Poëzie en gedichten - Ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Enkele gelukkige dagen
doorgebracht,
bij onze twee zonen.
Ze wonen aan de andere
kant van het kanaal.
Dertigers zijn ze
en reeds lang zelfstandig,
maar ouders blijf je
altijd, zolang je
kinderen je kinderen
willen zijn.
We hadden samen
een korte
maar fijne tijd.
Nu wordt een
nieuwe reis voorbereid,
naar Afrika,
want ergens daar
woont onze dochter
met haar gezin.
Zo trekken wij, een
stuk de wereld rond.
We worden er verwacht
en er zal vreugde zijn!
Maar altijd komen wij
weer, naar
het eigen stekje, want
net nog in eigen land
aan de grens
met Nederland,
woont onze oudste
dochter en haar gezin.
Zes toffe kleinkinderen,
daar, houden ons jong
en de wederzijdse
liefde is groot.
Dankbaar voor alles
wat we kunnen
en mogen doen,
genieten we ook
van elkaar.
Maar we willen
ook vriendschap
met anderen delen,
wiens leven niet
over rozen liep.
ria
doorgebracht,
bij onze twee zonen.
Ze wonen aan de andere
kant van het kanaal.
Dertigers zijn ze
en reeds lang zelfstandig,
maar ouders blijf je
altijd, zolang je
kinderen je kinderen
willen zijn.
We hadden samen
een korte
maar fijne tijd.
Nu wordt een
nieuwe reis voorbereid,
naar Afrika,
want ergens daar
woont onze dochter
met haar gezin.
Zo trekken wij, een
stuk de wereld rond.
We worden er verwacht
en er zal vreugde zijn!
Maar altijd komen wij
weer, naar
het eigen stekje, want
net nog in eigen land
aan de grens
met Nederland,
woont onze oudste
dochter en haar gezin.
Zes toffe kleinkinderen,
daar, houden ons jong
en de wederzijdse
liefde is groot.
Dankbaar voor alles
wat we kunnen
en mogen doen,
genieten we ook
van elkaar.
Maar we willen
ook vriendschap
met anderen delen,
wiens leven niet
over rozen liep.
ria
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
Voor Ria, Raaike en al de anderen die dit lezen;
Een vage virtuele vriendin
zorgt voor letters
op mijn scherm,
na elkaar wordt het een zin
haar boodschap snel gelezen
warm en hartelijk
echt naar je zin.
Ze vertelt me over haar bestaan,
leven, werk,
haar wel en wee
haar dromen, ze wéét
dat jij háár verstaat
een band wordt zo gesmeed.
Ze stuurt een foto,
je doet haar na
je ziet dat gezicht
het geeft een kik
net wat je dacht, of toch bijna
zachte trekken, warme blik
Virtuele vriendschap
geleidelijk ontstaan
soms eens even stil,
geen zorg je wéét dat ze bestaat
haar vinden kan,
wanneer je het maar wil.
Ook zij weet je te vinden,
dat zijn dingen
die jullie binden.
Bomi
( herwerkt )
Een vage virtuele vriendin
zorgt voor letters
op mijn scherm,
na elkaar wordt het een zin
haar boodschap snel gelezen
warm en hartelijk
echt naar je zin.
Ze vertelt me over haar bestaan,
leven, werk,
haar wel en wee
haar dromen, ze wéét
dat jij háár verstaat
een band wordt zo gesmeed.
Ze stuurt een foto,
je doet haar na
je ziet dat gezicht
het geeft een kik
net wat je dacht, of toch bijna
zachte trekken, warme blik
Virtuele vriendschap
geleidelijk ontstaan
soms eens even stil,
geen zorg je wéét dat ze bestaat
haar vinden kan,
wanneer je het maar wil.
Ook zij weet je te vinden,
dat zijn dingen
die jullie binden.
Bomi
( herwerkt )
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Dank je wel Raaike en Bomi en andere vrienden hier op bezoek.
De natuur, voor mij een wonder
een geschenk aan elke mens,
ik word er blij van
en gezonder
en deel graag van die overvloed.
