*BiBi's* gedachten-korfje

[Bibi]

THX lief Zonneke,
en het is zo waar...geen enkel cadeautje nog zo duur,
nog zo mooi...nog zo groot....
kan niet op, tegen vriendschap en een lief gebaar!
Helemaal mee eens
En een heel mooi gedichtje erbij in
mijn "korfje"
Liefs
xxx *BiBi*





Liefste schat,
een lieve knuffel,
een dikke kus.
26 jaar huwelijk...30 jaar samen!
De tijd gaat snel,
maar nu zo traag,
omdat je niet bij me bent,
op deze dag!
Ik mis je...vandaag bijzonder.
Ik hou van je...
om wie je bent.
Maar vooral
omdat jij van me houdt,
om wie ik ben!
Liefs en een zachte knuffel
*je vrouwtje* xxx

[Bibi]

Voor Bibi

Al zo veel jaren
gaan jullie zij aan zij,
daar komen vast en zeker
nog heel wat jaren bij.

Want zo een stel als jullie
kan toch niet meer stuk,
ik wens jullie dan ook
nog heel veel liefde en geluk.

Van Rietje

Hartelijk dank lief Rietje 54

[visje]

ik ben mezelf niet


Soms vraag ik me af of ik het waard ben,
al die pijn,al dat verdriet,
ben ik dat die het veroorzaakt?
zo ben ik helemaal niet.

Ik weet niet wat ik fout doe,
ik weet niet eens meer wie ik ben,
al die gevoelens,al die twijfels,
niets meer wat ik van mezelf nog herken.

Veroordeel mij nu niet,
ik zink steeds verder weg,
ik kan mij gewoon niet uiten,
aanhoor wat ik nu zeg.

Vanbinnen ga ik kapot,
alstublieft ga mij niet haten,
om al de dingen die ik zeg,
omdat ik niet kan praten.

Help mij,ik ben heus niet zo slecht,
ik ben niet degene die je ziet,
het gaat gewoon niet goed met mij,
ik ben mezelf niet.

- soulsister -

[Bibi]

Mijn lievelingsgedicht,
geschreven door onze dochter:



TIJD

Jaren vliegen voorbij
als een opstijgend vliegtuig
Maanden
dertig, eenendertig dagen
Weken lijken uren
Uren minuten
Minuten
we hebben er nauwelijks besef van
Ze vliegen voorbij
als een arend
op zoek naar een prooi
In feite is tijd onze grootste vijand
We worden geboren
Groeien op met de tijd
En altijd en overal
zal de tijd ons volgen
zoals een arend met zijn scherpe,
oplettende ogen alles ziet
Uiteindelijk
als we oud worden
worden we het slachtoffer
De arend maakt een duikvlucht
Pijlsnel, plots
De tijd heeft ons
met zijn vlijmscherpe klauwen,
tot prooi gemaakt.

[Bibi]

Moonlight

Telkens weer
kom je uit het donker tevoorschijn
Beetje bij beetje groeit je macht
Je begluurt me
waar ik ook ben
Telkens weer
weet je me te vinden
Ik wil je niet zien
want samen met jou
komt weer die onrust
Toch blijft mijn blik
op jou gericht
Je betovert me
je boeit me
Je houdt me in de gaten
overal waar ik ga
voel ik jouw aanwezigheid
Een wolk neemt jou het zicht
je roept de wind
tot hulp
en je zicht is weer vrij
Je laat de wolven huilen
en ik kan niet slapen
Je straalt ondeugend
en laat mijn schaduw schrikken
Jouw geheimen goed verborgen
jouw licht onthult de mijne
De kleuren laat je verdwijnen
de wereld slaapt onder een raadselachtig licht
De onrust die je brengt
maakt me bang
Nog even en je macht neemt af
Je volle maangezicht verdwijnt
en de rust keert weer
Tot volgende maand
volle maan

[Rietje 54]

Lieve Bibi ben eens in jou korfje komen neuzen
en vond er zeer mooie gedichtjes in, ik heb er echt van genoten.
Doe zo voorts.
Ik heb voor jou ook nog eentje als het zomer wordt ,

Zomermorgen

Toen ik vanmorgen buitenkwam
bracht de wind zo'n geurtje mee
van honing, hooi en zonnebloemen
en een vleugje zand en zee

En alles was nog stil
de schommelstoel op het terras
de roze rozenstruik en ik
op blote voeten in het gras

Twee wolkjes zeemden ijverig
in de lucht van lichtblauw glas
Ze wuifden naar de zon
ie net als ik wakker was

Terwijl daarbinnen iedereen
nog steeds te slapen lag
En ik begreep:
Dit wordt de allermooiste zomerdag!!!


