Bosrankje's Laar II

[gustilpe]

Bosrankje,
bij jou thuis ziet het er warm en gezellig uit, ik verwachtte ook niet anders, zoals jij teksten kunt illustreren.
Thuis is een prachtig liefdesgedicht, zweef maar verder door de wolkjes met jullie tweeën om te landen en dan te genieten van de zon.
Is er op onze planeet iets mooier dan twee mensen die zielsveel van elkaar houden? Ik wens jullie nog heel veel genot in jullie hemelpaleis.
lieve groetjes,
gustilpe

[bo'ke]

Bosrankje,



Bij deze handdruk merken we hoe blij we moeten
zijn dat we het bij ons thuis zo knus kunnen maken.

een blije groet
bo

[hilde m]

Bosrankje,
't Was warm en gezellig bij je "thuis".
Een heerlijk plekje om te vertoeven.
Liefs Hilde m.

[sunset]

Bosrankje,

Ik kom altijd met veel genoegen bij je langs. En vandaag wil ik je in het bijzonder een mooie warme eerste Advent komen wensen.

eerste Advent

de zon ademt haar stralen in
en langzaam in de schemer
de vlam van slechts één kaars

lichtschaduwen klimmen naar de hemel
dimmen de dag
trekken gordijnen toe

vermoeide wind slaapt op wat bladeren
brengt hen tot rust
plukt kleine dromerijen

klaarwakker nog de uil
die late vogels maant tot zwijgen
Kerstmis drie lichtjes nog te gaan.
**********
sunset 02-12-2007
**********

Liefs en knuf, sunset

[Robol]

Illusie...

heb van dat gedicht genoten...heel mooi

Maar niet elke oase is een Fata Morgana

dus Carpe Diem

liefs

Robbe

[tinneke 58]

als het je rust geeft,
als het gezellig is,
als je gelukkig bent
met wat en wie je bent

dan is het goed rankje,

mooi geschreven !



groetjes aan alter

tinneke x

[Bosrankje]

Bedankt voor jullie bezoek en de lieve
en gemeende woorden :

Morgenstern en Herman, Gustilpe, bo,
hilde, sunset, Robbe en Tinneke

Altijd welkom in mijn Laar !

Groetjes in vrede en vriendschap van ons beiden

B srankje

[Bosrankje]

Een heel bijzondere Sinterklaas......

Waar zijn mama en papa ?
Nooit laten ze mij zolang alleen....
En zeker niet met mensen die ik niet ken !
Ik heb nog zoveel te doen.....
Want morgen is het Sinterklaas.

Ik moet nog mijn blauwe laarsjes of misschien
de rode, aan de schouw plaatsen naast het
mandje voor het paard van de Sint.......

Wortelen liggen in de ijskast en ik moet nog een
appel en suikerklontjes meenemen om in het
korfje te leggen.

Waarom zijn ze niet daar ?
Nooit blijven ze zolang weg......

Mijn tekening ligt opgerold in een schuifje....
Ik heb die aan oma laten zien en ze vond het
prachtig !......alles wat ik maak is mooi voor haar
want ze houdt van mij en ziet dan de kleuren
buiten de lijnen niet en ook niet de chocolade-
vlekjes die de baard van Sinterklaas ontsieren !

Maar waar blijven mijn ouders toch .....?

Straks kwam een jonge vrouw binnen en vroeg mij
of ik honger of dorst had.
Natuurlijk zou ik iets willen eten of drinken maar ik
wil naar huis, naar papa en mama.........
Waarom antwoorden ze niet als ik vraag waar ze zijn ?
Sandra is weg ondertussen. Zij moest naar huis want
het werd donker. Als ze zo laat terug komen, gaat papa
ze altijd terugbrengen met de auto......

