De trage minnaar

[Dtm]

Een rebellie tegen het vergeten


Schrijven is een gevecht met het vergeten.
Een strijd die je altijd verliest.
Want er staat nooit wat er staat.
Nooit is wat was.

"Lire c'est écrire."
De lezer is je vijand. Hij vermoordt de schrijver.
"La naissance du lecteur doit se payer de la mort de l’auteur."
Roland Barthes.

En toch.
Toch schrijft de schrijver.
Om niet te vergeten.
'Een rebellie' noemt Connie Palmen dit.

Wat anders verdwijnt in de vergeetput,
staat dan geschreven zwart op wit.
Maar toch weer anders.
Niet vergeten, maar wel veranderd.

De tijd laat zich niet vertalen.










http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/m ... /1.1180446

[Dtm]

Ooit was ik een paard


Ooit was ik een paard
stond stampend in de stal
van mijn vava.

En 'Noblesse oblige',
ik hinnikte heftig
als een driftige hengst.

Zonder te voelen en te weten waarom.
Alleen nog maar
de kracht en schoonheid

hield mij in toom.
Lang moest ik nog wachten
op een nachtmerrie.

Nooit werd ik een koe.





De dichter is een koe - Gerrit Achterberg.

[Bomi]

-
-


Zalig Kerstfeest!


Kerstmis, geboorte van het Kind
dat vrede moet brengen voor wie wil,
tijd van bezinning over ons leven
dat verloopt door geven en nemen.

bomi.

[Dtm]

Laat ons bidden voor de lente



Het is grijs en triestig.
Voor mijn verlaten venster.
Une tristesse profonde.

In mijn handen droomt een brochure
van Knack over 'Sagalassos'.
Maar liever nog
dan van een antieke buste, droom ik
van een meisje op de fiets. In volle lente.

En haar rokje dat opschrikt
als een ontwakend blad
uit een geduldig bottende tak.

En dat zij mij toeroept: dromen zijn geen bedrog.

[Dtm]

In de stilte van een bundel


De bomen zijn nog niet berijmd
maar toch word ik al overstelpt
door activiteiten voor de 'gedichtendag'.

Hoe hardhandig en luid
luidt de publiciteit voor de poëzie.
Bijna gewelddadig. Niet weldadig.

Dat is de stilte wel.

Bladwitte stilte waar woorden zwijgen.
Niet fluorescerend. En zonder decibels.
Gedecimeerde luidruchtigheid.

O, die moordzuchtige commercie,
die woordzuchtige expansiedrang.
Van opgefokte podia.

Geef mij een doofstomme dichter.
Die schrijft.
En zwijgt in alle talen.

Opdat ik zou kunnen luisteren. Naar hem.

[ferry]

Ik heb juist het Alhambra gezien

maar ik ga mee bidden
voor dat meisje op de fiets in de lente
met opwaaiend rokje

de 70 jarige opa is nog zeer jong van hart ,mooi DTM

[Dtm]

Ik heb juist het Alhambra gezien

maar ik ga mee bidden
voor dat meisje op de fiets in de lente
met opwaaiend rokje

de 70 jarige opa is nog zeer jong van hart ,mooi DTM

Beste Ferry,

Jij of u brengt me in verwarring, het Alhambra is toch een fort in Andalusië?
Maar toch geen nieuwe dans à la Lambada die ik mis, mag ik hopen.

U zag een 'opwaaiend' rokje?
Ik wat anders... hoewel ik dàt suggereerde, natuurlijk.
Maar dat 'opwaaiende rokje' hoort als een relikwie bij het icoon Marilyn.
Toch.

Mooie avond nog en laat ons een 'rozenkrans' schrijven.
Of een trage rozendans ... walsen.

mvg

[Dtm]

Het gevecht



Zin en onzin.
Is schrijven synoniem van zwijgen?
Ik denk het niet.

Wil ik iets bewijzen?
Aan wie?
Mezelf of de anderen?
Wat dan?

Besta je slechts als
je 'gezien, gehoord of gelezen' wordt?

Waar en door wie?
Hier in dit minuscuul virtueel wereldje?
De microcosmos van een Blog.

Schrijven is schrappen.
Maar wat kan je weghalen
als er niets staat.

Tenzij de banaliteit van jezelf.