Lieve groetjes Rietje 54

[Bibi]

Twee weken geleden werd ik 48 jaar...
de tijd gaat snel!
Toen ik tram 3 ging verlaten, had ik het even niet gemakkelijk.
Ik dacht 40 pffffffffff...maar in het gedachten-gedicht wat ik toen schreef,
merk je al gauw, dat het "enthousiasme" me niet verliet
Nu ga ik stillekes aan naar de 50 en denk weer....pffffffffff
Maar om daarover een gedachten-gedichten te schrijven,
heb ik nog even tijd



VEERTIG!

Eergisteren werd ik geboren
Piepklein, onschuldig en zo kwetsbaar.

Gisteren groeide ik op
in een gezin
harmonisch en blij
beschermende ouders,
proberend hun kind van elk onheil te besparen.

Vandaag ben ik samen met mijn eigen gezin
een liefdevolle man
een lieve dochter
en een toffe hond.

Van eergisteren tot vandaag,
wat vliegt de tijd toch snel.

Morgen
ben ik de 40 al voorbij.

Overmorgen hoop ik er nog te zijn
want ik ben nog zoveel van plan te doen!

Ingrid S.

[Bibi]

NEVEL



Op de thuisweg

En toch zo vreemd

Het gewone en dagelijkse pad

Donker en spookachtig

Ondoordringbaar

En het zicht beperkt

In de verte het geluid

Van een dreigende claxon

De straatverlichting vecht

Om ons de weg te wijzen

Koud en kil

Daalt hij op ons gelaat

De ochtendschemer

Doorbreekt de duisternis

De nevel zweeft in balken over de weiden

Lijkend op een sprookjesachtig tafereel

Ruimt hij helemaal het veld

Voor een stralende nieuwe morgen

Een blauwe hemel en een warme zon

Verdrijft het geheimzinnige natuurelement.

Zo is het leven

Ook zonder nevel!

S.Ingrid

[Bibi]

Waar ben je?

Gisteren was je er nog

Waarom zie ik je nu niet meer?

Je kracht was bijna volledig.

Waar ben je dan nu?

Je houdt me in de gaten

jouw aanwezigheid maakt me onrustig

en toch verlang ik naar jou.

Je ziet de glans in mijn ogen,

stralend van verlangen.

Ook al zie ik je niet, ik voel je aanwezigheid

en je weet dat ik naar je verlang.

Alleen ging ik door de donkere straten

en ik zocht je.

Waar ben je toch?

Deed ik iets wat je boos stemde?

Ben je daarom verdwenen achter de wolken?

Juist vandaag zou je op volle kracht verschijnen!

21 juli ben je weer "volle maan"

maar vandaag moet ik je missen

en begrijp niet waarom.

Ik wacht wel op je...

S.Ingrid
Juni 2005

[Bibi]

S. Ingrid

[Bibi]

Tranen



Met bakken valt 't verdriet op ons neer.
Duizend regendruppels,
een miljoen tranen.
De wereld huilt.
Ook jou wordt het soms teveel.
Het onrecht, de ruzies, het moorden
en geen eerbied voor onze mooie natuur.
Elke waarschuwing wordt
in "de wind" geslagen.

Als de zon schijnt,
gaat lachen vanzelf,
is iedereen vriendelijker.
Iedereen komt buiten
en geniet van de warmte en het moois.

Nu je zo triest en verdrietig bent
en je tranen vrije loop laat,
zie je niemand buiten.
De mensen sluiten zich binnen op
en klagen over het weer.

Gewapend met mijn regenscherm
kom ik naar je toe.
Jij bent m'n wereld...
in goede en slechte tijden.
Ik stap door de plassen
en zing:
singing in the rain.
Mijn hond kijkt me aan
en ik zie hem denken:
gek baasje!

Ik lach en kijk...
het regenen is opgehouden.
Zijn je tranen op?
Of heb ik je doen lachen.

