Money (that's what I want)
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
LIEFDESGEVAAR
Ik hoor bij de hongerige artiesten
en zij is een ongedwongen diëtiste
Is dat geen wereld van verschil?
Ik boetseer woorden en zinnen tot
een gedicht en zij stimuleert elke
dikke buik en bil tot lichtgewicht.
Ik wed dat ze me na de feestdagen
'n dieet voorschrijft want ze weet dat
m'n hart het nog eens begeeft, aan
de liefde til ik immers veel te zwaar!
Dus schrijf ik nu voor haar deze tekst
want m'n buik is door vlinders behekst.
Er hangt namelijk iets in de lucht.
Dat wordt dus een Kerst met veel
oesters, kaviaar en passievrucht.
Maar ... ook al is dit gedicht een
broodnodig liefdesgebaar, zoals
altijd vlucht ik voor 't liefdesgevaar!
Ik hoor bij de hongerige artiesten
en zij is een ongedwongen diëtiste
Is dat geen wereld van verschil?
Ik boetseer woorden en zinnen tot
een gedicht en zij stimuleert elke
dikke buik en bil tot lichtgewicht.
Ik wed dat ze me na de feestdagen
'n dieet voorschrijft want ze weet dat
m'n hart het nog eens begeeft, aan
de liefde til ik immers veel te zwaar!
Dus schrijf ik nu voor haar deze tekst
want m'n buik is door vlinders behekst.
Er hangt namelijk iets in de lucht.
Dat wordt dus een Kerst met veel
oesters, kaviaar en passievrucht.
Maar ... ook al is dit gedicht een
broodnodig liefdesgebaar, zoals
altijd vlucht ik voor 't liefdesgevaar!
Laatst gewijzigd door Claudio op 29 okt 2019, 05:26, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
STOP DE TIJD !
Overmorgen herdenken we Allerzielen
het is november en de sneeuw valt over
de grafzerken terwijl de tandwielen van
onze horloges gestopt zijn met werken.
We hebben de tijd immers stilgezet omdat
we echt niet meer kunnen vertrouwen op
presidenten of kerken die uur na uur een
groter vermogen opbouwen en zo argwaan
wekken bij de armen die zich kapot moeten
werken voor hun zo zuur verdiende centen.
Vandaag herzien we dan ook de grauwe oorlogen
waarin de anonieme soldaat bij het werpen van
elke granaat hoopte op een wereld zonder kogels.
Hadden de leiders toen unaniem de strijdbijlen
begraven, dan zouden wij hen deze nacht met
vredesfakkels begroeten als de Allerheiligsten.
Maar graag eerst nog een bord pompoensoep en
daarna ...gaan griezelen bij hun tijdloos ingestort graf ?
Overmorgen herdenken we Allerzielen
het is november en de sneeuw valt over
de grafzerken terwijl de tandwielen van
onze horloges gestopt zijn met werken.
We hebben de tijd immers stilgezet omdat
we echt niet meer kunnen vertrouwen op
presidenten of kerken die uur na uur een
groter vermogen opbouwen en zo argwaan
wekken bij de armen die zich kapot moeten
werken voor hun zo zuur verdiende centen.
Vandaag herzien we dan ook de grauwe oorlogen
waarin de anonieme soldaat bij het werpen van
elke granaat hoopte op een wereld zonder kogels.
Hadden de leiders toen unaniem de strijdbijlen
begraven, dan zouden wij hen deze nacht met
vredesfakkels begroeten als de Allerheiligsten.
Maar graag eerst nog een bord pompoensoep en
daarna ...gaan griezelen bij hun tijdloos ingestort graf ?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
MIJN TELE-VISIE?
Vanmorgen stond ik op met hevige migraine. Ik drink nochthans nooit alcohol maar gisteren had ik naar goede jaarlijkse gewoonte een lekkere kaasfondue verorberd met een Griekse vriendin. Het lag dus wellicht aan de kirsch waarmee dit gerecht is bereid. Bovendien verjaarde zij die dag en hebben we geproost met een glaasje Ouzo.
