Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 27 September 2012



De zomer voorbij

De dagen worden moe
De jaarlijkse trektocht kan beginnen,
naar warmere oorden
De boeken gaan toe
De zomer sluit zijn poorten

Bloemen in alle kleuren
Bloesems,
zeemzoete geuren
Het zoemen van de bijen wordt gedoofd
Insecten worden trager,
als verdoofd

Nog even zijn er de najaarbloemen
die komen groeten
Op je neus nog zichtbaar,
de laatste zomersproeten

Bomen strooien hun bladeren,
met vlijt
Dalend op het natte gras
tot een dik kleurentapijt

Voor de lange avonden,
een glaasje wijn
Muziek en een weinig sfeerlicht
Jij aan mijn zijde,
héél dicht

Een warme jas hangt klaar
om dra te gaan dragen
Maar met jouw warmte,
voelbaar in mijn hart
Zullen wij samen
de koude verjagen

Tinneke

[Bosrankje]

Op 28 september 2012



Zielig


Zonnestralen schenen zachtjes door de ruiten.
Een vrouw lag achter het raam
en keek weemoedig naar buiten
Ze was gekluisterd aan haar bed
en was met een kussen
een beetje recht gezet.
We fietsten er voorbij,
wij allen samen, een lange rij.

Dan begin je eens na te denken
de toekomst wat zal die ons schenken
blijven we nog een tijdje gezond ?
of vallen we in een diepe afgrond.
Gelukkig kunnen wij het niet voorspellen
anders zouden we ons dagenlang kwellen.

Yna

[Alterego1]

op 29 September 2012



Er zijn er...

Je hebt er grote en kleine
er zijn grove en erg fijne
korte dikke,lange smalle
schrandere maar ook malle

Brave en ook wel stoute
heel eerlijke en erg foute
erge rijken en kansarmen
in vrolijkheid of erbarmen

Je hebt bazen en knechten
plichten en soms rechten
ook jongeren en ouderen
die geloven of rebelleren

Veel nog wat ik hier verzuim
want 't begrip mens is zo ruim.

Alterego

[Bosrankje]

Op 30 september 2012




Dromenland


Wakker maar niet helemaal...
tussen leven, dood en dromen.
Het alfa punt... niet meer waken
maar nog niet slapen...
mijn ziel leeft buiten mijn lichaam
't is net of ik mezelf zie liggen.
Onrustig, benauwd, woelig en bezweet.
Ik weet dat ik nog leef
en toch lijkt alles irreëel...

Is het dat wat men voelt bij de dood ?
Ineens, ben ik niet meer bang.
Ik zou zeggen...
dat ik me zelfs plots heel goed voel !
Zo licht, etherisch,
in gewichtloosheid als een astronaut...
Vroeger, droomde ik dat ik kon vliegen !
Eerst door de deuren,
dan door het veranda-venster en zo
naar de tuin, mijn prachtige tuin !

Ik voelde mij als een vlinder...
Een heel bijzondere gewaarwording.
Geen lichaam meer, geen echt bestaan...
vrij van alle gedwongenheid,
beperktheden, aardse verplichtingen...

Ik bleef heel lang fladderen
tussen de struiken vol rijpe bessen,
de naar honing ruikende tuinkamperfoelie,
de blauw-paarse hortensias,
de hoogklimmende clematis
met haar bebloemde kronkelende ranken,
de sprookjesachtige maagdelijke bruidssluier,
neerbuigend onder sneeuwwitte trossen
vol zoemende bijen, duizelig
door haar bedwelmende geur...

En dan, als ik de pracht van mijn tuin
genoeg bewonderd had,
keek ik naar de zon,
bijna verblind door 't felle licht,
en nam eindelijk
een hogere vlucht naar de kosmos...

Telkens ik wakker werd,
was ik zo teleurgesteld
dat het slechts 'n droom was !
ik bleef een tijd heel rustig liggen,
ineengeschrompeld, een beetje duizelig,
bijna misselijk... geblokkeerd in een rustpunt
tussen droom en leven...
Ik was zo graag terug gegaan naar het nu
bijna vertrouwde onbekende !

En vannacht, hoopte ik terug te gaan
naar de dromen van mijn kindertijd toen ik me
als een elfje voelde...
Helaas, mijn levenservaringen wogen te zwaar !

Ik wanhoop niet
en ooit zal ik terug kunnen vliegen...
Misschien niet naar het land der dromen
maar in de Kosmos
of in de Abysse
voor de eeuwigheid...

Bosrankje

[Alterego1]

op 1 Oktober 2012




Blaadjes

Aan de takken van de boom
kunnen ze niet overleven
blaadjes die welig groeien
tussen een groen stilleven.
Herfst ! Geef tot morgen respijt,
het jaar is te jong voor kaalheid.

Blaadjes overwinter in een droom
door heden zonnestralen te drinken;
wortels met warmte overladen
willen er meteen op klinken.
Aan de takken van de boom
zullen ze overleven in die droom.

Bo'ke

[Alterego1]

op 2 Oktober 2012



Bezinnen

Afdalen in jezelf
spitten in je ziel
rondwaren
door je geest
oordelen over
wat is geweest
stil sereen
verleden!

Woelen in je denken
orde scheppen in
je geestelijk huis
gemaakte plooien
glad strijken
voor goed voorbij
je hart in rust
loopt stilletjes vol
van ‘t heden

Bomi

[Alterego1]

op 3 Oktober 2012



De ommekeer

Het spel is gespeeld
Pionnen opgeborgen
Geen woorden meer uitgesproken
Alleen de gedachten,
waar ik de ene pion voor de andere schoof.