S.Ingrid

[Bibi]

Soms valt ergens jouw naam
en ik voel je zo dichtbij
Kan je heel diep in me voelen
ofdat je nog steeds bij me bent
alsof de tijd gewoon is blijven staan
alsof er niets gebeurd is
We zien nog steeds dezelfde zon
en dezelfde sterren die aan de hemel staan

Sommige dingen gaan nooit voorbij
je kan daar niets tegen doen
sommige dingen zullen altijd blijven
zullen nooit sterven, hoogstens rusten
je kan het duizendmaal proberen
je ervan te bevrijden
sommige dingen zullen nooit veranderen
word een deel van jou

Wonden die allang bleken genezen te zijn
ze doen nog eenmaal pijn
Ik kan het nog steeds niet begrijpen
als ik alles voor me zie
En tot we ons ooit terugvinden
ergens in een andere tijd
zal dit gedicht van ons vertellen
dat onze liefde voor altijd blijft
want sommige dingen gaan nooit voorbij

Het zal altijd een deel van jou blijven.
Het zal altijd een deel van mij blijven.

[Bibi]

1uur15, nacht van 18/12 op 19/12 Pitztal

Na een prachtig liefdesspel,

in een kamer die mysterieus en sprookjesachtig verlicht werd

door een maan,die al de geheimen van dit dal prijsgeeft

staan we dicht bij elkaar voor het raam van dit mooie schouwspel te genieten.

Nog geen 15 mtr. weg van ons zien we een hert met een prachtig gewei.

Door het felle maanlicht zien we hem in zijn volle pracht.

Zo mooi en machtig.

We durven nauwelijks te bewegen, bijna niet te ademen,

uit angst hem te verjagen.

Hij kijkt in onze richting, ik zien zijn ogen niet maar voel ze.

Hij is oplettend voor de gevaren die hem zo kwetsbaar maken.

We kunnen onze blik niet van hem afhouden,

Even geen gedachten, alleen het gevoel of dat je middenin een fantastisch sprookje beland bent,
waar alleen wij twee,
het hert en dit prachtig besneeuwd landschap bestaan.

Hij brengt rust en vrede,

harmonie en liefde.

Het lijkt een droom maar we zijn wakker.

Zoals hij uit het niets verscheen, verdween hij ook weer

Hij bracht ons een boodschap die we begrepen en onze liefde bevestigde.

Ik liet de gordijnen open, in de hoop als ik mijn ogen terug opende, mijn sprookje door mocht gaan.

S.Ingrid

[Bibi]

Vergeten streling...

Eerst de ervaring
dan het gemis
gevolgd door het verlangen
vergeten streling
plots weer aanwezig

Plots weer verdwenen
gevolgd door herinnering
vergeten streling
nooit zal ik jou vergeten

Liefde en begrip
vergeten streling...
plots ben je terug
ontstaan uit handen
die me altijd al beminden.

*****************************************************

Vergeten streling


Te jong en onervaren
zocht ik de schuld alleen bij jou
Zonder enige levenservaring
veroordeelde ik jou toen.
Je was niet altijd correct
zeker niet.
Maar nu weet ik,
dat je toch van haar hield
en ook van mij.
Had tijd nodig om volwassen
te worden
en om te beseffen hoe hard
ik soms op jou gelijk.
Hartstocht en beminnen
Levenslustig en genieten.
Misschien zijn het deze eigenschappen
die ons soms doen twijfelen...
op zoek gaan naar iets "anders"
omdat we denken iets te missen.
En daardoor dan pijn en verdriet veroorzaken
aan onze geliefden.

Nu pas kan ik begrijpen...

Zij bleef triest,
teleurgesteld en eenzaam achter.
Kon haar nooit geven
naar wat ze verlangde.
Ze werd verbitterd
en leefde in haar eigen wereld.
Door haar wanhoopsdaden
werd de kloof tussen haar en mij
steeds groter.
Ze werd steeds zieliger
waar ik me geen raad mee wist.
Soms, als ik met mezelf in de knoop lig...
voel ik mij zo als haar.
Dan denk ik aan jou
en voel die vergeten streling over mijn haar.

Je laatste uur
had ik met jou willen delen.
Ik had altijd het gevoel
dat je me nog iets wou vertellen.
Dat je die vergeten streling
mij nog wou geven.
Maar je nieuw gezin,
gaf ons deze kans niet.
Nooit zal ik weten
of je naar me vroeg.

Maar nu weet ik
dat het geen
vergeten streling is
maar dat je de kans en de tijd
niet meer had!

Ik mis je pa.

S.Ingrid

[Bibi]