Verhalen uit de wereld
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Bomi'ke,
heel fijn dat je er weer was, voorhistorische tijden ja dat denken wij ook vaak in Roemenië, in veel dorpjes is het echt 60 à 100 jaar terug, vooral in de afgelegen dorpen in de Karpaten.
Yna,
de goede oude tijd
gelukkig hebben wij nu een volledig automatische wasmachine hé. In sommige dorpjes ziet men op het dorpsplein nog de pomp met een grote wasbak waarin inderdaad de was nog wordt gedaan, ook zie je soms wassen in de rivier als er tenminste water in is.
In veel dorpen staat er om de zoveel meter een waterput met emmer aan de ketting, de gehele straat haalt daar dan water.
Inderdaad heel mooie foto's van Norman, ik kreeg er ook en de link heel interessant.
Neske,
ik zou er inderdaad een boek kunnen over schrijven maar wacht ik niet beter tot we nog enkele keren geweest zijn
Assa'ke,
een heel mooi zomerplaatje met rijpe korenhalmen en hier en daar een klaprooos.
Spijtig dat tijgertje nog niet beter is, dat duurt lang hé, hopelijk zal ze genezen, ik wens het jou van harte van een poesje kan men echt houden.
Aan iedereen een lieve dankjewel en een heel fijn weekend!
gustilpe
heel fijn dat je er weer was, voorhistorische tijden ja dat denken wij ook vaak in Roemenië, in veel dorpjes is het echt 60 à 100 jaar terug, vooral in de afgelegen dorpen in de Karpaten.
Yna,
de goede oude tijd
gelukkig hebben wij nu een volledig automatische wasmachine hé. In sommige dorpjes ziet men op het dorpsplein nog de pomp met een grote wasbak waarin inderdaad de was nog wordt gedaan, ook zie je soms wassen in de rivier als er tenminste water in is.In veel dorpen staat er om de zoveel meter een waterput met emmer aan de ketting, de gehele straat haalt daar dan water.
Inderdaad heel mooie foto's van Norman, ik kreeg er ook en de link heel interessant.
Neske,
ik zou er inderdaad een boek kunnen over schrijven maar wacht ik niet beter tot we nog enkele keren geweest zijn
Assa'ke,
een heel mooi zomerplaatje met rijpe korenhalmen en hier en daar een klaprooos.
Spijtig dat tijgertje nog niet beter is, dat duurt lang hé, hopelijk zal ze genezen, ik wens het jou van harte van een poesje kan men echt houden.
Aan iedereen een lieve dankjewel en een heel fijn weekend!
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
..... vervolg
Na een uitgebreid ontbijt, weer moesten we veel te veel eten Luminita was al vroeg op en bakte ook nog pannenkoeken, nemen we afscheid van ons gastgezin.
Onze thermos gevuld met koffie, twee zakken eten mee, we weten nu al dat Luminta ons veel teveel meegeeft, maar niets aan te doen, we mogen niets uitpakken.
We komen op onze weg wel iemand tegen die we plezier kunnen doen met een boterham of een koek of wie weet wat zit er nog in.
Een warme omhelzing met de belofte volgend jaar terug te keren en enkele foto's door te sturen vertrekken we.
Missie volbracht!
Het waren emotioneel zware dagen bij een temperatuur van 38°. Maar we zijn zeer tevreden alles heel goed geslaagd met heel fijne contacten.
Vanaf nu vakantie al blijven de vele problemen in het hoofd spoken en is de armoede elke dag voelbaar. De wagen bevat enkel nog onze eigen spullen, een hele geruststelling als we ergens parkeren en niet meer bevreesd hoeven te zijn voor auto-inbraak. Op de hoedenplank liggen nog enkele knuffels die we ongetwijfeld nog ergens kunnen schenken.
Onze eerste halte ligt op 130 km de mooie grootste Sakische stad Brasov of Kronstadt, een oude middeleeuwse stad met een 40.000 inwoners, een toeristische stad hoe kan het ook anders, elegant, gezellig.
Door haar ligging aan de grens van Walachije en Moldavië groeide Kronstadt uit tot een welvarende stad. Geregeld vonden er grote markten plaats waar laken tegen graan werd geruild en edelsmeedwerk tegen vee. De stad is doordrongen met een weerspannige geest, getuige de volksopstanden in 1987 op het hoogtepunt van de macht van Ceauscescu.