Enfin, ik stond dus heel vroeg op, nog voor er buiten een haan kraaide, met zoals ik al zei een hevige stevige migraine. Omdat ik geen aspirines in huis had, plofte ik in de zetel en zette de tv aan. Ik had geluk: het was 't ochtendjournaal met mijn favoriete nieuwslezeres, die met de mooie blauwe ogen. Ik volgde de uitzending een kwartiertje maar mijn hoofd begon te zeuren van de pijn. Gauw zapte tot ik iets luchtigers vond, en daar kwam mijn redding tevoorschijn: Vlaamsche Schlagers van heel amusant niveau.
Na een uurtje zapte ik weg en raar maar waar: de migraine was verdwenen ! En dus was ik weer klaar voor een herhaling van het ochtendnieuws. En zo zag ik terug de mooie blauwe ogen van een uur geleden, toen ik nog in pyama was én barstende hoofdpijn had én het nog donker en stil was in de stad. En nu schijnt reeds de herfstzon en zijn de luidruchtige buren wakker. Op dat moment ontving ik een sms van mijn tafelgenoot van gisteren: 'En Clo-clo? Heb je geen hoofdpijn meer?'
En toen kreeg ik plots een soort van verlicht filosofisch inzicht. Zouden tele-tijdmachines, teleportatie en telepathie dan toch bestaan ? Allemaal vragen waar ik al jaren mee worstel maar waar ik nog geen duidelijk antwoord vond in de dikke geleerde boeken die in mijn bibliotheek staan.
En vanaf hier laat ik de lezer zelf verder nadenken over dit stukje tekst ! Maar liefst je hersenen niet pijnigen, ik zou niet willen dat je ook migraine krijgt !!
Vanmorgen stond ik op met hevige migraine. Ik drink nochthans nooit alcohol maar gisteren had ik naar goede jaarlijkse gewoonte een lekkere kaasfondue verorberd met een Griekse vriendin. Het lag dus wellicht aan de kirsch waarmee dit gerecht is bereid. Bovendien verjaarde zij die dag en hebben we geproost met een glaasje Ouzo.
Enfin, ik stond dus heel vroeg op, nog voor er buiten een haan kraaide, met zoals ik al zei een hevige stevige migraine. Omdat ik geen aspirines in huis had, plofte ik in de zetel en zette de tv aan. Ik had geluk: het was 't ochtendjournaal met mijn favoriete nieuwslezeres, die met de mooie blauwe ogen. Ik volgde de uitzending een kwartiertje maar mijn hoofd begon te zeuren van de pijn. Gauw zapte tot ik iets luchtigers vond, en daar kwam mijn redding tevoorschijn: Vlaamsche Schlagers van heel amusant niveau.
Na een uurtje zapte ik weg en raar maar waar: de migraine was verdwenen ! En dus was ik weer klaar voor een herhaling van het ochtendnieuws. En zo zag ik terug de mooie blauwe ogen van een uur geleden, toen ik nog in pyama was én barstende hoofdpijn had én het nog donker en stil was in de stad. En nu schijnt reeds de herfstzon en zijn de luidruchtige buren wakker. Op dat moment ontving ik een sms van mijn tafelgenoot van gisteren: 'En Clo-clo? Heb je geen hoofdpijn meer?'
En toen kreeg ik plots een soort van verlicht filosofisch inzicht. Zouden tele-tijdmachines, teleportatie en telepathie dan toch bestaan ? Allemaal vragen waar ik al jaren mee worstel maar waar ik nog geen duidelijk antwoord vond in de dikke geleerde boeken die in mijn bibliotheek staan.
En vanaf hier laat ik de lezer zelf verder nadenken over dit stukje tekst ! Maar liefst je hersenen niet pijnigen, ik zou niet willen dat je ook migraine krijgt !!