Mama zal zeker pepernoten meebrengen want zij gingen
naar Zeeland om een zieke tante te gaan bezoeken en
dan koopt ze altijd die "winterkoekjes" want papa en ik
lusten die zo ! Ze zijn hard, krokant en smaken naar
peperkoek en nog naar iets anders.... dat doet me denken
aan de tuin in de zomer, als bijen en vlinders rond die
mooie bloemen, waarvan ik de naam altijd vergeet, vliegen
en fladderen.......

En papa zal straks binnenkomen, met een "verrassing"
achter zijn rug verstopt en een brede lieve glimlach op
zijn gezicht......en ik zal doen alsof ik niets vermoed als
hij zal vragen : "weet je wat ik voor jou mee heb gebracht ?"
en ik zal antwoorden : "neen, papa, wat is het ?"
Hij zal mij dan lachend op zijn schoot nemen en mij de
boeken laten zien ! Zullen er sprookjes of legendes zijn
of een natuurencyclopedie met prachtige foto's over dieren
en bloemen.....?

Ik kan bijna niet meer wachten...... Waar blijven ze toch ?
Ik wil niet meer wachten, ik wil ze zien....... nu !

Ik ga tot aan de deur en op de tip van mijn voeten, kijk ik
in de gang...... veel mensen maar van mijn ouders, geen
spoor ! Wat betekent dat ?

Als ze straks terugkomen, zullen wij samen vlug nog iets eten
en dan nog even babbelen over morgen, in 't groot bed' .......
Maar ook niet vergeten mijn laarsjes voor de schouw te plaatsen
en het mandje voor het paard van de Sint te vullen...

In feite is mijn verlanglijstje nogal kort ! Buiten een hondje, wil ik
niets. Ik hoop dat Sinterklaas er nog eentje voor mij heeft want
mijn moeder zei dat veel kindjes een dier vroegen dus.......

Maar waar blijven ze toch ?......

Wij hadden er gisteren nog over ! Ik heb graag grote honden en
duitse schepers vind ik de mooiste.....ze lijken op wolven......en
ik ben niet bang hoor, 'k ben Roodkapje niet !
Misschien zijn ze Sinterklaas tegen gekomen en daarom duurt
het zo lang tot ze terugkomen ......en wie weet...... ze brengen
mijn puppie mee !

De vriendelijke jonge vrouw komt nog eens binnen en ze heeft
warme chocolademelk bij en zachte wafels en zelfs....... een
biggetje in marsepein ! Ze geeft mij ook kleurpotloden en een
tekenblokje en zegt me dat ik nog even geduld moet hebben...
Waarom kijkt ze zo raar naar mij ?...... waarom spreekt ze zo
zacht.......?

Hmmmm..... de wafels smelten in mijn mond en ik moet nog
even wachten om te drinken, want de beker is zo heet dat ik
mijn handen bijna verbrand........ik had werkelijk honger en dorst
maar besefte het niet....... ik wou op mijn ouders wachten.....

Maar waar blijven ze toch in Godsnaam ?

Ik probeer een jonge schepershond te tekenen maar dat kan ik
nog niet zo goed...... het lijkt meer op een schaapje en ik krijg
een slappe lach die in tranen eindigt want mijn angst is plots
zo intens........mijn ouders komen niet meer terug !
Waarom denk ik ineens zoiets ? Natuurlijk komen mijn ouders
terug..... ze laten mij niet alleen ! Wij zijn toch "een trio" 't kan
gewoon niet !

Ik hoor een bekende stem....... de deur gaat open en mijn oma
is daar ! Wat ben ik blij ! We rennen naar elkaar en ik voel mij
direct zo goed in haar armen die mij zo lief omringen......
Ik voel als een lichte regen op mijn gezicht en heel verbaasd
kijk ik naar omhoog, naar haar ogen en wat ik erin lees laat mij
ineens heel koud worden......
"Ma petite chérie" fluistert ze zacht tegen mijn oor en drukt mij
tegen haar met zoveel kracht dat ik bijna geen adem meer krijg !