De belangrijkste bezienswaardigheden bevinden zich niet ver van het centrale plein.
Midden op het plein staat het fraaie stadhuis uit 1420, tegenwoordig het stadsmuseum.
Het belangrijkste monument van Brasov is de Biserica Neagra of Zwarte kerk.
het fraaie stadhuis
in Brasov is altijd veel volk; achteraan de zwarte kerk
dichter bij de kerk kunnen we niet komen, er zijn werken aan de gang
omringd door bossen
Een aantal jaren geleden bezochten we de stad uitvoerig, nu een stop op doorreis naar Buzau waar we onderweg nog enkele plaatsjes bezoeken.
Toch zou ik hier graag nog eens overnachten, 's nachts komen beren uit de omliggende bossen de vuilbakken omkeren op zoek naar voedsel. We zagen het op een documentaire uitgezonden op Arte, terwijl uitgaande jongeren en andere mensen op een korte afstand toekijken komen de beren naar de vuilbakken en keren ze met veel geweld om, de jongeren zijn het gewoon beren te zien in de uitgaansnacht, de beren zijn gewoon geworden aan het licht en aan de mensen.
Enkele foto's genomen uit de documenaire film op arte, een tijd geleden:
Brasov midden de Karpaten is langs drie zijden met wouden omgeven,
mensen en beren wonen heel dicht bijeen.
Voor de beren is het veel gemakkelijker de vuilbakken om te keren
dan voedsel te zoeken in de wouden.
jong geleerd is...
de kleintjes kennen ook al de weg
smakelijk!
Beren zijn echter een nachtmerrie voor de schaapherders die dag en nacht bij hun schapen vertoeven, ze slapen buiten in een schapenvacht tussen de dieren. Dankzij de goed getrainde Karpatenhonden worden de herders verwittigd als er onraad optreedt.
We rijden verder dwars door de Karpaten met mooie landschappen, onderweg picknicken we het meegekregen rantsoen van Luminita, zoals we vermoeden veel te veel, een hoop boterhammen met toespijs, 6 pannenkoeken, 4 appelen. Bewaren is moeilijk in die hitte, we zien in de verte paard en kar misschien hebben die mensen honger en kunnen we een deel aan hen geven. Ik steek de zak omhoog en ja ze stoppen, het zijn zigeuners, het oude vrouwtje wipt van de kar en komt afgelopen, ook ik loop naar haar toe, ik doe teken dat het voedsel is, met beide handen neemt ze de zak aan. De man en de jonge vrouw steken hun hand op, ik vraag een foto te nemen, onmiddellijk wipt de man van de kar om te poseren, we zien drie lachende gezichten, ook wij zijn blij.
De picknickplek ligt vol afval, er is geen afvalbak, toch een must op een picknickplek?
Drie honden wachten op een hapje, ach ik kan het niet zien en geef hen ook iets.
de derde hond stond iets verder
wordt vervolgd.....
Na een uitgebreid ontbijt, weer moesten we veel te veel eten Luminita was al vroeg op en bakte ook nog pannenkoeken, nemen we afscheid van ons gastgezin.
Onze thermos gevuld met koffie, twee zakken eten mee, we weten nu al dat Luminta ons veel teveel meegeeft, maar niets aan te doen, we mogen niets uitpakken.
We komen op onze weg wel iemand tegen die we plezier kunnen doen met een boterham of een koek of wie weet wat zit er nog in.
Een warme omhelzing met de belofte volgend jaar terug te keren en enkele foto's door te sturen vertrekken we.
Missie volbracht!
Het waren emotioneel zware dagen bij een temperatuur van 38°. Maar we zijn zeer tevreden alles heel goed geslaagd met heel fijne contacten.
Vanaf nu vakantie al blijven de vele problemen in het hoofd spoken en is de armoede elke dag voelbaar. De wagen bevat enkel nog onze eigen spullen, een hele geruststelling als we ergens parkeren en niet meer bevreesd hoeven te zijn voor auto-inbraak. Op de hoedenplank liggen nog enkele knuffels die we ongetwijfeld nog ergens kunnen schenken.
Onze eerste halte ligt op 130 km de mooie grootste Sakische stad Brasov of Kronstadt, een oude middeleeuwse stad met een 40.000 inwoners, een toeristische stad hoe kan het ook anders, elegant, gezellig.