Laatst gewijzigd door Claudio op 11 nov 2019, 05:04, 1 keer totaal gewijzigd.
-
*Joy*
.
Migraine gehad …
Gelukkig voorbij Claudio,
Ik blijf fan van je schrijven.
Kom je een heel fijn weekend wensen hopelijk zonder migraine !!
Lieve én zonnig groetje,
*Joy*
Migraine gehad …
Gelukkig voorbij Claudio,
Ik blijf fan van je schrijven.
Kom je een heel fijn weekend wensen hopelijk zonder migraine !!
Lieve én zonnig groetje,
*Joy*
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
THE SOUND OF SILENCE
Jarenlang heeft vader mij verzwegen dat één van onze voorouders een beruchte revolutionair was die veel heeft betekend voor Frankrijk. Op mijn zestiende kreeg ik dit familiegeheim te horen. Ik had toen een dubbel gevoel en heb dit verhaal altijd angstvallig voor mezelf gehouden. Zelfs in de Latijn-Griekse hield ik mijn mond toen mijn medeleerlingen opschepten over hun vader die advokaat of chirurg was.
En ja, onze familie is wat apart en wordt hier in onze stad als bizar bestempeld. Dat geldt zowel voor vaders - als voor moederszijde. Is deze perceptie het gevolg van de extreme ups and downs die onze familie heeft doorstaan? Ik vrees van wel want vele van mijn ooms en tantes hebben ondanks hun weelderige opvoeding echt wel zwarte sneeuw gezien.
Toch hebben de kleinkinderen zich behoorlijk herpakt: mijn broer werd ingenieur, mijn neef Steven Sterk deed het goed als hip-hopdanser. Zelfs mijn nichtjes Karen en Britt hebben het gemaakt en de dochter van mijn halfbroer is een succesvolle journaliste die samen met haar vriend-een wereldbekende Franse acteur-haar eerste kindje verwacht. En ik... hoop iets bereikt te hebben op literair vlak.
Maar wie was die beruchte revolutionair dan wel, hoor ik de lezer al luidop denken. Ach, ik moet eigenlijk zwijgen als een graf maar ik wil wel een tipje van de sluier oplichten: Hij woonde enige tijd in Le Palais de Versailles en heeft veel bloed vergoten. Oei, nu heb ik al teveel gezegd! Ik moet me echt weer in stilzwijgen hullen...within the sound of silence.
Jarenlang heeft vader mij verzwegen dat één van onze voorouders een beruchte revolutionair was die veel heeft betekend voor Frankrijk. Op mijn zestiende kreeg ik dit familiegeheim te horen. Ik had toen een dubbel gevoel en heb dit verhaal altijd angstvallig voor mezelf gehouden. Zelfs in de Latijn-Griekse hield ik mijn mond toen mijn medeleerlingen opschepten over hun vader die advokaat of chirurg was.
En ja, onze familie is wat apart en wordt hier in onze stad als bizar bestempeld. Dat geldt zowel voor vaders - als voor moederszijde. Is deze perceptie het gevolg van de extreme ups and downs die onze familie heeft doorstaan? Ik vrees van wel want vele van mijn ooms en tantes hebben ondanks hun weelderige opvoeding echt wel zwarte sneeuw gezien.
Toch hebben de kleinkinderen zich behoorlijk herpakt: mijn broer werd ingenieur, mijn neef Steven Sterk deed het goed als hip-hopdanser. Zelfs mijn nichtjes Karen en Britt hebben het gemaakt en de dochter van mijn halfbroer is een succesvolle journaliste die samen met haar vriend-een wereldbekende Franse acteur-haar eerste kindje verwacht. En ik... hoop iets bereikt te hebben op literair vlak.