Als ik slenter in de tuin
de geuren veel, die mij bedwelmen
roepen herinneringen
en bevestiging
het leven hier is rijk en goed.
Kleuren in al rijke tinten
vogelzang en bijen-zoem,
nevels die mij zacht omhullen
regen, zon en
hemel, die ons leven doet
Voor velen is dit slechts
een spel van de natuur,
voor mij wel meer
het steeds weer vernieuwend
scheppingsuur.
Dank mijn God,
wat ben je groot en goed.
ria
De natuur, voor mij een wonder
een geschenk aan elke mens,
ik word er blij van
en gezonder
en deel graag van die overvloed.
Als ik slenter in de tuin
de geuren veel, die mij bedwelmen
roepen herinneringen
en bevestiging
het leven hier is rijk en goed.
Kleuren in al rijke tinten
vogelzang en bijen-zoem,
nevels die mij zacht omhullen
regen, zon en
hemel, die ons leven doet
Voor velen is dit slechts
een spel van de natuur,
voor mij wel meer
het steeds weer vernieuwend
scheppingsuur.
Dank mijn God,
wat ben je groot en goed.
ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Aan het sterfbed van mijn moeder,
Ze was een lieve, attente vrouw,
een zorgzame moeder, bekommerd
en hartelijk voor iedereen.
Iedereen hield echt van haar,
en zelf had ze een groot hart.
Maar haar hart was zwak en ziek,
reeds vele jaren,
en toch had ze aandacht voor iedereen.
Hoeveel maal in het ziekenhuis,
dat laatste jaar?
Vijf, misschien wel zes keer.
De laatste keer, het was december,
de kerstwensen waren net geschreven,
alles lag klaar voor het grote feest.
En weer ging het mis, en
weer maakten we de korte trip
naar de kliniek. De laatste?
Haar hart, doodziek, maakte bokkesprongen.
Als ik ’s nachts bij haar waakte,
zag ik de op de monitor Hoge Cijfers staan.
Dat zieke, oude hart dat maar niet
rusten kon.
Ze was zo blij dat ik bij haar was.
Kleine handelingen, lippen bevochtigen,
luisteren naar wat ze zei.
Voorbidden, omdat ze zelf bijna
niet meer spreken kon.
Haar hand vasthouden en zeggen
hoeveel ik van haar hield.
Mijn lieve moeder, hoe dikwijls
had zij niet aan ons ziekbed gezeten,
dag en nacht, toen de oorlog
ten einde liep.
Nu zat ik hier bij haar,
terwijl het leven zacht vervliet.
Ik vraag je vergiffenis
voor alles waarmee ik je pijn deed
in het verleden, omdat ik
soms te weinig geduld had,
niet liefdevol
genoeg was tegenover jou.
Hier op dit ultieme uur,
wij beiden, verbonden in
oprechte liefde en
gedragen door hetzelfde
geloof en vertrouwen,
en door de zekerheid
dat dit niet het einde is.
Haar aardse reis, loopt
nu ten einde, terwijl
ik bij haar mag zijn.
Ik zal je erg missen, moeke
maar al het waardevolle
draag ik levendig
met me mee,
voor de rest van mijn leven.
Wacht jij later mij op?
ria
Ze was een lieve, attente vrouw,
een zorgzame moeder, bekommerd
en hartelijk voor iedereen.
Iedereen hield echt van haar,
en zelf had ze een groot hart.
Maar haar hart was zwak en ziek,
reeds vele jaren,
en toch had ze aandacht voor iedereen.
Hoeveel maal in het ziekenhuis,
dat laatste jaar?
Vijf, misschien wel zes keer.
De laatste keer, het was december,
de kerstwensen waren net geschreven,
alles lag klaar voor het grote feest.
En weer ging het mis, en
weer maakten we de korte trip
naar de kliniek. De laatste?
Haar hart, doodziek, maakte bokkesprongen.
Als ik ’s nachts bij haar waakte,
zag ik de op de monitor Hoge Cijfers staan.
