlandstrand
vliegen bonte vogels
door de draden
van mijn vreugde
nog één stap bij jou
en toch reeds weg.
**********
sunset 24-04-2007
**********
Liefs en een hel prettige dinsdag, sunset
melancholie
onderweg zijn
door droeve moede
blauwe stonden
vooruit dromen
in wakende slaap
tegen de stroom in
mij terugvinden
op het Anderlandstrand
vliegen bonte vogels
door de draden
van mijn vreugde
nog één stap bij jou
en toch reeds weg.
**********
sunset 24-04-2007
**********
Liefs en een hel prettige dinsdag, sunset
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Nooit meer kop onder de vleugels
in een struik kruipen
of in de verdonkerde kamer
voor de teevee,
voor het open venster staan
en spuwen naar de hemel
en de sterren, onbedreigd
en ver van mijn lijf
niet het lijf, alhoewel
bevredeging te bereiken is
en de geest in de spiegel
te begroeten met het waas
van herkenning of damp
die uitstraalt uit de tranen
van mijn oog, of geen oog meer,
alleen het zien
dat binnenin gebeurt en zonder
netvlies is maar alles waarneemt
het rood van het verdriet
het slechte van jouw oneerlijkheid !
in een struik kruipen
of in de verdonkerde kamer
voor de teevee,
voor het open venster staan
en spuwen naar de hemel
en de sterren, onbedreigd
en ver van mijn lijf
niet het lijf, alhoewel
bevredeging te bereiken is
en de geest in de spiegel
te begroeten met het waas
van herkenning of damp
die uitstraalt uit de tranen
van mijn oog, of geen oog meer,
alleen het zien
dat binnenin gebeurt en zonder
netvlies is maar alles waarneemt
het rood van het verdriet
het slechte van jouw oneerlijkheid !
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Ik kom in je nieuwe huis
en je merkt het niet,
de liefde die van je hield,
je ziet de vriend niet
en hoe zijn denken
wanhopig probeert uit te breken
uit jouw afwijzen,
je ziet alleen in woorden
ingeweven de dagen van
je eigen leven, en je hoort
mij niet spreken
en vertrek in een andere taal,
in de deur blijf ik nog even staan,
een paal waaraan de vlag
voorgoed wordt gestreken.
en je merkt het niet,
de liefde die van je hield,
je ziet de vriend niet
en hoe zijn denken
wanhopig probeert uit te breken
uit jouw afwijzen,
je ziet alleen in woorden
ingeweven de dagen van
je eigen leven, en je hoort
mij niet spreken
en vertrek in een andere taal,
in de deur blijf ik nog even staan,
een paal waaraan de vlag
voorgoed wordt gestreken.
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Buitenzitten in het zonnetje
waar mijn tranen alleen maar water
zijn in het felle licht,
en mijn gezicht drogen,
mijn ogen tonen aan de wolken
en aan de merels
die over mijn hoofd vliegen,
niet aan de jongen in het nest
die schreeuwen en eten
en de ouders roepen,
achter in mijn ogen ben jij gebleven
om niets anders meer te zien,
alleen tijdelijk
sluit ik je uit,
even, om adem te halen, diep,
en krimpend van verdriet,
om jou te vergeten
en de vogels drinken te geven,
even, tot je weer met brandende vingers
in mij tast en me uitspreidt
in de liefde voor jou.
waar mijn tranen alleen maar water
zijn in het felle licht,
en mijn gezicht drogen,
mijn ogen tonen aan de wolken
en aan de merels
die over mijn hoofd vliegen,
niet aan de jongen in het nest
die schreeuwen en eten
en de ouders roepen,
achter in mijn ogen ben jij gebleven
om niets anders meer te zien,
alleen tijdelijk
sluit ik je uit,
even, om adem te halen, diep,
en krimpend van verdriet,
om jou te vergeten
en de vogels drinken te geven,
even, tot je weer met brandende vingers
in mij tast en me uitspreidt
in de liefde voor jou.
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Het ontdekken van de rust in mij,
van de dag die gedaan is,
van de avond die naakt,
van de stilte waarin ik neerzit
en zonder verdriet aan je denk
en blij om wat er is geweest,
van de wandelingen samen
in het oude land, van de vijver en
de vogels en het geurende gras,
van het hand in hand en ééngeworden
samen zijn, en niet
te scheiden meer,
van het groeten na het samenzijn
van wat mij gelukkig maakt :
hoe ik een hand was op je schouder,
in de nacht, heb ik je in mijn denken gelegd,
mijn verliefde geest in een kaars
aangestoken voor jou.
van de dag die gedaan is,
van de avond die naakt,
van de stilte waarin ik neerzit
en zonder verdriet aan je denk
en blij om wat er is geweest,
van de wandelingen samen
in het oude land, van de vijver en
de vogels en het geurende gras,
van het hand in hand en ééngeworden
samen zijn, en niet
te scheiden meer,
van het groeten na het samenzijn
van wat mij gelukkig maakt :
hoe ik een hand was op je schouder,
in de nacht, heb ik je in mijn denken gelegd,
mijn verliefde geest in een kaars
aangestoken voor jou.
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
WAAROM IK BLIJF VAN JE HOUDEN
Omdat ik je meeneem tussen de rozen
en je ruiken laat en naar het nest
van de merel dat in de struiken staat,
open-bekken-jonge merels, drie,
en de moeder die aanvliegt,
en je het beeld tonen dat ik maak
van jou en mij, omdat ik nog altijd
de zoetheid van je lippen smaak,
omdat ik een open vat ben en je ligt
in me te gisten tot deeg van suikerbroden
en drinken en voldoening
van mijn noden,
omdat ik je zingen moet met het klein
en aarzelend lied van de mezen,
omdat ik je stem ben en overdragen moet
hoe je bent, en hoe ik moet wezen.
Omdat ik je meeneem tussen de rozen
en je ruiken laat en naar het nest
van de merel dat in de struiken staat,
open-bekken-jonge merels, drie,
en de moeder die aanvliegt,
en je het beeld tonen dat ik maak
van jou en mij, omdat ik nog altijd
de zoetheid van je lippen smaak,
omdat ik een open vat ben en je ligt
in me te gisten tot deeg van suikerbroden
en drinken en voldoening
van mijn noden,
omdat ik je zingen moet met het klein
en aarzelend lied van de mezen,
omdat ik je stem ben en overdragen moet
hoe je bent, en hoe ik moet wezen.
-
lutim - Lid geworden op: 08 mar 2006, 13:54
Een te aanvaarden vriend
stelt tentoon,
niet de fotos in de gang
of de beelden niet,
maar zichzelf en zijn nood,
is hij te bezien ? te ondergaan
of aan te wijzen,
zie hem staan
de letterzaaier, kleibezwaard
en niet te prijzen,
of ? hebben de draadnagels
je niet aangeraakt,
is mijn roepen niet gehoord,
is in het eikenhouten hoofd
geen ruimte voor het erkende woord ?
stelt tentoon,
niet de fotos in de gang
of de beelden niet,
maar zichzelf en zijn nood,
is hij te bezien ? te ondergaan
of aan te wijzen,
zie hem staan
de letterzaaier, kleibezwaard
en niet te prijzen,
of ? hebben de draadnagels
je niet aangeraakt,
is mijn roepen niet gehoord,
is in het eikenhouten hoofd
geen ruimte voor het erkende woord ?