Door haar ligging aan de grens van Walachije en Moldavië groeide Kronstadt uit tot een welvarende stad. Geregeld vonden er grote markten plaats waar laken tegen graan werd geruild en edelsmeedwerk tegen vee. De stad is doordrongen met een weerspannige geest, getuige de volksopstanden in 1987 op het hoogtepunt van de macht van Ceauscescu.
De belangrijkste bezienswaardigheden bevinden zich niet ver van het centrale plein.
Midden op het plein staat het fraaie stadhuis uit 1420, tegenwoordig het stadsmuseum.
Het belangrijkste monument van Brasov is de Biserica Neagra of Zwarte kerk.
het fraaie stadhuisin Brasov is altijd veel volk; achteraan de zwarte kerkdichter bij de kerk kunnen we niet komen, er zijn werken aan de gang
omringd door bossenEen aantal jaren geleden bezochten we de stad uitvoerig, nu een stop op doorreis naar Buzau waar we onderweg nog enkele plaatsjes bezoeken.
Toch zou ik hier graag nog eens overnachten, 's nachts komen beren uit de omliggende bossen de vuilbakken omkeren op zoek naar voedsel. We zagen het op een documentaire uitgezonden op Arte, terwijl uitgaande jongeren en andere mensen op een korte afstand toekijken komen de beren naar de vuilbakken en keren ze met veel geweld om, de jongeren zijn het gewoon beren te zien in de uitgaansnacht, de beren zijn gewoon geworden aan het licht en aan de mensen.
Enkele foto's genomen uit de documenaire film op arte, een tijd geleden:
Brasov midden de Karpaten is langs drie zijden met wouden omgeven, mensen en beren wonen heel dicht bijeen.
Voor de beren is het veel gemakkelijker de vuilbakken om te kerendan voedsel te zoeken in de wouden.
jong geleerd is...de kleintjes kennen ook al de wegsmakelijk!Beren zijn echter een nachtmerrie voor de schaapherders die dag en nacht bij hun schapen vertoeven, ze slapen buiten in een schapenvacht tussen de dieren. Dankzij de goed getrainde Karpatenhonden worden de herders verwittigd als er onraad optreedt.
We rijden verder dwars door de Karpaten met mooie landschappen, onderweg picknicken we het meegekregen rantsoen van Luminita, zoals we vermoeden veel te veel, een hoop boterhammen met toespijs, 6 pannenkoeken, 4 appelen. Bewaren is moeilijk in die hitte, we zien in de verte paard en kar misschien hebben die mensen honger en kunnen we een deel aan hen geven. Ik steek de zak omhoog en ja ze stoppen, het zijn zigeuners, het oude vrouwtje wipt van de kar en komt afgelopen, ook ik loop naar haar toe, ik doe teken dat het voedsel is, met beide handen neemt ze de zak aan. De man en de jonge vrouw steken hun hand op, ik vraag een foto te nemen, onmiddellijk wipt de man van de kar om te poseren, we zien drie lachende gezichten, ook wij zijn blij.
De picknickplek ligt vol afval, er is geen afvalbak, toch een must op een picknickplek?
Drie honden wachten op een hapje, ach ik kan het niet zien en geef hen ook iets.
de derde hond stond iets verderwordt vervolgd.....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
bo'ke, elleke, Assa'ke,
zeer bedankt dat jullie er waren!
...... vervolg
met ditmaal een kortere tekst maar veel foto's .
Onderweg rijden we hoog in de Karpaten met mooie landschappen:
Absoluut een bezoek waard is de omgeving van Berca, waar je in een vreemd maanlandschap terechtkomt!
We zien een wegwijzer, langs een smal wegje rijden we verder, hier en daar is de weg bar slecht, geen enkele andere wagen te bemerken. Op een plaats waar we bijna kruipend voorbijrijden springen een paar jongens tot vlak voor de auto voor een aalmoes. Spijtig jongens maar zo'n gevaarlijk gedrag tolereer ik niet, de wagen krijgt nog een schop en een paar boksen maar we rijden verder.
We komen aan een parking waar de auto achterblijft, te voet een verre en hoge klim, er blijkt geen einde aan te komen.
Maar plots zien we de Vulcanii Noroiosi, de moddervulkanen. Er liggen verscheidene kraters.