"Wanneer komen ze terug ?" vraag ik in een bange zucht ! Maar ik
wil haar antwoord al niet meer horen.... ik weet hoe het zal luiden!
Ineens is alles duidelijk........

Ik zou willen roepen, wegrennen, op alles slaan...... dingen vernie-
tigen...... maar ik blijf verlamd in mijn angst, mijn verdriet......mijn
twijfels.

Mijn oma zwijgt maar pakt mij in haar armen en zo gaan wij
naar buiten....... alles lijkt me nu een droom te zijn of beter een
soort nachtmerrie......Ik zie de meevoelende blikken maar het
doet me niets..... ik heb koud, ben misselijk, bibber zonder het
te kunnen stoppen en zou liever terstond verdwijnen, gewoon
niet meer bestaan om dat verdriet en die pijn niet meer te voelen !

De auto van mijn grootmoeder staat voor de deur en ze legt me
op de achterbank met een geplooide regenjas als hoofdkussen....
Ik besef niet hoelang wij rijden....... maar als wij bij haar huis
aankomen wordt ik ineens bewust en wakker !

Ze draagt mij naar binnen tot in de living en gaat even met mij zitten,
precies of ze mij niet kan loslaten..... ze heeft mij even nodig als ik
haar nu.......en ik zie hoe ze zich beheerst om niet te huilen.
Wij proberen elkaar te troosten, vol verdriet en wanhoop en ik weet
niet hoe ik nu ga leven......

Ineens hoor ik een onbekende geluid en probeer het te situeren.....
Voor dat ik iets kan doen, word ik omvergeduwd door een levende
peluche die mijn tranen weglikt...........

Wat ik het meest verlangde, krijg ik onverwachts de nacht voor
Sinterklaas...... een Sinterklaas die ik nooit zal vergeten want de
twee mensen waarvan ik het meest hield zal ik nooit meer terug
zien.......

En nu, op het eind van mijn leven heb ik beseft dat men
gelukkig moet zijn met wat men heeft en naar niets moet verlangen...
dat weet ik al lang maar nu voel ik het echt.....

Waarom heb ik dit geschreven, heel onverwachts, midden in de
nacht, een beetje voor Sinterklaas ?....... Het is helemaal fictief
en toch beleef ik het alsof het mij gebeurd was.......

Bosrankje

Ps. Niet helemaal fictief (alleen de dood van mijn ouders) de rest
is wel gebaseerd op echt gebeurde dingen dat besef ik nu pas bij het herlezen.

[bo'ke]

Bosrankje,

Pc'ke aan alvorens ik naar Gent rij.
Ho, een mooi verhaal. Dat is dan iets
dat ik niet kan. Echt Mooi!!!!!!

... verlangen... ik verlang wel nog...
ook al komen weinig verlangens uit,
maar toch...

een blije groet
bo

[Alterego1]

Lieve schat,

Uiteraard is in je verhaal de dood van je ouders
slechts fictief,je vader werd 82 en je moeder is
momenteel 92 jaar.
Maar de vrees om iemand die je dierbaar
is te verliezen,is bij practisch ieder mens,en zeker
bij kinderen,steeds latent aanwezig.
En soms gebeurt het dan wel eens dat in een droom
onbewust zo'n bangelijk doembeeld opduikt.
Je hebt dat prachtig beschreven in je verhaal,onafgezien
in hoeverre fictie en realiteit in elkaar overgaan.
Zeker waar je schrijft 'en nu op het eind van mijn leven',
hopelijk is dat eind nog ver af!
Maar in 't vervolg,op een behoorlijk uur,zoals meneer
de Uil van de Fabeltjeskrant zegt, 'Oogjes dicht,en
snaveltjes toe',en niet meer tot een gat in de nacht
aan die PC zitten!