[Robol]

Al vaak heb ik hier mijn lofzang geschreven
mijn ganzenveer gedoopt in witte inkt

wit als de wierook boven het vaticaan

een topic dat ik lees
zoals het kalenderblaadje van de Druivelaar
elke dag, soms met een glimlach

ik bid mee met Ferry
want dat rokje staat symbool
voor een warme lente

onze vader...

weer 7 dagen aflaat

wie biedt meer?

bidden en bieden
zijn ze etymologisch verwant?

ik wens schrijver en lezers een vruchtbaar en gezond 2012


Robbe

[Dtm]

Al vaak heb ik hier mijn lofzang geschreven
mijn ganzenveer gedoopt in witte inkt

wit als de wierook boven het vaticaan

een topic dat ik lees
zoals het kalenderblaadje van de Druivelaar
elke dag, soms met een glimlach

ik bid mee met Ferry
want dat rokje staat symbool
voor een warme lente

onze vader...

weer 7 dagen aflaat

wie biedt meer?

bidden en bieden
zijn ze etymologisch verwant?

ik wens schrijver en lezers een vruchtbaar en gezond 2012


Robbe

Goedenmorgen Robbe,

als er hier al rook boven dit 'Blog' krinkelt
dan kleurt die 'rood'.
Niet de schoonste variant die van rozen en verliefdheid,
maar die van 'schaamte'.

Ik ben een 'egocentrisch' schrijvertje.

Dat kreunt onder het gewicht van 'vertwijfeling'.
De twijfel.
Over hoe en wat. Zin en onzin.

Zoals gisteren. Op zo'n dag
zou ik schrappen wat ik ooit heb geschreven .

En dan komt er zo'n epistel dat geurt naar wierook,
geschreven met de blos van een tros druiven.
Den 'duvet' zeggen ze in Hoeilaart.

Robbe, dankjewel,
je mag mij veel toewensen het jaar dat komt.
Met weinig ben ik al tevreden. 'Gezondheid'.
Maar dat is veel, besef ik.

'Vruchtbaar' daarentegen, Robbe,
laat dit aan mij voorbijgaan.
De lusten van verboden vruchten nog wel, maar de lasten ervan ...
op mijn leeftijd is dat geen zegen.

Wat kunnen we elkaar nog wensen: dat alles blijft zo als het was?
Want als de jeugd droomt van verandering,
verlangt mijn generatie, meen ik, niet te verliezen wat ze ooit wonnen...

Dag Robbe
en tot nog eens tussen de ganzen of de rokjes,
de klaprozen en later de stokrozen ... als ze gepensioneerd zijn.

[denook]

van opleiding ben ik wiskundige,
als hobby ben ik bezig met muziek,
zeer amateuristisch,

maar bovenal,
ben ik blijvend gezond jaloers,
van mensen die kunnen schrijven
als Robbe en Uvi hierboven,

mensen, wat lees ik hier graag,

denook

[Dtm]

van opleiding ben ik wiskundige,
als hobby ben ik bezig met muziek,
zeer amateuristisch,

maar bovenal,
ben ik blijvend gezond jaloers,
van mensen die kunnen schrijven
als Robbe en Uvi hierboven,

mensen, wat lees ik hier graag,

denook

Dag denook (met kleine d),


Wellicht kan u het zich moeilijk inbeelden
hoe jongetjes bang zijn van getallen.
Misschien groeide mijn liefde voor letters
wel uit angst. Cijferfobie.

En toch. En vandaar waarlijkschijnlijk
bewonder ik 'stellingen uit het ongerijmde',
ezelsbruggetjes en namen als Pythagoras.

Grieks en Latijn, jawel, al waren het dode talen
ze spraken tot mijn levendige verbeelding.
Rosa en Brel, amor en amour.
Eros en Thanatos. Liefde en dood. Het leven dus.

Maar woorden zijn labiel, ze missen
stabiliteit en exactitude.
Er staat immers nooit wat er staat.
Geen mooier poëzie dan de negenproef.

En dan is er nog de meest universele taal: muziek.
Kan je ooit 'beter' worden dan een 'amateur'
als je weet van welk woord hij afstamt.


Zalig Kerstmis aan alle lezers met een goede bril.

[Dtm]

Over een uur ontluiken de bomen


Het is de titel van een boek.
In huis is het Kerstochtend en ik blader
door De Standaard der Letteren.

Daar waar boeken niet ongelezen sterven.

De recensente zegt:
'In beide boeken speelt de eenzaamheid de hoofdrol
en daarover kan men nooit genoeg schrijven en lezen.'

En toch vrees ik dat de 'eenzaamheid'
een ongenode gast is. En een gevaar
voor de kerstboom. Besmettelijk voor de gezelligheid.

Eenzaamheid is altijd voor een ander.

Maar weten we niet allen beter. Soms willen we liever
blind en doof zijn. Terwijl de eenzaamheid
als een houtworm in je ziel knaagt. Je voelt ze graven.

Ik hoor de kerkklokken luiden.
En wacht op het ontluiken van de bomen.

[Alterego1]

http://youtu.be/eEQ2-zT96Fw

Op Kerstdag 1980 verongelukte Louis Neefs
samen met zijn vrouw Liliane bij een frontale
aanrijding op de ring rond Lier

[Dtm]

Dag Alter,

ook voor mij is het een memorabel jaar
na een (eeuwig)durende v-echtscheiding.

Het zou nog een decennium aanslepen,
maar toen ontloken de bomen weer...

geef ons wat groen ...

Groeten aan A & B