Dit gebied is rijk aan geologische fenomenen. Uit de kraters ontsnappen ondergrondse gassen, die oplossen in waterlagen en als een soort modderlava naar buiten komen. Het overtollige materiaal loopt langs de hellingen naar beneden.
De kraters van de minivulkanen reiken tot 7 a 8 meter hoogte met doorsnede tot 5 m. Helaas dames, modderbaden of -maskers mogen hier niet direct worden genomen. Wel kun je met de hand de modder voelen, de temperatuur is niet gevaarlijk hoog. Het is oppassen met lopen, soms is de modder nog zacht en zak je een stukje weg. De moddervulkanen zijn ontstaan toen een Fransman jaren geleden zocht naar olie.
Dit is een spectaculair zicht en uniek in de wereld. De vegetatie in de omgeving heeft zich aangepast aan de zoute omgeving. Rondom zie je weelderige vegetatie, plots stopt ze. Aan de rand zijn hier en daar zeldzame soorten planten te vinden.
Ik neem tientallen foto's.
Een selectie:
Ik las op het net iemand die ook de moddervulkanen bezocht en zeer ontgoocheld was, het de moeite niet vond er heen te gaan en het niemand zou aanraden
En ik, ik kan er blijven naar kijken en met graagte door dit gebied wandelen
Gelukkig is het een heel droge periode, als het geregend heeft kan het gevaarlijk worden en je in de modder doen zakken.
Het dreigt avond te worden, tijd om een slaapplek te zoeken, het avontuur begint weer, maar daar hou ik van, waar slapen we deze nacht? We stappen de omgekeerde richting naar beneden. Terug in de wagen slaan we een wegwijzer in naar een pension, daar aangekomen staat alles leeg maar ook hier zien we de moddervulkanen en wel tot aan de begane grond zonder klim. Hier komen we zeker terug. We zien een armoedig huisje waaruit drie jongetjes de weg opkomen, ze steken hun handje uit, het zijn duidelijk zigeunertjes, we geven hen elk een knuffeltje en een snoepje, we zien stralende lachende gezichtjes, ze lopen vlug naar huis.
wordt vervolgd....
zeer bedankt dat jullie er waren!
...... vervolg
met ditmaal een kortere tekst maar veel foto's .
Onderweg rijden we hoog in de Karpaten met mooie landschappen:
Absoluut een bezoek waard is de omgeving van Berca, waar je in een vreemd maanlandschap terechtkomt!
We zien een wegwijzer, langs een smal wegje rijden we verder, hier en daar is de weg bar slecht, geen enkele andere wagen te bemerken. Op een plaats waar we bijna kruipend voorbijrijden springen een paar jongens tot vlak voor de auto voor een aalmoes. Spijtig jongens maar zo'n gevaarlijk gedrag tolereer ik niet, de wagen krijgt nog een schop en een paar boksen maar we rijden verder.
We komen aan een parking waar de auto achterblijft, te voet een verre en hoge klim, er blijkt geen einde aan te komen.
Maar plots zien we de Vulcanii Noroiosi, de moddervulkanen. Er liggen verscheidene kraters.
Dit gebied is rijk aan geologische fenomenen. Uit de kraters ontsnappen ondergrondse gassen, die oplossen in waterlagen en als een soort modderlava naar buiten komen. Het overtollige materiaal loopt langs de hellingen naar beneden.
De kraters van de minivulkanen reiken tot 7 a 8 meter hoogte met doorsnede tot 5 m. Helaas dames, modderbaden of -maskers mogen hier niet direct worden genomen. Wel kun je met de hand de modder voelen, de temperatuur is niet gevaarlijk hoog. Het is oppassen met lopen, soms is de modder nog zacht en zak je een stukje weg. De moddervulkanen zijn ontstaan toen een Fransman jaren geleden zocht naar olie.
Dit is een spectaculair zicht en uniek in de wereld. De vegetatie in de omgeving heeft zich aangepast aan de zoute omgeving. Rondom zie je weelderige vegetatie, plots stopt ze. Aan de rand zijn hier en daar zeldzame soorten planten te vinden.
Ik neem tientallen foto's.
Een selectie:
Ik las op het net iemand die ook de moddervulkanen bezocht en zeer ontgoocheld was, het de moeite niet vond er heen te gaan en het niemand zou aanraden
En ik, ik kan er blijven naar kijken en met graagte door dit gebied wandelen
Gelukkig is het een heel droge periode, als het geregend heeft kan het gevaarlijk worden en je in de modder doen zakken.