Maar wie was die beruchte revolutionair dan wel, hoor ik de lezer al luidop denken. Ach, ik moet eigenlijk zwijgen als een graf maar ik wil wel een tipje van de sluier oplichten: Hij woonde enige tijd in Le Palais de Versailles en heeft veel bloed vergoten. Oei, nu heb ik al teveel gezegd! Ik moet me echt weer in stilzwijgen hullen...within the sound of silence.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
THE SOUND OF SILENCE
Jarenlang heeft vader mij verzwegen dat één van onze voorouders een beruchte revolutionair was die veel heeft betekend voor Frankrijk. Op mijn zestiende kreeg ik dit familiegeheim te horen. Ik had toen een dubbel gevoel en heb dit altijd angstvallig voor mezelf gehouden. Zelfs toen ik Latijn-Grieks studeerde in een elitair paterscollege hield ik mijn mond toen mijn medeleerlingen opschepten over hun vader die advokaat of chirurg was.
En ja, onze familie is wat apart en wordt hier in onze stad als bizar bestempeld. Dat geldt zowel voor vaders- als voor moederszijde. Is deze perceptie het gevolg van de extreme ups and downs die onze familie heeft doorstaan? Ik vrees van wel want vele van mijn ooms en tantes hebben ondanks hun weelderige opvoeding echt wel zwarte sneeuw gezien.
En toch hebben de kleinkinderen zich behoorlijk herpakt: mijn broer werd ingenieur, mijn neef Steven Sterk deed het goed als hip-hopdanser. Zelfs mijn nichtjes Karen en Britt hebben het gemaakt en de dochter van mijn halfbroer is een succesvolle journaliste die samen met haar vriend-een bekende Franse acteur-haar eerste kindje verwacht. En ik... hoop iets bereikt te hebben op literair vlak.
Maar wie was die beruchte revolutionair dan wel, hoor ik de lezer al denken. Ach, ik moet eigenlijk zwijgen als een graf maar ik wil wel een tipje van de sluier oplichten: Hij woonde enige tijd in Le Palais de Versailles en heeft veel bloed vergoten. Oei, nu heb ik al teveel gezegd! Ik moet me echt weer in stilzwijgen hullen...within the sound of silence.
Jarenlang heeft vader mij verzwegen dat één van onze voorouders een beruchte revolutionair was die veel heeft betekend voor Frankrijk. Op mijn zestiende kreeg ik dit familiegeheim te horen. Ik had toen een dubbel gevoel en heb dit altijd angstvallig voor mezelf gehouden. Zelfs toen ik Latijn-Grieks studeerde in een elitair paterscollege hield ik mijn mond toen mijn medeleerlingen opschepten over hun vader die advokaat of chirurg was.
En ja, onze familie is wat apart en wordt hier in onze stad als bizar bestempeld. Dat geldt zowel voor vaders- als voor moederszijde. Is deze perceptie het gevolg van de extreme ups and downs die onze familie heeft doorstaan? Ik vrees van wel want vele van mijn ooms en tantes hebben ondanks hun weelderige opvoeding echt wel zwarte sneeuw gezien.
En toch hebben de kleinkinderen zich behoorlijk herpakt: mijn broer werd ingenieur, mijn neef Steven Sterk deed het goed als hip-hopdanser. Zelfs mijn nichtjes Karen en Britt hebben het gemaakt en de dochter van mijn halfbroer is een succesvolle journaliste die samen met haar vriend-een bekende Franse acteur-haar eerste kindje verwacht. En ik... hoop iets bereikt te hebben op literair vlak.
Maar wie was die beruchte revolutionair dan wel, hoor ik de lezer al denken. Ach, ik moet eigenlijk zwijgen als een graf maar ik wil wel een tipje van de sluier oplichten: Hij woonde enige tijd in Le Palais de Versailles en heeft veel bloed vergoten. Oei, nu heb ik al teveel gezegd! Ik moet me echt weer in stilzwijgen hullen...within the sound of silence.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
EINDE VAN DE WERELD ?
Ergens in de duistere kosmos
ben ik een vallende ster, klaar
om in een zwart gat te verzinken.