Dat zieke, oude hart dat maar niet
rusten kon.
Ze was zo blij dat ik bij haar was.
Kleine handelingen, lippen bevochtigen,
luisteren naar wat ze zei.
Voorbidden, omdat ze zelf bijna
niet meer spreken kon.
Haar hand vasthouden en zeggen
hoeveel ik van haar hield.
Mijn lieve moeder, hoe dikwijls
had zij niet aan ons ziekbed gezeten,
dag en nacht, toen de oorlog
ten einde liep.
Nu zat ik hier bij haar,
terwijl het leven zacht vervliet.
Ik vraag je vergiffenis
voor alles waarmee ik je pijn deed
in het verleden, omdat ik
soms te weinig geduld had,
niet liefdevol
genoeg was tegenover jou.
Hier op dit ultieme uur,
wij beiden, verbonden in
oprechte liefde en
gedragen door hetzelfde
geloof en vertrouwen,
en door de zekerheid
dat dit niet het einde is.
Haar aardse reis, loopt
nu ten einde, terwijl
ik bij haar mag zijn.
Ik zal je erg missen, moeke
maar al het waardevolle
draag ik levendig
met me mee,
voor de rest van mijn leven.
Wacht jij later mij op?
ria
-
Gast
Ik heb gedroomd, o moederke
dat gij op sterven laagt,
en voor het al te sluiten,
mij lang in d' ogen zaagt.
Gij spraakt van eerlijk blijven
van recht door 't leven gaan;
hebt toen nog eens geglimlacht,
an alles was gedaan.
'k Wou om vergeving smeken,
waarvoor, ik wist het niet,
en bij u nederknielen:
mijn knieën bogen niet.
Toen wist ik dat 'k u nimmer
nog iets vergelden kon.
Uw stem deed mij ontwaken
in 't klare licht der zon.
Daar blonken grote tranen
van heil en droefenis
En 'k voelde diep in 't harte
wat ene moeder is.
dat gij op sterven laagt,
en voor het al te sluiten,
mij lang in d' ogen zaagt.
Gij spraakt van eerlijk blijven
van recht door 't leven gaan;
hebt toen nog eens geglimlacht,
an alles was gedaan.
'k Wou om vergeving smeken,
waarvoor, ik wist het niet,
en bij u nederknielen:
mijn knieën bogen niet.
Toen wist ik dat 'k u nimmer
nog iets vergelden kon.
Uw stem deed mij ontwaken
in 't klare licht der zon.
Daar blonken grote tranen
van heil en droefenis
En 'k voelde diep in 't harte
wat ene moeder is.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
TOT AFSCHEID van Nicolaas Bees
De moerbeitoppen ruisten;
God ging voorbij.
Neen, niet voorbij. Hij toefde.
Hij wist wat ik behoefde,
en sprak tot mij.
Sprak tot mij in de stilte,
de stille nacht;
Gedachten die mij kwelden,
vervolgden en ontstelden
verdreef Hij zacht.
Hij liet zijn vrede dalen
op ziel en zin:
'k Voelde in zijn vaderarmen
mij koest'ren en beschermen
en sluimerde in.
Voor mij hoort dit gedicht evengoed bij het leven als bij de dood.
Het roert mij diep.
ria
De moerbeitoppen ruisten;
God ging voorbij.
Neen, niet voorbij. Hij toefde.
Hij wist wat ik behoefde,
en sprak tot mij.
Sprak tot mij in de stilte,
de stille nacht;
Gedachten die mij kwelden,
vervolgden en ontstelden
verdreef Hij zacht.
Hij liet zijn vrede dalen
op ziel en zin:
'k Voelde in zijn vaderarmen
mij koest'ren en beschermen
en sluimerde in.
Voor mij hoort dit gedicht evengoed bij het leven als bij de dood.
Het roert mij diep.
ria
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
Twee geliefden
de armen verstrengeld
rond elkaar
haast roerloos, stil,
ervaren intens
hun laatste
minuten samen.