Het dreigt avond te worden, tijd om een slaapplek te zoeken, het avontuur begint weer, maar daar hou ik van, waar slapen we deze nacht? We stappen de omgekeerde richting naar beneden. Terug in de wagen slaan we een wegwijzer in naar een pension, daar aangekomen staat alles leeg maar ook hier zien we de moddervulkanen en wel tot aan de begane grond zonder klim. Hier komen we zeker terug. We zien een armoedig huisje waaruit drie jongetjes de weg opkomen, ze steken hun handje uit, het zijn duidelijk zigeunertjes, we geven hen elk een knuffeltje en een snoepje, we zien stralende lachende gezichtjes, ze lopen vlug naar huis.
wordt vervolgd....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Assa'ke,
bedankt voor de lamp, mooi, lees maar wanneer je zin hebt en heb je geen zin ook goed hoor!
Nele,
fijn dat je er ook weer was, een mooi meisje jouw kleindochter, heerlijk om jong te zijn hé. Bedankt!
..... vervolg
In Roemenië is het eigenlijk nooit een probleem om een slaapplaats te vinden, we verkiezen een pension, is kleinschaliger, de mensen zijn er vriendelijker dan in een hotel, dat is onze ervaring in dit land. In elk pension kan je ontbijten en een avondmaal krijgen.
De volgende morgen is het bewolkt, het regent lichtjes, we zijn ontsnapt aan hevige regenbuien zoals o.m in Brasov horen we op de radio, de regen brengt een welgekomen afkoeling, het is nog 25°.
Een paar uur later is de zon terug het wordt niet warmer dan 28°.
Vandaag rijden we tot aan de Donaudelta, hopelijk is het morgen goed weder, we willen varen op de delta om vogels waar te nemen. Twee jaar gelegen bezochten we ook de Delta in de regen, veel vogels hebben we niet gezien, daarom nemen we nu een tweede kans.
Onderweg zie je in het gehele land lifters, zowel oud als jong, dat is de gewone manier om zich te verplaatsen, daarvoor betaalt men een kleinigheid, er is weinig openbaar vervoer. Spijtig dat we geen Roemeens praten zo is het moeilijk iemand mee te nemen, ik heb medelijden met een oud vrouwtje, ik wil graag stoppen maar mijn man rijdt door, we gaan haar toch niet begrijpen zegt hij.
We rijden voorbij olievelden waar de jaknikkers geduldig hun werk doen.
ook een typisch beeld in Roemenië, langs de kant van de weg een paard, een koe, een paar geiten...
We hebben meer dan 200 km af te leggen. In Braila nemen we het autoveer over de Donau, de enige manier. Na de overzet is het nog 78 km tot Tulcea.
Hier en daar een boerderijtje, dun bevolkt en een van de armste streken van Roemenië, lemen huisjes zijn geen uitzondering. In Dobrogea zoals de provincie heet leven oude tradities voort. De verspreide dorpjes worden bewoond door een mix van Bulgaren, Grieken, Roma, Russen Tartaren en Turken, al deze volkeren zijn op verschillende tijdstippen doorheen de geschiedenis het land binnengekomen. Er zijn plannen in de maak om toeristische routes aan te leggen langs interessante dorpjes, archeologische vindplaatsen en natuurgebieden.
Heel graag wil ik die dorpjes bezoeken, maar ook hier speelt de tijd, langer dan drie weken kunnen we niet van huis, kleinkindjes wachten.
een vlak landschap langs de Donau
Tulcea is een aardig stadje aan de rand van de Delta, vlak bij het punt waar de Donau zich in drieën splitst. We vinden spoedig een slaapplek ditmaal niet in een pension maar in een hotel direct aan de Delta, hier kan men een afvaart boeken op de Delta maar we proberen zelf aan de kade, veel beterkoop dan in het hotel boeken we een afvaart voor de volgende dag op een kleine boot.
vissers zijn hier meestal dames
typisch Roemenië, naast het mooie.....
wordt vervolgd.....
bedankt voor de lamp, mooi, lees maar wanneer je zin hebt en heb je geen zin ook goed hoor!
Nele,
fijn dat je er ook weer was, een mooi meisje jouw kleindochter, heerlijk om jong te zijn hé. Bedankt!