Ik heb een burn-out, doof langzaam
uit want ik schitter allang niet meer.
En als Iemand mijn val kan opvangen
zal ik nog miljarden lichtjaren blijven
gloeien uit Dankbaarheid en Liefde.
Maar het is te laat, ik knal reeds
tegen de Aarde aan, de Mens mag
nu alle brokstukken bijeenrapen!
Maar is dat het Einde van de Wereld?
Ergens in de duistere kosmos
ben ik een vallende ster, klaar
om in een zwart gat te verzinken.
Ik heb een burn-out, doof langzaam
uit want ik schitter allang niet meer.
En als Iemand mijn val kan opvangen
zal ik nog miljarden lichtjaren blijven
gloeien uit Dankbaarheid en Liefde.
Maar het is te laat, ik knal reeds
tegen de Aarde aan, de Mens mag
nu alle brokstukken bijeenrapen!
Maar is dat het Einde van de Wereld?
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
WITH A LITTLE HELP FROM MY FRIENDS
Vincent van ... de 10de etage is ooit mijn jeugdvriend geweest. Toen ik hem leerde kennen in het buurtpark klikte het meteen, we deelden immers dezelfde interesses.
We filosofeerden in die wonderbaarlijke tijd veelvuldig over het mysterie van het Bestaan, lazen de Bijbel en de Koran en besloten om als boeddhisten te gaan leven. Veel kwam daar niet van in huis, we gingen ieder weekend uit in de stadskroegen en genoten volop van het andere geslacht.
De vriendschap duurde tot ik mijn legerdienst moest gaan doen. Want toen ik nadien als 'een echte man' naar huis terugkeerde was Vincent plots verdwenen ... blijkbaar was hij in een andere wijk gaan wonen.
Kort daarna ontmoette ik Jan Buytaert, een oudere man die kunstenaar was en die ik ontmoet had door een bizar toeval: ik had één van zijn schilderijen gevonden bij de containers in de kelder van de flat waar ik woonde. Ook Jan was een boeddhist ... dus besloot ik om het dit keer wat ernstiger aan te pakken.
Tot ik tien jaar later eindelijk weer op Vincent botste tijdens één van de vernissages van de kunstkring waar Jan bij hoorde ... bleek dat mijn jeugdvriend een kunstschilder was geworden! We wisselden elkaars visitekaartjes uit want we waren erg benieuwd om elkaars werk te leren kennen.
Via e-mail liet ik weten dat zijn werk mij deed denken aan dàt van Vincent van... Gogh. Hij zei dat mijn dichtkunst ook wel te pruimen was.
En ik dacht: Mmm, gonna try .... with a little help from my friends.
Vincent van ... de 10de etage is ooit mijn jeugdvriend geweest. Toen ik hem leerde kennen in het buurtpark klikte het meteen, we deelden immers dezelfde interesses.
We filosofeerden in die wonderbaarlijke tijd veelvuldig over het mysterie van het Bestaan, lazen de Bijbel en de Koran en besloten om als boeddhisten te gaan leven. Veel kwam daar niet van in huis, we gingen ieder weekend uit in de stadskroegen en genoten volop van het andere geslacht.
De vriendschap duurde tot ik mijn legerdienst moest gaan doen. Want toen ik nadien als 'een echte man' naar huis terugkeerde was Vincent plots verdwenen ... blijkbaar was hij in een andere wijk gaan wonen.
Kort daarna ontmoette ik Jan Buytaert, een oudere man die kunstenaar was en die ik ontmoet had door een bizar toeval: ik had één van zijn schilderijen gevonden bij de containers in de kelder van de flat waar ik woonde. Ook Jan was een boeddhist ... dus besloot ik om het dit keer wat ernstiger aan te pakken.