Het plezier dat ik eraan beleefde
De waagkansen
Het polsen, wat kon en niet
Alles weg in één zucht!
Wat nu?

Het antwoord moet nog komen
Nu alleen maar in mijn dromen
De werkelijkheid is anders
Alles werd mij ontnomen.

Waar en wanneer zal ik aan
de eenzaamheid ontkomen
Het heldere brein zal verschroeien,
het ongenoegen zal groeien.

Alleen ikzelf heb het in handen
Alleen ikzelf leg het aan banden.
Misschien wordt alles weer goed,
verdomd nog aan toe… het moet.

Claire Vanfleteren

[Alterego1]

op 4 Oktober 2012



Najaar

Stoere takken
lossen gedwee
hun gele rode
bronzen tooi

Zie de dwarr'lende
gouden speeltjes
van tollende
wind

Hoe zij
zich vleien op
de uitgeputte
aarde

Wat rest
een winterslaap
een droom
vol hoop ?

Elisa

[Alterego1]

op 5 Oktober 2012



Herfstsluier

Steeds vroeger
komt de schemering
en ingetogen
krimpt de dag

Wat avonddauw
zo koel en fris
bepareld langzaam
bloem en blad

Met bonte gouden kleur
en nevelslierten tussen bomen
zet stil
het herfstgetijde in

En elk jaar schuurt
de maalstrooom der seizoenen
een stukje van
de broos geworden
eeuwigheid

Elleke

[Alterego1]

Yin en Yang

Een man en een vrouw
zijn niet gelijk
maar delen
die passen in elkaar

Dat tweede deel
dat mij volledig maakt
hartstochtelijk
hunker ik ernaar

een leven lang

Fernanda

[Alterego1]

op 7 Oktober 2012



Tranen

Als de regen met bakken neervalt,
En de droefheid van de daken spoelt
Of het onweer door de bergen knalt,
Raken al mijn vingers onderkoeld.

Als de zon over de toppen sluipt,
Erg moeizaam een cumulus verdrijft,
En mijn schaduw te voorschijn kruipt,
Dat is wanneer mijn hand verstijft.

Als jij dan over mijn schouder kijkt,
En vol blijdschap mijn tekst aanschouwt,
Zacht over mijn klamme handen strijkt,
Worden mijn tranen al minder koud.


Frankie

[Alterego1]

op 8 Oktober 2012



Liedje van hoop

Ze vult uitbundig 't hele
kraam met lach en
ronde overvloed
van lijf en woorden,
met jij's en jouw's
uit 't Hollandse
daar aan de zee in 't Noorden.

De bollenvrouw,
ze stalt al jaren
hier op de markt
haar bakken en haar bollen uit.
Er groeit wat zilver in d'r haren
en vriendelijke rimpeltjes
om haar zeeblauwe ogen;
haar ruim bemeten hals
als levende reclame
voor al haar lentewaren.

In elke bak vol zon en hoop,
'n kleurenkaart hoe 't worden zal
als 't uitkom is en zomer.
In duizend vormen ligt
de lente hier te koop:
voor kinderen, verliefden
en voor dromers
of die nog dromen durven,
gaat nooit het leven op de loop.

Give

[Alterego1]

op 9 Oktober 2012



Herfst

Nog eventjes genieten van de zomer
Het afscheid van warmte en buiten uitgesteld
Toch toont het bos onmiskenbaar herfst!
De kleur van geel tot bruin is reeds besteld.

Kastanjes bij de vleet, ze zijn prachtig groot.
Kleine handjes vullen zakjes.
Stekelige bolsters prikken er door heen
Toch rapen ze naar hartenlust de schatjes.

Paddenstoelen in soorten en kleuren
Mijn kleinzonen tewerk als speurneuzen
Ze roepen en vinden overal wat wij niet zien
Maar kabouters of elfjes niet te zien!

Gustilpe

[Alterego1]

op 10 Oktober 2012




Goede en kwade wegen...

Ik sta op 'n splitsing van 'wegen'
en wat kom ik daar tegen?

Een 'weg' vol tegenstrijdigheid
het is een 'weg' van haat en nijd
een 'weg' die wordt opgepookt
in de media, heel uitgekookt
het is een 'weg' met vele bochten
waarvoor ze meelopers zochten
de 'weg' is heel toegankelijk
voor je het beseft ben je afhankelijk.

Maar deze 'weg' loopt dood
want die eindigt in het rood
dat is de 'weg' van het geweten
bij velen bijna versleten
die 'weg' is wel wat smal en slecht
al is 't voor elk van ons een recht.

De 'weg' van verdraagzaamheid
is de 'weg' van een goed beleid.
Een 'weg' van alle kleuren
daar valt niet om te treuren
ieder is met wat hij heeft tevreden
zo kunnen we hem samen betreden
hou daarom het geweten hoog
zodat het eindigt in een regenboog.

Herman

[Alterego1]

op 11 Oktober 2012



Dat heet dan gelukkig zijn...

Zachtjes wegdoezelen op een bank
aan het Zwin,
het is bijna windstil.

De warmte van de zon
op m'n gezicht,
mijn hoofd tegen je schouder,
zo zalig,
dat valt wel even vol te houden.

Het ruisen van de zee,
het krijsen van de meeuwen,
de waterpoelen,
waar in de lente
de vogels broeden,
zo désolaat en verlaten.

Ook jij zit te gapen,
na die fietstocht langs de zee,
ja,
ik ben er me van bewust,
we hebben het goed,
zo met z'n twee.

Hilde