..... vervolg
In Roemenië is het eigenlijk nooit een probleem om een slaapplaats te vinden, we verkiezen een pension, is kleinschaliger, de mensen zijn er vriendelijker dan in een hotel, dat is onze ervaring in dit land. In elk pension kan je ontbijten en een avondmaal krijgen.
De volgende morgen is het bewolkt, het regent lichtjes, we zijn ontsnapt aan hevige regenbuien zoals o.m in Brasov horen we op de radio, de regen brengt een welgekomen afkoeling, het is nog 25°.
Een paar uur later is de zon terug het wordt niet warmer dan 28°.
Vandaag rijden we tot aan de Donaudelta, hopelijk is het morgen goed weder, we willen varen op de delta om vogels waar te nemen. Twee jaar gelegen bezochten we ook de Delta in de regen, veel vogels hebben we niet gezien, daarom nemen we nu een tweede kans.
Onderweg zie je in het gehele land lifters, zowel oud als jong, dat is de gewone manier om zich te verplaatsen, daarvoor betaalt men een kleinigheid, er is weinig openbaar vervoer. Spijtig dat we geen Roemeens praten zo is het moeilijk iemand mee te nemen, ik heb medelijden met een oud vrouwtje, ik wil graag stoppen maar mijn man rijdt door, we gaan haar toch niet begrijpen zegt hij.
We rijden voorbij olievelden waar de jaknikkers geduldig hun werk doen.
ook een typisch beeld in Roemenië, langs de kant van de weg een paard, een koe, een paar geiten...We hebben meer dan 200 km af te leggen. In Braila nemen we het autoveer over de Donau, de enige manier. Na de overzet is het nog 78 km tot Tulcea.
Hier en daar een boerderijtje, dun bevolkt en een van de armste streken van Roemenië, lemen huisjes zijn geen uitzondering. In Dobrogea zoals de provincie heet leven oude tradities voort. De verspreide dorpjes worden bewoond door een mix van Bulgaren, Grieken, Roma, Russen Tartaren en Turken, al deze volkeren zijn op verschillende tijdstippen doorheen de geschiedenis het land binnengekomen. Er zijn plannen in de maak om toeristische routes aan te leggen langs interessante dorpjes, archeologische vindplaatsen en natuurgebieden.
Heel graag wil ik die dorpjes bezoeken, maar ook hier speelt de tijd, langer dan drie weken kunnen we niet van huis, kleinkindjes wachten.
een vlak landschap langs de DonauTulcea is een aardig stadje aan de rand van de Delta, vlak bij het punt waar de Donau zich in drieën splitst. We vinden spoedig een slaapplek ditmaal niet in een pension maar in een hotel direct aan de Delta, hier kan men een afvaart boeken op de Delta maar we proberen zelf aan de kade, veel beterkoop dan in het hotel boeken we een afvaart voor de volgende dag op een kleine boot.
vissers zijn hier meestal damestypisch Roemenië, naast het mooie..... wordt vervolgd.....
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Assa - Lid geworden op: 30 okt 2007, 15:29
- Locatie: Vlaams brabant
He Gustilpe
Ik lees graag jou verhaal hoor,ik heb genoten van de 2 vervolgen,
zou anders daar met plezier een modderbad nemen,heel mooi beschreven,jullie doen daar veel goed voor de bevolking,en ondertussen kunnen jullie genieten van de vele mooie landschappen,
en laat je ons mee genieten, ondertussen leren wij bij.
Groetjes en nog een gezellige avond,
assa
Ik lees graag jou verhaal hoor,ik heb genoten van de 2 vervolgen,
zou anders daar met plezier een modderbad nemen,heel mooi beschreven,jullie doen daar veel goed voor de bevolking,en ondertussen kunnen jullie genieten van de vele mooie landschappen,
en laat je ons mee genieten, ondertussen leren wij bij.
Groetjes en nog een gezellige avond,
assa
Groetjes van assa
,
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Gustilpe,
Je nostalgisch mooi gedicht 'Mijn dorp' staat op 9 Augustus
bij Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.
Met veel aandacht lezen we hier graag dat intens gevoelig
beleven van jou daar in Roemenië.
Voor iemand met zo'n groot hart als jij moeten die toestanden
daar pijnlijk op het gemoed werken.
Hopelijk wordt het ook daar ooit beter.
Vriendelijke groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