Tot ik tien jaar later eindelijk weer op Vincent botste tijdens één van de vernissages van de kunstkring waar Jan bij hoorde ... bleek dat mijn jeugdvriend een kunstschilder was geworden! We wisselden elkaars visitekaartjes uit want we waren erg benieuwd om elkaars werk te leren kennen.
Via e-mail liet ik weten dat zijn werk mij deed denken aan dàt van Vincent van... Gogh. Hij zei dat mijn dichtkunst ook wel te pruimen was.
En ik dacht: Mmm, gonna try .... with a little help from my friends.
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
FAITH !
Toen ik die eerste schooldag met mijn grote jeugdliefde Evelyne hand in hand door de wandelgangen keuvelde, waren alle ogen op ons gericht. We waren immers allebei honingblond en bruingebrand na een vakantie aan zee. Ik droeg echter een versleten jeansbroek met enkele gaten en witte verfplekken op. Evelyne was daarin een beetje gegeneerd. Maar ik zei haar dat ze mij moest vertrouwen en dat mijn kledij binnenkort de nieuwste mode-trend zou worden.
Romantische weken gleden voorbij en ondanks dat we ieder een andere studierichting volgden, hadden we vele gemeenschappelijke vakken, we konden dus genoeg bij elkaar zijn, soms tot vervelens toe. Om haar een plezier te doen had ik een klassieke zwarte broek gekocht.
Toch kwam er een einde aan ons sprookje: ik moest dringend een diploma lager secundair behalen om in de vierde klas te mogen blijven. Ik had bij de schoolinschrijving immers mijn klasrapport wat 'aangepast'.
Evelyne ging door het lint maar alweer fluisterde ik: heb vertrouwen in mij. En zo geschiedde het, zes weken later kreeg ik mijn gewenste diploma. In de klassen gingen we over de tongen en zo werden we het populairste koppeltje van de school.
Toen we op een knusse winteravond samen van George Michael nieuwste videoclip 'Faith' genoten, waren we enorm verrast want deze zanger danste met exact dezelfde jeansbroek als de mijne: even versleten, ook met enkele gaten en met dezelfde witte verfplekken boven de linkerknie !
Evelyne en ik glimlachten naar elkaar. Maar echte faith kwam er niet aan te pas: we bedrogen elkaar aan de lopende band...
Toen ik die eerste schooldag met mijn grote jeugdliefde Evelyne hand in hand door de wandelgangen keuvelde, waren alle ogen op ons gericht. We waren immers allebei honingblond en bruingebrand na een vakantie aan zee. Ik droeg echter een versleten jeansbroek met enkele gaten en witte verfplekken op. Evelyne was daarin een beetje gegeneerd. Maar ik zei haar dat ze mij moest vertrouwen en dat mijn kledij binnenkort de nieuwste mode-trend zou worden.
Romantische weken gleden voorbij en ondanks dat we ieder een andere studierichting volgden, hadden we vele gemeenschappelijke vakken, we konden dus genoeg bij elkaar zijn, soms tot vervelens toe. Om haar een plezier te doen had ik een klassieke zwarte broek gekocht.
Toch kwam er een einde aan ons sprookje: ik moest dringend een diploma lager secundair behalen om in de vierde klas te mogen blijven. Ik had bij de schoolinschrijving immers mijn klasrapport wat 'aangepast'.
Evelyne ging door het lint maar alweer fluisterde ik: heb vertrouwen in mij. En zo geschiedde het, zes weken later kreeg ik mijn gewenste diploma. In de klassen gingen we over de tongen en zo werden we het populairste koppeltje van de school.
Toen we op een knusse winteravond samen van George Michael nieuwste videoclip 'Faith' genoten, waren we enorm verrast want deze zanger danste met exact dezelfde jeansbroek als de mijne: even versleten, ook met enkele gaten en met dezelfde witte verfplekken boven de linkerknie !
Evelyne en ik glimlachten naar elkaar. Maar echte faith kwam er niet aan te pas: we bedrogen elkaar aan de lopende band...