Geladenheid
Fel glanst de maan
verlicht de nacht
schuift discreet
achter een wolk,
zwaar wegende
donkerte achterlatend.
Laatavond.
Afscheid nemen
doet zo zeer
een laatste kus,
verborgen tranen
lopen langs
roze wangen,
harten kloppen
in paniek,
wanneer zien ze
elkander weer?
Onzekerheid.
Verdrietig wachten
vangt nu aan, verandert
traag in verlangen,
hunker naar elkaar
wetend, eens komt de dag.
Hun kwelling
voorgoed voorbij,
herenigd.
Gelukzaligheid.
Bomi
2005
http://blog.seniorennet.be/bomi
de armen verstrengeld
rond elkaar
haast roerloos, stil,
ervaren intens
hun laatste
minuten samen.
Geladenheid
Fel glanst de maan
verlicht de nacht
schuift discreet
achter een wolk,
zwaar wegende
donkerte achterlatend.
Laatavond.
Afscheid nemen
doet zo zeer
een laatste kus,
verborgen tranen
lopen langs
roze wangen,
harten kloppen
in paniek,
wanneer zien ze
elkander weer?
Onzekerheid.
Verdrietig wachten
vangt nu aan, verandert
traag in verlangen,
hunker naar elkaar
wetend, eens komt de dag.
Hun kwelling
voorgoed voorbij,
herenigd.
Gelukzaligheid.
Bomi
2005
http://blog.seniorennet.be/bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Zilverspar, 2 jaar later,
Gekneusd, ontschorst, gehavend
over al je leden,
je bent er nog, al
hoor je dra tot het verleden.
Een bosduif, zilvergrijs en rond,
houdt even nog de wacht.
En koestert zich een hele tijd
in een zon, die heerlijk lacht.
Een foto, op jouw magere tak,
zij, goed gevoed
en mooi van veren
En jij, wat oog je nu toch zwak.
Regelmatig, in je dood skelet,
vogels die nog komen rusten,
geen zacht, wel een gewillig bed.
Ach, geef je nu toch maar gewonnen,
Je ZIEL is weggevloden,
ieder jaar een beetje meer,
het doet wel pijn
toch zal er nooit een einde zijn.
Als je wordt gekapt, straks in de winter,
je wortels uitgerooid,
een nieuwe cyclus komt er aan.
En in de sky, meer horizon ontplooit.
Ik zal je missen, Zilverspar van ons! Ria
3 augustus 2005
Gekneusd, ontschorst, gehavend
over al je leden,
je bent er nog, al
hoor je dra tot het verleden.
Een bosduif, zilvergrijs en rond,
houdt even nog de wacht.
En koestert zich een hele tijd
in een zon, die heerlijk lacht.
Een foto, op jouw magere tak,
zij, goed gevoed
en mooi van veren
En jij, wat oog je nu toch zwak.
Regelmatig, in je dood skelet,
vogels die nog komen rusten,
geen zacht, wel een gewillig bed.
Ach, geef je nu toch maar gewonnen,
Je ZIEL is weggevloden,
ieder jaar een beetje meer,
het doet wel pijn
toch zal er nooit een einde zijn.
Als je wordt gekapt, straks in de winter,
je wortels uitgerooid,
een nieuwe cyclus komt er aan.
En in de sky, meer horizon ontplooit.
Ik zal je missen, Zilverspar van ons! Ria
3 augustus 2005
Laatst gewijzigd door ria op 05 aug 2005, 13:04, 1 keer totaal gewijzigd.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
ik heb je niet gezien,
nog niet
ik heb je niet gevoeld,
nog niet
Kindje,
langzaam groeiend
in je moeders schoot,
zoals zij, langgeleden
groeide in mijn schoot.
" Kindje "
van twee werelden,
WELKOM
in ons blanke hart.
Oma, 23.08.2005
nog niet
ik heb je niet gevoeld,
nog niet
Kindje,
langzaam groeiend
in je moeders schoot,
zoals zij, langgeleden
groeide in mijn schoot.
" Kindje "
van twee werelden,
WELKOM
in ons blanke hart.