Eenzame slaper,Alterego

[gustilpe]

Bosrankje,
wat een spannend, maar angstig en triestig verhaal, gelukkig is niet alles waar, heel mooi beschreven, als je begint te lezen kan je niet ophouden.
lieve groetjes,
gustilpe

[ferry]

beste rankje
je schrijft dat je nu beseft dat je niets meer moet verlangen
jullie schrijven hier ook altijd bij doordenkertjes van de dag
wel hier is er zo eentje dat ik in mooie kalligrafie heb gekregen
"Als ge niet droomt van morgen
kun je vandaag niet leven "
ik denk dat daar veel waarheid in zit en je toch altijd blijft verlangen Fernanda

[sunset]

Bosrankje,

'Hoor wie klopt daar kinderen, hoor wie klopt daar kinderen ...' *glimlacht*
Mag ik je een heel fijne Sinterklaasavonddag wensen en de hoop uitspreken dat wij, juist in deze decembermaand, terug gaan naar het essentiële. En dat zijn zeker niet overdadige cadeaus, te veel te lekker eten, protserig vuurwerk, maar dat is het simpele uiten en tonen van onze liefde en genegenheid voor en met elkaar. Toch?

ik en mijn kind

kom laat ons zitten
in de ochtendwind
en luisteren
het groene ruisen
door wat dennenbomen

blazen de levensdroom
in bonte luchtballonnen
zwevend omhoog
naar ’t hemelsblauw

vertrouw mijn kind
jouw eigen dromen
blijf in jezelf geloven
hoor ‘t antwoord wie je bent
gefluisterd in de ochtendwind.
**********
sunset 05-12-2007
**********

Liefs, sunset

[Bosrankje]

Lieve lezers,

Hartelijk dank voor jullie bezoek en ik wens jullie allemaal een
gezellig Sinterklaas.

Bo,

blij dat je mijn verhaaltje mooi vond en.....wat verlangens betreft,
heb ik dit als antwoord op de topic van Ferry geschreven toen ze
mij dit stuurde :
"Als je niet droomt van morgen,
kun je vandaag niet leven" Ik denk dat daar veel waarheid in zit
en je toch altijd blijft verlangen"

Beste Ferry,
Dat is voor de ene een "grote waarheid" en voor anderen,
"de grootste onzin" ! Hangt er vanaf hoe je het bekijkt.
Voor mij, bestaan geen verlangens meer, in de zin van hopen en
dromen...... want ik voel mij goed zoals ik nu ben.
Ik heb verleden jaar een belangrijke beslissing genomen en ik
heb er zeker geen spijt van !!! Maar gemakkelijk is het niet, geloof
me en toch, zou ik morgen hetzelfde doen !
Alter en ik leven in het nu ! Ons verleden willen wij niet vergeten
of negeren maar wij moeten nu samen genieten van elk moment
voor zover het leven ons daarvoor nog de kans geeft.......
Alterego en Bosrankje.

Gustilpe,

Ik lees heel graag en met veel aandacht wat je schrijft en ik was
heel blij te vernemen dat je mijn tekstje ook graag gelezen had.
tot ziens

Fernanda,

jou heb ik al vannacht geantwoord, niet waar ?
Spijtig dat men je minder ziet de laatste tijden op 't Forum !

Sunset,

bedankt voor je lieve wensen en ik ben totaal met je eens als je
schrijft :
Mag ik je een heel fijne Sinterklaasavonddag wensen en de hoop uitspreken dat wij, juist in deze decembermaand, terug gaan naar het essentiële. En dat zijn zeker niet overdadige cadeaus, te veel te lekker eten, protserig vuurwerk, maar dat is het simpele uiten en tonen van onze liefde en genegenheid voor en met elkaar. Toch?

Ook heel blij te lezen dat het je beter gaat maar wij hebben er nooit aan getwijfeld hoor !

Lieve groetjes voor iedereen
van Alter en Rankje

[Morgenstern]

Rankje en Alter
Kom jullie nog een aangename
klaasavond wensen liefs Morgenstern en Herman