Oma, 23.08.2005
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Leven, het is gegeven zijn,
omarm met liefde
de broze dingen
van ons bestaan.
In de ijle lucht en
het blauw van de hemel
gewoon maar zingen,
en voor ieder mens
ook openstaan.
Het is de dingen
noemen
ze beroeren
en met gulheid
liefde geven.
Het is delen,
van armoe en
van overvloed.
Gelukkig maken
en beloond worden
met gelukkig zijn.
Leven - liefde - geluk,
en vooral tevreden zijn.
ria
omarm met liefde
de broze dingen
van ons bestaan.
In de ijle lucht en
het blauw van de hemel
gewoon maar zingen,
en voor ieder mens
ook openstaan.
Het is de dingen
noemen
ze beroeren
en met gulheid
liefde geven.
Het is delen,
van armoe en
van overvloed.
Gelukkig maken
en beloond worden
met gelukkig zijn.
Leven - liefde - geluk,
en vooral tevreden zijn.
ria
Laatst gewijzigd door ria op 09 sep 2005, 11:09, 1 keer totaal gewijzigd.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Rijmen doe ik in de tuin
terwijl ik vensters zeem
en stiekem loer
door 't nette keukenraam,
terwijl manlief bereidt
een lekker avondmaal.
Weg spanningen van weleer,
door 't drukke werk
en ook wel zorgen.
Wij zijn bevoorrecht
vraag niet waarom,
telkens opnieuw
een klare morgen.
Ik loop te rijmen in de tuin,
snoei nog wat late rozen.
Hij kijkt verliefd
door 't heldere keukenraam;
ik moet zowaar
er nog van blozen.
07.09.05 - 17.30u Ria
terwijl ik vensters zeem
en stiekem loer
door 't nette keukenraam,
terwijl manlief bereidt
een lekker avondmaal.
Weg spanningen van weleer,
door 't drukke werk
en ook wel zorgen.
Wij zijn bevoorrecht
vraag niet waarom,
telkens opnieuw
een klare morgen.
Ik loop te rijmen in de tuin,
snoei nog wat late rozen.
Hij kijkt verliefd
door 't heldere keukenraam;
ik moet zowaar
er nog van blozen.
07.09.05 - 17.30u Ria
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Wat zou jij nu
het liefste doen,
de dag loop stilaan ten einde ?
Als ik mocht kiezen,
gaf ik jou een lieve zoen
en ik zou je vragen;
" vertel mij over vandaag?"
Geboeid zou ik naar
je luisteren,
terwijl
ik tegen je aanleunde;
luisteren
naar jouw verhaal.
Maar plots zou
ik mij herinneren:
" ik bereidde voor jou
een heerlijk avondmaal."
Kom mijn liefste,
de tafel is gedekt
voor twee,
doe je mee
en stap jij ook
in mijn verhaal?
Of ben je veel te moe ?
Helaas, sluit
dan maar je ogen toe.
Ik zal naar je kijken,
zolang,
tot je uitgerust bent
en
je naar mij verlangt !
Dan zal ik jou
in liefde,
deelgenoot maken
van
mijn verhaal.
rb - 09.05
het liefste doen,
de dag loop stilaan ten einde ?
Als ik mocht kiezen,
gaf ik jou een lieve zoen
en ik zou je vragen;
" vertel mij over vandaag?"
Geboeid zou ik naar
je luisteren,
terwijl
ik tegen je aanleunde;
luisteren
naar jouw verhaal.
Maar plots zou
ik mij herinneren:
" ik bereidde voor jou
een heerlijk avondmaal."
Kom mijn liefste,
de tafel is gedekt
voor twee,
doe je mee
en stap jij ook
in mijn verhaal?
Of ben je veel te moe ?
Helaas, sluit
dan maar je ogen toe.
Ik zal naar je kijken,
zolang,
tot je uitgerust bent
en
je naar mij verlangt !
Dan zal ik jou
in liefde,
deelgenoot maken
van
mijn verhaal.
rb
- 09.05